Een beetje keuvelen op een dag "zonder verplichtingen"

Na onze brunch en het opruimen van de keuken belde ik naar Nany. Ze was zich aan het klaarmaken om met vriendinnen (onder andere tante José) een glaasje te gaan drinken.

Daarna reden we naar de administratieve dienst van Heers: we hadden immers nog geen antwoord gekregen op onze vraag over het vellen van de bomen in de wei. Bleek dat ze onze vraag hadden doorgespeeld aan ik weet niet meer welke "natuur"-instantie en dat die met ons contact zou opnemen.

En dan reden we naar de nicht Jeannine van Roger, die nog voor onze reis een kunstheup kreeg ingeplant. Ze sukkelde nog wat maar begon toch heel vlot koffie en thee te zetten. We praatten bijna twee uur aan een stuk over de laatste boeken die we hebben gelezen, wisselden familienieuwtjes uit en wij moesten jammer genoeg toegeven dat we nog geen tijd hadden gevonden om "onze" zieke te bezoeken.

Uiteindelijk deden we onze uitgebreide boodschappen...  en schrokken van het vele volk overal. Ik begrijp niet waarom net op deze maandag (in tegenstelling tot andere weken) de winkels zo druk bezocht werden. Ik weet het, gisteren was de nationale feestdag maar gisteren was het zondag en dan zijn de winkels die we aandeden sowieso gesloten, feestdag of niet.
Waren al die mensen daar ter voorkoming van de aangekondigde nieuwe hittegolf (vanaf morgen tot en met vrijdag worden temperaturen boven de 30°C en zelfs tegen de 40°C verwacht)? Toch zag ik geen massa's waterflessen in de winkelkarretjes... en daarbij, bij een hittegolf is een warenhuis voor veel mensen nog steeds frisser dan hun living. Nee, ik begrijp niet waarom er overal zoveel volk was!

Omdat we pas laat aan onze boodschappen begonnen, waren we pas na 18 uur thuis. Waar ik snel voor een seldersoepje met walnoten zorgde (Roger zorgde voor de noten en de selder was een restje van enkele dagen geleden dat ik, samen met een ui, een bouillonblokje, peper, wat koolzaadolie en kurkuma verwerkte tot soep) waarna ik een salade serveerde van rauwe spitskool, tomaten en komkommer met zure haring. Nee, geen aardappelen meer als we niemand op bezoek hebben, en we eten opvallend meer groenten sindsdien!

Deze avond heb ik nog enkele bladzijden uit mijn vroegere dagboeken overgetypt... en eindelijk een mail beantwoord van onder andere Bernadette en Roger Beeckman.

Hoewel zonder verplichtingen werd het dus nog een goed gevulde dag... waarin (zoals meestal) geen tijd overbleef om te telefoneren (ik zou eigenlijk - onder andere - eens moeten bellen naar diezelfde Beeckman).

Vermits ik toch aan het keuvelen ben, nog even dit. Mijn moeder Nany vertelde me dat ze gisteren naar mijn tante-vriendin Françoise had gebeld. Françoise verjaarde dan immers en... Nany begint (terecht, denk ik) kaartjes en postzegels te duur te vinden (voor de goedkoopste postzegel  moet je nu al 1 euro neerleggen, wat - sorry, kindjes, dat ik weer omreken - iets meer is dan onze vroegere 40 BEF). 'En,' zei Nany, 'Françoise was zo blij dat ik belde'.

Misschien was Françoise echt blij... maar ik vroeg me af of ikzelf blij zou zijn als al de mensen, die me op mijn verjaardag feliciteren, me zouden opbellen. Ik vrees van niet (maar tja, ik telefoneer dan ook niet graag).

Eigenlijk is het jammer dat Nany nooit iets heeft willen weten van informatica. Ooit had ik haar een smartphone gekocht, met het idee dat ze zo langzaamaan zou leren omgaan met het internet (ze had immers al een mobieltje waarop ze, hoewel ze enkele jaren daarvoor zei dat ze daar niets moest van hebben, heel druk begon berichtjes te sturen naar vrienden en kennissen en zelfs ambetant begon te worden als die niet snel antwoordden!). Helaas, de overstap naar een smartphone heeft ze nooit willen maken (ik heb mijn cadeautje zelfs teruggekregen en zelf een paar jaar gebruikt).

Jammer, want anders kon ze Françoise een mailtje sturen, of een virtueel kaartje... Maar kom, op haar 88 jaar gaat Nany jammer genoeg niet meer overstappen op het internet!