Ik weet het: ik zou "Le grand Meaulnes" opnieuw lezen maar gisteren las ik in een tijdschrift (een van de weinige papieren magazines die we nog kopen, ik kan er dus geen link naar plaatsen) iets over Simenons "Chez les Flamands" en omdat ik het verhaal niet herkende, besloot ik deze avond het boek te herlezen.
Op bladzijde 17 kom ik al een passage tegen die in vertaling werd overgenomen in dat tijdschrift en wat merk ik: auteur van bedoeld artikel heeft het boek helemaal verkeerd begrepen (of onthouden): de aangehaalde passage gaat niet over hoe de moeder van Anna Peeters haar dochter beschrijft maar wel over hoe Maigret de moeder van die Anna ervaart! Wat vraagt correct lezen toch veel aandacht!
Voor de rest eigenlijk een luie dag vandaag: gestreken, een tekst verbeterd voor de werkgroep WO I, gekookt, Nany aan telefoon gehad, ook een telefoontje van de papa van de onlangs geboren drieling (de kleinkinderen van nicht G.) in verband met een beëdigde vertaling Engels-Nederlands waarvoor ik hem doorverwees naar een vertaalbureau (ik ben immers bewust niet beëdigd) en een paar wachtende mails beantwoord.
O ja, en ook gesurft naar de website van de school van Elena en Matthias. Ik had immers gisteren ook even dochterlief aan de lijn en ze gaf me Elena en Eva door (Matthias was te druk aan het spelen met zijn treintje). Eva zei niet veel meer dan 'ja' en 'nee' maar Elena vertelde me uitbundig over het einde van het schooljaar vandaag. Alle kinderen zouden samen op de speelplaats enkele liedjes zingen en ik vermoedde dat dit een kippenvelmoment zou worden.
Heb er enkele foto's van gevonden en ja hoor, ik denk dat de kindjes op een heel fijne manier hebben afscheid genomen van de school!
vrijdag 30 juni 2017
donderdag 29 juni 2017
Nicci French en Jef Geeraerts
Tijdens onze korte vakantie heb ik relatief veel gelezen, onder andere twee misdaadromans van Jef Geeraerts en een thriller van Nicci French. Alle drie de boeken lazen heel vlot maar het viel me op dat Nicci French consequent het standpunt van het hoofdpersonage aanhoudt (of moet ik schrijven "aanhouden"?) terwijl Jef Geeraerts dat wel probeert maar zich regelmatig laat verleiden tot het geven van details over gemoedstoestanden enzovoort van andere personages, die het hoofdpersonage (van wiens standpunt uit het verhaal me toch geschreven lijkt) niet kan kennen.
Niet zo heel plezierig
We zijn al een poosje terug thuis. In een straal van 500 km rond Aubigny werd voor heel deze week immers regen voorspeld en kamperen in de regen is niet zo aangenaam. Daarbij komt dat Rogers rug en gewrichten duidelijk het constante in- en uitladen beu zijn (ik moet toegeven dat zijn deel in die klus veel omvangrijker is dan het mijne wegens vaak voor mij te zware spullen).
Ik vond echter het thuiskomen ook niet zo heel plezierig: op de stoep, het binnenplein en ons terras tiert het onkruid weelderig (terras tussen twee regenbuien door al even gewied, de rest zal later aangepakt worden), dat oude huis van ons is ongelooflijk stoffig en het poortgebouw gewoon smerig (dankzij duiven die weliswaar bijna meteen verdwenen nadat we waren thuisgekomen).
De wasmachine heeft al enkele keren gedraaid maar we zouden ook nog zo snel mogelijk moeten: strijken, het huis en het poorthuis schoonmaken, de tuin, het binnenplein en de stoep verder onder handen nemen en onze kampeerspullen (voor goed?) opbergen.
Op reis had ik iets verkeerds gedaan met mijn rode damptoestel (ik kreeg het niet meer open om te vullen) en gisteren wilde ik de coil van het andere vervangen maar ik kreeg de vorige coil er niet uit. We kochten dus nog eens tabak voor mij. Zeer eigenaardig: terwijl ik daarvan rookte, verlangde ik steeds naar mijn damptoestellen.
Gelukkig wilde Roger deze middag ook snel even langs de tabakswinkel in Sint-Truiden rijden waar men de twee toestellen in een wip in orde kreeg (het volstond een tangetje te gebruiken). Opgelucht dat ik was!
Ik vond echter het thuiskomen ook niet zo heel plezierig: op de stoep, het binnenplein en ons terras tiert het onkruid weelderig (terras tussen twee regenbuien door al even gewied, de rest zal later aangepakt worden), dat oude huis van ons is ongelooflijk stoffig en het poortgebouw gewoon smerig (dankzij duiven die weliswaar bijna meteen verdwenen nadat we waren thuisgekomen).
De wasmachine heeft al enkele keren gedraaid maar we zouden ook nog zo snel mogelijk moeten: strijken, het huis en het poorthuis schoonmaken, de tuin, het binnenplein en de stoep verder onder handen nemen en onze kampeerspullen (voor goed?) opbergen.
Op reis had ik iets verkeerds gedaan met mijn rode damptoestel (ik kreeg het niet meer open om te vullen) en gisteren wilde ik de coil van het andere vervangen maar ik kreeg de vorige coil er niet uit. We kochten dus nog eens tabak voor mij. Zeer eigenaardig: terwijl ik daarvan rookte, verlangde ik steeds naar mijn damptoestellen.
Gelukkig wilde Roger deze middag ook snel even langs de tabakswinkel in Sint-Truiden rijden waar men de twee toestellen in een wip in orde kreeg (het volstond een tangetje te gebruiken). Opgelucht dat ik was!
zondag 25 juni 2017
Zondag in Aubigny
Weer zo'n mooie dag: tussen de 20 en de 26°C en geregeld een briesje.
Vorige zondag leek Aubigny ons vrij doods voor 14;30 uur. Vandaag gingen we er al tegen 11:30 uur naartoe en het leek wel of de ene helft van de bevolking aan het aperitieven was terwijl de andere helft de mis bijwoonde. Wij wandelden wat rond, bewonderden nog eens de vele opmerkelijke gebouwen, bezochten een fototentoonstelling in de "maison François premier" en gingen uiteindelijk even de kerk binnen terwijl die bomvolle kerk na afloop van de mis leegliep.
Na een snel hapje op de camping reden we naar Clémont, op 16 km van Aubigny. Weer die typische huizen, veel vakwerk, een opvallend mooie kerk en een gemeentehuis in een vroegere molen.
Wel geen enkel café.
We hadden dorst, kwamen iets drinken op de camping, en reden daarna terug naar Aubigny. Daar bezochten we wat ik het "heemkundelokaal" noem waar deze zomer een tentoonstelling loopt over de handel in de stad in vroegere jaren.
Deze avond aten we nog eens bij de tent (we hadden onlangs immers zoveel proviand gekocht). Daarna nog een rustgevende wandeling rond de vijvers.
Vorige zondag leek Aubigny ons vrij doods voor 14;30 uur. Vandaag gingen we er al tegen 11:30 uur naartoe en het leek wel of de ene helft van de bevolking aan het aperitieven was terwijl de andere helft de mis bijwoonde. Wij wandelden wat rond, bewonderden nog eens de vele opmerkelijke gebouwen, bezochten een fototentoonstelling in de "maison François premier" en gingen uiteindelijk even de kerk binnen terwijl die bomvolle kerk na afloop van de mis leegliep.
Na een snel hapje op de camping reden we naar Clémont, op 16 km van Aubigny. Weer die typische huizen, veel vakwerk, een opvallend mooie kerk en een gemeentehuis in een vroegere molen.
Wel geen enkel café.
 |
| Foto's Roger |
 |
| Eigen foto |
zaterdag 24 juni 2017
Aubigny en omstreken
Tussen de 22 en de 26°C vandaag met af en toe een fris briesje: ideale temperatuur.
We reden nog eens naar de Chateau de la Verrerie, waar we vrij lang rondwandelden in het park.
Parfums van rozen en onder een lindeboom herinnerde ik me dat het enige echte pluspunt van de camping in Chatel-Guyon (behalve dan het heel "toevallige" feit dat hij slechts op 5 km lag van een van de heel schaarse Subaru-garages) de lindeboom tegenover ons perceel was die zorgde voor een zoet parfum als er al eens een briesje waaide op die over het algemeen windstille hete dagen.
Daarna ging het naar Argent sur Sauldre met zijn kasteel en zijn trompe-l'oeil.
Op de camping zaten we daarna nog een poosje te lezen voor we naar het restaurant gingen. Weer simpel maar lekker. En uiteraard hebben we weer ons verblijf even verlengd.
Daarna nog een wandeling rond de vijvers waar we een geblesseerde kraai en een blauwe reiger tegenkwamen.
Maar veel lectuur dus deze dagen. Onder andere een bloemlezing uit de studies van Frederik van Eeden. In een tekst van het einde van de 19de eeuw verwonderde het mij "gij" in plaats van "jij" te lezen. Ik las daarna in Wikipedia dat in Nederland pas aan het begin van de 20ste eeuw op "jij" werd overgegaan. Dat wist ik niet.
We reden nog eens naar de Chateau de la Verrerie, waar we vrij lang rondwandelden in het park.
 |
| Foto's Roger |
Daarna ging het naar Argent sur Sauldre met zijn kasteel en zijn trompe-l'oeil.
 |
| Foto's Roger |
Op de camping zaten we daarna nog een poosje te lezen voor we naar het restaurant gingen. Weer simpel maar lekker. En uiteraard hebben we weer ons verblijf even verlengd.
Daarna nog een wandeling rond de vijvers waar we een geblesseerde kraai en een blauwe reiger tegenkwamen.
Maar veel lectuur dus deze dagen. Onder andere een bloemlezing uit de studies van Frederik van Eeden. In een tekst van het einde van de 19de eeuw verwonderde het mij "gij" in plaats van "jij" te lezen. Ik las daarna in Wikipedia dat in Nederland pas aan het begin van de 20ste eeuw op "jij" werd overgegaan. Dat wist ik niet.
vrijdag 23 juni 2017
Buren in Chatel-Guyon
Zoals op elke camping konden we daar echt niet klagen van de buren: iedereen was vriendelijk tot en met.
Maar sommige kampeerders intrigeerden ons.
Zo was er de achterbuur die elke dag uren besteedde aan het schoonmaken van zijn camper.
En ons buurmeisje dat elke ochtend op de fiets vertrok, elke middag terugkwam, de eerste avond doorbracht met haar vriend en onze achterburen, de volgende dagen elke middag bezoek kreeg van een vriendin. Het leek alsof ze daar niet "kampeerde" maar echt woonde.
Ook van onze andere buur hadden we de indruk dat hij elke dag ging werken.
Een Vlaams koppel tegenover ons klampte iedereen aan voor een praatje over koetjes en kalfjes (ze hadden gelukkig niet door dat wij ook Nederlands spraken - en we hadden een auto met Franse nummerplaat).
Anderen bleven bijna de ganse dag op de camping (nu, dat hebben wij deze keer ook gedaan, omwille van de hitte en omdat we zo vaak moesten wachten op een taxi).
Maar sommige kampeerders intrigeerden ons.
Zo was er de achterbuur die elke dag uren besteedde aan het schoonmaken van zijn camper.
En ons buurmeisje dat elke ochtend op de fiets vertrok, elke middag terugkwam, de eerste avond doorbracht met haar vriend en onze achterburen, de volgende dagen elke middag bezoek kreeg van een vriendin. Het leek alsof ze daar niet "kampeerde" maar echt woonde.
Ook van onze andere buur hadden we de indruk dat hij elke dag ging werken.
Een Vlaams koppel tegenover ons klampte iedereen aan voor een praatje over koetjes en kalfjes (ze hadden gelukkig niet door dat wij ook Nederlands spraken - en we hadden een auto met Franse nummerplaat).
Anderen bleven bijna de ganse dag op de camping (nu, dat hebben wij deze keer ook gedaan, omwille van de hitte en omdat we zo vaak moesten wachten op een taxi).
Terug naar Aubigny
We dachten eerst naar Paulhaguet te gaan maar uiteindelijk bleek dat Roger niet veel zin meer had. Te warm en over enkele dagen regen voorspeld.
We besloten terug naar ons vertrouwde Aubigny te rijden.
Heel aangename temperatuur hier nu! We konden weer dezelfde, heel ruime plek bemachtigen (de meeste percelen hebben een oppervlakte van ongeveer 200 m²), horen weer de watervogels en maakten een korte wandeling in de stad.
Daarna een biertje op "ons" terras. Weer was het aperitieftijd. Iedereen lijkt hier wel iedereen te kennen, maar ja, de stad zou dan ook minder dan 6000 inwoners tellen.
We besloten terug naar ons vertrouwde Aubigny te rijden.
Heel aangename temperatuur hier nu! We konden weer dezelfde, heel ruime plek bemachtigen (de meeste percelen hebben een oppervlakte van ongeveer 200 m²), horen weer de watervogels en maakten een korte wandeling in de stad.
Daarna een biertje op "ons" terras. Weer was het aperitieftijd. Iedereen lijkt hier wel iedereen te kennen, maar ja, de stad zou dan ook minder dan 6000 inwoners tellen.
We hebben onze auto terug maar zijn veel geld kwijt!
Donderdag 22 juni 2017
Gisteren deden we zo goed als niets (behalve lezen). Veel te warm: tot 37°C in de schaduw.
Wel proviand gekocht tot zondag omdat we nog steeds niet weten wanneer we de auto zullen terughebben (en omdat de huurauto deze avond terugbezorgd moest worden).
Vandaag (nog steeds even heet) veel getelefoneer over en weer met de verzekering.
Om 16:15 uur brengen we de huurauto terug. Om 17;30 uur zouden we een taxi krijgen. Om 16:20 uur bel ik naar de garage; de auto is klaar maar we kunnen enkel contant betalen.
Roger en ik lopen onder de blakende zon naar een nabijgelegen spaarbank (het bedrag was te hoog om uit de muur te halen) waar ze ons dat geld niet kunnen geven. We bellen er naar onze bank in België waar men ons aanraadt onze twee bankkaarten te gebruiken om zo dat limietbedrag te omzeilen.
We geraken aan ons geld, lopen terug naar het verhuurbedrijf, onderweg krijg ik een telefoon: de taxi is er al en ik vraag om even te wachten.
Druipend van het zweet komen we iets over 17:30 uur aan bij dat verhuurbedrijf. We worden naar de garage gereden waar de garagist ons zegt dat die lager slecht gemonteerd was geweest (En dat gebeurde in onze garage in Hasselt!).
We wilden daarna een terrasje doen in het stadje: als we er al een vonden, zat er niemand en stond het in volle zon.
Dan maar iets gedronken bij de tent.
Gisteren deden we zo goed als niets (behalve lezen). Veel te warm: tot 37°C in de schaduw.
Wel proviand gekocht tot zondag omdat we nog steeds niet weten wanneer we de auto zullen terughebben (en omdat de huurauto deze avond terugbezorgd moest worden).
Vandaag (nog steeds even heet) veel getelefoneer over en weer met de verzekering.
Om 16:15 uur brengen we de huurauto terug. Om 17;30 uur zouden we een taxi krijgen. Om 16:20 uur bel ik naar de garage; de auto is klaar maar we kunnen enkel contant betalen.
Roger en ik lopen onder de blakende zon naar een nabijgelegen spaarbank (het bedrag was te hoog om uit de muur te halen) waar ze ons dat geld niet kunnen geven. We bellen er naar onze bank in België waar men ons aanraadt onze twee bankkaarten te gebruiken om zo dat limietbedrag te omzeilen.
We geraken aan ons geld, lopen terug naar het verhuurbedrijf, onderweg krijg ik een telefoon: de taxi is er al en ik vraag om even te wachten.
Druipend van het zweet komen we iets over 17:30 uur aan bij dat verhuurbedrijf. We worden naar de garage gereden waar de garagist ons zegt dat die lager slecht gemonteerd was geweest (En dat gebeurde in onze garage in Hasselt!).
We wilden daarna een terrasje doen in het stadje: als we er al een vonden, zat er niemand en stond het in volle zon.
Dan maar iets gedronken bij de tent.
Verloren dag in Chatel-Guyon
Dinsdag 20 juni 2017
Om 10 uur waren we in die garage vandaag. We hebben er tot na 11 uur moeten wachten op een taxi. Die ons terugbrengt naar de camping waar we weer bellen naar de verzekering die ons nogmaals een taxi naar dat autoverhuurbedrijf belooft.
Rond 16 uur kwam die er eindelijk aan.
We kregen een Peugeot die volgens Roger nogal stroef rijdt. We deden snel boodschappen, reden langs de garage, waar men ons zei dat de reparatie even zou duren (die lager moet besteld worden).
Buiten een korte rit naar het stadje (een kuuroord) dat ons opvallend doods leek, hebben we op de camping constant de schaduw opgezocht: weer was het zo warm!
's Avonds een wandeling op de camping die veel groter is dan we eerst dachten.
En mensen geobserveerd maar daarover later (misschien) meer.
Om 10 uur waren we in die garage vandaag. We hebben er tot na 11 uur moeten wachten op een taxi. Die ons terugbrengt naar de camping waar we weer bellen naar de verzekering die ons nogmaals een taxi naar dat autoverhuurbedrijf belooft.
Rond 16 uur kwam die er eindelijk aan.
We kregen een Peugeot die volgens Roger nogal stroef rijdt. We deden snel boodschappen, reden langs de garage, waar men ons zei dat de reparatie even zou duren (die lager moet besteld worden).
Buiten een korte rit naar het stadje (een kuuroord) dat ons opvallend doods leek, hebben we op de camping constant de schaduw opgezocht: weer was het zo warm!
's Avonds een wandeling op de camping die veel groter is dan we eerst dachten.
 |
| Foto's Roger |
Naar de Auvergne
Maandag 19 juni 2017
Deze ochtend was het onze praatzieke nieuwe buurvrouw die ons wakker maakte nog voor de zon dat zou gedaan hebben. Maar kom, we waren toch van plan verder te rijden...
De uitbater Philippe vertelde ons over al zijn plannen voor de camping: ik begrijp niet hoe hij die zo goedkoop kan houden (en dan gaf hij ons nog een "speciale" korting).
We vertrokken richting Auvergne en ik merkte dat in alle dorpjes waar we passeerden de luiken al dicht waren. Na een poosje reden we de snelweg op.
We picknickten op de Aire du Grand Meaulnes (en ik kreeg nog meer het gevoel dat ik dat boek van Alain Fournier nog eens moest herlezen). Iets later reden we voorbij de uitrit naar Saint-Pourçain sur Sioule en herinnerden ons hoe we in dat stadje ooit autopech kregen.
Vlak daarna hoorden we de auto een eigenaardig geluid maken, een soort trilling. We beslisten de eerst volgende uitrit te nemen en te zoeken naar een garage.
We kwamen terecht in Chatel-Guyon, aan de rand waarvan een camping en een Renault-garage stonden. We schreven ons in op de camping (maar namen geen wifi: die 5 euro extra per dag vond ik te veel, temeer omdat we via onze gsm wel online zouden geraken (Zeger schreef ons wel dat we onze laptop online konden brengen via de gsm, ik heb opgezocht hoe je dat deed maar vond het te ingewikkeld), We zetten onze tent op en stelden vast dat ons perceel veel kleiner was dan dat in Aubigny, dat er geen papier was op de toiletten, dat het er veel te warm was - de temperatuur liep in de schaduw op tot 35°C - en dat er te weinig licht was in het sanitair.
We deden snel enkele boodschappen en reden naar die garage. waar men ons doorverwees naar een Subaru-garage 5 km verder.
Er is een lager stuk.
We reden terug naar de camping, belden de verzekering: we mogen morgen de auto naar die laatste garage brengen en aansluitend zal een taxi ons naar een autoverhuurbedrijf brengen.
Deze ochtend was het onze praatzieke nieuwe buurvrouw die ons wakker maakte nog voor de zon dat zou gedaan hebben. Maar kom, we waren toch van plan verder te rijden...
De uitbater Philippe vertelde ons over al zijn plannen voor de camping: ik begrijp niet hoe hij die zo goedkoop kan houden (en dan gaf hij ons nog een "speciale" korting).
We vertrokken richting Auvergne en ik merkte dat in alle dorpjes waar we passeerden de luiken al dicht waren. Na een poosje reden we de snelweg op.
We picknickten op de Aire du Grand Meaulnes (en ik kreeg nog meer het gevoel dat ik dat boek van Alain Fournier nog eens moest herlezen). Iets later reden we voorbij de uitrit naar Saint-Pourçain sur Sioule en herinnerden ons hoe we in dat stadje ooit autopech kregen.
Vlak daarna hoorden we de auto een eigenaardig geluid maken, een soort trilling. We beslisten de eerst volgende uitrit te nemen en te zoeken naar een garage.
We kwamen terecht in Chatel-Guyon, aan de rand waarvan een camping en een Renault-garage stonden. We schreven ons in op de camping (maar namen geen wifi: die 5 euro extra per dag vond ik te veel, temeer omdat we via onze gsm wel online zouden geraken (Zeger schreef ons wel dat we onze laptop online konden brengen via de gsm, ik heb opgezocht hoe je dat deed maar vond het te ingewikkeld), We zetten onze tent op en stelden vast dat ons perceel veel kleiner was dan dat in Aubigny, dat er geen papier was op de toiletten, dat het er veel te warm was - de temperatuur liep in de schaduw op tot 35°C - en dat er te weinig licht was in het sanitair.
We deden snel enkele boodschappen en reden naar die garage. waar men ons doorverwees naar een Subaru-garage 5 km verder.
Er is een lager stuk.
We reden terug naar de camping, belden de verzekering: we mogen morgen de auto naar die laatste garage brengen en aansluitend zal een taxi ons naar een autoverhuurbedrijf brengen.
zondag 18 juni 2017
Rustige zondag in Aubigny sur Nère
Toen we hier vorige donderdag aankwamen, schreven we ons in voor twee nachten maar uiteindelijk verlengden we ons verblijf telkens met één nacht: ik geloof dat we echt beginnen op te zien tegen dat inladen en uitladen. Trouwens, ik merkte dat Roger vandaag tijdens onze "siësta" googelde naar minicaravans tweedehands.
Morgen zouden we echter verder trekken. Niet naar Spanje vrees ik: daar worden temperaturen van boven de 40°C verwacht.
Deze ochtend waren het vooral de talrijke vinken die ons wakker maakten met hun "suskewiet-geroep". Er zijn er opvallend veel op en rond de camping.
Na onze brunch besloten we nog eens naar Aubigny te lopen langs de vijvers en de Nère. Ondanks de 32°C die we toen bereikten, werd het een heel mooie wandeling van 40 minuten, ook dankzij de vele schaduwplekken. Want daarbuiten was het echt te warm.
Het werd een beetje zoeken naar de weg tussen al die naaldbosjes maar weer hielp mijn smartphone ons.
Aubigny was bijna even doods als Bourges op een zondag drie jaar geleden. Iets over 14:30 uur echter begonnen er zich enkele mensen te installeren op de terrasjes. Wel opvallend minder dan door de week.
Wij hadden dorst en vonden dat we een biertje hadden verdiend.
Vorige jaren was het me niet zo opgevallen, nu wel: hier lopen heel veel dikke mensen rond! Eten ze te veel "viennoiseries" (die je trouwens bijna overal kunt kopen)?
Na een uurtje keerden we terug naar de camping maar nu via de gewone weg. Ook ongeveer 40 minuten gelopen.
We rustten wat, lazen een beetje, googelden wat, ik kreeg een oproep van Nany die me vroeg haar nog eens een berichtje te sturen: ze had iets laten veranderen aan haar gsm en nu zou het moeten lukken. Ze kreeg gelijk. Bij haar was het even warm als hier.
We dronken, na nog een korte wandeling op de camping zelf, nog een biertje, picknickten uiteindelijk bij de tent, ruimden op, praatten wat met onze nieuwe buren die evenals wij heel enthousiast zijn over deze camping, en maakten nog een wandeling in de buurt.
Morgen zouden we echter verder trekken. Niet naar Spanje vrees ik: daar worden temperaturen van boven de 40°C verwacht.
Deze ochtend waren het vooral de talrijke vinken die ons wakker maakten met hun "suskewiet-geroep". Er zijn er opvallend veel op en rond de camping.
Na onze brunch besloten we nog eens naar Aubigny te lopen langs de vijvers en de Nère. Ondanks de 32°C die we toen bereikten, werd het een heel mooie wandeling van 40 minuten, ook dankzij de vele schaduwplekken. Want daarbuiten was het echt te warm.
Het werd een beetje zoeken naar de weg tussen al die naaldbosjes maar weer hielp mijn smartphone ons.
Aubigny was bijna even doods als Bourges op een zondag drie jaar geleden. Iets over 14:30 uur echter begonnen er zich enkele mensen te installeren op de terrasjes. Wel opvallend minder dan door de week.
Wij hadden dorst en vonden dat we een biertje hadden verdiend.
Vorige jaren was het me niet zo opgevallen, nu wel: hier lopen heel veel dikke mensen rond! Eten ze te veel "viennoiseries" (die je trouwens bijna overal kunt kopen)?
Na een uurtje keerden we terug naar de camping maar nu via de gewone weg. Ook ongeveer 40 minuten gelopen.
We rustten wat, lazen een beetje, googelden wat, ik kreeg een oproep van Nany die me vroeg haar nog eens een berichtje te sturen: ze had iets laten veranderen aan haar gsm en nu zou het moeten lukken. Ze kreeg gelijk. Bij haar was het even warm als hier.
We dronken, na nog een korte wandeling op de camping zelf, nog een biertje, picknickten uiteindelijk bij de tent, ruimden op, praatten wat met onze nieuwe buren die evenals wij heel enthousiast zijn over deze camping, en maakten nog een wandeling in de buurt.
zaterdag 17 juni 2017
Aubigny en Bourges
Prachtig weer vandaag!
Na ons ontbijt wilden we nog eens naar Bourges rijden maar vermits we onderweg zagen dat het markt was in Aubigny besloten we eerst daar wat rond te lopen.
Drukke bedoening en alle terrassen bezet, want het liep tegen het aperitiefuur aan.
Wij reden uiteindelijk verder naar Bourges, met een omweg langs het kasteel van La Chapelle d'Angilon. Onderweg dacht ik aan auteur Alain Fournier (Hij leefde in deze streek, de Berry): misschien moet ik nog eens zijn "Le Grand Meaulnes" lezen?
In de bossen tussen Aubigny en Bourges hebben we gepicknickt.
In Bourges parkeerden we nog eens op de Place de la Nation waar ik enkele jaren geleden elke dag de bus nam. En we kuierden langs bekende en minder bekende gebouwen alvorens een biertje te drinken op een terras.
In het teruggaan naar de auto liepen we een beetje verloren maar dat gaf me de kans om de GPS-functie van mijn nieuwe smartphone te gebruiken (met succes).
Na boodschappen in de Aldi van Aubigny (gisteren en vandaag stond daar een mooie rosse kat te lummelen aan de ingang) en nog een uurtje lectuur op de camping gingen we nog eens eten in het nieuwe restaurant en daarna een lange wandeling rond de vijvers (o ja, en nog een korte vertaling gemaakt voor auteur Violaine Forest uit Canada).
Het is nu iets over 22 uur en het vogelconcert begint weer.
Na ons ontbijt wilden we nog eens naar Bourges rijden maar vermits we onderweg zagen dat het markt was in Aubigny besloten we eerst daar wat rond te lopen.
Drukke bedoening en alle terrassen bezet, want het liep tegen het aperitiefuur aan.
Wij reden uiteindelijk verder naar Bourges, met een omweg langs het kasteel van La Chapelle d'Angilon. Onderweg dacht ik aan auteur Alain Fournier (Hij leefde in deze streek, de Berry): misschien moet ik nog eens zijn "Le Grand Meaulnes" lezen?
In de bossen tussen Aubigny en Bourges hebben we gepicknickt.
In Bourges parkeerden we nog eens op de Place de la Nation waar ik enkele jaren geleden elke dag de bus nam. En we kuierden langs bekende en minder bekende gebouwen alvorens een biertje te drinken op een terras.
 |
| Eigen foto's |
 |
| Foto's Roger |
Na boodschappen in de Aldi van Aubigny (gisteren en vandaag stond daar een mooie rosse kat te lummelen aan de ingang) en nog een uurtje lectuur op de camping gingen we nog eens eten in het nieuwe restaurant en daarna een lange wandeling rond de vijvers (o ja, en nog een korte vertaling gemaakt voor auteur Violaine Forest uit Canada).
 |
| Eigen foto |
vrijdag 16 juni 2017
Châtillon sur Loire en Aubigny sur Nère
Opvallend hoe gisterenavond na 22 uur al de watervogels op de vijvers begonnen lawaai te maken, tot ver na 24 uur! Ik herinnerde me niet dat het zo luid kon zijn (niet dat het mij hinderde: dat soort geluid houdt me niet uit mijn slaap)!
Vandaag reden we langs velden en bosjes naar Châtillon sur Loire (en onderweg een heel mooie roofvogel zien vliegen, met donkergele veren). Mooi stadje met merkwaardige (vaak vakwerk-) huizen waarvan de inkomdeur dikwijls opvallend hoog was geplaatst. Maar nogal doods stadje ook.
Dus beslisten we, na een uurtje lectuur op de camping, nog eens naar het veel levendiger centrum van Aubigny te gaan. Op "ons" terras hebben we na een wandeling een uurtje mensen geobserveerd (die na hun werk en voor het avondeten kwamen "aperitieven") vooraleer we enkele boodschappen deden.
Deze avond hebben we het nieuwe restaurant van de camping uitgeprobeerd. Eenvoudig maar heel lekker eten. Toen ik Philippe ermee complimenteerde, merkte ik wel dat hij glunderde. Duur was het ook niet: we betaalden voor ons beiden net geen 35 euro (groot bord tapa's, 2 maal hoofdgerecht, karaf van 1/2 liter streekwijn). Als garnituur bij de hoofdschotel nam Roger frieten, ik een puree van wortelen en sinaasappel: heerlijk!
Daarna nog een lange, rustige wandeling rond de vijvers.
Ondertussen zijn de watervogels weer aan hun concert begonnen... en heb ik via mijn zus Bie vernomen dat Nany mijn berichten niet aankrijgt... en via Hendrik dit. 😒 Het was te verwachten maar het is tegelijkertijd het bewijs dat niet onze gezondheid belangrijk is voor de "roverheid"!
Ik vroeg me daarnet even af of een (tweedehandse) minicaravan geen oplossing zou zijn voor ons. geen grote omdat ten eerste Roger dat niet aangenaam rijden vindt (we hebben er een gehad toen de kinderen klein waren) en ten tweede omdat voor ons beiden een kleintje voldoende is.
Vandaag reden we langs velden en bosjes naar Châtillon sur Loire (en onderweg een heel mooie roofvogel zien vliegen, met donkergele veren). Mooi stadje met merkwaardige (vaak vakwerk-) huizen waarvan de inkomdeur dikwijls opvallend hoog was geplaatst. Maar nogal doods stadje ook.
 |
| Eigen foto's |
 |
| Foto's Roger |
Deze avond hebben we het nieuwe restaurant van de camping uitgeprobeerd. Eenvoudig maar heel lekker eten. Toen ik Philippe ermee complimenteerde, merkte ik wel dat hij glunderde. Duur was het ook niet: we betaalden voor ons beiden net geen 35 euro (groot bord tapa's, 2 maal hoofdgerecht, karaf van 1/2 liter streekwijn). Als garnituur bij de hoofdschotel nam Roger frieten, ik een puree van wortelen en sinaasappel: heerlijk!
Daarna nog een lange, rustige wandeling rond de vijvers.
Ondertussen zijn de watervogels weer aan hun concert begonnen... en heb ik via mijn zus Bie vernomen dat Nany mijn berichten niet aankrijgt... en via Hendrik dit. 😒 Het was te verwachten maar het is tegelijkertijd het bewijs dat niet onze gezondheid belangrijk is voor de "roverheid"!
Ik vroeg me daarnet even af of een (tweedehandse) minicaravan geen oplossing zou zijn voor ons. geen grote omdat ten eerste Roger dat niet aangenaam rijden vindt (we hebben er een gehad toen de kinderen klein waren) en ten tweede omdat voor ons beiden een kleintje voldoende is.
donderdag 15 juni 2017
Van Malonne naar Aubigny
Eigenlijk wilde ik al maandag vertrekken maar ja, er bleef nog zoveel te doen. Gisteren was het dan eindelijk zo ver.
Toen we de laatste keer naar een uitvaart gingen, vond ik de streek daar zo mooi dat ik eerst naar een camping in die buurt zocht. We vonden er een in Malonne en gisteren gingen we dus kijken, met de bedoeling daar misschien ooit met de kleinkinderen te kamperen.
De streek, die blijkbaar "Pays des vallées" wordt genoemd is inderdaad heel mooi, maar Haspengouw is even mooi. Al is het bij ons wel dichter bevolkt, minder heuvelachtig en minder bebost.
De camping, waar we heel vriendelijk onthaald werden, werd omringd door beboste heuvels en was heel rustig. Toch vond ik hem niet ideaal. De percelen waren vrij klein, er was te weinig schaduw, het sanitair sloot al om 23 uur en je moest je eigen toiletpapier meenemen naar de wc.
Dus besloten we deze ochtend nog eens naar Aubigny sur Nère te rijden. Een lange tocht (vrij veel verkeer, stortregens en bliksemschichten).
Iets over 18 uur kwamen we hier aan. Philippe ontving ons uitbundig, we bewonderden zijn nieuwe restaurant, dronken een biertje (het was 32°C) en gingen ons installeren op onze gebruikelijke, heel ruime en schaduwrijke plek.
Ik merk wel dat die installatie voor Roger heel zwaar wordt (ik vergeet telkens weer dat hij bijna zes jaar ouder is dan ik en mijn rug weet er ook al van).
Probleem dus... Een chalet moet je op voorhand reserveren (minimum voor 2 dagen in het laagseizoen en voor 5 dagen in het hoogseizoen); een hotel kun je meestal gemakkelijk voor 1 of 2 nachten boeken maar staat ons niet echt aan en de reis volledig op voorhand plannen nog minder.
Toen we de laatste keer naar een uitvaart gingen, vond ik de streek daar zo mooi dat ik eerst naar een camping in die buurt zocht. We vonden er een in Malonne en gisteren gingen we dus kijken, met de bedoeling daar misschien ooit met de kleinkinderen te kamperen.
De streek, die blijkbaar "Pays des vallées" wordt genoemd is inderdaad heel mooi, maar Haspengouw is even mooi. Al is het bij ons wel dichter bevolkt, minder heuvelachtig en minder bebost.
De camping, waar we heel vriendelijk onthaald werden, werd omringd door beboste heuvels en was heel rustig. Toch vond ik hem niet ideaal. De percelen waren vrij klein, er was te weinig schaduw, het sanitair sloot al om 23 uur en je moest je eigen toiletpapier meenemen naar de wc.
Dus besloten we deze ochtend nog eens naar Aubigny sur Nère te rijden. Een lange tocht (vrij veel verkeer, stortregens en bliksemschichten).
Iets over 18 uur kwamen we hier aan. Philippe ontving ons uitbundig, we bewonderden zijn nieuwe restaurant, dronken een biertje (het was 32°C) en gingen ons installeren op onze gebruikelijke, heel ruime en schaduwrijke plek.
Ik merk wel dat die installatie voor Roger heel zwaar wordt (ik vergeet telkens weer dat hij bijna zes jaar ouder is dan ik en mijn rug weet er ook al van).
Probleem dus... Een chalet moet je op voorhand reserveren (minimum voor 2 dagen in het laagseizoen en voor 5 dagen in het hoogseizoen); een hotel kun je meestal gemakkelijk voor 1 of 2 nachten boeken maar staat ons niet echt aan en de reis volledig op voorhand plannen nog minder.
dinsdag 13 juni 2017
Tuinwerken
Heel eigenaardig: vlak nadat ik meende vast te moeten stellen dat Roger te oud wordt om de tuin te onderhouden, vond hij het nodig mij het tegendeel te bewijzen.
Ook vandaag heeft hij daar uren aan besteed. Voor mij is dat oké als hij dit ritme aanhoudt (hoewel, liever iets minder uren per dag, want anders houdt hij dat zeker niet vol): het geeft hem veel beweging.
Ikzelf had echter wat anders staan op "onze" agenda deze dagen😒. Maar daarover morgen of overmorgen meer.
Ik heb Roger, tussen mijn huishoudwerkjes door, geholpen (en daarbij onder andere buurvrouw L. ontmoet die ons vroeg hoe ze moet inschrijven voor een exemplaar van het boek over de Grote Oorlog, en overbuurvrouw Marie-Claire met wie ik bepaalde zaken afsprak voor volgende weken).
Roger speelde wel zijn haagsnoeier kwijt (maar ik vond dat gereedschap uiteindelijk zelf terug in de auto waar Roger het vlak voor een rustpauze had opgeborgen) en daarna bleek zijn haagschaar zoek te zijn... en die heb ik niet teruggevonden! We hebben overal gezocht, tevergeefs!
Maar... ik denk dan: die komt wel eens te voorschijn (heeft Roger die misschien samen met al het snoeisel - bedoeld om te laten verhakselen door de gemeentedienst - op een hoop gegooid naast het huis?) en hopelijk beginnen we morgen eindelijk aan mijn (eigenlijk "onze") echte "agenda".😊
Ook vandaag heeft hij daar uren aan besteed. Voor mij is dat oké als hij dit ritme aanhoudt (hoewel, liever iets minder uren per dag, want anders houdt hij dat zeker niet vol): het geeft hem veel beweging.
Ikzelf had echter wat anders staan op "onze" agenda deze dagen😒. Maar daarover morgen of overmorgen meer.
Ik heb Roger, tussen mijn huishoudwerkjes door, geholpen (en daarbij onder andere buurvrouw L. ontmoet die ons vroeg hoe ze moet inschrijven voor een exemplaar van het boek over de Grote Oorlog, en overbuurvrouw Marie-Claire met wie ik bepaalde zaken afsprak voor volgende weken).
Roger speelde wel zijn haagsnoeier kwijt (maar ik vond dat gereedschap uiteindelijk zelf terug in de auto waar Roger het vlak voor een rustpauze had opgeborgen) en daarna bleek zijn haagschaar zoek te zijn... en die heb ik niet teruggevonden! We hebben overal gezocht, tevergeefs!
Maar... ik denk dan: die komt wel eens te voorschijn (heeft Roger die misschien samen met al het snoeisel - bedoeld om te laten verhakselen door de gemeentedienst - op een hoop gegooid naast het huis?) en hopelijk beginnen we morgen eindelijk aan mijn (eigenlijk "onze") echte "agenda".😊
maandag 12 juni 2017
Vleermuizen onder andere
Vandaag heel druk bezig geweest (Roger in de tuin en ik vertel later wel wat ik deed).
Vernomen dat Nany's nicht G. grootmoeder is geworden van een drieling en deze avond voor het eerst vleermuizen zien fladderen in de tuin.
Vernomen dat Nany's nicht G. grootmoeder is geworden van een drieling en deze avond voor het eerst vleermuizen zien fladderen in de tuin.
zondag 11 juni 2017
Zonnig weekend met Hendrik
Hendrik kwam vrijdagavond aan en het werd een mooi, zonnig weekend.
Uiteraard moesten we enkele keren de wasmachine laten draaien en was te drogen hangen, heb ik gekookt en opgeruimd terwijl Roger nog verder werkte in de tuin en de wei maar we maakten ook een paar mooie wandelingen.
Gisteren was dat, nadat we eerst wat gingen kopen in Sint-Truiden en in de "Action" in Heers, in Vechmaal. We bezochten er onder andere een soort rommelmarkt op het terrein van het kasteel van Heurne. Roger deed het vooral voor de "brocante", ik wilde vooral de site zien. Heel mooi!
Daarna gingen we iets drinken in de tuin van Stephane Malais.
Na ons avondmaal samen gekeken naar "Bridget Jone's Diary" (boeiend, vond ik) en daarna nog een vrij lange praatavond (en Roger genoot eindelijk nog eens van een sigaar).
Vandaag een wandeling van ruim drie kwartier: van Klein-Gelmen naar Mettekoven en terug.
En deze avond laat, nadat we Hendrik naar het station van Sint-Truiden brachten, zo mooie luchten (bewolkt maar ik vind dat meestal mooier dan een staalblauwe lucht)!
Uiteraard moesten we enkele keren de wasmachine laten draaien en was te drogen hangen, heb ik gekookt en opgeruimd terwijl Roger nog verder werkte in de tuin en de wei maar we maakten ook een paar mooie wandelingen.
Gisteren was dat, nadat we eerst wat gingen kopen in Sint-Truiden en in de "Action" in Heers, in Vechmaal. We bezochten er onder andere een soort rommelmarkt op het terrein van het kasteel van Heurne. Roger deed het vooral voor de "brocante", ik wilde vooral de site zien. Heel mooi!
 |
| Eigen foto |
 |
| Foto's Roger |
 |
| Eigen foto |
Vandaag een wandeling van ruim drie kwartier: van Klein-Gelmen naar Mettekoven en terug.
En deze avond laat, nadat we Hendrik naar het station van Sint-Truiden brachten, zo mooie luchten (bewolkt maar ik vind dat meestal mooier dan een staalblauwe lucht)!
donderdag 8 juni 2017
Over de Grote Oorlog, boodschappen, Nany, dromen en het overlijden van een Matadi-vriend
Deze ochtend, vergadering van de werkgroep WO I (en dus weer heel vroeg moeten opstaan voor ons doen) We hebben bijna twee uur besteed aan samen een (heel mooie volgens mij) cover samenstellen (die weliswaar deskundig zal gemaakt worden door een professioneel).
We vroegen kennissen die we ontmoetten (ook aan Marie-Claire hadden we het gevraagd onlangs) of ze iemand kenden die ons kon helpen met het onderhoud van de tuin en de wei (vooral met die wei is het erg gesteld sinds we geen schapen meer hebben). Niemand kon ons helpen... Tot iemand opperde dat onze achterbuur zulke karweitjes opknapte.
Het toeval wil dat, toen we daarna vlees gingen kopen in de AD-Delhaize, we er onze lieve Italiaanse achterbuurvrouw ontmoetten. Ik vroeg haar of haar man zou kunnen zorgen voor onze tuin en wei, ze antwoordde ons dat haar echtgenoot de laatste tijd vaak tot meer dan 10 uur per dag werkte en dat ze dus vreesde dat hij daar geen tijd zou voor hebben.
Na het middageten reden we naar Sint-Truiden waar we nog enkele zaken moesten kopen zoals onder andere e-liquids voor mij en een nieuw mondstuk voor een damptoestel van Hendrik die binnenkort nog even komt logeren.
Ik belde daarna even (dat wil zeggen: meer dan een halfuur) met Nany die weer heel veel te vertellen had over al haar activiteiten.
Na nog enkele huishoudelijke taken (ik weet het, ik val in herhaling, maar wat haat ik die: je moet telkens herbeginnen; en ik vermoed dat Roger net om dezelfde reden stilaan een afkeer kreeg van "tuinieren") begon ik het avondeten klaar te maken terwijl Roger nog eens op dokterscontrole ging.
Ik ging net onze boterbonen opzetten toen ik op mijn smartphone een oproep kreeg van Anne V.H., die me vertelde dat haar vader Guy, onze trouwe Matadi-vriend, eergisteren op 94 jaar is overleden.
Sic transit...
Ik gaf haar het telefoonnummer van onder andere onze vrienden Lily en Roger, van Rachel en haar dochter Sabine B., van Marie-Rose B., want Anne vond het duidelijk heel belangrijk zelf al die Matadi-vrienden op de hoogte te brengen.
Vrienden die dit toevallig lezen en die zij niet zou gewaarschuwd hebben: Guy wordt maandag begraven. Roger en ik hebben die dag andere zaken op ons programma staan maar in gedachten zullen we erbij zijn.
Het is zoals Anne zei: 'Stilaan verlaat heel die generatie ons.'
Ik liep nog eens de tuin in, waar de boerenjasmijn nu begint te bloeien en te geuren. Ik vind onze wilde tuin heel mooi maar ik merk wel dat, als we die nog langer laten verwilderen, om te beginnen de buren niet zo blij zullen zijn (in mijn boek "in de schaduw van de moerbeiboom" sprak ik al over zulke conflicten) en ten tweede dat het voor sommige planten echt nodig is ze in toom te houden, wat de buren er ook van vinden.
Na ons avondmaal ging ik lezen in de relax maar ik viel vrij meteen in slaap... en droomde dat ik als bijverdienste kinderen bijhield. Hun moeder verweet me echter al heel gauw dat ik die kinderen niet constant iets bijleerde en ikzelf argumenteerde dat kinderen vooral moeten spelen. Ik kreeg de keuze: mij conformeren aan die moeder (ze zag er in mijn droom vreselijk uit met haar samengeperste lippen!) haar wensen of het afstappen. Ik koos voor het laatste, de kinderen huilden heel fel, ik wist dat ik geen geld zou krijgen en dacht: 'Foert, maar arme kindjes!'
En toen werd ik wakker omdat ik besefte dat ik droomde.
En ik beantwoordde de mail van Bernadette die al enkele dagen wachtte.
O ja, buurvrouw Lis, die we vandaag ook ontmoetten, beweert dat er een steenmarter zit in onze tuin.
We vroegen kennissen die we ontmoetten (ook aan Marie-Claire hadden we het gevraagd onlangs) of ze iemand kenden die ons kon helpen met het onderhoud van de tuin en de wei (vooral met die wei is het erg gesteld sinds we geen schapen meer hebben). Niemand kon ons helpen... Tot iemand opperde dat onze achterbuur zulke karweitjes opknapte.
Het toeval wil dat, toen we daarna vlees gingen kopen in de AD-Delhaize, we er onze lieve Italiaanse achterbuurvrouw ontmoetten. Ik vroeg haar of haar man zou kunnen zorgen voor onze tuin en wei, ze antwoordde ons dat haar echtgenoot de laatste tijd vaak tot meer dan 10 uur per dag werkte en dat ze dus vreesde dat hij daar geen tijd zou voor hebben.
Na het middageten reden we naar Sint-Truiden waar we nog enkele zaken moesten kopen zoals onder andere e-liquids voor mij en een nieuw mondstuk voor een damptoestel van Hendrik die binnenkort nog even komt logeren.
Ik belde daarna even (dat wil zeggen: meer dan een halfuur) met Nany die weer heel veel te vertellen had over al haar activiteiten.
Na nog enkele huishoudelijke taken (ik weet het, ik val in herhaling, maar wat haat ik die: je moet telkens herbeginnen; en ik vermoed dat Roger net om dezelfde reden stilaan een afkeer kreeg van "tuinieren") begon ik het avondeten klaar te maken terwijl Roger nog eens op dokterscontrole ging.
Ik ging net onze boterbonen opzetten toen ik op mijn smartphone een oproep kreeg van Anne V.H., die me vertelde dat haar vader Guy, onze trouwe Matadi-vriend, eergisteren op 94 jaar is overleden.
Sic transit...
Ik gaf haar het telefoonnummer van onder andere onze vrienden Lily en Roger, van Rachel en haar dochter Sabine B., van Marie-Rose B., want Anne vond het duidelijk heel belangrijk zelf al die Matadi-vrienden op de hoogte te brengen.
Vrienden die dit toevallig lezen en die zij niet zou gewaarschuwd hebben: Guy wordt maandag begraven. Roger en ik hebben die dag andere zaken op ons programma staan maar in gedachten zullen we erbij zijn.
Het is zoals Anne zei: 'Stilaan verlaat heel die generatie ons.'
Ik liep nog eens de tuin in, waar de boerenjasmijn nu begint te bloeien en te geuren. Ik vind onze wilde tuin heel mooi maar ik merk wel dat, als we die nog langer laten verwilderen, om te beginnen de buren niet zo blij zullen zijn (in mijn boek "in de schaduw van de moerbeiboom" sprak ik al over zulke conflicten) en ten tweede dat het voor sommige planten echt nodig is ze in toom te houden, wat de buren er ook van vinden.
Na ons avondmaal ging ik lezen in de relax maar ik viel vrij meteen in slaap... en droomde dat ik als bijverdienste kinderen bijhield. Hun moeder verweet me echter al heel gauw dat ik die kinderen niet constant iets bijleerde en ikzelf argumenteerde dat kinderen vooral moeten spelen. Ik kreeg de keuze: mij conformeren aan die moeder (ze zag er in mijn droom vreselijk uit met haar samengeperste lippen!) haar wensen of het afstappen. Ik koos voor het laatste, de kinderen huilden heel fel, ik wist dat ik geen geld zou krijgen en dacht: 'Foert, maar arme kindjes!'
En toen werd ik wakker omdat ik besefte dat ik droomde.
En ik beantwoordde de mail van Bernadette die al enkele dagen wachtte.
O ja, buurvrouw Lis, die we vandaag ook ontmoetten, beweert dat er een steenmarter zit in onze tuin.
woensdag 7 juni 2017
Oud worden!
Gisteren sprong Eva weer eens in mijn armen toen Roger en ik aankwamen bij onthaalmoeder Lutti. Ze riep wel: 'Mama' ("oma" krijgt ze nog niet gezegd maar voor "opa" zegt ze nu "apo").
We kleedden haar warm aan: het waaide heftig en het was heel koud.
Nadat we haar "thuis", een poosje na het middageten, te slapen hadden gelegd, was het tijd om de andere kinderen (Elena, Matthias, en de buurtjes Lionel en Millie) van school te halen. Eerst wilde onze dochter dat te voet doen maar daar heb ik een stokje voor gestoken: met die windvlagen en regenbuien leek me dat niet te doen.
Op de speelplaats stonden Roger en ik inderdaad in de gietende regen op de kinderen te wachten. Toen we ze uiteindelijk alle vier hadden gevonden, bleek Millie haar boekentas vergeten. Ze ging die halen, kwam al huppelend en dansend terug... en viel languit op haar buik. Knie geschaafd en een beetje bloed. En gehuil. Roger pakte haar op, ik verzamelde de drie anderen rond mij, en we trotseerden samen de windvlagen tot aan de auto (en onderweg kwamen we een al in een auto vastgesnoerd meisje tegen, die ons heel enthousiast begroette: hetzelfde meisje als vorige week, die Matthias gebiologeerd deed luisteren naar haar "voorlezen") . Millie bleef huilen, ook terwijl "thuis" haar knie werd verzorgd en van een enorme plakker werd voorzien, wilde eerst zelfs geen koekje, drankje of fruit.
De drie andere kinderen, geholpen door buurmeisje Anna die ook kwam spelen, probeerden het huilende meisje te troosten ('ik heb haar doen lachen', kwam onder andere Elena me fier vertellen) en uiteindelijk gingen ze allemaal buiten spelen. Die stormwind hinderde hen niet: ik denk zelfs dat ze die leuk vonden.
Eva werd wakker, kreeg ook fruit, en speelde daarna rustig binnen, onder andere met de poppen die ze een voor een de fles gaf.
's Avonds, na het avondeten, terwijl ik de keuken opruimde, verweet Matthias mij ineens: 'Oma, je hebt bijna niet met ons gespeeld vandaag!'
Hij had gelijk. Ik had me vooral bezig gehouden met Eva... en had er een beetje tegenop gezien om met haar die wind te trotseren. Ik word blijkbaar oud!
Dat verzuim werd enigszins goedgemaakt voor het slapengaan: na hun toiletritueel, kregen de kindjes nog een lang verhaal voorgelezen.
Roger en ik waren gisteren pas rond 23:30 uur thuis, waar we bijna meteen zijn gaan slapen: vandaag moest de auto al heel vroeg in de garage zijn voor een controlebeurt.
Wij liepen van de garage naar de dichtstbijzijnde bushalte (20 minuten lopen) en reden naar het station van Hasselt waar we in het buffet een kop koffie of thee bestelden. Ik was er echter niet helemaal gerust op tijdens die wandeling: weer die felle windvlagen en hier en daar afgewaaide takken. En koud dat het was!
Nadat we een paar uur later, na onder andere weer een wandeling van 20 minuten, de auto hadden gerecupereerd, wilde Roger thuis nog wat karweitjes uitvoeren, onder andere in de tuin. Maar ik merk wel dat het te zwaar wordt voor hem (ik vergeet vaak dat Roger naar de 74 jaar loopt) en ik stelde voor naar zijn nicht Jeannine te rijden (onder andere om haar te vragen of zij geen tuinier kent die ons kan helpen).
Nadat ikzelf de keuken (die echt smerig was na het weekend) een oppervlakkige beurt had gegeven, nog was te drogen had gehangen en tevergeefs enkele appelsapvlekken op de salonvloer had proberen te verwijderen, reden we dus naar Jeannine (hoewel ik toen meer zin had om even te gaan liggen lezen).
Ze kent niemand die ons kan helpen met de tuin maar vertelde ons wel dat ze vorige zondag 78 jaar is geworden... en dat ze het idee niet leuk vindt: zo oud al!
We spraken onder andere ook over die familiereünie: ze heeft al een locatie gevonden, stelde voor het heel eenvoudig te houden (geen uitgebreid menu, wel de nadruk leggen op het weerzien: een concept waar ik volledig achter sta).
Deze avond, tijdens mijn uurtje lectuur op papier, ben ik in een diepe slaap gevallen tot... 22 uur!
En dan kwam er een telefoontje van Hendrik die ook problemen had, maar dan met onder andere een harde schijf. Gelukkig zorgt hij geregeld voor back-ups, ook op onze pc: Roger zal hem (bijna) al zijn verloren items kunnen terugbezorgen.
Jammer dat we van ons eigen gestel nog geen back-up kunnen maken!
We kleedden haar warm aan: het waaide heftig en het was heel koud.
Nadat we haar "thuis", een poosje na het middageten, te slapen hadden gelegd, was het tijd om de andere kinderen (Elena, Matthias, en de buurtjes Lionel en Millie) van school te halen. Eerst wilde onze dochter dat te voet doen maar daar heb ik een stokje voor gestoken: met die windvlagen en regenbuien leek me dat niet te doen.
Op de speelplaats stonden Roger en ik inderdaad in de gietende regen op de kinderen te wachten. Toen we ze uiteindelijk alle vier hadden gevonden, bleek Millie haar boekentas vergeten. Ze ging die halen, kwam al huppelend en dansend terug... en viel languit op haar buik. Knie geschaafd en een beetje bloed. En gehuil. Roger pakte haar op, ik verzamelde de drie anderen rond mij, en we trotseerden samen de windvlagen tot aan de auto (en onderweg kwamen we een al in een auto vastgesnoerd meisje tegen, die ons heel enthousiast begroette: hetzelfde meisje als vorige week, die Matthias gebiologeerd deed luisteren naar haar "voorlezen") . Millie bleef huilen, ook terwijl "thuis" haar knie werd verzorgd en van een enorme plakker werd voorzien, wilde eerst zelfs geen koekje, drankje of fruit.
De drie andere kinderen, geholpen door buurmeisje Anna die ook kwam spelen, probeerden het huilende meisje te troosten ('ik heb haar doen lachen', kwam onder andere Elena me fier vertellen) en uiteindelijk gingen ze allemaal buiten spelen. Die stormwind hinderde hen niet: ik denk zelfs dat ze die leuk vonden.
Eva werd wakker, kreeg ook fruit, en speelde daarna rustig binnen, onder andere met de poppen die ze een voor een de fles gaf.
 |
| Eigen foto |
Hij had gelijk. Ik had me vooral bezig gehouden met Eva... en had er een beetje tegenop gezien om met haar die wind te trotseren. Ik word blijkbaar oud!
Dat verzuim werd enigszins goedgemaakt voor het slapengaan: na hun toiletritueel, kregen de kindjes nog een lang verhaal voorgelezen.
Roger en ik waren gisteren pas rond 23:30 uur thuis, waar we bijna meteen zijn gaan slapen: vandaag moest de auto al heel vroeg in de garage zijn voor een controlebeurt.
Wij liepen van de garage naar de dichtstbijzijnde bushalte (20 minuten lopen) en reden naar het station van Hasselt waar we in het buffet een kop koffie of thee bestelden. Ik was er echter niet helemaal gerust op tijdens die wandeling: weer die felle windvlagen en hier en daar afgewaaide takken. En koud dat het was!
Nadat we een paar uur later, na onder andere weer een wandeling van 20 minuten, de auto hadden gerecupereerd, wilde Roger thuis nog wat karweitjes uitvoeren, onder andere in de tuin. Maar ik merk wel dat het te zwaar wordt voor hem (ik vergeet vaak dat Roger naar de 74 jaar loopt) en ik stelde voor naar zijn nicht Jeannine te rijden (onder andere om haar te vragen of zij geen tuinier kent die ons kan helpen).
Nadat ikzelf de keuken (die echt smerig was na het weekend) een oppervlakkige beurt had gegeven, nog was te drogen had gehangen en tevergeefs enkele appelsapvlekken op de salonvloer had proberen te verwijderen, reden we dus naar Jeannine (hoewel ik toen meer zin had om even te gaan liggen lezen).
Ze kent niemand die ons kan helpen met de tuin maar vertelde ons wel dat ze vorige zondag 78 jaar is geworden... en dat ze het idee niet leuk vindt: zo oud al!
We spraken onder andere ook over die familiereünie: ze heeft al een locatie gevonden, stelde voor het heel eenvoudig te houden (geen uitgebreid menu, wel de nadruk leggen op het weerzien: een concept waar ik volledig achter sta).
Deze avond, tijdens mijn uurtje lectuur op papier, ben ik in een diepe slaap gevallen tot... 22 uur!
En dan kwam er een telefoontje van Hendrik die ook problemen had, maar dan met onder andere een harde schijf. Gelukkig zorgt hij geregeld voor back-ups, ook op onze pc: Roger zal hem (bijna) al zijn verloren items kunnen terugbezorgen.
Jammer dat we van ons eigen gestel nog geen back-up kunnen maken!
maandag 5 juni 2017
As en De Maten
Roger wilde in een kerk in As gaan kijken naar de tentoonstelling "100 jaar Vliegveld Asch". Mooie en interessante fototentoonstelling (in een mooie kerk trouwens) alleen vraag ik me steeds af wat mannen zo fascineert aan oorlogen.
Daarna maakten we een korte wandeling in de omtrek maar, omdat de gemeente ons niet echt aansprak, besloten we nog eens naar de Slagmolen in Genk te rijden. Het was jaren geleden... en de molen was duidelijk niet meer in gebruik.
In de daarnaast gelegen "De Maten" maakten we een deugddoende wandeling van bijna drie kwartier waarna Roger voorstelde iets te gaan drinken in de tuin van Stephane Malais in Heks.
Dan was het hoog tijd om naar huis te rijden: ik moest immers nog een wasmachine laten draaien (en daarna die was te drogen hangen) en voor het avondeten zorgen (een rijke vissoep).
 |
| Foto's Roger |
 |
| Foto's Roger |
 |
| Eigen foto's |
Abonneren op:
Posts (Atom)