Naar Bretagne met Jane Birkin

Roger is heel lang bezig geweest in de tuin (en ik merkte dat hij zo lief is geweest de klaproos die groeit tussen het gras te laten staan). Weer voldoende beweging voor hem dus vandaag.

Mijn dag was opnieuw veel rustiger. Nany klonk veel levendiger aan telefoon: ze had gisteren een prachtige middag doorgebracht met broertje. Gezelschap blijft toch heel belangrijk voor haar!

En ik ging onder andere virtueel naar Bretagne met Jane Birkin: prachtige video!

Deze avond, bij wijze van "ontspanning" nog gekeken naar dit betoog van een huisarts. Ik maak me precies dezelfde zorgen als hij over de nieuwe vaccins!

Antibiotica

Nany voelde zich nog niet echt beter toen ik haar vandaag belde. Ze vertelde me wel dat ze sinds kort antibiotica slikt (tegen een blaasontsteking) en bijna terwijl ze het zei, reageerden we allebei samen: 'Maar daar zal het wel aan liggen!'

En dan kwam broertje eraan en Nany zei me: 'Ik bel je straks terug'. Wat ze niet deed!😉

Gras maaien en zo

Het is al veel mooier weer dan gisteren en voor de volgende dagen wordt ons eindelijk echt lenteweer beloofd. Na onze boodschappen reed Roger nog een deel van het gras in de tuin af en na ons avondmaal kreeg hij hulp van onze achterbuur (de zoon van straatgenote V.) om het gras in de wei aan te pakken. Roger heeft dus zeker voldoende beweging gekregen vandaag!

Mijn dag was veel rustiger. Tijdens ons telefoongesprek zei Nany me dat ze zich weer echt niet goed voelde: duizelig, zwakjes, lusteloos, misselijk, moe. Ze heeft weer twee dagen van niemand bezoek gekregen: zou dat meespelen? Morgen krijgt ze bezoek van broertje: ik ben benieuwd of ze zich dan weer beter zal voelen!

O ja, ik kreeg vandaag weer een mailtje van Elena. Binnenkort geeft ze haar eerste spreekbeurt! 

Afspraak met vriend Karel

Rond de middag, nadat ik een nieuwe mail van Elena had beantwoord, haalden we hem af aan zijn flat in het Leuvense en reden we daarna naar "Café Maritime" in Tildonk. Daar brachten we enkele uren samen door in de tuin. De zon verscheen af en toe van achter de wolken, het heeft niet geregend maar echt warm is het nog steeds niet: we droegen alle drie nog een winterjas.

Bij een paar consumpties en een eenvoudig maar heel lekker etentje, bespraken we de recente politieke gebeurtenissen, wisselden we nieuwtjes uit en haalden we herinneringen op, vooral aan alle vrienden die ons reeds verlaten hebben, zoals onder andere Jan de fotograaf. We spraken ook over onze lectuur, over ouder worden (Karel wordt 80 in oktober) en hoe we steeds meer relativeren in ons leven. Een heel aangename, beetje koele maar rustige middag werd het!

O ja, Karel zei ook dat hij al jaren geen fictie meer leest! Heeft dat met de leeftijd te maken?

Herdenking Boudewijn?

Ik heb vernomen dat enkele "prominenten" (vooral vrouwen) uit Heers een formele herdenking plannen voor Boudewijn Knevels zaliger. Ikzelf kreeg de mails ter voorbereiding van het "evenement" ook toegestuurd via Maj (ik wist niet dat ik deel uitmaakte van die "prominenten") en mijn antwoord was dat het nu niet het moment is voor zulke bijeenkomsten: te veel beperkingen omwille van de Coronaregels. 

En trouwens, ik weet echt niet of Boudewijn dat een goed idee zou vinden! Ik vermoed dat hij liever heeft dat mensen informeel herinneringen aan hem ophalen terwijl ze gezellig "een terrasje doen". Hoewel... langs de andere kant: hij gaf me ooit toe dat hij toch wel een heel klein beetje mediageil is, zoals Ilonka hem eventjes verweet. Dus kan het zijn dat ik me vergis en dat Boudewijn van "daarboven" toch geniet van die aandacht hier beneden (en zeker als er een krantenartikel zou worden aan besteed 😏).

Maar... er is ook nog dit: enkele mensen van wie ik vermoed dat ze de beste vrienden waren van Boudewijn, werden niet aangeschreven (nee, ikzelf weet ook niet hoe ik ze moet bereiken).

Maar kom, de herdenking gaat toch binnenkort door, en nee, Roger en ik zullen er niet aan deelnemen, Boudewijn!   

Elena

Het zijn rustige dagen, zoals ik ze graag heb. Toch, gisteren en vandaag een verrassing: een mailtje van Elena! Dat doet me telkens heel veel plezier!

Versje van Maj voor Boudewijn

 Kijk eens wat een mooi versje voor Boudewijn Maj Vandergeten me vandaag opstuurde:

Boudewijn, lieve vriend,

zachte man,

jij die zoveel versjes schreef,

wie zal er nu een versje voor jou schrijven?

Altijd was er die blik van jou:

vragend, puur, gevoelig:

‘hou van mij, zie mij graag’.

Een warme groet, een opgestoken hand,

een glas wijn op de vriendschap:

jouw kunstenaarsziel kreeg er niet genoeg van.

Toen Ilonka ons verliet

verdween jij van het toneel,

kwam je slechts met mondjesmaat weer buiten.

Wie zal ooit jouw gemis benoemen?

Wie zal nu een versje voor jou schrijven?

 

maj 

Ontspanning?

Deze middag vroeg ik me enkele keren af waarom ik niet meer, zoals vriendin Denise, ontspanning zoek in fictieboeken (vooral omdat ik dat tot voor kort de beste ontspanning vond... en het zelfs heb gewaagd zelf een paar romans te schrijven). Of bijvoorbeeld in het quizzen waar ze zo boeiend over vertelde (ik hoop dat Nany daar toch iets heeft van begrepen... want ik had de indruk dat ze op dat moment het typische gezicht trok van Nany die zich afvraagt waarover de mensen rondom haar wel bezig zijn en waarom ze niet praten over iets waar ook zij haar gedacht kan over zeggen). 

Maar nee, dus, hoewel ik me vrij moe voelde deze avond, wilde ik bij wijze van "ontspanning" nog dit interview met Mattias Desmet volgen op "De Nieuwe wereld". Over hoe totalitarisme geleidelijk aan kan ontstaan. Eigenlijk grotendeels hetzelfde discours als dat van Crèvecoeur. 

Ik besef wel dat ik het interview opnieuw zal moeten beluisteren om alles te vatten (veel te moe deze avond). 

"Anoniemen", verwijt me alsjeblieft weer niet dat ik naar fake news luister: Desmet zegt gewoon zijn mening en dat op zich is geen "fake news" ! 

Vreugde en verdriet

We hadden deze middag een afspraak met mijn vriendin en vroegere klasgenote Denise. Samen haalden we Nany af in het rusthuis om iets te gaan gebruiken op dat (gedeeltelijk) overdekt terras dat Nany ons had leren kennen ("Pot au feu"). Daar zaten we goed beschermd tegen de wind en we hebben weer heel veel geluk gehad: de zon scheen en we kregen geen regen. Ik was zo blij ook Denise weer te zien en ik vermoed dat Nany evenveel genoot van ons samenzijn als wij. Wat me wel opviel: Nany sprak heel stil, veel stiller dan vroeger, soms had ik moeite om haar te verstaan. Een leuke middag dus, maar tegelijk was er bij Roger en mij dat verdriet om het heengaan van Boudewijn. Heel gemengde gevoelens!

Tegen 17 uur brachten we Nany terug naar het rusthuis, Denise naar haar flat en reden wij terug naar Haspengouw. Waar nog werk op mij wachtte: Jan Gerits had me immers in een mail gevraagd tegen morgen nog enkele wijzigingen toe te voegen aan de jongste monografie. Dat is pas gebeurd... en nu voel ik me heel moe!

Telefoontjes en zo

Vandaag weer heel lang aan telefoon gehangen. Eerst met Nany uiteraard, daarna drie kwartier met Jan Gerits. Hij wist nog niet dat Boudewijn pas overleden is maar leek heel fel aangedaan toen ik het hem vertelde. We praatten heel lang, onder andere over zijn werk, zijn echtgenote Andreia zaliger, hun reizen, hun samenleven... en Jan vroeg me of ik, voor dat boek dat hij over haar schrijft, een kort "in memoriam" wilde schrijven over Andreia. Ik heb nog niet toegezegd: dat soort schrijfsels is echt niet mijn specialiteit, en daarbij, zoals ik Jan herinnerde, ik heb Andreia maar enkele keren ontmoet. Maar kom, ik heb nog tijd om erover na te denken.

En dan een telefoontje van de jongste dochter van Boudewijn Knevels. Over zijn overlijden natuurlijk. Hij zou fysisch niet geleden hebben, wel mentaal door de snelle aftakeling. Tja, verouderen en aftakelen gaan dikwijls gepaard, legde ik onlangs nog uit aan Elena! Uiteraard kunnen we weer geen afscheid nemen van onze vriend (hoewel ik vermoed dat hijzelf zou gewild hebben dat we daar talrijk aanwezig waren!): zijn en Ilonka's familie vertegenwoordigen al veel meer mensen dan toegelaten op een begrafenis in deze Corona-crisis!

Deze avond zocht ik even ontspanning in wat ik dacht gewoon een interessante reportage te zijn over buschauffeurs in Frankrijk! Interessant was het wel, maar ontspannend helemaal niet! Integendeel: dat beroep lijkt gewoon gevaarlijk te zijn geworden! In welke maatschappij zijn we wel terechtgekomen?

Boudewijn is overleden

Ik zei gisteren nog tegen Roger dat zodra het beter weer wordt, we moesten afspreken met Boudewijn Knevels. Kort daarop, vlak voor het slapengaan, kreeg Roger een bericht van Michel M.: Boudewijn is gisteren thuis, omringd door zijn familie, overleden. 

We wisten dat hij onlangs even gehospitaliseerd werd maar dachten dat het ondertussen beter met hem ging. Helaas...

Eerlijk, we zijn er niet goed van! Ik hoor hem nog zeggen, vorig jaar in juli, vlak voor zijn 75ste verjaardag: 'Als ik de 79 haal, ben ik tevreden'. Hij zou in juli 76 zijn geworden. 

Kizomba

Ik ben al heel lang bekoord en geïntrigeerd door de (volgens mij) heel mooie, sensuele "Kizomba"-dans. Deze avond pas dacht ik eraan niet alleen nog eens naar het dansen zelf te kijken online maar de tijd te nemen om er iets meer over op te zoeken (ook online). Blijkbaar is het een Afrikaanse dans, uit Angola!

IJverige Roger

Ikzelf ben veel te lui de laatste tijd (toch wat betreft lichamelijke arbeid) maar ik heb natuurlijk een goed excuus (hoewel ik het niet goedkeur, integendeel). De meeste zorgen maakte ik me echter voor Roger die zijn dagelijkse wandeling moet missen (de lieverd wil niet zonder mij op stap). 

Terzijde even een anekdote daarover: elke dag vraagt Nany me aan telefoon of we "nog gaan wandelen vandaag", telkens antwoord ik haar dat ik er niet toe in staat ben, en toch vraagt ze 's anderendaags gegarandeerd: 'En, gaan jullie nog wandelen vandaag?'

Maar ik maakte me dus zorgen over het gebrek aan beweging van Roger (van mezelf ook natuurlijk). Roger vervangt me wel voor het meeste in het huishouden maar aan echt systematisch schoonmaken lijkt hij een hekel te hebben. 

Vandaag echter heeft hij zich uit de naad gewerkt. Hij heeft de keuken, de salon en onze slaapkamer gestofzuigd (oké, schoonmaken houdt veel meer in dan dat - ik vraag me trouwens vaak af of mensen die een robotstofzuiger dat werk laten doen aan de rest van de schoonmaak toekomen) en dat gaf hem sowieso enkele uren beweging. Daarna heeft hij een uurtje het gras afgereden (slechts een deel natuurlijk: de volledige tuin wordt te zwaar voor zijn leeftijd). En deze avond heeft hij nog rabarbermoes met kaneel klaargemaakt! En die ruikt heel lekker! 

Opnieuw een goed gevulde dag!

Na mijn dagelijks telefoontje met Nany, die weer lichtjes verward leek, en onze boodschappen heb ik dat "dringend" telefoontje gekregen. Het ging over een tekst die ik zo snel mogelijk moest nalezen. Dat is ondertussen gebeurd maar ik mag er echt nog niets over vertellen (en weet zelfs niet of het ooit zal mogen). 

Gekeken (mij kennende geloof je het waarschijnlijk niet) naar dit interview met koningin Maxima ter gelegenheid van haar 50ste verjaardag.  Ik heb immers heel veel bewondering voor die vrouw!

Daarna nog naar een interview met professor Raoult geluisterd. Heel interessant en eigenlijk hoopgevend. Terwijl ik wilde proberen er een samenvatting van te maken, viel ik op dit resumé. Ik had het interview niet beter kunnen samenvatten, vandaar de link. Voor een eventuele vertaling, denk aan DeepL.

Franstaligen versus Vlamingen in België

Deze avond laat stelde YouTube me deze "reportage" voor. Waarschijnlijk "weet" YouTube dus dat het probleem me bezighoudt. Het is al een oud filmpje en het gaat over spanningen tussen Walen en Vlamingen...

En al de leugens die ik daar hoor, doen me denken aan mijn vader, onze Franstalige vrienden en een groot deel van mijn Franstalige familie. Die allemaal de zaken verdraai(d)en.

Zeggen dat ik dat zelf ooit heb geloofd toen ik Nederlands moest leren op school. Mijn vader had me immers ingeprent dat het niet normaal was dat je  "je eigen taal" niet meer mocht spreken in Vlaanderen! En ik, die het heel moeilijk vond om over te schakelen naar Nederlands, gaf hem toen gelijk. Ik ben er echter in geslaagd (of toch min of meer) die taal te leren en besefte al heel gauw dat, als ik bijvoorbeeld naar Spanje wilde gaan, ik minstens een beetje Spaans zou moeten spreken.

Iets wat Franstaligen nog steeds niet lijken door te hebben (dat geldt ook voor de meeste heel goede Franstalige vrienden van mij). En... dat gebrek aan respect maakt me soms zo kwaad!

Nu moet ik er wel bij herhalen wat ik al zo vaak zeg: zolang Vlamingen hun dialect blijven koesteren, blijft het heel moeilijk voor anderstaligen om onze taal te leren!  

Over introverten en extraverten

Nadat ik Zeger helemaal gelijk gaf toen hij het had over extraverten die weigeren zich aan te passen, bedacht ik gisteren (naar aanleiding van wat ik schreef over Nany) dat extraverten misschien gewoon niet  kunnen leven als ze alleen zijn. Als Nany bijvoorbeeld energie haalt uit haar contacten met andere mensen (ikzelf verlies daar meestal eerder energie door), dan is het duidelijk dat ze energie tekort zal komen als ze een poos geen contacten meer heeft. 

Een introvert kan steeds (of toch meestal) proberen zijn contacten te beperken, ook al heeft hij een druk leven. Een extravert die geen contacten meer mag hebben, voelt zich wegkwijnen, vermoed ik! 

Vruchtbare dag

De monografie én het volgend nummer van Oostland (dat ondertussen was aangekomen) zijn nagelezen en teruggestuurd en daarna volgden we een lezing online over instandhouding van bouwkundig erfgoed (en mogelijke premies). Interessant maar weer miste ik een geschreven samenvatting. Gelukkig werd ons beloofd dat de tekst van de lezing ons binnenkort zou gemaild worden. Eigenlijk vind ik die lezingen online heel handig: je spaart heel veel tijd uit! 

Ook naar Nany gebeld. Haar dokter was langs geweest, had haar onderzocht en alles leek in orde. Ik hoorde aan haar stem dat ze zich gerustgesteld voelde.  

Deze avond verwachtte ik nog een "dringend" telefoontje rond 22 uur. Na een hele poos tevergeefs wachten (vervelend, vind ik, want je kunt niet echt aan iets anders beginnen), kreeg ik het uitstekend idee op Messenger te gaan kijken: daar werd mij gevraagd of het telefoontje tot morgen kon worden uitgesteld. De persoon in kwestie wilde immers naar het Eurosongfestival kijken! Vrienden, onthoud toch eens dat ik niet constant op Messenger bereikbaar ben!

Nany voelde zich niet goed, zei ze...

Na een bezoek aan "tante" José vorige vrijdag heeft Nany zelf geen bezoek meer gekregen. Zaterdagmiddag zei ze me aan telefoon dat ze zich echt niet goed voelde: duizelig en zo. Ik vond wel dat ze opvallend veel sprak over bezoek dat andere rusthuisbewoners kregen die dag. 

Gisteren belde ik haar niet maar vandaag weer wel. Gisteren, zondag, had ze dus ook geen bezoek gekregen en ze zei me dat ze zich het hele weekend duizelig en echt slecht had gevoeld en dat het nu nog steeds zo was. Morgen zou haar arts langskomen. Ik begon me toch wel zorgen te maken: Nany is een sterke vrouw, die weliswaar af en toe last heeft van duizeligheid (wie niet op haar leeftijd?) maar zo lang had ik het nog nooit weten duren.

Zusje Bie bezocht Nany kort na mijn telefoontje vandaag... en mailde me daarna dat onze moeder er stralend gezond uitzag en dat van duizeligheid geen sprake meer was. Tja, ik  vermoedde het al heel lang en geraak er steeds meer van overtuigd: Nany voelt zich alleen goed met heel veel en wisselend gezelschap rondom zich!  

Wat haar kinderen blijkbaar niet van haar geërfd hebben! 

Zoete reünie

Het was vandaag eindelijk zo ver: we organiseerden een uitgebreid vieruurtje voor de kinderen, de kindjes en ons, op het terras van dochterlief en schoonzoon. Goed ingeduffeld trotseerden we er de regenbuien, de wind en genoten we van de enkele zonnestralen en de regenbogen. Maar het was echt ontzettend gezellig en knus! Dochterlief had taarten gebakken, wij hadden Limburgse taarten bij, Hendrik en Debby hadden gezorgd voor koffiekoeken en Zeger had overheerlijke speculaas gebakken. Bij koffie, thee, en later een glaasje Cava genoten we van al die zoetigheden, praatten we bij, voerden we filosofische conversaties en grapten we veel. Zeger speelde met de kindjes, en ik was zo blij die eindelijk weer te zien en te luisteren naar hun verhaaltjes! Tegen de avond aten we nog spaghetti bij een glas lekkere wijn waarna Roger en ik Debby en Hendrik terug naar het station voerden waar wij ook van hen afscheid namen... nog steeds zonder elkaar een kus te geven!

En wij reden terug naar Haspengouw... waar ik dit nu zit te schrijven terwijl ik lichtjes maagpijn heb. Dat orgaan is zoveel (het was echt heel veel) zoetigheid duidelijk niet meer gewoon!  

We hadden het tijdens de samenkomst ook over de Coronamaatregelen en Zeger zei iets waar ik volledig mee akkoord ging. In normale tijden wordt aan introverten gevraagd zich aan onze extraverte maatschappij aan te passen. Maar nu er aan de extraverten werd gevraagd zich enkele weken introvert te gedragen voor het welzijn van de hele maatschappij, was dat voor velen van hen blijkbaar onmogelijk! Waarom moeten alleen introverten zich steeds opnieuw aanpassen? 

Over diabetes

Toen ik de resultaten kreeg van mijn bloedanalyse was ik eigenlijk echt verwonderd. Alles leek oké (behalve een gebrek aan vitamine D en al die ontstekingen dus) en dat had ik niet verwacht voor mijn leeftijd. Broertje apotheker vond die uitslag ook heel opvallend en mijn gebrek aan vitamine D weet hij aan het seizoen (maar ikzelf besef dat ik de neiging heb te vergeten mijn zelf gekochte voedingssupplementen te slikken). Die ontstekingen (en reuma dus) zijn echter een ander, erfelijk verhaal.

Maar ik wilde het hebben over diabetes. Eigenlijk was ik een beetje bang dat er iets in die richting zou wijzen uit dat bloedonderzoek. Het is me immers opgevallen dat er in deze streek vrij veel diabetici zijn. Omdat er te veel taart en stroop (suiker dus) wordt gegeten? 😀 En... Roger en ik laten ons ook vrij vaak bekoren door die regionale lekkernijen!

Deze avond keek ik dus nog eens naar een uitleg van dokter Réginald Allouche over hoe je diabetes kunt vermijden als je er neiging toe hebt en, vermits ik enkele mensen ken die in dat geval zijn, hier een link naar zijn uitleg!

Politiek en geneeskunde

Ik ben (te) weinig bezig met politiek, wordt me wel eens verweten (jawel, ik weet het, politiek houdt zich wel bezig met mij). De laatste dagen echter vraagt Roger zich dan weer af waarom ik me de toestand in Israël zo fel aantrek. 

Tja, waarom? Omdat elke vorm van geweld me afstoot uiteraard maar ook omdat ik de neiging heb de kant van de Palestijnen te kiezen en ik heel goed voel (en weet) dat Roger mij daarin geen gelijk geeft. Maar (historische) uitleg geeft hij me niet (hij denkt waarschijnlijk dat ik er toch niets zou van begrijpen, en misschien heeft hij gelijk, dacht ik tot daarstraks).

Zopas gekeken naar "De afspraak op vrijdag" en daar kreeg ik wel de uitleg die ik eigenlijk van Roger verwachtte, van Bart De Wever! En... ik herinnerde me dat Roger me jaren geleden ongeveer hetzelfde had verteld. Tja, als ik zulke slechte leerling ben, is het niet verwonderlijk dat hij zijn tijd niet meer wil verliezen met me voor de zoveelste keer een les geschiedenis te geven!

Een paar kennissen hebben mij aangeraden aan mijn arts te vragen of hij kon zorgen dat ik voorrang krijg bij de reumatoloog (en Roger vond dat eigenlijk niet zo'n slecht idee). Ze begrijpen niet dat zoiets tegen mijn geweten ingaat! De plaats innemen van iemand (die misschien meer pijn of last heeft) omdat jouw dokter meer invloed heeft? Dat doe je toch niet? Ja maar, zeggen die kennissen dan, vergelijk het met naar een spoedafdeling gaan.  Nee, ik vind dat niet te vergelijken (ik heb het al moeten doen, voor Roger, naar een spoedafdeling gaan) en ik vind echt niet dat ik in deze omstandigheden een reden heb om voorrang te vragen! 

Alleen vind ik het jammer dat de meesten niet begrijpen dat ik weiger zoiets te doen!

Vragen

Ik ben (te) weinig bezig met politiek, wordt me wel eens verweten (jawel, ik weet het, politiek houdt zich wel bezig met mij). De laatste dagen echter vraagt Roger zich dan weer af waarom ik me de toestand in Israël zo fel aantrek. 

Tja, waarom? Omdat elke vorm van geweld me afstoot uiteraard maar ook omdat ik de neiging heb de kant van de Palestijnen te kiezen en ik heel goed voel (en weet) dat Roger mij daarin geen gelijk geeft. Maar (historische) uitleg geeft hij me niet (hij denkt waarschijnlijk dat ik er toch niets zou van begrijpen, en misschien heeft hij gelijk, dacht ik tot daarstraks).

Zopas gekeken naar "De afspraak op vrijdag" en daar kreeg ik wel de uitleg die ik eigenlijk van Roger verwachtte, van Bart De Wever! En... ik herinnerde me dat Roger me jaren geleden ongeveer hetzelfde had verteld. Tja, als ik zulke slechte leerling ben, is het niet verwonderlijk dat hij zijn tijd niet meer wil verliezen met me voor de zoveelste keer een les geschiedenis te geven!

Een paar kennissen hebben mij aangeraden aan mijn arts te vragen of hij kon zorgen dat ik voorrang krijg bij de reumatoloog (en Roger vond dat eigenlijk niet zo'n slecht idee). Ze begrijpen niet dat zoiets tegen mijn geweten ingaat! De plaats innemen van iemand (die misschien meer pijn of last heeft) omdat jouw dokter meer invloed heeft? Dat doe je toch niet? Ja maar, zeggen die kennissen dan, vergelijk het met naar een spoedafdeling gaan.  Nee, ik vind dat niet te vergelijken (ik heb het al moeten doen, voor Roger, naar een spoedafdeling gaan) en ik vind echt niet dat ik in deze omstandigheden een reden heb om voorrang te vragen! 

Alleen vind ik het jammer dat de meesten niet begrijpen dat ik weiger zoiets te doen!

Onze Heer Hemelvaart

Nany had gisteren nog even haar kennis ontmoet, ze hadden geen terrasje gedaan maar wel nog even kunnen babbelen, 'En dat is voldoende voor mij', zei Nany. Vandaag was het feest en hadden ze speciaal, heel lekker eten gekregen 's middags. 'Maar de meesten hier weten niet meer wat we eigenlijk vieren,' merkte Nany op, 'het lijkt wel of er bijna geen katholieken meer zijn!'. Dat verwonderde me, want ze heeft het toch over mensen van minstens haar leeftijd (90 jaar dus) en vaak veel ouder!

Voor ons werd het een rustige dag. Ik besteedde uren aan de volgende Limburgse monografie die Jan Gerits me opstuurde voor nalezing en opmaak. Over Mathieu Knevels uit Neeroeteren. Het is boeiende lectuur!

Jan vertelde me dat, als de tekst van deze monografie niet al ongeveer klaar was geweest voor het plotse overlijden van Andreia, hij niet weet of hij de moed had kunnen opbrengen om ze af te maken. Zoiets had ik gevreesd en ik hoop zo dat Jan stilaan heel enthousiast verder zal werken aan zijn "oeuvre" ! Dat houdt hem immers in leven (Jan werd 89 jaar vorige maand).

Ongelooflijke Nany!

Toen ik haar deze middag belde, vertelde Nany me dat ze de afspraak voor vandaag had afgezegd, want misschien kwam haar kapper net op dat uur langs. De kennis in kwestie zou op het afgesproken uur sowieso eerst nog iemand anders bezoeken in het rusthuis, en, moest de kapper dan al langs zijn geweest, konden Nany en die bezoeker misschien toch nog een terrasje doen samen. 

Ik weet uiteraard niet hoe het met dat bezoek is afgelopen (dat zal ik morgen wel vernemen aan telefoon) maar wat ik al wel weet (via zusje) is dat Nany voor morgen al weer een andere afspraak heeft geregeld. 

En, dat vertelde Nany me zelf, vrijdag wordt ze afgehaald door onze vroegere buurjongen René om de namiddag door te brengen bij zijn moeder, tante José.

'Maar zondag zal ik geen bezoek krijgen', klaagde Nany aan  telefoon. Inderdaad: broertje, die haar geregeld op zondag bezoekt, neemt even "vrij".

Ik vroeg haar ook of ze niet te moe was geweest van de "festiviteiten" vorige maandag, waarop ze antwoordde: 'Zeg, van zitten babbelen en drinken word je niet moe hé!' 

Ongelooflijk, die moeder van mij! Ik zou doodmoe worden van al die "sociale contacten"! 

Vandaag reden we nog wat rond en in Neerwinden (gemeente die ik op zich niet echt mooi vond), werd ik bekoord door enkele enorme gebouwen (kasteel, molen, ...).  Op een zeker ogenblik is Roger er even gaan rondwandelen (iets te lang voor mijn gewrichten, die wandeling) en geraakte hij in gesprek met de buur van het kasteel die hem blijkbaar interessante anekdotes vertelde. Roger maakte ook foto's maar daar geraak ik voorlopig nog niet aan, dus serveer ik die jullie later. 

En ze werd weer gevierd!

Vandaag had Nany niet veel tijd om te "babbelen" aan telefoon! Zelfs over gisteren wilde ze het amper hebben. Ter gelegenheid van haar verjaardag verwachtte ze immers haar vriendin, onze vroegere buurvrouw "tante" José. En daar keek Nany echt naar uit! Morgen heeft ze dan weer afgesproken met een andere kennis: het is duidelijk dat het rusthuis serieuze versoepelingen heeft doorgevoerd. 

Hopelijk zijn ze op dat gebied minder laks dan ze vorig jaar even waren! Ach, nu ben ik waarschijnlijk te streng: eigenlijk ben ik wel blij dat mijn moeder weer nog meer mensen mag ontmoeten, want daar "leeft" ze van!

Nany is 90 jaar geworden

Toen ik haar vlak na de middag opbelde, was ze zich aan het klaarmaken. Ze werd immers iets later afgehaald door zusje. Nany had al veel kaartjes, telefoontjes, berichten en ruikers gekregen en vertelde me daar uitvoerig over.

Veel later, na het avondeten, belde Nany me zelf nog eens op. Met zus Bie was ze naar broertje en schoonzusje gereden waar ze werd onthaald met ballonnen, lekkere hapjes en wijn. Daar genoten ze van op het terras van broertje.  Tegen het avondeten bracht broertje haar terug naar het rusthuis waar ze ook onze ruiker plus nog andere kaartjes en verrassingen ontdekte. 

Het werd dus niet het grote feest dat Nany oorspronkelijk wilde geven voor haar 90 jaar, maar ze leek toch heel tevreden over haar dag! 

75 wetenschappers vragen de onmiddellijke stopzetting van vaccinatie tegen Covid 19

Na ons bezoek aan Nany vandaag voelde ik me heel moe: ik vrees dat ik echt moeite zal hebben om het gewone sociale leven weer aan te vangen. Ik zei het nog tegen broertje (toen ik even de kans kreeg iets tegen hem te zeggen😉): dat ik de laatste maanden heel veel zin had gekregen in zoiets als een kloosterleven. Het resultaat was uiteraard gelach (en dan lach ik maar mee: ik heb geen zin om daar dieper op in te gaan in een "keuvelgesprek").  

Deze avond echter, na ons avondmaal (groentesoep gevolgd door spek en rabarbermoes), had Roger snel door dat ik eigenlijk geen zin meer had in "babbelen" (hijzelf heeft bijna nooit zin in "gebabbel", dus dat kwam hem goed uit).  

En ik begon te lezen... en viel onder andere op dit: wetenschappers die vragen de vaccinatie stop te zetten. De ondertekenaars van de brief zijn niet heel talrijk, ik begreep absoluut niet alles uit hun brief, maar de inleiding zegt genoeg volgens mij.

Dus stel ik me weer vragen: ga ik daar iets over lezen in de media en wie moet ik uiteindelijk nog geloven?   

Bijna 90 jaar!

Morgen wordt Nany 90 jaar. Vandaag hadden broertje en wij afgesproken aan het rusthuis. Hij haalde Nany uit haar kamer en samen deden we eindelijk nog eens een terrasje. We hadden heel veel geluk: een terras niet te ver van het rusthuis, niet te veel volk, een mooi zonnetje, een zacht briesje en heel vriendelijk personeel. 

Nany had natuurlijk weer heel veel te vertellen (broertje en ik konden amper nieuwtjes uitwisselen), ze leek gelukkig, ze had al bloemen gekregen (morgen krijgt ze er nog van ons, haar kinderen) en ze genoot zichtbaar van haar glas wijn en de zon op haar ledematen. 

Éric-Emmanuel Schmitt heeft ooit God ontmoet

Dat vermoedde ik natuurlijk al lang dankzij zijn mooie boeken die ik als het ware "inademde" (hij schrijft prachtig, eenvoudig en heel inspirerend proza). En nu val ik (toevallig?) op een interview met hem, waarin hij onder andere vertelt in welke omstandigheden (hij het gevoel had dat) hij God ontmoette. Je moet weten, daarvoor was hij atheïst. 

Uiteraard spreken zulke auteurs me fel aan en niet in het minst omdat ze in deze tijd durven uit te komen voor hun spiritualiteit. Nee, we spreken hier niet over religie, dat is iets anders en ik vermoed dat Schmitt nooit in die val is getrapt (ik vroeger wel, maar ja, ik kreeg in mijn leven vaak te maken met "spirituele religieuzen" onder andere in de persoon van mijn vriend Marcel Inghels zaliger, onze pastoor in Matadi, zuster Godwine zaliger en later, in Antwerpen, pastoor Soetewey).

Kasteel van Heers

Nadat ik deze avond nog een Frans debat over euthanasie volgde (ze lijken er fel mee bezig daar) viel ik toevallig op dit nieuws over het kasteel van Heers. Het wordt dus gekocht door de Vlaamse regering die er een toeristische trekpleister wil van maken.

Goed nieuws... tenminste als het daardoor niet te druk wordt in onze gemeente! 😉

Ondertussen heeft Roger lang aan telefoon gehangen met vriend Karel en, zoals ik verwachte, hebben ze afgesproken dat we samen "een terrasje doen" eind deze maand. Vandaag gingen de caféterrassen immers weer open. Eerlijk gezegd, ik had helemaal geen zin om daar al meteen gebruik van te maken, ik vond het nog te koud. We reden wel een beetje rond in de streek en bijna overal bleken ze goed vol te zitten. Met vaak mensen vrij dicht bij elkaar. Benieuwd of dat enig impact zal hebben op de coronacrisis!

O ja, en onze kweepeerboom begint te bloeien!

Mei wordt iets minder druk dan ik vreesde

Het wordt deze maand iets minder druk dan ik vreesde, want ik kreeg pas tegen eind juni een afspraak met een reumatoloog geregeld. Overal te druk blijkbaar.
Alleen... ben ik niet zeker dat het net die afspraak is die ik het liefst nog even uitstelde! 😒

Ontstekingen!

De dokter heeft me het resultaat van mijn bloedonderzoek gemaild en op het eerste gezicht (niet dat ik er heel veel van ken!) dacht ik: 'Amai, dat valt nog heel goed mee voor mijn leeftijd'. 

Tot ik het cijfer zag voor ontstekingen. Ongelooflijk hoog! Zeggen dat we probeerden zoveel mogelijk omega-3 vetzuren te gebruiken de laatste jaren! Maar inderdaad, ik zei het nog tegen Roger onlangs, we eten nog veel te vaak bewerkt voedsel en de laatste maanden te weinig vette vis... en ik vergeet te geregeld mijn omega-3 voedingssupplementen te slikken. Maar... het is in mijn geval ook erfelijk natuurlijk! 

Morgen vraag ik een afspraak met de dienst reumatologie van het ziekenhuis in Sint-Truiden. Ik zal dus medicijnen moeten slikken en daar zie ik echt heel erg tegenop! 

O ja, denk nu niet, zoals enkele van mijn vriendinnen, dat ik hier constant zit te kreunen van de pijn! Het zijn enkel regelmatige lichte pijnscheuten hier en daar (zoals ik ze eigenlijk al jaren gewend ben, daarom probeerde ik zo fel te letten op die omega-3 vetzuren) maar deze keer volgen ze elkaar veel sneller op en gaan ze gepaard met stijfheid en zwelling van de aangetaste gewrichten... met als gevolg het gevoel gehandicapt te zijn! 

Wat schreef ik daar zopas? Ik geraak erdoor gehandicapt, het is geen "gevoel"! "Je suis perclus de rhumatismes" zeggen ze in het Frans, en dat geeft het precies weer (ik vind geen goede vertaling voor "perclus"). 

Roger lijkt genezen

Het zal dus inderdaad een (relatief late) reactie op het vaccin zijn geweest. 

Ik had gisteren een mail gestuurd naar de dokter over het niet beschikbaar zijn van het middeltje dat hij mij had aangeraden. Wel, deze ochtend kreeg ik al een antwoord: we mogen de bestelling bij de apotheker annuleren, want vandaag nog zorgt hij zelf dat het middel ons per post wordt opgestuurd.

Toen ik vandaag belde met Nany, klaagde zij weer over een felle spierpijn in haar arm. Ze klaagt daar al maanden geregeld over... en ze is niet de enige die de laatste maanden met dat soort pijn of gewrichtspijn kampt (ik probeer dan wel niet te veel te klagen maar toch: ik ben er een voorbeeld van). Wat is er gaande met onze pezen en gewrichten? O ja: gisterenavond klaagde Roger ook even over pijn in de gewrichten!

Reacties

Vandaag nog eens naar de dokter die besloot dat ik beter een reumatoloog raadpleeg: hij vindt het te eigenaardig, al die ontstekingen afwisselend in al mijn gewrichten. We vroegen ons even af of het "long covid" zou kunnen zijn: eind januari 2020 kreeg ik griepachtige symptomen die een weekje duurden en begin april 2020 begonnen al mijn pezen pijn te doen. Maar kom, hij nam bloed af en vanaf woensdag (als hij het resultaat zal hebben) kan ik uitkijken naar een reumaspecialist in onze buurt.

Dokter raadde me nog eens af me nu te laten vaccineren: mijn op hol geslagen immuunsysteem zou wel eens te fel kunnen reageren. We praatten ook over dat vaccin en hij gaf toe dat hij bang wacht op eventuele reacties op langere termijn. Om te eindigen schreef hij me nog een ander homeopathisch middel voor dat mijn klachten zou kunnen verlichten in afwachting van een allopathisch medicijn.

We bestelden het middel bij onze apotheker maar kort daarna kregen we een telefoontje: het kan niet geleverd worden voor 11 mei en of we de bestelling wensen te annuleren!  Vervelend!

Thuis aten  we snel iets voor we nog voor enkele huishoudelijke taken zorgden. Maar... Roger leek plotseling heel moe, voelde zich rillerig, slaperig, kreeg vage buikpijn, voelde zich een beetje misselijk en viel uiteindelijk vrij lang in slaap aan zijn pc deze avond. Ik vermoed (hoop) een reactie op de vaccinatie. 

Ikzelf voelde me zenuwachtig deze avond. We hebben voor binnenkort een afspraak met broertje en Nany, een week later ontmoeten we eindelijk weer de kinderen en kindjes (daar kijk ik fel naar uit!), de week daarop zullen we nog eens een terrasje doen met Nany en waarschijnlijk zullen we tussendoor nog met enkele mensen moeten afspreken. Plus dus zo snel mogelijk een afspraak met een reumatoloog. Daar gaat mijn rustige, bijna monastieke leven! Echt, eraan denken maakt me nerveus! Kan ik het gewone leven nog wel aan?

Waar is de griep gebleven?

Die vraag stel ik me al maanden. Ik heb al gelezen dat sommige artsen denken dat het Coronavirus stilaan het Influenzavirus aan het vervangen is en deze avond viel ik (omdat ik me de vraag blijf stellen) op dit interview met epidemioloog Dick Bijl op YouTube. Je moet wel doorklikken onderaan het filmschermpje om het volledige interview te kunnen volgen (wegens censuur op YouTube). En die uiteindelijke link kan ik jullie niet serveren. Het is wel heel interessant, dus echt de moeite om "door te klikken".