Is the Bible true?

Hendrik stuurde me deze avond dit heel interessante debat: "Is the Bible true?"  dat ik na ons avondmaal bekeek. Weliswaar nadat ik de ondertiteling (die er zogezegd niet is) toch had geactiveerd op aanbeveling van Hendrik (ik had eerst geprobeerd te volgen dankzij het transcript). Gesproken Engels verstaan is immers niet mijn sterkste troef!

Heel interessant debat dus waarbij volgens mij vooral de nadruk werd gelegd op het verschil tussen het Oude en het Nieuwe Testament. Hoewel ik de boeken van het Oude Testament destijds met veel interesse las, heb ik me toch steeds afgevraagd waarom ze in feite nog een deel zijn van onze Bijbel: het verschil is inderdaad zo opvallend!

Rustige avond

Na het slechte humeur van vriend Karel deze middag had ik echt behoefte aan een rustige avond! 

En die kreeg ik: na een lang telefoontje met zus Bie (onder andere over het overlijden van onze vriendin Rachel en "vroeger"), een paar uur verder gelezen in "La force de l'âge" van Simone de Beauvoir (ik had destijds van haar onder andere "L'invitée", "Les Mandarins" en "La force des choses" gelezen en, net zoals toen, merk ik veel gelijkenissen in wat ze allemaal vertelt in het autobiografische "La force de l'âge" met mijn eigen leven in Leuven). 

En om de avond te eindigen deze "Medley" van Jane Birkin (en veel liedjes van Gainsbourg).

Karel is malcontent

Afspraak met vriend Karel in het Leuvense vandaag. 

Omdat De Brug gesloten is, reden we naar Brasserie 500. We zijn daar twee keer geweest met Zeger en ik wist dat het eten er goed is, al is het er heel druk. Daarom stelde ik voor op het terras (waar slechts één persoon zat) te eten. De temperatuur was nog lauw: Roger en Karel zochten liever een rustige plek binnen. 

Ons hoekje bleef echter niet lang rustig. Het werd er zelfs zo druk dat Karel absoluut naar een andere tafel wilde verhuizen, met onze servetten, glazen en bestekken.

Helaas, waar we nu zaten werd het al even lawaaierig. We kregen ons eten (dat was inderdaad lekker, al viel mijn koniginnehapje minder mee dan in de Winston in Sint-Truiden) en vlak daarna wilde Karel weg: hij kon echt niet tegen al dat lawaai. 

We reden naar The Lodge en vonden een parkeerplaats een heel eind er vandaan. Ondertussen was het al iets warmer geworden (ik schat iets meer dan 20°C) en we besloten er nog een koffie te drinken op het terras, onder de lindeboom. Er zat echter zoveel volk op dat terras dat die lindeboom slechts met heel veel moeite te bereiken was met de rollator. 

Maar kom, uiteindelijk zaten we daar een beetje afgezonderd en Karel ontspande: 'Wat een rust hier in vergelijking met die Brasserie 500!'

Kindjes opvangen

Het was weer "kindjesopvang"-dag. We wilden Matthias en Eva verrassen en wachtten ze in de auto op aan de uitgang van de school. We wisten echter niet dat ze vandaag op de fiets waren: ineens zagen we ze voorbij rijden. Dus zijn we maar rustig verder gereden zodat we ongeveer samen met hen "thuis" aankwamen.

Volgde het klassieke vieruurtje en de schoolverhalen, waarna Matthias zijn schoolwerk ging maken en Eva aan het borduren ging (en ondertussen verder honderduit vertelde over haar klasgenootjes). 

Elena kwam thuis. Nog voor ze begon te studeren, at ze ook een stuk fruit en een koekje en vertelde ze over de lessen Frans en Grieks. Kort daarop kwam dochterlief eraan, we dronken samen koffie of thee en, geholpen door Eva (en een beetje door mij), begon ze daarna het avondeten te bereiden.

Zeger kwam er ook aan, en kort daarop schoonzoon. Het weer was opnieuw zo zacht geworden dat we  besloten op het terras te eten. Er werd nog heel aangenaam gediscussieerd (vooral over egoïsme en altruisme in onze levenshouding) tot ongeveer 19:30 uur en dan zijn Roger en ik terug naar Haspengouw gereden (en er stond een prachtige volle maan - die ik helaas maar niet fatsoenlijk gefotografeerd kreeg).

Thuis moest ik eerst dringend een mail van Matadi-vriendin Sabine beantwoorden (ze vraagt me onder andere het adres van onze vrienden Beeckman - die ik voor ons vertrek naar het Leuvense al telefonisch op de hoogte had gebracht van het overlijden van Rachel).

Volgde nog een telefoontje met vriendin Liliane, met wie we eindelijk een afspraak maakten voor volgende week en aan wie ik beloofde binnenkort haar kleinzoon een beetje te helpen met zijn lessen Frans. 

Afscheid

Ik verneem zopas dat onze Matadi-vriendin Rachel deze avond is overleden. 

Verrassingen

Roger en ik hadden het over Simone de Beauvoir en Sartre deze middag en Roger vroeg me of ik ooit "La force de l'âge" van Beauvoir had gelezen. Dat had ik niet (hoewel ik verschillende boeken van haar heb gelezen en er telkens heel fel van genoten heb). Roger vermoedde dat we dat boek hebben. Dat wist ik helemaal niet (hoewel ik zelf destijds in onze bibliotheek de boeken alfabetisch heb gerangschikt)

Terwijl hij naar dat boek zocht, keek ik zelf even bij de e-boeken op mijn pc en, verrassing: ik bleek daar (weliswaar in Nederlandse vertaling) een ander nog niet gelezen boek van die auteur te hebben: "Une mort très douce" - "Een zachte dood".

Toen Roger terugkwam met een exemplaar van "La force de l'âge", was ik al op mijn scherm "Een zachte dood" aan het lezen, over het overlijden van Simone de Beauvoirs moeder. Dat boek heb ik nu uit: aangrijpend, diepzinnig en heel goed geschreven (en vertaald).

Nu ga ik eerst een nieuw bericht van Matadi-vriendin Sabine beantwoorden (ik denk dat we ons een van deze dagen aan het overlijden van Rachel mogen verwachten), en daarna begin ik dat papieren boek te lezen!

Slecht nieuws

Deze avond kreeg ik een bericht van Matadi-vriendin Sabine. Het gaat heel slecht met haar moeder Rachel (99 jaar in november)! Nog voor ik haar antwoordde, belde ik naar onze Matadi-vrienden Lily en Roger (omdat ik weet dat zij het nieuws niet via deze blog zullen vernemen). Lily wordt 92 in december en Roger wordt er 96 in januari. 

Ze waren fel aangedaan maar, gezien hun respectievelijke leeftijd, niet echt verwonderd toen ze het nieuws vernamen. Roger vertelde nog honderduit over hun eigen probleempjes en kwaaltjes en ik beloofde ze op de hoogte te houden van de gezondheid van Rachel.

Mezelf beloofde ik een beetje vaker naar onze vrienden te bellen! Want van de Matadi-reünies kwam na 2019 niets meer (ondanks ons uitdrukkelijk voornemen). 

Maj bezoeken

We gingen vandaag eindelijk Maj bezoeken in het rusthuis van Heers en ik was oprecht blij haar eindelijk weer te zien! Samen haalden we haar echtgenoot Charlie in de gesloten afdeling om ons te vergezellen naar de cafetaria.

Charlie herkende ons helemaal niet meer maar desondanks vertelde hij ons van alles terwijl we genoten van een drankje en lekkere pannenkoeken getrakteerd door Maj. Helaas, wij begrepen niets van wat hij ons vertelde. Maj sprak dan weer over haar bezigheden, haar columns in de Standaard, het leven in het rusthuis enzovoort.  

Op een zeker ogenblik kregen we het gezelschap van Charlies broer. Die wij niet kenden. Althans, dat dacht ik, want Roger herinnerde zich vaag dat we hem meer dan tien jaar geleden al eens ontmoet hadden op een tentoonstelling. En het klopt, dat was in oktober 2010! Die Gerda was toen (voor haar echtscheiding en het overlijden van zijn zoon) immers de schoondochter van Charlies broer! 

Na nog een heel aangename babbel namen Roger en ik afscheid met de belofte deze keer niet meer zo lang te wachten voor een volgend bezoek.

De "decors" van Ikea

Onlangs kreeg Roger eindelijk vriend Karel aan de lijn en we maakten een afspraak voor volgende week. Of we binnenkort nog eens naar Ikea gingen, wilde Karel weten. Want dan konden we misschien nog een schapenvacht voor hem kopen.

Vandaag stelde ik dus voor "even in Ikea te gaan wandelen". Het zijn twee uren geworden: naar Hognoul (bij Luik) rijden en terug, bijna drie kwartier rondlopen in de winkel (en de gegeerde schapenvacht bemachtigen), een hele tijd genieten van (gratis dankzij de Ikea-familykaart) koffie of thee en uiteraard even aanschuiven aan de kassa's.  

Maar ik heb, zoals steeds bij Ikea, enorm genoten van wat ik "decors" noem! 

Wat een korte, natte zomer was dat!

We hebben deze ochtend de verwarming al weer aangezet, stel je voor! Wat een korte (en natte, net zoals het hele jaar trouwens) zomer was dat!

Wekelijkse boodschappen vandaag (het was koud!) maar we hadden niet veel nodig: één winkel bezoeken volstond. 

Vrij veel tijd daarna dus om onder andere nog enkele data op te zoeken, eindelijk enkele wachtende mails te beantwoorden, even met Hendrik over en weer te mailen over Franse teksten uit Balaxie die ik had nagelezen, en uiteindelijk, na het avondmaal, nog eens wat te spelen. Niet lang, want ik geraak maar niet verder dan level 6 (dat ligt uiteraard aan mijn onhandigheid 😄)! 

Uiteindelijk belandde ik weer op YouTube waar ik opnieuw een paar verfilmde verhalen van Maupassant kreeg aangeboden. Jammer dat die mogelijkheden niet bestonden toen ik nog Franse les gaf! 

Edith Piaf

Na nog een telefoontje met Hendrik deze avond keek ik naar een reportage (in het Frans, maar met Nederlandse ondertitels) over de laatste dagen van Edith Piaf. 

Ze was een "idool" van mijn ouders maar ik hield ook wel van haar liedjes en haar stem. Ik herinner me dat ik serieus aangedaan was toen ik hoorde van haar overlijden op nog vrij jonge leeftijd (en ik herinner me nu dat zij ook leed aan polyartritis en daarom heel veel - waarschijnlijk vooral pijnstillende - medicijnen slikte en uiteindelijk stierf aan, denk ik nu, de gevolgen van dat overdreven medicamentengebruik). 

Boeiende maar niet echt rooskleurige reportage was dat! Maar ik, die vroeger Piaf bewonderde omdat ze ondanks haar pijn nog zo vaak optrad, bedacht nu dat ik gelijk heb als ik mijn pijntjes niet perse met medicamenten wil bestrijden!

Herfst

Vandaag vingen we de kindjes op na school, en ze hadden veel te vertellen. Enthousiast deelden ze verhalen over hun nieuwe juf of leerkrachten, hun medeleerlingen en de eerste lessen van het schooljaar. Eva verraste me met haar prachtige brei- en borduurwerk, terwijl Elena vrolijk vertelde over haar vriendinnen. Matthias en ik hadden het over de richting die hij volgend jaar zou kiezen in het middelbaar: een belangrijke stap.

Even later kwam dochterlief thuis van haar werk en gaf me een bijzonder cadeau: een prachtige, zelfgenaaide bloes en vestje!

Tegen etenstijd voegde Zeger zich bij ons, en niet lang daarna kwam ook schoonzoon binnen. We genoten van heerlijke Vlaamse carbonaden, door hem bereid.

Rond 19:30 uur reden we naar huis, zodat Roger niet in  het donker moest rijden. Buiten voelde het echt als herfst: koud, met vrij felle wind en regen.

Een literaire wedstrijd

Terwijl we gisteren nog de hele middag buiten doorbrachten, was het vandaag een grijze, koele dag met veel regen: herfst op komst?

Roger en ik gingen deze middag voor de eerste keer naar de nieuwe bibliotheek van Heers. Heemkunde Groot Heers wil immers een literaire wedstrijd voor de schoolgaande jeugd in Heers organiseren en vandaag hadden voorzitter Michel M., secretaris Ludo D. en wij daar afgesproken met de bibliothecaris, een paar leerkrachten en de directeurs van de Heerse scholen. Een heel interessante babbel (en ons voorlopig wedstrijdreglement besproken en aangepast). Zo werd er bijvoorbeeld beslist alle deelnemers, ook zij die het eigenlijk niet verdienen, een prijs te geven, een "troostprijs" zeg maar, omdat ze de moeite hebben gedaan deel te nemen aan de wedstrijd.  

Het is inderdaad helemaal niet leuk als je geen prijs krijgt nadat je aan een wedstrijd deelnam. Maar dat is de essentie van een wedstrijd, vind ik: niet iedereen kan winnen. Die "troostprijs" (uiteraard zal hij niet zo genoemd worden) doet me helaas fel denken aan die leraar die een leerling wilde laten slagen omdat hij zo goed zijn best heeft gedaan!

Verjaardagsfeestje

Nee, bij ons verjaart er niemand, maar we waren uitgenodigd op het verjaardagsfeestje van Debbys papa. Lekker eten en drinken, bijpraten en vertellen, genieten van hun tuin en voor ons vooral: Debby en Hendrik terugzien! Een lange en boeiende babbel met Hendrik over Chat GPT en ASMR. Debbys mama die zorgde voor lekkere gerechten en heerlijk gebak (jawel, ik heb weer "gezondigd"): het werd een gezellige middag. Middag, want tegen valavond, voor de duisternis dus, reden we terug naar huis!

 

Wonen vroeger

Na een lang telefoongesprek met Hendrik en voordat de regen weer uit de lucht begon te vallen, reden we vandaag nog eens rond in de streek.

In Kerniel zagen we dat het huis, waar Roger zijn kinderjaren doorbracht, te koop staat. En Roger begon herinneringen op te halen aan die tijd. Ik googlede ondertussen naar het immobiliënkantoor dat het huis verkoopt en vond er foto's van de kamers en de tuin waarover Roger me vertelde (maar niet meer van de "binnekoer" waar zich destijds het toilet bevond en die Roger als kind 's nachts zo akelig vond). Nu is er een heuse badkamer in dat huis terwijl Roger zich herinnerde dat toen iedereen zich in de keuken waste (net zoals bij mijn marraine trouwens).

En weer bedacht ik dat we vandaag eigenlijk veel luxe gewend zijn!

Nog een virtueel reisje deze avond

Na het werk (ik bedoel dat "nalezen" maar eigenlijk voel ik dat nooit echt aan als zijnde werk), was het tijd voor nog een beetje ontspanning deze avond, en Céleste Grant van "Bunker sauvage" bracht me naar Corsica! 

Waar ik "in het echt" nooit ben geweest (Roger wel), wat ik nu een beetje jammer vind, vooral omdat we gratis hadden mogen logeren bij "nonkel Fé", een broer van "tante José". 

Maar kom, we zouden dan misschien toch nooit die verborgen plekjes hebben ontdekt die Céleste wel kent. 

Bezoek aan schoonzus

Ik kreeg deze middag een bericht van een heemkundelid: of ik een teskt van hem wilde nalezen. Daar had ik niet meteen de tijd voor, want vandaag brachten we eindelijk een bezoek aan schoonzus L. in het Leuvense. 

Onderweg en daarna werden we vergezeld door aanhoudende regen. We hebben gezellig bijgepraat in de cafetaria, bij een glaasje wijn, koffie of thee. L. vertelde honderduit over haar verjaardag en de medebewoners van het rusthuis. Uiteindelijk waren we maar net op tijd terug in de eetzaal voor het avondeten. Daar kon ik een glimp opvangen van wat er op tafel kwam: witte boterhammen met een paar sneetjes kaas en salami. Het blijft me verbazen waarom zulke ongezonde maaltijden in zorginstellingen worden geserveerd!

Weer was het heel druk in het naar huis rijden, waar ik nog snel voor ons avondmaal zorgde (zalm met witloof vandaag). 

En nu ga ik nog snel die tekst nalezen (o ja, met mijn rug gaat het al veel beter!).

Weer een lumbago!

Ik heb het weer zitten (een verkeerde beweging bij het schoonmaken gisteren). Vandaag werd dus opnieuw een luie dag (met toch een lang telefoongesprek met Jan en enkele mails over en weer met zus Bie) maar morgen zal wel minder lui moeten worden!

Ondertussen onweert het weer!

Blij

Lang telefoontje met straatgenote V. deze middag, na onze wekelijkse boodschappen. L. is begonnen in zijn nieuwe school, vertelde zijn grootmoeder (V. dus) me en hij lijkt heel tevreden. Zijzelf leek daar heel blij om... en ik ben het ook!

Vandaag een uitnodiging gekregen voor weer diezelfde dag als die drie andere "afspraken" (waarvan er uiteraard maar één zal doorgaan, waardoor we deze uitnodiging weer niet kunnen aannemen). Eigenaardig dat al die zaken op dezelfde dag vallen!

Regen en onweer...

... praktisch de hele middag, wat heel verfrissend was!

Ik heb nog een paar uur data opgezocht (soms vind je ze heel snel, soms helemaal niet, en soms moet je opletten dat je geen twee edellieden met dezelfde namen verwart), een wachtende mail van Bernadette eindelijk beantwoord en Roger heeft tevergeefs geprobeerd zijn vriend Karel te bellen.

Een telefoontje met de kindjes ook, die heel enthousiast leken over deze eerste schooldag maar eigenlijk niet veel tijd hadden. Ik vraag me dikwijls af wanneer het zal gebeuren, wat ik al zo vaak heb opgemerkt: namelijk dat kleinkinderen geen tijd meer hebben voor hun grootouders. Ikzelf heb met mijn "marraine" tot aan haar dood een nauwe band gehad, maar dat is een uitzondering, ik weet het.

33°C in de schaduw

Prachtig weer op deze eerste zondag van september (net zoals die tientallen jaren dat we op deze dag onze Matadi-vrienden terugzagen)! Een beetje te warm zelfs vandaag: tot 33°C in de schaduw. 

Toch wilde Roger (na een kort telefoontje met de kindjes die de vakantie nog helemaal niet beu blijken te zijn) nog eens wat "rondrijden". Dat rijden deed deugd dankzij de airco, het "enkele stappen zetten hier en daar" was er duidelijk te veel aan! Na Wellen en Kerniel belandden we in Borgloon waar Roger nog eens voorstelde een "terrasje te doen".

We genoten er van een wijntje of een biertje en geraakten er even in gesprek met de uitbater die klaagde over de hitte: hij gaf toe dat hij uitkeek naar het sluitingsuur om eindelijk te kunnen rusten! 😀