Ik had er een minder "miraculeuze" uitleg voor!

Aan het einde van een doodgewone dag, nadat ik nog naar het televisiejournaal had gekeken en wilde beginnen kijken naar een volgende aflevering van "Black Mirror", wat ik telkens op mijn pc-scherm doe, werden mij op YouTube enkele uittreksels uit de serie "The Chosen" voorgesteld. 

Ik vermoed dat ik die serie nooit volledig te zien zal krijgen maar ze intrigeert me al heel lang. Dus keek ik. Ik zag onder andere de episode over de "vermenigvuldiging van de broden" en het was helemaal niet wat ik verwachtte! 

Ik had voor mezelf immers al heel lang een veel minder "miraculeuze" uitleg voor die "vermenigvuldiging" bedacht!  😀

Omgaan met het verleden

Vandaag typte ik wel nog enkele bladzijden uit mijn vroegere dagboeken over. Ik had het pas gehad over baby Hendrik en de zin van het leven en nu schreef ik uitgebreid over een boek dat ik toen aan het lezen was, van Jacques Bergier, over buitenaardse wezens in de loop van de geschiedenis. 

Op een zeker moment heb ik me wel afgevraagd of het de moeite is al dat soort bladzijden over te typen (ik las toen immers nog meer dan nu en bracht in mijn dagboek telkens heel uitgebreid verslag uit over mijn lectuur! 😀).

Ik las vandaag ook verder in "De schuiftrompet". Het tweede verhaal, "Het feestelijke leven", heb ik nu uit, en het verhaal is, hoewel heel triestig (overlijdens, eenzaamheid en herinneringen), echt mooi! 

Deze avond besloot ik nog naar een aflevering van "Black Mirror" te kijken en het viel me op dat het weer gaat over omgaan met het verleden (en ook een overlijden). Ik kijk nu dus naar "Be Right Back" van het tweede seizoen. Heel mooi maar wel een beetje akelig, die manier van omgaan met herinneringen en verdriet! Toch ga ik nu verder kijken!

Tijdverlies of droomreis?

Uiteindelijk heb ik vanavond geen enkele vroegere dagboekbladzijde meer overgetypt! Ik werd namelijk volledig in beslag genomen door een presentatie van caravans en campers, gemaakt door een vloggersfamilie die ik al heel lang volg en die onlangs naar Canada emigreerde.  

Uiteraard weet ik dat het eigenlijk verloren tijd is, want we zullen waarschijnlijk niet meer op reis gaan, en zeker niet in zo'n "meeneem-huisje"! Maar... mijn droom was lang dat we ooit zouden reizen in een omgebouwd busje waarin we konden slapen. Meer heb je echt niet nodig, zeker niet als je voor het sanitair terechtkunt op campings. 

Dromen van een volledig "huisje op wielen" doe ik echter al sinds mijn jeugd. Vandaar dus dat ik bij het zien van zulke "paleisjes op wielen" helemaal aan het dromen ga! 

Ontspannende Hemelvaartsdag

Het werd een ontspannende Hemelvaartsdag! Na een paar huishoudtaakjes heb ik eindelijk een paar wachtende mails beantwoord en verder gelezen in "De Schuiftrompet". Het tweede verhaal (Het feestelijke leven) is al even eigenaardig als het eerste. Verhaal, allerlei herinneringen, verhaaltjes binnen herinneringen, tafereeltjes volgen elkaar op, lopen in elkaar over, maar je blijft lezen. Die eigenaardige structuur van het boek ligt waarschijnlijk aan de werkwijze van de auteur Crone.

Tussendoor kreeg ik geregeld een mailtje van Eva, dat ik uiteraard beantwoordde. Blijkbaar was het bij hen redelijk mooi weer, want ze vertelde onder andere over een fietstochtje en een ijsje. Zus Bie daarentegen mailde me dat het bij haar grijs weer is (net zoals hier trouwens).

Ik speelde ook nog even Balaxie maar ik ben daar echt niet goed in! 😀 

Ik luisterde ook naar een christelijke Franse arts die het had over de euthanasiewet in Frankrijk. Net zoals ik, zei hij dat euthanasie sowieso betekent dat je iemand doodt. Wat niet enkel volgens onze religie maar ook volgens de wet verboden is. Hij sprak ook over het verschil tussen diepe sedatie en euthanasie. Ik vraag me al heel lang af waarom euthanasie toegelaten moet worden als er al diepe sedatie bestaat (die immers niet de bedoeling heeft iemand te doden).  Eens kreeg ik van iemand als antwoord op die vraag dat je met diepe sedatie misschien nog weken kon leven, en dus nog geld kost aan de maatschappij! 

Vlak na ons eenvoudig avondmaal (groentesoep gevolgd door kikkererwten gebakken met spekjes, look en ui) werd me een eigenaardige video voorgesteld.  Over wat Nikolas Tesla ooit in een interview zou gezegd hebben maar dat nooit werd gepubliceerd. Hij zou gezegd hebben dat het bewustzijn niet door onze hersenen wordt geproduceerd maar een deel is van een groter geheel (weer datzelfde idee dus!). Wat ik daar allemaal hoorde deed heel fel denken aan de beweringen van mensen die een bijna-doodervaring hebben gehad. 

Nu is het tijd om nog enkele bladzijden uit mijn vroegere dagboeken over te typen. Wat Hendrik me leerde lukt niet goed als ik het in mijn eentje doe: de geschreven bladzijde moet perfect vlak gehouden worden terwijl je ze fotografeert of ChatGPT herkent de tekst niet. Ideaal zou waarschijnlijk zijn de bladzijden te scannen maar dan moet ik weer een beroep doen op Roger, want ik heb vanop mijn pc geen toegang tot onze scanner! Uiteraard zou Roger dat voor mij willen doen, maar het gaat over veel meer dan een honderdtal bladzijden hé! 

Om de avond te eindigen...

Uiteindelijk weet ik nog steeds niets meer over die euthanasiewet in Frankrijk! Ik heb de avond geëindigd met een lang telefoongesprek met Hendrik (die weer een poosje van op afstand mijn pc overnam om een probleempje op te lossen) én met het kijken naar een derde aflevering van "Black Mirror"! Een beetje akelig, de toekomst die daar afgebeeld wordt!

Monografie en euthanasie

Eigenlijk heb ik bijna de hele dag besteed aan die Limburgse monografie. Het waren dan ook 70  A4-bladzijden die ik moest nalezen én Jan Gerits en ik hebben enkele keren met elkaar gebeld over bepaalde details (ik denk dat we alles bij elkaar meer dan één uur aan telefoon hebben doorgebracht). Maar kom, de monografie is op tijd klaar, Jan mag ze naar de drukker sturen  en ik vermoed dat Ina Stabergh tevreden zal zijn.

Ondertussen ving ik geregeld geruchten op over de nieuwe euthanasiewet in Frankrijk. Ik hoorde dat de wet te laks zou zijn, maar vooral dat er weer wordt "gespeeld" met de betekenis van woorden.  Of eerder dat er andere woorden worden gebruikt om een bepaalde daad aan te duiden zodat men niet meer ten volle beseft wat die daad in feite inhoudt. Dat herinnerde me aan een discussie die ik ooit had met vrienden, over euthanasie én abortus. Toen ik zei dat, los van de vraag of die daden wel of niet toegelaten moeten zijn, men moest toegeven dat het telkens ging over "doden", werd mij unaniem geantwoord dat ik er volledig naast zat: het ging niet over doden, maar over bevrijden!

Ik herhaal dat ik slechts geruchten opving, ik kon me echt op niets concentreren (te druk met die monografie) maar dat spelen met de betekenis van woorden viel me weer op!

Te korte kindjesdag

Het was weer "kindjesdag". We pikten Eva en Matthias op terwijl ze in de regen (die de hele dag aanhield) van school naar huis liepen. Elena arriveerde iets later, gevolgd door Zeger. Allebei waren ze kletsnat.

Na het vieruurtje en de schooltaken speelden we spelletjes en voerde ik boeiende gesprekken met de kindjes. Onder andere over de speciale toon die volwassenen vaak aannemen wanneer ze met kinderen spreken (ze merken dat dus ook al op!) en over genealogie. Elena is op zoek naar haar vrouwelijke voorouders en is al verder geraakt dan ik. Ik vertelde wat over de mensen die ik zelf nog heb gekend: mijn grootouders en overgrootmoeder.

Daarna gingen we aan tafel. We aten broccoli met zwarte en witte pens. Een combinatie die ik nog nooit eerder had geprobeerd, maar die heel geslaagd bleek!

Helaas moesten Roger en ik meteen na het eten vertrekken. Roger zou al veel te laat aankomen op de bestuursvergadering van Heemkunde Groot Heers. Ikzelf had van Edith Oeyen de teksten voor de volgende Oostland ter nalezing gekregen, en van Jan Gerits de proefdruk van zijn monografie over Ina Stabergh. Oostland is intussen nagelezen, de monografie bekijk ik morgen.

O ja, ik vergat te vertellen dat Eva me haar "recept" (gekregen van haar "juf") gaf voor de zelfgemaakte scrub die ze haar mama cadeau deed op Moederdag! Ik heb alle ingrediënten in huis, waarom dus niet eens proberen?  

Jan Gerits aan telefoon

Ik vergat te vertellen dat ik dit weekend ook drie kwartier heb gepraat met Jan Gerits. Hij belde mij net toen ik wilde beginnen onze goulash klaar te maken. Om me te vertellen dat ik weldra de volgende monografie ter nalezing mocht verwachten maar ook, voelde ik, om zijn vrees te uiten over de toekomst van de Limburgse Monografieën. Jan is in april 93 jaar geworden, hij wil nog heel veel Limburgse schrijvers vereeuwigen maar beseft goed dat hem dat niet zal lukken... en dat er zich niemand aandient om zijn werk verder te zetten. Hij had min of meer gerekend op Jo Corstjens of iemand anders van " De Commanderie", maar begint te vrezen dat daar niets zal van komen. Onlangs mailde hij me nog dat ik misschien ook monografieën zou kunnen schrijven maar, eerlijk gezegd, ook al lijkt het (vele) werk me interessant, de tijd ervoor heb ik gewoon niet. 

Ik begrijp zijn angst maar ik begrijp ook dat mensen zoals Jo, hoewel nu gepensioneerd, te weinig tijd hebben. Omdat ze onder andere meer tijd besteden aan hun gezin, kinderen en kleinkinderen. 'Zijn kinderen zijn volwassen en getrouwd', argumenteert Jan dan als oude kinderloze man die nu zelfs geen familie meer heeft! 

Mijn kinderen zijn ook volwassen en zelfstandig, en toch heb ik echt geen tijd om Jans werk verder te zetten! 😒

Een fijn vormselweekend

Hendrik kwam vrijdagavond aan (zonder Debby die de 40ste verjaardag van haar twee broers vierde), met een geschenk voor mij: de televisieserie "Black Mirror"! Ik zag al een deel van de eerste aflevering (en ga straks verder kijken, want het leek spannend). We aten samen Boeuf Stroganoff, we bekeken foto's uit zijn geboortejaar 1977 (en becommentarieerden ze) en praatten nog tot heel laat na.

Gisteren vierde Matthias zijn vormsel, dus reden we tegen 15 uur naar het Leuvense. In een bomvolle kerk vonden we achteraan nog voldoende zitplaatsen en weldra voegde Zeger zich ook bij ons.  Het had al de hele dag geregend en Zeger, die op de fiets was gekomen, was doorweekt!

Na een mooie maar vrij lange dienst, reden we naar "huis" waar we de kindjes, hun papa, zijn familie en dochterlief troffen. Volgden een aperitief met lekkere hapjes, het openen van de geschenken (Matthias leek heel tevreden met zijn pakjes), heel lekkere gerechten (grotendeels gekozen door Matthias), en gezellige conversaties. Pas tegen 23 uur reden we terug naar Haspengouw, waar we nog een poosje napraatten met Hendrik.

 

Na onze brunch vandaag speelden Hendrik en ik even gezelschapsspelletjes, genoten we een poosje van de weergekeerde zon in de tuin, en toonde Hendrik me hoe Chat GPT van een geschreven tekst een getypte tekst kan maken. Ik paste het toe op een bladzijde uit mijn vroegere dagboeken en, op een paar foutjes na, was het resultaat ongelooflijk! Na ons avondmaal (goulash), voerden we Hendrik terug naar het station van Sint-Truiden, waar hij de trein nam naar het Antwerpse.

Tussendoor heb ik vandaag geregeld berichtjes van Eva beantwoord. Ze had vandaag een verjaardagsfeestje, het was heel fijn geweest maar ze was nog moe na de zware dag van gisteren!  

Vlak voor het slapengaan: een trailer van "C'est notre petit secret"

Een ongelooflijk mooi verhaal was dat waar ik zopas naar keer, over Maria Magdalena! 

En vlak daarna viel ik op de trailer van "C'est notre petit secret" (waarover ik Crèvecoeur onlangs ook had horen vertellen). Het is in het Frans, maar denk eraan: ondertitels kun je via "instellingen" - het radertje onderaan dus  - in jouw eigen taal laten vertalen.

Ik vind dit weer een opvallend toeval, want ik stel me al een hele tijd vragen over die serie! Ik vrees echter dat ik die nooit zal kunnen zien op YouTube!

Lectuur of video's?

Uiteindelijk heb ik gisterenavond toch nog gekeken naar die uitzending van "Taboe"! Ik had immers de indruk dat L. volledig naast de kwestie antwoordde op bepaalde vragen maar zonder zelf naar de uitzending te kijken, kon ik daar niet echt over oordelen. 

Ik vond het geen verloren tijd hoewel ik eigenlijk wilde verder lezen in "De schuiftrompet", wat er nu niet van kwam. Want, nadat ik naar die uitzending had gekeken, heb ik nog uitgebreid gemaild naar L., hem uitgelegd welke vragen hij verkeerd interpreteerde, waardoor zijn antwoorden naast de kwestie waren. Ik heb nog geen antwoord gekregen maar... ik vrees dat mijn uitleg te laat kwam!

Vandaag, na de gewone dagtaken, wilde ik eerst de avond besteden aan lectuur maar ik kwam een video tegen die me heel interessant lijkt. Ik ga daar dus eerst naar kijken!

Over het onderwijs

We zijn een beetje aan het schoonmaken deze dagen. Nog steeds maar één kamer per dag en nog trager dan vroeger: mijn rug heeft immers geregeld rust nodig. Tussendoor (tijdens die pauzes dus) hielp ik buurjongen L. per mail met een huistaak (het ging over een aflevering van het televisieprogramma  "Taboe" die ik niet heb gezien, dus echt veel hulp kon ik niet bieden) én luisterde ik nog eens naar "Sud Radio". Ik hoorde daar een Franse leerkracht vertellen over het onderwijs in Frankrijk. Toen ik haar hoorde zeggen dat ze soms al blij is als één derde van haar les kan besteed worden aan het aanleren van de leerstof (en de rest van het lesuur aan orde houden in de klas), bedacht ik weer dat ik niet graag meer les zou geven! 

Maar tijdens een volgende rustpauze stelde YouTube me dan weer een reportage over "strenge scholen" voor. Amai, wat een contrast met wat ik vlak daarvoor hoorde! Naar mijn gevoel echt overdreven streng! Is een tussenweg tegenwoordig dan niet meer mogelijk in het onderwijs?

Wekelijkse boodschappen

Roger had veel zin om eens bij Albert Heijn te winkelen, en ik gaf uiteraard toe, hoewel ik vermoedde dat het daar duurder zou zijn dan in onze gebruikelijke winkels (ik kreeg gelijk).

Een pluspunt was wel dat ze daar heerlijke kazen verkopen – en ik liet me uiteraard verleiden, onder andere door een Iberische kaas. Maar…

Roger heeft de kwalijke neiging zijn winkelkarretje altijd midden in de winkel los te laten terwijl hij verder rondkijkt naar eventuele aanbiedingen. Zelf vind ik volle, achtergelaten winkelkarretjes heel vervelend: ze staan constant in de weg. Roger heeft me dus al ettelijke keren horen morren over die gewoonte.

En ja hoor, hij deed het weer in die Albert Heijn… Maar toen hij de eieren die hij had gekozen in zijn karretje wilde leggen, vond hij het niet meer! Echt, het was verdwenen!
In feite vond ik het wel heel plezant, want ik had Roger net weer op zijn gewoonte gewezen.

We vonden het karretje maar niet, en uiteindelijk besloot Roger de winkel te verlaten (zonder onze aankopen dus) en naar een andere winkel te gaan. Maar… in de buurt van de kassa’s stond ons winkelkarretje gewoon te wachten! Blijkbaar worden "verlaten" winkelkarretjes daar verzameld, want het onze was niet het enige.
Hopelijk heeft Roger die gewoonte nu afgeleerd? 😀

Apothekers in de familie

Mijn broertje, een neef, een nicht én hun echtgenoten zijn allemaal apothekers. Heel wat apothekers in de familie dus! 

Met één van hen had ik het deze middag even over waarom ik dat middel tegen mijn polyartritis niet meer wil slikken maar wel oppas voor wat ik eet (in feite hetzelfde "dieet" als om geen nieuwe broeken te hoeven kopen 😀). 

Ik voelde goed dat hij eerst probeerde me toch te overtuigen weer die geneesmiddelen te slikken. Maar nadat ik hem had uitgelegd dat ik liever let op wat ik eet dan de bijwerkingen van die Ledertrexate erbij te nemen, waarom ik bepaalde voedingswaren vermijd en andere zaken zoveel mogelijk probeer te eten, leek wat ik vertelde hem echt te interesseren. En... toen ik hem antwoordde dat ik met dat "dieet" evenveel bereik als met dat medicijn, gaf hij me gelijk (ik vermoed met spijt in het hart als zijnde apotheker 😏).  

Familiereünie

Tegen 13 uur kwamen ze aan in De Horne, broertje, schoonzusje, zus Bie, neven en nichten. Neef Yves bracht voor mij verrukkelijke chocolaatjes mee. Nicht Chantal kwam ons zoals beloofd even goeiendag zeggen. We aperitiefden met cava of mocktail en lekkere hapjes, alvorens ons te goed te doen aan een exquis menu:

Asperges met gerookte zalm en een bieslooksausje

Kabeljauw met gremolata, puree en kerstomaat

Of

Traag gegaarde kalfswang Bourguignon

Tulpje met aardbeien “Romanoff”

Mokka (of thee) en mignardises (ik weet het, ik zal een poosje weer beter moeten letten op mijn "dieet" al heb ik niet gegeten van de kroketten bij mijn kalfswang en amper geproefd van de snoepjes bij mijn thee).

Ik had de indruk dat iedereen even blij was als ik om elkaar eindelijk terug te zien. We haalden uiteraard herinneringen op aan onze kindertijd, wisselden familienieuwtjes uit, praatten over onze kwaaltjes en ziekten. De Braziliaanse vrouw van Vincent vergeleek het leven hier met dat in haar geboorteland, de tweede vrouw van neef Serge toonde mij foto's van hun dochtertje, en er werd opvallend veel gelachen (wat mij eraan herinnerde dat toen vroeger mijn vader en zijn broers samenkwamen, er ook altijd veel humor heerste).

Nadat de meesten weer vertrokken waren, bleven we nog een Bink drinken samen met Yves, zijn broers Renaud en Olivier, en Stéphane. We praatten over politiek, over onze maatschappij (en ook over een mogelijke oorlog), over onze overleden ouders en onze voorouders Renwa, en we besloten volgend jaar opnieuw samen te komen.

Lectuur en video's

Opnieuw een vrij rustige dag, met voor mij vooral veel lectuur. Ik lees nu het tweede verhaal van de bundel "De schuiftrompet" en dat vind ik nog beter dan het eerste (maar ik zal het daar later misschien meer uitgebreid over hebben).

Ik volg sinds enkele dagen op YouTube iemand die volgens zijn oncoloog nog slechts maximum zes maanden te leven zou hebben. Hij weigert elke verdere behandeling en hoopt die zes maanden te kunnen verlengen dankzij meer natuurlijke middelen dan al de chemie die zijn lichaam heeft moeten incasseren én een aangepast dieet. In feite doet hij mij denken aan Guy Tenenbaum van "Cancer Therapy" die, dankzij zijn voeding, al meer dan zeven jaar met een terminale kanker leeft. Ik ben benieuwd of het René Marc ook zal lukken.

Wat ik wel weer een eigenaardig toeval vind: die René Marc heeft het ook over het feit dat we een deel zijn van een universeel bewustzijn!

Gymnasium en liefde

Het boekje werd vandaag geleverd en ik kon tussen alle andere bezigheden door al het eerste verhaal (Gymnasium en liefde) lezen. 

Speciale stijl! In het begin lijkt het een “blog avant la lettre” en dat komt waarschijnlijk door de manier van werken van de auteur (zijn invallen noteren op losse stukjes papier en die later verwerken tot een verhaal). Stilaan echter komt er een specifiek verhaal tevoorschijn, over de geheime liefde van een ongehuwde leraar voor een leerlinge van het 5^de jaar. Een goede weergave van het leven van gewone (volks)mensen in die tijd, een opvallende aanwezigheid van de dood. En opvallend vaak muziek ook.

Laatste dag op de GR20

Het was een vrij rustige dag met vooral huishoudelijke taakjes. Ik had gisterenavond al een tweedehandsexemplaar van "De schuiftrompet" online gevonden en besteld. Het boek wordt morgen of maandag geleverd. Ik ben echt benieuwd!

Met zuster A. en schoonzus L. praatten we gisteren even over televisieprogramma's. Zij hadden het over het Eurovisiesongfestival waar ik nooit naar kijk. Zuster A. en ik hadden het ook over debatten op televisie en het verschil tussen de zeer geanimeerde discussies in Frankrijk en de brave debatjes bij ons. We gingen akkoord dat het er hier allemaal te zacht aan toe gaat, alsof iedereen het altijd min of meer eens is met elkaar. En dat het in Frankrijk soms zo boeiend is dat je op den duur als toeschouwer niet meer kunt volgen! 😀

Daar moest ik aan terugdenken toen ik deze avond eindelijk nog eens keek naar "De afspraak" en deze keer duidelijk zag dat niet alle deelnemers het met elkaar eens waren! Eerlijk gezegd, dat deed even deugd, al bleek een echte discussie op z'n Frans toch nog niet mogelijk!

Ik keek naar "De afspraak" vlak na ons avondeten (heel eenvoudig vandaag maar zo lekker: pompoensoep gevolgd door spinaziepuree en gebakken ei) en de afwas. 

Ik had echter al opgemerkt dat Céleste Grant en zijn Charlotte de laatste dag van hun avonturen op de GR 20 hadden gepubliceerd en dat wilde ik echt nog zien deze avond: ik ga nu dus nog even virtueel op tocht voor het slapengaan!

Heel wat lectuur voor de boeg!

Afspraak met vriend Karel deze middag. Hetzelfde scenario als elke keer: etentje in De Brug, herinneringen ophalen aan alle overleden vrienden, bijpraten over politiek, literatuur en meer in het bijzonder over onze recente lectuur. Karel raadde me twee auteurs aan die ik helemaal niet kende: C.C.S. Crone en Kurt Tucholsky. De tweede zal ik in het Duits moeten lezen, waarschuwde onze vriend, maar dat zal nog wel lukken zeker? Ik zal echter eerst beginnen met "De Schuiftrompet" van Crone te kopen en te lezen.

Tegen 15 uur namen we afscheid van Karel. Even twijfelden we nog of we zouden verhuizen naar "Café Maritime" maar Karel vond het te warm en wij werden verwacht bij schoonzus L.

Met schoonzus gingen we meteen naar de cafetaria waar we deze keer niet te dicht bij de grote ramen gingen zitten. L. praatte vrij moeilijk vandaag en ik had veel moeite om haar te verstaan (Roger begreep haar helemaal niet). We praatten over haar moeder en haar vriend zaliger, en een zekere zangeres Mieke (als ik haar goed begrepen heb). 

Terwijl we daar zaten te keuvelen, kwam zuster A. langs. Ze had een boek bij zich over  het dagelijks leven door de eeuwen heen in Tongeren, en beloofde me dat ik het cadeau krijg zodra ze het uit heeft. Ik kijk daar wel naar uit, want het leek me bijzonder interessant!

Maar... dat betekent dat ik heel wat lectuur voor de boeg heb!

"Cléo de 5 à 7"

Toen ik 14 jaar was, vertelde onze vriend André me vaak over zijn bewondering voor de film "Cléo de 5 à 7". André was een echte filmliefhebber en dus besloot ik dat ik ooit naar die film zou kijken (daarvoor moest ik in die tijd wachten tot hij ergens in een niet te verre bioscoop of andere zaal werd vertoond én moest ik van mijn ouders dan ook de toelating krijgen om te gaan kijken). 

Ik hoefde echter niet heel lang te wachten, want een jaar of twee later gingen we met de klas naar die film kijken in een naburige school. Het werd een ontgoocheling: ik vond de film heel eentonig, de dialogen  helemaal niet natuurlijk en het verhaal maar magertjes.

Dat herinnerde ik me deze middag en ik vroeg me af of ik nu anders zou reageren op die film. Wat zijn de tijden toch veranderd sinds mijn 14 jaar! Het volstond op YouTube te zoeken en ik kreeg meteen "Cléo de 5 à 7" voorgesteld. Ik keek en deze keer begreep ik wat André zo goed had gevonden, namelijk de overal aanwezige symboliek! Het verhaal leek me echter nog steeds wat saai, ondanks de drukte van de Parijse straten, maar dat hinderde me veel minder dan die eerste keer omdat ik nu veel meer aandacht schonk aan al die kleine symbolische details. Maar... ik bleef de conversaties vrij onnatuurlijk vinden!

Nog een gouden medaille voor Eva!

Deze avond een telefoontje van dochterlief die vorige week geen tijd vond om enkele mails van mij te beantwoorden. Haar leven (en dat van haar gezinnetje) is zo vreselijk druk!

We hadden het echter niet enkel over die drukte, maar vooral over de gouden medaille die Eva gisteren behaalde op het Belgisch kampioenschap Cheerleading. Dochterlief maakte een foto van de fiere Eva:

Moederdag

Ik weet dat het vandaag Moederdag is, maar wij hebben dat nooit gevierd. We vonden het te commercieel - en daarbij, in het Antwerpse valt Moederdag pas op 15 augustus.

Mijn moeder Nany zou gisteren verjaard zijn en toen we vroeger haar verjaardag vierden, voelde dat voor mij ook een beetje als het vieren van haar "Moederdag" (want één feestdag overslaan, dat zou Nany nooit gedaan hebben). Maar sinds ze doorhad dat het in Antwerpen op 15 augustus "Moederdag" is, moest ik elk jaar horen hoeveel aandacht en cadeautjes haar buurvrouwen en vriendinnen die dag kregen en hoe vreemd het was dat wij dat niet vierden!

Voor Roger en mij was het dus een doodgewone zonnige zondag. Roger heeft nog een beetje in de tuin gewerkt, en ik heb onder andere geluisterd naar een heel interessant interview met dokter Perronne. Over de covid-periode, geneeskunde, politiek enzovoort.

Tuinwerk, suiker en schooltaken

Roger was vandaag wat aan het werken in de tuin toen we een telefoontje kregen van de vader van buurjongen L. Of L. mocht komen helpen met het gras maaien. Dat hebben we heel graag aanvaard (tegen een kleine vergoeding uiteraard). 

Terwijl de mannen verder bezig waren in de tuin, las ik de jongste column van Maj Vandergeten. Zo herkenbaar! Daarna luisterde ik nog eens naar Réginald Allouche die het weer had over de nefaste invloed van suiker en snelle koolhydraten op ons lichaam.

Toen de twee mannen weer binnenkwamen om iets te drinken, praatte ik nog wat met L. over zijn schooltaken. Hij vertelde me dat hij een tekst moest schrijven over suiker! Ik zei hem dat ik toevallig pas gekeken had naar het betoog van dokter Allouche over dat onderwerp en we praatten nog een hele tijd over de gevaren van suiker. L. stuurt me binnenkort zijn taak ter appreciatie!

Ik bedankte hem nog eens uitdrukkelijk voor zijn hulp, en L. beloofde ons geregeld te komen helpen met die karwei! Dat probleem is dus opgelost (want het werd echt te zwaar voor Roger). Zodra ons terras  eindelijk opgeruimd zal zijn, kunnen we opnieuw wat genieten van de tuin!

P.S. L. heeft me zopas zijn tekst opgestuurd en die was opvallend goed! En interessant!

Al zeven keer witte rook!

Roger en ik hoorden het op de radio tijdens ons avondeten: 'Habemus papam! Het is een historische dag!'... en we beseften ineens dat we zo'n "historische dag" nu al voor de zevende keer meemaken: we zijn echt oud!

Later keek ik naar de eerste toespraak van de nieuwe paus. Vrij gemakkelijk te verstaan (hoewel ik maar één jaar Italiaans heb gevolgd destijds) maar denk desnoods aan de vertaalde ondertitels. 

Ik zou wel niet graag tussen al dat volk op het plein staan!

Te laat voor de "camino"

Toen we er nog toe in staat waren, hadden we geen tijd of te kleine kinderen. Nu de kinderen hun eigen leven leiden en we wel tijd hebben, kunnen we het niet meer, de "camino doen". Ik vond het soms jammer, maar nu denk ik dat het toch te laat is: de "camino de Santiago" is blijkbaar een toeristisch gedoe geworden!

Een interessant artikel

Vandaag stond er een vergadering van de werkgroep WO I-II op het programma maar onlangs vernamen we dat die uitgesteld werd.

Daarom had ik gisterenavond de wasmachine niet meer doen werken, zoals ik eerst van plan was, en werd het dus vandaag onder andere "wasdag' (en, terwijl de wasmachine draaide, ook "opruimdag"). 

Maar ik kreeg uiteraard ook veel tijd om onder andere even met buurjongen L., die even langskwam, te praten over zijn studies, enkele bladzijden uit mijn vroegere dagboeken over te typen en te lezen. Onder andere dit heel interessante artikel over covid-overlijdens. Ik wilde de studie waar het artikel naar verwijst ook wel lezen, maar daarvoor moest ik blijkbaar de toelating krijgen om de pdf-tekst te downloaden. Ik heb de toelating gevraagd... maar ik vrees dat ik die niet zal krijgen omdat ik geen medisch beroep kan doen gelden! 😒

P.S. Ik vergat er weer aan te herinneren: een paar klikken en het artikel is zo vertaald!

Een middag met de kindjes

Terwijl ze van school naar huis liepen, pikten we nog eens Matthias, Eva en deze keer ook haar vriendinnetje op. De kindjes vertelden nog over onze avonturen van de vorige keer, toen "opa" bijna verloren liep in het labyrint van het Heilig Hartinstituut.

Thuis zorgde Eva voor een koekje en wat fruit en ging met haar vriendinnetje aan het werk (ze moesten  samen iets maken). Matthias at een appel en een koekje en begon te lezen. Dochterlief kwam binnen, zorgde voor thee, we praatten even bij en ze ging verder werken. Elena kwam thuis, at een sinaasappel en wat nootjes en begon aan haar les Latijn. En Roger ging op zoek naar de krant.

Terwijl ik Elena haar Latijn en haar Grieks overhoorde, kwam Roger terug naar de keuken waar we zaten. Hij vond de krant niet. Elena legde uit dat er geen papieren krant meer werd gekocht. Roger liep wat doelloos rond en vond uiteindelijk een of ander boek waarin hij begon te lezen.

Elena liet me naar muziek luisteren, Eva en haar vriendinnetje gingen buiten spelen, dochterlief kwam binnen en zei ons dat ze meteen weer weg moest naar een oudercontact. Schoonzoon zou al op haar wachten op school. Eva en haar vriendin gingen mee, want de mama van het meisje zou op dat moment ook op school zijn.

Elena en ik zaten nog te keuvelen toen ik plotseling achter mij de keukendeur hoorde opengaan en een stem vragen: 'De weg naar Madrid alsjeblieft?'

Ik had hem niet meteen herkend: het was Zeger die weer een grap uithaalde! Zeger vertelde even over zijn werk, over de Reizende Reiger en over De Mel en toen kwam dochterlief er weer aan. 

'Ik moet nog even naar een vergadering,' zei ze, 'willen jullie al de oven aanzetten en de lasagne uithalen?' En weg was ze.

Elena deed de oven aan, Zeger haalde de lasagne uit de koelkast en toen kwamen schoonzoon en Eva samen thuis. Ik dekte de tafel en we wachtten op dochterlief die een dik halfuur later aankwam.

En toen gingen we aan tafel waar er werd gesmuld en nog lang gezellig gepraat, tot we terug naar Haspengouw reden.

"C'est notre petit secret"

We deden vandaag onze wekelijkse boodschappen (het is opnieuw heel fris geworden), ik vernam dat de volgende vergadering van de werkgroep WO I-II wordt uitgesteld en ik kreeg nog vier teksten opgestuurd voor deelname aan de schrijfwedstrijd van Heemkunde Groot Heers. 

Nog voor ik aan ons avondmaal begon, hebben Roger en ik ze alle vier gelezen (het zijn eenvoudige gedichtjes met als onderwerp de dorpen van Heers) en we vinden ze elkaar waard. De uiteindelijke quotering zal van de appreciatie van Michel en Ludo afhangen.

Na ons avondmaal en de afwas wilde ik eerst naar het journaal kijken maar Jean-Jacques Crèvecoeur stuurde me een interview met regisseur Pierre Barnérias waar ik meteen naar begon te luisteren. Barnérias heeft een serie ("C'est notre petit secret") gemaakt over pedocriminaliteit en daar ging het over. Heel interessant maar... waar zal ik die serie ooit kunnen zien? 

Spiritualiteit

Ik had onlangs, ik weet niet meer waar, uittreksels gelezen uit het (apocriefe) evangelie volgens Thomas. Het had me geïntrigeerd, onder andere omdat een vers me deed denken aan iets dat ik al heel lang vermoed: namelijk dat we allemaal "een emanatie zijn van een universeel bewustzijn". 

Vandaag zocht ik dat evangelie op Google en ik vond het. 

Hoewel het niet zo aangenaam leest als de vier evangelies die we kennen, vond ik die verzen heel boeiend. En ik herkende het vers dat me zo had geïntrigeerd, namelijk vers 13: "Jezus heeft tot zijn discipelen gezegd: Vergelijkt mij en zegt mij op wie ik lijk. Simon Petrus zei hem: Gij lijkt op een rechtvaardige engel. Mattheus zei hem: Gij lijkt op een wijze denker. Thomas zei hem: Meester, mijn mond zal zeker weigeren te zeggen op wie gij lijkt. Jezus zei: Ik ben uw meester niet meer want gij hebt gedronken en hebt u beroesd aan de opborrelende bron die ik heb laten opwellen. En hij nam hem terzijde en zei drie woorden tegen hem. Toen Thomas terug bij zijn gezellen kwam ondervroegen dezen hem: Wat heeft Jezus u gezegd? Thomas zei hun: Indien ik u een enkel woord zei van wat hij mij gezegd heeft, zoudt gij stenen grijpen en zoudt gij ze naar mij werpen, en het vuur zou uit de stenen springen en ze zouden u verbranden".

Ik was daar deze middag nog over aan het nadenken toen ik op de website van dokter Willem een artikel las over spiritualiteit dat in dezelfde richting gaat. Ik lees daar namelijk onder andere: "Het spirituele is een natuurlijke functie, net zoals voeding, bloedsomloop, ademhaling en spijsvertering, met dit verschil dat het totaal ontastbaar, onzichtbaar en ongrijpbaar is. Het spirituele, dat verbonden is met het Universele Psychisme, is ofwel nog slapend in ons, bedolven onder het puin van ons mentale, ofwel bezig geïntegreerd te worden. En bij grote wijzen: geïntegreerd, met andere woorden geïncarneerd; het stoffelijke individu is tot eenheid gekomen met het Kosmische".

Weer een eigenaardig toeval allemaal! En deze avond, na het avondmaal, val ik op een interview met Crèvecoeur over bijna-doodervaringen. Ik ga daar nu naar kijken!

P.S. Vlak voor het slapengaan: en dat interview ging grotendeels weer over hetzelfde thema!

Eindelijk nog eens een duidelijke uitleg

Deze avond eindelijk nog eens een duidelijke uitleg gehoord over de werking van sommige injecties, hun (mogelijke) bijwerkingen, en over het gebrek aan studies voor het op de markt brengen van sommige "medicijnen".

Sorry, het is weer in het Frans (Dupont-Aignan is aan het woord) en jammer genoeg zijn er geen ondertitels en is dus een automatische vertaling niet mogelijk. 

Speelgoed

Roger en ik praatten gisteren met L. over de speelgoedtentoonstelling waar we vorige zondag naartoe gingen. Toen ik er nogal enthousiast over vertelde, merkte Roger op dat hij jongensspeelgoed had gemist! En inderdaad, er werd bijna uitsluitend meisjesspeelgoed tentoongesteld! 

Zondag was het me eerlijk gezegd niet echt opgevallen!

Virtuele reizen

Ik herinnerde me vandaag onze enkele uren in Valencia 12 jaar geleden. Toen hoopte ik er ooit nog eens  naartoe te gaan maar dat is er nooit van gekomen. Even later stelde YouTube me "toevallig" een virtueel bezoek aan Valencia voor: een vlogger die ik volg ging er naartoe met zijn vrouw en zoontje. Ik heb niet zo heel veel "meer" gezien dan in 2013 maar wel veel andere zaken.

Daarna ben ik naar de Mont Saint-Michel in Normandië gegaan, ook virtueel uiteraard. We zijn daar heel lang geleden eens heel kort geweest met de kinderen maar deze keer heb ik echt heel veel meer gezien en bovendien een heel boeiende uitleg, onder andere over de aartsengel Michaël, gekregen!