48 jaar al!

Vandaag verjaart Hendrik: 48 jaar wordt hij al! Debby had een heleboel verrassingen voorbereid, het zal voor hem dus ongetwijfeld een mooie verjaardag zijn geweest.

Voor ons werd het, buiten de wekelijkse boodschappen, de normale huishoudtaakjes en een lang telefoongesprek met straatgenote V., een rustige dag. 

O ja, ik heb ook nog een tweede telefoontje gepleegd vandaag, maar ik had de indruk dat ik ongelegen kwam. Een goede vriendin schreef me precies een maand geleden dat ze me de volgende dag een lange mail zou sturen. Omdat ik die nog steeds niet gekregen had, begon ik me zorgen te maken (vriendin is vier jaar ouder dan ik en zowel zij als haar echtgenoot hebben enkele gezondheidsproblemen). Op aanraden van Roger toetste ik vandaag dus eindelijk haar telefoonnummer in. Ze nam op en vertelde me doodgemoedereerd dat ze gewoonweg was vergeten me te schrijven!

Hoe doen alleenstaanden dat?

Vandaag opnieuw veel lectuur voor mij, terwijl Roger verder werkte aan zijn soldatendossiers, een telefoontje met zus Bie, een interessante video over een nieuw boek van Bazin dat ik, hoewel ik er zin in heb, niet zal kopen omdat ik niet meer weet waar ik met onze boeken moet blijven, en uiteraard gekookt.

We aten deze avond, net zoals gisteren, een rijke en heerlijke pompoensoep met geraspte kaas. Ik wilde die laten volgen door een kalfsblanquette, maar na twee borden soep bleken we helemaal geen honger meer te hebben. De kalfsblanquette ging dus de koelkast in voor morgen en het gerecht gepland voor morgen verschuift naar maandag. Wat is dat toch moeilijk, koken voor slechts twee mensen! Hoe doen alleenstaanden dat?

Een verhaal van liefde en oorlog

Het was een vrij rustige dag en deze avond, terwijl Roger naar een bestuursvergadering van Heemkunde ging, kreeg ik alle tijd om verder te lezen in "Troje, een verhaal van liefde en oorlog". Boeiend maar al die namen onthouden is onmogelijk voor mijn gebrekkige geheugen. Gelukkig hanteert de auteur, Stephen Fry, een speciale stijl die hier heel handig is. 

Over het algemeen heb ik niet graag als de auteur persoonlijk tussenkomt in zijn verhaal maar dit boek leest alsof je luistert naar een leraar die bijzonder goed kan vertellen en die af en toe je eraan herinnert hoe al zijn personages heten, hoe ze met elkaar verwant zijn en waar ze op welk moment verblijven. 

Ik heb dus het grootste deel van de avond besteed aan die lectuur. En toen Roger terugkwam van de vergadering, had hij weer een geschenk bij: een butternutpompoen gekregen van Ludo D. Dat wordt weer smullen morgen!

Drukke dag met een leuk einde

Gisterenavond laat heeft Hendrik vanop afstand nog gezorgd voor het upgraden naar Windows 11 van mijn computer. Dat verliep heel vlot maar toen ik deze voormiddag mijn pc wilde starten, leek het scherm geen verbinding te kunnen maken met de computer. Net toen ik, na bijna een kwartier proberen, begon te panikeren, lukte het eindelijk.

Buiten een mailtje van Eva, dat ik snel beantwoordde, vond ik een mail van buurjongen L. met de vraag of ik zijn schooltaak wilde nakijken. Dat moest echter even wachten, want kort daarop vertrokken Roger en ik naar een vergadering van de werkgroep WO I&II. 

Iets langer dan drie uur hebben we samen met Elie en de andere leden de reeds klare steekkaarten bestudeerd (nee, die van Roger waren er nog niet bij!). Toen we tegen 17 uur thuiskwamen werd het pas echt heel druk: ik moest tegelijk voor het eten zorgen (groentesoep gevolgd door uien en zoete aardappelen met spek), een nieuwe mail van Eva beantwoorden en de schooltaak van L. nakijken.

We hebben nu gegeten en afgewassen, ik heb zopas naar het journaal gekeken en nu ga ik eindelijk mijn kennis bijschaven aan de hand van het boek dat Elena me uitleende! Eindelijk wat tijd voor lectuur, waarbij ik nog wat zal bijleren!

O ja, tijdens de vergadering was ik op een zeker ogenblik aan het dromen gegaan terwijl ik via het grote venster naar de Heerse daken keek. Ik bedacht dat ik dat "landschap" heel graag zou tekenen:

Kindjesdag vol gesprekken

Het was "kindjesdag" en we pikten weer Eva op terwijl ze van school naar huis liep. Kort na ons kwamen ook Elena en Matthias thuis en na een snel vieruurtje, gingen we aan het spelen tot hun mama ook thuiskwam en  Eva naar haar dansles bracht. 

De kindjes leken geen schoolwerk te hebben, dus praatten Matthias, Elena en ik wat bij terwijl Roger de krant las. De kindjes vertelden over de school en hun andere bezigheden, we schreven gedichtjes en daarna ging Matthias ook lezen. 

Elena vertelde me over de oorlog van Troje en ik besefte ineens dat ik heel veel vergeten was van de Griekse mythologie! Waarop Elena me een boek leende waarmee ik mijn kennis kan bijschaven!

Ondertussen kookte ik aardappelen voor bij ons avondmaal, kwam dochterlief terug thuis en terwijl zij de tafel dekte, ging schoonzoon Eva halen.

Terwijl dochterlief verder zorgde voor ons avondeten, voerde ze met Elena en mij een heel interessant gesprek over geweten, geloof en religies. Ik vertelde hen dat ik onlangs een video had gezien over het "Hiernamaals" volgens Cayce en dat die visie opvallend goed overeenkwam met wat ik zelf dacht (om helemaal eerlijk te zijn: ik vraag me zelfs af of mijn visie niet berust op een of ander boek dat ik vroeger van hem gelezen heb). 

En toen kwamen schoonzoon en Eva thuis en konden we aan tafel gaan voor een heerlijke "vol au vent". Met nog heel interessante gesprekken aan tafel.

Het werd dus weer een warme dag, vol met kleine en grote gesprekken!

Er wordt serieus gehakt in onze generatie!

We vernemen zopas het overlijden van de vader van mijn schoonzusje, ruim vier jaar nadat haar moeder ons al verliet. 

We ontmoetten hem enkel ter gelegenheid van grote familiefeesten, maar dat was toch voldoende om hem vrij goed te leren kennen. Schoonzusje is ongeveer 18 jaar jonger dan ik, dus bijna 24 jaar jonger dan Roger, wat van ons en haar vader praktisch generatiegenoten maakt!

Er wordt de laatste tijd serieus gehakt in die generatie!

Moederschap

Ik wilde deze avond eerst kijken naar de film "La Piscine" maar ik heb het gauw opgegeven: veel te traag, saai en oppervlakkig (al wist ik dat het na een poosje iets boeiender zou worden, maar daarvoor kon ik het geduld niet opbrengen).

Daarna keek ik naar de volgende episode van de trektocht van Céleste, Charlotte en hun baby. Céleste vertelt er onder andere hoezeer baby's en kleine kinderen nood hebben aan de geruststellende aanwezigheid van hun ouders en zeker van hun moeder. 

Ik had na de middag nog enkele bladzijden uit mijn vroegere dagboeken overgetikt en die gingen over baby Hendrik die een hele dag mijn aanwezigheid "opeiste" (en later, met zijn zusje en broertje, ervaarde ik net hetzelfde). Het waren mooie maar ook zware jaren: je bent als "huismoeder" tegelijk een (onbetaalde) meid voor alle werk en een evenmin betaalde opvoedster. Maar ik geef Céleste gelijk en ik voelde het toen ook zo aan: ik wilde die kindjes een gevoel van geborgenheid geven, desnoods ten koste van andere persoonlijke ambities.

Maar helaas, ik vermoed dat zo'n houding in de huidige maatschappij niet meer mogelijk is?

Vergeten details

Ik tikte vandaag onder andere weer enkele bladzijden uit mijn vroegere dagboeken over. Ik las dat in september 1978 Roger en ik op bezoek waren bij vrienden in Leuven en dat we daar voor de eerste keer "een mooie en heel vriendelijke vrouw" ontmoetten: Colette zaliger. Toen was ze nog niet de partner van vriend Karel, maar de vriendin van een andere Leuvense vriend, die zelf bevriend was met Dirk Lambrechts (toen ook aanwezig). 

Terwijl ik aan het overtypen was, herinnerde ik me: Karel heeft Colette iets later leren kennen dankzij zijn broer Dirk! 

Ik was al die details vergeten! Eigenlijk zou je echt alles moeten opschrijven! 

Schattige Eva

Schoonzoon moest een paar dagen op zakenreis. Enkele keren per dag mailde Eva me hoezeer ze haar papa miste. De dag dat hij zou terugkomen, schreef ik haar dat ze hem nu niet meer lang hoefde te  missen,  waarop ze antwoordde: 'Ja maar hij komt pas deze avond laat aan'. 

En vanmorgen vond ik een triomfantelijke mail in mijn mailbox: 'Papa is terug thuis!' met heel veel hartjes. Zo schattig!