Na een drukke dag (spelen, tekenen, pannenkoeken eten, bezoek van KVLS-lid Ingrid Lenaerts met de stock van Oostland en Limburgse Monografieën, bezoekje aan de Kringwinkel waar Matthias en Eva een speeltje kozen en bezoek aan de Standaard waar Elena als cadeau voor haar prachtig rapport twee boeken uitkoos en er een derde gratis bij kreeg) zouden we deze avond eerst soep eten en daarna broccolipuree met gebakken ei.
De soep ging er bij iedereen vlot in, zelfs bij Matthias die "eigenlijk geen soep lust" maar daarna had Eva nog heel grote honger. Ik vroeg een klein beetje geduld terwijl ik de puree afwerkte en Roger de eitjes bakte.
'Ik heb nog heel grote honger en vind dat wachten echt niet leuk hoor, oma', zei Eva.
Toen het eten eindelijk op tafel kwam, kondigde ze aan: 'Ik ga alleen het eitje eten, ik eet niet van de puree'.
'Je zult puree en eitje eten of niets', liet ik mijn autoriteit gelden (ze had daarvoor laten weten dat ze broccoli wel zag zitten).
Maar nee, Eva had beslist dat ze geen broccoli zou eten, en daar bleef ze bij. Haar bordje werd dus weggenomen en uiteraard kreeg ze te horen dat ze het ijsje waar ze op rekende ook niet zou krijgen. Ze begon eerst te huilen, dan te krijsen. Roger vroeg haar stil te zijn maar dat zorgde alleen dat ze nog meer ging roepen. Ze werd in de hoek gezet. Nog meer gekrijs.
Tot ik zei: 'Je kunt nog steeds ei en puree eten, ik wil je zelfs helpen zodat het snel gaat en je samen met Elena en Matthias een ijsje kunt eten'.
Je zag Eva twijfelen, daarna kwam ze aarzelend uit de hoek, met een blik van "Ik doe dat enkel om jou een plezier te doen, hoor, oma!", ging aan tafel zitten, vroeg of ik haar wilde eten geven, at vrij snel en was inderdaad ongeveer samen met de anderen klaar. Ze kregen alle drie een ijsje waar zij duidelijk met veel plezier van smulde.
Nog een filmpje en daarna besloot Eva dat ze moe was. 'Ik ga wel beneden slapen,' zei ze, 'want Elena en Matthias willen geen warm dekentje en ik wel'.
We installeerden haar op de sofa. Elena zou nog een kwartiertje voorlezen... en ondertussen kwam Eva zich tegen mij aan vleien en zei: 'En jij komt straks bij mij slapen, hé lieve oma?'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten