Na enkele huishoudtaakjes (nee, weer niet gestreken) belde ik met Nany. Ze begint zich duidelijk te vervelen, krijgt wel veel telefoontjes van mensen die met haar keuvelen en vertelt me over dat babbelen, maar heel veel valt daar blijkbaar niet over te zeggen, dus heel lang duurde ons gesprek niet.
Daarna (en nadat ik enkele mails en berichtjes had beantwoord) maakten we een wandeling rond het dorp. Weer hebben we niemand ontmoet. We zijn niet de velden in getrokken, want er stond nog een vrij koude wind. Mijn voet, die deze ochtend minder pijn deed, was weer pijnlijk na de wandeling... maar ik had dan ook weer op kasseien gelopen (en daar kan vooral mijn rechter doorgezakte voet blijkbaar niet tegen). Roger herhaalt dat ik schoenen met dikkere zolen moet aantrekken... misschien heeft hij gelijk.
Na nog wat lectuur warmde ik de rest van de soep van gisteren op. Daarna begon ik alu gobi klaar te maken. Alu gobi betekent aardappelen en bloemkool.
We eten over het algemeen geen aardappelen meer maar vorige woensdag, tijdens de boodschappen, wilde ik er wel enkele kopen om dit gerecht te kunnen bereiden. Helaas, we vonden er nergens meer: de hamsteraars hadden immers alles opgekocht. Toen bedacht ik dat ik misschien zoete aardappelen kon gebruiken (daarom voegde ik gisteren aan mijn gerecht al zoete aardappelen toe: ik gebruikte ongeveer dezelfde kruiden als vandaag en wilde zien of die zoete patat ook zou passen in alu gobi).
Gisteren was het resultaat echt lekker, vandaag minder: ik denk dat ik toch een voorraadje aardappelen zal moeten inslaan.
Dat recept voor bloemkool en aardappelen heb ik niet zelf verzonnen (al heb ik er wel gehaktballetjes aan toegevoegd) en dus keek ik even in mijn Indiaas receptenboekje naar de verhouding tussen de ingrediënten.
En... in onze kast met kookboeken zag ik een kookboekje staan waarvan ik niet wist dat ik het had:
Ik weet echt niet waar ik het gehaald heb of van wie ik het gekregen heb, maar het is een boeiend boekje, vol verhalen en leuke weetjes over de Franse keuken. Terwijl ons hoofdgerecht sudderde, heb ik er de hele tijd zitten in lezen!
Na de afwas, het opruimen van de keuken, een uurtje lectuur op papier (uiteraard met op mijn tong smeltende bittere chocola) en weer even vroegere dagboeken overtypen, stelde Roger voor samen te kijken naar een aflevering van "Father Brown". Boeiend en ontspannend!
En nu... ga ik in mijn eentje verder kijken naar de film "Hair". In mijn eentje omdat dat echt niets voor Roger is, en "verder kijken" omdat ik vandaag, in plaats van te strijken, al met veel plezier én afschuw naar een deel had gekeken (in mijn eentje dus).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten