Toen we deze ochtend de camping gingen betalen, geloofde ik mijn oren niet. Ik had niet echt naar de prijzen gekeken bij aankomst, in het idee dat ik het toch te duur zou vinden, maar dat er geen andere mogelijkheid was dan daar te kamperen. Wel… voor 4 nachten moesten we amper 66 euro betalen. Nog goedkoper dan de meeste campings in Frankrijk dus… En dat voor een van de beste campings die we ooit hebben gehad in Spanje!
De heel vriendelijke uitbaatster probeerde ons te overhalen om nog even te blijven, maar Roger wilde wel eens het stadje Morella (Noord-Oosten van Teruel) zien. In Morella is geen camping, maar er is er wel een ongeveer 30 km daarvandaan, in Vilafranca.
We stelden dus de GPS in op dat stadje, reden een poosje langs dezelfde weg als de bus eergisteren en zagen weer die rijstvelden. Nadat we een hele tijd een vallei hadden gevolgd, met langs de weg olijfboomplantages gescheiden door muurtjes van losse stenen en hier en daar een stadje of een grote boerderij, klommen we de bergen in tot aan de pas van Ares. Even later kwamen we aan in het bergstadje Vilafranca. Waar de camping gesloten leek. We hoorden wel stemmen in de bar ervan, maar er was geen enkele kampeerder. Dus reden we terug naar het stadje zelf waar we een sanitaire halte hielden en een biertje dronken in een bar. Ondertussen deden we een babbeltje met de uitbater, die ons vertelde dat het daar in de winter bar koud kan zijn en dat de sneeuw vaak tot 1 meter hoog ligt. Hij zei ons ook dat Valenciano (de taal die ze daar spreken) heel fel lijkt op Catalaans.
Uiteindelijk reden we verder naar Morella waar we dachten een hotel te nemen. Ik vond het wel jammer dat we Vilafranca moesten verlaten, want dat stadje had heel veel charme. En er was een museum van die architectuur met losse stenen (droge stenen werd het genoemd).
We reden naar Morella via rotsige bergen en daarna een vlakte waarin we geregeld een kudde schapen zagen en soms een eenzame boerderij.
Foto Roger
In Morella zelf (gelegen op een berg, zie foto hierboven) gingen we eerst naar de oficina de turismo. Daar vertelde men ons dat er welgeteld één hostal was, wel enkele hotels (maar die zijn duurder).
Foto’s Roger
In het terug klimmen naar de auto vroegen we ons allebei af of we wel een kamer in het hostal zouden nemen om de volgende dag bij de minste wandeling zonder adem te geraken (ongelooflijk steile straten) en we beslisten verder te rijden richting Zaragoza.
In Alcañiz deden we onze boodschappen… En ontdekten er een wegwijzer naar een camping aan een meer. Daar reden we dus naartoe, om vast te stellen dat de camping al overvol was (vooral motards waren er). We mochten wel kamperen in de vlakte naast de camping, maar daar zouden we niet over elektriciteit beschikken en toch zou het ons 35 euro per nacht kosten. Daar bedankten we voor.
Hoewel het toen al over 18 uur was, reden we toch verder richting Zaragoza. Onderweg zagen we ontelbare motards richting Alcañiz rijden: daar was duidelijk een speciaal evenement aan de gang.
Een beetje verder, in Hijor, zagen we een hostal. Ik merkte wel meteen dat er mensen rondliepen met hetzelfde soort t-shirt als in de buurt van de camping van Alcañiz, en zei tegen Roger dat ik vreesde dat de kamers zouden bezet zijn door mensen die deelnamen aan dat mysterieuze evenement. Inderdaad, toen we vroegen of er een kamer vrij was, werd ons bot geantwoord: ‘No!’.
Het was al over 18:30 uur en ik begon te vrezen dat we in de auto zouden moeten overnachten! :-)
Ondertussen zaten we al een poosje terug in Aragon, en weer zagen we die prachtige grijze heuvels die nu een roosachtige tint kregen door de dalende zon.
Nog steeds zagen we motorrijders naar Alcañiz rijden…
Eindelijk, rond 19 uur, bereikten we Zaragoza (nadat we een afslag hadden gezien naar Belchite, waar we tijdens vroegere reizen twee keer beland zijn. Daar is niet veel te zien, wel één eigenaardigheid: de stad werd opgebouwd naast de nog bestaande ruïnes van de vroegere stad).
De camping van Zaragoza bleek niet meer te bestaan!!! Roger besliste toen dat hij verder zou rijden naar Huesca. Waar we op de camping aankwamen om 20:15 uur. Dat voelde een beetje aan als thuiskomen! De uitbaatster van de camping vertelde ons dat het overdag 31°C was geweest, dat er weinig kampeerders waren en stelde ons een heel schaduwrijke plek voor (het was maar een voorstel: hier kies je het perceel zelf).
Op nog geen half uurtje waren we helemaal geïnstalleerd en toen stelde Roger voor iets te gaan eten in de stad. Mijn ervaringen met menu’s indachtig bestelden we op een terrasje in de buurt van de calle de Galicia elk een biertje en één enkele racion van pulpo a la Gallega voor ons beiden. Daarna zouden we meer tapas of raciones kunnen vragen als we nog honger zouden hebben. Maar dat bleek niet het geval, wat betekent dat het avondmaal voor ons beiden samen 15 euro heeft gekost!
