Over telefoontjes, video's en moeders aan de haard

Telefoontjes van Hendrik, Nany en Wiemla vandaag.

Hendrik belde voor een babbeltje en om even mijn  pc van op afstand over te nemen... teneinde er een heel persoonlijk cadeautje op te laden.

Nany belde deze avond nadat ze niets van mij had gehoord vandaag (ik had drie keer tevergeefs naar haar gebeld). Ze hadden een verrassingsoptreden gekregen van een plaatselijke muziekband. Die speelde en zong liedjes op de parking van het rusthuis en de bewoners konden vanuit ramen daarvan genieten. Nany was weer heel enthousiast, ook over haar "wandelingen" in de gangen van het rusthuis en haar ontmoeting met buren.

Wiemla belde deze avond, na het eten. Ze klonk minder angstig, hoewel ze zich nog steeds zorgen maakt over "onze" kinderen (Hendrik en Debby) die in hun buurt geen park hebben waar ze even kunnen wandelen.
Ze gaf ook af op kennissen van haar die nog steeds familiefeestjes organiseren waar jonge kinderen, ouders en grootouders samenkomen. Tja, sommige "bevolkingsgroepen" begrijpen nog steeds niet wat er gaande is, maar eerlijk gezegd, ik had dat niet verwacht van de bevolkingsgroep waar Wiemla het over had.

Opvallend is wel dat onze streek, en dan zeker Sint-Truiden zo fel getroffen wordt door "het virus". Kan het iets te maken hebben met het asielcentrum waarvan de bewoners nog steeds de hele dag op stap mogen?

Ik begrijp mensen die sociaal contact belangrijker vinden dan al die maatregelen (in feite is Nany ook zo iemand  - hoewel... ze geeft nu toe dat het goed is dat haar rusthuis al zo vroeg bepaalde maatregelen nam) maar ze brengen wel andere mensen in gevaar!

Buiten al die telefoontjes was het een rustige dag. Ik herhaal dat ik tijdens het telefoneren meestal rondloop: waarschijnlijk heb ik voldoende beweging gekregen. Of dat ook voor Roger geldt, weet ik niet, want geen wandeling vandaag. Na die felle wind van de laatste dagen voel ik iets als een beginnende verkoudheid (en Roger niest soms).

Mails beantwoord, gelezen en gekeken naar enkele video's... en deze avond naar "De afspraak" (niet op tv, we hebben immers geen televisie, maar op mijn pc-scherm, via VRT-nu).

Vrij interessant (en, vriendin Denise, ik vraag me ook af wat er morgen zal beslist worden over de toegelaten afstand bij het fietsen) maar ik stelde me toch een heel serieuze vraag bij die uitzending.

Namelijk, toen men het had over het probleem van ouders die nu thuis zitten met hun kinderen! In normale omstandigheden maken ze toch hetzelfde mee tijdens de vakanties? Tenzij ze de kinderen naar de grootouders of vakantiekampen sturen natuurlijk! En vroeger waren "moeders aan de haard", die nu geen pensioen krijgen, toch bijna constant geconfronteerd met de aanwezigheid van de kinderen?

Ikzelf ben, tussen kort voor de geboorte van dochterlief en het tijdstip waarop Zeger naar het eerste leerjaar ging, thuisgebleven om voor de kinderen en het huishouden te zorgen. Die tweede bezigheid was echt tegen mijn zin maar, vermits ik niet buitenhuis ging werken, verdiende ik het geld niet om iemand anders te betalen voor die karwei.
De opvoeding van de kinderen, daar heb ik daarentegen heel graag voor gezorgd, al heeft dat soms de nodige stress met zich meegebracht en was het vaak heel vermoeiend!
En tijdens de schoolvakanties probeerde ik even veel tijd te maken voor die kindjes als voordat ze naar school gingen!

O ja, Hendrik,  dat ik er niet constant was voor jou tussen je drie maand en anderhalf jaar, kwam niet omdat ik toen nog niet had besloten eerst voor mijn kinderen te zorgen... maar omdat een school vlakbij ons had aangedrongen opdat ik bij hen Franse les zou komen geven. En ik moeite heb met "nee" zeggen!

Maar ik gaf toen maar halftime les en op de uren dat ik niet thuis was, werd je opgevangen door Nany, "tante Betsy" (de schoonzus van "tante Jose ) of jouw oma (de mama van Roger).