Weer kosten en oorlogsdreiging

Roger moest vandaag naar een bestuursvergadering van Heemkunde Groot Heers en normaal gezien zou ik ondertussen voor de boekhouding zorgen van de Limburgse monografieën. Helaas, ik heb nog steeds geen toegang tot de rekening!

Dan maar het avondeten te sudderen gezet en een beetje rondgehangen op het net. Ik weet niet meer waar ik het las (niet in een van onze kranten): in Rusland zou de bevolking via televisie en radio voorbereid worden op een derde wereldoorlog, want Rusland moet wel optreden tegen het agressieve, nazistisch Europa! Als daar nucleaire wapens aan te pas moeten komen, is dat een logisch gevolg van de omstandigheden. Wordt mijn vrees toch bewaarheid (vooral: ik denk dan, heel egoïstisch, dat Brussel wel het doel zal zijn)? 

Roger was vrij snel terug en we besloten nog onze wekelijkse boodschappen te doen (nadat ik mijn stoofschotel van het vuur haalde uiteraard). We hadden niet zo heel veel nodig, dus veel tijd vergde dat niet. Maar... een onbekende reed blijkbaar lichtjes tegen onze auto op de parking: achterlicht stuk. Weer enkele honderden euro kosten dus en de aankoop van dat boek wordt weer uitgesteld! 

En... na de boodschappen, stelt Roger vast dat hij iets belangrijks is vergeten te kopen (het stond niet op mijn boodschappenlijst, want ik wist niet dat hij dat nodig had). Dat betekent dus nog eens naar Sint-Truiden rijden binnenkort, en dat terwijl brandstof bijna onbetaalbaar wordt!

Ik liet ons eten verder sudderen en het was lekker. Alleen stelde ik me weer vragen bij het eten van vlees. Ik eet het heel graag maar ik moet tijdens het eten proberen niet te denken aan het dier waarvan ik een deel aan het eten ben of mijn zin in vlees is meteen over! Ik zei het al, ik begrijp vegetariërs heel goed maar ik hou niet echt van hun gerechten.

Over een boek dat ik ooit wilde kopen...

.... maar dat ik nog steeds niet kocht! Letterlijk elke maand denk ik "nee, niet nu, we hebben te veel andere kosten" en dat wordt met de maand erger: gisteren bijvoorbeeld moesten we nog eens tanken en we betaalden meer dan 100 euro! Maar ik blijf wel aan dat boek denken en het toeval wil dat ik deze avond weer een interview met een van de auteurs voorgesteld kreeg. Volgende maand daar de voorrang aan geven? Of zullen we weer met onvoorziene kosten te maken krijgen? 

Ontdekking en weer een ontgoocheling

Ik vond eindelijk die lang verwachte bankkaart in de bus vandaag. Maar eerst moest ik die nog activeren en dat zou ik doen na een lezing van Rombout Nijssen deze middag in Heers. 

Het was een boeiende lezing die de rijksarchivaris gaf voor de leden van de werkgroep WO I-II, over de oorlogsschadedossiers in het kader van het ministerie van wederopbouw. Bij een kopje koffie en belegde broodjes legde hij ons het doel en de inhoud van die dossiers uit. We mogen de dossiers van Heers binnenkort grondig inkijken en daar zullen we veel interessante details uit kunnen halen over nog veel andere zaken dan die schadegevallen. 

Tegen 15 uur namen we afscheid van elkaar, ging ik de bankkaart voor de Limburgse monografieën activeren aan een automaat en reden we naar huis. Waar ik meteen enkele betalingen online wilde verrichten. Toen ik op de bank in Sint-Truiden was, had men mij gezegd dat ik daarvoor gewoon mijn normale kaartlezer kon gebruiken. Helaas, dat werkte langs geen kanten en, na veel zoeken, ontdekte ik dat ik eerst een speciale kaartlezer moest aanvragen. Wat ik dus meteen deed (gelukkig kon dat online gebeuren). Ik kreeg meteen antwoord: binnen de vijf werkdagen krijg ik die kaartlezer toegestuurd! Dat betekent weer zo lang wachten! 😒

"Over de wetenschappelijke waarheid"

Ik keek deze avond nog eens naar een interview met Didier Raoult. Om te beginnen zegt hij dat hij de moeite niet meer wil opbrengen om te reageren op roddels (hij doet het nog enkel via juridische weg voor wanneer het te erg is) én dat tegenspraak de basis vormt van wetenschap maar tegenwoordig wordt beschouwd als onwetenschappelijk.  

Maar uiteindelijk heeft hij het uiteraard vooral over de coronacrisis. Hij stelt vast (zonder er een uitleg voor te hebben) dat influenza (griep) weer de kop opsteekt terwijl het virus zich twee jaar vrij koest heeft gehouden en eigenaardig genoeg nog steeds aanwezig is in de lente. Dat de laatste tijd covid-patiënten die sterven, sterven "met" covid en niet "aan" covid. Terzijde herhaalt hij wat hij al heel vaak zei: mensen die voortijdig sterven zijn vaak obees. 

Een boostervaccin lijkt hij niet nuttig te vinden omdat volgens hem het virus steeds meer naar een "verkoudheidsvirus" evolueert, maar als een vaccin toch wordt aangeraden, het beter is te wachten op efficiëntere inentingen. 

Hij spreekt ook over een objectieve site met een studie over alle middelen die tegen covid werden gebruikt en hun effecten (jammer genoeg heb ik die URL niet genoteerd en nu ben ik echt te moe: ik ga slapen).   

De paasklokken of de paashaas?

Ik vergat het te hebben over een leuk gesprekje dat ik met Eva had vandaag. 

Ik vroeg haar of de klokken veel paaseieren hadden gebracht. 'Wie brengt die eieren nu echt, de klokken of de paashaas?' vroeg ze mij. En ik: 'Tja, ik heb altijd geleerd de klokken maar sommige mensen zeggen dat het de paashaas is.' Ze antwoordde: 'Hoe kan ik nu zien aan de eieren of de klokken of de paashaas ze heeft gebracht als ik noch de klokken of de paashaas ze zie brengen?' 'Inderdaad,' moest ik toegeven, 'ik heb ook nooit de klokken noch de paashaas gezien, dus ik weet het niet.' 'Weet je wat, oma, er was wel een chocolade paashaas bij, dus ik denk dat de paashaas ze heeft gebracht!'

Naar de kindjes

We reden nog eens naar de kindjes vandaag. Weer kwamen ze vrolijk terug van school gelopen, begonnen ze alle drie tegelijk te vertellen tijdens het vieruurtje, lachten en grapten we veel. We voerden ook wel diepere conversaties. Zo hadden we het op een zeker moment over computerspelen en tegelijkertijd vroegen Elena, Matthias en ik ons hardop af of het mogelijk was dat wij "personages" zijn in een computerspel van een "hoger" wezen. 

Na de schooltaken speelden ze op de trampoline en deden Matthias, Eva en ik samen een gezelschapsspel terwijl Elena met de buurmeisjes naar de muziekles ging. 

Dochterlief kwam terug van haar werk, de kindjes waren aan hun uurtje televisie toe en na nog een kopje thee gingen Roger en dochterlief de muzikantjes halen. Ondertussen stond de spaghettisaus te sudderen.

Roger en ik vertrokken kort na het avondeten. In feite wilde ik deze avond aan de boekhouding van de Limburgse monografieën beginnen. Helaas, die bankkaart is nog steeds niet aangekomen! Deze keer ligt de fout bij de post!

Allergisch voor stof, echt?

Ik ging in de vooravond naar de dokter omdat ik voorschriften nodig had. Hij merkte zelfs niet op dat ik "verkouden" ben! Ik heb er ook niets over gezegd (ik kreeg daar maar één korte niesbui). 

Ik stelde me wel nog vragen over die allergie. Het is hier altijd vrij stofferig geweest door al onze boeken, waarom zou ik daar nu pas last van krijgen? Omdat de kachel brandt de laatste avonden? Het is geen hooikoorts, vermits ik buiten minder last heb dan binnen.  En oké, een allergie kan soms plotseling optreden. Toch keek ik 's avonds laat nog eens naar de mogelijke bijwerkingen van alle medicijnen die ik nu slik (het zijn er "slechts" drie maar ik vind dat al heel veel). Dat had ik eerder moeten doen: een van die medicijnen heeft als mogelijke bijwerking "allergische rinitis"!  Had ik dat eerder geweten, ik had de dokter wel erop gewezen dat ik "verkouden" ben!😊

Nu vraag ik me wel af: als het een reactie is op een medicament, ben ik dan gedoemd mijn verdere leven te snotteren?

O ja, ik merk al een poosje een andere bijwerking van een van die medicijnen: ik begin serieus veel haar te verliezen. Ik weet dat het een luxeprobleem is, dat het getuigt van ijdelheid... maar ik was al niet verwend met mijn haar! Ik heb altijd vrij weinig, dun haar gehad, dat heel snel vet wordt en dat, als ik  het iets te vaak was, nog sneller vet wordt. En het is heel snel "te vaak" voor mijn haar! De enige troef was dat ik tot nu toe nog maar een paar grijze haren had zodat ik ze niet hoefde te verven (hoewel, ik was toch van plan dat niet te doen: niet zo goed voor mijn broze haren, dacht ik). Maar wat doe ik als ik te veel haar verlies?  

Allergische rinitis?

We zouden vandaag Nany bezoeken. Ik was echter al enkele dagen aan het snotteren en dus deden we gisteren toch maar een zelftest. Negatief, dus zal het wel een allergie (voor het stof hier in huis?) zijn.

En we reden naar Nany vandaag. Samen met haar gingen we wat drinken op het terras van de cafetaria, waar we iets later een (voor Nany) verrassingsbezoek kregen. Ik had immers afgesproken met N., de dochter van "tante" José zaliger. Er werd bijgepraat, herinneringen opgehaald, N. had een presentje bij voor Nany: het kruisbeeld dat vroeger boven de deur van "tante" José hing. Nany haalde ook opvallend veel precieze herinneringen aan Congo op!

De foto is van Roger.

Na nog een drankje brachten we Nany terug naar haar kamer waar Roger het kruisbeeld ophing. Nadat we afscheid van Nany hadden genomen, gingen Roger, N. en ik nog iets drinken op het terras van "Pot au feu". 

Gedurende de hele middag leek mijn verkoudheid voorbij maar toen we thuis kwamen, begon ik weer te snotteren. Het lijkt me duidelijk: ik heb een allergische rinitis!

Ondertussen de uitslag van de Franse verkiezingen gehoord. Hoewel voorspelbaar zeer ontgoochelend!

Derde generatie

Bij het ontbijt zei Roger me plotseling: 'Kijk, een kip met haar kuikentjes in de tuin!' Dat is al de derde generatie kuikentjes en ik weet nog steeds niet waar ze oorspronkelijk vandaan kwamen!

Er valt meer dan dat te vertellen over vandaag maar dat doe ik morgen (als ik er de tijd voor vind, want we hebben een - voor mijn doen toch - vrij druk programma). 

Eén detail toch nog: ik weet niet waarom ik me vandaag ineens afvroeg hoe het ging met Arno, hoe lang hij nog te leven zou hebben. Hoewel ik soms zijn muziek apprecieer, ben ik niet echt een fan van hem. En... vlak nadat ik me die vraag had gesteld, verneem ik dat hij overleden is! 

Over geuren

Debby en Hendrik waren onlangs in het Hallerbos met zijn hyacinten. Toen ik hun foto's zag, herinnerde ik me vooral de doordringende parfum van die bloemen.

Maar... daarna dacht ik terug aan een vraag die Zeger zichzelf en ons ooit stelde op een feestje: of we ons een geur echt kunnen "inbeelden" of "voorstellen". En ik stelde me dezelfde vraag. Ik "dacht wel aan" de geur van hyacinten, maar rook ik die echt "in mijn hoofd"? 

Jan Gerits 90 jaar

Vandaag werd Jan Gerits 90 jaar. Uiteraard belde ik hem om hem te feliciteren. Na een poosje vertelde ik hem ook over het jongste geknoei van de bank. Jan vond dat ik bij de bank moet reclameren... Hij heeft gelijk maar nogmaals: hoeveel tijd zal ik daar weer mee verliezen?

Vervelend

Roger werkte vroeger voor een bank als jurist. Hij zocht op hoe het zou kunnen komen dat die bank zo fel knoeit en denkt de reden gevonden te hebben: het is een staatsbank.  

Voor mij echter is een bank een bank en ik verwacht van elke bank een zo optimaal mogelijke dienst. Dus heb ik heel veel zin om te reclameren bij die bank... maar moet ik dan naar Sint-Truiden of naar Beringen bellen? En ben ik dan weer verplicht uren te verliezen voor ik iemand aan de lijn krijg? Die tijd wil ik er ook weer niet opnieuw aan spenderen. Heel vervelend, want nu weten ze niet dat ze een serieuze vergissing hebben begaan (nadat de volmacht van Edith was ingetrokken en ik getekend had voor een volmacht op mijn naam, sturen ze mijn bankkaart naar Edith!).

Ondertussen is die kaart natuurlijk nog niet aangekomen (Edith zou die per post naar mij sturen maar de facteur komt nog maar twee keer per week langs)! Ik vind het heel vervelend!

Als ik nu de Franse nationaliteit had, zou ik de keuze bij de verkiezingen ook vervelend vinden: Macron of Le Pen? Ik zei het al, op politiek vlak ben ik een nul maar als ik mijn gevoel, mijn intuïtie, volg, zou het voor mij Le Pen worden (en eigenlijk bijna iedereen buiten Macron). Helaas, ik heb ook het gevoel dat het weer (de, naar mijn gevoel, arrogante) Macron zal worden! 

Wat een klucht!

Deze ochtend vond ik een mail van Edith Oeyen, de voorzitster van de KVLS. De bank had mijn kaart voor de rekening van de Limburgse monografieën naar haar gestuurd! Nu moet zij me die kaart weer met de post opsturen! 

De klank van woorden

Onlangs vertelde Elena me dat ze het woord "jardin" (het ging over de theatertermen "côté jardin, côté cour") agressief vond klinken. Eigenaardig, ik ervaar net  het tegenovergestelde. Ik vind "jardin" zacht klinken.

Vandaag had ik even de kinderen aan de lijn en voor één keer ook Zeger (die een even grote telefoonfobie heeft als ik). Hij zei me dat het woord "succulent", dat ik gisteren gebruikte, onsmakelijk klinkt (terwijl het uiteraard net het tegenovergestelde betekent). Ik voel dat dus helemaal niet aan, zeer eigenaardig!

Paastajine

Voor de derde keer op rij een ongewone Pasen dus! En... zelfs geen paasklokken gehoord deze ochtend: er wordt immers al een poosje geen mis meer opgedragen in ons dorpje.  

Normaal gezien zouden Hendrik en Debby hier met ons eten deze avond (en daarna hou ik op met het oprakelen hoe het er normaalgezien aan toe zou zijn gegaan dit weekend!). Dat ging dus niet door maar ik maakte wel klaar wat ik van plan was.

Een vegetarische tajineschotel met aubergines, uien, look, wortels, tomaten, kikkererwten en (weinig) abrikozen, gegaard in olijfolie met zout, peper, kurkuma, ras el hanout, koriander, komijn en een beetje honig, geserveerd met couscous en, voor de vleeseters, merguez. 

Debby en Hendrik, jullie hebben wat gemist: het was succulent! Morgen eten Roger en ik de overschot! En seffens genieten we nog van een glaasje van de Chablis die we speciaal voor jou hadden gekocht, Debby!

Ontgoocheld

Het is paasweekend en we hadden afgesproken met de kinderen. Ik ga hier niet uitweiden over al onze plannen... want alles is afgelast!

Wat een rare tijden toch! Iemand heeft een verkoudheid, doet voor alle zekerheid even een zelftest voor het "feestelijk weekend" begint, en test positief. Hoewel de persoon in kwestie zich helemaal niet ziek voelt, geen koorts heeft, enkel veel kucht en niest, beslissen we toch elkaar niet te ontmoeten: je wilt uiteraard dat virus niet doorgeven aan je dierbaren! Ik denk dat we de juiste beslissing hebben genomen maar het blijft eigenaardig: vroeger zouden we helemaal niet op die manier gehandeld hebben bij een "verkoudheid"!

Ik ben wel ontgoocheld. Van de enkele gelegenheden waarbij ik echt graag de kinderen samen rond Roger en mij wil, is Pasen de belangrijkste (voor mij is dat ook het voornaamste feest van de christenen). Zeger hadden we het laatst ontmoet in januari! Ik keek er zo naar uit hem eindelijk terug te zien! Ach, ik verlangde gewoon zoveel van het hele weekend!

Ach, geen twee zonder drie zeker? 😒De twee vorige jaren kon ons Paasfeest immers ook al niet doorgaan wegens de coronacrisis!

Wonen

We vragen ons soms af hoe lang we nog kunnen blijven wonen in dit oude huis met tuin en wei: zoveel onderhoud!

Maar verhuizen naar een flat of een modern huis - hoewel ik die heel soms objectief mooi vind - zegt ons zo weinig (als we er al het geld voor hadden natuurlijk)! We houden blijkbaar allebei van ouderwetse toestanden en een beetje ongewone woonomstandigheden.  

Toen ik nog op kamers woonde, was dat vaak in statige burgerhuizen, soms met verscholen diensttrappen en meer eenvoudige, in huurkamers verdeelde, bijgebouwen. Ons huis in Antwerpen was een vroegere opslagplaats, ons huidige huis was vroeger een keuterboerderijtje. We bewonderden de mensen die de molen van Rotselaar hebben verdeeld in verschillende woongelegenheden en we zijn net niet jaloers op een Leuvense vriendin die in een vroeger café woont. Waar ik eigenlijk ook nog van droomde, was in een verlaten treinstation te wonen! Nu zijn we daar te oud voor geworden - ik bedoel voor de inrichting en nodige aanpassingen. Maar ik blijf er van dromen zoals ik deed telkens als we vroeger in Jesseren gingen wandelen: ik wilde altijd eerst wat rond het gerestaureerde en nu bewoonde vroegere treinstation blijven hangen (en fantaseren over hoe wij het zouden inrichten!). 

Deze avond viel ik (na uren lectuur in "De tovenaar") op een korte video over een Frans koppel dat in een verlaten treinstation woont. En ik begon weer te fantaseren! Ik weet heel goed dat wij dat nooit meer kunnen meemaken maar... gelukkig kan een mens ook fantaseren! 

Maar... daarna dacht ik spontaan: nee, voorlopig nog geen moderne flat voor ons!

Ik vergiste me

Ik vond weliswaar dat de coronavaccins te snel werden toegelaten maar ik was er wel heilig van overtuigd dat de RNA in sommige vaccins niet zou interageren met onze DNA. Deze avond las ik echter een verontrustend bericht: misschien vergiste ik me schromelijk! Het gaat nog over een heel beperkte studie, maar toch.... 

Talen in België

Huishouden, lectuur, koken, eten, afwassen, lectuur en tussendoor een paar telefoontjes, daaruit bestond  onze dag.  Nu is het tijd om mails te beantwoorden maar eerst nog even over weer een eigenaardig toeval. Soms lijkt het wel of mijn pc mijn gedachten kan raden! Hoe komt het anders dat net terwijl ik me herinnerde hoe moeilijk het soms was de complexe taalsituatie in België aan buitenlanders uit te leggen, ik op deze Engelstalige video viel, van een Canadees, over de talen in België? Een boeiende maar inderdaad ingewikkelde uitleg!

De tovenaar

De hele dag was de auto in de garage waar men de roetfilter zou schoonmaken. Veel kosten weer maar veel minder duur dan een nieuwe filter installeren. 

Wij bleven dus de hele dag thuis: een beetje schoonmaken en veel lectuur. Ik vooral verder in "De tovenaar". En dat ga ik deze avond ook nog doen. Ik vind het boek ongewoon goed geschreven (en vertaald dus) en interessant! Hier vond ik een recensie die ongeveer verwoordt wat ik zelf vind van het boek (maar die ik wel nog niet tot aan het einde heb gelezen omdat ik ineens merkte dat er zaken in verteld worden die ik verondersteld word nog niet te weten). 

Antwoord op jullie mails wordt dus even uitgesteld, vrienden: het wordt voor mij een leesavond!

Didier Raoult over wat er gebeurd is

Vandaag had ik eindelijk een afspraak op de bank in verband met de rekening van de Limburgse monografieën. Weer veel tijd verloren maar hopelijk is het nu in orde, al kan ik de bankkaart maar ten vroegste volgende week donderdag verwachten.
Daarna maar meteen onze wekelijkse boodschappen gedaan.

Toen we eindelijk thuiskwamen, belde ik eerst met Nany. En dan viel ik weer per toeval op iets waar ik al lang naar zocht.

Een interview met Didier Raoult over wat er allemaal gebeurde de vorige jaren. Hij zegt al meteen dat hij hoopt dat de video niet zal gecensureerd worden zoals zoveel andere, enkel omdat er ook over chloroquine zal gesproken worden. Hoewel wat hij allemaal vertelt alles behalve opbeurend nieuws is (hij praat blijkbaar veel opener sinds hij op pensioen is), lijkt hij ervan overtuigd dat de waarheid ooit aan het licht zal komen.

Het is allemaal een kwestie van geld geweest, zegt Raoult. Dat chloroquine soms gevaarlijk is voor het hart ontkent hij niet maar dat is zeker niet het geval bij de dosis die hij toediende en op de korte termijn waarop het medicijn werd toegediend. Eigenlijk wist ik dat al lang (wij slikten in Congo het medicament in kleine dosis zelfs zes jaar aan een stuk, preventief tegen malaria) én, zelfs al was ik ervan overtuigd dat het middel zou helpen tegen corona, ik zou het nooit aan Roger, die hartproblemen heeft, laten toedienen. Raoult vertelt dan ook over het verkeerd gebruik van het medicijn door sommige ziekenhuizen, en over die fake studie in The Lancet. 

Zelf zijn ze daarna in Marseille een beloftevolle dubbelblind studie begonnen die voorbarig werd stopgezet door de Wereldgezondheidsorganisatie. Hij vertelt ook dat men onderzoekers verplichtte positieve resultaten te vervalsen ten voordele van duurdere nieuwe middelen. Raoult spreekt over de belangenconflicten en de corruptie die men (volgens hem) in Frankrijk heel vaak tegenkomt en zegt dat de meeste tegenstanders van chloroquine zich schuldig maakten aan zulke belangenconflicten. 

Ik vond het dus een heel interessant interview maar  ik ben er veel minder van overtuigd dan Raoult dat de wereld ooit de volledige waarheid zal kennen. 

Tijd verliezen

Ik heb vandaag weer uren (echt!) verloren met telefoneren. Naar die bank natuurlijk. Telkens was het minuten wachten voor ik iemand aan de lijn kreeg, telkens werd ik daarna  gesust met de belofte dat ik zou teruggebeld worden zodra de beheerder van het betreffende dossier beschikbaar was.  Daarna weer tevergeefs wachten. Ik belde dan telkens opnieuw na een uurtje en rond 16:30 uur, eindelijk, kreeg ik de goede persoon aan de lijn. 

Hij dacht op 21 maart dat ik bij het tekenen voor de volmacht automatisch tekende om een bankkaart aan te vragen, maar hij vergiste zich (!?). "Gelukkig" heb ik voor vrij snel een afspraak kunnen maken. Maar ik zal daarna nog een vijftal werkdagen moeten wachten voor ik die bankkaart krijg! Dat betekent dat ik voor die Limburgse monografieën nog geen enkele betaling kan verrichten voor volgende week.

Eigenlijk vond ik dat geknoei zo ongelooflijk dat ik toch eens online zocht naar reviews over die bank (ik ga hier niet verklappen over welke bank het gaat). 92% van de reviews geven de bank als score "zeer slecht"!  

Dansoptreden

We aten bij dochterlief en schoonzoon deze middag. Daarna bracht schoonzoon Elena naar het cultureel centrum in Diest waar ze zou optreden met haar dansschool.

Wij (dochterlief, Eva, Matthias, Roger en ik) volgden een dik uur later. 

Ik verwachtte eigenlijk een amateuroptreden maar ik bleek me serieus te vergissen! Het werd een oogverblindend, kunstzinnig spektakel met dans, choreografie, prachtige Nederlandstalige muziek, mooie, sobere zwart-wit kostuums en magnifieke lichteffecten. Geen geklungel, integendeel, een heel professionele prestatie van de meer dan honderd dansers. Tot iets over 18 uur heb ik met volle teugen genoten! Zelfs Roger, niet echt een dansamateur, was onder de indruk!  Jammer genoeg mochten we geen foto's maken!

Na het optreden nog een korte ontmoeting met (terecht) fiere Elena. Ze was opgemaakt en leek ineens een heuse jonge dame! We namen afscheid van haar (ze had nog één optreden om 20 uur en zou met de ouders van buurmeisje Anna naar huis komen) en reden terug naar onze respectievelijke huizen.

Ik word er moedeloos van!

Vandaag geen telefoonoproep van de bank in Sint-Truiden (om een nieuwe afspraak te maken in verband met die bankkaart voor de Limburgse monografieën). Ik heb zelf twee keer gebeld, telkens tevergeefs. Dat betekent in het beste geval pas maandag een afspraak maken en in de loop van volgende week die aanvraag tekenen (ik had al getekend en begrijp niet waarom die aanvraag niet zou gelden zolang de vroegere volmacht houders, zijnde onder andere Edith Oeyen, niet waren geschrapt - dat is wat mij werd uitgelegd). En wanneer zal ik dan eindelijk aan die rekening kunnen? Ondertussen hebben Jan of Jo al uit hun eigen portemonnee de drukker betaald! En voor de uiteindelijke boekhouding zal ik enkele uren moeten uittrekken: we weten gewoon nog niet wie al wel of niet zijn abonnement heeft betaald! Ik word er echt moedeloos van!

Het telefoontje met Nany vandaag maakte me ook moedeloos. Ze vergeet steeds meer, klaagde dat ze vorige zaterdag geen bezoek kreeg van broertje terwijl ik precies wist wat ze die dag wel samen met broertje heeft gedaan. Elke dag zonder bezoek (maar de volgende dag is ze al vergeten wie er wel op bezoek kwam) vindt ze blijkbaar een verloren dag, tenzij er een of andere activiteit wordt georganiseerd. De volgende dag is ze wel weer vergeten welke activiteit dat was. Soms zelfs of ze er wel of niet heeft aan deelgenomen. Ze zegt zelf dat, als ze meedoet aan knutselen met papier of een spelletje, ze zo de tijd doodt. Ik weet dat Nany dat altijd heeft gehad (zoals veel mensen), de tijd willen "doden" door zoveel mogelijk, desnoods eender wat, te "doen". Voor mij geldt net het tegenovergestelde en ik vraag me vaak af of mensen zoals Nany dan zo snel mogelijk willen doodgaan? En toch, nee, dat is het niet, zei ze me eens, lang geleden. Als ze zit te "niksen" (en ik "niks" vaak volgens haar) "verliest ze tijd". 

Ik schreef in de vorige zin "lang geleden", want  tegenwoordig zijn zulke gesprekken niet meer mogelijk met haar. Ze gaat pijlsnel achteruit (vind ik toch). 

Ik vraag me vaak af, als goede egoïste: zou ik, als ik nog in Antwerpen woonde en opnieuw een beetje fatsoenlijk kon stappen, haar elke week met de bus gaan bezoeken, goed wetende dat ze de volgende dag niet meer weet dat ik er was? Ondanks alles, ik vermoed van wel.

En ook: als ik ooit zo lang leef (Nany is slechts 18 en half jaar ouder dan ik), is het dan dat wat me te wachten staat? Broertje zei me onlangs aan telefoon dat ik niet zo bang hoef te zijn (als ik al zo lang leef, uiteraard) omdat ik mijn hoofd vul met veel meer en heel andere zaken dan Nany. Ja maar, Roger en ik hebben enkele kennissen die veel verstandiger en interessanter zijn dan wij en die toch dement werden!

Over auto's en ik

Brandstof wordt veel te duur, dus proberen we het rijden met de auto te beperken. Maar dat zorgt dan blijkbaar weer voor andere problemen waarvan ik het bestaan niet vermoedde. Eigenlijk interesseerden auto's me niet, en dat was verkeerd, ik geef het toe.   

Ik heb veel bijgeleerd de laatste dagen. Sinds kort wijst een flikkerlichtje er constant op dat de roetfilter van onze auto verzadigd is. Ik zocht onlangs, in het terugkomen van de boodschappen, samen met onze garagist (echt, wat een verschil met degene die we, lang geleden, in Hasselt bezochten!) in het "handboek van de auto" naar een mogelijke oorzaak (onze garagist is immers geen "Subaru-specialist" zoals die uit Hasselt beweert te zijn) en we lazen dat we wat meer en langer aan één stuk moeten rijden. Omdat door de verbranding, die zo ontstaat, de roetdeeltjes in de filter zullen oplossen. 

We maakten dus even een omweg in het naar huis rijden maar blijkbaar was dat niet voldoende. Ondertussen weet ik (dankzij opzoekingen én de uitleg van onze garagist) dat een dieselauto (zoals de onze dus) enkel gediend is met lange afstanden. En die hebben we al lang niet meer afgelegd. 

Probleem dus: ofwel meer en verder rijden en heel veel betalen aan diesel, ofwel besparen op brandstof en binnenkort heel veel geld uitgeven aan een nieuwe roetfilter. Of een (moeilijke) middenweg vinden?

Zal ik alvast om te beginnen weer mijn bezoek aan de kapper een poosje uitstellen? 😄

Bercoff in gesprek met Raoult

Is het omdat hij op pensioen is? Nu durft Raoult immers openlijk de woorden "totalitarisme", "oplichting" en "corruptie" te gebruiken in dit (interessante en vrij korte) gesprek met Bercoff, waar ik deze avond op viel. 

O ja, vandaag een telefoontje gekregen van de bank. De bankkaart voor de rekening van de Limburgse monografieën zou nog niet aangevraagd zijn! Ik moet dus weer eens naar Sint-Truiden om de zaak te regelen! Schandalig vind ik het allemaal maar van bank veranderen (ik heb er heel veel zin in) is nu niet aangewezen: het huidige rekeningnummer staat gedrukt in elk exemplaar en de abonnees zijn volop hun  nieuwe abonnement aan het betalen. 

Boos

Ik ben boos. Ik ging vandaag weer niet mee naar de vergadering van de werkgroep WOI-II omdat ik rond dat uur naar de bank wilde bellen in verband met die bankkaart voor de Limburgse monografieën. Ik belde naar Sint-Truiden, men verwees me naar Beringen. Ik belde naar Beringen (en telkens moest ik de hele uitleg opnieuw geven!), daar beloofde men me naar de hoofdzetel in Brussel te bellen en me nog deze middag terug te bellen. 

Ik wachtte (met lectuur). Roger kwam thuis en ik had nog steeds geen oproep ontvangen. Ik belde twee keer opnieuw naar de bank in Beringen, kreeg twee keer geen respons. 

Ik belde na een halfuurtje nog eens: het kantoor bleek gesloten!

En ik werd zo boos dat Roger, die eigenlijk ook heel kwaad was, me moest bedaren! Maar wat een klucht, geef toe! 

Nog even na een vrij drukke dag

Na enkele telefoontjes gingen we na onze brunch nog eens op bezoek bij Rogers nicht (in de betekenis van "cousin") Jeannine. Ze had haar nichtje (in de betekenis van "niece") N. op bezoek. Interessante conversaties, uiteraard over de oorlog in Oekraïne maar ook, eigenaardig genoeg, over een "leven na de dood". Hoewel, interessant is niet het juiste woord, het was eerder intrigerend. N. gelooft stellig dat niet alles voorbij is na de dood en Jeannine wel. In tegenstelling tot hoe Jeannine bij gesprekken daarover reageert tegenover mij (en meestal meteen een einde maakt aan een beginnende discussie), reageerde ze nu heel gelaten op de beweringen van N. Zou ze aan het twijfelen zijn gegaan?

Daarna uitgebreide boodschappen, gevolgd door nog eens tanken. Brandstof wordt echt bijna onbetaalbaar (weer net geen 100 euro vandaag) maar morgen stijgt de prijs nog, vandaar dat we nu al voor die boodschappen zorgden en meteen ook tankten.

Jeannine had me gevraagd hoe ver ik stond met de lectuur van "De tovenaar". Helaas, nog niet zo heel ver voor mijn doen. Misschien ben ik weer met te veel zaken tegelijk bezig? En toch blijft het heel boeiende lectuur.

Thuis, tussen het opbergen van onze aankopen en het bereiden van het avondmaal, weer een telefoontje, van Greet. Bijpraten maar ook weer over de oorlog. Ik vind het erg maar ik heb echt nog geen persoonlijke mening daarover en dus "babbel" ik er maar over. Uiteraard vind ik het vreselijk allemaal, hoopt mijn egoïstisch persoontje dat de toestand niet escaleert, zorgen we voor een beetje proviand voor het geval (lang geleden voorspeld door vloggers over wie ik het hier al had) er schaarste komt, maar ik kan echt niet op een intelligente manier spreken over die oorlog.

Nu kijk ik nog naar een aflevering van "L'amica geniale" en lees ik daarna nog een hoofdstuk van "De tovenaar" om de dag af te sluiten! 

L'amica geniale (2)

Gisteren leek Nany weer niet zo monter aan telefoon (ze kreeg weer geen bezoek, én, zoals broertje, die haar zaterdag bezocht, me aan telefoon zei, ze heeft de verkeerde indruk dat al haar medebewoners die dag wel bezoek krijgen). Vandaag was ze veel beter gezind maar er zou dan ook weer de ene of andere activiteit georganiseerd worden in het rusthuis. Tja, Nany heeft gezelschap nodig, ze kan echt niet tegen alleen zijn. 

Maar ik wilde het hier eigenlijk niet echt hebben over mijn moeder (zij is immers niet mijn "amica geniale"! 😉), wel over die serie. Ik keek voort deze avond en merkte dat seizoen 3 nu ook beschikbaar is. Dat wordt dus verder genieten en "wereldvreemd" zijn (hoewel, gezien de teneur van het verhaal...?), en voor jullie, vrienden, misschien een poosje minder nieuws van mij lezen. 

O ja, toch nog heel even dit: ik heb nog steeds geen toegang tot de bankrekening van de Limburgse monografieën! Als het van mij afhing, we veranderden van bank!😒

L'amica geniale

Lang geleden viel ik per toeval (ik weet zelfs niet meer hoe of waar) online op de eerste aflevering van het eerste seizoen van die serie. Ik vond het uitermate boeiend maar heb toen nooit het vervolg ervan gevonden. Onlangs hoorde ik (weer toevallig) van iemand dat de VRT het derde seizoen ervan zou uitzenden. Ik ging even kijken op "VRT Nu" en vond er alle afleveringen van seizoen één. Ik begon tussen al mijn andere activiteiten door ernaar te kijken en merkte al gauw dat seizoen twee ook beschikbaar was op "VRT nu". Ik ben nu ongeveer aan de helft van seizoen twee geraakt en hoop dat ik daarna zal kunnen kijken naar dat derde seizoen waar anderen nu kunnen naar kijken op hun televisie. Wij hebben immers geen tv en meestal hindert me dat helemaal niet maar soms ben ik wel blij dat ik een pc heb waarmee ik naar die televisiewebsite kan gaan!

Ik vind "L'amica geniale" gewoon een schitterende serie! Sterk verhaal, prachtig acteerwerk en voor zover ik daar kan over oordelen, knap verfilmd!

Ik moet toegeven dat ik daardoor het nieuws minder volg de laatste dagen en vandaag, omdat ik toevallig weer eens naar het journaal keek, ineens pijnlijk met mijn neus werd geduwd op wat er gaande is in Oekraïne! Vreselijk! En ondertussen zit ik maar te kijken naar een mooie serie terwijl onze kachel aangename warmte verspreidt (en ik weet dat morgen Roger weer zelf voor het stofzuigen zal zorgen)!

Het blijft koud

We doen niet veel. De houtkachel brandt wel elke dag (om te besparen op de dure gas) en dat betekent ook elke dag een beetje schoonmaken. Voor de rest doen we het allernoodzakelijkste in het huishouden, bel ik nog steeds elke dag met Nany en lezen we veel. Vandaag ook nog eens naar straatgenote V. gebeld, drie kwartier aan een stuk! Ze vertelde me onder andere dat een van onze overbuurvrouwen, L. naar het rusthuis in Heers is verhuisd na een ongelukkige valpartij. Ik wist het niet. L. is precies één jaar jonger dan Nany en het was me al wel opgevallen dat ik haar niet meer zag wandelen op straat.  

Uiteraard is L. nog een stuk ouder dan wij... maar ineens vroeg ik me af waar Roger en ik zouden belanden als we niet meer zelfstandig kunnen wonen. We wonen hier heel graag, in Heers, maar onze familie en onze vrienden wonen een beetje overal verspreid in België. 

We waren dus wel "lui" vandaag maar deze avond probeerde ik weer een nieuw gerecht. Ik denk dat het Hendrik was die zich onlangs afvroeg of je broccoli zou kunnen klaarmaken volgens het recept van alu gobi. Ik heb het geprobeerd: het gerecht moet duidelijk veel minder lang sudderen dan met bloemkool en de volgende keer zal ik er toch een klein beetje water aan toevoegen. Maar het was lekker!

Over stemmen en vrijheid

Er valt niet veel te vermelden over vandaag (behalve  misschien dat het praktisch de hele dag lichtjes gesneeuwd heeft en dat ik een telefoontje kreeg van Jan Gerits in verband met onze toegang tot de bankrekening van de Limburgse monografieën - wat nog steeds niet in orde is gebracht door de bank). O ja, we kochten ook eindelijk een nieuwe koptelefoon (mijn vorige werkte niet goed meer).

Wel viel ik deze avond weer per toeval op een interview met die Frans-Libanese journalist van meer dan 80 jaar over wie ik het al eens vroeger had, André Bercoff. Over de presidentsverkiezingen in Frankrijk en waarom hij het verstandiger vindt te gaan stemmen in plaats van thuis te blijven, ook al staat geen enkele kandidaat je aan. Hij blijkt zelfs voor kiesplicht te zijn, op voorwaarde dat rekening wordt gehouden met het aantal blanco stemmen. Het heel interessante interview is hier te beluisteren. Onder de video staat ook een heel begrijpelijke samenvatting ervan.