Goed gevulde dag

Na het "schoolmoment" met buurjongen L. reden we toch naar het Leuvense voor een blitzbezoek aan schoonzus L.  Net toen dat we daar aankwamen, werd ze verzorgd, waardoor ons bezoek nog een halfuur werd ingekort. Ze vertelde ons over haar valpartij en we kregen even haar vriendin zuster A. te zien. L. leek geen pijn meer te hebben maar moet uiteraard nog voor alles geholpen worden.

Tegen 18 uur, toen we bijna terug thuis waren, stelde Roger plotseling voor even in de "Winston" te gaan eten, zodat ik niet meer hoefde te koken en af te wassen. Heel lang geleden hebben we daar nog gegeten en ik herinnerde me dat we het er lekker vonden. Dus stemde ik toe en weer werden we niet ontgoocheld. Eenvoudige maar heel lekkere kost (wel weer te copieus voor mij). We vonden het zelfs lekkerder  (en het was goedkoper) dan in "De Brug" in Herent. Ik stelde even voor een volgende keer Karel naar Sint-Truiden te laten sporen en daar te gaan eten, maar Roger denkt dat onze vriend weer commentaar zou geven (er speelde muziek en er zat vrij veel volk - hoewel het er mij veel minder druk leek dan in "de Kantien" vorige donderdag)! 😉

Heel snel bediend werden we er ook, want al rond 19:30 uur kwamen we thuis aan waar ik nog wat achterstallig werk inhaalde. 

Telefoontjes en berichten

Nog telefoontjes en berichtjes vandaag en een constante verandering van programma. Ik heb het opgegeven: ik volg maar wat Roger zal afspreken voor zover het niet in de weg staat van de paar afspraken waar ik me echt aan wil houden deze week.

Ook vernomen dat mijn tante-vriendin Françoise onlangs ook een botbreuk heeft opgelopen! 😒 

Telefoontjes

Roger vernam deze middag aan telefoon van zijn broer dat hun zus L. onlangs gevallen is en een botbreuk heeft opgedaan. Wij waren van plan L. eind volgende week te bezoeken maar uiteraard wilde Roger dat nu meteen doen. Dat ging niet door omdat zijn broer vandaag naar het Leuvense zou rijden om L. te zien en we proberen onze bezoeken aan haar een beetje te verdelen. 

Dus besloten we dat we morgen opnieuw naar het Leuvense zouden rijden. Tot er een telefoontje van Rogers jongste zus kwam. Zij wil morgen naar L. gaan. Maandag heb ik buurjongen L. op bezoek voor het bijwerken van zijn Frans maar, zegt Roger, misschien kunnen we daarna even naar zijn zus L. rijden. "Even" betekent wel dat, zelfs als we slechts één uur bij L. blijven, we ongeveer drie uur weg van huis zijn. En eigenlijk stonden er andere zaken op mijn "programma" voor maandag na de "les Frans"!

Eerlijk, ik word doodmoe van al die halve afspraken! Ik weet dat het niet zo lijkt maar in feite ben ik heel  georganiseerd en ik hou helemaal niet van "veranderingen van programma". Natuurlijk wilde ik ook zo snel mogelijk naar L. en daarom had ik al gezorgd voor avondeten voor morgen... voor ik vernam dat we dan toch niet zouden gaan! 

Deze avond laat een aangenamer telefoontje. Roger moest iets vragen aan Hendrik en ik kreeg onze zoon ook even aan de lijn.  Hij had enkel positieve nieuwtjes te vertellen!

O ja, Eva mailt me vaak de laatste tijd: dochterlief, ik weet via haar alles (of toch veel) over jullie bezigheden! 😃

Boeken overal

Ik las vandaag in "Verrast door vreugde" dat C.S. Lewis opgroeide in een huis met "boeken in de studeerkamer,  boeken in de huiskamer, boeken in de grote boekenkast op de overloop, boeken in de slaapkamer, boeken op zolder". En ik herinnerde me dat Elena me eens vroeg: 'Is er hier een kamer zonder boeken?' Ik antwoordde toen spontaan: 'De keuken" maar ik vergiste me: daar liggen kookboeken. Uiteindelijk kwamen we uit op drie plekken zonder boeken: de badkamer, de provisiekamer en de kelder!

Roger had me gevraagd vandaag nog eens "boeuf stroganoff" klaar te maken. Ik volg daarvoor ongeveer het recept dat onze vriend Dirk Lambrechts zaliger in zijn restaurant gebruikte en zocht daarnaar. Ik wist dat hij het had geschreven op een blaadje papier dat ik in een of ander kookboek bewaarde. Helaas, ik vond het papiertje niet terug. 

Ten einde raad keek ik toch eens in mijn bestanden: blijkbaar heb ik het recept ooit overgetikt en ik vond het dus op mijn pc. En ons avondmaal was heel lekker: gazpacho (de zon scheen opnieuw) gevolgd door heerlijke boeuf stroganoff.

"Verrast door vreugde"

 Roger ging deze avond even naar zijn boekbindatelier op de verdieping (nee, niet om het schoon te maken😉) en vond daar een boek dat eigenlijk op de plank achter mij hoort te staan, bij de boeken over spiritualiteit en zo. Hij gaf het mij en ik heb er al even in gebladerd. Ik denk dat ik het morgen begin te lezen (het is "Verrast door vreugde" van C.S. Lewis).

Karel van 12 tot 4

We haalden onze vriend zoals steeds af aan zijn flat om 12 uur en reden samen naar "De Brug" in Herent. Weer werd het daar lekker eten, bijpraten, herinneringen ophalen (het valt me wel op dat Karel en Roger veel kleine, volgens mij belangrijke, details over overleden vrienden vergeten zijn) en spreken over literatuur, politiek en het ouder worden.

We wilden daarna gewoontegetrouw naar "Café Maritime", maar dat bleek gesloten wegens het slechte weer (het heeft de hele dag geregend en de temperatuur bereikte amper 19°C). Dan nog maar eens naar "De Kantien" gereden. We installeerden ons zoals gewoonlijk in de "veranda" ("serre" voor de Nederlanders) en bestelden er koffie, thee of chocomelk. Het was daar vreselijk druk en deze keer bleek ik daar nog meer last van te hebben dan Karel. Doodmoe werd ik van het geroezemoes en de drukte. Na nog een drankje werd het 16 uur en kreeg ik de indruk dat Karel uitverteld was. We brachten hem dus terug naar zijn flat en reden zelf terug naar Haspengouw.  In de auto viel ik weer in slaap!  

Roddels

Een beetje huishouden en veel lectuur vandaag. De kleine Emile is nog steeds niet terecht en uiteraard lees je van alles over die verdwijning. Maar vooral (en overal) over de "bizarre" houding, levenswijze, gedragingen van de familie! Niets dan roddels dus! 😟

Vrienden ontvangen wordt moeilijk

Binnenkort spreken we af met vriend Karel en zoals telkens wordt het waarschijnlijk "De Brug" en daarna "Café Maritime". Nu pas zie ik in dat "afspreken op restaurant" zo zijn voordelen heeft. 

Als ik nu iemand thuis ontvang (ik heb het niet over een kort bezoekje van buren, een informeel logeerpartijtje van de kindjes, een vieruurtje met neef Yves of zo) ben ik eerst twee weken aan het schoonmaken, moet ik zorgen dat alles in de leefkeuken kan gebeuren (want te veel over en weer lopen, trappen - zeker met schotels, glazen, borden, bestekken, enz. - doen is veel te zwaar geworden), moet ik na het "feest" twee weken besteden aan opnieuw schoonmaken, duurt de (handmatige) afwas heel lang en ben ik dus al op voorhand moe! Nog voor ik (jammer genoeg moeizaam nu) uitgebreid begin te koken dus!

Ik besloot dus dat Karel eigenlijk gelijk heeft: je koopt als "bezoeker" geen cadeautje voor de "gastheer" maar je betaalt wel jouw deel op restaurant.

Ja maar... hoe los je dat op voor mensen die vrij ver wonen, voor mensen die van zo ver konen dat ze liever blijven logeren (en als je nog slechts één fatsoenlijke slaapkamer hebt)? 

Wel, onlangs had ik mijn vriendin uit Ronse nog eens aan de lijn. En... we hebben de oplossing gevonden: we gaan (pas in oktober, want ze hebben het daarvoor nog te druk) afpreken tussen Ronse en hier. Waarschijnlijk in het Leuvense. 

Huishouden, lectuur en een begrafenis

Vandaag onze eigenlijke wekelijkse boodschappen gedaan, enkele mails, die al lang wachtten, beantwoord, eindelijk "Dieu, la science, les preuves" uitgelezen (jammer dat het niet in het Nederlands vertaald is) en tussendoor verder (want ik was gisterenavond begonnen) gekeken naar beelden van de uitvaart van Jane Birkin. Veel "beroemdheden" uit onze jeugd die nu, net zoals wij, oude mensen zijn! Eigenlijk zou ik nog moeten wassen en een beetje werken voor de "Limburgse monografieën" maar dat stel ik uit tot morgen. Nu nog even verder lezen in "Travels with a Donkey". 

Luie dag

Ik voelde me moe vandaag (dat is normaal voor mij na enkele "sociale dagen") en ik deed dus niet veel. Even opgeruimd, buurjongen L. zijn Frans bijgewerkt, snel gekookt en afgewassen. En overbuurvrouw het geschenk (ontworpen, getekend en genaaid door dochterlief) voor haar dochter gebracht: 

Voor de rest niets dan lectuur en snel een paar berichtjes beantwoord. En genoten van het alleen zijn (weliswaar met Roger maar dat is geen belemmering).

Hendrik was hier

Donderdagochtend werden Elena, Matthias en Eva door hun ouders opgehaald. Dezelfde avond kwam Hendrik aan. Nadat we gevulde paprika's hadden gegeten, herstelde hij iets aan de pc van Roger. Volgden enkele drukke dagen: lange praat- en filosofeeravonden, boodschappen, een bezoekje aan de Brouwerij in Kerkom waar we van een biertje genoten op het zonnige binnenplein.  

Tussendoor voor mij ook opruimen, wassen en afwassen. En uiteraard koken: vrijdag goulash en gisteren osso bucco die ik liet aanbranden! Ik dacht immers dat die rustig aan het sudderen was terwijl Roger, Hendrik en ik in de salon aan het praten waren, maar de kookpot bleek op een hoog vuur te staan. Dan maar snel iets anders (en niet echt lekker) in elkaar geflanst.

Deze middag haalden we Debby (die bij haar ouders was) af aan het station in Angleur en reden we samen naar Malmedy. Daar was het jammer genoeg aan het motregenen maar Debby en Hendrik trakteerden er ons nog wel op een heel lekkere en copieuze "plank plaatselijke vleeswaren en kazen".

Rond 17:30 uur zijn Roger en ik terug naar Haspengouw gereden, zonder de "kinderen" die op eigen kracht terug naar het Antwerpse zullen keren. 

We bleken deze avond helemaal geen honger meer te hebben (en hier regende het ook).

Een gewone dag met de kindjes

Na een lang ontbijt, een beetje spelen, lezen, tekenen en voor Eva leren haken, reden we gewoontegetrouw naar Ikea in Luik. Hetzelfde menu als altijd, alleen namen de groten nu een volwassenportie en koos Roger toch maar voor mosselen. Er was jammer genoeg geen softijs als dessert in het restaurant en in een stuk fruit hadden de kinderen helemaal geen zin. Gelukkig konden we op de benedenverdieping wel ijsjes kopen.

Thuis werd er volop verder gehaakt, verteld, gelezen en/of getekend tot het tijd was voor het avondmaal dat bestond uit soep gevolgd door pannenkoeken. Nog een filmpje, een beetje lectuur, even met de kaarten spelen en tekenen, dagboekjes aanvullen en haken en het was tijd voor de kindjes om te gaan slapen (iets vroeger dan gisteren). 

Weer een verandering van programma

Alles was goed geregeld. Gisteren had Roger een afspraak voor de autokeuring, daarna zouden we een deel van onze boodschappen doen. Vandaag zouden we deelnemen aan de uitvaart van zuster L. in Leuven en daarna de kindjes afhalen.

Roger bleek zich echter vergist te hebben: zijn afspraak was pas vandaag. Ik mailde dus naar zuster A. dat we niet aanwezig konden zijn op de uitvaart van haar zus. Onze boodschappen deden we wel.

Toen Roger deze middag terugkwam van de autokeuring, hebben we snel een hapje gegeten en reden we daarna naar het Leuvense. Waar ik het jammer vond dat we al hadden gegeten, want dochterlief, schoonzoon en de kindjes waren allerlei lekkers aan het eten! 😃 We namen de kindjes met ons mee naar hier, en ook een cadeau voor het huwelijk van de dochter van overbuurvrouw Marie-Claire. Het is iets dat ik dochterlief had gevraagd te naaien en ze heeft er (volgens mij) iets prachtigs van gemaakt - ik post later wel een foto. 

Thuis werd er zoals steeds veel gespeeld, gelezen, gepraat en verteld. Goed gegeten ook en de kindjes hebben me duidelijk uitgelegd wie welke groenten lust, want ik heb de neiging elke keer ongeveer hetzelfde, wat ze alle drie graag eten dus, klaar te maken. Nu heb ik een uitgebreide lijst... alleen staan er niet veel groenten op die ze alle drie lusten!😅

Na de afwas en nog een paar kaartspellen stuurde ik de kinderen weer vrij laat naar bed en ze hebben niet tegengestribbeld!   

Overlijden Jane Birkin

Weer een eigenaardig toeval vandaag. Bij wijze van ontspanning wilde ik nog eens die video bekijken over de Bretagne met Jane Birkin. In plaats van die via mijn blog terug op te zoeken, ga ik op zoek via YouTube, en de eerste video die me wordt voorgesteld, kondigt het overlijden van Jane Birkin aan!

Iets later hoorde ik het ook op de radio.  

Nog even over "biologische medicijnen"

Ik las deze avond nog een uitleg over biologische medicijnen tegen onder andere auto-immuunziekten. Een tijdje geleden vroeg ik me af of die medicamenten niet beter zijn dan wat ik heb geslikt... maar nu begin ik ook daaraan te twijfelen: er zouden zoveel bijwerkingen kunnen voorkomen dat ze veelvuldige bezoeken aan allerlei specialisten vergen!

Eindelijk regen!

Het regent hier eindelijk en ik voelde me, net zoals toen ik in Matadi het regenseizoen uitbundig verwelkomde, heel blij. 

Ik heb vandaag "niet veel" gedaan (toch niet in mijn functie van "huisvrouw", want ik heb heel veel gelezen en toch ook nog even gekookt en opgeruimd en mails - onder andere van "trouwe" Eva! - beantwoord, maar inderdaad: de "bibliotheek" is niet schoongemaakt geraakt). 

Roger daarentegen was heel druk bezig op de verdieping (in de vroegere kinderkamers, merkte ik later) en vond daar onder andere allerlei vroeger knutselmateriaal van dochterlief.  Binnenkort halen we de kindjes bij hun ouders: dan geef ik die knutselspulletjes terug aan hun mama. Ik vermoed immers dat ze jullie daarmee nog veel uren creatief kan bezighouden, Elena, Matthias en Eva! 

Ikzelf ben daar veel te onhandig voor maar we zorgen wel dat jullie nakende logeerpartij toch aangenaam wordt!

O ja, en nog steeds is de kleine Emile niet teruggevonden! 😢

Huishouden en ASMR

Na de salon waren de keuken, de provisiekamer en onze werkkamer aan de beurt. Roger zorgde voor de badkamer en de enige nog gebruikte slaapkamer op de verdieping (en misschien zijn boekbindatelier maar daar twijfel ik sterk aan 😊). En dan zou ik vandaag de "bibliotheek" onder handen moeten genomen hebben maar... mijn ledematen en ikzelf waren het grondig beu!

Dan maar veel gelezen, gezocht naar nieuws over het verdwenen jongetje in Zuid-Frankrijk (ik vind dat altijd zo vreselijk, kinderen die verdwijnen - en zoals te verwachten, is het kind nog steeds niet terecht) en even over en weer gemaild met Eva! 

Daarna reden we nog naar een "handcarwash". We doen het niet vaak maar nu was dat ook echt nodig: de auto (laten) wassen. Ik heb ervan genoten. Ik had al opgemerkt dat het mij "iets" deed, in de auto zitten terwijl hij van alle kanten met water en zeep wordt bespoten en bewerkt en nu herkende ik het gevoel heel duidelijk. Het geproduceerde geluid geeft echt een ASMR-effect. Helaas kon ik daar niet lang van genieten, want na amper 15 minuten was de auto weer proper! 

Ik begrijp wel niet hoe ze er aan uit kunnen. Ze hebben zeker met vier man aan de auto gewerkt en dat kostte ons 15 euro!

Huishouden, herinneringen en weer een overlijden

Vandaag was het 10°C koeler dan gisteren: weer zo'n plotselinge schommeling!

Ik heb ons salon onder handen genomen (dat was echt nodig! 😅) maar deze keer heb ik niet gesakkerd op de "rommel" of de vele snuisterijen, hoewel ik er nu twee keer langer over doe dan vroeger. 

Nee, terwijl ik elk object (zorgvuldig!) afstofte, kwamen er weer herinneringen in me op. 

Het begon met het laatste bezoek van mijn "kozijn" Yves. Yves vertelde me toen onder andere over de laatste maanden van zijn vrij jong overleden moeder, mijn tante Béatrice. Hij zei dat ze klaagde over hun woning (bedacht door haar echtgenoot): te strak, te modern, te leeg, te ongezellig, te onpersoonlijk (volgens mijn tante). En ik herinnerde me (en zei hem) dat ze ook tegen mij eens had geklaagd. 

Ik ging immers geregeld mijn zieke tante helpen zorgen voor haar kinderen tijdens de vakanties. Het oudste kind (Yves) was 5 jaar jonger dan ik en dus nog een puber, terwijl ik al een jonge volwassen was tegen wie "tante Bibi", zoals ik haar noemde, al eens haar hart uitstortte. 

Ze woonde niet graag in die "bunker" die haar man had ontworpen en verlangde naar een huis dat meer leek op het huis van haar ouders (mijn grootouders van vaders kant): knus, gezellig, met veel hoekjes en kantjes, veel (vaak oude) boeken op oude houten rekken, een overvloed aan snuisterijen en schilderijen (dikwijls van de hand van mijn grootmoeder), zachte sofa's, dikke vloerkleden, fluwelen gordijnen en krakende houten trappen. 'Ik denk dat dit huis mij ziek heeft gemaakt', zei ze me zelfs.

Toen begreep ik haar maar half. Ik vond het huis van de ouders van Yves net wel iets hebben: in die betonnen woning leek alles ruim, licht, open, én zo gemakkelijk te onderhouden! Maar later (toen was "tante Bibi" al overleden) en deze middag, na ongeveer twee uur schoonmaken, begreep ik het wel! 

Ik vroeg me wel nog af of die grootmoeder van mij dat grote herenhuis in Ukkel zelf onderhield, maar besloot dat ze waarschijnlijk hulp kreeg in het huishouden. 

O ja, gisteren heel laat kreeg ik een mail van zuster A. (vriendin van schoonzus L.). Haar zus (die in hetzelfde rusthuis als L. verbleef) is overleden!   

P.S. 14 juli 

Die krakende houten trap was de trap naar een, in mijn kinderogen, heel mysterieuze zolderkamer, palend aan een zolder waar ik eigenaardig genoeg geen enkele herinnering aan heb. De hoofdtrap was van steen in dat huis van mijn grootouders.

Herinnering

Het was echt heet vandaag (we haalden de 33°C in de schaduw). Tijdens onze wekelijkse boodschappen kreeg ik hier en daar een levendige herinnering aan bepaalde pietluttige details uit Spanje. Zoals wanneer we in Huesca van de camping naar de Mercadona liepen langs een plein waar de hitte pijnlijk weerkaatst werd door het witte plaveisel. 'We zullen dat nooit meer zien,' bedacht ik maar eigenaardig genoeg voelde ik zelfs geen droefheid. 

En... nog eigenaardiger, herinnerde ik me plotseling een ander heel klein detail dat ik nooit heb begrepen... maar wel volledig was vergeten

Het was in Leuven, ik studeerde nog, mijn vader was al ziek, Roger en ik waren nog geen stel én onze vriend André zaliger (de collegevriend van mijn vader) was uit Congo naar Leuven teruggekeerd om er zijn doctoraatsthesis te verdedigen. Hij logeerde toen enkele weken bij "ons". Met "ons" bedoel ik hier vriendin Seany, Dirk Lambrechts zaliger, ik en, als ik me niet vergis, in die tijd (want ik denk dat het 1973 of 1974 was) nog een Portugese vriend, de fadozanger R.  

André zaliger sliep toen in de gemeenschappelijke living, want een kamer op overschot hadden we niet (en eerlijk gezegd, hoe graag ik hem ook zag, soms vond ik zijn constante aanwezigheid heel vervelend en ik vermoed dat mijn medehuurders nog meer dat gevoel hadden).

Toch namen we André altijd mee op onze (kroeg)tochten en vaak was het zelfs hij die ons ergens naartoe voerde ( zelfs naar vrienden in Amsterdam!) in zijn auto.  

Op een weekend ging André met mij wandelen in de Hoge Venen. We kochten daar een postkaartje dat we naar mijn ouders stuurden. En het volgende weekend brachten we bij mijn ouders door. Wat heb ik toen moeten horen vanwege mijn vader: we hadden hen dat kaartje gestuurd om hem jaloers te maken, want we wisten heel goed dat hij waarschijnlijk nooit meer op reis zou gaan (in feite was papa bijna nooit op reis geweest, behalve even naar Duitsland, naar Parijs én natuurlijk had hij zes jaar in Matadi gewoond). André en ik probeerden hem uit te leggen dat we gewoon aan mijn ouders (en André dus aan zijn vrienden) hadden gedacht tijdens onze wandeling en dat we hoopten ze te plezieren met ons kaartje, mijn vader bleef heel boos, het hele weekend. 

Mijn vader stierf in september van het heel hete jaar 1976 en eigenlijk heb ik nooit meer gedacht aan die boosheid van hem tijdens dat verre weekend. 

De laatste keer dat we bij Chantal, de weduwe van André, op bezoek waren, vertelde ze me nog dat André geregeld herinneringen ophaalde aan die weken in Leuven en zelfs toen herinnerde ik me die eigenaardige, boze, zelfs jaloerse reactie van vader niet!

Mij maken jullie reisverhalen niet jaloers, hoor vrienden! Blijf ze maar vertellen!

La bête du Gévaudan

Eerste bijles voor achterbuurjongen L. vandaag. We bekeken vooral nieuwe woordenschat en ik gaf hem als opdracht die thuis goed te memoriseren (met korte zinnetjes als voorbeelden). Ik heb immers de indruk dat L. een heel goed geheugen heeft en ik ben er zeker van dat hij daar niet al te veel tijd zal moeten aan besteden.

Later, terwijl Roger voor het onderhoud van de wei nog eens de spontane hulp kreeg van L's vader en onze broccolisoep sudderde, heb ik vooral zitten lezen. Afwisselend in "Dieu, la science, les preuves" en in "Travels with a Donkey in the Cevennes" (bedankt, "Torpi"!). 

Op een zeker ogenblik wil ik nog eens kijken naar een aflevering van "Le chemin de Stevenson" van Céleste Grant ("Bunker sauvage") en ik val op deze aflevering over "La bête du Gévaudan".  Het toeval wil dat ik daar net over gelezen had in dat boek van Stevenson: "Wolves, alas, like bandits, seem to flee the traveller’s advance; and you may trudge through all our comfortable Europe, and not meet with an adventure worth the name.  But here, if anywhere, a man was on the frontiers of hope.  For this was the land of the ever-memorable BEAST, the Napoleon Bonaparte of wolves.  What a career was his!  He lived ten months at free quarters in Gévaudan and Vivarais; he ate women and children and ‘shepherdesses celebrated for their beauty’; he pursued armed horsemen; he has been seen at broad noonday chasing a post-chaise and outrider along the king’s high-road, and chaise and outrider fleeing before him at the gallop.  He was placarded like a political offender, and ten thousand francs were offered for his head.  And yet, when he was shot and sent to Versailles, behold! a common wolf, and even small for that.  ‘Though I could reach from pole to pole,’ sang Alexander Pope; the Little Corporal shook Europe; and if all wolves had been as this wolf, they would have changed the history of man.  M. Élie Berthet has made him the hero of a novel, which I have read, and do not wish to read again." 

Tevergeefs wachten op de regen

De media hadden ons gewaarschuwd: vandaag zouden we in Limburg felle regens, onweer en zelfs hagel krijgen. We bleven dus binnen. En het was warm! Dit is de eerste keer dit jaar dat de thermometer binnenhuis tot net geen 30°C klom. Toch ging ik aan het strijken (ik weet het, ik verricht in principe geen slavenwerk op zondag, maar de te strijken kleren stapelden zich al maanden op en vandaag had ik geen enkele andere verplichting). Ondertussen merkte ik dat de lucht betrok en keek ik echt uit naar de aangekondigde regen.  

Helaas, er vielen een paar druppels en dan was het gedaan. Een felle regenbui zou anders heel welkom zijn geweest!

"Le chemin de Stevenson"

Toen ik onlangs aan Roger vertelde dat ik de vlog van Céleste Grant (van "Bunker sauvage"), en dus de tochten van die vlogger, regelmatig volg, sprak Roger me spontaan over een boek (dat ik nooit gelezen heb en ik wist niet of we het hebben), van de Schotse schrijver Stevenson.

Nu wil het "toeval" toch wel dat diezelfde Céleste onlangs de tocht van Stevenson heeft nagedaan met zijn eigen ezel (en dat ik die tocht ook al een poosje aan het volgen was). 

Ik vroeg zopas aan Roger (terwijl ik weer, om de avond af te sluiten, naar een aflevering van "Bunker sauvage" keek) of we dat boek van Stevenson nu wel of niet hebben (ik krijg gaandeweg echt zin om het te lezen, want volgens Céleste Grant heeft het een heel spirituele dimensie) maar Roger zegt dat we dat boek niet hebben, hoewel hij het zelf gelezen heeft en het blijkbaar veel indruk op hem heeft gemaakt! 

Ach, ik geraak er ooit wel aan (hoewel we dus geen boeken meer zouden kopen😉)!    

Naar de kringwinkel

Het werd nog warmer vandaag: we bereikten de 33°C. Binnen bleef het echter aangenaam fris: maximum 26°C. Nadat ik enkele keren de wasmachine aan het werk had gezet, stelde Roger voor wat "rond te rijden". Ik vond het goed als hij het maar niet in zijn hoofd haalde te willen "rondlopen" in die hitte.

Nee hoor, hij wilde blijkbaar naar de Kringwinkel in Sint-Truiden. Zelf vond ik dat geen goed idee: ik herinnerde me immers dat het daar tijdens een hittegolf onaangenaam warm kan zijn... én wat zouden we daar wel doen? We hadden immers besloten geen boeken meer te kopen en rommel hebben we ook meer dan voldoende.

Het was er inderdaad drukkend warm! Toch wilde Roger ook even naar de benedenverdieping, naar de kleren kijken. Ik bleef in de boekenafdeling.... waar ik meteen een boek van Simenon had gevonden dat we nog niet hebben. Ik installeerde me daar op een stoel (die ook te koop stond) en begon te lezen. 

Toen Roger weer verscheen (hij en ik begonnen al te druipen van het zweet), besloot ik toch dat boek te kopen (het kostte 1 euro). We liepen naar de kassa... en moesten er bijna een halfuur aanschuiven: zoveel volk en zo trage kassiersters. De hitte begon echt te wegen, mensen veegden hun zweet af, het ging zo traag dat ik enkele keren voorstelde het boek achter te laten en de winkel te verlaten. Maar toen was het eindelijk onze beurt.

Dachten we... want de kassa sloot, een andere kassa werd geopend en de mensen die achter ons stonden aan te schuiven, manoeuvreerden zich naar die tweede kassa.

Toen ging Roger meteen akkoord met mij: we lieten het boek achter en verlieten de winkel!

We reden dus onverrichterzake naar huis waar het lekker fris was... en zelfs niet echt erg opwarmde terwijl ik groentesoep en "coliflor rebozada" bereidde. 

Gezelligheid troef onder de esdoorn

We werden vandaag verwacht bij dochterlief en schoonzoon, waar we meteen enthousiast door de kindjes werden verwelkomd.

Nog voor ik hun eindrapport kon bestuderen (en bewonderen, want ze hebben het alle drie heel goed gedaan), kregen Roger en ik van Elena een exemplaar van haar nieuwe boek cadeau!

Daarna werden we meegetroond naar de koelste plek van de tuin, in de schaduw van hun reuze esdoorn. Het kwik steeg immers weer tot 32°C vandaag! Meer dan een algemene opwarming vallen mij de laatste jaren de enorme en snelle temperatuurschommelingen op!

Daar kregen we, bij een hoprijk verfrissend biertje, de lekkerste hapjes voorgeschoteld en vertelden de kindjes volop over hun voorbije laatste schooldagen, hun vakantieplannen en de mooie nieuwe kat van de buren (die ons trouwens even kwam begroeten). Volgden nog allerlei vleessoorten gebarbecued door schoonzoon, begeleid door gegrilde groentjes en, zoals steeds bij hen, heel lekkere wijn (een keuze van schoonzoon, dat weet ik)! 

Dat werd dus weer een heel aangename avond in de schaduw van die esdoorn, met boeiende conversaties, het ophalen van vooral fijne herinneringen en toch ook al enkele toekomstplannen ondanks de vakantiesfeer.

En toen werd het tijd voor de kindjes om te denken aan slapengaan... en voor ons om terug naar Haspengouw te rijden.

Grote broers laten hun gezag gelden

Ik verneem zopas, niet op de VRT maar hier, dat de rellen voorbij zijn in Frankrijk. En daar zouden de imams en vooral de "grote broers" (drugsdealers) van de relschoppers voor gezorgd hebben. Zij wilden immers opnieuw zaken kunnen doen!

Werk voor de boeg!

Vandaag kwam achterbuurjongen L. langs (met eieren van de kippen van zijn oma, bedankt V.!) om dat inhalen van de leerstof Frans te bespreken. Het is ongelooflijk: zijn leerkracht is zo vaak afwezig geweest dat ze amper twee hoofdstukken van de zeven voorziene gezien heeft! En... de leerlingen worden verondersteld de rest tijdens deze vakantie zelf te verwerken!

We spraken af dat ik volgende week begin met L. daarbij te helpen en, nadat buurjongen afscheid had genomen, heb ik enkele uren besteed aan het bestuderen van zijn leerboek dat hij voor zolang hier achterliet. Ik ga het iets anders moeten aanpakken dan hoe de leerkracht het deed, maar ik vermoed dat we ermee klaar kunnen geraken voor het einde van de vakantie en zonder dat L. te veel vrije tijd eraan moet opofferen.

Ik vraag me echter af hoe leerlingen, die geen hulp kunnen krijgen, dat gaan klaarkrijgen!

Probleem opgelost?

Ik wilde naar het avondjournaal kijken maar toen ik zag dat ik niets meer zou vernemen dan wat ik tijdens de dag op de radio had gehoord, besloot ik voort te lezen in "Dieu, la science, les preuves". Het wetenschappelijk gedeelte van het boek heb ik uit, nu lees ik over opmerkelijke (niet wetenschappelijke) gebeurtenissen enzovoort. 

Toen ik mijn lectuur even staakte (omdat ik mij afvroeg waarom ik niets meer hoorde over de rellen in Frankrijk en of het probleem dan opgelost was) en naar YouTube ging, kreeg ik onmiddellijk deze video voorgesteld.  Weer een heel eigenaardig toeval, want ik kreeg daar meteen een antwoord op de vraag die ik me stelde.

Welnee, er is blijkbaar niets opgelost maar de Franse overheid zou een verbod hebben ingesteld op het vertonen van bepaalde beelden door de media. Ik hoor daar dat er daarentegen steeds meer reactie (vooral in de vorm van zelfverdediging) komt vanwege Franse burgers omdat ze bang worden dat ze ook in hun huis of auto worden aangevallen (als het al niet gebeurd is). Die reacties zouden nog gematigd zijn maar die burgers hebben steeds minder vertrouwen in de overheid en het gevaar bestaat dat ze het recht in eigen handen nemen.  

Als dat gebeurt, kan het inderdaad serieus ontaarden! 

Tijdens mijn lectuur

Ik las daarnet, in een hoofdstuk over Gödel, deze uitspraak van natuurkundige Paul Davies: "Nous sommes coupés de (...) l'explication ultime par les règles mêmes du raisonnement qui nous incitent à rechercher une telle explication". (We zijn afgesneden van een ultieme verklaring door de redeneringsregels die ons juist aanzetten tot het zoeken naar zulke verklaring). Ik herkende meteen iets dat ik al lang aanvoelde maar nooit heel goed kon omschrijven. 

Lectuur

Uiteraard ben ik niet constant aan het feesten of aan het telefoneren! Tussendoor lees ik natuurlijk voort in "Dieu, la science, les preuves". 

Deze avond een hoofdstuk waarin de vraag wordt gesteld of Einstein wel of niet in een god geloofde. Blijkbaar heeft hijzelf nogal tegenstrijdige beweringen geuit op dat gebied maar als ik het goed begrijp, kun je van Einstein uiteindelijk zeggen dat hij een "deïst" was. Ik herinner me immers dat in één van zijn uitspraken, opgenomen in dit boek, Einstein expliciet verwijst naar Spinoza (die dus meer een deïst is dan een pantheïst zoals ik als jong meisje verkeerd had begrepen tijdens mijn studies). 

Het is een heel boeiend boek maar soms is het lezen ervan niet echt meer "ontspannend". Dus ga ik nu nog even echt ontspannen met een of ander filmpje of wat muziek (nee, niet het avondjournaal, want ik weet dat de rellen voortduren in Frankrijk).

Weer feest, vijf jaar later

Vriendin en vroegere klasgenote Denise vierde vandaag haar 75 jaar. Eigenlijk zou ik ongeveer dezelfde post kunnen schrijven als vijf jaar geleden: het was even gezellig, even lekker (en heel gezond) eten, een even aangenaam gezelschap. Alleen was het vandaag veel minder warm, heeft het even geregend... en waren er veel meer genodigden. Voor ons dus enkele nieuwe gezichten, even vriendelijk en interessant als degenen die we na vijf jaar met veel plezier terugzagen. Denise lijkt wel te verjongen met de tijd en zij en haar vele reisvrienden zitten blijkbaar nog volop plannen. 

Roger heeft slechts één foto gemaakt (zo druk was hij aan het praten met Denises schoonbroer en andere tafelgenoten!) maar de huidige privacywetten maken dat ik die niet zomaar durf te posten.

Nogmaals bedankt voor de prachtige middag, lieve Denise! Gelukkig en gezond nieuw levensjaar!