Halloween

Vandaag had Roger een afspraak met iemand van Heemkunde Groot Heers. Tijdens zijn afwezigheid wilde ik eigenlijk ons salon onder handen nemen... maar uiteindelijk deed ik het (weer!) niet heel grondig omdat ik op een heel interessant artikel viel online en bleef lezen (het ging over bijna-doodervaringen, een wetenschappelijk artikel, in een of andere krant online maar ik weet niet meer welke en ik vind het niet terug, dus kan ik er geen link naar plaatsen). 

Het was dus heel interessant en het viel me op dat de auteur (ik weet dus echt niet meer wie, maar het was een wetenschapper) leek te geloven dat men ooit een wetenschappelijke uitleg zou vinden voor die ervaringen maar grif toegaf dat men op dit moment nog helemaal geen uitleg heeft. 

Toen Roger terugkwam, was ons salon dus niet echt schoongemaakt (maar voldoende opgeruimd en zo opdat het hem niet zou opvallen - grapje 😄: hij leest dit immers ook en uiteraard weet hij al dat ik vandaag weer eens geen "goede huisvrouw" ben geweest!). 

Terwijl ik later onze "ajuinstoemp met zoete patat en speklapjes" klaarmaakte, bedacht ik dat het gelezen artikel misschien van ver iets te maken had met wat men vandaag viert! Het is vandaag immers "Halloween" en blijkbaar (zo las ik in de media) wordt dat tegenwoordig al serieus gevierd in onze contreien! Eigenaardig, een angstaanjagend feest bouwen rondom iets dat ons op zich al angstig maakt! Maar misschien vinden veel mensen die adrenalinestoot "plezant"?

Deze avond viel ik (toeval?) op een voor mij veel rustgevender uitleg over wat met overlijden te maken heeft. 

Afspraak met Karel

Om 12 uur haalden we Karel af aan zijn flat in Leuven (eigenlijk woont hij aan de rand van Leuven: gelukkig, want Roger rijdt niet meer graag de stad in). De Brug in Herent was weer open en we hebben er zoals steeds heel lekker gegeten. Mijn konijn met zilveruitjes en champignons was gewoon heerlijk!

Deze keer was er wat meer volk dan gewoonlijk in het restaurant, maar gelukkig nog niet echt veel, zodat Karel niet hoefde te klagen over het lawaai. We praatten bij, Karel vertelde over zijn recent verblijf bij zijn zoon in Frankrijk, we hadden het over het noodweer in Spanje (nee, er wonen gelukkig geen familieleden in die streek), hadden het over onze lectuur en over politiek en we haalden herinneringen op aan verdwenen vrienden. 

Na nog een kopje koffie, thee of een "coupe brésilienne" voor Karel, brachten we hem terug naar zijn flat en reden wij naar Haspengouw: hier wachtte immers nog wat werk op mij (nog een paar zaken die Jan had gevraagd aan te passen in de jongste monografie). 

'Zo kan ik nog even dutten voor het avondmaal,' zei Karel toen we afscheid van hem namen. Tja, hij zal de jaren ook wel beginnen te voelen (Karel is deze maand 83 jaar geworden).

Boodschappenritueel

Boodschappen vandaag. Uiteraard had ik weer eerst een weekmenu opgesteld en een boodschappenlijst klaargemaakt. In de eerste winkel, waar we maar een paar zaken moeten kopen, laat ik Roger alleen binnengaan. Met de boodschappenlijst waarop ik heb aangekruist wat hij daar moet kopen. Als hij na enkele minuten terugkomt, heeft hij het nodige gekocht... maar ook de boodschappenlijst verloren.

Echt: ik was helemaal niet goed gezind, want ik steek elke week vrij veel tijd in die lijst. Ik heb een heel slecht geheugen en probeerde me hopeloos te herinneren wat ik allemaal had opgeschreven. In de volgende winkel kochten we dus de zaken waarvan we weten dat we ze elke week nodig hebben, probeerde ik mijn "weekmenu" te reconstrueren, me te herinneren wat we nog in huis hebben (allemaal zaken waar ik dus mee rekening hou bij het opstellen van die aankooplijst). Roger stelde enkele aankopen voor en ik probeerde die te passen in het in mijn hoofd min of meer gereconstrueerde menu, vroeg me ineens af wat ik wel voor volgende zondag had voorzien en meende me te herinneren dat ik dan een beroep wilde doen op diepvrieswaren die we nog in huis hadden.

Toen we thuiskwamen, vergeleek ik onze aankopen met het geplande weekmenu en ik stelde vast dat we niet zoveel verkeerd hadden gekocht, dat we maar één zaak vergeten waren (maar niets dat we echt niet kunnen missen) en dat ik maar twee gerechten uit mijn weekmenu enigszins moest aanpassen om praktisch al onze aankopen te kunnen gebruiken, dat we slechts één "overtollige spitskool" hadden gekocht - maar daar passen we wel een mouw aan (in het ergste geval verdwijnt die in de soep). 

Ik denk dat Roger opgelucht was (omdat hij zich minder "schuldig" voelde😕), want al tijdens de boodschappen zelf voelde ik me veel blijer gezind:  eigenlijk was het wel "plezant" op die manier boodschappen doen (maar nee, ik ga daar daarom geen gewoonte van maken).

En ik herinnerde me tijdens die boodschappen plotseling dat de enkele keren dat wij de laatste jaren samen met Nany boodschappen deden, ik haar op die manier zag tewerk gaan: zonder plan, kopend wat haar ineens inviel en dat ze achteraf pas nadacht over wat ze met die zaken zou klaarmaken. En dat ik dat telkens heel eigenaardig vond omdat ik nog goed wist dat ze vroeger, heel lang geleden, toen we nog in Schoten woonden, ook een weekmenu opstelde (omdat ze toen ook telkens boodschappen deed voor een hele week).

Boeiende dag

Buiten de gewone dagelijkse karweitjes, besteedde ik vandaag al enkele uren aan het nalezen van de drukproeven van de volgende Limburgse monografie, gewijd aan de dit jaar overleden auteur Piet Severijns. Weer geschreven door Jan Gerits, wat betekent dat er bijzonder weinig te verbeteren valt! En heel boeiende lectuur.

Ik viel vandaag ook op een heel interessant gesprek over Bill Gates, waarbij ik veel vernam dat ik nog niet wist. 

En deze avond laat, nog een lang telefoongesprek met Hendrik (die Roger hielp met een computerprobleem maar toch tijd had voor een gezellige babbel)!

Boeiend, vind ik zulke dagen!

Op bezoek in Medina

Het werd inderdaad een luie zondag met veel lectuur. Maar ik ging ook even (toch 48 uur) virtueel op bezoek bij een familie uit Medina. Je hoort vooral de vrouw des huizes (en wat een huis, waar blijkbaar ook de heerlijkste gerechten worden geserveerd!) uitleg geven over de positie van de vrouw tegenwoordig. Heel interessant! 

Rust na de inspanning

Het was gisteren prachtig nazomerweer. Roger had gevraagd aan achterbuur P. (vader van L.) of hij onze haag wilde scheren. Tegen betaling uiteraard en daarom zei ik tegen Roger dat ik niet vond dat hij daarbij moest helpen. Ik vreesde immers dat al dat zeulen met zware takken te belastend zou zijn voor zijn hart. Roger wilde echter absoluut een handje toesteken en urenlang heeft hij over en weer gelopen met afgezaagde takken. Ik merkte dat hij er steeds meer uitgeput uitzag. Een paar keer heb ik hem stilletjes gesmeekt niet te overdrijven maar hij bleef maar zwoegen, ook toen P. hulp kreeg van L. 

Toen P. en L. afscheid namen, was Roger duidelijk doodop (maar gelukkig nog in leven😀). Ik was echt bang geweest dat zijn hart het plotseling zou begeven. Voor mij werd het gisteren alles behalve een aangename nazomerdag: de angst maakte dat ik mij op niets kon concentreren! Hoewel ik blij was dat de haag eindelijk gesnoeid werd, voelde het aan als een verloren dag!

Deze nacht keerden we terug naar de wintertijd (eindelijk!) en van dat uur extra slaap heeft Roger na al die inspanningen volop gebruikgemaakt! 

Het is vandaag veel koeler dan gisteren maar dat is niet erg: we maken er een rustige zondag van met veel lectuur!

Lingala leren

Kijk eens waar ik vandaag (weer heel toevallig) op viel: lessen Lingala voor Brusselse kinderen met Congolese roots. Had zoiets maar bestaan voor Europese kinderen in Matadi destijds (daar is de inheemse taal wel Kikongo maar naar het schijnt lijken de twee heel fel op elkaar). Ik denk dat ik zulke lessen heel graag had gevolgd (maar de vraag is natuurlijk of mijn ouders mij daar naartoe zouden gestuurd hebben?).

De evolutie van Lingala zoals ze wordt verteld in de video doet mij een beetje denken aan de geschiedenis van Vlaams in België. Komt er misschien nog een tijd dat men gewoon in het Lingala kan studeren? 

Ik viel weer op dokter Zizi deze avond

Het is hier rustig de laatste dagen: ik heb immers geen zin om nog eens te vertellen over huishoudtaken of andere triviale zaken. Deze avond echter viel ik (toevallig?) weer op een interessante uitleg van de Belgische  (Vlaamse zelfs) arts Zizi.

In een heel interessant gesprek geeft Zizi uitleg over turbokankers. 

Die snel evoluerende kankers, zegt hij, komen sinds einde 2021 steeds meer voor over de hele wereld. Er zijn enkele kleinschalige studies gebeurd die een link tussen de recente vaccinaties en die kankers lijken te bevestigen maar daar wordt geen rekening mee gehouden, vooral omdat de studies op te kleine schaal zijn gebeurd en er geen geld of tijd is voor een bredere studie. Overheden houden dus helemaal geen rekening met een mogelijke link en mainstream media vertellen zelfs eender wat over die kankers, zoals bijvoorbeeld dat het virus zelf die zou veroorzaken.

Zizi ziet als mogelijke uitleg dit: sommige vaccins (en hij geeft voorbeelden van vroegere vaccinatiecampagnes waarna dezelfde vaststellingen zouden zijn gemaakt) zorgen voor een tijdelijke sterke afname van onze aangeboren immuniteit. En die immuniteit zorgt er in normale omstandigheden juist vaak voor dat prille kankercellen geëlimineerd worden. Wat nu dus niet zou gebeuren en zou kunnen zorgen voor een explosie van "supersnelle kankers" (Zizi eindigt wel met een positieve noot: als zulke supersnelle kankers ook supersnel worden aangepakt, kunnen ze, denkt hij, genezen worden).

Als men hem vraagt waarom al die artsen (die vaststellen dat er steeds meer van die kankers voorkomen) niet massaal reageren, is zijn antwoord dat dit heel veel moed van hen vergt wegens de maatschappelijke gevolgen. 

Bezoek aan schoonzus

Vandaag moesten we de kindjes niet opvangen na school. Samen met Roger had ik al een heel weekprogramma opgesteld: maandag huishoudwerk, dinsdag boodschappen, enzovoort. En binnenkort afspraak met vriend Karel. Ik stelde voor die afspraak te combineren met een bezoek aan schoonzus L. (kwestie van slechts één keer over en weer naar het Leuvense te rijden). 

En dan beslist Roger zondagavond heel laat dat we vandaag al schoonzus gaan bezoeken. Zomaar, plotseling, maar het is inderdaad typisch voor hem, dat geen rekening houden met werkschema's.

Daarom dus deden we onze boodschappen al gisteren (en heb ik daarna ook een deel van het avondmaal van vandaag al klaargemaakt). En wat gisteren op mijn programma stond, wordt uitgesteld tot morgen (ik weet ondertussen dat B. dan geen bijles moet krijgen).

Vandaag reden we dus naar L. We brachten twee gezellige uurtjes door in de cafetaria. L. vertelde over haar medebewoners (met verschillende onder hen maakten we ook een babbeltje), over de onsmakelijke maaltijden, ze zei me nog eens dat ze veel liever op haar flat was blijven wonen. We wisselden familienieuwtjes uit, dronken wijn, bier, koffie of thee en waren weer bijna te laat voor het avondeten. 

Het viel me voor de zoveelste keer op hoe ongezellig dat avondmaal leek. Niemand praat, iedereen is met zijn eigen boterhammen en beleg bezig, er heerst echt een akelige stilte. Heel eigenaardig contrast met de drukte in de cafetaria trouwens.

In het naar huis rijden las ik nog een schooltaak van buurjongen L. na (ik had geen opmerkingen) en thuis hoefde ik, na een bord pompoensoep, nog enkel biefstuk te bakken voor bij de al klare champignonsaus.

En nu moet ik nog de drukproeven van het volgende Oostland-nummer nalezen!

En vandaag is het twee jaar geleden dat Nany en vriend René ons verlieten!

Vergeetachtigheid?

Wekelijkse boodschappen vandaag. Normaal doen we die niet op een maandag maar deze week leek me dat de enige geschikte dag (ik leg later wel uit waarom). Ik ondervond uiteraard heel snel waarom we onze aankopen niet meer op maandag doen: te veel zaken gesloten en te veel schaarste op sommige rekken. 

Ik herinnerde Roger aan het feit dat ik hem dat jaren geleden nog eens had gezegd en dat we daarom onze boodschappen hadden verplaatst naar een latere dag in de week. Uiteraard herinnerde hij zich helemaal niets van dat banale gesprek. En dat vond ik normaal.

Maar ik begon na te denken (en eigenlijk was mijn geest daar de verdere dag mee bezig) over al die keren dat iemand zich niets herinnerde van wat we samen hadden meegemaakt of een (vaak diepgaand) gesprek. 

Dat is al zo vaak gebeurd dat ik me daar de laatste tijd heel veel vragen bij stel. Die mensen weten bijvoorbeeld zelfs niet meer dat ze me geheimen toevertrouwden.  Sommigen vergaten zelfs een heel deel van ons "gezamenlijk leven" (maar kennen wel bijvoorbeeld elke politicus bij naam, kunnen de hoofdstad van elk land noemen, etc.). En nee, ik heb het echt niet over alzheimerpatiënten.

Dat hield me dus een groot deel van de dag bezig: de vraag of we niet aandachtig genoeg luisteren naar onze medemensen. 

'Ik onthoud niets dat ik niet interessant vind', heeft Roger me al eens geantwoord op mijn vragen daaromtrent. Ik vermoed dat hij het enige eerlijke antwoord gaf: veel van wat we vertellen aan onze medemensen interesseert ze eigenlijk gewoon niet!

Nog eens over orgaandonatie

 Deze avond las ik nog dit:  

Bizar: doodverklaarde Amerikaanse man komt weer tot leven tijdens orgaandonatie

"Buitenland | Heftig

19-10-2024"

in het online tijdschrift Linda dat ik niet kende. Dat ik erop viel was geen toeval, want ik stel me al lang vragen over orgaantransplantaties die, zo las ik ergens, zouden gebeuren zonder narcose - vermits de donor toch overleden is - maar wel met toediening van curare (zodat het lichaam van de donor op geen enkele manier meer kan reageren). 

Van de pijn wakker worden en dat niet kunnen duidelijk maken tijdens een gewone operatie is op zich al een traumatische ervaring, maar iets dergelijks meemaken tijdens het "overgaan" lijkt me onmenselijk! 

Ik weet dat het egoïstisch is maar nogmaals: ik wil geen donor zijn!

IJver belonen?

Ik hoorde vandaag aan telefoon iemand (ik ga geen namen noemen maar de persoon in kwestie herkent zichzelf wel) zeggen dat, als hij ooit leraar wordt, hij niet zozeer punten zou geven voor een correct antwoord als wel voor de mate waarin de leerling zijn best heeft gedaan. 

Ik dacht meteen terug aan wat ik een poosje geleden schreef en  antwoordde trouwens met mijn voorbeeld van de arts die goed zijn best heeft gedaan tijdens zijn studies maar er niets van kent. Dat vond mijn gesprekspartner wel een aanvaardbaar tegenargument.

Maar ik vroeg me af of de tendens inderdaad zo is tegenwoordig? Wel gevaarlijk vind ik dat (al begrijp ik dat ijver ook een beloning verdient). 

Of is mijn redenering verkeerd? 

Lekker

Er valt niet veel te vertellen over deze dag (behalve misschien dat Roger tussen twee regenbuien door nog wat in de tuin heeft gewerkt - dat regenen houdt blijkbaar echt niet op!) maar tijdens ons avondmaal vroeg ik me voor de zoveelste keer af waarom bepaalde instellingen er niet in slagen eenvoudig maar lekker eten te serveren!

Want wij hebben weer genoten! Na een bord van de heerlijke pompoensoep die ik gisteren klaarmaakte, aten we "filet américain préparé" met rucola. Eenvoudiger kan niet... maar het was heel lekker!

Jawel, ik weet ook dat men bijvoorbeeld in een ziekenhuis geen rauw vlees zal serveren. Het gaat me dus niet om die "préparé" (die je door ander vlees kunt vervangen) maar om eenvoud gekoppeld aan smakelijkheid.

Het dwaallicht

Veel lectuur vandaag en "Het dwaallicht" van Elsschot heb ik uit (als je de link volgt, krijg je een uitstekende analyse van de novelle, maar let op, want er wordt ook veel verklapt over de inhoud). 

Ik heb ervan genoten. Toen de vergeefse zoektocht uitmondde in een (interessante) theologische discussie, vroeg ik me wel even af hoe geloofwaardig dat is als je weet dat de personages elkaar pas hebben ontmoet. Maar dat hinderde niet echt. Ik vroeg me ook af of een uitgever vandaag nog zo'n verhaal zou publiceren zonder sommige termen te wijzigen (uit politiek correcte overwegingen). 

En weet je wat? Tijdens de zoektocht naar die geheimzinnige Maria kreeg ik zowaar heimwee naar bepaalde wijken in Antwerpen! 

Weer cadeaus!

Boodschappendag vandaag. Voor mij konden we niet snel genoeg terug thuis zijn, want ik wilde kijken naar een discussie tussen Matthias Storme en Rik Torfs over discriminatie. Roger had me dat gesprek immers aangeraden en het leek me interessant. Ik kreeg net tijd genoeg om ernaar te luisteren voordat B. aanbelde en het was inderdaad boeiend!  

B. kwam binnen, gevolgd door zijn oma, vriendin Liliane. Allebei waren ze beladen met cadeaus:

Een van de Butter nuts wordt morgenavond verwerkt tot soep en het boek van Willem Elsschot ben ik deze avond beginnen te lezen (ik denk dat ik van hem nog enkel "Kaas" heb gelezen).  Elsschot schrijft heel vlot en het blijkt dan ook heel aangename, ontspannende lectuur met toch, heb ik de indruk (ik heb nog maar enkele bladzijden gelezen), veel diepgang.  

In feite was een bijles vandaag niet echt nodig, vertelde B. me, waarop Liliane hem terug naar haar huis stuurde om samen met zijn opa het avondeten op te zetten. En wij dronken nog gezellig samen een kopje koffie/thee terwijl we de wereld verbeterden! 😀

Kindjesdag

Kindjesdag vandaag. Weer gingen we niet eerst bij schoonzus L. langs: we beseften dat de tijd echt te krap zou zijn. Als we op tijd wilden zijn om Eva op te pikken onderweg naar huis, schoot er weer maar een dik halfuur over voor L. 

We pikten Eva dus op en kwamen tegelijkertijd met Matthias (die op de fiets was) "thuis" aan. Elena voegde zich wat later bij ons. Door de drukte (lessen overhoren, vertellen, spelen) kreeg ik niet veel tijd om eraan te denken, maar vandaag is het al 6 jaar geleden dan mijn "Nononc" ons verliet! Eigenlijk hebben al veel mensen ons voorgoed verlaten in oktober, besefte ik plotseling vandaag: onze vriend Dirk 18 jaar geleden op 17 oktober, Nany en vriend René twee jaar geleden op 22 oktober, nicht Jeannine vorig jaar op 27 oktober en onlangs vriend Charlie!

Maar het werd dus desondanks weer een heel aangename middag en avond. Schoonzoon had gezorgd voor een heel lekkere pompoensoep en een ovenschotel met prei en er werd gesmuld, niet het minste door Zeger die er 's avonds was bijgekomen. Levendige gesprekken, over de gemeentelijke verkiezingen, onderwijs, lectuur en andere boeiende onderwerpen. Dochterlief toonde me heel mooie zelf ontworpen stofjes (en beloofde me nog een vestje voor mij te naaien) en vertelde over een boek dat ze aan het lezen is en dat me wel interessant lijkt: "Sapiens". Volgend boek op mijn "leeslijst"? 

Lokale verkiezingen

Hendrik zal dit jaar niets gehad hebben aan zijn verjaardag behalve dan misschien dat hij snel "mocht" (vermits geen opkomstplicht meer) gaan stemmen "achter de hoek" om daarna weer in bed te kruipen.  Geen prettig begin van een nieuw levensjaar maar ik hoop dat het vervolg van dit jaar veel boeiender wordt voor jou, jongen! 

Voor ons werd het ook een rustige zondag met (buiten die verkiezingen) weer veel lectuur en deze avond een lekkere tajineschotel die ik bereidde met een overschot groenten (paprika, courgette, wortel, ui, look, tomaten en kikkererwten) en veel kruiden (gember, kurkuma, koriander en een beetje ras el hanout). 

De geschriften van Valtorta

Ik schreef daarnet dat ik weer veel heb gelezen vandaag en inderdaad: ik ben niet alleen "La force de l'âge" aan het lezen maar ook (opnieuw en al een hele tijd) de geschriften van Maria Valtorta. 

Ik had die boeken destijds (toen we nog in Antwerpen woonden) gekocht op aanraden van een heel katholieke kennis. Ik heb er toen ongeveer de helft van gelezen (toch al een paar duizend bladzijden) maar uiteindelijk duurde het me te lang, ik had andere verplichtingen, ik wilde wel eens wat anders lezen, etc.

Een paar jaar geleden echter viel ik op een site die me elke dag een evangelische tekst stuurt, gevolgd door een verwijzing naar wat Valtorta daarover vertelt in haar geschriften. En... op die manier (dus elke dag een paar bladzijden) ben ik in mijn lectuur van de geschriften van Valtorta al veel verder geraakt dan destijds in Antwerpen.

En het is echt boeiende lectuur!

Rustige dagen

Hendrik wordt morgen 47 jaar! Helaas, hij en Debby zijn ziek waardoor het verjaardagfeestje letterlijk in het water valt! Van water gesproken: net zoals vorig jaar regent het (maar het is nu veel koeler dan toen). Ik heb de indruk dat het al een heel jaar regent, met af en toe een korte uitzondering!

Ik hoop dat je er morgen ondanks de griep toch nog een fijne dag van maakt, jongen!

Ondertussen werd er door heel veel mensen afscheid genomen van Charlie. Ik denk dat die man zeer geliefd was en ik hoop dat, zoals Maj zegt, hij nu gelukkig is.

Voor de rest zijn het rustige dagen. Beetje rondgereden in onze mooie streek (opvallend hoeveel populieren al volledig kaal zijn waardoor de vele maretakken heel zichtbaar worden), veel lectuur en nog steeds vroegere dagboeken overtypen. O ja, en deze avond nog eens met veel plezier gekeken naar een debat… op zijn Frans (veel levendiger dus dan onze brave debatjes)!

Charlie is overleden!

Tussen onze boodschappen (en eerst een bezoekje aan de garagist) en de presentatie van "De genadeloze kogel" deze avond ging ik nog eens naar Facebook... Waar ik het overlijden vernam van vriend Charlie, de echtgenoot van Maj. We waren er echt niet goed van!

Deze avond gingen we dus naar die boekpresentatie, georganiseerd door Heemkunde Groot Heers en onze werkgroep. 

Een heel interessante uitleg kregen we daar over de terechtstelling van die Alfons Gielen (en terechtstellingen in het algemeen - gruwelijk!). Ik had echter moeite om mijn gedachten erbij te houden, ik dacht constant aan Maj en Charlie. We zijn dan ook niet op de receptie gebleven na de voorstelling van het boek.

Een schooldag?

Het leek wel een schooldag vandaag!

Deze ochtend vond ik de teksten die L. me had doorgestuurd, na onze brunch nam ik ze aandachtig door en iets na de middag belde L. aan. We vatten de teksten samen en L. kon zijn schooltaak vervolledigen. 

Daarna wilden we onze boodschappen doen maar er scheelde iets aan de auto (een kleinigheid, denk ik). Roger wilde nog voor onze boodschappen bij de garagist langsgaan maar die bleek vandaag gesloten. We besloten dus alles uit te stellen (en gelukkig had ik nog voldoende proviand in huis).

Dan maar verder wat opgeruimd en gelezen tot wanneer B. zou aankomen. Deze keer was hij vergezeld van zijn oma, vriendin Liliane. Die me een exemplaar gaf van een Nederlandse krant die ik niet kende: "De Andere Krant". Liliane had geen tijd voor een kopje koffie en B. en ik begonnen dus meteen aan zijn les. 

Deze keer wilde B. de toets Frans van overmorgen voorbereiden. Weer ging het zo vlot dat we op een dik halfuur klaar waren (en echt heel veel gepresteerd hadden). B. belde naar zijn grootouders en terwijl we op vriend Paul wachtten, praatten we nog wat gezellig bij, over de school, de lessen, de leerkrachten en zo. B. is ongeveer 12 jaar en lijkt me heel rijp voor zijn leeftijd: het werd een aangename babbel!

Opa Paul kwam B. halen, we namen afscheid van elkaar en ik begon "De Andere Krant" te lezen. Ik verneem daarin dat steeds meer psychotherapeuten de optie van euthanasie aanbieden aan hun patiënten!  Een gevaarlijke evolutie (die ik al lang vreesde), naar mijn mening!

Na ons avondmaal (weer heel eenvoudig maar lekker, namelijk bloemkoolsoep gevolgd door witte pens met gebakken zoete aardappel en uien) kreeg ik weer een mail van L., met als bijlage zijn schooltaak, en de vraag of ik nog eens wilde nalezen. Deze keer leek me dat in orde, wat ik hem dan ook meldde. 

En nu is het tijd voor het avondjournaal en nog wat lectuur!

Studieuze dagen

 'Zouden we nog eens eerst langs L. gaan alvorens de kindjes op te pikken?' vroegen we ons af deze middag. Toen kwam er echter een mail van buurjongen L. aan die hulp vroeg voor een schooltaak. Tegen dat ik het allemaal had uitgeplozen en L. had gevraagd om mij een link te sturen naar de teksten die hij had geraadpleegd, was het al bijna een uur later. Dus reden we rechtstreeks naar de school van de kindjes.

Zelfde scenario als vorige week: Matthias die op zijn fiets kwam aangereden en Eva die in de auto kroop (net nadat ik een poosje met Hendrik had gebeld). Deze keer was dochterlief al thuis en we dronken samen thee, de kindjes aten fruit en een koekje, waarna dochter naar haar werkkamer trok en de kindjes aan hun schooltaken begonnen. 

Er werden lessen overhoord, gespeeld en toen kwam Elena thuis, die ook aan haar schooltaken begon na een snel vieruurtje. 

Ondertussen had ik van buurjongen L. nog steeds geen link naar die teksten gekregen: veel kon ik hem niet helpen (en nog steeds niet, want ik heb die teksten nog niet gekregen en ik vermoed dat L. op dit uur al onder zijn dekbed ligt). Dat wordt dus werk voor morgen... maar dan had ik ook een afspraak met B. en staan er nog andere zaken op ons programma! Het worden weer drukke (of moet ik zeggen "studieuze"?) dagen!

We aten samen nog heerlijke met lamsgehakt gevulde paprika's (Zeger was er niet bij deze avond, hij had andere verplichtingen) en dan reden Roger en ik terug naar Haspengouw. 

Waar ik vlak na aankomst een telefoontje kreeg van de moeder van B. Onze afspraak voor morgen werd op haar aanvraag een paar uurtjes verlaat nadat Roger me had verzekerd dat we onze andere "verplichting" gemakkelijk een paar uur konden vervroegen. 

Ja, maar wat met die schooltaak van L.?

Vooral lectuur vandaag

Vooral lectuur deze zondag. Ik ben nog maar ongeveer in een derde van "La force de l'âge" en weer vallen me heel geregeld de gelijkenissen op met mijn leven in Leuven destijds. Ook in wat de Beauvoir over zichzelf, over haar gevoelens, angsten, verwachtingen enzovoort vertelt, herken ik vaak wat ik zelf voel, denk, verwacht, enzovoort. En toch is er een enorm verschil: zij is categoriek atheïstisch terwijl ik "geloof" in wat ik een "God" zou noemen (niet perse de god uit onze religies). 

Tussendoor uiteraard gekookt (alu gobi nog eens) en zo, en ook gekeken naar een heel interessant gesprek met professor Raoult. Uiteraard over de voorbije "maatregelenperiode" zoals ik deze middag ik weet niet meer wie die "covidperiode" zo mooi hoorde benoemen op de radio. Hoewel ik Raoult vrij mild vond klinken tegenover onze overheden, viel het me toch op dat hij terloops wees op enkele leugens die ons bewust werden verkondigd door de media. 

De paus over abortus

Ik keek deze avond ook nog even naar het televisieprogramma "De afspraak op vrijdag" en hoorde voor de zoveelste keer kritiek op de uitlatingen van de paus over "een democratisch gestemde wet" (ik weet niet of het de precieze bewoordingen zijn), namelijk over "abortus". 

Ik heb (ik denk toen ik keek naar het relaas van zijn bezoek) gehoord wat de paus precies zei, op het vliegtuig tijdens zijn terugreis, en ik herinner me dat ik meteen dacht: "Oei, daar gaat kritiek op komen... maar hij kan, als overtuigde christen, echt niets anders zeggen". 

Nu stel ik me dus de vraag: mag je je eigen mening (de mijne ligt immers in dezelfde lijn als die van de paus) nog verkondigen als die niet overeenkomt met wat een wet zegt? 

Praten over de dood

Vandaag vooral veel lectuur, en tussendoor, buiten enkele huishoudtaakjes, even over en weer gemaild met Matadi-vriendin Sabine. Die maar niet over het overlijden van haar moeder Rachel geraakt. 

Ik begrijp uiteraard haar verdriet (ook wij zullen de sprankelende Rachel missen) maar heb wat moeite met het feit dat Sabine dat overlijden nog helemaal niet verwachtte, hoewel Rachel in november 99 jaar zou zijn geworden. Daar praatten we dus over (via mail) en vriendin gaf toe dat ze nooit over de dood praatte met haar moeder (met wie ze nochtans heel "close" was en over van alles discussieerde), dat ze het onderwerp zelfs vermeden.

Ik stelde me daar dus verder vragen over vandaag: ben ik dan abnormaal omdat ik me al sinds mijn kinderjaren vragen stel over de zin van het leven en de dood?

Kennismaking met B.

B., zoals ik hem voortaan zal noemen, is de kleinzoon van Paul en Liliane. Vandaag kwam hij voor de eerste keer langs, samen met zijn mama A. In feite heb ik hem al tien jaar geleden ontmoet, maar daar herinnert hij zich natuurlijk niets van. En ik herkende hem uiteraard niet. Hij blijkt echter nog steeds even vriendelijk als de toenmalige peuter! 

We maakten dus kennis met elkaar en herhaalden enkele items uit zijn lessen Frans (hij zit in het eerste jaar middelbaar en zou te weinig achtergrond hebben gekregen in het basisonderwijs). En dat viel enorm mee! We gaan proberen daar elke week een halfuur intens mee bezig te zijn en ik vermoed dat hij op die manier snel zal bijgewerkt zijn! 

Deze middag gingen we ook naar een vergadering van de werkgroep WO I-II maar Roger en ik zijn iets voor het einde van de bijeenkomst naar huis gereden om B. en A. te kunnen verwelkomen.

Onverwacht een vrij drukke dag

We hadden geredeneerd dat, als we vandaag iets vroeger dan gebruikelijk naar het Leuvense vertrokken, we nog voor we de kindjes opvingen, bij schoonzus L. konden langsgaan. Ja, maar schoonzus bleek net haar namiddagdutje te doen toen we haar kamer binnenkwamen! Toen ze goed en wel wakker was, bleef er nog iets meer dan een halfuur over om samen iets te drinken in de cafetaria. Daarna moesten we echt naar de kindjes toe.

We parkeerden de auto halverwege tussen de school en "thuis". Matthias kwam eraan gefietst, kort daarna gevolgd door Eva die te voet was en die dus in de auto kroop. We kwamen samen "thuis" aan. Vieruurtje, spelen, bijpraten, schoolwerk volgden elkaar op tot wanneer Elena ook thuiskwam, kort daarna gevolgd door dochterlief, Zeger en schoonzoon. 

En ik kreeg een oproep van achterbuurjongen L. Of ik hem kon helpen met een schooltaak. Helaas, zo van op afstand was dat niet mogelijk, dus besloten we dat L. mij zijn taak zou mailen en dat Roger en ik daar deze avond zouden naar kijken.

Elena ging studeren, dochterlief en schoonzoon zorgden voor een heerlijk avondmaal (zalm, broccoli en gebakken aardappeltjes), we gingen aan tafel en er werd weer gesmuld, gezellig gepraat en gelachen. Tot Roger en ik besloten terug naar Haspengouw te rijden. Veel te vroeg, oordeelden de kindjes, maar ten eerste was het al vrij donker aan het worden en ten tweede, ik had de mail van L. aangekregen en besefte dat we thuis nog wat werk zouden hebben.

 En inderdaad, we hebben nog een klein uurtje besteed aan het verbeteren van die schooltaak!