Naar "Den Teluur"

Slecht geslapen vorige nacht. Om 4 uur werd Eva wakker: ze had koud (terwijl het echt heet was op de kamer, maar blijkbaar heeft ze een dekentje nodig om te kunnen slapen en de anderen hadden dat dekentje omwille van de hitte gewoon afgeworpen - ze slapen met z'n drieën in het grote bed).
Roger bracht haar naar de salon waar we haar - met dekentje - in een sofa installeerden. Ze wilde dat ik bij haar bleef slapen, dus installeerde ik me - zonder dekentje - op de andere sofa. Een half uur heeft ze nog met mij liggen praten voor ze weer in slaap viel.
Om zes uur hoorde ik Elena en Matthias praten op de verdieping. Ik ging kijken, herinnerde hen eraan dat we hadden afgesproken pas om 8 uur op te staan. Ze zouden stil zijn.
Toen ik weer beneden kwam, was Eva wakker. Ook haar legde ik uit dat het te vroeg was. Daarna begonnen Elena en Matthias weer te babbelen. Kortom, vlak nadat ik eindelijk opnieuw in slaap viel, werd ik gewekt door Elena en Matthias die kwamen zeggen dat het 8 uur was. Het zou gemakkelijker zijn als één kindje op de kamer van Zeger sliep... maar dat willen ze niet en eigenlijk is die kamer ook te warm in de zomer.

Na het ontbijt (spiegelei) werd er gespeeld tot wanneer het tijd was om naar Den Teluur te rijden. Frieten met curryworst voor de kindjes, tomaat garnaal voor ons, Cola, Fanta, water en bier.
'Dat zijn hier wel vriendelijke mensen,' merkte Elena op omdat we de sausjes en het water gratis kregen... en toen de kindjes bij het buitengaan nog een lolly kregen, vond ze de mensen daar supervriendelijk.

Tot aan het vieruurtje werd er weer gespeeld, getekend, filmpjes gekeken, fruit gegeten en verhaaltjes verteld. Ik bakte boekweitpannenkoeken... en de kindjes vonden ze niet zoet genoeg. Er kwam dus opnieuw suiker aan te pas deze keer.

Als avondmaal kregen ze de rest van de kip, sla en appelmoes en een ijsje toe. De kindjes aten vrij goed maar voor Elena en Eva moest ik de kip opwarmen. Brood wilden ze niet (we hadden nochtans wit brood gekocht voor hen).

Eva en ik speelden nog met de kaarten. Op een zeker ogenblik zei ik dat degene die de meeste kaarten over had, gewonnen had. Eva begon haar kaarten te tellen... en telde tot 35! Ik stond paf (ze is immers nog maar 3 jaar en half)! Ik vroeg haar wie haar dat geleerd had. 'Ik heb dat zelf'uitgevonden', antwoordde ze. Uiteraard had zij gewonnen en daar leek ze meer fier op te zijn dan op het feit dat ze tot 35 kan tellen (ik vraag me trouwens af of ze nog verder kan tellen, want ze hield uiteraard op toen haar kaarten waren geteld).

Ze mochten nog naar een filmpje kijken maar Eva viel bijna om van de slaap. Ze ging als eerste naar bed (maar eiste wel nog een heel kort verhaaltje). Iets later, nadat Elena nog een kwartiertje had voorgelezen, was het de beurt aan de groten om naar de badkamer te trekken.

Eigen foto's

De kindjes zijn gaan slapen

Ze werden rond 17 uur gebracht door hun mama en papa. Daarvoor hadden wij wat boodschappen gedaan (ook voor Nany), had ik twee kippen in de oven geschoven, aardappelen en soep gekookt en de bibliotheekvloer snel met water opgenomen.

We aten, na een aperitief, in de bibliotheek waar het eigenaardig genoeg fris blijft in de zomer (het was er 24°C terwijl we buiten de 32°C haalden vandaag) en niet echt koud wordt in de winter. Zou dat aan al die boeken liggen?

Er werd flink gegeten (soep, gebraden kip met sla of appelmoes - een hamburger voor Roger die geen kip lust - en gebakken aardappelen voor wie dat wilde en voor de kindjes nog een waterijsje toe), gespeeld en gepraat.
Elena toonde ons haar uitstekend rapport. Ik voel me (terecht) een heel fiere oma!

Nadat dochterlief en schoonzoon waren vertrokken, voelde Eva (die met Matthias naar filmpjes keek) zich ineens heel moe. We brachten haar naar bed. Elena wilde daarna nog naar andere filmpjes kijken met haar broer... en las enkele bladzijden voor uit een boek dat ze pas heeft gekregen van haar ouders.

Eigen foto (Elena droeg weer zo'n mooie jurk: genaaid door haar mama, vertelde ze me)

En nu zijn Matthias en zij naar bed nadat we voor morgen zoveel plannen maakten dat ik vrees dat we ze niet allemaal kunnen uitvoeren!

Goed gevulde dag

Wiemla, de moeder van Debby, wilde eigenlijk nog voor onze reis met ons afspreken, maar dat was echt niet mogelijk.
Omdat we iets eerder dan voorzien terugkwamen en dus planden in het Leuvense naar de opvoering van de Reizende Reiger te gaan deze avond en dat ik wist dat ze daar graag eens naartoe wilde, nodigde ik haar en haar echtgenoot Jef uit.

Roger en ik gingen deze ochtend eerst naar de oogarts. Alles blijkt oké met onze ogen. Ik heb wel een begin van cataract maar zolang ik er geen hinder van ondervind, vindt de arts het niet nodig te opereren.

En na de middag hadden we dus afgesproken met Wiemla en Jef... in de Abdijmolen (Heverlee). Ik had die plek voorgesteld omdat ik nog andere plannen had natuurlijk: op de begraafplaats van die abdij liggen mijn opa die ik nooit heb gekend, mijn grootmoeder "Marraine" en mijn "Nononc" begraven.

Nog voor we Wiemla en Jef ontmoetten, wandelden Roger en ik naar het kerkhof dat voor mij zoveel herinneringen oproept aan mijn kleuter- en studentenjaren. Heimwee troef natuurlijk! Maar, heb ik opgemerkt, ik voel de aanwezigheid van mijn geliefde overgeganen niet meer daar dan thuis (want in feite "spoken" ze constant door mijn hoofd).

Daarna troffen we onze vrienden in de brasserie. Prachtig gelegen (zeggen dat ik daar, in die molen, als kleuter en later tijdens mijn eerste "kandidatuur" vaak bloem ging kopen met marraine, dat ik later de molen heb gekend als helemaal verlaten en bewoond door ratten die mijn vrienden en ik door de ramen zagen rondlopen in de verschillende plekken). Lekker eten ook maar mijn Trappist vertoonde weinig schuim: glazen slecht afgewassen? We moesten ook heel lang wachten op onze bestelling en de chips die we bij ons drankje vooraf kregen waren niet van de lekkerste.

Na het eten reden we naar de Philipssite (waar Bie en ik als kinderen, nadat we terugkeerden van Matadi, geregeld gingen spelen onder het toeziend oog van "marraine"), waar we de auto parkeerden en onze weg zochten naar de Pleinstraat.

Wat een prachtige en grappige opvoering hebben we meegemaakt! Wiemla, die naast mij zat,  lachte geregeld tranen, net zoals ik trouwens. Roger en Jef zaten voor ons, ik heb dus niet kunnen zien of er bij hen ook tranen aan te pas kwamen, maar ik merkte wel dat ze geregeld schokten van het lachen! Een geslaagd optreden, echt! Ik heb enkele foto's gemaakt (Roger eigenaardig genoeg geen!) maar ze zijn niet echt geslaagd (omdat ik niet op de beste plek zat😉):

Zeger in volle actie (eigen foto's)

En dan wandelden we terug naar de Philipssite waar we toch even onze weg moesten zoeken naar de parking.
Een goed gevulde dag en ik heb niet te veel pijn gehad!

Onder andere over de Limburgse monografieën nogmaals

Hoewel we binnenkort Elena, Matthias en Eva op bezoek krijgen, heb ik niet schoongemaakt (en morgen zal er ook geen tijd voor overblijven). Maar het huis is niet meer zo vuil als bij onze thuiskomst, de meeste zaken zijn opgeruimd, Roger heeft vandaag de kamer, waar de kindjes zullen slapen, gestofzuigd én ik weet dat ik na hun verblijf sowieso opnieuw moet schoonmaken... en ik had de laatste dagen wat te veel en te zwaar opgetild: de consequenties voelde ik aan mijn buikwandbreuk. Voelde ik heel fel zelfs!

Ik heb vandaag een paar homeopathische korreltjes onder mijn tong laten smelten, heb ervoor gezorgd dat ik niets tilde gisteren en vandaag (vandaar dat Roger in zijn eentje die kamer moest schoonmaken) en ik heb veel geslapen (dat blijkt een gewoon effect te zijn van die homeopathie). Elke keer dat ik wakker werd na een slaapje bleek het iets beter te gaan maar de pijn is nog niet helemaal verdwenen.

Wel heb ik, tussendoor, verder gezorgd voor die nieuwe Limburgse monografie van de KVLS, geschreven door Jan Gerits. De opmaak vroeg nogal veel tijd omdat ik geregeld foto's moest verplaatsen, vergroten of verkleinen. Het nalezen ging vlotter (alleen enkele typefouten gevonden) en... ik vond de inhoud heel boeiend. Het gaat over een Limburgse auteur die ik niet kende: Robert Market die jarenlang les gaf in een college van Bree. Zusje Bie, jouw echtgenoot zaliger kwam uit Bree: heeft hij nooit les gehad van die Market?

Ook Nany aan telefoon gehad: of we tegen dat we haar met de kleinkinderen komen bezoeken (want dat is de bedoeling in de loop van volgende week) dit en dat kunnen kopen voor haar. Ik vind het raar dat mijn moeder Nany haar menu's zo weinig op voorhand plant: niet alleen belde ze maar ze stuurde daarna nog berichtjes over zaken die we ook nog zouden moeten kopen. Ik vind het eigenaardig omdat ze vroeger in Matadi (Congo) én later in Schoten (in het Antwerpse), haar weekmenu wel moest op voorhand plannen wegens te weinig winkels in de buurt. Er was deze keer één zaak bij die ze absoluut van Colruyt wilde. Maar... wij geraken niet meer in die winkel voor we haar gaan bezoeken. Ik zal proberen dat product ergens anders, dichterbij, te vinden. En anders, tja, zal ze het zonder of met een substituut moeten doen.

Morgen wordt een drukke dag en dus hoop ik dat ik tegen dan weer helemaal in orde ben. Maar... zoals ik vandaag zei tegen Roger: nu is het gedaan, ik til niets meer op dat te zwaar aanvoelt  (en dat betekent hoogstens 5 kilo - wat eigenlijk al op het randje is voor mij!)

Glasbreuk

Ik vergat te vertellen dat Roger vandaag belde met buurvrouw-slachtoffer en dat we nu de uitleg hebben over waarom we nog steeds geen ingebrekestelling in de bus hebben gevonden. De voorruit waar de tak van een van onze bomen in terechtkwam, werd terugbetaald door de verzekering "glasbreuk" van de eigenares van de auto.

Limburgse monografie

Vandaag stuurde Jan Gerits me al de tekst van de nieuwe Limburgse monografie, een publicatie van de KVLS. Omdat ik met allerlei andere zaken bezig was (in het huishouden, dus ga ik daar niet over uitweiden... al hebben we weer niet echt schoongemaakt), had ik alleen tijd om te zorgen voor een eerste opmaak.
Terwijl ik dat deed, las ik natuurlijk de tekst diagonaal en weer leek het mij een heel interessante publicatie.

Ik kreeg ook een tijdschrift aan waarvan ik de tekst nalas vlak voor ons vertrek op reis en ik merkte dat één van mijn voorgestelde correcties niet werd doorgevoerd... waardoor in een recensie staat dat "de bundel (waar het over gaat) een grote inspiratiebron is geweest voor de bundel (waar het over gaat)".
Ik word daar boos van! Schrijvers, lees jullie teksten eens fatsoenlijk na en leer eens jullie zinnen te ontleden! Het is niet omdat jullie weten wat je bedoelt dat lezers dat ook begrijpen als de zinnen niet logisch zijn opgebouwd... en het is niet voor niets dat ik soms een andere zinswending voorstel!

We haalden vandaag de 28°C en dat voelde lekker fris aan.

34°C in de schaduw

Het was dus heel warm vandaag maar eigenlijk te doen zolang je niet te veel werk verrichtte.

Wat ik dan ook niet deed: enkel een paar wasjes (daar zorgde de machine voor), was te drogen hangen (dat was wel "pijnlijk", want ik deed het in volle zon, met als groot voordeel dat de was op een paar uren droogde), opruimen en koken (ik had, voor na onze gazpacho, alu gobi klaargemaakt en terwijl die sudderde, zijn wij wijselijk uit de te warm wordende keuken gebleven).

Enig probleem: ons huis is nog steeds niet schoongemaakt... en de tuin lijkt steeds meer op een savanne, maar van netels dan.

Roger wilde naar de Kringwinkel deze middag... en daar was het echt te warm. Uiteraard kwamen we er buiten met enkele boeken van Simenon die we nog niet hebben en met gedichtenbundels (van Mallarmé, Lamartine, De Vigny en Musset - die gingen we zeker niet laten liggen hé!). Daarna stelde hij voor iets te drinken op het terras van de vroegere "Kluizenaar" die nu... tja, hoe heet dat café nu weer? Ha ja, het "Fakkelhuis" (volgens buurvrouw Marie-Claire nogal prijzig... wat ik vreesde!)

Maar die gelegenheid bleek gesloten. Dus liepen we naar het binnenplein van de hoeve daar schuin tegenover, Heirbaan 66. Waar we een vrij plekje uitkozen in de schaduw dat jammer genoeg zich ook in een hoekje bevond waar de warmte zich opstapelde. Ons bier was verfrissend maar de omgeving iets te warm.

Eigen foto

Uiteindelijk reden we naar huis waar ik dus ons Indisch bloemkoolbereiding (alu gobi) in gang zette.

O ja, deze avond kreeg ik een antwoord van Drini! Hij gaat binnenkort op vakantie met zijn ouders Mentor en Rudina en zijn zus Ujeza maar daarna spreken we eens af!

Vriendelijke mensen op een eerste zomerdag

Vandaag (onder andere) in de gemeente geïnformeerd naar een vergunning om bomen te vellen. We werden heel vriendelijk ontvangen, men zou het bestuderen en misschien hebben we zelfs geen vergunning nodig omdat de bomen op maximum 15 meter van een huis zouden staan. Ik denk dat die 15 meter kloppen voor sommige bomen (aan onze kant, aan de kant van buurvrouw-slachtoffer en achteraan, vlakbij het huis van achterburen, zoon en schoondochter van T. en V. ) maar niet voor de bomen midden in de wei. Maar kom, voorlopig ga ik me daar niets meer van aantrekken.

In het gemeentehuis werden we aangesproken door een ambtenaar, Ingrid, met wie ik vaak contact had toen ik daar nog "initiatie Nederlands" gaf. Ze had onlangs mijn vroegere Albanese cursisten Mentor en Rudina ontmoet en ze moest mij hun groeten doen. Blijkbaar hadden Rudina en Mentor veel herinneringen opgehaald aan die lessen (en ik heb daar ook heel goede herinneringen aan).

Deze avond probeerde ik een berichtje te sturen naar Rudina (ik heb geen e-mailadres, maar ik dacht dat we "bevriend" waren op Facebook). Helaas, we blijken daarop niet (meer?) "bevriend" te zijn maar gelukkig bleek ik nog "bevriend" met haar zoon Drini ! Die ze destijds als baby meebracht naar de les Nederlands (en zelfs zoogde tijdens het onderricht)! Drini stuurde ik dus een berichtje.

Rudina, moest je dit lezen, laat even iets horen!

Voor de rest een vrij rustige dag, boodschappen gedaan en naar Nany gebeld die zei dat er te veel drukte wordt gemaakt over de hitte: 'In Matadi hadden we altijd te warm in het regenseizoen maar niemand sprak daar over een code geel of oranje'. En ze heeft gelijk: in feite is het gewoon eindelijk zomer hier!

O ja, we hebben ook een afspraak kunnen maken met de oogarts... en met Nany: we gaan binnenkort naar haar samen met de kleinkinderen.

Rustige en toch vlijtige zondag

Nog voor onze brunch deden we boodschappen vandaag (in Heers, waar de AD-Delhaize open is op zondagvoormiddag): we hadden nog maar een potje yoghurt en een ei in huis. Zelfs geen brood.

Na onze brunch haalden we het werk in dat we gisteren niet verrichtten. Er moest nog van alles uitgepakt en opgeborgen worden, de wasmachine moest nog een paar keer werken, het poortgebouw zag er smerig uit (die storm begin juni!) en heb ik dus een beetje schoongemaakt.

En ik belde naar Nany (mijn moeder dus). Ze had veel te vertellen... hoewel ze zich eigenlijk verveelt. Te weinig bezoek, te weinig afleiding, te weinig nieuwtjes, vermoed ik. Ik zei haar dat ik nog niet wist wanneer we konden langskomen omdat we eerst moeten zorgen dat we die bomen mogen laten vellen (en o ja, ik zou het bijna vergeten: ik moet een afspraak maken met de oogarts). We hadden het ook over de aangekondigde hittegolf. Haar appartement is niet van de koelste maar ze beloofde alles dicht te houden overdag en pas 's avonds laat ramen open te zetten. 

Ondertussen probeerde Roger contact op te nemen met de man die enkele jaren geleden de bomen in onze wei snoeide. Hij is een professionele boomkapper en zulke man hebben we echt nodig omdat het gaat over heel hoge en dikke bomen. Helaas, hij bleek in november 2017 te zijn overleden. Dat deed heel raar (ik bedoel het feit dat je blijft denken aan iemand alsof die nog van deze wereld is terwijl die al een hele poos geleden is overgegaan). Die heel vriendelijke bomenkapper was 4 en half jaar jonger dan Roger en een jaar ouder dan ik.

Ik typte nog enkele bladzijden uit mijn tienerdagboeken over (ik ben nu aan 28 juni 1966) en daarna zorgde ik voor het avondeten (osso bucco). 

Terwijl ons gerecht sudderde, nog wat opgeruimd en ineens herinnerde ik me dat rond deze tijd in Opheers en Batsheers het "Klaprozen festival" (opgericht door onder anderen Maj als ik me niet vergis) plaatsvond. 
Ik zocht het op: inderdaad, dat was vandaag maar op het uur dat ik het me herinnerde, was het al afgelopen. Jammer! 
Andere jaren waren we afwezig rond deze tijd. Is het daarom dat ik er niet op tijd aan dacht?

Langs de andere kant: ik was wel blij dat ik mijn voet een beetje kon laten rusten vandaag. Die had weer vaak last gehad van ongelijke ondergrond tijdens de reis... en van het feit dat ik ergens (ik weet niet meer waar) een trapje miste en mijn enkel een beetje bezeerde. 

Schoolfeest

Ik legde deze middag de telefoon neer na een lange babbel met Nany en meteen begon het toestel weer te rinkelen. Dochterlief die gelezen had dat we thuis waren.
'Het is schoolfeest vandaag,' zei ze, 'komen jullie niet af?'

Dat deden we na nog een kort bezoek van buurvrouw Marie-Claire.

Heel veel volk op het plein naast de school in het Leuvense. Met een beetje moeite vonden we daartussen Matthias die helemaal alleen waakte over de spullen van dochterlief. Iets later kwamen zijn mama en zusje Eva er ook aan. Elena ontmoetten we pas later: die was aan het spelen met Anna. Schoonzoon stond aan de toog broodjes te verkopen.
Bij een biertje praatten we bij. De kindjes liepen rond, sprongen op het springkasteel, zaten op de draaimolen, genoten van snoepjes, aten frieten en popcorn en hadden veel plezier. Een heel aangename middag!
We hadden wel, naar het schijnt, het optreden van de kindjes gemist dat heel goed bleek te zijn!
Vooral Matthias zijn acteertalent werd geprezen. Ik vroeg hem of hij niet graag toneellessen zou volgen maar dat zag hij niet echt zitten.

Nadat we allemaal nog een portie stoofvlees hadden gegeten, dronken we nog een laatste glas bij dochterlief en schoonzoon waar ik de kindjes een cadeautje overhandigde en zij me hun zelf ontworpen spacemats, muismat en magneten gaven die we voor onze reis hadden besteld (via hun school).

Eigen foto's

Naar huis en lectuur

We reden gisteren terug naar huis. Waze voerde ons via Parijs, wat files en nog eens files betekent. Misschien was het aangenamer rijden geweest als we een grote lus rond die hoofdstad hadden gemaakt maar veel tijd hadden we dan ook wel niet gewonnen.

We kwamen hier aan om 18:32 uur (we waren vertrokken om 10:30 uur precies en hebben uiteraard geregeld even gepauzeerd). En hier zijn we druk bezig geweest tot na 22:30 uur. Uitpakken, post (goed gesorteerd door Marie-Claire) bekijken. Eigenaardig genoeg geen enkele briefwisseling over dat geval met die weggewaaide tak uit onze wei! Volgens de verzekering, die we onderweg opbelden, zouden we een brief moeten gekregen hebben van de eigenares van de beschadigde auto. Straks misschien even informeren bij die buurvrouw?
Verder was het zorgen voor het avondeten, snel eten, facturen betalen en inschrijven, reisgerief opbergen (daarmee zijn we nog niet klaar), wassen en was te drogen hangen, enzovoort!

De gebruikelijke drukte na een reis dus (en dan heb ik nog niet schoongemaakt! Ik weet het, wij kregen gedurende 3 weken geen tijd om het hier vuil te maken maar in dit oude huis hebben de spinnen wel gezellig huisgehouden en heeft het stof zich ongeremd opgestapeld).

Om 22:30 uur stond ik voor de keuze: mails beantwoorden of de resterende tijd van de avond besteden aan lectuur.

Het werd lectuur.
Sorry, vrienden: ondanks dat vele werk bij het thuiskomen, voelde ik me nog een klein beetje met vakantie.
En...  het enige papieren boek dat ik op reis bij me had en dat ik eigenlijk wilde uitlezen, had ik nog niet uit. Van de 1229 bladzijden van "Emily Beyns" (auteur Clem Schouwenaars) had ik er 1111 gelezen tijdens die drie weken.

Dus wilde ik het boek nog uitlezen voor de grote drukte weer begint. Dat is gelukt en echt, ik heb van die lectuur genoten (en ook van de heel speciale, eigen vertelstijl van de auteur).

Hoewel ik me de laatste jaren na elke thuiskomst van een reis afvraag of ik niet beter virtueel zou  reizen (hoewel... virtueel is nu nog niet realistisch genoeg) om het onplezante thuiskomen te vermijden, werd ik bij deze thuiskomst door twee aangename zaken verrast. Voor de eerste keer bloeien er klaprozen op de berm voor onze tuin (volgens Roger omdat de stadsdiensten laat zijn met het maaien van de bermen)... en de boerenjasmijn in de tuin (waarin het gras weer veel te hoog staat: nog werk voor Roger!😒) staat in volle bloei!

La Chapelle d'Angillon en Aubigny sur Nère onder andere

19 juni 2019

Ik weet weer niet wanneer ik dit zal kunnen posten: we hebben weer geen internet bij de tent.

We zitten in La Chapelle d’Angillon (geboorteplaats van Alain Fournier) in een ingerichte tent, veel kleiner dan die van gisteren maar met een meer stabiele vloer.

Vorige nacht, rond 23 uur, hoorde ik uilen vlak bij onze tent. En iets later begon het te donderen en te regenen. Het onweer duurde echter niet lang: om 1 uur deze nacht was alles weer kalm.

Vandaag reden we richting Bourges, langs de snelweg. Zonder péages. Na enkele halten reden we om 13:55 uur de Berry binnen.

O ja, iemand vroeg me wat we zoal eten onderweg. Meestal zijn dat noten, kaas, hardgekookte eieren en abrikozen. Heel af en toe een beetje brood.

Het is opvallend hoe langer ik nu zonder eten kan dan toen ik (lang geleden nu) mijn honger stilde met brood!

Ik onderzocht via booking.com of er in de camping van Aubigny iets vrij was. Blijkbaar niet en Roger spreekt niet meer van onze eigen tent op te zetten. Dus keek ik hoe het gesteld was in La Chapelle d’Angillon, tussen Bourges en Aubugny. Daar konden we deze tent huren voor twee nachten (79  euro).

Daarna moesten we tien kilometer terugrijden voor onze boodschappen: in dit dorp is geen winkel en geen restaurant. Woon hier maar zonder auto!

We aten op ons terrasje: rillettes, haring en koolsla gevolgd door een blokje bittere chocola (85% cacao, gevonden in een Lidl) met een kopje nescafe of thee. Daarna wandelden we een lus rond de camping, tot aan de vijver van waar je een mooi uitzicht hebt op het kasteel (dat we al kenden van vorige jaren).

Daarna nog wat lectuur. De camping op zich is heel rustig, niet te groot, het personeel is heel vriendelijk, het sanitair heel netjes, alleen maakten onze buren bij hun aankomst nogal veel lawaai. We zitten nu in de tent en vanuit hun tent, die hier vlak naast staat, hoor ik op dit uur (22:15 uur) nog steeds gebonk!

Het is nu 22:35 uur en onze buren hebben hun muziek afgezet.

En ondertussen hebben we vernomen dat Debby en Hendrik in augustus hun intrek nemen in hun eigen huis!

20 juni 2019

Het regende toen we wakker werden. Gelukkig duurde het niet lang en liet de zon zich snel zien. Al haalden we vandaag niet meer dan 21°C.

We reden naar Aubigny sur Nère… waar we in een winkel Philippe, de uitbater van de camping des Etangs tegenkwamen. ‘Wat doen jullie hier?’ vroeg hij nadat hij ons begroet had. Ik legde het uit. ‘O maar om een tent op te stellen was er nog wel plaats bij ons”, zei hij. ‘Tja, we worden te oud daarvoor”. Toen bevestigde hij dat op "Camping des étangs" alle logies verhuurd waren.

We liepen nog wat rond in het ons zo vertrouwde Aubigny, reden daarna naar Ivoy le Pré met zijn ontzettend grote kerk voor zulk een kleine gemeente.

Daarna nog wat rondgewandeld in Enrichemont en uiteindelijk nog een wandeling gemaakt in de buurt van de camping.

Deze avond aten we nog eens bij de tent: de rest van de gerookte haring en knolseldersla.

Sarlat la Caneda

Muggen in de tent vorige nacht: ik heb heel slecht geslapen tot ik er aan dacht dat ik muggenmelk bij me had. Roger werd er niet wakker van.

Deze voormiddag trokken we weer naar de stad. Mooie stad, prachtige gebouwen... maar veel te veel toeristen. Maar ja, als je zulke tent huurt, ben je verplicht voor twee nachten te boeken.
We kuierden weer en ik werd bekoord door een mooi geïllustreerd sprookjesboek. Ik geraakte in gesprek met de verkoper, tevens auteur ervan. Omdat ik de kindjes geen plezier kan doen met een Franstalig boek, kocht ik enkele illustraties eruit in de vorm van postkaarten. Die ik echter niet durfde op de post te doen uit schrik dat ze zouden beschadigd worden.

We dronken een biertje op een terras, ik at een broodje en we kwamen daarna even rusten bij de tent. Het werd vandaag 32°C.

Tegen de avond gingen we terug naar het centrum. Roger wilde ergens een menu eten maar volgde uiteindelijk mijn voorbeeld en nam een "omelette aux cèpes" met sla. Zelfs dat gerecht was al te veel voor mij. Lekker was het wel.

Daarna liepen we nog wat rond alvorens terug naar de camping te komen. Sarlat is een prachtige stad... maar al die toeristen!

De camping valt mee, al vind ik hem wat groot... en we hebben een waterkraan ontdekt vlak achter onze tent, in het struikgewas.

Ik voeg overal later foto's aan toe. Op dit kleine scherm is dat veel te lastig.

P.S. 21 juni
Dat is ondertussen gebeurd!

Naar Sarlat la Caneda

Het is eigenaardig: toen we vandaag richting Périgord reden dwars door de Landes vond ik de streek weer zo eentonig als wat. Blijkbaar moet je echt weg van de hoofdwegen om de Landes te kunnen appreciëren.

We reden op départementales net zoals we lang geleden verkozen te doen. Ik vond het aangenamer dan reizen via snelwegen, zeker zodra het landschap meer afwisselend werd maar eigenaardig genoeg vond Roger dat nu vermoeiender dan reizen via snelwegen.

Toch moest hij toegeven dat je via gewone wegen meer ziet, zeker toen we even halt hielden in de hele mooie bastide Monpazier. We dronken er koffie/thee en keken even uit naar een camping: er was alleen een staanplaats voor campers.

Om 15:40 uur kwamen we aan op een camping aan de rand van Sarlat la Caneda. Er was een ingerichte tent vrij voor 43 euro per nacht. Dat zijn immense tenten met een leefruimte, een keukenhoek en een slaapruimte. Sanitaire voorzieningen en water zijn er echter niet zodat je om te wassen, af te wassen, je toilet enzovoort naar de sanitaire blok moet.

Na onze installatie dronken we een biertje op ons terras (vandaag haalden we de 31°C) en daarna trokken we naar de stad (op 1 km van hier).

Zoals steeds waren er heel veel toeristen. We aten in een van de vele gelegenheden, dronken een roséwijn en keerden terug naar de camping.