Voorlaatste dag GR20

Vrij rustige dag met weer veel uurtjes foto's documenteren. Even over en weer gemaild met een neef over onze reünie in mei (waardoor langere antwoorden op een paar "correspondenten" werden uitgesteld) en deze avond een voorlaatste trektocht op de GR20 met Céleste en Charlotte. Ik had nooit verwacht dat ik met het ouder worden zo zou genieten van virtuele reizen! 😉

Luie zondag

Ik heb vandaag enkele uren gewerkt aan die foto's (dat mag van mij op een zondag vermits het als ontspanning voelt 😀).Verder wat gelezen en online rondgehangen waar ik onder andere dit zeer interessante gesprek tussen Bercoff en professor Joyeux volgde. 

Ik heb oude kleren (die ik soms al jaren niet meer gedragen had) gesorteerd en eigenlijk heel weinig weggedaan. Wel beseft dat ik wat meer afwisseling kan brengen in mijn kledij. Gelukkig is gaan shoppen  dus nog absoluut niet nodig (ik hou niet van "winkels doen"). 

En ik heb uiteraard naar het nieuws gekeken en inderdaad, het klopt: het is al een hele tijd opvallend droog (na maanden bijna constant regen)! Eigenaardig! 

Koken hoefde niet: er was nog pompoensoep en heel veel groenten.

Rustdag

Ik weet het, het is nog geen zondag maar ik maakte er vandaag al een rustdag van -ik was daar echt aan toe. Beetje opgeruimd, wat gelezen en gekookt (nog eens een pompoensoep gevolgd door een groentetajine) en me een beetje (eigenlijk vrij lang zelfs) geamuseerd met chat GPT en foto's. Hierbij een van de resultaten: Roger (die ik iets meer haar heb laten geven) en Eva in "studio Ghibli"-stijl:

Roger en ik in "Studio Ghibli-stijl"

Hendrik stuurde me zonet een tekening in "studio Ghibi-stijl" die hij door chat GPT heeft laten maken op basis van een foto van Roger en mij aan de keukentafel. Knap en heel grappig (al vindt ik chat GPT opvallend mild voor mij)!

Over de kindjes, kastelen en een familiereünie

Ik heb vandaag onder andere naar de kindjes gebeld (op het mobieltje van Elena, want hun mama was gaan werken en ik wilde hun papa, die telewerkte, niet lastig vallen). Ze hebben alle drie een prachtig schoolresultaat behaald, maakten volop plannen voor de vakantie en Matthias, die pas thuiskwam van de bosklassen, vertelde heel enthousiast over die leuke dagen. Ik bedankte Eva voor haar brief en beloofde haar zo snel mogelijk te antwoorden, waarop ze mij vroeg of ik nog mooi versierd briefpapier had. Dat heb ik niet maar ze beloofde me er te maken tegen ons volgend bezoek.

Ik kreeg ook een lekker menuvoorstel van De Horne voor onze familiereünie in mei. Voorstel dat ik meteen doorstuurde naar neven, nichten, broertje en zus. Nicht Chantal antwoordde zo goed als meteen.

Verder heb ik nog documentatie gezocht bij die foto's. Er zijn ook veel kiekjes bij van (interieurs van) kastelen en andere (soms verdwenen) gebouwen. Ik heb nu alle foto's onder handen genomen en het volgende werk zal zijn om al die documentatie in teksten te verwerken. Weer een interessante bezigheid dus voor de boeg, maar eerst ga ik die brief van Eva beantwoorden - op gewoon wit, onversierd papier. 

Correspondentie

Ik was van plan vandaag verder opzoekingen te doen bij die foto's, maar ik kreeg er de tijd niet voor. Het was boodschappendag, ik moest wat huishoudtaken inhalen en deze avond heb ik eindelijk enkele mails beantwoord.

Toen ik jong was (en ook nog toen ik iets minder jong was) voerde ik een drukke briefwisseling met vrienden van overal: een Franse vriendin, een vriendin uit Leuven toen ik in Schoten woonde, een vriendin uit Antwerpen toen ik opnieuw in Leuven woonde, de collegevriend van mijn vader, André, die zowat mijn beste vriend werd (en die afwisselend in Afrika en in België woonde), een vriendje uit de tijd van Matadi, een Duits meisje dat ik ooit in Parijs had ontmoet, een Limburgse jongen die ik in Leuven had leren kennen, de peter van mijn vader die als missionaris in Indië woonde, Marcel Inghels, onze pastoor in Matadi… enzovoort. Minstens één avond per week besteedde ik aan die correspondentie.

En dan kwamen er computers, en internet, en mails. Stilaan verving ik mijn brieven door mails, maar sommige vrienden haakten af. (Mijn Matadi-vriendin Sabine bijvoorbeeld antwoordde eerst nog geregeld met een papieren brief, maar die brieven werden steeds schaarser. Op den duur schreef ze enkel nog af en toe, als ze echt iets speciaals te melden had – zoals onlangs het overlijden van haar moeder Rachel.) Vriend André antwoordde ook steeds minder vaak. Misschien had de stijgende prijs van postzegels daar ook iets mee te maken? (Ik vergat trouwens te vertellen dat Eva me vorige dinsdag een brief overhandigde die ik pas thuis mocht lezen. Ze had hem niet op de post gedaan omdat postzegels zo duur zijn en ze me toch zou zien. Ik heb haar bedankt per e-mail nadat ik de heel lieve brief had gelezen, maar ik moet haar nog wel antwoorden – “op papier”.)

Stilaan begonnen mensen met elkaar te communiceren via "berichtjes" en "chatprogramma's". Mij lag dat veel minder. Een lange brief of mail maakt dat je minstens een half uur in gedachten bent bij je correspondent. Die "berichtjes" vond ik enkel geschikt voor dringende boodschappen. En chatten – al had het zijn charme – leek me in de meeste gevallen te veel op “keuvelen”.

Toch merkte ik dat steeds meer mensen berichtjes begonnen te sturen ("sturen" noemt men dat hier tegenwoordig, eigenaardig genoeg zonder nog te zeggen wat je stuurt). En één voor één vielen praktisch al mijn correspondenten weg, behalve enkelen die nog steeds "ouderwets" mailen, en die dan ook een vrij lange mail terug verwachten met nieuwtjes, gedachtewisselingen, vragen, antwoorden op vragen en nieuws van hun kant. Kortom: een mail die eigenlijk de vroegere papieren brief opvolgt.

Dat zijn dus de mails die ik geregeld beantwoord – en die vragen wel wat tijd.

En we blijven bezig

Gisteren pikten we Eva op terwijl ze van school naar huis liep. Matthias was er niet bij, want op bosklassen. "Thuis" werden we opgewacht door dochterlief en Elena die pas haar laatste examen had afgelegd. Met succes, vermoedt ze. Terwijl hun mama verder ging lessen voorbereiden, aten de meisjes een koekje en een stuk fruit en dronken we thee. Daarna gingen we aan het tekenen en het spelen tot Zeger en schoonzoon eraan kwamen. 

We aten een heel lekkere stoofschotel die schoonzoon eergisteren had klaargemaakt en bleven nog een poosje nakeuvelen aan tafel voor Roger en ik terug naar Haspengouw reden.

Daar besteedde ik nog een klein uurtje aan het nalezen van schooltaken van buurjongen L.

Vandaag haalden we om 12 uur vriend Karel af aan zijn flat in Leuven en reden we zoals gewoonlijk naar De Brug in Herent. We bestelden alle drie konijn, smulden, klaagden nog over de overgang naar de zomertijd, wisselden nieuwtjes uit en keuvelden tot ongeveer 14:30 uur.

Nadat we Karel aan zijn flat hadden afgezet, reden we naar schoonzus L. Die ons weer leek op te wachten, want we trokken onmiddellijk naar de cafetaria. Bij een glas wijn voor L. en mij (Roger koos voor koffie), praatten we bij, wisselden we familienieuwtjes uit en haalden we herinneringen op tot L. weer bijna te laat was voor het avondeten.

Wij reden terug naar Haspengouw waar we snel wat brood en beleg aten en afwasten alvorens ik nog een taak van buurjongen L. verbeterde.

Morgen wordt het hopelijk wat rustiger!