Vragen die ik me blijf stellen...

 ... en waarop ik geen antwoord vind in de mainstream media. Blijkbaar stellen professor Raoult en professor Perronne zich dezelfde vragen,  en de laatste geeft zelfs een gedeeltelijk antwoord. Hier te beluisteren zolang het nog mogelijk is en natuurlijk weer in het Frans. 

Bizarre ontmoeting

Vandaag nog eens genoten van de tuin van Stephane Malais in Heks. Hoewel er regen was voorspeld, zaten we daar heel gezellig en droog.

De eerste regendruppels vielen pas aan het einde van ons gesprek met een vrouw die ons had aangesproken terwijl ik aan de arm van Roger terug naar onze auto strompelde.

Ze kwam ook van bij Stephane Malais en sprak ons dus zelf aan. Bleek dat ze ook uit het Leuvense afkomstig is (ook, want ik herinner jullie eraan dat ik in Leuven ben geboren) en sinds enkele jaren in Heks woont. Ze vertelde ons zowat heel haar leven en vooral uitgebreid over haar fysieke en mentale kwalen waar haar nieuwe dorpsgenoten weinig begrip leken voor te hebben. Ook sprak ze vol lof over de "pastoor van Heks", Marc Lateur. Ik vond die vrouw iets fascinerends hebben maar ik voelde Roger denken: 'Haal haar niet te fel aan hé!' Het bleef dus bij een beleefde babbel maar die bizarre ontmoeting blijft door mijn hoofd spoken!

Mijn behandeling

Vrienden vragen me hoe het eigenlijk zit met de behandeling van mijn aandoening. Ik heb lang geaarzeld om hierop te antwoorden, want ik hoor Antwerpse vrienden al schamper zeggen: 'Jij woont nu zeker in Limburg?'

Ik weet echter niet of de traagheid daaraan ligt of aan een overdreven grondigheid. 

Nadat ik bijna twee maanden heb moeten wachten op een afspraak met een reumatoloog besloot die me een bepaalde behandeling (zwaar maar bekend voor haar efficiëntie) voor te schrijven. Maar eerst wilde hij me een paar weken cortisone laten slikken (en dat vond ik nog minder leuk dan het andere medicament). 

Die cortisone eerst slikken was bedoeld omdat het andere middel pas na enkele weken of zelfs maanden zou aanslaan (wat ik wist maar eindelijk gaf de reumatoloog het zelf toe) en, hoewel ik herhaalde dat ik was voorbereid op die wachttijd, stond hij er absoluut op dat ik die cortisone zou nemen ('ik kan je toch geen twee maanden laten pijn lijden!' - blijkbaar gelooft hij dus niet dat ik praktisch geen pijn meer heb). 

Omdat mijn bloeddruk wat te hoog was en ik bleek een beetje bloedarmoede te hebben, moest ik eerst iets innemen om de bloeddruk te verlagen en een bezoek regelen met een hematoloog ( 'Waarschijnlijk ligt dat allemaal aan al die ontstekingen, maar beter is het grondig te onderzoeken').

Pas enkele weken later kreeg ik een afspraak met een hematoloog geregeld (dat was begin deze week). Die zei meteen (toch na een beetje onderzoek natuurlijk) dat heel waarschijnlijk het probleem lag aan de ontstekingen, maar...  om de reumatoloog gerust te stellen, nam hij nog eens bloed om iets zeer bepaalds te laten onderzoeken. 'Als ik me vergis, laat ik iets horen,' zei hij me, 'anders hoor je niets van mij'. Ik heb niets van hem gehoord, dus ik veronderstel dat de ontstekingen inderdaad aan de bron liggen van alle andere problemen. 

Mijn volgende afspraak met reumatoloog is pas voor volgende week, en dan zijn die twee maanden ironisch genoeg al lang voorbij! Ik hoop dus dat er niet meer zal gesproken worden over cortisone voor we beginnen met de eigenlijke behandeling! 

Dus, vrienden, mijn antwoord op jullie vraag is dat mijn aandoening nog steeds niet behandeld wordt!

Maar ach, ik zal maar denken, zoals vriend Karel onlangs zei, dat ik ondertussen een bijna volledige check up heb gehad! 

Er gebeurt niet veel

Dat zei Nany me aan telefoon vandaag en zij vindt dat vreselijk. Ze is nu een klein beetje aan de beterhand (nog zeker niet helemaal oké hoor) en ze mist al feestgedruis, ontmoetingen, alles wat voor haar het leven zin geeft. "Er gebeurt niets, ik slaap te veel, ik voel me dood", zei ze zelfs.

Ze vergeet dan ook opvallend veel: dat zus haar eergisteren bezocht, was ze vandaag weer vergeten. Dat ze heel vergeetachtig wordt, begint ze echt te beseffen en vindt ze dan ook heel erg. In feite begint ze dus het heel oud worden heel erg te vinden. En dat begrijp ik.

Onze zieke oude vriend (94 jaar) zou, volgens een bericht van zijn dochter, herhaald hebben dat hij getekend heeft voor euthanasie. Waarop de dokter zou geantwoord hebben dat ze eerst gaan stoppen met hem een medicijn toe te dienen dat zorgt dat hij enkel zin heeft in slapen. Xanax? Ik had, enkele weken geleden al, aan zijn echtgenote aangeraden na te gaan of men hem zulk medicament toedient, want dat zou zijn constante slapen kunnen verklaren. Benieuwd dus of onze vriend, na het beëindigen van die toediening, nog denkt aan euthanasie!

Gisteren vernomen dat een andere vriend van ons onlangs werd gehospitaliseerd. Heel veel details kwam ik niet te weten maar weer heb ik erg te doen met hem en zijn echtgenote, een vriendin van wie ik hier de naam voorlopig niet verklap.

Jan Gerits (89 jaar) zou binnenkort met mij en Jo willen afspreken om te praten over de toekomst van de Limburgse monografieën. We zullen proberen een datum vast te leggen na 15 augustus. In feite zouden we hulp moeten krijgen van jonger volk. Bij de KVLS ken ik niemand die dat wil doen! Misschien de dochter Laure en de echtgenote van Jo aanspreken?  

Volgende maand zullen we ook nog even afspreken met de kinderen en natuurlijk nog eens op bezoek gaan bij Nany.

Voor mij is dit soort leven al druk genoeg hoor, maar Nany zou dat inderdaad bestempelen als "er gebeurt niet veel"!

Kippen en kuikens

De ene keer klinkt mama gewoon aan telefoon, de volgende keer lijkt ze weer verward. Maar zus verzekert me dat het een gevolg is van die infectie en dat het zal overgaan. 

Daarstraks een telefoontje van straatgenote V. Ze had gezien dat er in onze wei twee kippen en een aantal kuikentjes rondlopen. Roger bleek het ook al gemerkt te hebben maar was het mij vergeten te zeggen. Hij had ook gesproken met buurvrouw G. die de kippen en kuikens ook al had opgemerkt en niet wist waar ze vandaan komen. 

In elk geval, ze zijn welkom!

                                                Foto Roger

De kip

Onze bezoekster de kip loopt hier nog steeds rond. Niet dat ik ze constant zie, de tuin en de wei bieden immers plekjes genoeg waar ze onopvallend kan vertoeven of naar eten zoeken. Maar zodra we buiten komen, met een restje voedsel of schillen voor de groene container, lijkt ze dat te ruiken: ze komt dan meteen afgelopen. Uiteraard krijgt zij die restjes dan!

Ik wist het niet (dacht dat ze er geen meer had sinds het overlijden van haar man) maar Roger vertelde me dat buurvrouw G. nog steeds kippen heeft. Waarschijnlijk komt kip dus daar vandaan. Eigenaardig, want toen we zelf nog kippen hielden, verloren we die telkens opnieuw omdat ze de (toen heel talrijke) kippen van buurvrouw G. gingen vervoegen. 

Nu vraag ik me wel af of ik G. moet waarschuwen dat (waarschijnlijk) een van haar kippen in onze tuin vertoeft? Langs de andere kant, buurvrouw lijkt die ene kip niet te missen, destijds heeft ze zelfs niet opgemerkt dat onze kippen bij haar terechtkwamen én... de kip heeft hier nog geen eieren gelegd (we hebben er toch geen gevonden, dus zal ze die nog wel in haar thuisbasis deponeren).  

Voorlopig vind ik het dus beter niets te ondernemen: als die kip hier blijft rondlopen, heeft ze daar wel een reden voor!

Het journaal

Nany leek weer beter aan telefoon: ze was vandaag met broertje iets gaan drinken in de cafetaria van het rusthuis. 

Deze avond nog eens naar het journaal op VRT gekeken (op mijn pc-scherm). Op de duur vraag ik me echt af wat je nog moet/mag geloven van wat ze ons daar vertellen. Dat er opnieuw serieus wateroverlast is in het zuiden van ons land zal wel waar zijn (en vind ik vreselijk), dat er "slechts" enkele duizenden mensen protesteerden tegen de sanitaire pas in Frankrijk ligt ver van de waarheid als je weet dat, zelfs volgens officiële Franse cijfers, er alleen vandaag al ruim 160.000 waren!

Verwardheid na coherente praat

Vandaag drie keer Nany aan telefoon gehad. Zeer eigenaardig: telkens begon de conversatie met vrij coherente praat om na een poosje over te slaan in verwardheid. Nog steeds een gevolg van die infectie?

Die drie telefoontjes plus eentje van meer dan een halfuur met straatgenote V. hebben in totaal bijna drie uur in beslag genomen. En tegenwoordig doe ik niets anders meer terwijl ik aan de lijn hang (vroeger hield ik de hoorn in mijn linkerhand terwijl ik met de andere hand allerlei huishoudelijke taakjes uitvoerde maar daar kunnen mijn spieren niet meer tegen). Ik stel me dus opnieuw de vraag: hoeveel tijd houden mensen die elke dag uren aan telefoon doorbrengen over voor zichzelf?

O ja, nog even dit: onze gevleugelde bezoeker loopt nog steeds in de tuin rond!

Afspraak met vriend Karel

Het toeval wil dat nog voor we gisteren de uitnodiging van dochterlief aanvaardden, we al een afspraak hadden met Karel voor vandaag. Het werden dus drukke dagen!

Het was weer heel gezellig: een eenvoudig maar lekker etentje in De Brug in Herent, gevolgd door een lange babbel in de zonnige tuin van Café Maritime in Tildonk. Herinneringen (Karel heeft onlangs weer een vriend verloren), plannen, politiek, noodweer passeerden de revue en we kwamen pas rond 20 uur weer thuis. Aangename dag maar ik voelde me moe deze avond: het is duidelijk dat ik zoveel sociaal contact vlak na elkaar niet meer gewend ben.

Tussendoor Nany proberen te bellen, wat pas na enkele pogingen lukte. Wat sprak ze verward! Ik werd een beetje angstig... tot zus Bie me in een mail eraan herinnerde dat Nany een ontsteking heeft die verwardheid kan veroorzaken.

En, o ja, voor wie me onlangs niet geloofde toen ik zei dat The Lancet die fake studie over hydroxychloroquine had teruggetrokken: kijk eens hier!

Gezelligheid

Dochterlief en haar gezinnetje kwamen een paar dagen geleden terug van een reisje en vroegen ons of we vandaag langskwamen. Hendrik en Debby waren vandaag niet vrij, Zeger en wij wel en we gingen heel graag in op de uitnodiging.

Het werd een ontzettend gezellige en heel zonnige middag op het terras van dochter en schoonzoon, met de kindjes die natuurlijk veel te vertellen hadden en ons fier hun eindejaar rapport toonden.  Bijpraten bij een lekkere barbecue, filosoferen bij een paar glazen uitstekende wijn, vertellen over de reis en herinneringen ophalen: de namiddag ging weer te snel voorbij! 

Een mooi sprookje

Ik viel deze avond toevallig (?) op dit prachtige sprookje dat ongeveer weergeeft hoe ik tegen de werkelijkheid en ons leven aankijk. Nee, ik heb het niet over vier vrouwen (of mannen) hebben, wel over waarvoor die symbool staan. Sorry (dit is gericht tot sommige lezers), het is weer in het Frans.

Nany toch weer aan de beterhand?

Toen ik haar kort na de middag belde, klonk Nany weer vrij normaal (behalve dat ze soms naast de kwestie antwoordde, vermoedelijk omdat ze me niet goed verstond, dacht ik). Lang praatten we niet: ze zou misschien bezoek krijgen van haar vriendin, "tante" José.

Deze avond een mail van zus die moeder vandaag ook ging bezoeken. "Tante" José was op bezoek gekomen, Nany was met veel moeite in de cafetaria van het rusthuis geraakt maar ze spreekt heel verward en klaagt zelf over geheugenverlies. 

Zal het, nu ze opnieuw bezoek krijgt, weer wat beter gaan met haar of (en dat vrees ik) mogen we ons verwachten aan een verdere aftakeling?

Nany voelt zich niet goed

Ze voelde zich weer niet zo goed, zei ze me zaterdag en gisteren. En vandaag klonk ze opnieuw heel verward. En voelde ze zich nog steeds beroerd. 

Zus en ik dachten eerst dat het lag aan het feit dat ze dit weekend geen bezoek kreeg (ik heb het al gezegd: ik heb de indruk dat onze moeder gezelschap nodig heeft om zich goed te voelen al beweert zij bij hoog en bij laag dat ze heel goed tegen eenzaamheid kan) maar we beginnen ons wel zorgen te maken, evenals broertje trouwens die van op afstand de toestand volgt. 

Ik vermoed dat het vooral zijn bezoek is dat Nany vorig weekend miste. Telkens opnieuw begon ze er aan telefoon over: dat normaal gezien haar zoon haar even zou komen afhalen, dat hij dat nu niet kon... maar dat ze hem toch maar had gemeld dat ze vandaag niet aan het onthaal op hem zou zitten wachten omdat ze zich niet goed voelt! (sic) 

Akelig vind ik het!

Egoïsme

Als ik de door de zondvloed aangerichte ravage zie, denk aan het leed van slachtoffers en (vaak dakloos geworden) overlevenden en bedenk dat mijn eerste zorg was te weten te komen of onze kennissen en vrienden allemaal ongedeerd zijn, voel ik me zo egoïstisch!  Maar wat kon ik doen, vraag ik me daarna moedeloos af! Ik bewonder wel de solidariteit die overal heerst! 

Terwijl we de nieuwsberichten met afschuw volgen, schijnt de zon nu weer volop! En... sinds enkele dagen hebben we bezoek van een kip. Geen idee van waar ze komt maar ze lijkt het hier naar haar zin te hebben!

Liberté!

Ik zou daar niet graag tussen staan, te veel volk voor mij... maar of ik ze begrijp! Ik hoop zo dat ze het halen!

Pech

Ik wilde vandaag de laatste honderd bladzijden van "Après" beluisteren... maar het audioboek bleek van YouTube te zijn gehaald. Wat een pech!

"Après" van Stéphane Allix

Ik had al een hele tijd veel zin om dat boek te kopen en merkte zelfs dat het niet overdreven duur is. Langs de andere kant, we hadden besloten nog zo weinig mogelijk boeken aan te schaffen, we weten immers niet meer waar we ze moeten leggen!

Maar gisteren, heel laat, stelde YouTube me het voorgelezen boek "Après" van Stéphane Allix voor! Ik had nog nooit geluisterd naar een gesproken boek maar dat valt heel goed mee! Als jullie zin hebben (ik richt me vooral tot wie een dierbare verloren heeft), het is (gratis) hier te vinden, weliswaar in het Frans. En het is boeiend en hoopgevend!

Noodweer

Sinds gisteren hoor je bijna over niets anders op de radio! Zoals iedereen vermoedelijk vind ik het vreselijk, leef ik met de bewoners mee, ben ik bang dat er nog meer slachtoffers vallen en toch... dank ik egoïstisch de hemel dat we hier weer gespaard bleven! 

Debat

Frans debat: zelfs vanop afstand spreken ze door elkaar 😊! Maar het is wel heel interessant!

Deze avond zag en hoorde ik op het VRT-journaal alleen berichten over de officiële festiviteiten op deze Franse nationale feestdag. Niets gehoord over de manifestaties overal in Frankrijk! 

Nee, ik heb geen medelijden... of toch wel

Ik was deze avond zomaar wat aan het googelen en kwam terecht op de website van de school van onze jongens waar ik een poosje les heb gegeven. Achtereenvolgende interims, dus niets vaststaand, maar ik werkte er wel heel graag. Tot er echt een post vrijkwam... en ik ontslagen werd in het voordeel van de zoon van de toenmalige directeur, ook een (pas afgestudeerde) romanist. Die zoon is nu zelf directeur, heb ik vandaag trouwens gelezen. 

Maar... ik vernam ook dat de toenmalige directeur vorig jaar is overleden... en dat zijn echtgenote een jaar vroeger al is overgegaan (toen wij naar hier verhuisden, was die directeur al heel ziek, zijn vrouw kerngezond, en dan gaat zij nog als eerste!). Die directeur was even oud als ik, zijn vrouw twee jaar jonger.

Ik vertelde daarover aan Roger en hij: 'Je hebt toch geen medelijden met die E.P. zeker?' 

Ik weet waarom Roger zo reageerde: eigenlijk was me beloofd dat, als er en vrije post (ik heb het hier steeds over lessen Frans in de derde graad van het middelbaar) kwam in die school, ik zou aangesteld worden maar toen het zo ver was, ging de job dus naar de zoon van E.P. 

Nee, ik had geen medelijden met die directeur omdat hij overleden is, wel omdat hij een jaar eerder zijn echtgenote verloor en ik weet hoezeer hij aan haar gehecht was!

De voorspellingen komen stilaan uit

Althans toch in Frankrijk. Ik heb deze avond veel protest gelezen en gezien op het jongste discours van Macron.  Als voorbeeld hier een respons van (onder andere) advocaat Gilbert Collard op het betoog van de Franse president, reactie waar ik mee akkoord ga. Krijgen we al die beperkingen binnenkort ook hier opgelegd?

Collard heeft gelijk: de tijd zal een antwoord geven op al de vragen die veel mensen (onder wie ikzelf) zich op dit ogenblik stellen over een mogelijk naderende dictatuur!

Colette

Deze avond nog gekeken naar deze reportage over Colette, volgens mij een van de beste Franse schrijvers! Goed gemaakt en heel interessant!

Naar Nany

Ze zat ons al op te wachten in de inkomhal van het rusthuis toen we aankwamen. Vermits daar nu wel plaats was, gingen we iets drinken op het caféterras (de weergoden waren ons opnieuw welgezind) en, gedurende iets meer dan twee uur, gezellig keuvelen. Ik hoop tenminste dat zij het gezellig vond, want ik had veel moeite om haar te verstaan, zo stil spreekt ze (nee, ik ben niet doof aan het worden: Roger, die iets verder van haar zat, begreep haar helemaal niet). Zelf hoefden Roger en ik weer niet veel te zeggen! 😉

Dochterlief gaf ons onlangs een schoolfoto van de drie kindjes. Roger scande die en liet die afdrukken en inkaderen om aan Nany cadeau te doen. Ze leek er heel blij mee!

Boeiende wiskunde

Tijdens onze studies kregen wij (te) weinig onderricht in wiskunde (en wetenschappen), wat ik jammer vond. Maar ja, in die tijd "deed" je sowieso "Latijn-Grieks" als je "niet te dom" was! 😒 Er was eigenaardig genoeg (ik heb het over mijn jeugd dus) wel ruimte voor lessen "naad" en "etiquette"  en zelfs voor "godsdienst" (maar ik veronderstel dat, zelfs als dat soort lessen afgeschaft is, de huidige scholieren onder het mom van een andere soort lessen nog steeds min of meer geïndoctrineerd worden).

De (te schaarse) lessen wiskunde fascineerden me toen al maar, zodra ik later merkte dat ik daar eigenlijk veel te weinig van kende, vond ik mijn vroegere studiekeuze ("keuze" uiteraard tot en met beïnvloed door mijn ouders) zo verkeerd!  Van Latijn en Grieks heb ik immers bijna niets onthouden. Oké, ik leerde bijvoorbeeld zinnen te ontleden en daardoor logisch denken, maar dat kan ook met moderne talen vermoed ik.

Onlangs heb ik iets ontdekt op YouTube dat mijn gebrek aan kennis van wiskunde een boost gaf. En... ik geniet van elke nieuwe "aflevering"! 

Ik stel me dezelfde vragen

Ik bedoel dat ik me over het vaccineren van kinderen dezelfde vragen stel als deze Nederlandse huisarts! Onze kleinkinderen zijn nog te jong maar wat zouden zij en hun ouders beslissen als het ook hen aanging?

Tegenwind

Rustige dag. Ik probeerde de keuken wat onder handen te nemen, wat uiteindelijk beperkt bleef tot vegen en wat opruimen. Roger was druk bezig in de tuin, ondanks een lichte pijn aan de armspieren (gevolg van de tweede prik, denkt hij en ik hoop dat hij gelijk heeft al lijkt me dat onwaarschijnlijk na zoveel tijd).

Even bezoek van de aannemer (er moest nog over enkele details afgesproken worden) die ons vertelde dat hij twee maand geleden, bij het thuiskomen, zijn inwonende oude moeder dood aantrof.  Een oude vrouw, oké, maar toevallig net een week na haar tweede prik! 'Natuurlijke dood', zei de dokter. Waarom echter, vroegen de aannemer en ik ons af, wordt er in zulk geval niet telkens onderzocht of er toch geen verband is tussen het vaccin en dat plotse overlijden?

Daarna, verrassing: Roger voerde me naar een artikel online van 't Pallieterke, waar ik las over het project "Tegenwind". Dat ga ik zeker volgen!

Pijn?

Het is heel eigenaardig... Telkens als ik de reumatoloog zie, gaat die ervan uit dat ik vreselijke pijnen lijd.

Helemaal in het begin van de aandoeding was dat wel het geval (hoewel het woord "vreselijk" misschien overdreven is) maar nu helemaal niet meer. Dat is zo sinds ik die homeopathische korreltjes (geen pijnstillers dus) heb genomen (die me niet echt konden genezen, zoals mijn dokter jammer genoeg meteen toegaf) maar die blijkbaar wel hebben gezorgd dat mijn ziektepatroon, wat pijn betreft, veel milder is dan wat die specialisten verwachten bij reumatoïde polyartritis! De reumatoloog begrijpt het niet!

Weer veel geluk gehad

Vandaag, na een bezoek aan de reumatoloog, reden we naar het Leuvense. Roger haalde zijn zus af in het rusthuis en samen reden we naar de abdij van 't Park.  Het was wel een hele onderneming voor Roger om met zijn twee kreupele dames van de parking naar het café te wandelen (en uiteraard zat een bezoek aan het kerkhof er niet in).

De temperatuur was lauw maar de lucht dreigend en toch vielen de eerste druppels pas nadat we een paar uur op dat terras hadden gekeuveld en toen het tijd was om schoonzus naar het rusthuis te brengen. We hebben weer veel geluk gehad!

Deze avond nieuws gekregen over onze oude zieke vriend: hij maakt het veel beter!

Et puis du coup voilà

Eigenlijk had ik me voorgenomen het er niet (meer, want lang geleden schreef ik daar ook al over maar die post vind ik niet zomaar terug) over te hebben... maar het hindert me zo fel!

Zelfs enkele van mijn Franstalige vrienden beginnen die stopwoorden te pas en te onpas te gebruiken! En dan heb ik het over mensen die normaal gezien echt uit hun woorden zouden moeten komen in een gewoon gesprek maar die, denk ik, onbewust een trend nadoen. Ik vind het nog erger dan het overdadige gebruik van "zulle", "zenne" ("zenne" is waar ikzelf moet voor opletten: geërfd van mijn grootmoeder "marraine") of "feitelijk" in het Vlaams! 

Ik weet het, iedereen gebruikt stopwoorden, maar als die om de haverklap voorkomen in een gesprek wordt het voor mij echt hinderlijk!

Ai, nu ben ik weer heel "ambetant" zeker?

Vermomde verplichting

Een van de volgende dagen bezoeken we nog eens Rogers oudste zus die nu tijdelijk (na een valpartij en een polsbreuk) in een rusthuis verblijft. Vandaag belde ze Roger om te melden dat alleen gevaccineerden op bezoek mogen komen. Roger zal haar dus moeten afhalen en we zullen samen ergens een terras moeten vinden.

Dochterlief en haar gezinnetje gaan binnenkort even op reis. Je mag echter geen grens oversteken zonder bewijs van vaccinatie of van negatieve test (hoewel... ik heb zopas gelezen dat er in Frankrijk geen controle op is en voor Spanje bijvoorbeeld zou het niet meer verplicht zijn voor Vlamingen). Toch hebben heel veel mensen zich laten inenten omdat ze vreesden anders niet meer op reis te kunnen/mogen. 

Een van mijn vriendinnen, die nog meer gekant was tegen het vaccin dan ik (zij was gekant tegen vaccins op zich, wat ik niet ben), vertelt me nu trots dat ze wel een prik heeft laten zetten "om weer vrij te zijn" (nee, ik heb het niet over jou, Liliane! 😏). 

En ik moet constant de vraag "Ben je al gevaccineerd?" beantwoorden! 

Zeggen dat er eerst werd beloofd dat de vaccinatie nooit verplicht zou worden! Ik schreef het echter al vorig jaar, echt verplichten is niet nodig: "Maar eigenlijk,  bedacht ik daarna, is een verplichte vaccinatie niet echt nodig als iedereen vaccineren het doel is: het volstaat mensen zo ver te brengen dat ze niets anders willen dan gevaccineerd worden, dat ze er zelfs om smeken! " 

Eric Emmanuel Schmitt over geloof en zo

Druk telefoonverkeer vandaag (dochterlief en de kindjes, Nany, straatgenote V., de aannemer, Rogers zus, etc.) en voor de rest weer niet veel gedaan. Bezoek aan de kringwinkel voor Roger en wat rondgereden (hoe mooi, al die klaprozen op de bermen en in de akkers!). Roger stelde voor iets te gebruiken in de brouwerij van Kerkom maar het zei me niet veel, en Roger had eigenlijk ook niet veel zin, bleek daarna.

Deze avond nog gekeken naar een interview met Schmitt, over geloof, atheïsme en agnosticisme. Boeiend! 

Over liefde

Ik keek deze avond nog even naar dit interview met auteur Eric Emmanuel Schmitt,  Een schrijver die ik heel erg bewonder. Het ging over (onvoorwaardelijke) liefde. En... ik merkte dat ik daar ook zo over denk. 

Wat wel eigenaardig is: sinds kort merk ik dat men in het Frans begint een verschil te maken tussen verliefdheid en liefde. Alleen heeft men daar de woorden niet voor, want ze heten allebei "amour" in het Frans. Schmitt probeerde een onderscheid te maken (en hij is niet de eerste die naar bewoordingen zoekt voor dat onderscheid) en noemt het eerste "passion"  en het tweede "amour". Niet slecht maar toch magerder dan wat Nederlands biedt, want "passie" is nog iets anders dan "verliefdheid", denk ik! 

Goedkoop!

Een Indiaas restaurant is door de band al niet echt duur maar gisteren hebben we echt geld uitgespaard! 

Ik bedoel dit: ik kreeg, zoals altijd, mijn portie niet op, mocht de rest mee naar huis nemen en deze avond bleek dat kliekje, na een bord soep, ruim voldoende voor mij. Roger at, na de soep, een restje van onze venkelgratin. Nee, ik liet hem niet proeven van mijn heerlijk Indisch gerecht: dat was immers op basis van kip! En Roger heeft een hekel aan kip!