Ik heb deze avond verder vroegere dagboeken van mij zitten overtypen en nalezen.
Ik vind het zelf heel verwonderlijk maar ik herlees (en overtyp) die dagboeken graag, al doen de herinneringen dikwijls pijn.
Ik heb het bijvoorbeeld in die dagboeken heel vaak over mijn "Nononc" (nu zaliger), veel vaker dan over de jongens die "achter mij liepen" zoals we toen zeiden (én waar ik me toen helemaal niet bewust van was).
Ja, voor mij was die oom als een grote broer! En wat mis ik hem! Uiteraard hadden we niet meer elke dag contact met elkaar nadat hij, samen met (tante) Françoise naar de andere kant van het land verhuisde, maar hij was er nog via internet als je wilde communiceren!
Nu is dat niet meer mogelijk, want hij zit aan de overkant!
Wat mis ik je, mijn lieve Nononc!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten