Nog eens over taal en dialecten

Nog even een opmerking over Nederlands voor het slapengaan.
Gisteren, tijdens de toneelopvoering, heb ik me meermaals geërgerd aan de uitspraak (acteur-uitspraak dus hé vrienden die dit slechts diagonaal lezen: het is niet "echt"!): 'Daar kun je een vrouw mee slagen' terwijl er duidelijk bedoeld werd: 'Daar kun je een vrouw mee slaan'.
Ik weet dat (vooral in het Leuvense, denk ik) de werkwoorden "slaan" en "slagen" worden verward maar ik vind dat een toneelgezelschap zulke fouten niet zou mogen maken (tenzij ze dialecten willen nabootsen, wat gisteren inderdaad het geval was, al werden in bedoelde zin duidelijk niet met opzet de twee werkwoorden door elkaar gehaald).

Hetzelfde valt me bij Brabanders ook vaak op met het werkwoord "zetten". Verleden tijd daarvan is: "ik zette" en niet "ik zat", wat de verleden tijd is van "zitten".
En "noemen" versus "heten" is nog een apart hoofdstuk op dat gebied! Zelf zei ik, tegen het einde van mijn Nederlands leerproces ook constant: 'Hij noemt X of Y'. Tot ik van Roger leerde dat ik verkeerd bezig was. Het is immers: 'jij heet (en dus niet 'jij noemt') Roger' maar wel: 'jouw moeder noemde je Roger'.
Ook die fout - die veel van onze vrienden ook maken - hoorden we gisteren vaak.

Jammer, vind ik dat. Ik herhaal het: ik heb Nederlands geleerd door te lezen en te luisteren en telkens als ik iets verkeerd leer op die manier voel ik me bedrogen.

Gisterenavond en vandaag praatten Nononc, Françoise en wij, naar aanleiding van de toneelopvoering van gisteren, nog een poosje over dialecten. En ik moet Françoise (die oorspronkelijk ook Franstalig was) gelijk geven: zolang Vlamingen hun dialecten koesteren, zullen ze geen respect krijgen voor hun taal!

Bezoek van "Nononc" en (tante) Françoise

"Nononc" is de veel jongere broer van mijn moeder Nany, van wie ik als kind dacht dat hij mijn grote broer was. Zijn echtgenote is mijn generatiegenote Françoise die meer een vriendin dan een tante is voor mij.

Eergisteren, na de middag, haalden Roger en ik hen af aan het station van Borgworm (Waremme in het Frans). We reden meteen naar Kerniel waar we een lange wandeling maakten van het klooster naar het centrum van het dorp en met een lus door de vallei terug naar het café "Vallei van Colen".
Onderweg ontmoetten we de bloggers Christiane en Johnny met wie we een poosje praatten en die mijn enthousiasme voor Limburgers enigszins wisten te temperen (maar daarover - misschien - later meer).

Met Nononc en Françoise in de "Vallei van Colen" (foto Roger)

Na een consumptie of twee in het café (het was nog te koud om buiten te zitten) wandelden we naar het klooster zelf  (binnenplaats en tuin) van waaruit we een prachtig uitzicht hadden op de vallei waar een paar jonge paardjes aan het dartelen was.

Van daar reden we naar Borgloon waar we eerst de kerk bezochten. We kwamen er een (denk ik) diaken tegen die ons een heel boeiende uitleg gaf.
Uiteindelijk nodigden Nononc en Françoise ons uit in het Indisch restaurantje. Weer bijzonder lekker!

Iets over 22 uur waren we terug thuis waar onze genodigden uit hun bagage een dik boek toverden als cadeau voor ons.  Kom maar af met jullie vragen, Elena, Matthias en Eva!
Na nog een poosje praten gingen we naar bed.

Gisteren, na de brunch, besloten we te wandelen naar de Transparante Kerk in Borgloon. Maar eerst wilden we onze gasten de (heropgebouwde) toren die voorkwam in de serie "Katarakt" tonen en van daaruit geraakten we niet aan de doorkijkkerk.

Foto Roger

Waarop we beslisten te gaan genieten van de zon, die eindelijk door de wolken priemde, op het terras van Stephane Malais in Heks.

Rond 16:30 uur waren we terug thuis,waar ik na een telefoontje met Nany aan het avondeten begon te werken zodat we op tijd naar het Leuvense konden vertrekken. Daar zouden we immers een nieuw optreden van de Reizende Reiger meemaken.

Foto's Roger

Weer heb ik tranen moeten lachen!
Na nog een kort praatje met Zeger reden we na de voorstelling terug naar Haspengouw waar we nog even napraatten bij een drankje alvorens te gaan slapen.

Vandaag, na een snel ontbijt, een zonnige wandeling in Veulen waar we de open kerk bezochten en daar konden kijken naar een presentatiefilm over Heers.
Na een summier middagmaal brachten we Nononc en Françoise terug naar Borgworm waar ze de trein terugnamen naar de kust.

Voor ons een geslaagd weekend en ik hoop dat dit ook geldt voor onze gasten!

Thuis hebben Roger en ik nog even gewerkt voor de werkgroep WO I en heb ik twee wasmachines laten draaien.

Vrij drukke dagen voor het weekend

Gisteren heb ik, buiten nog wat schoonmaken en het lezen van eindelijk een nieuwe brief van Matadi-vriendin zonder PC, voor mijn doen heel veel tijd aan telefoon doorgebracht. Eerst met Hendrik en daarna met onze Matadi-vrienden Lily en Roger die dat duidelijk heel fijn vonden. Ik wilde daarna naar Jan Gerits bellen toen ik een mail kreeg van hem. Hij zal zorgen voor een gezamenlijk antwoord op dat onaangenaam bericht van het KVLS-bestuur.

Toen Nany hier was, vroeg ze me op een bepaald moment: 'Wanneer maak jij jouw ruiten eigenlijk schoon?' waarop ik antwoordde: 'Als ik tijd heb, één à twee keer per jaar'.Wel, gisteren dacht ik daar eindelijk nog eens even tijd voor te kunnen maken, maar dat bleek helaas niet het geval. Na ons avondeten en mijn uurtje lectuur in de relax moest ik immers nog enkele teksten nalezen voor de werkgroep WO I.

Deze ochtend, vergadering van 9 tot 11 uur (althans wat Roger en mij betreft, de anderen zijn langer gebleven). Daarna reden we naar het Leuvense.

Weer wilde Eva eerst bij onthaalmoeder Lutti blijven. Eens in de auto begon ze echter volop te "babbelen". Het is echt een geluk dat ze meestal aanwijst waar ze het over heeft, want juffrouw kan nu heel boos worden als ze merkt dat je haar niet begrijpt!
"Thuis" wilde ze uiteraard mee-eten, hoewel ze pas had gegeten bij Lutti. Daarna een beetje spelen (vooral met alles wat muziek maakt... en met de speelgoedmicrofoon in de hand zelf "zingen"). Maar weldra kroop ze weer op mijn schoot en viel daar bijna in slaap.
We brachten haar dus naar bed.

En... mijn rug heeft geluk gehad: ze werd wakker vlak voordat Roger met Elena en Matthias van de school terugkeerde (ik hoorde het aan haar muzikaal uiltje dat ze aan de gang had gezet).
Roger tilde Eva dus uit haar bedje, Elena en Matthias overvielen me met verhalen over school, ik deelde drank, koekjes en appelpartjes uit en buurmeisje Anna kwam spelen. Eva at (zelfstandig) een klein beetje fruitpap maar verkoos duidelijk appel en koek.

Deze avond moest onze dochter lesgeven, dus hielp ik onze schoonzoon het avondmaal klaar te maken (ik verwerkte een rest bloemkool tot soep, hij maakte pesto, we kookten spaghetti en hij bakte een varkenshaasje). De kindjes hebben heel goed gegeten... en ik uiteraard weer (weinig) pasta!😞

Toen Elena en Matthias in bed lagen en terwijl Eva nog een fles melk kreeg, zijn Roger en ik terug naar Haspengouw gereden, waar we nog heel even hebben gewerkt voor de werkgroep WO I.

Morgen verwachten we bezoek waar ik naar uitkijk!

Over Oleye (Liek), onder andere

Ik vond dat Roger vandaag meer dan voldoende beweging had gekregen (hij had de vroegere kamer van onze dochter - ja, binnenkort bezoek waar ik echt naar uitkijk - de badkamer en de gang op de verdieping gestofzuigd) en ik drong dus niet aan op een wandeling. Hijzelf was het die voorstelde naar Oleye te rijden: hij had pas (tja, hij is nog steeds bezig met die soldatenverhalen voor "ons" boek) gelezen over een soldaat die na de Grote Oorlog verhuisde naar dat dorp en wilde zoeken naar zijn graf.
Wij dus naar de begraafplaats van Oleye. Een halfuurtje hebben we daar rondgelopen en opschriften op graven bestudeerd: we hebben de soldaat niet gevonden.

Eerst dacht ik daarna toch een wandeling voor te stellen van daar uit (ik hou van dat dorp) maar het voelde echt veel te winterskoud aan!

Thuis kreeg ik na het avondeten een vrij lang telefoontje van Nany. Zelf heb ik geprobeerd onze Matadi-vrienden Lily en Roger te bereiken (ik heb het geleerd: de meeste mensen worden, in tegenstelling tot mezelf, graag opgebeld) maar die gaven niet thuis.

Voor de rest vandaag mijn belastingaangifte klaargemaakt, schoongemaakt, gewassen en gekookt (onder andere gegratineerde koolrabi, mét kurkuma!).

En mij droevig gevoeld na een mail van iemand van het KVLS-bestuur die duidelijk van de Limburgse monografieën af wil  geraken. Ik ga daar nu niet meer over vertellen, dat doe ik wel als we daar over vergaderd hebben, Jan, Jo en ik van de monografieën met het bestuur van de KVLS.
Als die vergadering er ooit komt natuurlijk, want de laatste keer dat wij van de Limburgse monografieën werden uitgenodigd, waren wij alle drie niet vrij (als ik me goed herinner moesten Roger en ik toen babysitten voor we naar een vergadering van de werkgroep WOI gingen, was Jan Gerits op bezoek bij zijn vrouw die in het ziekenhuis lag en was Jo op reis met zijn leerlingen) en werden er door het KVLS-bestuur allerlei beslissingen genomen over onze hoofden heen.  Over die beslissingen ging die mail.

Mijn eerste reactie (tegen Roger die uiteraard altijd mijn eerste klankbord is) was: ' Ik verwachtte een nieuwe afspraak en niet ineens beslissingen die genomen worden zonder dat wij onze zeg kunnen doen' waarop Roger (als jurist, denk en hoop ik) antwoordde dat die manier van doen inderdaad gewoon niet kan.

Ikzelf ben er de hele avond niet goed van geweest: sommige mensen die vorige zaterdag poeslief deden tegen mij hadden dus een paar weken geleden beslist dat ze eindelijk van de "Limburgse monografieën" wilden verlost worden (en hebben me daar zaterdag niets over gezegd, integendeel: er werd mij zelfs herinnerd aan de verjaardag van Jan Gerits die ik - foei! -  zelf was vergeten) en wisten dat Jo, Jan en ik weldra zulke "dwingende" mail zouden krijgen!

Hoewel ik er van overtuigd ben dat het huidige bestuur van de KVLS ongelijk heeft (die monografieën zijn de beste publicatie van de KVLS) begin ik me af te vragen of er geen mogelijkheid is voor Jan, Jo en mij om op onszelf voort te doen.
Maar ja, het zijn al decennia de "Limburgse monografieën van de KVLS": een naam veranderen gaat, denk ik, niet zomaar.

'Shit', zou Hendrik zeggen!😊

VZO

Ik wist eerst niet waarvoor die letters stonden maar nu weet ik het wel: "Vrijwillige Zwangerschaps Onderbreking". Ik weet het omdat ik er deze avond, na een dag vol huishoudkarweitjes, boodschappen en (tja, nog steeds) samen met Roger nalezen van soldatenverhalen voor het boek over WO I, tijdens mijn ontspanning, dit over vond.

En, ik kan er niets aan doen, maar als ik daar lees: 'Wat zijn de risico's?' en verder alleen lees over de risico's voor de "moeder" en niets over de risico's voor het ongeboren kind, dan voel ik me zo wereldvreemd als maar zijn kan. Denkt dan niemand meer aan al die levens in spe die daardoor worden vernietigd?

Moslims denken daar (jammer voor ons, al zullen we het volgens Houellebecq nog niet meteen voelen) wel anders over!

Erfgoeddag

Heers had een gevarieerd aanbod op deze erfgoeddag,
Na een lang telefoontje met Nany besloten Roger en ik daarvan gebruik te maken voor onze dagelijkse wandeling.

Zo ontdekten we nog deeltjes van Heers die we niet kenden en kwamen we terecht in een paar boerderijen waar Jos V. en Ludo D. van Heemkunde Groot-Heers allerlei oude landbouw- en andere werktuigen tentoonstelden.

Foto's Roger (zoon Hendrik: vergroot de laatste foto eens en lees dan aandachtig wat er staat 😊!)

De temperatuur was echt ondermaats maar wijzelf kregen het warm genoeg door ons stappen. Ludo en Jos echter klaagden over "bevroren voeten".

Onze wandeling bracht ons met een lus terug naar het gemeentehuis waar we op de "koer" genoten van een biertje. "Genoten" is wel niet het juiste woord: we waren verkleumd toen we terug naar huis reden: we haalden amper maximum 9°C vandaag!

Na ons avondmaal is Roger nog uren bezig geweest met het boek van de werkgroep WOI (en hij vindt nog steeds foutjes!). Ikzelf ben, wat dat boek betreft, echt verzadigd en heb deze avond (na een lang telefoontje van Hendrik) nog eens gekeken naar Flashback (deze keer met - Engelse - ondertitels, wat een Engelstalige film voor mij veel toegankelijker maakt). Prachtige tragische en nostalgische film!

Nee, ik was het niet vergeten!

Terwijl Roger en ik ons klaarmaakten om naar Mettekoven te gaan, werd afscheid genomen van vriendin Sams' zus. Ik vermoed dat Hendrik op de uitvaart aanwezig was. Ik kon er enkel in gedachten bij zijn, lieve Sam!

Poëtische bloesemwandeling van de KVLS

Vandaag genoten enkele leden van de KVLS van de resterende (lees: gespaard door de vorst) bloesems in Mettekoven. We waren maar met een twaalftal leden en dit jaar hadden wij zelf geen vrienden of familie uitgenodigd. 

Om te beginnen zouden we eerst mijn "Nononc" en (tante) Françoise op bezoek gehad hebben en zouden zij ons vergezeld hebben maar uiteindelijk werd dat bezoek uitgesteld. Wat me achteraf gezien goed uitkwam, want ik zou, met die drukke voorbije dagen, geen tijd gevonden hebben om ons huis weer een beetje in orde te krijgen tegen vandaag. Vrienden wilde ik om dezelfde reden niet uitnodigen. Daarbij kwam dat dit de eerste activiteit van de KVLS is waar Roger en ik dit jaar aan deelnemen, en dat ik dus een beetje meer contact wilde hebben met andere leden.

Boudewijn Knevels had voor ons de mooiste gespaarde bloesems uitgezocht en het werd, ondanks de relatieve kou, nog een heel mooie wandeling.

Foto's Roger

Eigen foto

Daarna werden we bij Boudewijn en Ilonka getrakteerd op een drankje en hapjes.

Eigen foto's

Widooie, Heks en "The King's Speech"

Vandaag, nadat ik de voorlopig laatste teksten voor het boek van de werkgroep WO I had nagelezen, een bijzonder mooie wandeling op de grens van Vechmaal (deelgemeente van Heers) en Widooie (deelgemeente van Tongeren).

Foto's Roger

Daarna wilde ik ons poortgebouw vegen maar Roger stelde voor iets te gaan drinken in de tuin van Stephane Malais in Heks. Het was eigenlijk nog wat te fris voor een terras (de lente laat echt op zich wachten, en de fruittelers hebben zelfs een groot deel van hun oogst verloren door de vrieskou van onlangs).

Foto Roger

We kwamen er Jos VDB tegen die pas een groep Duitse toeristen had gegidst doorheen Haspengouw (onder andere Sint-Truiden, het klooster van Kerniel, Borgloon en Heks).

Roger stelde daarna gelukkig voor zelf te zorgen voor het poortgebouw terwijl ik het avondeten klaarmaakte.

Mijn uurtje lectuur op papier werd gewijd aan het boek  "The King's Speech" van Mark Logue (kleinzoon van Lionel Logue) en Peter Conradi (boek dat ik kreeg van vriendin ML). Het boek bevat veel meer informatie dan de film en is dus nog boeiender!

Babysitten na een vergadering van werkgroep WO I

Om 9 uur deze ochtend vergadering van de werkgroep WOI. Ik was maar half wakker (tja, Roger en ik zijn nachtraven en de laatste dagen zijn we - voor ons doen - vrij vroeg opgestaan na toch lange nachten - nachtraaf Hendrik was immers ook hier - en deze ochtend moesten we, niet uitgerust van de vorige dagen, nog vroeger opstaan). Weer een vruchtbare vergadering, dat wel.

Daarna reden we naar het Leuvense om Eva af te halen bij onthaalmoeder Lutti. Deze keer wilde Eva niet perse bij Lutti blijven: ze liep heel gewillig mee naar de auto nadat ze ons eerst van alles had aangewezen en daarbij telkens iets had "gebrabbeld". Gelukkig begreep Lutti telkens wat Eva bedoelde, herhaalde ze in begrijpelijke woorden een deel van Eva's zinnen zodat wij gepast konden reageren.
En dat leek ons meisje echt te appreciëren! Tot aan haar dutje om 14:40 uur heeft ze enthousiast zitten (of staan) "praten".
En... (nogmaals gelukkig): ze maakt er de nodige gebaren bij zodat ik meestal wel begrijp wat ze bedoelt.

Dat zij ongeveer alles begrijpt is duidelijk: ik zei bijvoorbeeld tegen Roger rond 14:35 uur: 'Zou Eva niet naar bed moeten gebracht worden?' (ze lag half te slapen op mijn schoot nadat ik weer - op haar verzoek - uit een boekje had voorgelezen). Eva zei: 'Ja!' en liep naar het hekje voor de trap naar de verdieping. 'Ja maar ik ga toch eerst jouw pamper verversen', zei ik toen. En Eva veranderde van koers: ze liep naar de kamer waar de luiertafel staat.
Nog straffer is dit, wat Roger me later vertelde (ik was toen bezig met Elena, Matthias en buurmeisje Anna): hij had gevraagd aan Eva: 'Waar zijn jouw schoenen?' en Eva wees haar schoenen aan. Daarna vroeg Roger: ' Waar zijn mijn schoenen?' En Eva wees zijn schoenen aan!

Terwijl ze haar dutje deed, ging Roger Elena en Matthias halen. Die thuis, na een drankje en een stukje paasei, in de speelkamer een "stad" begonnen te bouwen.

Eigen foto's

Buurmeisje Anna kwam ook spelen, ze werkten nog even voort aan de "stad" maar daarna wilden Anna en Elena in de tuin spelen. Matthias verkoos verder te spelen met "de stad" maar rond 17:15 uur vroeg hij of hij naar een filmpje mocht kijken.

Eva werd wakker en ik moest Roger wakker maken (hij was in slaap gevallen in de salon; ikzelf had ook geregeld de neiging om in slaap te vallen vandaag maar dat kon ik me niet permitteren) zodat hij Eva uit haar bedje kon tillen.

Eva at (heel goed en bijna helemaal zelfstandig) haar fruitpap en kort nadat onze dochter thuiskwam begonnen zij en ik aan het avondmaal.

Na het avondeten zijn Roger en ik naar huis vertrokken ('Ik zal jou missen morgen', zei lieve Matthias die, na enkele filmpjes te hebben bekeken, weer bezig was met "de stad" toen ik hem een kus gaf).

Onderweg naar huis viel ik in slaap!

Thuis heb ik snel de belangrijkste mails beantwoord, een paar uur voortgewerkt aan "ons" boek en daarna verder gekeken naar "The King's Speech".

Snelle kroniek van vier "Paas"-dagen

Zondag 16 april haalden we Hendrik en Nany af aan het station van Leuven om daarna naar onze dochter te rijden waar Zeger al op ons wachtte.
Eva leek ons in eerste instantie niet te herkennen maar algauw kroop ze weer op onze schoot. Na een uitgebreid aperitief en een tomatensoep met balletjes (besteld door Elena en Matthias) aten we onder andere heel lekkere (dankzij de kookkunst van schoonzoon) lamsbout gevolgd door taart.

Foto's Roger

Rond 20 uur reden Nany, Hendrik en wij terug naar Limburg. Thuis zorgde Hendrik voor zijn was en daarna begon een lange praatavond (afijn, voor Roger en mij was het eerder een luisteravond😊). Met muziek op de achtergrond, uiteraard.

Maandag 17 april belde Nany na het ontbijt naar haar neef E. (in de betekenis van "cousin") in Hoksem: of we welkom waren.
E. ontving ons met open armen en taart en had zijn zus G. opgetrommeld. Zijn echtgenote was een beetje ziek en kon ons na het vieruurtje dus niet vergezellen op onze wandeling naar de plek waar vroeger het boerderijtje van mijn overgrootouders stond. Onderweg merkten we op dat de kerk open was en de daar aanwezige koster gaf ons een hele uitleg, onder andere over een ooit gestolen en later teruggevonden beeld. Weer volop herinneringen en nostalgie!

Het beeld dat ooit gestolen werd 

Hier stond vroeger het boerderijtje van mijn overgrootouders (foto's Roger)

' s Avonds thuis, na ons avondmaal, nog een lange praatavond.

Gisteren, 18 april, deden we uitgebreide boodschappen (Aldi, Colruyt, de tabakswinkel waar Nany Roger een sigaar cadeau gaf en zelfs Action omdat Nany die winkel niet kende). Daarna, tijdens het koken en het eten uiteraard babbelen met Nany en na het avondmaal weer een lange praatavond, deze keer met op de achtergrond muziek uit de jaren 60.

Foto Hendrik

Vandaag, na het late middagmaal, brachten we Nany en Hendrik naar het station van Sint-Truiden.

Roger en ik reden daarna nog even langs de kringwinkel (waar we weer enkele boeken kochten) en maakten een korte wandeling in het bosje van Bevingen (waar veel bomen omgewaaid bleken).
Na een snel avondmaal nog enkele uren gewerkt voor de werkgroep WO I (en ook even gelezen in "The King's Speech", een boek dat vriendin ML aan mijn moeder had bezorgd om het mij te geven - wat Nany steeds vergat. Maar nu is het terecht, bedankt ML).
O ja, gewerkt met op de achtergrond chansons van Françoise Hardy en Joe Dassin: bedankt Hendrik!

Foto's Roger

Deze avond, heel laat, ben ik, bij wijze van uiteindelijke ontspanning na vier "Paasdagen", nog beginnen kijken naar "The King's Speech", omdat Hendrik me aanraadde naar de film te kijken alvorens het boek te lezen.
Heb echter de film, hoewel die heel boeiend lijkt, niet uitgekeken: ik voelde me veel te moe!

Schattige Matthias

Na onze wandeling kreeg ik een telefoontje van dochterlief.
Matthias wilde mij ook even iets zeggen: 'Oma, ik vind jou een heel mooi meisje en de liefste oma van de hele wereld'.
Roger heeft natuurlijk gelijk als hij zegt dat ik wel wat ouder ben dan een meisje en dat het niet moeilijk is dat Matthias mij de liefste oma vindt: hij heeft er maar een (zijn andere grootmoeder noemt hij "moeke") maar ik smolt van zoveel complimentjes!😍
Schattige Matthias!

Grootloon

We wilden tussen twee regenbuien nog eens wandelen in Grootloon. De vorige keren waren we daar helemaal alleen, vandaag hebben we zeker 20 wandelaars ontmoet, ondanks het koude en natte weer!

Foto's Roger

In het terug naar huis gaan, ontdekten we de "nieuwe kersentoren". Eigenaardig dat we die niet eerder hadden opgemerkt!

Foto's Roger