Vrij drukke dag

Op mijn dagprogramma stond onder andere de keuken onder handen nemen. Uiteraard na onze brunch.  Maar ik geraakte daar niet mee  klaar, omdat het tijd was om weer eens uitgebreid boodschappen te doen – en ons nieuw broodoventje te gaan afhalen.

 Foto Roger

Onderweg las ik een verontrustende mail van een KVLS-lid. Maar daar heb ik het dus al over gehad.

Daarna weer wat werk, en dan koken. Roger wilde graag dat ik eens de Catalaanse Romescosaus zou klaarmaken. Dat deed ik dus en serveerde die met Cappellini (niet te veel omwille van de koolhydraten),  garnalen en inktvis. Het smaakte heerlijk!

Terwijl ik daarna even aan het lezen was in de relax (echt interessant, die twee boeken) stelde Roger een avondwandeling voor. Volgens mij had hij al beweging genoeg gehad, maar als hij zelf voorstelt om te bewegen, ga ik zeker niet tegenstribbelen.

En, vermits ik heel graag wandel tegen zonsondergang, werd het voor mij echt genieten. Deze foto’s maakte Roger deze avond in Klein-Gelmen:

 Foto’s Roger

“In Brétigny-sur-Orge ontspoorde er méér dan een trein”!

Tijdens deze weer vrij drukke dag (daarover straks meer) las ik (op mijn smartphone, want we waren toen niet thuis) een mailtje van een KVLS-lid. In feite een “forward” van een zekere Freddy Van Gaever (en toen ik daarover sprak met Roger, voelde ik me weer zo dom: ik ken die Freddy niet, Roger wist me echter meteen te vertellen dat die iets te maken heeft gehad met het “Vlaams Belang”). Ik had vandaag te weinig tijd om zelf even een “enquête” te voeren  maar Roger bevestigt me dat hij veel artikelen in dezelfde trant heeft gelezen. Als het allemaal waar is, vind ik het schrikaanjagend!

Hier is wat ik las:

“Enkele dagen geleden ontspoorde er een trein in het Franse Brétigny-sur-Orge met een half dozijn doden en tientallen gekwetsten als gevolg. Maar onze oh zo correcte pers heeft zo goed als geen melding gemaakt over wat er werkelijk is gebeurd.

Eerst en vooral kan men zich vragen stellen over de werkelijke oorzaak van de ramp. Volgens de Franse spoorwegen lag een defecte wissel aan de oorzaak van het ongeval. Maar het is nu bewezen dat vooraleer de eerste hulpverleners ter plaatse kwamen een grote groep allochtonen zich op de doden en de kermende gekwetsten hebben geworpen om hen te beroven. Aangezien deze groep reeds in actie was vooraleer politie; brandweer of ambulances ter plaatse waren aangekomen kan men zich de vraag stellen of de oorzaak van het ongeval niet elders moet worden gezocht.

Het feit dat er nu in Europa steeds meer soortgelijke incidenten worden vastgesteld stemt tot nadenken. Moeten vaststellen dat een grote groep jongeren in staat is om stervende mensen “in groep” te beroven en verder aan hun lot over te laten is vreselijk.

Toen uiteindelijk de hulpverleners aankwamen werden deze met een regen van stenen, die in spoorstations steeds in massa ter beschikking liggen, aangevallen. Hierdoor werd de tussenkomt van de hulpverleners vertraagd en dienden deze eerst versterking op te roepen. Het is slechts na verloop van kostbare tijd en op het ogenblik dat politie; brandweer en andere hulpdiensten numeriek in de meerderheid waren gekomen dat met de hulpverlening kon gestart worden. Inmiddels waren reeds laptops; gsm’s; brieventassen; juwelen; bagage enz. van eigenaar verwisseld en waren de bestolenen licht of zwaar gekwetsten of zelfs pas gestorven slachtoffers. Walgelijk…..om misselijk van te worden. Bernard Decauw, burgemeester van het stadje, bevestigde de schandalige feiten maar de socialistische Minister van Transport, Frédéric Cuvillier, meende het nodig om voor de zoveelste maal dit soort gangsters te ontzien.
Volgens de minister ging het hier slechts over “actes isolés” zodat men moeilijk een bepaalde groep van bendevorming kon betichten!!! Er gebeurden een zestal aanhoudingen van criminelen die op heterdaad betrapt waren maar enkele uren later bleek er nog maar één schurk te worden vastgehouden.

Alleen maar moeten vaststellen dat er nu in Europa regelmatig allochtonen worden betrapt op het bestelen in groep van de autochtone bevolking en dit zelfs na een ongeval zoals in Brétigny  zou onze “politiek correcte” leiders moeten aanzetten om eens ernstig na te denken over wat zij in de voorbije jaren allemaal hebben in de hand gewerkt,

Men zegge het voort,
Freddy Van Gaever”

Ik heb het dus voortgezegd!

Werken, werken, en een beetje lezen

Ik wilde vandaag de salon schoonmaken en hoopte dat Roger, nu het een beetje frisser is,  ondertussen eindelijk nog eens voort zou werken aan de bibliotheek (ik ben gisteren gaan kijken: zo heel veel werk lijkt het me niet meer… behalve dan onze boeken schikken); en daarna had ik een wandeling gepland.

Maar er kwam een lange en moeilijke (maar boeiende) vertaling binnen, waar ik uren mee zoet was. Geen wandeling dus. Gelukkig heeft Roger in mijn plaats de salon onder handen genomen.

Ik was pas klaar met mijn job toen de drukproeven van het volgend nummer van Oostland binnenkwamen. Die heb ik na het eten (dat ik wel zelf klaarmaakte terwijl Roger op controle was bij de huisarts)  nagelezen… Maar niet voordat ik eerst in de relax een uurtje afwisselend in die twee boeken las.

“De voedselzandloper” is heel duidelijk geschreven, lijkt heel goed onderbouwd… En ik heb steeds meer het idee dat de auteur gelijk heeft. Er wordt geen voedsel “verboden”, alleen wordt aangeraden sommige zaken zoveel mogelijk te vervangen door andere. Als het gaat over suiker en koolhydraten over het algemeen moet ik hem zeker gelijk geven, althans wat bepaalde koolhydraten betreft. Maar ik lees verder… zodra ik de tijd vind.

En ik zal daarvoor meer tijd krijgen dan ik vermoedde. Vandaag ook nog een telefoonoproep van Nany gekregen: ze komt niet naar hier vrijdag, zoals eerst was afgesproken. Er worden voor die dag veel te hoge temperaturen voorspeld. Ze heeft gelijk: hier zouden we tot 36°C in de schaduw krijgen die dag.

We spreken dus op een andere manier af om samen naar het tuinfeest ter gelegenheid van de 40ste verjaardag van onze schoonzoon te gaan.

Herinneringen en lectuur

Het knettert hier nogal terwijl ik dit schrijf. Deze keer hebben we prijs: een onweer vlak boven ons, dat me aan Matadi herinnert.

In het regenseizoen kregen we daar bijna elke avond een kort maar hevig onweer, vergezeld van een diluviale regen (die we nu hier ook kregen), dat alles opfriste na een veel te hete dag.

Deze keer heb ik geen hagelkanonnen gehoord: er werd dan ook geen hagel voorspeld. Zouden ze toch echt een invloed hebben? (Ik weet dat mijn redenering verkeerd is, maar het valt wel op).

Ik sprak met Roger nog over Matadi tijdens onze wandeling in Gingelom vandaag (na nog wat huishoudtaken voor mij en verder zagen aan die afgewaaide tak voor Roger). In die gemeente herinnerde de mooie bewolkte lucht mij immers ook aan mijn kinderjaren in Congo. Hoe vaak heb ik daar zitten dromen terwijl ik naar de wolken keek!

Eigenlijk was het hier niet te warm vandaag: rond de 26°C. Het was wel een drukkende warmte: je voelde dat er een ontlading moest komen.

In Gingelom zocht Roger nog eens naar… molens.

 Foto’s Roger

Die we niet vonden, behalve dan de resten van deze molen (geen watermolen) waar we ooit waren uitgenodigd op een barbecue (jij was erbij, Zeger, weet je het nog?):

 Foto’s Roger

Ik herinner me dat ik toen gefascineerd werd door die gebouwen!

Deze avond, vlak voor ik zou koken, gingen we even naar de bibliotheek. Ik wil immers al lang het boek “De voedselzandloper” lezen. Daar is een hele controverse rond ontstaan, maar diep in mezelf denk ik dat de auteur gelijk heeft. En dat gevoel werd versterkt toen ik het boek begon te lezen.

Dat lezen bracht wel een probleem met zich mee voor mijn geheugen. Ik was al een hele poos aan het lezen over Johanna de Waanzinnige (“De gevangene van Tordesillas” door Jan Brans) maar het boek dat ik nu heb ontleend, heb ik maar drie weken in mijn bezit. En die drie weken zullen net heel druk worden! Dus legde ik het boek over Johanna even opzij om eerst mijn aandacht te schenken aan de “voedselzandloper”. Mijn slechte geheugen kennende, kan dat betekenen dat ik “De gevangene van Tordesillas” opnieuw moet lezen!

Ondertussen heeft het opgehouden met donderen en bliksemen en regent het ook niet meer! Het lijken wel tropische toestanden!

Op weg naar Tienen

Helpen die hagelkanonnen dan toch?

We hebben gisterennacht immers geen hagel gekregen en het onweer is niet dichterbij gekomen.

Deze middag stelde ik voor nog eens naar Tienen te rijden. Roger vond dat een goed idee, maar nog een beter idee was volgens hem onderweg enkele dorpen aan te doen. Oei! Dat is niet mijn favoriete manier om op stap te gaan! Als ik te veel plekken vlak achter elkaar bezoek, haal ik ze allemaal door elkaar. Gelukkig maakt Roger telkens foto’s, bedacht ik, en zou ik aan de hand daarvan later onze tocht kunnen reconstrueren.

Maar… Terwijl ik dit schrijf, is Roger zijn foto’s aan het uploaden… en vraagt hij mij te bevestigen dat we eerst in Wommersom waren. Ik weet pertinent dat het niet zo was, maar de naam van het eerste dorp kan ik mij natuurlijk niet herinneren (en Roger blijkbaar ook niet: zou mijn favoriete manier van reizen, namelijk niet zoveel mogelijk willen zien, maar de tijd nemen om van hetgeen we wel bezoeken echt de sfeer op te snuiven, toch niet interessanter zijn?).

Omdat Roger me niet wilde geloven (hij was er echt van overtuigd dat we eerst in Wommersom waren) nam ik de landkaart erbij: we wandelden eerst in (en bezochten de kerk van) Melkwezer (waar we nog ooit zijn geweest, maar waarschijnlijk toen ook te kort voor mijn geheugen).

 Foto’s Roger

Na een goed halfuurtje wandelen (maar het kasteel dat er zou zijn, hebben we nu en ook vroeger niet ontdekt), reden we naar Wommersom waar we weer wat wandelden.

 Foto’s Roger (ik moet eens zoeken naar alle betekenissen van het woord “alverman”, want hier wordt het gebruikt in een betekenis die ik niet ken – klik om de foto te vergroten)

Vandaar reden we naar Sint-Margriete-Houtem, vlakbij Tienen. Een mooi dorpje.

 Foto’s Roger

Maar weer was ons bezoek te kort voor mijn doen. Oké, Roger heeft vandaag meer dan voldoende beweging gekregen… Maar als er niet de foto’s waren, en landkaarten, al die plekken zouden door elkaar geklutst worden in mijn geheugen!

En dan wilden we Tienen binnenrijden. Helaas, alle toegangswegen naar het centrum waren versperd. We vroegen aan iemand wat er gaande was: “Suikerrockfestival”!

Dus reden we maar naar huis en onderweg stelde Roger voor iets te gebruiken in de Kasteelhoeve in Wange. Heel lang geleden hadden we er iets kunnen drinken, maar, zoals ik zei tegen Roger, dat was ter gelegenheid van een of ander evenement. Ik dacht echt niet dat het een taverne betrof. En ik kreeg gelijk! (zie link hierboven bij “Kasteelhoeve”).

 Foto’s Roger

Dan hebben we maar wat gewandeld rondom het domein (de temperatuur was zalig: niet boven de 26°C!).

 Foto Roger (woonhuis van die hoeve, foto gemaakt tijdens de wandeling)

Ongeveer halfweg de wandeling besefte Roger ineens dat hij zijn portefeuille niet (meer?) bijhad. Wij dus op onze stappen terug en onderweg alles naspeuren, maar geen portefeuille gevonden. Zodra we weer de auto hadden bereikt, reden we meteen terug naar huis, waar bleek dat Roger zijn portefeuille gewoon was vergeten mee te nemen.

Voor het avondeten nog een telefoontje met onze dochter. Zij en haar gezinnetje zijn goed thuisgeraakt en hebben vandaag ook genoten van de aangename zomerdag.

Nog steeds 30°c in de schaduw

We werden vandaag gewekt door een hevig onweer (en ik hoor op dit moment weer donderslagen naderen, de schoten van “hagelkanonnen”  en het geblaf van honden in de buurt: het ziet er naar uit dat we de dag op dezelfde manier zullen eindigen).

Dat onweer werkte heel verfrissend en dus besloten we na de brunch een wandeling te maken. Het werd deze keer Mulken, vanwaar we via landwegen stapten in de richting van het kasteel Van Rooi.

 Foto Roger

Een briesje maakte de temperatuur heel draaglijk, hoewel we in de volle zon liepen. Op een zeker ogenblik zagen we een toegang tot de zate van de vroegere spoorweg Tongeren-Tienen en  besloten we die te volgen (omdat daar meer schaduw is).

 Foto’s Roger

Maar precies die overvloed aan bomen maakte dat we het briesje niet meer voelden: het werd ons echt te warm! Omdat we niet wisten hoe lang we die spoorwegzate moesten volgen en waar het pad ons precies zou naartoe leiden, besloten we uiteindelijk op onze stappen terug te keren.

Na het avondeten en een telefoontje met Nany wilde Roger absoluut onze dakgoten schoonmaken. Ik was al blij geweest dat hij vandaag niet had willen verder werken aan die afgewaaide tak, maar blijkbaar verheugde ik me te snel (ik weet het, het gebeurt zelden dat ik blij ben als hij een werkje uitstelt! ). Ik heb dus een half uur de ladder en mijn hart vastgehouden: ik ben toch zo bang dat die ladder zou verschuiven en Roger eraf zou vallen!

En dan, we waren pas terug binnen, een telefoontje van onze dochter. Zij, haar man, Elena en Matthias waren op weg naar huis (waar ze nu zouden moeten zijn aangekomen) na drie weken vakantie, eerst in Spanje en daarna in de Ardèche. Op de achtergrond hoorde ik Matthias kraaien, Elena even zagen – te lang, die tochten voor vastgesnoerde kinderen!* - en daarna zingen. En vlak voor we ons gesprek beëindigden (onze dochter en schoonzoon telefoneren handenvrij in de auto) riep Elena, die mij dus de hele tijd kon horen, nog: ‘Daaag oma!’. Warm gevoel!

* In “onze tijd” konden de kindjes tijdens onze reizen nog spelen achteraan in onze Landrover! Misschien was dat wel gevaarlijker, maar het maakte het reizen voor hen veel aangenamer. Roger had een kist gebouwd voor op de bagagedrager, waar al ons reisgerief in paste. En de achterruimte van onze auto hadden we met matras, speelgoed en boekjes omgetoverd tot een mini-speelkamer.

Een gewone, maar weer heel warme dag

Vlak na onze brunch kreeg ik een telefoontje van Jan Gerits: de volgende Limburgse monografie komt er binnenkort aan. Jan (81 jaar sinds april als ik me niet vergis) leek ook last te hebben van de warmte. Gelukkig, vertelde hij me, is zijn werkkamer heel fris, want op het Noorden gericht en heel goed geïsoleerd.

Mijn vriendin Marie-Louise vertelt mij ook dat zij koelte vindt in haar bureau. Jammer dat zoiets voor ons niet geldt: in deze kamer is het gewoon heet! Ik heb opgemerkt dat de koelste kamer in ons huis de bibliotheek is (gericht op het Noord-Oosten). Die is voorlopig echter niet meer bewoonbaar!

Enkele dagen geleden begaf onze broodmachine het vlak na het kneden. We lieten het deeg rijzen in de warme keuken en bakten het  in de gewone oven. Omdat het resultaat heel goed meeviel, vroeg ik me af of we nog wel een broodoventje zouden kopen. Nadat Roger de garantie had nagetrokken, besloten we toch een nieuwe machine te kopen: vermits onze defecte machine nog maar iets meer dan 2 jaar oud was, kregen we 60% reductie op een nieuwe.

We reden vandaag dus naar Colruyt in Sint-Truiden, kochten onderweg nog een cadeau voor onze schoonzoon die binnenkort een tuinfeest geeft ter gelegenheid van zijn 40 jaar, en bestelden in het warenhuis een nieuw broodoventje.

Ik begrijp nu waarom vrouwen op warme zomerdagen zo graag shoppen: wat was het heerlijk koel in die winkel! We liepen er bijna een uur rond (en kochten onder andere maatjes, linzen en fruit).

Toen we thuiskwamen, besloot ik dat uurtje te beschouwen als voldoende beweging voor vandaag. Het was “amper” 29°C, maar het voelde aan als boven mijn grens, namelijk 30°C.  Voor Roger leek het ook voldoende te zijn geweest, want hij maakte geen aanstalten om die tak verder in stukken te zagen!

Ik was heel even bezig op de pc maar zodra het niet meer hoefde, ben ik in de salon gaan lezen (nee, niet op het terras, want daar was het te warm). We kopen nog enkele tijdschriften, al is het veel minder dan vroeger, dus heb ik, alle boeken die ik nog niet gelezen heb meegerekend, nog  “papierlectuur” voor jaren. 

Viel ik toch weer op die Vlaamse meisjesnaam in een van die (toch wel serieuze) bladen! En vriendin Marie-Louise had me al gemaild dat het algemeen bekend was. En deze avond (maar dat was dus later) lees ik in een reactie ook dat het algemeen bekend was. Ik wist dus helemaal niets daarover, maar zoals ik antwoord op die “anoniem” waar hierboven een link naar voert, die zaken interesseren me eigenlijk niet zo fel.

Daarna zorgde ik voor een lekkere vissoep (in feite een maaltijdsoep) en nadat ik, na het eten, nog wat had gelezen in de relax, ben ik naar boven getrokken voor het gedeelte van het huishouden dat op mijn dagprogramma stond: de kamer van Zeger onder handen nemen.

En dat was vermoeiend! Zijn kamer is immers de warmste in ons huis. Ik had op voorhand de ramen opengedaan en voorzien van horren, en toch werd het nog zweten tijdens het werk.

Normaal gezien laat ik de kamers van de kinderen ongemoeid als ik weet dat ze niet op bezoek zullen komen. Nee, ik verwacht geen bezoek van Zeger. Maar binnenkort komt Nany hier wel enkele dagen logeren, en dan slaapt ze daar. Hopelijk is het dan minder warm, want anders mag ik haar echt niet in die kamer laten slapen. Waar dan wel? De kamer van Hendrik is helemaal nog niet in orde. Onze oorspronkelijke kamer heeft Roger enkele jaren geleden ontmanteld om daar werken uit te voeren die nog steeds niet gebeurd zijn (onder andere omwille van zijn vele gezondheidsproblemen), reden waarom wij “voorlopig” zijn verhuisd naar de kamer van onze dochter (die wel volledig in orde is gemaakt door Roger).

Ach, vroeger sliepen we desnoods op de vloer bij vrienden: als Nany echt niet in de kamer van Zeger terechtkan, zullen we haar in de kamer van zijn zus installeren. En wij zien dan wel waar we slapen…

Maar nu verder naar mijn “gewone” dag. Terwijl Roger de vaatwasser vulde, heb ik nog een aflevering van Star Trek bekeken. Hendrik had die bestempeld als “Geen absolute hoogvlieger, maar valt wel mee”, maar ik vond die echt wel heel goed!

Gevonden!

Het liet me niet los en dus zocht ik verder. En, ja… het blijkt waar te zijn!

Plezant voor koningin Mathilde van België!

Over een blunder

Nee, al vind ik het iets vreselijks, ik ga het niet hebben over dat treinongeluk in de buurt van Santiago de Compostella. Daar is al genoeg over geschreven.

Over onze bezigheden vandaag valt ook niet veel te vertellen (tenzij het jullie interesseert dat Roger – uiteraard – verder die omgewaaide tak heeft bewerkt ondanks de hitte; dat ik, ook ondanks de warmte en met de bekende gevolgen voor mijn rug, de moed heb gehad om ons bureau, het poorthuis, het terras en het binnenpleintje onder handen te nemen; dat we ook nog even hebben gewandeld in Wellen, in de buurt van die molen; en dat, omdat we nu het pad in een andere richting volgden, we vaststelden dat het uitkwam op de straat waar Rogers nicht Jeannine Leduc woont).

Ik besef ineens dat heel die parenthese van mij heel Frans klinkt! In die taal kennen ze ook de kunst om eerst te zeggen dat ze iets niet zullen vermelden om het daarna toch te doen (‘vous n’êtes pas sans savoir que… , pas besoin de répéter que…, tout le monde sait que…, je ne vous rappelle pas que…’ enzovoort, en daarop volgt dan wat we al wisten, wat niet moest herhaald worden, wat iedereen weet of waar de schrijver ons niet zou aan herinneren).

Dat gebeurde waarschijnlijk onder invloed van mijn Franstalige opvoeding, maar vooral, denk ik, omdat wat mij van vandaag het meeste bijblijft een artikel is in de Franse krant “Libération” waar ik vrij lang heb zitten in lezen. Daarin vernam ik onder andere dat de nieuwe koning van België ooit wilde trouwen met een Vlaams meisje, maar dat zijn ouders zich daartegen hebben verzet. Het was de eerste keer dat ik daar iets van hoorde (afijn, las).

Als het waar is, heeft koning Albert II daar de blunder van zijn leven gemaakt!

Onweersschade en interessante vondst

Toen we deze middag de brievenbus checkten, vonden we er ook een briefje van de achterburen. Tijdens het onweer van gisteren avond zou in onze wei weer een tak zijn afgewaaid en gedeeltelijk terecht zijn gekomen op hun perceel.

We gingen onmiddellijk kijken: een enorme tak! Roger begon die meteen in stukken te zagen, hoewel ik vond dat hij daar een werkman moest voor zoeken: het was wel wat minder warm dan gisteren maar toch nog behoorlijk heet en ik denk niet dat zulk een werk voor hem gezond is in deze omstandigheden. Daarom had ik hem trouwens ook afgeraden verder te werken aan de bibliotheek de laatste dagen. Maar als Roger echt iets wil doen, valt daar toch niets tegen in te brengen!

Uiteraard is hij niet klaar en ik vrees dat het zelfs nog ettelijke dagen zal duren (zal ik weer een jaartje langer moeten wachten op de afwerking van de bibliotheek? Er staan immers nog heel veel sociale verplichtingen op ons programma de volgende weken). En uiteraard droop Roger van het zweet en was hij heel moe na al dat zwoegen.

Ik ben ondertussen beginnen schoonmaken, maar zoals altijd was een kamer voldoende voor mijn rug… En droop het zweet daarna ook van mijn lijf.

Ik vermeed de pc vandaag: veel te warm in dat bureau waar onze beide computers extra warmte produceren. De binnengekomen mails las ik op mijn smartphone en ze beantwoorden zou ik dan wel deze avond doen (uiteraard kon ik dat ook via de smartphone maar meer dan een paar zinnetjes op dat toestelletje typen vind ik niet zo praktisch).

Ik heb de mails nog niet allemaal “behandeld”. Nadat ik die van mijn vriendin Denise (dat was lang geleden) had beantwoord, kon ik het niet nalaten wat te surfen en kwam ik op deze theorie terecht, met op die weblog een  interessante “verbannen video”. Ik weet het, op die weblog staan geregeld DT-fouten, maar dat lijk je er vandaag  te moeten bijnemen.

En nu verlaat ik ons bureau om nog wat te gaan lezen (in een papieren boek dus) in de veel koelere salon.

Waarom worden moslims in Europa gepamperd?

Die vraag stel ik me al jaren! Niemand kon me ooit een antwoord geven. Tot Roger mij deze avond het volgende liet lezen:

“In 1973 was er de “oliecrisis” die eigenlijk een Arabische parasitaire chantage-crisis was. Daarna is een politiek op gang gekomen die door Bat Ye’or gedocumenteerd is in haar boek “Eurabië”. De Arabieren eisten voor een ononderbroken stroom van olie natuurlijk in de eerste plaats zeer veel meer geld, maar vooral een anti-Israël-politiek, plus heel veel sympathie voor de islam, plus vrije immigratie van moslims naar het Westen. In ruil mochten de nationale elites van Europa een machtsdroom najagen waarin Europa met Amerika kon concurreren.

Dat was dom van de Europese elite, maar sluw van de Arabieren. Want Arabieren produceren zelf helemaal niks, behalve heel veel moslims. Tot in de 17e eeuw hadden ze hun bevolkingsoverschotten altijd kunnen wegwerken door in alle buitenlanden, van Spanje tot in Afghanistan, te gaan roven, uitbuiten, moorden en slaven halen. Maar omdat in de 17e eeuw de Joods-christelijke traditie in Europa steeds meer de Joods-Christelijk-Verlichte traditie werd en “wij” dus wetenschappelijk, economisch en technisch een enorme voorsprong op de islam namen, lukte het de Arabieren in 1683 (Wenen!) definitief niet om Europa te veroveren. Ze hadden het 1000 jaar lang geprobeerd met alsmaar bloediger wordende raids, de onderbuik van Europa in. Dus in 1973, driehonderd jaar later, veranderden ze via die oliechantage van strategie: véél te veel geld voor de olie, véél tijd om in luxe aan neukie-neukie te doen, bevolkingsoverschotten afzetten richting Europa om dat in één “moeite” door via de baarmoeder te koloniseren en te ontwrichten . . . . . én . . . . Israëlhaat! Win-win-win-win-situatie!”

Hij had de tekst hier gevonden.

Ik heb het hele artikel gelezen (en vond het te breedsprakerig) maar het is pas toen ik de hierboven gekopieerde passage bereikte dat ik iets had van ‘Ha zo? Is dat inderdaad het antwoord?’.

Broeierige hitte

Gisteren maakten we nog een wandeling, pas rond 17 uur in de hoop dat het wat frisser zou geworden zijn, in het domein Nieuwenhove. Het was echter nog te warm (34°c in de schaduw volgens mijn smartphone). We dropen van het zweet en zelfs het fris biertje dat we daarna dronken in de cafetaria van het domein kon onze dorst niet lessen.

‘s Avonds laat heeft Hendrik nog eens van op afstand de controle over mijn pc overgenomen en hij heeft de indringer gevonden en verwijderd. Heel fel bedankt, jongen!

Omdat het vandaag minstens even warm zou worden als gisteren besloten we thuis te blijven, vanaf een bepaald uur deuren, ramen en gordijnen zoveel mogelijk dicht te houden en het rustig aan te doen. Volgens mijn smartphone steeg de temperatuur tot 36°C, maar binnenshuis bleef het dankzij onze voorzorgen onder de 27°C.  Werken op de pc was wel heel onaangenaam (vertaalwerk verplichtte me ertoe). Gelukkig werden we na het avondmaal getrakteerd op een hevige regenbui en onweer. De buitentemperatuur daalde meteen tot 24°C, wat koeler is dan op dit moment binnen (26,5°C).

Heel warme dag!

Ik heb wel begrip voor de mensen die vandaag gekluisterd zaten aan hun tv om te kijken naar de, naar het schijnt, soms emotionele beelden van de troonswisseling.

Maar als je een beetje rationeel nadenkt: is dat niet uit de tijd?

Wij hebben zelfs het radionieuws geen kans gegeven onze dag te verpesten.

Eerst ben ik, nadat ik bij de brunch genoten had van een licht gebakken eitje en van “mijn” mango (natuurlijk kreeg Roger van mij een partje, maar hij wilde niet), een poosje bezig geweest op de pc. Sinds gisteren nacht krijg ik immers op sommige sites (ook op deze blog en die van mijn tante) pop-ups die – ik heb het laten natrekken door Roger, Hendrik en Zeger – (alle?) andere mensen niet zien. Ik vermoedde dat het iets te maken heeft met een virus (ik had gisteren, nadat we thuiskwamen van bij Nany een mail van mijn vriendin – tante dus – Françoise geopend waarin ik een link heb aangeklikt die me voerde naar een site waar ik meteen argwaan voor kreeg).

Ik heb mijn pc dus even gescand op virussen, maar er werd niets verdachts gevonden.

Daarna stelde Roger een wandeling voor. Hij sprak (weer!) over een molen, deze keer in Binderveld. Aan de vlakheid van de streek te zien, behoort die gemeente niet meer tot Haspengouw (of wel?). We vonden die Elsbroekmolen gemakkelijk. Maar foto’s maken was niet echt gemakkelijk, omdat we geen toegang hadden tot de gebouwen. Met een beetje grote lens en acrobatie is het Roger gelukt er toch enkele kiekjes van te maken:

 Foto’s Roger

Ikzelf had gehoopt in de buurt van een molen schaduw te vinden, maar nee, we liepen vandaag constant in de volle zon!

We liepen nog een weg in, in de hoop aan de achterkant van de gebouwen te geraken, zonder succes.

 Foto Roger

Wel kwamen we een kasteeltje tegen, voorafgegaan door een vrij grote vijver.

 Foto’s Roger

We eindigden onze wandeling aan de kerk:

 Foto Roger

en stapten terug naar de auto waar we heel bezweet aankwamen.

Onderweg naar huis stelde Roger voor iets te gaan drinken in Chateau de la Motte. Helaas was er weer eens een wielerkoers aan de gang (zat dan toch niet iedereen voor zijn tv? ) waardoor te veel straten waren afgesloten en we er niet geraakten.

Terwijl thuis mijn linzensoep stond te sudderen, zocht ik nog naar wat er kon gaande zijn op mijn  pc. Na lang zoeken, ben ik ervan overtuigd dat ik dit virus heb binnengekregen. Er volgden nog enkele mailtjes met Hendrik aan wie ik dacht nog eens de controle op afstand van mijn pc te verlenen, maar na een poosje antwoordde hij niet meer (hij zal wel zijn avond gezellig beëindigd hebben met Anneke, en dan wil ik niet aandringen). Te meer omdat het virus niet gevaarlijk lijkt zolang je niet blindelings klikt op elke link – die dus alleen mensen zien die het virus te pakken hebben.

Na een glaasje Montilla genoten we op ons gemak van onze linzensoep en las ik daarna even in  dat boek over Lambert Swerts, de vader van Emmy.