Veel geluksmomenten in 2025!

Zopas naar de kinderen en kindjes gebeld die, in het Antwerpse of in het Leuvense, gezellig nieuwjaar aan het vieren waren. 

Wij hebben weer niets speciaals gedaan (of toch wel: na enkele jaren eindelijk nog eens lekker "konijn en gibelotte" klaargemaakt 😀). 

Roger heeft vandaag wel uren besteed aan het zoeken naar de oorzaak van een lek in ons "waskot" ("washok", moet dat zijn, denk ik, in standaard Nederlands) en uiteindelijk die oorzaak gevonden én gelukkig het probleem zelf kunnen oplossen!  Als dat geen prachtig nieuwjaarscadeau is!

Die heel kleine geluksmomenten, daar hou ik van en die wens ik jullie ook, vrienden!

Christendom voor de jeugd

Met Kerstmis had ik Matthias een "bijbel voor de jeugd" cadeau gedaan. Hij doet binnenkort zijn "plechtige communie" en wordt dan ook "gevormd". Ik had gedacht dat het Matthias (die volgens mij heel intelligent is) zou interesseren te weten wat hij precies doet als hij zich laat "vormen", dat het goed zou zijn als hij inziet dat het niet zomaar een cadeautjesfeest wordt die dag. 

Helaas, ik kreeg de indruk dat ik niet het juiste cadeau had gekozen, dat hij die Bijbel eigenlijk alles behalve aantrekkelijk vond. Dat een geschenk niet meevalt is op zich geen ramp, integendeel: het gebeurt zo vaak. Maar ik vraag me wel serieus af of de kinderen tegenwoordig nog weten wat het "vormsel" betekent? Of is dat voor hen een van de vele feesten waarbij ze cadeautjes krijgen? Of een soort ritueel naar volwassenheid toe in de plaats van een "initiatiesacrament"? 

Reeds bij het vormsel van onze kinderen vond ik de voorbereiding (catechese) ernaartoe eigenlijk niets waard. In mijn tijd (in juni 1960 dus - ik werd al gevormd op mijn 10 jaar en half omdat we wisten dat we vlak daarna Congo moesten verlaten) was het helemaal anders: elke week kregen we catechese van onze Matadi-pastoor en vriend Marcel Inghels. Die ons vertelde over de Bijbel, het Christendom, de catechismus, geloof en vrije keuze.

En... we stelden ons (ja, op die heel jonge leeftijd!) serieus de vraag of we wel Christen wilden blijven... en dus "gevormd" worden!

Opnieuw verkouden?

Vandaag enkele uren besteed aan het nalezen van de drukproeven voor het volgende Oostlandnummer. Ik had er voldoende tijd voor, want we gingen niet, zoals eerst gepland, naar vriendin Seany.

Hoewel, zouden we zijn gegaan?

We hadden zo goed ons best gedaan om niemand te besmetten voor Kerstmis, leken allebei volledig genezen met Kerstmis... maar zijn al enkele dagen allebei opnieuw aan het hoesten! Als het feestje bij Seany was doorgegaan, hadden we misschien geoordeeld dat we er best niet naartoe gingen?  

Rustige eindejaarsdagen

Het is koud en we blijven dus zoveel mogelijk binnen (waar ik soms toch een beetje de kou voel door de kieren achter mij in onze werkkamer). Ik werk voort aan die archivering, we beantwoorden enkele mails (onder andere van Ivo Hermans die zich afvraagt of het ons volgend jaar eindelijk zal lukken elkaar te ontmoeten), ik typ mijn vroegere dagboeken verder over (nostalgie!) en we telefoneerden met vriendin Seany. Normaal gezien zouden we morgen naar haar gaan maar dat feestje gaat niet door, want morgen pas verlaat ze het ziekenhuis en begint ze aan haar revalidatie nadat ze haar arm had gebroken. 

Het zijn dus rustige dagen en daar hou ik wel van. Vorige dinsdag spraken we met Hendrik onder andere over wetenschap, geloof, religie en spiritualiteit en ik vertelde hem over "broeder" Paul Adrien (die ook priester is), van wie ik de video's volg en aan wie ik veel zin had de vragen voor te leggen die we ons stelden.  Het toeval (?) wil dat ik vandaag viel op zijn boeiende "afscheid van 2024"-video. Luister en kijk er eens naar, Hendrik (jawel, het is weer in het Frans, maar dat is voor jou toch geen probleem?)!

Einde van de "vakantie"

Vandaag ben ik opnieuw beginnen te "werken" (ik bedoel, buiten de alledaagse taken, vroegere dagboekbladzijden overtypen, een twintigtal huwelijksaankondigingen archiveren en eindelijk wachtende mails beantwoorden). Dat voelde aan als het einde van een (korte) vakantie! Toch misschien nog even spelen nu? 

Saw

Hendrik had ons eergisteren een filmserie aangeraden: Saw. We wisten zelfs niet dat we die in onze collectie hadden. Deze avond keek ik naar de eerste film: gruwelijk, akelig maar wel heel spannend! Ik vond het geen verloren tijd maar ik denk niet dat ik naar de volgende films uit de reeks ga kijken. En ik vermoed dat de film niet aan Roger is besteed: hij kan niet tegen bloed en zeker niet tegen zoveel bloed! 

Gezelligheid

Het werd een heel gezellige Kerstmis. Gisteren heel eenvoudig thuis, met Hendrik en Debby en vandaag een heus diner bij dochterlief en schoonzoon, met de kindjes en Zeger.

Heel lekkere gerechten en wijn (en ik heb te veel gegeten), gezellig bijpraten en discussiëren, lachen, een paar cadeautjes voor de kindjes, van wie we ook het heel goede kerstrapport bewonderden. Roger kon jammer genoeg amper nippen van de wijn. Dochterlief en schoonzoon hadden wel voorgesteld dat we bij hen zouden blijven slapen maar Roger zei me gisteren dat hij eerlijk gezegd liever thuis sliep. Dat "thuisgevoel" hebben we dus blijkbaar wel tot en met in ons eigen huis!

Komt daarbij dat Hendrik en Debby sowieso de trein terug naar het Antwerpse zouden nemen en dus naar het station moesten gebracht worden (wat we deden voor we terug naar Haspengouw reden). 

Eenzame Kerst

Ik was nog huwelijksaankondigingen aan het inventariseren toen Jan Gerits belde. Om ons een familiale, warme, zalige Kerstmis te wensen. Ik vroeg hem naar zijn plannen. Hij heeft er geen: hij heeft geen familie meer, de familie van zijn overleden vrouw woont in Nederland en Jan rijdt nog maar korte afstanden met de auto, Jo Corstjens en zijn gezin zijn onlangs verhuisd en Jan wil niemand lastig vallen. 

Wij vieren Kerstmis met de kinderen en de kindjes en, zelfs al zouden we Jan naar hier willen brengen, hij woont daarvoor te ver. Ik vroeg hem of er in zijn buurt nog een nachtmis was: niet in zijn dorp (hier trouwens ook niet). 

Het wordt voor Jan dus een eenzame Kerst, vrees ik. Gelukkig is hij opnieuw met veel ijver aan het schrijven aan een nieuwe Limburgse monografie (over Ina Stabergh).

Dokter Pauli

Ik volg dokter Pauli al heel lang maar dit is de eerste keer dat ik hem op YouTube iets hoor zeggen over de aanpak van de covid-crisis. Hij legt uit dat als hij dat vroeger had gedaan, hij was gecensureerd geworden (op zijn eigen privékanaal vertelde hij al langer meer). 

In deze video bespreekt hij in het kort dat eindrapport van de Amerikaanse parlementaire enquête. Heel interessant en, hoewel de uitleg van Pauli in het Frans is, het rapport zelf is in het Engels.

Goed en minder goed nieuws

Allemaal goed nieuws vandaag wat schoolresultaten betreft vanwege de kindjes, B. en L. Dat doet echt deugd!

Ook even naar Seany gebeld die niet haar been maar wel haar arm heeft gebroken vorige maandag en nog steeds wacht op een operatie. Dat is minder goed nieuws!

Gemiste lezing

Deze avond organiseert Heemkunde Groot Heers een lezing met rijksarchivaris Rombout Nijssen, een lezing over de evolutie van de gemeentelijke verkiezingen die ons heel interessant leek. Aangezien we allebei erg verkouden zijn, hadden we tot gisteren gewacht om ons in te schrijven om uiteindelijk te beslissen er niet naartoe te gaan: onnodig andere mensen te besmetten, zeker in deze eindejaarsperiode. 

Hoewel... daarnet kreeg ik een telefoontje van straatgenote V. die me vertelde dat haar schoonzus plotseling is overleden op 80 jaar... en dat haar echtgenoot, evenals enkele andere dorpsgenoten, ook al serieus aan het hoesten is! Eigenlijk is het eigenaardig dat er geen covidtest meer wordt afgenomen (wij hebben het ook niet gedaan).

Ik heb dan maar het grootste deel van de avond besteed aan het luisteren naar deze discussie over het feit of Jezus wel of niet echt heeft bestaan (Roger had er mij een link naar gestuurd). Heel boeiend maar om zelf een "kant te kiezen" zou je al de teksten die aan bod komen zelf moeten lezen. Het valt me bijvoorbeeld op dat Onfray (volgens wie Jezus nooit heeft bestaan) soms iets zogezegd uit de Bijbel aanhaalt waarvan ikzelf overtuigd ben dat het niet in de Bijbel staat. Maar zulk tegenargument kan ik enkel gebruiken als ik daar 100% zeker van ben, dus zou ik die Bijbel nog eens moeten herlezen (en eigenlijk vind ik al heel lang dat ik dat zou moeten doen).

Zeger verjaart vandaag

 Ik wenste hem proficiat en hij antwoordde mij: 

"Dankje, ik heb er veel moeite voor gedaan om deze leeftijd te bereiken. Zo heb ik altijd eerst naar links en dan naar rechts gekeken voor het oversteken, en nooit verder dan het plakkaatje "don't go beyond this point" gegaan in Zuid-Afrika. Ook heb ik mijn drugsgebruik tot een minimum kunnen beperken om toch maar niet van een overdosis te sterven. Ook sleur ik nooit aan frisdrankautomaten, zodat die nooit te hard op mij neervallen. Haaien vermijd ik meestal door steeds van de zee weg te blijven. Ook de meeste leeuwen heb ik tot nu toe kunnen vermijden, waardoor ik nog steeds in leven ben."

Kwalen en kwaaltjes

Vandaag even buurjongen L. geholpen met een schooltaak (vanop afstand, want we hoesten nog steeds). Ik herkende zo goed de inbreng van ChatGPT dat ik hem erover aansprak en inderdaad, de leerlingen mogen van de leerkracht een beroep doen op AI zolang ze maar niet alles blindelings overnemen maar er kritisch mee omgaan.  

Ik ging, nadat ik onze werkkamer een beetje onder handen had genomen, nog een poosje inventariseren toen de telefoon weer overging. Vriend Karel die zopas had vernomen dat vriendin Seany een beenbreuk heeft opgelopen en dat onze eind december bij haar geplande bijeenkomst dus niet kan doorgaan. Karel verwachtte vandaag zijn zoon uit Frankrijk (die we dit jaar dus waarschijnlijk niet zullen ontmoeten). 

Ik begon te koken (heel eenvoudig deze avond: groentesoep, gehaktbrood en knolselderpuree) en voelde plotseling weer die felle pijn in mijn polsen. Ik had die onlangs nog gevoeld maar daarna was de pijn overgegaan: ik hoop zo dat ik toch weer geen reumaopstoot krijg! Ik denk dat ik het voor de rest van de avond weer eens heel rustig houd! 

Zorgen dat medicijnen worden voorgeschreven én geslikt

Deze avond nog naar een heel interessante documentaire gekeken (zogenaamd in het Frans maar heel vaak in het Engels).

Op z'n Frans!

Ik probeerde vandaag iets actiever te zijn: gewassen, opgeruimd, gekookt en afgewassen, en bijna 20 items gearchiveerd. En heel de tijd gehoest en geniesd. Toch ook een beetje rondgehangen op YouTube waar ik onder andere op deze discussie (helemaal op zijn Frans 😀) viel! 

Het gaat over een aanklacht tegen de burgemeester van Béziers omdat hij een kerststal heeft durven opstellen in het stadhuis (en ook over bijvoorbeeld "kerstmarkten" versus "wintermarkten", tradities en opvoeding)!

Luie dagen

Gisteren was wel een luie dag en toch voelde ik me nog steeds heel moe deze ochtend. Vannacht had ik dan ook keelpijn gekregen en begon ik zelf een beetje te hoesten! Roger hoest nog steeds maar opvallend minder. Toch heb ik vandaag afgesproken met dochterlief dat we morgen de kindjes niet zullen opvangen na school (gelukkig zal dochterlief thuis zijn): stel je voor dat Roger of ik de kindjes of hun ouders besmet en we daardoor ons kerstfeestje moeten afgelasten!

We deden vandaag wel eindelijk heel snel de hoogstnodige boodschappen (er was gelukkig heel weinig volk in de winkel: ik geloof niet dat we iemand hebben besmet). 

Voor de rest werd het opnieuw een luie dag: enkel gelezen en deze avond gekookt. En nog een telefoontje met de kindjes die uitkijken naar hun kerstrapport! 

Luie dag?

Ik had heel slecht geslapen (verschillende keren wakker gemaakt door de hoestbuien van Roger) en wilde er vandaag een luie dag van maken: nog steeds geen boodschappen (en voor het avondmaal zou ik wel iets verzinnen met een rest selder van de osso bucco en diepvriesgehaktballetjes), een beetje lectuur, misschien nog een beetje inventariseren en wie weet zelfs een siësta (maar daar kwam niets van).

Tijdens het inventariseren kreeg ik echter een mail met een dringend na te lezen tekst. Hoewel ik nog maar 5 items had verwerkt, besloot ik eerst die tekst te corrigeren en daar was ik toch een paar uur mee zoet. 

Dan was het hoog tijd om voor ons avondmaal te zorgen (mijn "selder met balletjes maar zonder aardappelen" viel mee) en na de afwas had ik helemaal geen zin meer om te werken. Ik keek nog snel na wat ik morgen zou kunnen klaarmaken (het wordt, denk ik, linzensoep met een rest chorizo en zonder aardappelen), stelde een boodschappenlijst op en besloot dat ik verder niets meer zou doen vandaag. Tenzij misschien naar een film kijken (normaal gezien waren we nu op een toneelvoorstelling).

Uitzieken

Roger hoest nog steeds (al heb ik de indruk dat het wat geminderd is) en we hebben onze boodschappen dus weer uitgesteld (we hadden nog soep van gisteren over voor ons avondeten 😀). 

Ik heb Zeger gemeld dat we morgen niet naar de opvoering van de Reizende Reiger komen, wat hij  begreep. Zelf vind ik het een beetje jammer maar we nemen beter geen risico's. Komt daarbij dat Roger eigenlijk al twijfelde. Eergisteren zei hij nog dat het van het weer zou afhangen of we er wel of niet naartoe gaan. 

Die avondlijke afspraken of verplichtingen lijken steeds meer een probleem te worden voor Roger! En niet enkel voor hem blijkbaar, want vandaag kregen we van Erfgoed Haspengouw een evaluatiemail over "Erfgoedpraat" van 28 november (ik ben heel eerlijk geweest in mijn antwoord) en in die mail werd ons gevraagd of we zulke activiteiten in het vervolg misschien liever overdag zien gepland (waar ik uiteraard positief heb op geantwoord).

Het werd dus weer een rustige dag. Ik heb nog 20 items gearchiveerd, wat gelezen, een paar mails beantwoord en nog enkele dagboekbladzijden overgetikt. Ik viel in die dagboeken onder andere op herinneringen aan onze uit het oog verloren Syrische-Leuvense vriend Oussaïd. Nu er constant gesproken wordt over Syrië, denk ik vaak terug aan hem en zijn vriend Naäman en ik vraag me soms af wat er van hen geworden is. 

Ik tikte deze avond dus zomaar eens "Oussaïd El Jabri" in op Google... en kijk eens op wat ik terechtkwam! Een graf in Kessel-Lo bij Leuven waarin een zekere Oussaïd rust die in hetzelfde jaar is geboren als onze vriend (en, voor zover ik me herinner, zelfs op dezelfde dag)! 

Als dat inderdaad onze vriend is, zou hij al tien jaar geleden overleden zijn!

Verkouden

Gisteren hoestte Roger al een beetje, vannacht werd ik enkele keren wakker van zijn hoestbuien en deze ochtend leek hij echt belabberd! En maar hoesten! Ik besloot de boodschappen, die vandaag op het programma stonden, uit te stellen en kon Roger overtuigen om zich te verontschuldigen voor de bestuursvergadering van Heemkunde deze avond. Het kan immers covid zijn (al hoop ik uiteraard dat het slechts een zware verkoudheid is)!

Het werd dus een heel rustige dag. Zelf heb ik vrij veel items geïnventariseerd en deze avond improviseerde ik een maaltijdsoep met restjes. Roger vond die lekker en dat doet me vermoeden dat hij "gewoon verkouden" is.

Herinnering aan professor Mertens zaliger

Ik was op deze koude en grijze dag bezig met opzoekingen voor die inventarisatie toen ik per toeval viel op dit interview met professor Mertens (2 jaar geleden overleden op bijna 94 jaar), mijn promotor voor de "licentiaatsthesis". Wat een prettig toeval was dat: zoveel herinneringen en zoveel interessante details over "mijn prof"!

Vriendin Lily wordt 92 jaar

Gisteren vond ik geen tijd om verder te werken aan de huwelijksaankondigingen maar vandaag was dat het eerste waar ik wilde aan beginnen na de dagelijkse huishoudtaakjes. En toch besloot ik eerst te bellen naar Matadi-vriendin Lily die vandaag 92 jaar wordt.

Ze had haar zoon op bezoek, niet alleen om haar verjaardag te vieren, ook om haar echtgenoot Roger (volgende maand 96 jaar) in het ziekenhuis af te halen, waar hij beland was na een ongelukkige val. 

'Als die terugkeer net op deze dag geen prachtig geschenk is!' vond Lily die verder vertelde over hun dagelijkse leven en herinneringen ophaalde, onder andere aan mijn moeder Nany en Matadi. En ik voelde ze weer opkomen, die nostalgie!

Verjaardagen vieren en Sinterklaas

Gisterenavond, later dan voorzien (die treinen hé!), kwamen Debby en Hendrik aan in het station van Sint-Truiden. We aten osso bucco, ruimden samen af, en bleven nog tot heel laat praten... en wat mij betreft de zelfgemaakte wenskaartjes, die ik van Debby had gekregen, bewonderen.

Deze middag haalden Roger en ik aan hetzelfde station Zeger af die ook een cadeau bij zich had: zelfgemaakte speculaas.

We aten weer, ruimden weer af en lieten de tafel aan Sinterklaas...

maar toen de kindjes iets later samen met hun ouders aankwamen en de Sinterklaascadeautjes ontdekten, kreeg ik de indruk dat je ze niets meer wijsmaakt! Jammer maar de magie kan natuurlijk niet blijven duren.

We dronken nog samen Cava of cola en tegen 18 uur reden we naar Welkom India. Vorig jaar hadden Hendrik en Roger ons gezegd dat er niet zoveel volk zat toen ze onze gerechten afhaalden en dus had ik besloten dat we dit jaar naar het restaurant zelf zouden gaan.

Weer was het er heel lekker en copieus maar... er zat wel veel volk en er was veel geroezemoes met als resultaat dat Roger niets begreep van onze conversaties en ik bijna niets. Daarbij kwam dat de bediening vrij traag was (door al dat volk natuurlijk) en Eva duidelijk heel moe werd. Volgend jaar halen we onze gerechten opnieuw af, denk ik!

Iets over 21:30 uur reden dochterlief, schoonzoon en de kindjes terug naar het Leuvense en brachten wij Zeger, Hendrik en Debby naar het station.

Wij hebben daarna nog snel opgeruimd en afgewassen en nu ga ik nog naar het journaal kijken. Morgen schiet ik weer aan het werk en beantwoord ik jullie mails, vrienden, kijk ik jouw schooltaken na, L., en werk ik verder aan de huwelijksaankondigingen.

Goed nieuws

Een telefoontje van vriendin Liliane daarnet: of ik het berichtje van haar dochter heb gelezen. Ik had het nog niet gevonden, want, eerlijk gezegd, van Messenger, Whatsapp, e-mail, sms en andere chattools weet ik soms echt niet meer wat ik best eerst check. Het bleek een sms'je: B. heeft een heel goed resultaat behaald op zijn herhalingstoets Frans. Een bericht dat me heel blij maakte!

Later, terwijl ik nog eens rondhing op YouTube, viel ik op dit interview met Didier Raoult en Béatrice Rosen (actrice en schrijfster). Over dat rapport van een Amerikaanse enquête (over de sanitaire crisis) waarover ik al enkele keren las (niet in de gewone kranten) maar dat ik uiteraard nog niet zelf gelezen heb. Interessant interview, al is de wetenschappelijke uitleg van Raoult soms moeilijk te begrijpen. Béatrice Rosen heeft het over gemakkelijker te vatten onderwerpen.

En dan stuurt Roger me plotseling een link door naar een opsomming van 10 opvallende conclusies van dat bewuste Amerikaanse rapport!  Wat een toeval weer! 

Zullen die twee artsen dan toch gelijk krijgen? Dat zou ook goed nieuws zijn!

Het regent en het waait...

... al de hele dag en het is koud. Eigenlijk een dag om binnen te blijven maar wij moesten vandaag de rest van onze boodschappen doen. Die vooral in het teken stonden van het bezoek van kinderen en kindjes binnenkort en waarvan ik (waarschijnlijk daarom) eigenlijk heel veel genoten heb (straks word ik nog een shopamateur 😀). 

De laatste jaren is het dan ook nog maar één keer per jaar dat we ze allemaal tezamen hier hebben, en dan nog maar - behalve wat Hendrik en Debby betreft - voor enkele uurtjes. De enkele feesten waarvoor ik er nog echt op sta dat we allemaal samen komen, vieren we meestal bij dochterlief. Gemakkelijk voor mij natuurlijk (en voor haar, argumenteerde ze in het begin, want dan konden de kindjes op tijd naar bed) en uiteraard voor Zeger die daar niet zo ver vandaan woont en die, denk ik, er tegen opziet om de trein naar hier te nemen. Wat schrijf ik daar? Hier komen geen treinen, en bijna geen bussen. Dat wordt dus, om ons te bezoeken (voor onze twee jongens trouwens) eerst de trein naar Sint-Truiden nemen en hopen dat wij ze daar met de auto kunnen afhalen. Een serieus minpunt voor onze gemeente!

Deze avond heb ik nog wat gelezen, nog een tiental items opgezocht maar deze keer heel weinig documentatie gevonden online, en nog naar een verfilmd verhaal van Maupassant gekeken. En ondertussen bleef het maar regenen en waaien... en werd er plotseling gebeld. Roger ging kijken en... het was een helper van Sinterklaas met een zakje snoep!  Dat vind ik dan weer een pluspunt voor onze gemeente (die daar uiteraard voor gezorgd heeft)!  

Rustige avond na de vergadering

Vergadering van de werkgroep WO I-II deze middag. Dat ging zoals steeds heel vlot en er was zelfs tijd om bij te praten. Daarna moesten wij zorgen voor een klein deel van onze wekelijkse boodschappen (uitgebreider dan gewoonlijk, want we verwachten binnenkort alle kinderen en kindjes) en  wilde ik ook een beetje schoonmaken, wassen en eindelijk nog eens strijken. 

Dat is de reden waarom ik deze week niet had afgesproken met B. maar nu vraag ik me af of ik dat niet beter wel had gedaan: van dat strijken kwam weer niets en Roger nam de kamers die ik wilde schoonmaken zelf onder handen. Langs de andere kant: B. en ik hadden afgesproken dat hij mij kon bellen bij eender welke vraag over zijn lessen Frans en, vermits ik geen telefoontje heb gekregen, vermoed ik dat hij vandaag ook geen "bijles" nodig had!

Na ons avondmaal (geen bereiding, want weer linzensoep) en de afwas wilde ik verder werken aan die inventarisatie maar na amper vijf items herinnerden mijn polsen mij eraan dat ik ze eigenlijk een beetje rust had beloofd! 

Het werd dus verder een rustige avond met wat lectuur, een beetje televisie en wat rondhangen op YouTube.

Eva wordt 9 jaar

Vandaag werd Eva 9 jaar! Terwijl we samen van de school naar huis reden, vertelde ze enthousiast over het feestje dat ze gaf voor haar vriendjes vorig weekend en het vieren in de klas vandaag.  We zullen haar verjaardag pas "echt" vieren in januari, samen met die van Elena en Matthias, maar deze avond was het toch ook al meer dan een beetje feest! Spelletjes, hapjes, bubbels, lekker eten (Eva had frietjes met steak en paprika's gevraagd) en leuke babbels, ook met haar nonkel Zeger die er vandaag wel kon bij zijn!

Eva krijgt ons verjaardagscadeau pas in januari (we gaven haar wel een kleinigheid in afwachting) maar... ik kreeg al wel een geschenk van dochterlief: het prachtige vest dat ze voor mij genaaid heeft ( met knopen van marraine) plus een mooie bijpassende trui (ook zelf gemaakt).

Albertine Sarrazin

Blijkbaar is "nietsdoen" soms heel vruchtbaar!

Ik viel deze avond immers nog per toeval op het levensverhaal (in het kort verteld) van de schrijfster Albertine Sarrazin, van wie ik zelf slechts "La cavale" en "L'astragale" gelezen heb maar van wie ik vroeger wel hoofdstukken uit "L'astragale" als verplichte lectuur gaf aan mijn leerlingen (weliswaar na een uitgebreide uitleg over het ontstaan van dat boek, over het bewogen leven van de auteur en heel veel uitleg over haar soms speciale woordenschat). Jammer dat toen het internet nog niet bestond! 

Rustige avond

Het werd dus een heel rustige avond! Na de afwas heb ik nog enkel naar een film (weer gebaseerd op een verhaal van Maupassant) gekeken, wat gelezen en toch ook naar een heel interessant interview geluisterd. Een gesprek met twee artsen, waarvan er een geschorst werd tijdens de sanitaire crisis en opnieuw dokter Zizi. Onder andere over het verbod opgelegd aan artsen om een jarenlang beproefde behandeling toe te passen en de verplichting, desnoods tegen hun geweten in, een bepaalde aanpak aan te bevelen. Ze tonen allebei gelukkig opvallend veel begrip voor de artsen die zonder te morren gehoorzaamden (uiteraard omdat ze anders riskeerden hun job te verliezen). Allebei lijken ze wel te geloven dat de volledige waarheid snel aan het licht zal komen!

Kort

Ik maak het kort vandaag, want mijn rechterpols begint weer pijn te doen!

Gisteren en vandaag heb ik nog enkele dagboekbladzijden overgetikt,  30 items geïnventariseerd en vandaag ook een beetje schoongemaakt (en gewassen maar dat doet de wasmachine dus). Toen ik daarna verder wilde werken aan die huwelijksaankondigingen, voelde ik dezelfde pijn opkomen als in april 2020!  Ik ga mijn armen dus een paar dagen zoveel mogelijk laten rusten, want ik wil echt niet hetzelfde beleven als toen!

Maar eerst wel nog even linzensoep klaarmaken!