Avondbezigheden

Vandaag zal ik zeker niet klaar zijn met die huwelijksaankondigingen! Ik heb immers deze avond nog geluisterd naar deze podcast van Gerard Bodifee over zijn nieuwe boek "Oorlog, hoe lang nog?". Een boek dat ingaat tegen de stelling dat we ons moeten voorbereiden op een oorlog. Volgens Bodifee zorg je zo alleen voor oorlog. Ik ben geneigd hem gelijk te geven terwijl Roger hem totaal "wereldvreemd" vindt! 😀 En nu kijk ik nog naar dit gesprek  met Jan Roos op "De nieuwe wereld", dat Roger me net aanraadde! 

Nog net niet klaar

Nog precies 10 items te gaan. Misschien doe ik die nog deze avond, anders morgen. 

Vandaag kwam L. We werkten een goed uur aan het vervolg van zijn taken over erfgoed. Daarna stuurde ik hem naar huis met een opdracht: zelf de volgende heel persoonlijke vragen beantwoorden, want dat kan ik niet in zijn plaats doen. Ik heb hem wel beloofd dat ik zijn antwoorden zal nalezen vooraleer hij ze naar zijn leerkracht stuurt. 

Daarna was het tijd voor de dagelijkse huishoudtaakjes. Ik wilde vandaag eigenlijk ook het poorthuis opruimen (ik weet niet hoe Roger daarin slaagt, maar dat ligt weer propvol) maar het was te koud, Roger had andere plannen en in mijn eentje doe ik dat zeker niet meer. 

Na een paar uurtjes huisvrouw spelen (en ondertussen herinneringen ophalen aan "mijn" Nononc die vandaag 86 jaar zou zijn geworden) en voor ik ons avondeten begon te bereiden, kon ik eindelijk even verder werken aan die huwelijksaankondigingen maar ik kreeg dus toch nog niet alles gedaan vandaag. 

Bijna klaar!

Geen verplichting vandaag, dus zorgden we voor het tweede deel van onze boodschappen. Gisteren wilde Roger de wekelijkse boodschappen immers uitbreiden met een bezoekje aan een horlogemaker (voor een nieuwe batterij) en aan de Kringwinkel. Daarna was het al zo laat geworden dat ik voorstelde de rest van onze aankopen tot vandaag uit te stellen.

We moesten nog maar in één winkel zijn en ik kreeg daarna dus nog tijd om wat verder te werken aan die huwelijksaankondigingen. Nog maar 21 items te gaan: morgen of overmorgen ben ik klaar. Daarna werk ik verder aan mijn vroegere dagboeken, want dat slabakt een beetje de laatste dagen! 

Productieve zondag

Ik zocht en vond vandaag iets over dokter Laurent Schwartz. Ik had immers Guy Tenenbaum van "Cancer Therapy" (die al meer dan zeven jaar een "terminale kankerdiagnose" overleeft) al zo vaak over die arts horen spreken. Ik viel op een heel interessant interview met die dokter Schwartz die ervan overtuigd is dat kanker inderdaad een metabolische ziekte is die te maken heeft met een teveel aan suiker. Hij denkt dat een behandeling met methyleenblauw in combinatie met een beperking van suiker in de voeding kunnen helpen genezen. Jammer genoeg wordt daar geen onderzoek naar verricht. Zo'n onderzoek zou vrij duur zijn en als Schwartz zou blijken gelijk te hebben, is die behandeling - hoewel veel minder agressief voor de patiënt - niet interessant voor de farmaceutische industrie.

Vandaag heb ik ook nog eens 20 items geïnventariseerd. Aan dit tempo geraakt het werk deze maand nog klaar. Daarna kregen we een telefoontje van dochterlief. Normaal gezien zouden we overmorgen de kindjes opvangen na school: of we bereid zijn nog eens te ruilen met hun andere grootouders? Het was niet helemaal naar mijn zin maar ik stemde toch toe.  En ik bedacht dat het inventariseren van die huwelijksaankondigingen daardoor waarschijnlijk zelfs al volgende week kon klaar geraken. 

Na ons avondeten vond ik een mail van de voorzitter van de KVLS, Edith Oeyen. Hoe het kwam dat ik nog niet had gereageerd op haar mail waarin ze vroeg de drukproeven van Oostland na te lezen. Die mail had ik gewoon niet ontvangen. Ze stuurde me het bestand nog eens door en ik heb zopas enkele uren besteed aan het nalezen ervan. Een sterk nummer!

Nostalgie

Na ons avondmaal heb ik nog enkele huwelijksaankondigingen geïnventariseerd. In totaal heb ik er nu 700 gedaan. Daarna keek ik naar oude, gedigitaliseerde foto's. Dat bracht me op de vraag wanneer we eindelijk tijd zouden kunnen maken om de foto's van Nany te digitaliseren. Ze liggen nu, per jaar gesorteerd in enveloppen, in een doos in onze werkkamer. Maar dat voelt niet als een veilige opbergplaats: ik zou heel graag hebben dat onze kinderen die ook ooit kunnen bekijken!

Want... wat een gevoelens kwamen er bijvoorbeeld weer naar boven toen ik deze avond keek naar foto's van onze terugkeer uit Congo op 18 juni 1960!

Schoolwerk

Bezoek van L. deze middag: of ik hem kon helpen met zijn schooltaak. Het ging over soorten erfgoed en het bleken heel wat taken te zijn. We hebben daar samen meer dan twee uur aan besteed en nog waren we niet klaar.  We waren toen echter allebei zo moe dat we besloten om volgende woensdag verder te werken.

Als we tegen dan tenminste niet ziek zijn (of hem hebben besmet): ik verneem dat er nog een paar andere zieke familieleden zijn in het Leuvense en zelf zullen we pas morgen weten of we het virus hebben opgedaan.  

Empathie?

Als je me leest, lijkt het soms alsof converseren met schoonzus L. vlot gaat, maar dat is niet zo.

Enkele jaren geleden kreeg ze een herseninfarct. Daarna kon ze niet meer spreken. Gelukkig heeft logopedie bij haar wonderen verricht, in tegenstelling tot onze andere zieke schoonzus, die jammer genoeg nooit meer kon spreken (en die we jammer genoeg al heel lang niet meer bezochten - we worden te oud)! 😒

Bij L. is het articuleren nog steeds een probleem, maar met aandachtig luisteren begrijp ik haar meestal vrij goed. Blijkbaar gaat dat bij mij zelfs beter dan bij Roger, die vaak moeite heeft om te volgen wat ze bedoelt. Toch blijft het moeilijk. Het is kwestie van niet zelf te proberen invullen wat ze niet of moeilijk gezegd krijgt. Ook haar mimiek kan misleidend zijn zodat je het gevaar loopt je eigen gevoelens of verwachtingen op haar te projecteren.

Daarom zeg ik vaak hardop wat ik denk dat ze wilde zeggen. Als ik juist zit, reageert ze gretig met "ja". Maar geregeld schudt ze van nee en geeft dan wat meer uitleg.

Ik sprak daar onlangs nog over met Roger. Hij merkte op dat mensen vaak aannemen dat anderen hetzelfde voelen of denken als zij. Volgens hem worden gezichtsuitdrukkingen ook vaak verkeerd geïnterpreteerd (al voegde hij er eerlijk aan toe dat ook hij zich weleens vergist).

Lastig, hé! Ik heb zelf dikwijls gemerkt hoe moeilijk het is om je echt in een ander in te leven. Veel mensen gaan ervan uit dat iedereen functioneert zoals zijzelf. Maar als die ander niet goed kan uitleggen wat hij bedoelt of voelt - door een gebrek aan woordenschat of, zoals bij L., door moeite met articuleren, of nog erger, door afasie zoals bij onze andere schoonzus - wordt een ander begrijpen heel moeilijk.

Sint-Valentijn

Nee, we hebben niets speciaals gedaan op deze Valentijnsdag, tenzij samen onze laatste pompoen verwerkt tot een heel lekkere soep! Dat was ook wel gezellig (en het werd smullen daarna).

Voor de rest heb ik verder gewerkt aan die huwelijksaankondigingen. Het gaat goed vooruit: al 685 items verwerkt! Ik ga ze nog missen als ik klaar ben! 😀

Tussen al mijn opzoekingen door viel ik op een video die ChatGPT aanprees als taalleraar. En inderdaad, die job zal AI ook zonder problemen overnemen! 

Afspraak met Karel en met schoonzus

We haalden deze middag Karel af aan zijn flat in Leuven en reden zoals gebruikelijk naar De Brug in Herent. Alle drie bestelden we konijn met bier (heerlijk, en de frietjes liet ik aan Roger en Karel) en terwijl we daarvan smulden, praatten we een tweetal uurtjes bij.

Daarna brachten we Karel terug naar huis en reden we naar schoonzus L. Roger had gisteren immers gehoord dat ze al veel minder ziek was.

Eigenlijk zou dat scenario, maar dan in omgekeerde volgorde, ideaal zijn op onze "babysitdagen", bedacht ik. Namelijk samen met L. lunchen en van daar tegen het einde van de schooluren de kindjes ophalen. Helaas is dat praktisch minder haalbaar. In het rusthuis waar L. verblijft, kunnen bezoekers namelijk niet mee-eten met de bewoners. Bij Nany was dat vroeger wél mogelijk. Bovendien is een bezoek aan L. na haar middageten te kort als we nadien nog op tijd bij de school willen geraken (we hebben het weleens geprobeerd maar het was echt te krap).

We kwamen vandaag dus tegen 15 uur aan bij schoonzus die nog niet helemaal genezen bleek maar geen koorts meer had en gedurende twee uurtjes vertelde over al wat ze de laatste dagen had meegemaakt. Terwijl we daar waren (L. wilde liever op haar kamer blijven), kreeg L. even bezoek van zuster A. die ook al leek lichtjes te hoesten: aan de ingang van het rusthuis hing een waarschuwing dat er een RSV-infectie rondging!

Tegen 17 uur, net voor het avondeten, vertrokken we terug richting Haspengouw.  Het was weer heel druk onderweg en ik merk dat Roger steeds sneller vermoeid raakt van druk verkeer…

Koud, grijs en nat

Het blijft koud, de lucht is grijs en het regent alweer. Ik heb het gevoel dat het, op een paar uitzonderingen na, onafgebroken regent sinds oktober 2023!

"Boda de Balduino y Fabiola"

Ik was vandaag onder andere nog enkele uren bezig met die huwelijksaankondigingen (het vordert goed) en misschien is het daarom dat YouTube me deze avond als ontspanning een huwelijksreportage voorstelde?  

Namelijk het huwelijk van "de melancholische koning Boudewijn met Fabiola de Mora y Aragon". Wij waren in die tijd nog niet lang terug uit Congo, we hadden geen televisie, ik las nog geen tijdschriften en dit was dus de eerste keer dat ik daar beelden van te zien kreeg! Wel leuk (en een goede oefening voor mijn Spaans)!

Een vrij rustige dag

Ik heb nu alles bij elkaar al 604 huwelijksaankondigingen verwerkt. Vandaag ook weer enkele bladzijden uit mijn vroegere dagboeken overgetypt plus enkele mails beantwoord. 

Roger heeft even gebeld met vriend Karel en daarna met zijn jongste zus. We wilden immers volgende week een afspraak met Karel combineren met een bezoek aan schoonzus L. Vermits Roger, zijn zussen en broer proberen de bezoeken aan L. onder elkaar te verdelen, moest er wel overlegd worden. 

Helaas, schoonzus L. blijkt een serieuze "verkoudheid" te hebben (je weet wel, een van die virussen die kunnen op je longen slaan). Een bezoek aan haar lijkt me dus nu niet aangewezen. Jammer, want twee afspraken combineren in het Leuvense is altijd interessant voor onze portemonnee, gezien de brandstofprijzen!

Vanavond wilde ik even volledig ontspannen. Ik ging weer naar YouTube... waar ik meteen deze herinnering voorgeschoteld kreeg. Geen toeval deze keer, vermoed ik? 😀

We worden echte huismussen!

Wekelijkse boodschappen vandaag. Het kon voor mij niet snel genoeg gaan, want ik vreesde de kou tijdens de terugweg naar de auto. Wat was ik blij toen we weer thuis waren, lekker knus in de warmte. Ik dook meteen verder in de inventarisatie van huwelijksaankondigingen. Ik begin echt een huismus te worden — en volgens mij geldt dat ook voor Roger!

Cadeautjes

Opnieuw "kindjesdag" vandaag. Het eerste wat Eva me gaf, was dat sieraadje dat ze vorige week had gemaakt en dat nu volledig uitgehard was. Jammer genoeg moesten we er een ander koordje aan vastmaken, want het eerste bleek te kort voor mijn dik hoofd! 😀 Maar het is een heel mooi juweeltje geworden, heel fel bedankt, lieve Eva!

(Foto's van Eva en van Roger)

Volgde het gebruikelijke vieruurtje met fruit en een koekje waarna Matthias in zijn eentje oorlogje ging spelen met het bordspel "Risk" en Eva en ik verschillende spelletjes speelden.

Tot Elena ook thuiskwam. Terwijl ze een koekje en een sinaasappel verorberde, liet ze me een zelfgeschreven artikel over zeemeerminnen lezen. Ze schrijft opvallend goed. Ze toonde me ook een truitje en een prachtige jurk die haar mama voor haar had gemaakt. 

Vlak voordat Roger en ik na het avondmaal terug naar Haspengouw zouden rijden, toonde dochterlief me nog enkele stofjes en beloofde ze me nog een paar bloesjes voor mij te maken! 

Zeger was er niet bij deze avond: hij had een verplichting in verband met De Mel.

Positieve discriminatie

Ik keek/luisterde deze avond nog naar "De afspraak" op tv en voor de zoveelste keer vandaag hoorde ik daar klagen over "te weinig vrouwen" in de nieuwe regering. Ik weet niet of ik dat wel of niet jammer moet vinden, maar wat ik zelf zeker niet zou willen, is voor eender welke post verkozen worden omdat ik een vrouw ben.  Dat noemt men "positieve discriminatie", denk ik? Wel, al vind ik persoonlijk "discriminatie" iets heel natuurlijks, ik ben resoluut tegen "positieve discriminatie"!

Vandaag scheen de zon krachtig

Vandaag scheen de zon krachtig, ook op de ruiten in de keuken, zodat je nu pas goed zag hoe vuil die zijn (bij de vorige schoonmaakbeurt hadden we ze weer eens overgeslagen wegens heel moeilijk bereikbaar voor onze oude ledematen 😀). Een van de volgende dagen zullen we daar toch eens moeten werk van maken.

Maar vandaag dus nog niet. Ik werkte wel nog een paar uur voor Heemkunde (al 550 items van de 781 verwerkt!) en ik keek naar deze Franse uitzending over de nieuwe regering in België (grappig hoe de naam van onze premier wordt uitgesproken).

Later vond ik een mail van Jean-Jacques Crèvecoeur met een link naar zijn jongste post waarin hij zich afvraagt of de Covidcrisis ons ook iets positiefs heeft bijgebracht (het is een privékanaal en je moet waarschijnlijk inloggen).  Hij noemt een hele resem positieve gevolgen waarvan ik er vele herken. Maar persoonlijk heb ik in die periode ook ingezien dat ons leven veel te druk was geworden!

Sitting on the dock of the bay

We hebben vandaag eindelijk nog eens de salon en de keuken fatsoenlijk schoongemaakt - jawel, twee kamers op één dag, dankzij veel hulp van Roger. Toch nam dat nog enkele uren in beslag waardoor ik niet veel tijd kon besteden aan die bruidsparen uit de 19de eeuw. 

Ons avondmaal was snel klaar: een rest groentesoep en gestoofde varkenswangen van gisteren. Na de afwas enzovoort wilde ik nog enkele dagboekbladzijden overtikken... maar eerst dwaalde ik wat rond op YouTube. En ik begin echt te geloven dat mijn pc (of mijn gsm?) mijn gedachten kan opvangen. 

Heel deze dag spookte immers dit lied van Otis Redding door mijn hoofd. Ik had het de laatste keer gehoord op het verjaardagsfeest van de kindjes en het had me toen levendig herinnerd aan mijn eerste jaar universiteit (1967-1968).  

En, geloof me of niet: het eerste wat ik op YouTube kreeg voorgesteld was dit !   

Toch een fijne donderdag

Roger werd vandaag wakker met lichte maagpijn en ik besloot de geplande boodschappen uit te stellen. Uiteraard was ik bang voor een herhaling van wat er eind 2022 gebeurde. Maar Roger heeft de hele dag kunnen rusten, heeft deze avond voor het eerst een lichte maaltijd genomen (en zelfs brood gebakken) en zegt me dat hij helemaal geen maagpijn meer heeft.

Het eerste wat ik op de radio hoorde ging over die vliegtuigcrash in Amerika! Vreselijk maar ook zeer eigenaardig! 

Na mijn eenzame brunch "ging ik aan het werk", dat wil zeggen dat ik nog een aantal huwelijksaankondigingen inventariseerde. Heel vaak vond ik er online weinig of niets over maar ik stuitte  wel op het bruiloftsmenu van een bruidspaar uit 1868! Ongelooflijk hoeveel er toen gegeten werd op een feest!

Ik keek ook nog even naar dit heel interessante interview met Pierre Chaillot die blijkbaar een nieuw boek heeft uitgegeven. Ik had destijds al zin om zijn vorige boek over de Covid-crisis te kopen maar ik vreesde dat ik niets zou begrijpen van zijn "statistisch onderbouwde bewijzen" (en hetzelfde geldt jammer genoeg voor dit nieuwe boek). 

Daarna viel ik op dit overlijdensbericht. Weer een deel van onze jeugd dat verdwijnt!

Maar deze avond at Roger dus samen met mij een kleinigheid en zei hij me dat zijn maagpijn over was.  

Al bij al toch nog een fijne dag dus!

Monografie over Marcel Switten

Ik vond deze ochtend een mail van Jan Gerits met het typoscript van zijn volgende Limburgse monografie, nog niet over Ina Stabergh, maar over Marcel Switten, ter nalezing. 

Hoewel ik wist dat Jan bijna klaar was met schrijven, had ik de monografie nog niet vandaag verwacht en er stonden dus andere (huishoud-)taken op mijn programma. Maar ik kende Marcel Switten niet (blijkbaar is dat "een gat in mijn cultuur") en dus was ik ook heel benieuwd naar de tekst.

Die huishoudtaken werden dus in een (voor mijn doen) recordtempo afgehandeld en ik besteedde de rest van mijn tijd tot aan het avondeten aan het nalezen van die monografie (ik vond slechts enkele typfouten en overbodige spaties). Die Marcel Switten bleek echt een boeiend personage!

Eigenlijk wilde ik vandaag ook nog wat werken aan het archiveren van die huwelijksaankondigingen maar dat zal voor morgen zijn!

Kindjesdag

Het was vandaag weer een gewone "kindjesdag": Eva en Matthias oppikken op hun weg naar huis, vieruurtje, schooltaken voor Matthias en knutselen met Eva (die een sieraadje voor mij maakte), Elena komt thuis, weer een vieruurtje en schooltaken, Zeger komt eraan, dochterlief en schoonzoon koken (vandaag heel lekkere cordon bleu en broccoli), we eten en praten tot het voor Roger en mij tijd is om terug naar Haspengouw te rijden. 

Het heeft vandaag maar eventjes geregend maar de lucht blijft toch zo grijs! 

Gesprekken en inzichten

Samen een beetje gewerkt voor Heemkunde Groot Heers vandaag en ook een dik halfuur getelefoneerd met Jan Gerits. Zijn volgende monografie is bijna klaar maar hij heeft blijkbaar een moeilijke tijd achter de rug (ik vermoed dat de eenzaamheid hem parten speelde, vooral tijdens de eindejaarsperiode).

Na ons eenvoudig maar lekker avondmaal (spek met ajuinstoemp) viel ik op een  heel interessant interview met Jean-Dominique Michel door André Bercoff. Michel is de auteur van "La fabrication du désastre", een boek waarin "Jean-Dominique Michel de balans opmaakt van de catastrofale aanpak van Covid-19, een relatief goedaardige epidemie die gemakkelijk beheersbaar zou zijn geweest als de wetenschap en goede praktijken er toe hadden gedaan. Maar onze regeringen hebben systematisch het tegenovergestelde gedaan van wat we wisten dat ze moesten doen, door nutteloze, repressieve en destructieve maatregelen op te leggen – en door de bevolking letterlijk te terroriseren. Het toeschrijven van deze drift aan blunders of onvrijwillige fouten is onvoldoende: vandaag hebben we het bewijs dat het in werkelijkheid een operatie was die al lang gepland was en die zorgvuldig werd uitgevoerd". (Dit is een automatische vertaling!)

Een boeiend interview dat jammer genoeg een beetje lang uitviel.

En deze avond laat nog gekeken naar dit gesprek met dokter Allouche, waarin duidelijk wordt uitgelegd hoe te veel suikers (en dus ook koolhydraten) de lever kunnen overbelasten en zorgen voor overgewicht.

Over NDE

Ter ontspanning keek ik deze avond nog naar een interessante Franstalige documentaire over NDE , bekeken vanuit het wetenschappelijke én spirituele gezichtspunt. Met als "apotheose" het verhaal van Pam Reynolds (in het Engels).

Grijs weer en slecht nieuws

Vandaag was het eindelijk minder koud, al bleef de hemel somber en grijs.

Terwijl ik de jongste column van Maj in De Standaard las,  dwaalden mijn gedachten af. Wanneer zouden we Maj eindelijk nog eens bezoeken? 

Net op dat moment stelde Roger me voor om "wat rond te rijden in de buurt".  Een goed idee, vond ik. Maar eerst hadden we een tussenstop: bier kopen bij de zus van Maj. Daar kregen we geen goed nieuws te horen. 'Maj is weer ziek,' vertelde ze ons, 'en zelfs gehospitaliseerd.' Ons bezoek aan haar moet dus weer worden uitgesteld. 

Daarna reden we verder. Even genieten van de omgeving... 

Droom en herinnering

Vandaag typte ik onder andere weer enkele bladzijden uit mijn vroegere dagboeken over, waarin ik schreef dat ik met "Myriam van De Splinter" en Dirk Lambrechts op restaurant was geweest. En ik herinnerde me (ik denk dat ik dat nooit ergens heb opgeschreven) dat ik jaren geleden droomde dat Dirk zaliger me kwam zeggen dat "hij vriendin Myriam Chardome had teruggevonden". Ik schrijf "zeggen" maar in feite wordt er in dat soort dromen niet gesproken, alles gebeurt telepathisch en soms is het moeilijk te "begrijpen" wat er in "gedachten" wordt uitgezonden. 

Maar kom, ik werd toen wakker met een heel levendige herinnering aan die droom over "Myriam van de Splinter" zoals ik haar noem in mijn dagboek ("De Splinter" is de naam van een vroeger café in Leuven). Die droom raakte me zelfs zo diep dat ik destijds op Google zocht naar Myriam Chardome. Toen viel ik op deze link (die ik vandaag opnieuw heb opgezocht): https://www.pf-sevenants.be/P1220.aspx?IdPer=489688 . 

Tot mijn verbijstering ontdekte ik daar dat onze vroegere vriendin Myriam Chardome een paar dagen vóór die droom was overleden!

Ik ben er nog!

Ja, ik ben er nog en de dagen zijn zelfs vrij druk, maar niet boeiend genoeg om over te schrijven: huishoudwerk (zo weinig mogelijk 😏), opzoekingen voor die huwelijksaankondigingen, dagboeken overtypen, mails beantwoorden en vooral... uren over en weer mailen met L. die ik hielp met vrij moeilijke schooltaken! Die waren trouwens wel interessant omdat ze een vrij persoonlijke inbreng van L. vroegen. Maar wat dat betreft, kan ik hier natuurlijk geen details delen! 

En, deze avond, ter ontspanning even gekeken naar een interessante wetenschappelijke uitleg over seks. In het Frans maar volgens mij heel gemakkelijk te begrijpen. En, als je tot het einde kijkt, stel je je misschien de vraag die ik me stel sinds we daar eens over spraken, Hendrik en ik: wat is de verhouding tussen ASMR (dat duidelijk te maken heeft met sensualiteit) en erotiek?

Gezelligheid

Vandaag vingen we weer Eva en Matthias op terwijl ze van school naar huis liepen. Tijdens het vieruurtje vertelden ze over de school, het feest voor Matthias' verjaardag gisteren en hun plannen voor morgen (ze hebben dan geen les). Matthias ging aan het lezen, na een korte leessessie vroeg Eva me of ik een spelletje wilde spelen met haar en we speelden "Regenwormen". 

Elena kwam ook thuis, dochterlief bracht de kindjes naar de tandarts voor hun jaarlijkse controle, en Zeger belde aan. Terwijl we aan het keuvelen waren, kwamen de kindjes, dochterlief en schoonzoon terug thuis, en werden de resten van eergisteren opgewarmd en de tafel gedekt.

Daarna was het weer smullen van de pastagerechten en van de taarten (daar heb ik niet van gegeten en ja, ik weet het, ik zou beter op mijn "dieet" moeten passen als ik verlost wil worden van die pijntjes afwisselend in heupen, knieën, polsen en schouders, maar vanaf nu eet ik echt opnieuw koolhydraatarm). 

Een eigenaardige dag

Vandaag verjaart Matthias dus. Omdat ik weet dat hij niet graag telefoneert, stuurde ik hem, zoals ik hem gisteren had beloofd, een mail maar ik heb de indruk dat hij die niet heeft gevonden. Ik belde wel naar Hendrik die zich vandaag al beter voelde.

Deze middag kreeg ik een telefoontje van Greet. Die zich onder andere zorgen maakte over de investituur van Trump! Ons gesprek werd wel verschillende keren onderbroken doordat de telefoonverbinding telkens weer uitviel.

Ik wilde een beetje schoonmaken maar na wat opruimwerk besloot Roger weer de kachel aan te steken. Het stof zal zich dus weer overal verspreiden en verder schoonmaken leek me dus zinloos. In plaats daarvan werkte ik een poosje verder aan de inventarisatie van huwelijksaankondigingen. 

Tot wanneer er een mail binnenkwam van KVLS-voorzitter Edith Oeyen, met de vraag om een nieuw (digitaal) Oostland-nummer na te lezen. Toen ik daar wilde aan beginnen en besefte dat het een pdf-bestand was, vroeg ik haar of ze mij een word-bestand kon sturen en kreeg ik als antwoord dat de tekst al nagelezen was en dat ik dat dus niet meer hoefde te doen! Dat voelde een beetje vreemd! 😕

En deze avond vond ik een mail van Crèvecoeur (die opnieuw wordt toegelaten op sociale media) en vernam ik dat hij al opnieuw van alle kanten wordt aangevallen. Toch blijft hij blijkbaar vol vertrouwen in de toekomst van de media.

Verjaardagsfeestje

Op deze grijze en koude dag vierden we de 14de verjaardag van Elena, de 12de verjaardag van Matthias (hij verjaart morgen) en de 9de verjaardag van Eva. Hun hele familie was aanwezig, behalve Debby en Hendrik (die jammer genoeg ziek is en griepachtige symptomen vertoont) en een van hun volle neven van vaders kant die moest studeren. 

We dronken Cava of Kidibul, wijn of cola, aten allerlei hapjes en daarna verschillende soorten deegwaren en taart (niet ideaal voor mijn RA, ik weet het 😀 maar nu zijn de feestjes voorlopig voorbij), praatten bij, lachten veel, Eva en Matthias lazen hun nieuwjaarsbrief voor (en Elena liet er ter plaatse een opstellen door Chat GPT 😃) en ze genoten alle drie duidelijk volop van de feestelijke sfeer (en van hun cadeautjes)! 

Niertjes "al Jerez"

Dat Roger op zijn verjaardag gevulde witte koolbladeren met avgolemono-saus kreeg, was niet zozeer omdat hij dat gerecht had gevraagd, maar wel omdat we de niertjes, die hij eigenlijk wilde eten en die we daags tevoren hadden besteld, pas gisteren konden gaan halen (en die koolbladeren waren dus eigenlijk "tweede keus"). 

Deze avond maakte ik "niertjes al Jerez" klaar voor Roger (en voor mij een omelet) en hij genoot daar duidelijk nog meer van dan van zijn witte kool vorige woensdag! 😉

Keuvelen over BMI en middelomtrek

Onlangs hoorde ik – eindelijk, want ik wist het al meer dan tien jaar – op de radio dat de middelomtrek minstens zo belangrijk is, en waarschijnlijk zelfs belangrijker, dan de BMI om onze gezondheid te evalueren.

Maar… kort daarna ving ik een gesprek op tussen een paar (kleine) vrouwen, waaronder verpleegsters, die het nieuws ook hadden gehoord. Ze waren opgetogen omdat “de BMI is afgeschaft” en dat deze voor hen toch altijd ongunstig uitviel wegens hun kleine gestalte.

Dit doet bij mij twee vragen rijzen:

1. Waarom duurt het vaak jaren voordat de media een waarheid brengen die al lang bekend is?
2. Waarom luisteren, lezen of kijken mensen zo onaandachtig naar het nieuws (en interpreteren ze het dus verkeerd - want die BMI is uiteraard niet afgeschaft!) ?

Naar de Heere van Heers

Het jaarlijks diner van Heemkunde Groot Heers vond deze avond plaats. In de "Heere van Heers" waar ik nog maar een paar keer was geweest (met Christiane Henry en met Boudewijn Knevels zaliger). Het kader was gezellig, het eten eenvoudig maar lekker (al was mijn rundsbrochette wat te taai, maar ik had dan ook beter, zoals Roger, een vispannetje genomen), het gezelschap heel aangenaam. Roger en ik merken echter dat we steeds meer last krijgen van hardhorigheid als er veel geroezemoes is.

En... ik kreeg van Michel M. een exemplaar cadeau van een van zijn boekjes waarvan ik het typoscript heb nagelezen!

Weer een geschenk (voor Roger deze keer)

De zon scheen eindelijk maar het blijft erg koud. Roger had de vorige dagen al enkele keren de kachel aangestoken, alle meubels lagen dus vol stof maar ik had nog geen tijd gevonden (of is hier het woord  "gemaakt" eerlijker? 😏) om te stoffen of te stofzuigen. Ik vond het dus niet echt erg toen hij weer besloot hout te gaan halen voor de kachel (en terwijl ik dit tik en het stof zich verder overal verspreidt, geniet ik weer volop van die lekkere essengeur). 

Hij kwam net terug binnen met zijn lading hout toen er werd gebeld: vriendin Liliane met een geschenk voor hem: een fles heerlijke sherry! Een cadeau voor Roger waarvan ik mee zal genieten! 😀

Bij een kopje koffie of thee wisselden we nieuwtjes uit en ik vernam dat B. (de kleinzoon van Liliane) zulke goede resultaten haalt! En of dat plezier deed!

Weer een overlijden!

Ik verneem het nu pas maar in december 2024 is Willy Meysmans, een uit het oog verloren vriend (die we ook in het zog van Dirk Lambrechts leerden kennen - wij noemden hem toen "ijzeren Willy"), overleden op 94 jaar. Ik besefte toen eerlijk gezegd niet dat hij zo'n bekend figuur was (al vond ik zijn creaties toen al mooi - en nee,  zijn "De fiere Margriet" bestond toen nog niet).

Roger wordt 81 jaar

Vandaag was het dus zijn beurt! Hij kreeg enkele telefoontjes, veel berichten, een paar wenskaarten en veel virtuele kaartjes en wensen. Ik hoorde hem nog zeggen aan de telefoon tegen dochterlief dat er hier helemaal geen mist hing... maar als we een paar uur later onze boodschappen willen doen, moeten we wel een dichte mist trotseren..

Roger winkelt graag, vandaar dat we die boodschappen op zijn verjaardag deden, echt op ons gemak, winkel in, winkel uit, met zelfs een bezoekje aan de Action! Gelukkig hoefden we nooit echt ver te rijden.

En voor 's avonds kreeg hij gevulde witte koolbladeren met een ei-citroensausje. Vrij veel werk (en ondertussen genoten we van een glas sherry en maatjes) maar het resultaat was heerlijk!

Een bijzonder interessante mail

Toen we eindelijk van bij schoonzus thuiskwamen (heel druk verkeer onderweg) was het hoog tijd om ons avondmaal klaar te maken (heel eenvoudig, namelijk kikkererwten met spekreepjes, uien en knoflook). Nadat alles afgeruimd en opgeruimd was, keek ik mijn mails na. 

En ik vond een heel interessant bericht van dokter Jean-Pierre Willem. Over de vijf lessen die we tijdens de covidperiode hebben geleerd. Je vindt de inhoud ervan hier terug (en om te vertalen volstaan een paar klikken op de rechtermuisknop). Vooral zijn uitleg over het noodzakelijke onderzoek voor de goedkeuring van vaccins en het verschil tussen de gebruikelijke procedure voor fase drie en wat er deze keer is gebeurd, vond ik bijzonder boeiend.  Ik laat die passage hieronder even vertalen door de computer: 

"Fase 3 breidt het patiëntenaantal uit. We testen nu enkele duizenden, uit verschillende populaties, maar ook met verschillende doseringen. De duur ervan ligt, net als bij fase 2, tussen de drie en vijf jaar. Dat is de algemeenheid. Maar voor Covid testten laboratoria meer patiënten. Moderna testte er 30.000, AstraZeneca 40.000, Pfizer 44.000 en Johnson & Johnson 90.000 in twee proeven. Het doel van deze fase is cruciaal, omdat het het mogelijk maakt om de baten-risicoverhouding van het vaccin te beoordelen vlak voordat het op de markt komt... of vlak erna in het geval van Covid, omdat ze de zaken deze keer in omgekeerde volgorde deden. Ze brachten het vaccin op de markt en injecteerden het overal, zonder fase 3 te hebben afgerond. “We vaccineren grondig! " zonder uit te leggen dat fase 3 nog niet klaar was!

De laboratoria hebben geen reeks essentiële Europese en internationale regelgevende onderzoeken uitgevoerd, die ervoor zorgen dat de effecten van het ‘kandidaat-medicijn’ niet schadelijk zijn voor vitale functies."

Naar schoonzus

Vandaag wordt Elena 14 jaar! Normaal gezien was het onze beurt om de “kindjes” (ik moet weldra een ander woord gebruiken, want ze worden te groot voor dat verkleinwoord) op te vangen na school en ik had me er al op verheugd zo’n heel klein beetje haar verjaardag te vieren, net zoals we dat deden toen we toevallig gingen “babysitten” de dag dat Eva 9 jaar werd (hun echte feest vindt heel binnenkort plaats). Maar de andere grootouders namen vandaag onze plaats in, dat kwam hen immers beter uit. Dochterlief, die merkte dat ik enigszins ontgoocheld was, stelde wel voor dat wij ook zouden komen maar dat vond ik te gek: met z’n vieren voor de kindjes gaan zorgen! Want het ging immers over “babysitten” en "toevallig" was het vandaag dus ook de verjaardag van Elena

Daarbij kwam dat we nu eindelijk tijd kregen om schoonzus L. te gaan bezoeken (tot hiertoe hadden we dat uitgesteld wegens tijdgebrek, verkoudheden en/of gladde wegen – en dat bezoek combineren met het “babysitten” zoals we weleens hebben gedaan leek me geen goed idee: de tijd is te krap).

We reden dus toch naar het Leuvense vandaag, maar niet naar dochterlief en wel naar het rusthuis waar L. verblijft. 

Bij een kopje koffie of thee en een wijntje voor L. wisselden we in de cafetaria (vooral familie-)nieuwtjes uit tot het weer bijna te laat was voor het avondeten van L.

Roger en ik reden daarna terug naar Haspengouw en onderweg belde ik nog even met jarige Elena en met onze vriend Roger Beeckman die vandaag 96 jaar wordt (en van plan is er nog een paar jaar bij te doen, vertelde hij me).

Wat is er gaande in Frankrijk?

Ik viel deze avond laat nog op een video van Fabien Moine, over zijn opname in de spoedafdeling van een Frans ziekenhuis (wegens niersteenkolieken). Het leek me zo mogelijk nog erger dan wat wij in 2014 meemaakten in Bourges toen Roger daar werd opgenomen met een longembolie!

Wat is er wel gaande in de gezondheidssector daar?

Een interessant debat

Ik viel deze avond weer op een interessant debat naar aanleiding van het overlijden van Le Pen. 

Advocaat Di Vizio en pater Viot (die ik nog niet kende) praten er over menselijk en goddelijk oordeel, de hel (volgens die pater zegt de Kerk dat de hel pas aan het einde der tijden zal bestaan - dat wist ik niet), het vagevuur (een "toestand" en geen plek), vergiffenis, hoop en liefde. Maar ook over bijvoorbeeld euthanasie en de nadelen ervan. 

Als het jullie interesseert, het is hier, weliswaar weer in het Frans.

Heimwee naar vroeger

Buiten ligt er nog een dik pak sneeuw, en de kou nodigt ons uit om binnen te blijven. De dagen zijn goed gevuld: het inventariseren van huwelijksaankondigingen schiet goed op, en de tekst over de buurthuizen van Heers kreeg een grondige, geslaagde revisie van Chat GPT. Gisteren hielp ik B. nog even met zijn Frans, en vandaag gaf ik L. per e-mail een duwtje in de rug bij zijn huistaken. Ondertussen typ ik mijn oude dagboeken over, lees ik veel, en gaan de dagelijkse huishoudelijke taken gewoon door. Ook de mailbox vraagt om aandacht. Vervelen doen we ons dus helemaal niet.

Toch dwalen mijn gedachten al drie dagen af naar vroegere winters. Toen we niet bang waren voor valpartijen, toen we nog vlot konden lopen en we de kou vrij goed verdroegen. Zouden we toen een wandeling hebben gemaakt door dit besneeuwde landschap? Ik vermoed van wel. En dat idee – dat dat hoofdstuk nu voorgoed afgesloten is – brengt een mengeling van melancholie en berusting met zich mee.

Frustrerend

Een beetje schoongemaakt vandaag en daarna nog een twintigtal huwelijksaankondigingen gearchiveerd terwijl Roger zich bezig hield met die doodsbrieven (ons "huiswerk"). Na ons avondmaal kreeg ik van Michel M. weer een na te lezen typoscript toegestuurd. Ik begin eraan maar beslis plotseling het nog eens met Chat GPT te proberen. En een paar minuten later krijg ik een perfect herschreven inleiding. De auteur en ik mailen even over en weer en we beslissen dat we heel het typoscript "door chat GPT zullen draaien". 

Prachtig natuurlijk (want het wordt een heel interessant boekje over de geschiedenis van buurthuizen en vergaderzalen in Heers)... maar zo frustrerend voor mij: alles wat ik graag doe, neemt AI over en dat waar ik een hekel aan heb, moet ik zelf blijven doen! 😒 

Feestelijke vergadering

Koude, regenachtige dag (en zelfs sneeuw deze avond) maar voor ons ook een beetje feest. De eerste vergadering van de werkgroep WO I-II was immers een feestvergadering, met bubbels en chips. Heel gezellig maar we hebben niet enkel gedronken en gesnoept! 😉

We kregen zelfs een beetje "huiswerk" mee (sorteren van doodsprentjes en -brieven, wat me de gelegenheid gaf kennis te maken met dit heel interessante onderdeel van de website Groot Heers.be.).

Storm Floriane

Ik hoorde de hele dag de wind achter mij huilen, ik voelde geregeld een koude tocht door de kieren van ons oude huis komen maar tegelijkertijd genoot ik van het feit dat we met dit weer in een degelijk verwarmd huis zaten. En dat we niet door weer en wind naar ons werk of naar school moesten of, erger nog, een onderdak moesten ontberen!

Ik heb vandaag vooral verder gewerkt aan die opzoekingen voor Heemkunde Groot Heers (in verband met het archiveren van die huwelijksaankondigingen). Vrij veel gegevens gevonden en... tussendoor even gebotst op Jim le Veilleur die waarschuwt voor een nieuwe epidemie vanaf deze maand (dat doet hij al een hele tijd maar nu de voorspelde datum nadert, vraag ik me af of hij gelijk zal krijgen).

Twijfelen

Ik schreef onlangs dat ik voor mijn vormsel de "keuze" kreeg: wilde ik Christen blijven of niet? 

Ik weet nog dat ik daar serieus heb over nagedacht maar nu weet ik ook dat ik toen, op mijn 10 jaar en half,  enkel de keuze had tussen "Christen" of "niet gelovig". En "niet gelovig" betekende (dat wist ik toen), dat ik enkel materie was en na mijn kort "bestaan" hier op aarde gewoon in het "niets" zou verdwijnen. Alsof ik nooit had "bestaan". Eigenlijk is er dan niet echt sprake van "vrije keuze", hé? Welke puber zou niet passen voor de "vergeetput"?

Pater Inghels (onze pastoor in Matadi die later een van mijn beste vrienden werd) vertelde tijdens de catechese echter wel (maar in mijn herinnering heel vaag) over andere manieren om niet in die "vergeetput" te geraken na de dood. Ik herinner me heel vaag allusies naar andere "religies" maar het is allemaal te lang geleden en ik was nog te "klein". 

Wat ik me wel heel goed herinner is dat Marcel Inghels zei dat volgens hem Jezus heeft gezegd dat hij "een weg is naar de waarheid en het leven" (en dus niet "de weg"). 

Ik blijf daarover nadenken en me vragen stellen. En ben heel blij dat vriend Marcel zaliger mij heeft geleerd dat je na elke beslissing verder vragen mag stellen over de waarde van die beslissing. Dat je dus mag blijven twijfelen!

Een film na een goed gevulde dag

Ik ging bijna schrijven dat ik het druk had vandaag maar dat zou liegen zijn. 

En toch voelt het zo aan, want ik heb eindelijk nog eens gestreken, ik heb gewassen (ja, ik weet het, dat doet eigenlijk de machine), ik heb opgeruimd, gekookt, afgewassen, de keuken geveegd, nog een twintigtal huwelijksaankondigingen gearchiveerd en... veel mails beantwoord. 

Van vrienden die klagen over gezondheidsproblemen en ingrepen overwegen die misschien zullen helpen (waar ik dan weer aan twijfel voor zover ik er iets van ken) en van vrienden van wie ik al een paar maanden (soms zelfs jaren) niets had gehoord of gelezen (hun plotse "verschijning" is vrij normaal voor deze periode: vroeger stuurde men "nieuwjaarskaartjes", nu een mail). En ik heb ook (weer via mail) L. geholpen met zijn schooltaken die blijkbaar doorliepen tijdens de vakantie. Eigenlijk is "geholpen" hier ook niet het juiste woord, want de vragen gingen vooral over informatica en daar ken ik te weinig van om hem echt te helpen. Ik kon hem eigenlijk enkel helpen de vragen beter te begrijpen. 

De dag was dus vrij goed gevuld (maar voor het slapengaan kijk ik toch nog even naar een film: ik heb online weer een verfilmd verhaal van Maupassant gevonden).

Fernande wordt 100 jaar!

Ik vermoed dat ik al verteld heb dat ik de vlogs volg van Melissa en haar overgrootmoeder Fernande? Ik wist dat Melissa een grandioos feest voorbereidde voor de 100ste verjaardag van Fernande en vandaag val ik op de video van dat feest. Ontroerend!