We zijn gelukzakken!

Wat hebben we weer geluk gehad! Vorige nacht zorgden onweer en regen voor vreselijk veel wateroverlast in veel Limburgse gemeenten (waaronder Sint-Truiden). Hier weer geen schade opgelopen!

Deze middag belde ik naar dochterlief en de kindjes. Elena en Matthias hadden een uitstekend eindejaar rapport! Ik ben een fiere oma! Eva kreeg nog geen rapport van haar juf maar haar zus en broer knutselden er een voor haar, ook met "uitstekende cijfers"  😉. In september gaat Eva naar het eerste leerjaar en daar kijkt ze echt naar uit!

Deze avond mochten we de herstelde pc van Roger afhalen bij Hendrik en Debby. Weer hadden we veel geluk: niet te druk, de 313 deze keer! Roger is zo blij zijn pc terug te hebben, heel fel bedankt, Hendrik!

En... vermits het sinds kort weer mag, gingen we onder ons vieren op restaurant. Bij een Indiër niet ver van bij hen, waar we een gezellige en heel lekkere avond doorbrachten!

Schoonmaken

Ik wilde vandaag de salon eindelijk systematisch schoonmaken (van boven naar onder). Ik heb meer dan een kwartier gedaan over het opruimen (ik weet het, die rommel is onze fout - vooral die van Roger 😉) en daarna een half uur besteed aan het stof afnemen. Daarna waren mijn gewrichten doodmoe. 

En was het tijd om ons avondmaal klaar te maken. We verhuisden naar de keuken waar ik Roger richtlijnen gaf om gegratineerde venkel klaar te maken. Tussendoor ruimde ik hier en daar wat op, maar dat bleek niet zo'n goed idee.

Want, na het avondeten - het resultaat van ons kooksel was bijzonder lekker - en de afwas waren niet alleen mijn gewrichten doodmoe maar deed mijn rug ook fel pijn.

Na een halfuur rusten (lezen) begon ik te stofzuigen. Roger stelde voor het in mijn plaats te doen maar ten eerste wilde ik nagaan of ik daar zelf al toe in staat was en ten tweede: hijzelf had deze middag, tussen twee regenbuien door, al opnieuw van een deel van de tuin het gras afgereden. Wat voor zijn rug ook heel vermoeiend is. 

De salon is klaar maar ik heb er wel dubbel zo lang over gedaan als in normale omstandigheden, en ik was daarna ook veel meer moe dan vroeger. Het hele huis schoonmaken op één of zelfs twee weken lijkt me onmogelijk! 

Toch maar een schoonmaakster nemen? De twee die ik heb gehad gaven me zo weinig voldoening dat ik nog steeds twijfel! Ze deden het nog veel slechter dan ik maar besteedden er wel dubbel zoveel tijd aan. En... we hebben het geld niet om per uur iemand te betalen die zijn werk slecht doet en te traag werkt!

Dat is niet het probleem van de echtgenote van onze zieke oude vriend. Een huishoudhulp heeft ze en, vertelde ze me gisterenavond laat, zij zou haar man liever thuis hebben dan in een rusthuis. Met desnoods twee keer per dag het bezoek van een verpleegster en uiteraard het installeren van een hospitaalbed in zijn werkkamer vlakbij de woonkeuken.

En dan hoor ik deze avond dat onze oude vriend denkt dat, als hij naar een rusthuis gaat, hij zijn vrouw minder last zal berokkenen. Uiteraard mag ik daar niet tussenkomen maar wat is communiceren met elkaar soms toch moeilijk!  

Optimistisch blijven!

Vandaag radiografieën laten nemen in het ziekenhuis van Sint-Truiden. Weer viel me op hoe vriendelijk iedereen daar is! En hoe weinig reden ik heb tot klagen: in de wachtzaal zaten mensen met veel ergere aandoeningen! Ze praatten vooral over het EK. Ik moest terugdenken aan mijn telefoongesprek met Nany 's middags. Ze klaagde erover dat het tegenwoordig overal alleen over "die voetbal" gaat en eerlijk gezegd, ik geef haar gelijk! Gelukkig praten onze kinderen en vrienden (in mails of aan telefoon) wel nog over andere zaken!

Na onze boodschappen, een telefoontje van onze oude vriend (via de gsm van zijn vrouw). Hij mag vrijdag het ziekenhuis verlaten maar gaat wel naar een rusthuis dichtbij zijn woning. Hij klonk echter heel optimistisch en dat deed me plezier!

Stephane Malais

Nog wat rondgereden vandaag en daarna voor de eerste keer dit jaar iets gaan drinken in de tuin van Stephane Malais. We hadden heel mooi weer gehad maar daar werden we verrast door enkele donderslagen en een beetje regen. Gelukkig zaten we onder een parasol waar ik genoot van het regengetokkel boven mijn hoofd! 

Roger maakte enkele foto's maar kan ze uiteraard niet op zijn pc laden! 😊

Over Nany en zo

Ik had mijn moeder "Nany" twee dagen niet gebeld: ze had immers andere afspraken. Vandaag belde ik haar weer en ze had zo veel te vertellen over het bezoek van zusje (woensdag, nog na mijn telefoontje), van de kapper (donderdag) en over haar restaurantbezoek met tante José en nog twee andere mensen gisteren! Tijdens zo'n gesprek krijg je wel zelf zo goed als niets gezegd, en als je toch even de ruimte krijgt om iets te vertellen, lijkt het niet tot haar door te dringen! 

Zo ook vandaag: nadat ze uitgebreid had verteld over de vorige dagen, vroeg ze of we vandaag nog zouden gaan wandelen. Ik herinnerde haar eraan dat we dat voorlopig niet kunnen en dat ik gisteren de reumatoloog zag. 'Ha ja,' antwoordde ze, 'tot volgende keer dan!' en ze haakte in.

Je zou het niet zeggen als je haar ziet of hoort, maar de aftakeling is al serieus bezig volgens mij. Normaal op haar leeftijd misschien maar het blijft akelig.

Wijzelf deden deze zaterdag inderdaad niet veel buiten het allernoodzakelijke in het huishouden (wassen, koken en afwassen).  

Ik hoop dat de behandeling, die binnenkort start, zal zorgen dat ik wat meer kan doen! Hoewel, naar het schijnt duurt het weer enkele weken voor het medicijn aanslaat... als ik al geen last krijg van een van de vele mogelijke bijwerkingen (daar durf ik niet aan te denken)!

Nee, ik zal geen plaquenil (hydroxychloroquine) moeten/mogen slikken: de werking van dat middel zou te zwak zijn voor mijn "soort reuma" (dat weet ik allemaal niet van de reumatoloog - die ik trouwens verwijt toch iets te weinig transparant te zijn geweest - maar van google). 

Nu, dat te weinig transparant zijn, verweet ik van in het begin dat we hier woonden aan de paar dokters met wie we in Limburg te maken kregen (dat was uiteraard in verband met Rogers hartproblemen). Het leek er wel op dat ze ons beschouwden als helemaal onwetend volk! Ik merkte echter met de jaren dat het evolueerde, en nu spreekt Rogers dokter helemaal niet meer "vanuit de hoogte" tegen hem. 

O ja, Hendrik mailde ons dat inderdaad de voeding van Rogers pc stuk is. Hij zorgt voor de herstelling!

Vermoeiende maar toch nog mooie dag

Vandaag bezoek aan de reumatoloog. Het is zoals we dachten. Nog een paar foto's laten maken voor de behandeling wordt gestart. Het duurde wel heel lang en ik was al heel vermoeid na die raadpleging.

Daarna brachten we Rogers pc naar Hendrik. Debby had ons voorgesteld te komen eten, wat we graag aanvaardden. Maar wat een onderneming is dat tegenwoordig, door de week van Limburg naar het Antwerpse rijden. Heel vermoeiend, dat drukke verkeer! Ik kreeg spontaan heimwee naar de tijd toen de kinderen nog kindjes waren en we nog allemaal samen woonden!

Het werd wel een heel aangename, gezellige avond (met heel mooie en - voor mij - nostalgisch makende muziek) onder ons vieren in het mooi ingerichte huis van Debby en Hendrik!

Hendrik maakte een foto van Roger en mij en "bewerkte" die:

Maar later kwam de lange rit terug naar Haspengouw en weer die (toch een beetje verminderde) drukte.  Echt, ik word daar zo moe van! En voor Roger is het uiteraard nog vermoeiender!

Weer een computerprobleem

Deze avond heel laat, zomaar, heel plotseling, begaf Rogers pc het! We belden naar Hendrik - we weten dat hij ook tot heel laat wakker blijft - die denkt dat de voeding stuk is. We spraken af de pc binnenkort naar hem te brengen zodat hij kan zorgen voor de herstelling (en eventueel een nieuwe voeding kopen). 

Ondertussen kan Roger niet meer online. Hij is nu een papieren boek aan het lezen maar toch: je merkt  dat we steeds meer afhankelijk worden van die informatica. Mensen zoals Nany denken dat die computer enkel dient om spelletjes te spelen of elkaar berichtjes te sturen die je evengoed via sms kunt verzenden (of per telefoon kunt melden, want die communicatievorm geniet nog steeds haar voorkeur). 

Terwijl een computer zoveel meer invloed heeft op ons leven en ik me soms afvraag hoe het verder moet als dat allemaal voor goed zou wegvallen! Om te beginnen zouden we vorige dinsdag, als het toen was gebeurd bijvoorbeeld, onze belastingaangifte niet hebben kunnen indienen (mijn pc herkent de identiteitskaartlezer niet, dus moeten we zulke verrichtingen doen via Rogers pc).

Het gaat beter

Bericht van de dochter en vrouw van onze vriend vandaag. Zijn ziekte is minder erg dan men eerst dacht. De operatie die hij onderging was wel zwaar maar gezien zijn leeftijd recupereert hij heel goed.

Toen ik hem belde, hoorde ik meteen aan zijn stem dat hij ook het goede nieuws had vernomen! Later stuurde zijn vrouw me een foto van hem (dat doet ze elke dag nadat ze hem bezocht heeft): hij lijkt inderdaad goed te recupereren! We zijn blij!

"Ik voel me minder goed"

 ... zei onze oude vriend vandaag aan telefoon (zijn vrouw belde me vanuit zijn ziekenhuiskamer en gaf hem aan mij door). Mijn hart sloeg even over (enfin, ik had die indruk). Ach, je mag het weten, het gaat over mijn beste vriend, de vroegere collegevriend van mijn vader, die binnenkort 94 jaar wordt. En bij iemand van die leeftijd die ziek is, denk je uiteraard aan het einde. Maar... terwijl we verder praatten, leek hij weer meer optimistisch te worden en voelde ik me zelf rustiger worden. Hoewel ik uiteraard weet dat iemand zijn dagen (uren?) op die leeftijd geteld zijn.

Ik heb Nany aan telefoon proberen te vertellen over de ziekte van onze vriend (die zijzelf ook goed kent uiteraard) maar ze leek me niet te begrijpen, want ze ging er niet op in.

Morgen bel ik hem nog eens, ondanks mijn telefoonfobie! 😏

Ik was blij dat de hitte voorbij was... maar nu is het weer veel te koel voor het seizoen!

O ja, ik zou het nog vergeten (hoewel we er weer veel tijd aan verloren - volgens mij wegens een slecht opgebouwde website van de overheid): deze avond met succes (na meer dan één uur) onze belastingaangifte ingediend. 

Optimisme

Kort, want ik heb wat overdreven de laatste dagen en mijn armen doen weer pijn. Vandaag gebeld met onze gehospitaliseerde oude vriend. Een heel slechte verbinding maar, al is hij inderdaad goed ziek, wat een optimisme! Het deed deugd!

Met Roger zijn been (eigenlijk voet) gaat het iets beter. Het was inderdaad wat we uiteindelijk dachten (zie reacties op deze vorige post) en hij slikt pijnstillers.

En deze avond, na een vrij pessimistisch betoog van Crèvecoeur over de toekomst van onze maatschappij, (toevallig) gevallen op dit interview van Bruno over onder andere zijn nieuwe boek. Daar word je ook optimistisch van!

Onweerschade

Hier geen schade van het onweer gisteren maar dat bleek niet het geval in Beauraing! Vreselijk!

Zopas vernomen dat een van onze beste (oude) vrienden in het hospitaal werd opgenomen. Ik kreeg van zijn echtgenote zijn kamertelefoonnummer en bel hem morgen op... maar ik maak me zorgen!

Onweer

Het regent, bliksemt en dondert ferm deze avond en, eerlijk gezegd, ik ben er blij om: eindelijk een beetje frisheid. Al hoop ik uiteraard dat het onweer ons geen schade zal berokkenen zoals is gebeurd in andere streken de vorige dagen! 

Roger heeft sinds gisteren wat pijn in zijn been. Ik merk een lichte zwelling vlak boven de enkel: een verstuiking? Een ontsteking? We deden het dus kalm aan en eigenlijk was dat nodig, met die hitte!

Bedankt gemeente Heers!

Deze avond heb ik (echt waar!) nog eens gekeken naar de Sinterklaasshow van de gemeente Heers vorig jaar. Toen alles zo moeilijk was omwille van de covidmaatregelen en de kindjes hun sinterklaascadeaus zelfs niet mochten komen ophalen.  

Ik weet niet waarom ik ineens opnieuw naar die show wilde kijken maar nog steeds vind ik hem heel geslaagd (je moet je uiteraard wel verplaatsen in de kinderwereld) en ik kreeg vorig jaar de indruk dat de kindjes er ook volop hadden van genoten. Mijn typische nostalgie zal dus wel meegespeeld hebben in dat opnieuw willen kijken!

Maar ik herhaal graag dat ik het een fantastisch initiatief vond van onze gemeente!

Avondmaalperikelen

Vandaag stond een stoofschotel op het menu maar het was daarvoor veel te warm! Ik besloot het vlees in te vriezen en we gingen sla, gerookte zalm en tomaten kopen. 

Deze avond besloten we eerst een fles gazpacho te drinken. En daarna... hadden we geen honger meer! Onze recente aankopen zijn dus voor morgen!

Heel even enkel over mezelf

Een paar mensen hebben me gemaild dat ik er toch vrij gezond uitzie op de foto die ik onlangs op deze blog postte. 

Tja, dat klopt, tenminste als je geen rekening houdt met de zichtbaar gezwollen ellebogen, polsen, kromme en dikke vingers en de niet zichtbare andere aangetaste gewrichten! Maar kom, ik ben al blij dat ik niet meer constant aan alle gewrichten tegelijk pijn heb! 

Het is warm!

Heel warm zelfs en ik ben blij dat Nany niet meer in haar flat woont! In dit huis was het echt nog te doen maar ik vrees dat de kinderen afgezien hebben! 

O, en vandaag vierde Debby haar 40ste verjaardag, met Hendrik (uiteraard), haar ouders en haar broer (Roger en ik erbij zou een overtreding van de maatregelen hebben betekend). Ik hoop zo dat ze niet te veel last gehad hebben van de hitte! In elk geval, proficiat, Debby!

Lectuur

Het zijn rustige dagen zoals ik ze graag heb. Roger heeft nog eens rabarbermoes gemaakt en voor mij veel, vaak interessante, lectuur. Daarstraks wel iets gelezen dat me serieus verontrustte. Zou dat mogelijk zijn? Oké, Roger heeft gelijk als hij zegt dat Pakistan ver van hier ligt, maar wie zegt me dat zulke sancties niet stilaan ook in deze contreien zullen worden toegepast? 

Afspraak met Nany en Hendrik

Een paar minuten over 14 uur kwamen we aan het rusthuis aangereden waar Nany al buiten op ons wachtte. Onderweg had ik een telefoontje van Hendrik gekregen: hij stond aan de ingang van het rusthuis maar zag ons niet. Bleek dat hij zich aan de zijingang bevond. Toen we uiteindelijk samen waren, begaven we ons naar het terras van het rusthuis dat helaas overvol zat. Dus reden we nog eens naar "Pot au feu" (Hendrik liep voor ons uit en had al een tafel bemachtigd toen wij kwamen aangereden!).

Daar brachten we een paar uur door. Het was heel warm (zelfs iets te warm nu op dat overdekt terras) maar gezellig... al merkten we dat Nany toch echt heel vergeetachtig wordt. Tja, op haar leeftijd...

Tegen 17 uur brachten we Nany terug naar het rusthuis en reden we daarna Hendrik naar huis... maar Hendrik besloot ons eerst nog daar vlakbij te trakteren op een paar drankjes (op dat heel ruime terras waar we vorig jaar ook een paar keer zaten). O ja, dat Debby er niet bij was (waardoor we op dat eerste terras net met vier aan tafel zaten, zoals de maatregelen het willen) lag aan het feit dat Debby Vaderdag vierde bij haar ouders. Iets dat wij nooit gevierd hebben.

Na nog een paar aangename uurtjes reden Roger en ik terug naar Haspengouw waar we vrij laat enkele kliekjes aten.

Het was een mooie, zonnige en heel aangename middag, en ik was zo blij Hendrik en Nany terug te zien!

Nany en Roger (eigen foto)

Hieronder: met Hendrik (foto Roger)

O ja, Jan Gerits bleek (in zijn mail die ik deze avond las) heel tevreden met mijn tekst over zijn overleden echtgenote Andreia. 

Wilde bloemen

Roger had nog werk in de tuin (het houdt maar niet op - en ik hou mijn hart vast voor wanneer ik opnieuw zal kunnen schoonmaken, want dat houdt ook nooit op, en om te beginnen zal ik al heel veel uren werk hebben).

Toch maakte hij eindelijk tijd om nog eens rond te rijden in de streek. In de tuin had ik al opgemerkt dat wilde rozen beginnen te bloeien, dat vlierstruiken volop aan het bloesemen zijn en dat die ene klaproos die Roger had laten staan vrij veel gezelschap heeft gekregen. 

In de streek leek alles even weelderig (en kreeg ik heel veel nostalgie naar onze vroegere lange wandelingen - hopelijk kunnen we die ooit hervatten). Enkele (niet al te goede) foto's:

Vandaag ook met Nany gebeld maar dat was niet zo gezellig: van zodra je anders denkt dan zij, wordt ze boos! We verschilden vroeger al vrij vaak van mening maar toen werd dat (min of meer heftig) uitgepraat. Tegenwoordig wordt ze onmiddellijk kwaad.

Nadat Jan Gerits het me nog eens vriendelijk vroeg, heb ik deze avond eindelijk een kort tekstje over Andreia zaliger geschreven. 

Le Passe-Muraille

Tijdens mijn studies moest ik onder andere de novelle "Le Passe-Muraille" lezen. Het idee aan de basis van het verhaal vond ik wel leuk maar het geheel nogal mager. Later zag ik ook de film (als ik me goed herinner zwart-wit) en die vond ik niet goed. Vandaag probeerde ik me de auteur van de novelle te herinneren en uiteraard bracht Google het antwoord. 

Maar... wat leuker is: kort daarna stelde YouTube me deze nieuwe film "Le Passe-Muraille" voor! Ik ben beginnen kijken en deze keer staat het me wel aan. Het wordt dus een filmavond vandaag!

Buurten

Roger is vandaag nog uren bezig geweest in de wei en geraakte in gesprek met buurvrouw G. Zij en haar familie hebben ook een serieuze dosis gezondheidsproblemen geserveerd gekregen de laatste maanden, zo bleek! 

Ik heb vooral mijn handen laten rusten en heb onder andere naar dit interview over censuur en zo gekeken. Uiteraard ook naar Nany gebeld die heel enthousiast was: vandaag bezoek van zus Bie en gisteren, na ons telefoontje, nog een aangename middag met muziek in de binnentuin van het rusthuis. 

Weer een vertaling vandaag...

en daar word ik heel blij van... maar mijn polsen (en vingers) veel minder! 

Ik ga dus proberen heel redelijk te zijn en beantwoord deze avond geen enkel bericht meer, vrienden! 

Ongelooflijk... als ik dat vergelijk met wat ik nog allemaal deed enkele jaren geleden: ik word duidelijk oud! 

Net zoals jullie trouwens, vrienden, al zijn er velen (vooral de Franstaligen) onder jullie die het woord "oud" niet willen horen! Dus gebruiken jullie maar andere woorden die eigenlijk precies hetzelfde willen zeggen. Hoe komt het toch dat men geregeld woorden vervangt door andere woorden om precies hetzelfde aan te duiden?

Anthony Fauci

Mijn vertaling is geleverd en eigenlijk zou ik nu mijn polsen beter laten rusten. 

Toch nog even dit over die mails van Anthony Fauci. Het nieuws intrigeerde me meteen maar wat ik erover las was allemaal zo tegenstrijdig dat ik echt niet weet wat ik er zelf moet van denken. Waarschijnlijk heeft nog niemand alle mails gelezen? En uiteraard zal ik zelf daar nooit de kans toe krijgen, dus, ik zal waarschijnlijk nooit weten wat ik "moet denken".

Sanctorum denkt daar blijkbaar anders over. Maar hij heeft wel gelijk, vind ik, als hij zegt (ik kopieer hem): 

"Veel erger dan het fenomeen van Ranst op zich, is datgene wat zogenaamde complotdenkers en ‘Twittertrollen’ al van het begin van de pandemie bespeurden, maar waar pas recent onderzoeker Stefaan Walgrave (UAntwerpen) de hand op durfde te leggen: de pensée unique die ons via de journaals van VRT en VTM nu al twee jaar door de strot wordt geduwd." 

Correct taalgebruik

Deze ochtend paniekerige telefoontjes van Nany (en ze belde niet alleen naar mij): ze kon mijn zusje Bie niet bereiken. Uiteindelijk geraakte dat opgelost en bleek dat Nany vergeten was dat ze gisteren nog met elkaar gebeld hadden.

Wij gingen op bezoek bij Rogers nicht Jeannine die ons al een poosje vroeg om eindelijk eens langs te komen. Blij haar weer te zien, aangenaam gesprek maar deze avond had ik hetzelfde moe gevoel als zaterdag. Ik denk dat ik een druk sociaal leven echt niet meer aankan!

Tijdens dat bezoek kreeg ik een telefoontje in verband met een vertaling... die uiteindelijk om verschillende redenen niet kon doorgaan. Maar deze avond kwam er al een andere tekst aan, dus ik weet weer wat te doen.

Tussendoor, bij wijze van ontspanning, wel nog geluisterd naar dit.  Ondanks het beetje amateuristische een heel interessante podcast over correct taalgebruik en -onderwijs. Waar ik volledig mee akkoord ga! 

Ik kreeg deze avond trouwens van Elena haar zelfgeschreven verhaal doorgemaild en ik was echt blij verrast, door de inhoud maar ook door haar stijl... en de correcte spelling!

Debat

Eindelijk nog eens een echt debat in het Nederlands. Niet zo heftig als in het Frans maar waarin tenminste verschillende meningen aan bod komen en waarin men elkaar echt beantwoordt. Het gaat weer over het Covid-vaccin. Uiteraard viel ik erop omdat ik me vragen blijf stellen: dit is dus zeker geen toeval!😉

Uitvaart van Gerard

Mijn innerlijke wekker maakte mij nog voor mijn gsm wakker (ik haat wekkers, vandaar) en dus voelde ik me niet echt uitgeslapen deze ochtend om 8 uur. Toch had ik heel goed geslapen! Om 8:45 uur werd ons ontbijt opgediend (heel lekkere dingen en heel copieus) en rond 9:20 uur vertrokken we naar de kerk van Herzele.

Een mis met veel klassieke muziek, liedjes in het Nederlands en het Afrikaans, slechts 50 mensen in de kerk (we behoorden dus tot die "bevoorrechten" - later viel me op dat praktisch elk voor ons onbekend familielid wist wie Roger is: ik vermoed dus dat Gerard Roger ook als zijn beste vriend beschouwde), maar jammer genoeg een slechte akoestiek. Roger en ik zijn wel twee keer van stoel veranderd, omdat er iemand te dicht bij ons kwam zitten (volgens de Coronamaatregelen dus).

Na de eigenlijke begrafenis reden we naar een kasteel in de buurt. Daar werden we ontvangen op een verwarmd (het voelde echt koud aan in vergelijking met gisteren), overdekt terras, aan tafels van vier. Gesprekken met de zoon en de echtgenote van Gerard. Hij zou enkel mentaal afgezien hebben omdat hij de aftakeling voelde. Gerard kampte al een poosje met gezondheidsproblemen maar de genadeslag kreeg hij (vlak na zijn vaccinatie) van bloedklonters en een hersenbloeding. Eigenaardig genoeg maakte niemand onder hen een link met het vaccin.

Uiteindelijk zaten we aan tafel met de broer van Gerard en zijn echtgenote, mensen die ik nog niet kende. Aangename, vlotte mensen, zoals Gerard zaliger zelf trouwens. Roger bleek die broer wel gekend te hebben (hij studeerde samen met Gerard in Leuven) en er werden dus veel herinneringen opgehaald terwijl we genoten van een rijke koude schotel, kaas en taart met daarbij koffie of wijn.  

Tegen het einde kregen de mensen de neiging van tafel te wisselen, waarbij er soms tot 7 mensen aan één tafel zaten. Toen de uitbater ze erop attent maakte dat dit niet toegelaten was, werd er spontaan geantwoord: 'Ja, maar iedereen is gevaccineerd'. Daar heb je het dus: mensen denken dat het vaccin alles oplost, zoals ik voorspelde. Uiteraard aanvaardde de uitbater dat excuus niet!

Iets over 15 uur namen wij afscheid van iedereen, nadat ik de echtgenote van Gerard beloofde zo snel mogelijk te bellen. We deden er precies twee uur over naar huis. En daar vond ik een mail van Elena: haar spreekbeurt was een succes geworden, en ze had een "Griekse mythe" geschreven. Of ik haar verhaal wilde lezen. Uiteraard wil ik dat heel graag!

Naar Herzele

Onze vriend Gerard werd vandaag om 10 uur begraven in Herzele. Omdat het tot daar tegenwoordig minstens twee uur rijden is, besloten we een kamer ter plaatse te reserveren voor gisteren avond.

We vertrokken hier na het avondmaal bij een bijna tropische temperatuur maar onderweg koelde het af en kregen we de beloofde stortregens. Heel lastig rijden werd dat. Toch deden we er amper twee uur en een kwartier over.

We kregen voor 100 euro een heel mooie, grote kamer met ruime badkamer en privéingang. In de koelkast vonden we enkele plaatselijke bieren, zoals we ze destijds dronken bij Gerard en zijn echtgenote en na een paar gratis kopjes thee, deden we er enkele open. Het werd een beetje droevige avond terwijl we van dat bier genoten: tenslotte waren we daar om afscheid te nemen van Gerard.

O ja, en zulke kamer kunnen wij ons niet elke dag permitteren op reis: veel te duur voor ons budget!

Weer een vriend die ons verlaat!

Deze ochtend vonden we zijn doodsbericht in de bus en weer waren we er niet goed van! Roger zijn (ik vermoed beste hoewel we elkaar zelden zagen) vriend Gerard D. heeft ons onlangs verlaten! Hij zou in november 80 jaar zijn geworden. 

Toeval?

Vandaag een telefoontje met V. Eerste vraag, zoals meestal tegenwoordig: 'Heb je al een vaccin gehad?'

Mensen denken blijkbaar dat het vaccin alles zal oplossen. Ik doe de moeite niet meer om mijn twijfels te uiten en de vragen die ik me blijf stellen te delen. Ik vertel gewoon dat ik voorlopig geen vaccin mag hebben zonder te preciseren wat ik later wel of niet zal beslissen.

Maar ik blijf me dus vragen stellen. Waarom ongevaarlijke geneesmiddelen verbieden, eerst ten voordele van het inefficiënte Remdesivir met veel bijwerkingen en later van een zo goed als verplicht vaccin met potentiële gevaarlijke bijwerkingen? Dat ik in de gewone pers geen antwoord zal vinden, weet ik al lang.

Maar dan... (is het weer toeval?) val ik op dit interview met professor Didier Raoult (over onder andere zijn boek "Carnets de guerre - Covid 19").  Hij heeft het over de efficiëntie van (in de juiste dosering toegediend) hydroxychloroquine, over het verbod erop (hoewel het door heel veel reumapatiënten wordt geslikt - weliswaar onder een andere naam), over die nepstudie ten nadele van hydroxychloroquine die The Lancet heeft moeten terugtrekken (ik heb daar weinig over gelezen in de pers), over het toelaten van Remdesivir, etc. En... hij stelt zich uiteindelijk dezelfde vragen als ik. Ik blijf dus met mijn vragen zitten maar het is duidelijk: er is iets niet pluis! 

P.S. Zopas kreeg ik dit voorstel. Het gaat (zo heb ik begrepen) onder andere ook over hydroxychloroquine maar deze keer betreft het een Nederlandse arts. Weer toeval? Ik ga nu kijken!

P.S. 2 kijk zelf, vrienden: het is deze keer in het Nederlands en ik merk dat de geïnterviewde arts wel probeert antwoorden te geven (ik vermoed vaak dat Raoult de antwoorden ook wel denkt te kennen maar niet  openlijk durft te geven)! Ik kijk verder!