Deze avond laat nog gekeken naar "Jules et Jim". Ik dacht dat mijn ouders die film in Matadi hadden gezien maar dat blijkt niet mogelijk te zijn: zie hier.
Dus hebben ze die waarschijnlijk kort na onze terugkeer naar België gezien. Wat er ook van zij, ze waren er heel enthousiast over en ikzelf wilde dus ook ooit naar die film kijken.
Daar heb ik enkele jaren geleden (ik weet echt niet meer hoe lang geleden) de kans toe gekregen en eigenlijk vond ik die film toen niet echt heel goed wegens heel langdradig (ondanks het thema dat ik wel heel interessant vond).
Ik had vernomen dat vandaag op de VRT de serie "Kinderen van de kolonie" zou van start gaan. Vriendin Martine had me destijds aangeraden me daarvoor aan te melden, liefst met mijn eerste boek, "Zoals de zee een zandkasteel", dat inderdaad, onder andere, op een geromantiseerde wijze vertelt over mijn kinderjaren in Congo.
Ik heb toen geaarzeld, uitgesteld en uiteindelijk niets gedaan: ik vond mijn leven al meer dan druk genoeg.
Maar, nu de serie is begonnen, had ik wel zin om ernaar te kijken op mijn pc-scherm (ik herhaal: wij hebben geen tv-aansluiting). Helaas, blijkbaar was dat nog niet mogelijk (misschien morgen?).
Wel viel ik, terwijl ik zocht naar "Kinderen van de kolonie", op de film "Jules et Jim". En ik keek dan maar daar naar. Nog veel langdradiger dan ik me herinnerde maar tegelijk veel interessanter qua inhoud dan ik me herinnerde. De film doet heel ouderwets aan qua montage en beelden, maar het thema lijkt me nog steeds heel actueel.
Ik was wel vergeten dat er zoveel oorlogsscènes in voorkwamen!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten