Prachtige schoolresultaten

Ik belde deze middag naar dochterlief. Niet enkel Elena behaalde immers goede resultaten op school: hetzelfde geldt voor Matthias en Eva. Nu maken ze volop plannen voor hun twee maanden vakantie. Proficiat, kindjes, en geniet volop van de zomer!

Vlak na dat telefoontje kreeg ik straatgenote V. aan de lijn. Haar kleinzoon, onze achterbuurjongen L. had me pas proberen te bereiken - waar hij dus niet in slaagde omdat ik met dochter en kleinkinderen aan het praten was - om me te vertellen over zijn schoolresultaat. Hij kreeg zelfs felicitaties op school, vertelde V. me! V. was fier en blij en uiteraard ben ik ook heel blij. We spraken af dat L. volgende week met mij afspreekt om tijdens de vakantie af en toe zijn Frans nog wat bij te spijkeren. Zijn leerkracht Frans is immers praktisch het hele schooljaar "ziek" geweest en, vermits de school geen vervanger vond, staan alle leerlingen serieus achter voor dat vak. Erg hé, dat gebrek aan leraars, maar eerlijk, ook al was ik veel jonger, ik zou niet graag opnieuw lesgeven in deze tijd!

Het werden dus lange telefoongesprekken vandaag! Want uiteraard hadden V. en ik het ook uitgebreid over de rellen in Frankrijk ten gevolge van het schietincident in Nanterre. 'Het gaat echt de slechte kant uit met onze maatschappij', was de conclusie... maar dat zeggen we al jaren!

O ja, aan het einde van ons telefoongesprek beloofde V. ons geregeld eitjes van hun eigen kippen te bezorgen! Een heel welgekomen cadeau!

Voordat ik die telefoontjes pleegde, hebben we onze belastingaangifte ingevuld. Wat een gedoe weer (niet omdat onze aangifte zo ingewikkeld was maar omdat de website van de overheid zo gebruiksonvriendelijk is)!

En nu nog heel even lectuur voor het slapengaan.

Een verstandiger interview

Vrij rustige dag vandaag. Roger wilde naar de kapper maar had geen zin om een afspraak te maken. Ik stelde voor naar "Atlas" in Sint-Truiden te rijden. Daar was Roger op nog geen kwartier bediend en dit is de eerste keer dat ik hem nog "knap" vind vlak na een bezoek aan een kapper! Jammer genoeg begon het net te regenen toen we bij de kapper buiten kwamen en zijn we dus meteen naar huis gereden.

Waar ik onder andere viel op een veel verstandiger interview met een van de auteurs van "Dieu, la science, les preuves" dan het interview destijds van "La télé de Lilou".  Deze keer is het broeder Paul Adrien, een wiskundige, die Olivier Bonnassies, een van de twee auteurs van het boek, ondervraagt. Diepzinniger, kritischer, verstandiger en veel interessanter dan dat eerste interview maar wel nog in het Frans (ik vraag me af of het boek ooit vertaald zal worden - nee, ik begin daar niet aan 😓). 

Voor de rest nog even mails gewisseld met vrienden (en niet veel echt goed nieuws vernomen) en uiteraard gekookt maar... het resultaat viel niet mee deze keer!

En nu nog een beetje lectuur!

P.S. En zopas vernomen dat Elena naar het middelbaar mag. Niet dat we daaraan twijfelden, zoals haar mama zegt op Facebook! 

10 graden Celsius minder!

Sinds gisteren is de temperatuur met ongeveer 10 graden gedaald! De hittegolf heeft gelukkig niet echt lang geduurd dus! Eigenaardig genoeg heb ik het nu soms weer op het nippertje van koud. Behalve die ene heel regenachtige dag bleef het dan ook de hele tijd heel droog en dan zijn die hoge temperaturen perfect te doen, vind ik.

Gisteren wilden we na onze boodschappen nog even Rogers nicht Jeannine bezoeken maar uiteindelijk deden we dat niet: ze voelde zich niet lekker en kreeg liever geen bezoek. Haar neef mailde naar Roger dat ze heel veel last heeft gehad van de hitte en dat acht ik goed mogelijk. Hoewel ik het zelf deze keer echt te doen vond, weet ik dat sommige huizen - en meestal zijn dat veel nieuwere huizen dan het onze - tijdens zo'n hittegolf te fel opwarmen én dat, als je tegen die warmte alle openingen sluit en de gordijnen dichttrekt, je er een drukkend, opgesloten gevoel krijgt. Dat gevoel heb ik trouwens jaren geleden eens ervaren toen we, in dat huis van Jeannine, haar moeder, de tante Laure zaliger van Roger bezochten tijdens een hittegolf (maar ik had het ook soms bijvoorbeeld op de flat van Nany).  

Vandaag is Roger heel ijverig geweest in de tuin: voor die karwei was de temperatuur immers ideaal. 

Ikzelf zit nog steeds uren te lezen. Zopas een hoofdstuk doorgeworsteld waar ik uiteindelijk niet veel van begreep (ondanks de heel duidelijke uitleg van de auteurs). Het ging onder andere over het "antropisch principe", "fijnregelingen", "kosmologische constanten". Nu ga ik lezen over de "duizelingwekkende sprong van het inerte naar het leven". 

Claude Barzotti om de avond af te sluiten

Voor het slapengaan luisterde ik zopas nog naar een interview met de gisteren overleden zanger Claude Barzotti.  Hij vertelt er onder andere over zijn (op dat moment blijkbaar voorbije) alcoholprobleem dat hem uiteindelijk fataal is geworden. Ik hield enorm van zijn liedjes en van zijn sensuele stem! Sic transit...

32°C in de schaduw

32°C haalden we in de schaduw vandaag. Ons huis blijft gelukkig opvallend fris! Toch verlieten we het even om wat rond te rijden in de streek. Op een zeker ogenblik, in Hollogne sur Geer, stelde Roger voor een natuurgebied in te lopen. We kenden het gebied niet, het leek nogal verlaten: enkele jaren geleden zou ik op zijn voorstel zijn ingegaan. Nu niet (hoewel ik merkte dat ik hem serieus ontgoochelde): het was te warm, vond ik, voor een hartpatiënt zoals Roger, en ik wilde niet riskeren zelf na enkele stappen niet meer verder (of terug) te geraken. 

Voor de rest nog veel lectuur vandaag. Ik las dat de theorie van de "Big Bang" elders ook niet bijzonder "vriendelijk" onthaald werd en dat de wetenschappers die de theorie aanhingen vaak werden beschouwd als wat men nu "wappies" zou noemen. Blijkbaar heeft de politiek zich altijd gemoeid met de wetenschap! 

De auteurs van "Dieu, la science, les preuves" geven ook een overzicht van de theorieën die materialisten uitwerkten als alternatieven voor de "Big Bang" maar geen van die theorieën zou ooit gevalideerd zijn. 

Wat ben ik blij dat ik uiteindelijk heb besloten dat boek te kopen!

Lectuur

Ik heb niet veel te vertellen, tenzij dat ik uren heb zitten lezen in "Dieu, la science, les preuves" vandaag. 

Wat weet ik toch weinig! Ik wist bijvoorbeeld niet dat de theorie van de "Big Bang" (oorspronkelijk was dat een spotwoord, vertellen de auteurs) zo vreselijk onthaald werd in de Sovjetunie. De "pioniers" van de theorie, die impliceert dat materie niet eeuwig is maar een begin en een einde heeft, werden daar vervolgd, gevangengenomen en vaak zelfs gefusilleerd, zelfs tot in de jaren 80 van vorige eeuw!

Ik staak nu mijn lectuur tot morgen. Uiteraard heb ik nog wel wat anders gedaan dan lezen vandaag maar toch moet ik nog even de keuken opruimen en ik wil daarna aan aangenamere zaken denken voor het slapengaan. Morgen lees ik immers hoe die theorie werd onthaald door het nazisme.  

Nieuwe boeken

Deze ochtend werden we gewekt door de bel. Mijn bestelling is geleverd! Dat betekent dat ik, buiten enkele echt verplichte taken, de hele dag heb zitten lezen. Het boek leest vlot hoewel ik uiteraard niet alles begrijp: door de aard van mijn studies is mijn wetenschappelijke achtergrond immers te mager. Toch slagen de auteurs erin de zaken zo duidelijk en zo eenvoudig mogelijk uit te leggen. Boeiende lectuur!

En dan, deze avond, terwijl we terugkwamen van een kort bezoek aan een familielid van Roger, kreeg ik een mail van dochterlief: het nieuwe verhaal van Elena werd in boekvorm gedrukt! Elena is blij... en ik ook! Onderstaande foto van blije en fiere Elena publiceerde haar mama op Facebook:

Varkensgeur

Er staat al lang een zuiden (of zuidwesten?) wind en (veronderstel ik) daardoor ruik ik de laatste tijd heel fel onze vroegere - nu afgebroken - varkenstallen. Vorig weekend zei Elena me nog dat het "een beetje stinkt" als je ons binnenplein betreedt. 

Ik wist meteen wat ze bedoelde - eigenaardig genoeg lijken anderen dat niet te ruiken (of zijn ze zo "beleefd" dat ze het ons niet zeggen?) - maar zelf vind ik die geur helemaal niet onaangenaam. Die geur herinnert me immers vaag aan Hoksem, het dorp waar mijn marraine opgroeide, waar Nany werd geboren en waar ik altijd zo graag naartoe ging!

Ik vind het wel eigenaardig dat 28 jaar nadat we dit huis kochten en zelfs drie jaar na de afbraak van die (bij de aankoop al lege) stallen die varkensgeur nog zo hardnekkig blijft!

Terwijl ik dit schrijf, is Roger met Hendrik aan het bellen, die weer even "spook speelt" op Rogers pc waarmee Roger een probleem had. Bedankt, jongen!

Haar eerste festival valt gedeeltelijk in het water

Elena had er mij vorig weekend uitvoerig over verteld en ze keek er zo naar uit: "Pennenzakkenrock" waar ze vandaag met de klas naartoe zou gaan. Haar eerste festival!

We kregen de hele middag een diluviale regen en toen ik op de radio hoorde dat "Pennenzakkenrock" omwille van de regen vroegtijdig zou worden beëindigd, was ik bang dat Elena heel ontgoocheld zou zijn. Maar nee, iets later vertelde ze me in een mail dat het heel leuk was geweest! Zij en haar klasgenoten hadden er inderdaad intens van genoten, merkte ik op deze foto geplukt van Facebook:

Deze avond is het opgehouden met regenen, ik hoorde op het nieuws dat er zo goed als geen schade is aangericht en alles voelt veel frisser aan: die regen was echt welkom!

Ik mag helemaal niet klagen!

Ik viel daarstraks toevallig op een documentaire over (relatief nieuwe, als ik goed begrepen heb) biologische medicijnen tegen RA.  Zou dat het medicament zijn waar de buurvrouw van Nany me onlangs over sprak? Ik vind de documentaire niet meteen terug en ga de moeite niet doen ernaar te zoeken: het was weer in het Frans, heel lang en vrij eentonig voor iemand die niet met die ziekte te maken heeft. Ik merkte wel dat, hoewel ze ook enkele bijwerkingen kunnen hebben, het er veel minder ernstige zijn dan die van het middel dat ik heb geslikt. 

Wat me echter ook opviel: bij al de mensen die voorkwamen in de documentaire waren slechts enkele gewrichten aangetast en eigenlijk waren ze er allemaal nog slechter aan toe dan ik op dit moment (ik beweer niet dat ik opnieuw in topvorm ben hé, integendeel!). En toch was bij mij letterlijk elk gewricht  aangetast en op een zeker moment kon ik dan ook bijna niets meer doen (met als gevolg dat Roger mij ocharmen met alles moest helpen, zelfs met aan- of uitkleden en wassen). 

Zeggen dat ik soms klaag omdat ik niet meer kan doen wat ik vroeger deed (wandelen, uitgebreid koken, een uur aan één stuk schoonmaken, een bed opmaken, lang en vlot typen, me soepel bukken, rondlopen met de kindjes, enzovoort ) terwijl praktisch alle mensen die werden opgevoerd in die documentaire nog erger gehandicapt bleken (bij hen was het wel of het bovenlichaam of de benen die het lieten afweten)!

Blijkbaar mag ik dus helemaal niet klagen (en moet ik maar verder letten op mijn voeding - wat niet gemakkelijk is, want als ik elders dan thuis eet, krijg ik vaak "verboden", hoewel soms lekker zoals toen 😉, voedsel voorgeschoteld).

Na de logeerpartij

Het heeft vandaag flink geregend in Vlaanderen. In Limburg bleven we gespaard (hoewel, een regenbui zou welkom zijn geweest, want we haalden weer de 30°C). 

Ik heb de twee laatste dagen vooral gelezen, correspondentie ingehaald en opgeruimd (en ik moet nog een plekje vinden om nieuwe tekeningen, die ik van de meisjes cadeau kreeg, op te hangen). Vandaag deden we onze wekelijkse boodschappen en heb ik dat boek, waar ik al zo lang naar verlang, besteld. Toch online omdat ik het daar (op een Franse site) vond voor zeven euro goedkoper dan de winkelprijs. Dat betekent wel nog enkele dagen wachten op de levering (maar tegen dan zal ik "Brieven uit de hel" dan ook eindelijk uit hebben). 

Ik ga nu trouwens verder lezen (maar eerst even virtueel verder lopen naar Rocamadour - in de regen).

Zeger zorgt verder voor de kindjes

Hoewel ze gisteren dus vrij laat ging slapen, was Eva al heel vroeg wakker vandaag. De twee anderen volgden snel. Na een uitgebreid ontbijt werd er weer gespeeld, gepraat en gelezen tot 's middags. Na nog een bordje soep en pannenkoeken toe, even opruimen, afwassen en inpakken, brachten we rond 14 uur de kindjes naar huis, naar het Leuvense dus. 

Zeger stond ons er al op te wachten. Onderweg hadden we even regen gehad en de temperatuur was een beetje (aangenaam) gedaald. We installeerden ons op het terras en weer werd er gespeeld en verteld. Ondertussen waren dochter en schoonzoon ook aangekomen. Dochterlief schonk ons allemaal een drankje in, schoonzoon hielp Elena even met het schoolwerk dat ze gisteren niet gedaan kreeg. 

Iets later moesten schoonzoon en dochterlief opnieuw vertrekken. Er werd verder gespeeld, veel gelachen, chips gegeten, ik maakte de vaatwasser leeg, dekte de tafel op het terras, warmde een spaghettisaus op en kookte deegwaren (gelukkig met veel hulp van Zeger, want al mijn ledematen waren al behoorlijk moe en pijnlijk).

Na de maaltijd, het afruimen en opnieuw vullen van de vaatwasser namen Roger en ik afscheid en reden we terug naar Haspengouw. Zeger zou verder voor de kindjes zorgen: nog samen met hen spelen en ze daarna naar bed begeleiden. 

En... onderweg naar huis viel ik in slaap!

Ruzietje na een fijne dag

We haalden net niet de beloofde 30°C vandaag (gelukkig!) maar toch bleven we binnen. De dag verliep volgens een traditioneel scenario: eten, drinken, schooltaken, spelen, vertellen, tekenen, lezen en filmpje kijken, dat alles 's middags onderbroken door een al even traditioneel bezoek aan Ikea. Waar we weer hetzelfde menu aten als alle vorige keren. En waar het lekker fris was terwijl we na het eten weer volop vertelden bij een cola of een watertje. 

Tijdens het schoolwerk werd Elena ineens bijna hysterisch. Ze wilde me oorspronkelijk niet vertellen wat er gaande was, zei me daarna dat alleen haar papa haar iets kon uitleggen dat ze niet begreep, weigerde categoriek mijn hulp om uiteindelijk toe te geven dat ze een bepaald boek (of schrift?) niet bij zich had. 

Na de avondsoep gevolgd door nog een lange tekensessie, een gezelschapsspel en een sprookje van Grimm, stuurde ik de kindjes wel iets vroeger naar bed dan gisteren. Eva en Matthias eerst, een half uurtje later gevolgd door Elena. 

Helaas, even na 22 uur hoorden we Eva wenen. Iets later verscheen ze in de salon, vergezeld door al haar knuffels. Ze wilde haar "eigen kamer". Omdat de kamer van Zeger niet gestofzuigd was, en het daar nu trouwens te heet is, zei ik dat het onmogelijk was (ik vermoed ook dat ze, evenals Matthias een vorige keer, daar niet zou willen slapen wegens te "mysterieus"). Toen vertelde ze me dat ze pijn had aan haar been. Ik dacht aan een kramp (omdat ik niets zag aan haar benen) maar ze wees op een oud schrammetje. In een poging haar gerust te stellen, ontsmette ik nog maar even die genezen schram, deed er een pleister op en ondertussen vertelde Eva me meer. Ze hadden ruzie gemaakt daarboven en ze had slaag gekregen (van wie precies leek ze niet meer te weten maar ik denk dat het vooral de ruzie was die haar dwarszat). Nadat ik haar nog wat had gesust, viel ze uiteindelijk in slaap op de sofa maar straks wordt ze wel naar boven gebracht. 

En ineens voelde ik me weer doodmoe! 😉 Ik kan duidelijk veel minder aan dan vroeger!

Moe maar voldaan

Rond 18 uur werden de kindjes gebracht door hun ouders (en daarom kochten we veel meer dan andere weken tijdens de boodschappen).

Onmiddellijk na het vertrek van dochter en schoonzoon gingen we aan tafel voor een eenvoudige maar lekkere maaltijd: groente- of tomatensoep, worst, gebakken (eerst afgekoelde gekookte) aardappelen, appelmoes en/ of worteltjes en erwtjes en aardbeien toe. Er werd verteld over de school, sportdagen, boerderijbezoek, vriendjes en vriendinnen. 

Terwijl Roger en ik afwasten, hebben de kindjes gelezen en getekend en daarna speelden we nog tot heel laat "levensweg". Nog een beetje geconverseerd (over vrij diepzinnige zaken zoals geloof en mythe, gezondheid en ziekte, beroepskeuze en studies én zelfs over erfelijke ziekten, spermadonoren, hetero- en homoseksualiteit) en dan was het hoog tijd voor de kindjes om de tanden te poetsen en naar bed te gaan, met voor het in slaap vallen eventueel nog een beetje lectuur of een dagboek aanvullen. 

Ik ga nu de keuken verder opruimen en dan zelf ook nog even ontspannen met wat lectuur. 

Aankoop weer uitgesteld

Wekelijkse boodschappen vandaag. We moesten zo veel meer kopen dan andere weken (uitleg volgt later), het was zo warm en ik had nog zoveel te doen in huis dat ik maar niet gevraagd heb om ook nog langs een boekenwinkel te gaan. Dat wordt dus weer uitgesteld tot volgende week.  Ik zal maar eerst "Brieven uit de hel" verder uitlezen.

Het blijft heel warm

In feite (ik keek gisteren, nadat ik vorige post had gepubliceerd, nog naar het einde van dat interview) beweerde die auteur dat het nog honderd jaar kan duren voor de wetenschap een minder "materialistische" toer op gaat. Maar hij lijkt zeker dat het keerpunt er komt (en honderd jaar - of zelfs het dubbele - is inderdaad weinig in het licht van de eeuwigheid). Ik wilde even concluderen met "ik ben benieuwd" maar... dat keerpunt zal ik dus niet meemaken! 😕

Nog steeds is het heel warm. Het is ook wel heel droog en dus te doen (vind ik persoonlijk). Toch bleven we weer binnen (met veel lectuur) in ons nog steeds vrij frisse huis (weer maximum 27°C op een zeker moment in de keuken). 

Ik las wel in een mail van een vriendin dat haar echtgenoot gisteren bijna onwel werd door de hitte. Ik weet ongeveer welke medicijnen die man slikt en ik weet ook dat één daarvan bij een hittegolf kan zorgen voor een hitteberoerte. Waarom nemen artsen niet de tijd om patiënten te vertellen over de mogelijke bijwerkingen van de medicamenten die ze slikken?  Jawel, eigenlijk weet ik het, het ligt aan een gebrek aan tijd. 

"Dieu, la science, les preuves"

We gaan dit jaar weer niet op reis (eigenlijk vermoed ik dat we nooit meer op reis zullen gaan) en dus besloot ik dat ik mezelf een pleziertje zou gunnen, een cadeautje. Volgende week wil ik het boek "Dieu, la science, les preuves" kopen (niet online, want ik wil er eerst even kunnen in bladeren).  

Wel, nadat ik deze avond mijn lectuur van "Brieven uit de hel" even onderbrak, kreeg ik van YouTube dit interview met een van de twee auteurs van "Dieu, la science, les preuves" voorgesteld! Ik ging bijna schrijven dat het weer toeval is maar ik had inderdaad al enkele keren "gegoogeld" naar dat boek de laatste weken.

Dat interview was op "La télé de Lilou", dat ik soms volg. Deze keer vond ik dat "Lilou" geregeld vrij domme vragen stelde maar... het gevolg daarvan was dat auteur Bonnassies in zijn antwoorden soms een heel duidelijke en vrij lange uitleg kon geven. Hij beweert onder andere dat de wetenschap op het punt staat een kentering mee te maken! ?

Volgende week vraag ik aan Roger om tijdens onze boodschappen even een boekenwinkel binnen te lopen!

Brieven uit de hel

Het werd vandaag nog iets warmer. We bleven dus thuis en gingen niet, zoals ik eerst vaag van plan was, naar het "Klaprozenfestival" van Heers. Ik bracht mijn tijd voornamelijk met lectuur door. Dat boek van Lewis is gewoon wonderbaar! Vriendin Bernadette vroeg me er een beetje meer uitleg over in een mail en vermits ik onlangs (weer toevallig) op een duidelijke bespreking ervan viel, heb ik haar die pagina doorgestuurd. 

Het is jammer genoeg weer in het Frans en een evenwaardige Nederlandse uitleg vond ik niet. Voor Bernadette is dat uiteraard geen bezwaar maar misschien interesseert het jullie ook? Dan nog maar eens een beroep doen op DeepL, dacht ik:

  "In Devil's Tactics geeft C. S. Lewis een reeks lessen over geestelijk leven en vooruitgang in het christelijk geloof. Hij doet dit door, vanuit het oogpunt van demonen, een gewone man te portretteren die, in de loop van een eenvoudig verhaal dat gekenmerkt wordt door oorlog, verleidingen en fouten ervaart.

 Screwtape, een hooggeplaatst lid van de bureaucratie van de hel, is mentor van Wormwood, een leerling-verleider. Screwtape geeft hem precieze details en talloze methoden om het geloof van zijn protegé te vernietigen en hem in zonde te leiden, met als doel hem via verdoemenis naar de hel te brengen.

De plot van het boek is gebaseerd op de observatie van de menselijke natuur en op het christelijk geloof en de christelijke leer. C. S. Lewis maakt gevarieerd en krachtig gebruik van correspondentie. De theologische, spirituele en psychologische inhoud van de brieven is breed: seks, liefde, trots, gulzigheid, oorlog, het weer... Lewis biedt ook een lezing van bepaalde hedendaagse en vroegere stromingen.

Het universum van de roman is gestructureerd op drie niveaus: het menselijke niveau, dat centraal staat in het spel, het niveau van God, die "de Vijand" wordt genoemd, en het niveau van de demonen, waarvan de leider "onze Vader van beneden" is. Het niveau van Screwtape en Wormwood is moreel omgekeerd, met een beestachtig begrip van liefde: de logica van eten en gegeten worden. Bovendien zijn demonen totaal niet in staat om menselijke deugdzaamheid te begrijpen. Uiteindelijk verachten ze de mens en het vlees."

Virtueel naar Corsica

Eerst wilde ik deze avond "Brieven uit de hel" verder lezen maar toen ik op een vlog uit 2021 van Céleste ("Bunker sauvage") viel, bleef ik daarnaar kijken. En maakte ik dus een virtuele voettocht door de bergen in Corsica.  

Deze aflevering van "Bunker sauvage" is niet enkel interessant omwille van de tocht en het bivakkeren op zich, maar ook omdat het zich afspeelt in volle "Coronaperiode" en Céleste vertelt hoe hij het allemaal aanpakte als niet gevaccineerde. 

Heuglijk nieuws tijdens een hittegolf

We haalden de 30°C vandaag! Gelukkig bleek (en bleef) het lekker fris in huis (hoewel in de keuken, die op het Zuiden uitgeeft, de temperatuur toch even steeg tot 27°C). 

Ik heb voornamelijk dat verhaal van Elena verder nagelezen en we kregen even bezoek van buurvrouw Marie-Claire die heuglijk nieuws had (waar ik voorlopig niets ga over vertellen hoewel het mij ook heel blij maakte)!

Tijdverlies in het verkeer

We bezochten vandaag nog eens schoonzus L. in het Leuvense. Na een paar aangename uurtjes in de cafetaria verlieten we haar rond 16:45 uur. Ik had berekend dat we rond 17:30 uur zouden thuis zijn, ons eten moest ik enkel opwarmen, dus zou ik meteen het verhaal van Elena verder kunnen nalezen. 

Helaas, het duurde niet lang of we zaten op de snelweg naar Luik in een monsterfile. Op de radio hoorden we dat er drie kwartier vertraging was. Na een dik kwartier aanschuiven, besloot Roger de afrit naar Hoei te nemen. Blijkbaar namen veel bestuurders dezelfde beslissing, want daar was het ook even aanschuiven. Uiteindelijk konden we rustig via kleine wegen verder naar huis rijden, waar we rond 18:40 uur aankwamen. Tijd hadden we niet gewonnen (maar het was wel veel aangenamer rijden). 

Dat betekent dat we meteen voor ons avondmaal en de afwas zorgden en dat ik pas tegen 21 uur (na nog een telefoontje met dochterlief in verband met een nakende logeerpartij van de kindjes) verder kon beginnen lezen!  Wat een tijdverlies! 

Uitstap en lectuur

 'Zullen we nog eens naar Borgworm rijden?' stelde Roger deze middag voor. 

Het was heel mooi weer (en droog terwijl we gisteren even regen kregen) en onderweg genoot ik van de prachtige landschappen (we reden immers via veldwegen) maar in Borgworm zelf vond ik het heel druk. Het lijkt er wel op dat ik nog minder tegen drukte kan dan vroeger. 

Toch deden we er enkele stappen, liepen er zelfs een boekenwinkel binnen waar ik niet vond wat ik zocht. Daarna reden we (want die enkele stappen waren duidelijk voldoende geweest voor mijn ledematen) naar Batsheers, weer door de velden en holle wegen. Eigenaardig genoeg zag ik nog steeds praktisch geen klaprozen in de bermen. 

Na ons avondeten en de afwas wilde ik verder beginnen te lezen in "Brieven uit de hel" toen ik een  bericht van Elena kreeg met de jongste versie van haar verhaal. Of ik een laatste keer wilde nalezen. Ik weet dat Elena dat verhaal graag cadeau wil doen aan haar juffrouw (en misschien aan enkele klasgenoten?) aan het einde van het schooljaar dus kreeg dat werkje voorrang. En doe ik nu dus verder, want ik heb nog maar een twintigtal bladzijden van de iets meer dan honderd gelezen. 

Nog over dromen

Ik heb het misschien al gezegd: dromen intrigeren me. 

Uiteraard heb ik nog over andere zaken gedroomd na die droom over die dringende vertaling, maar die specifieke droom bleef door mij hoofd spoken. Omdat zodra ik (in mijn slaap dus) besefte dat ik droomde, ik een oordeel velde over die "Rik" die ik toch helemaal niet kende. Ik dacht immers (nog steeds in mijn van dan af "lucide" droom dus, en vlak voor het wakker worden): "Hoe komt het dat net hij, die niets met talen of vertalingen te maken heeft, mij zulke goede raad geeft?" 

Het contrast tussen het niet kennen van die "Rik" en de vraag die ik me over hem stelde plus het feit dat de naam van die onbekende me is bijgebleven (net zoals opvallend veel kleine details uit die droom trouwens) maken dat die droom me niet losliet. 

En vandaag, terwijl ik verder las in "Brieven uit de hel", viel ineens mijn euro. Het allereerste vertaalbureau waar ik voor werkte, werd gerund door een zekere Leopold en zijn broer Rik! Rik had inderdaad helemaal niets met taal te maken en zorgde dan ook enkel voor de administratieve kant van de zaak! Refereerde die droom naar die eerste vertaalervaringen?

Brieven uit de hel en euthanasie

Na onze wekelijkse boodschappen kreeg ik vandaag nog voldoende tijd voor lectuur. We wisten dat we het boek "Brieven uit de hel" van C.S Lewis hebben, ik wilde het al een poosje lezen maar we vonden het niet meer. En toen merkte ik plotseling dat ik het boek ook op mijn pc heb staan. Dat betekent wel dat ik het niet eender waar kan lezen maar vermits Roger toch ook op zijn computer bezig was, zat ik gezellig te lezen tegenover hem. Ik vind die brieven gewoon geniaal!

Ineens zei Roger me dat hij pas naar een debat over euthanasie (in Frankrijk) tussen auteur Houellebecq en filosoof Enthoven heeft geluisterd. Ik luisterde ook en het viel me op dat Houellebecq ongeveer hetzelfde probleem heeft als ik: als euthanasie betekent "sterven met de hulp van een arts", houdt dat in dat die arts de patiënt ter dood moet brengen. Ik moest terugdenken aan mijn boeiende discussies met onze vriend André zaliger (waarbij André de rol van Enthoven in dit debat voor zich nam).

Stress

Ik kreeg een dringende vertaling aan met de post. Het waren een vijftigtal A4-bladzijden en ik begon te stressen omdat de tekst heel technisch was en ik het werk op een weekje moest klaarkrijgen. Ik begon er toch vol goede moed aan, al sakkerde ik omdat ik de hele tekst moest overtypen (ik had immers geen bestand gekregen) en omdat ik vrij veel technische begrippen moest opzoeken in (papieren) woordenboeken. Het ging niet echt vooruit. Ik begon nog meer te stressen maar toen kwam er een zekere "Rik" binnen (ik kende hem niet) die me voorstelde de tekst door een OCR-scan te halen en daarna gebruik te maken van DeepL. En toen besefte ik weer dat ik aan het dromen was!  

Dat was vlak voor het wakker worden en tijdens ons ontbijt moest ik constant terugdenken aan mijn eerste vertalingen. Wat zijn de zaken veranderd en gemakkelijker geworden sindsdien! 

Drukke bedoening alom

Vandaag organiseerde de gemeente Heers een receptie op het Centrumplein. Nee, we gingen er niet naartoe hoewel ik vermoed dat het gezellig zal geweest zijn. Een paar uur rechtstaan leek me immers te vermoeiend. 

We reden wel nog een beetje rond in de omgeving (maar vermeden dus bewust de hoofdgemeente waar die receptie plaatsvond). Eerlijk, ik vond het overal ontzettend druk! Zoveel wandelaars en fietsers op alle veldwegen, zoveel auto's geparkeerd overal, caféterrassen die overvol zaten. Het leek wel alsof deze buurt een heel toeristische trekpleister was geworden (en misschien is dat ook wel zo). 

Uiteindelijk reden we naar Vechmaal en daar was het veel rustiger (al zat het binnenplein van De Horne ook behoorlijk vol). Na een korte wandeling en voor Roger enkele foto's maken van de kerk waarvan het dak bleek vernieuwd te worden, reden we maar terug naar huis zonder een terrasje te doen: De Horne leek ons te druk en Stephane Malais in Heks bleek nog steeds gesloten te zijn.

Deze keer merkten we wel dat de bermen al wat meer klaprozen begonnen te tonen. 

Oude mensen en "Sneeuwwitje"

Vandaag konden we eindelijk Maj en Charlie bezoeken. Het werd een gezellige middag op het terras van het rusthuis, in de zon en beschut tegen de wind. Maj had het onder andere over een project - ik weet niet of ik er al meer over mag vertellen - dat haar na aan het hart ligt en waar ik ook erg naar uitkijk. Ik weet zeker dat het een succes wordt. 

Natuurlijk spraken we weer over onze pijntjes en oud worden, en onze gastheren vertelden ons een beetje over hun leven in het bejaardenhuis. Ik had weer eens de indruk dat van de drie rusthuizen waar ik de afgelopen jaren ben geweest, dit het meest aangename is... maar het is zo moeilijk bereikbaar zonder auto.

Terwijl we bij Maj en Charlie waren, kreeg ik al telefoontjes van achterbuurjongen L. Ik had beloofd contact met hem op te nemen zodra we terug waren, wat ik ook deed. Daarna heb ik hem een uurtje geholpen met het voorbereiden van een toets voor dinsdag.

En vanavond, na het eten, terwijl ik nog steeds nadacht over het feit dat onze vrienden en wij nu oude mensen zijn, viel ik op deze video: Fernand, 91 jaar oud, bouwt al meer dan 30 jaar aan "het huis van Sneeuwwitje"!

Wekelijkse boodschappen

Vandaag hebben we dus gezorgd voor het grootste deel van onze wekelijkse boodschappen en zijn we geëindigd in de "Action", waar Roger wist dat hij bepaalde items goedkoper kon vinden dan elders. Zoals altijd probeerde ik me in die winkel niet te laten verleiden, en het is me gelukt! Daarna hebben we een korte wandeling gemaakt in Borgloon en het viel me op dat Roger deze keer niet zo snel vermoeid leek te zijn in de steile straatjes.

Helaas begonnen enkele van mijn gewrichten weer serieus op te spelen! Ik weet dat mijn RA niet te genezen is. Ik let op onze voeding, maar de laatste tijd hebben we vrij vaak buiten de deur gegeten, en eigenlijk ook te veel suikers en dergelijke gehad. Desondanks, hoewel de pijn nooit helemaal verdwenen was, leken mijn gewrichten zich redelijk gedeisd te houden. Ik hoop dat ik geen opflakkering krijg!

Weer een verandering van programma

Ik zei het al, ik hou niet van veel afspraken op één dag. Roger heeft eerder de neiging soms zijn dagen vol te willen proppen.  Zo ook vandaag met als gevolg dat ik een afspraak moest afzeggen.

Heel vroeg al bracht Roger de auto naar de garage in Sint-Truiden voor een algemeen onderhoud. Kort na de middag zouden we hem terugkrijgen. Ik had onlangs aan Roger gevraagd wanneer ik volgens hem het beste nog eens kon afspreken met Maj en Charlie en hij vond daarvoor vandaag de ideale dag. Ik had al enige twijfel (onder andere omdat Roger deze avond een vergadering had) maar belde uiteindelijk naar Maj om af te spreken.

Toen echter bleek dat de auto pas tegen 15 uur terug geleverd zou worden, voelde ik me verplicht mijn afspraak af te zeggen (de cafetaria van het rusthuis sluit al om 16 uur én rond 17 uur krijgen de bewoners al hun avondmaal). 

Toen we dan eindelijk de auto weer tot onze beschikking hadden, stelde Roger voor vandaag nog onze boodschappen te doen in de plaats van morgen. Ik stribbelde een poosje tegen (omdat het al zo laat was en onze wekelijkse boodschappen gemakkelijk twee uur in beslag nemen, ik nog moest koken én Roger deze avond naar een bestuursvergadering van Heemkunde Groot Heers moest) maar uiteindelijk gaf ik Roger zijn zin. Met als gevolg dat we maar een klein deel van de boodschappen konden doen als ik nog op tijd wilde zorgen voor ons avondmaal zodat Roger op tijd naar zijn vergadering kon gaan!

Roger is op zijn vergadering geraakt maar in mijn ogen was het een verloren dag!