Een zondag zonder verplichting

Het was nog kouder dan gisteren vandaag, ondanks een prachtige zon. Geen wandeling, besloten we: zo kon mijn voet een beetje rusten.

Roger bakte brood en ik belde naar Nany ondertussen. Ze leek mijn telefoontje te verwachten. Ze vertelde weer van wie ze allemaal een oproep had gekregen en wie ze nog zou spreken vandaag. Ook dat ze naar de mis had mogen gaan... en daar met een paar bewoners, die op een andere gang zitten, had gebabbeld.
'Zolang we elkaar niet aanraken, zal het wel geen kwaad kunnen,' zei ze.
En ik haar proberen uit te leggen dat die opgelegde afstand echt wel belang heeft (ik vraag me trouwens af waarom ze nu plotseling wel bij elkaar mochten komen in die kapel) maar dat leek ze niet te begrijpen. Telkens opnieuw herhaalde ze: 'Maar zo lang we elkaar niet aanraken!'

Tussen de soep en het bereiden van het hoofdgerecht belde ik naar dochterlief, waar de kindjes alle drie meteen samen begonnen te vertellen over hun bezigheden. Na een poosje gaven ze me een virtuele knuffel en kon ik enkele nieuwtjes uitwisselen met hun mama en papa. Dochterlief heeft mondmaskers gemaakt en gaat er ons een paar opsturen. We praatten ook over het geluk dat we beiden hebben: we kunnen zomaar de velden in lopen. Bij hen zou het wel wat drukker zijn dan hier (wij ontmoeten zo goed als niemand tijdens onze wandelingen).

En dan begon ik te koken. Zalmfilet gegaard in de oven vergezeld van een ter plaatse bedacht gerecht met paprika, ui, look, wortels en zoete aardappel gewokt in koolzaadolie, gekruid met peper, zout, kurkuma en curry, en afgewerkt met donkere sojasaus en droge sherry. Ik heb al een poosje geleden opgemerkt dat ik zoete aardappel wel lust als die fatsoenlijk gekruid is.
Ons hoofdgerecht was heerlijk: echt voor herhaling vatbaar!

Het werd dus een vrij rustige zondag en ik kan daar echt van genieten, van dagen zonder verplichting.

Het strijken heb ik weer uitgesteld: het is immers zondag!