Mooie luie zondag

Ik val in herhaling... maar een zondag mag toch lui zijn?

Eerst, na de brunch, een cafeetje, eigenlijk de cafetaria van een sportclub. Waar ik, vanachter mijn boek (L'enfant Méduse), mijn hobby uitoefende.

Ik zag "brave" families met nog bravere kinderen die werden koest gehouden met één speeltje, één cola en een zakje chips, ik zag veel mensen water en limonade drinken alsof het een godendrank was, ik hoorde fluisteren over ongelukken met vuurwapens, klagen over het feit dat zelfstandigen (ook Sikhs, stel je voor!) zo vaak dure auto's hebben: "zo'n BMW kan ik met mijn wedde niet kopen, hoor".  Ik zag en hoorde plannen maken voor een barbecue. Ik zag en hoorde zoveel dat ik echt zin had om alles op te schrijven maar dat zou al te opvallend zijn geweest.
Aan de toog enkele mannen en één vrouw die bier dronken (gelijk hebben ze, vind ik: waarom buitenhuis een cola, een watertje of een limonade bestellen?).  Een van die mannen liep met krukken, maar toen er druk werd gedaan over een hondje horende bij een van die families, vergat hij zijn krukken te gebruiken.

Thuis dronken Roger en ik als aperitief een paar glazen Oloroso (sherry) en aten er inktvisjes (eigenlijk octopus) bij. Lieve Nononc en Françoise, ze zijn op, dus niets meer voor jullie volgende keer dat jullie hier zijn!:-)

Na het avondeten (broccolisoep en daarna wat ik noem "quiche zonder deeg", zijnde een in de oven gebakken omelet met heel veel groenten), eindelijk echt gelezen in L'enfant Méduse, met chocolade smeltend op mijn tong. En zeg, we hebben bij de laatste boodschappen wel chocolade met 81% cacao gevonden in de Lidl! :-)

Terwijl ik later even gezellig chatte met Hendrik, wees Roger me op dit. Gaat de overheid dus veel van het nodige geld plukken bij gelegenheidssporters? :-(

O ja, tussendoor een telefoontje gekregen van vriend Karel: binnenkort spreken we nog eens af. En toch nog enkele mails beantwoord (eigenlijk was de dag dus toch niet zo lui).

Huiselijke taferelen

Nadat Roger een van zijn spijkerbroeken had hersteld (jawel, hij hanteert hier de naaimachine) heb ik vandaag nog gelezen in "L'enfant Méduse" op het terras van de "Kluizenaar", met een Bink. Deze keer kreeg ik er jammer genoeg geen blokjes kaas bij!
Roger maakte ondertussen een wandelingetje in de buurt.

Ik zat weer zo fel te genieten van mijn boek (sommige critici - zie link hierboven - betreuren dat de auteur blijft treuzelen bij dichterlijke details in plaats van verder te vertellen, zeker als het een beetje spannend wordt, en dat begrijp ik: het is dan ook geen boek om eventjes tussendoor te lezen. Sylvie Germain hecht veel belang aan woorden en het beschrijven van details: haar boeken alleen lezen voor het verhaal heeft helemaal geen zin) dat ik Roger weer niet hoorde aankomen.
Hij had enkele mooie foto's gemaakt:

Foto's Roger

We dronken nog iets samen en vroegen ons af waarom vriend Karel het daar te lawaaierig vond: wij vinden het er gezellig.

Foto Roger

Na het avondeten (courgettesoep - bedankt Bernadette! - en zalm op een bedje van prei) besloot Roger appelgelei te maken van de appelen die hij eergisteren plukte.

Foto's Roger

Ondertussen heb ik verder teksten nagelezen voor de werkgroep WOI en deze keer was niet alles even vanzelfsprekend: het leidde even tot een druk mailverkeer tussen Michel, Elie en mij!

Tussendoor heb ik ook Roger geholpen met appelen in stukken verdelen enzovoort. Het valt ons op dat die oogstappelen minder sap afgeven dan kweeperen!

Over lectuur, spiritualiteit en islam

Heel veel gelezen vandaag. Onder andere in "L'enfant Méduse" van Sylvie Germain. Heel mooi, en dan vooral de heel poëtische beschrijvingen.

Ondertussen, door een mail, Olivier Chambon ontdekt en uiteraard gezocht naar interviews en lezingen van hem. Zeer interessant, het gaat onder andere over spiritualiteit en over iets wat ik al lang vermoedde (en waar ik het over heb in "De Ivoren Toren"): het feit dat we twee soorten bewustzijn hebben, het ene zijnde logisch, rationeel of analytisch, het andere intuïtief. Ik ben begonnen met deze opname maar moest mezelf verplichten even op te houden naar andere opnames te gaan om enkele mails en één echte ouderwetse brief te beantwoorden.

En dan stuurde Roger me dit door, weer over de islam. Zeer interessant maar ik heb steeds meer het gevoel dat ik er nooit voldoende zal over weten.

Een doodgewone dag

Nadat we samen het poortgebouw hadden onder handen genomen en ik had gebeld naar Nany die heel enthousiast deed over de vorige dagen, stelde Roger voor iets te gaan drinken op het terras van de "Kluizenaar". 'Waarom zou je dan niet een wandeling maken in de buurt terwijl ik op jou wacht met een boek?', stelde ik voor.

En zo geschiedde. Ik zat zo gespannen te lezen in "L'enfant méduse" van Sylvie Germain terwijl ik af en toe nipte van een Bink Blond, dat ik Roger niet had zien of horen terugkomen van zijn wandeling achter de kapel van Helshoven. Hij had een paar foto's gemaakt met zijn nieuwe telefoon. Goede kwaliteit maar persoonlijk vind ik de foto's gemaakt met zijn fototoestel toch veel beter.

Foto's Roger

Terwijl ik later voor ons avondmaal enkele restjes verwerkte, is Roger nog oogstappelen gaan plukken: de gemeente heeft langs onze straat appelbomen geplant en die lichtgroene appelen zijn nu rijp. Ze ruiken ontzettend fris maar zullen heel snel melig zijn, dat weten we. Misschien best morgen verwerken?

Na het eten, nog een telefoongesprek met Hendrik en nadat ik een uurtje had verder gelezen in "L'enfant méduse", nog een hele poos gewerkt voor het boek van werkgroep WOI, en één mail beantwoord. De andere mails beantwoord ik later, vrienden!

Oei!

Ik las deze avond nog dit:

"La police criminelle allemande (BKA, bundes kriminal Amt, bureau fédéral criminel) a donné une interview à la Neue Osnabrücker Zeitung où il apparaît que les recherches et les soupçons de liens avec les réseaux terroristes sont en forte hausse chez les réfugiés qui viennent demander l’asile à la république fédérale. A la mi-année, 410 pistes menant à des terroristes potentiels sont suivies par la police, avec 60 enquêtes judiciaires ouvertes. Pour la BKA, « étant donné l’immigration en cours, nous devons admettre qu’il peut y avoir des membres émérites ou actifs, des soutiens et des sympathisants d’organisations terroristes ou des criminels de guerre motivés par l’islamisme parmi les réfugiés »."
En ik las ook dit. 
Lezen onze politici dan niets op Google? Of hebben ze een geheime agenda?

Vrij drukke dag

Ik liet me deze ochtend door Roger naar de redactievergadering van de werkgroep WOI brengen. In normale omstandigheden zou ik er graag een (voor mij heel vroege) ochtendwandeling van gemaakt hebben, maar ja, ik wil die voet van mij nog steeds een beetje ontzien (ik wist dat we daarna onze boodschappen zouden doen).

Het was een interessante vergadering in die zin dat ik van onder andere Georges en Mieke nieuwe lay-outtips heb geleerd maar na twee uur had ik weer het gevoel dat ik minder tijd zou verliezen als ik al aan "ons" boek zou beginnen werken.

Wat ik dan ook later deed, na onze boodschappen volgend op het schoonmaken van de badkamer en het te drogen hangen van was.

In oktober moeten we naar de bruiloft van een neef (zijn bruid heet Elena, lieve Elena van ons!:-). Dus wilde ik tijdens de boodschappen even gaan kijken naar de "solden". Helaas, ik heb zo'n hekel aan shoppen dat ik, nadat ik amper twee jurken had gepast - de ene, ondanks de kleine maat, veel te breed en de andere veel te kort voor een vrouw van bijna 67, het beu werd en tegen Roger zei dat ik tussen mijn oude kleren wel iets zou vinden voor die dag.

Terwijl Roger deze avond onze mosselen klaarmaakte, heb ik even gebeld met vriendin ML. Er is niets aan de hand: ze heeft het gewoon even druk als ik! :-)

De mosselen waren bijzonder lekker.
En deze avond heb ik eindelijk "Serena" uitgelezen. Ik vond het boek zo goed dat ik graag wil weten wat de film ervan gemaakt heeft.

Daarna een lange mail van Bernadette beantwoord.

Opnieuw!

Ik werd, zoals vaker de laatste tijd, pas na Roger wakker. Hij zat al aan zijn pc de kranten online te lezen toen ik beneden kwam en hij zei me meteen: 'Het was opnieuw prijs deze ochtend'.

"Vanaf nu kan het overal gebeuren", titelen sommige kranten. Roger en ik verwachtten ons echter al heel lang aan zulke "kleinschalige" aanslagen.

Onze brunch verliep in mineur. Daarna nam ik de keuken een beetje onder handen (ik had vorige week echt het minimum gedaan in het huishouden), waarna ik het tijd vond om mijn voet nog even te laten rusten terwijl de wasmachine draaide. Omdat ik had besloten vandaag nog niet te gaan wandelen, besloot Roger zijn beweging te krijgen door het gras af te rijden (een heel goed idee!).

Ikzelf kreeg dan weer verschillende telefoontjes die zo lang aansleepten dat ik geen tijd vond om zelf naar iemand te bellen (ik wilde onder andere aan Nany vragen hoe haar bezoek aan haar broer en schoonzus was verlopen - maar dat heb ik ondertussen gelezen op de blog van mijn tante-vriendin Françoise - en bellen naar een vriendin van mij over wie ik me zorgen maak omdat ze al een poosje niet meer mailt).

Voor het avondeten maakte ik onder andere gevulde courgettes klaar (Bernadette, als je dit zou lezen: nogmaals heel fel bedankt). Daarna heb ik even gelezen op papier (tja, ik weet het, eigenlijk had ik toen kunnen bellen naar Nany en vriendin, maar ik vond dat ik echt wat tijd voor mezelf had verdiend).

Nadat ik daarna nog een paar mails had beantwoord, nog een paar teksten nagelezen voor de werkgroep WOI, was het ineens te laat om nog naar wie dan ook te telefoneren. En las ik dus de kranten online.

Nu begint iedereen zich blijkbaar pas echt zorgen te maken over al die terreurdaden. Roger en ik vermoedden al veel langer dat zulke (en nog ergere) zaken zouden gebeuren. :-(

Liefde en censuur

Ik kan/mag niet veel vertellen over deze dag en toch wil ik er iets over kwijt: moeilijk!

Uiteraard wordt straks nog even mijn dagboek aangesproken (jullie dachten toch echt niet dat ik hier alles prijsgeef?) maar hier wil ik wel even kwijt dat ik vandaag een voorbeeld van absolute liefde heb meegemaakt.

En dat het mij deed denken aan lang geleden, aan de tijd dat ik op eigen kosten studeerde, armoede kende en onder andere Anny De Ro en Dirk Lambrechts (allebei zaliger) leerde kennen.

We waren heel laat terug thuis (en ik kreeg dus geen tijd meer om mails te beantwoorden) maar daar werd het minder zalig: ik kreeg ruziënde mails tussen Jan Gerits en Edith Oeyen door, over de jongste monografie waarbij inderdaad iets is misgegaan bij de drukker.

En... Oei, hier ben ik ook al op "verboden terrein" beland.
Ik ga vaak tekeer over censuur, maar in feite bestaat die al op heel kleine schaal, niet waar?

Keltische sprookjes

Ik kon het niet laten: deze avond heb ik nog diagonaal gelezen in het prachtige boek met Keltische sproken dat we gisteren ook kregen van Bernadette en Juan.

Amai, zoals ze zeggen in Antwerpen, Elena, Matthias en Eva, er valt heel veel voor te lezen binnenkort!

Lectuur op een luie zondag...

... tenminste als bijna een hele dag lezen betekent dat je lui bent, zoals mijn lieve grootmoeder "Marraine" soms beweerde.

Ik heb echt bijna niets anders gedaan en daardoor kon die pijnlijke voet van mij eindelijk echt rusten, want vorige weken was dat onmogelijk.
Ik herinner me dat ik in, denk ik, 2010 (jawel, ik heb het teruggevonden), dezelfde soort verstuiking had opgelopen en dezelfde problemen had om mijn voet niet te solliciteren.

Mijn grootste probleem is altijd dat Roger te weinig beweegt als ik zelf weinig beweeg.
Vandaag hebben we geprobeerd daar iets aan te doen: hij heeft even een stapje in de wereld gezet terwijl ik op een terras en achter een biertje op hem wachtte met het boek "Serena" en de gisteren van Juan en Bernadette gekregen tijdschriften.

Maar zeg, wat een waardevolle geschenken blijken die voor mij te zijn: "La lettre", uitgaande van een museum van brieven en manuscripten waarvan ik het bestaan niet kende, en "Plume", een Franstalig tijdschrift over geschreven patrimonium. Onder andere brieven en manuscripten van veel Franse auteurs die ik bewonder.

We zijn dus enkele schatten rijker (maar ons huis ligt nog iets voller) én mijn voet heeft baat gehad bij dat zo weinig mogelijk bewegen van mij (o ja, Roger heeft bijna helemaal alleen voor onze koude schotel gezorgd deze avond).

Over spinnenwebben

Eigenlijk was ik al een poosje in Serena aan het lezen, ver van mijn pc, want de hitte hangt nog steeds in huis en zeker in de nabijheid van computers, maar ik herinnerde me iets dat Juan me deze avond vertelde en dat ik belangrijk vind.

In Argentinië, zo vertelde hij, wordt aangeraden geen spinnenwebben weg te doen in je huis. Wat ik begrijp: spinnen zijn insectenvreters; maar wat ik niet wist, is dat zelfs schorpioenen niet meer uit een spinnenweb geraken. Nu weet ik wel dat er in Argentinië grotere spinnen zijn dan hier maar zou ik die raad toch ook niet opvolgen?
Samen met de hitte (en de koeien in de buurt) krijgen we hier immers altijd veel te veel vliegen cadeau.

En, als ik spinnenwebben laat hangen, heb ik ook minder werk in het huishouden.

Wat Roger dan weer niet zo leuk vindt: hoe vaak gebeurt het wel dat hij mij verwijt niet goed te hebben schoongemaakt omdat ik (soms heel bewust!) spinnenwebben niet heb aangeraakt!

Op bezoek bij Bernadette en Juan Masondo

We waren deze avond uitgenodigd voor een drankje bij Bernadette en Juan.

Wat een mooi huis hebben die! Ook een oude hoeve, iets jonger dan die van ons, maar zeker even groot en ook met allemaal vrij kleine kamers (zelfs kleiner dan hier). Niet zoals hier met een binnenplein maar met een voorpleintje waarrond de gebouwen geschikt zijn. En wat een mooie (en goed onderhouden, vooral door Bernadette) tuin!
Alleen hun trap naar onder andere de badkamer vond ik veel te steil en ik was dan ook blij dat ik niet hoefde naar toilet te gaan!:-)

Uiteraard hadden we een geschenkje bij, of beter gezegd, enkele kleine prullen (enkele flessen bier, theelichthouders en theelichtjes, koekjes,...). Maar wij zijn met nog meer geschenken naar huis teruggekeerd: enkele boeken die ze wilden wegdoen, onder andere een sprookjesboek en een boek over Leopold II en Congo, een siliconen slabbetje voor Eva, tomaten, courgettes en rode bessen uit hun tuin, en  enkele cd's die ze dubbel hadden, waaronder een van Ingeborg. Juan vertelde me dat hij in de jaren 80 Ingeborg had begeleid (vermits ik in die tijd weinig contact had met de mensen uit Leuven wist ik daar niets van).

Het werd een heel aangename avond: nieuwtjes uitwisselen, droevige en blije herinneringen ophalen, een lekker biertje ontdekken (La Zoevel), filosoferen, genieten van hapjes en ons toch ook zorgen maken over de toekomst.

"Galerie couverte" versus "barza"

Ik las deze avond verder in Serena (in een vertaalde versie uiteraard) en vroeg me voor de eerste keer af of die "gallerie couverte" die constant weerkeert in de tekst niet is wat wij in Matadi een "barza" noemden: een soort overdekt terras dat soms (bij ons was dat niet het geval) rondom het huis loopt.

Werkgroep WOI

Ik schreef daarnet dat ik deze week een heel aantal teksten voor het toekomstige boek van de werkgroep WOI heb nagelezen. Hendrik had dan ook de instellingen van mijn Word nagekeken en Elie kreeg gelijk: daar was iets mis mee. Hendrik heeft het in orde gebracht.

Ik heb de teksten wel nog niet in de map "definitief" opgeslagen; ik wil immers op de volgende vergadering enkele vragen stellen, zoals bijvoorbeeld: waarom een zekere Frans (in de titel) in de tekst geregeld François wordt genoemd (uiteraard weet ik dat bij ons iemand die officieel François heet geregeld Frans wordt genoemd, maar ik wil weten wat zijn officiële naam was); en of de moeder van een van de soldaten Hortense heette of Hertense zoals in de desbetreffende tekst staat.

Eigenlijk heb ik opvallend weinig moeten verbeteren aan die teksten!

Hendrik was hier

We hebben Hendrik pas naar het station in Sint-Truiden gebracht. Hij was hier sinds maandag, wat maakt dat ik deze week niet veel anders heb gedaan dan wassen, koken, naar muziek luisteren en praten.

O ja, toch ook wat gelezen: de teksten voor de werkgroep WOI en in Serena van Ron Rash (prachtig geschreven). En een nieuwe smartphone gekocht voor Roger en voor mij, op aanraden van Hendrik, een nieuwe elektronische sigaret. En, net zoals destijds in Matadi, verlangd naar een verfrissende regenbui,want het was broeierig heet (tot 35°C).

Die regenbui laat echter op zich wachten!

P.S. Ondertussen wel gelezen over de schietpartij in München. Gelukkig liet ons nichtje die daar woont, via de Facebook veiligheidscheck, weten dat ze veilig is.

Communicatiemedia

Chantal wordt 84 jaar in augustus maar zij is nog meer dan ik bezig met informatica en de moderne communicatiemiddelen. Ik klaag soms dat ik geen tijd meer voor mezelf overhoud omdat ik na de gewone dagtaken nog zoveel mails moet beantwoorden (en nee, vrienden, dat betekent daarom niet dat ik het niet apprecieer wanneer jullie schrijven, integendeel, dat betekent alleen dat jullie een beetje geduld moeten oefenen) terwijl zij constant haar smartphone in de aanslag heeft om eventuele binnenkomende berichten/telefoontjes van dochters, zoon, schoonzonen of kleinkinderen te beantwoorden,  Meestal via WhatsApp.
Ze raadde me dan ook aan die app ook op mijn mobieltje te installeren.Ik heb echter geweigerd, want o wat ben ik egoïstisch: nog meer toegankelijk zijn betekent nog minder tijd voor mezelf!

Weekend bij onze vrienden in de buurt van La Roche

La Roche en Ardenne is heel druk maar het dorpje waar onze vrienden wonen des te rustiger. En zo stil!

De eerste ochtend hoorden we, buiten af en toe een ekster, een specht en een merel, ineens honderden schapen (ooien en hun lammetjes, zo bleek later) blaten, die van een weiland terug naar de schapenstal werden gedreven. Een ooi was achtergebleven en net zoals de "goede herder" liet de schapenboer zijn andere schapen, nee, niet in de steek, maar onder de hoede van zijn zoon, om dat ene schaap te gaan zoeken.
Vandaag hoorden we dezelfde schapen blaten, maar dan in de verte, in de boerderij. Volgens vriend André was het misschien te wijten aan het feit dat ze gescheiden werden van hun lammetjes, volgens zijn vrouw Chantal werden ze waarschijnlijk geschoren.

Voor de rest heel stil en rustig dus dit weekend (zo stil dat we soms een bijenzwerm hoorden zoemen en dat overvliegende wilde eenden die even in de struiken gingen schuilen onze aandacht trokken alsook een in de verte lachende specht).

Uiteraard hebben we niet alleen naar de stilte geluisterd maar maakten we ook een mooie wandeling in het heuvelachtig landschap en wisselden we van gedachten: over de recente aanslag in Nice, de mislukte staatsgreep in Turkije, over politiek en literatuur.
Nanou, de oudste dochter van onze vrienden (ik herhaal dat André in eerste instantie de collegevriend van mijn vader zaliger was) was er ook (zonder haar echtgenoot die bij familie in Italië verbleef) en zij, haar ouders en ik hebben op literatuurgebied vaak dezelfde smaak. Chantal raadde me aan "Un jardin en enfer" te lezen (het boek dat Roger voor haar onlangs opnieuw had ingebonden).

Toen ik erin begon te lezen (want bij onze vrienden is men niet verplicht de hele dag te praten), vroeg Nanou me: 'Denk je dat je het kunt uitlezen tegen het einde van het weekend? Ik zou het immers graag mee naar huis nemen om het op mijn beurt te lezen'.
Dus heb ik gelezen in de tuin waar de zon geregeld van achter wolken te voorschijn kwam, terwijl André (heel binnenkort wordt hij 89) onkruid wiedde, Roger een beetje soesde, Chantal en Nanou ook zaten te lezen. Er werden een fles wijn en glazen bijgehaald, en aperitiefhapjes. Oergezellig was dat!
Ik mocht deze keer zelfs niet helpen bij het koken (Nanou had er immers alle belang bij dat ik "mijn" boek zou uitlezen).

Het is een prachtig boek (zie eerste link hierboven). Omdat ik nogal gehaast was, schonk ik meer aandacht aan de inhoud dan aan de stijl en zelfs dan viel me nog op hoe goed het geschreven is.

Toen ik het boek triomfantelijk aan Nanou gaf, vlak voor het avondeten gisteren, begon zij over het boek dat zij pas had uitgelezen. En ik kreeg het in leen: Serena van Ron Rash. André en Chantal hadden het tijdens het avondmaal over de boeken van Sylvie Germain (van wie ik maar één boek heb gelezen maar wier stijl ik bijzonder mooi vond) en ja hoor, ik kreeg vijf boeken van haar in leen.

We hebben uiteraard ook elke dag eenvoudig maar lekker gegeten, vandaag zelfs in de tuin waar we de rest van de dag telkens doorbrachten met de nodige drankjes en hapjes.

Deze avond, bij het afscheid, spraken we af voor volgende lente hier.

Thuisgekomen, meteen een telefoontje met Nany: of ik, volgende keer dat we naar haar komen of zij hier is, nog eens een recept van marraine wil klaarmaken: selder met balletjes.

Stille donderdag

Roger en ik zijn geen praters en hebben, na een dag of meer intensieve gesprekken, altijd nood aan stilte.

Buiten een lang telefoontje met Nany (die zich onder andere zorgen maakte omdat onze Matadi-vriendin Lily Beeckman nog geen programma had opgesteld voor een geplande ontmoeting met Matadi-vriendinnen Rachel en dochter Sabine in augustus - ik weet het, in november van vorig jaar is het mislukt maar nu zal het toch wel lukken zeker?) kregen Roger en ik vandaag onze stille dag: zelfs met elkaar hebben we amper gepraat. Bij ons wijst dat absoluut niet op wrijvingen, integendeel!

Wel heb ik een paar mails snel beantwoord (schrijven gaat me beter af dan praten).

Én ik heb, ondanks het "verbod" van Elie, onder andere toch nog een tiental teksten voor het boek van werkgroep WOI nagelezen.
Elie, als je dit leest: ik heb die teksten nog niet in de map "definitief afgewerkte teksten" geplaatst: ik wil ze immers nog eens nalezen en door Roger (en liefst nog iemand anders) laten nalezen. Dus waarom er al niet aan werken nu ik de tijd ervoor vond?
Veel werk heb ik er wel niet aan gehad. De auteurs van de teksten hebben helemaal niet de pretentie schrijvers te zijn en toch heb ik maar sporadisch een zinswending moeten aanpassen. Geen enkele grammaticale fout gevonden (misschien vindt Roger er natuurlijk nog: ook in mijn Nederlandstalige geschriften vindt hij er geregeld) maar alleszins, als er nog fouten in staan, dan vallen ze niet op!

Ook een poosje gehaakt vandaag. Het gaat al bijna even vlot als vroeger en ik denk dat ik op de duur er wel zal in slagen kleertjes te maken voor die popjes.

Roger heeft zopas gepraat: of we samen nog eens naar Gaston en Leo kijken (gisteren hebben we de dag daar ook mee beëindigd)

Pesterijen op school

Uiteraard hebben we niet veel meer gedaan deze avond. Een telefoontje met Hendrik die volgende week even naar hier zou komen (en dan hopelijk mijn Word-instellingen in orde krijgt op mijn Google Drive), snel de binnengekomen mails gelezen maar nog niet beantwoord, en dit gelezen op een blog die ik volg.

Herkenbaar voor mij, dat pesten! Nee, zelf heb ik er nooit last van gehad, behalve dan vanwege één leerkracht toen ik me nog praktisch niet kon uitdrukken in het Nederlands.
Maar ik heb er wel mee te maken gehad. Ik heb immers enkele jaren lesgegeven en het viel mij op hoe vaak andere leraars "toevallig" een andere kant opkeken als een leerling werd gepest!

Op "kroegentocht" met vriend Karel

We haalden hem om 12 uur af aan het station van Sint-Truiden en hebben praktisch de hele middag op café gehangen.

Eerst reden we naar de Kluizenaar waar Karel het een beetje te lawaaierig vond (voorbijrijdende tractors en af en toe een vrachtwagen). Dus verhuisden we na één consumptie, een kort bezoek aan de kapel van Helshoven en een wandelingetje tot aan de Herk (waarbij we door de regen werden verrast) naar het domein van Nieuwenhove.
Daar aten we spek en eieren met een gemengd slaatje (lekker, meer dan voldoende en niet duur) bij een Bink of een Trappist.
Na nog een wandeling van een klein uurtje in het bos reden we naar het kasteel van Nieuwenhove waar we op het terras van het kleine café genoten van weer een Bink.
Het was daar zo rustgevend dat we zelfs toen het begon te motregenen buiten bleven zitten.

Foto's Roger

Daarna reden we naar het Speelhof (waar we nog resten zagen van de stormravage) waar Karel en ik nog een Trappist dronken (Roger nam koffie).

Eigen foto

En ondertussen praatten we honderduit uiteraard.

Nadat ik had opgezocht hoe laat Karel een trein terug naar het Leuvense had, trokken we naar de buurt van het station waar we een laatste consumptie gebruikten in een (mooi) café dat ik nog niet kende. Deze keer opteerden Roger en ik allebei voor koffie (deca voor mij) terwijl Karel een glas wijn bestelde.

Om 20:45 uur vertrok Karel weer, nadat we voor de volgende ontmoeting in het Leuvense hadden afgesproken.

Haakwerk

Geregeld regen en donder vandaag en vooral net op het moment dat we dachten een korte wandeling te maken (kort omdat ik weinig tijd had en omdat ik mijn pijnlijke voet een beetje wilde ontzien).

Sinds een maand ongeveer is er in Heers een "Action"-winkel. Roger had knoopbatterijen nodig en dus stelde ik voor even naar die winkel te rijden (je vindt er de gekste dingen!).

Daarin rondlopen werd dus onze enige wandeling vandaag. En ik ben een beetje bang dat ik daar zal leren houden van shoppen: uiteindelijk kochten we er voor meer dan 20 euro (alles is er zo ontzettend goedkoop en je vindt er zo leuke zaken!).

Roger vond er zijn batterijtjes en ik...

Ik vond er een set haaknaalden en herinnerde me dat ik als kind mijn avonden al eens graag vulde met haakwerk (en zelfs later deed ik dat af en toe, bijvoorbeeld om de Barbie- en Fleurpoppen van onze dochter van kleren te voorzien, want die poppenkleren waren echt te duur in de handel).
Ik bedacht dat tijdens onze lange praatavonden met Hendrik die, zo geloof ik, zich nog zullen herhalen, ik misschien opnieuw zou kunnen haken in plaats van eigenlijk veel te veel te roken. En kocht dus een haaknaaldenset en wat wol.

Deze avond, na het koken, het beantwoorden van enkele mails, een telefoontje met Hendrik en het opruimen na het eten, even geoefend (want ik heb zeker al bijna 30 jaar niet meer gehaakt) en ja hoor, het kwam allemaal terug; de losse en vaste steken, de stokjes, enzovoort. Uiteraard heb ik geoefend met restjes wol (ik ging de nieuwe wol toch niet aan die oefening opofferen!) maar zelfs daarmee is het me gelukt een eenvoudige corsage en een sjaaltje te maken voor de popjes van Elena. Nu nog leren even gelijkmatig haken als ik vroeger deed!

Over onder andere de belastingaangifte

We "mochten" dus vandaag naar de belastingdienst in Tongeren. Gelukkig kregen we het goede idee eerst die belastingdienst op te bellen, om te horen te krijgen dat het niet kunnen ondertekenen van de aangifte heel vaak gebeurde en dat ze het zelf in orde zouden brengen, dat we dus niet hoefden af te komen.

Heel veel tijd uitgespaard dus, waardoor ik, zoals eerst gepland, enkele keren de wasmachine kon laten draaien, we boodschappen konden doen, ik verder kon opruimen en een hele poos met Hendrik aan telefoon hangen en Roger kon werken aan een boek dat hij aan het inbinden is voor onze vrienden uit La Roche.

Boek inbinden (foto Roger)

Daarenboven hadden we nog tijd over voor een vrij korte maar mooie wandeling in de buurt van de kapel van Helshoven.

Foto's Roger

Uiteindelijk dronken we nog een Bink (voor mij) en een La Trappe (voor Roger) op het terras van de "Kluizenaar". We kregen er deze keer geen kaas bij, maar kersen. Onze eerste kersen dit jaar (nee, ik lieg: onlangs hebben we tijdens een wandeling over het pad hangende kersen kunnen plukken).

Na het avondeten, mijn uurtje lectuur op papier ("Leven met Anaïs" van Simenon) en nog een telefoontje, eindelijk de jongste mail van Bernadette beantwoord. Maar nog geen tijd gevonden om opnieuw te beginnen werken aan die te redigeren teksten voor de werkgroep WOI.

Ik weet dat Elie wil dat ik daarmee wacht tot mijn Word-instellingen zijn aangepast zodat ik in mijn Google Drive ook de afbeeldingen kan zien, maar ik vind zelf dat ik niet te lang moet treuzelen met dat werk.

De kindjes zijn vertrokken

Eva werd om 7 uur al lachend wakker. Terwijl ik haar verschoonde en haar flesje klaarmaakte, hoorde ik om 7:30 uur gestommel op de trap: Roger die met Elena en Matthias naar beneden kwam. We ontbeten en na een snel toilet gingen de kindjes in hun pyjama spelen. Ze zouden door hun ouders kort na de middag afgehaald worden om samen naar vrienden te gaan en ik wilde hun schone kleren pas aantrekken na het middageten, zodat ze die niet meer zouden vuil maken.

We hebben buiten gespeeld met de poppen, de auto's, de balletjes, Eva heeft gerollebold op een kampingmat en deed verwoede pogingen om te kruipen. Omdat het tegen 10 uur wat warm begon te worden, verkoos Matthias om binnen te gaan spelen en verhuisden we Eva naar een schaduwplek. Na een poosje ging Elena ook naar binnen om te luisteren naar en mee te zingen met Elly en Rikkert, Elena en Matthias maakten ook nog enkele tekeningen voor ons ("omdat ze ons zo graag zien": schattig!).

Het is vandaag zondag en dus hadden de kindjes (niet Eva die toen een dutje deed in het kinderbedje boven) recht op een gebakje (ze hebben me wijsgemaakt dat het er bij hen thuis zo aan toegaat). Matthias at een dikke Berlijnse bol die hij "vanillebol" noemt, Elena twee frambozentaartjes (ik had de lekkernijen per twee moeten kopen gisteren: we hebben dus nog een Berlijnse bol over die waarschijnlijk bij het vuilnis zal belanden, want  dochter en schoonzoon konden die niet koel bewaren tijdens hun visite en wij eten zoiets niet).
Geen wonder dus dat ze niet veel honger hadden 's middags. Ze aten enkel een sojapudding en een sojayoghurt. Eva at al haar groenten wel gretig op.

We begonnen de kindjes aan te kleden en daarna zouden we nog een korte wandeling maken in het dorp... maar toen kwamen onze dochter en schoonzoon er al aan. Toch maakten we die korte wandeling nog allemaal samen. Maar wat was het warm op dat uur!

Na hun vertrek, nadat we het speelgoed hadden opgeruimd en ik de keuken nog eens geveegd, wilde ik eerst voorstellen om naar Alden Biesen te gaan (wat ik eerst ook van plan was met de kindjes - er is ook kinderanimatie - voor ik wist dat ze ons al vrij vroeg zouden verlaten).

Maar... ik legde me "even" neer op een sofa en viel prompt voor een paar uur in een diepe slaap! Te vaak te vroeg moeten opstaan voor mijn bioritme de voorbije week zeker?

Over tekeningen enzovoort van Elena

Eva heeft haar laatste flesje gekregen, heeft even gehuild toen ik haar na haar inslapen op mijn schoot in de "bedboot" legde, waar ik straks (het is beslist) naast haar zal liggen.

Ik heb nog nagedacht over deze prachtige dag en vind het zo jammer dat ik zo oud ben: Nany werd grootmoeder op 46 jaar, ik pas op 61 jaar.

Ik wilde het echter vooral hebben over de tekeningen die we vandaag hebben gemaakt. En dan voornamelijk over een tekening van Elena voor mij: een blond meisje en een meisje met bruin haar. Echt speciaal voor mij omdat ze mij zo lief vindt en zoveel van mij houdt, dus een "afbeelding van blonde Elena en donkerharige oma".

Is dat niet ongelooflijk lief?

Op een ander ogenblik had ze een "schattenjacht" georganiseerd, doorheen het hele huis en de tuin. Toen ik de schat maar niet vond (uiteindelijk bleek er geen "materiële schat" te zijn) gaf ze me een zoen in de badkamer (einde van mijn zoektocht): dat was de schat. Ze zei letterlijk: 'De schat is mijn kusje omdat ik zoveel van jou hou!'.

Een baby en twee kleuters

Hoewel het een mooie, zonnige en heel prettige dag was, voel ik het heel goed: ik zou het niet meer aankunnen, elke dag zorgen voor een baby en twee kleuters. Zo vermoeiend!
Nu, ik moet er wel bij zeggen dat ik vorige nacht in de relax naast de "bedboot" heb doorgebracht.

We durfden immers Eva echt niet in de "kinderslaapkamer" leggen, want ze zou zeker Elena en Matthias veel te vroeg hebben wakker gemaakt. Ik heb dus, voor zover ik geslapen heb, heel slecht geslapen.
Ik denk dat ik volgende nacht gewoon naast Eva in de "bedboot" ga liggen. Deze ochtend was ze om 5:15 uur wakker maar toen ik naast haar ging liggen, viel ze prompt weer (en glimlachend) in slaap tot iets over 7.
En voor de volgende logeerpartij moeten we het kinderbedje dan maar verhuizen naar een andere kamer. Elena en Matthias verstoren met hun spelen en lawaai immers de slaap van Eva en als ze eens in slaap zijn gevallen, en we Eva naar dat kinderbedje brengen, maakt Eva ze weer wakker.
Want Eva is niet graag alleen (hoe vaak begon ze te huilen gewoon omdat ik even uit haar gezichtsveld verdween! Of omdat ik haar in de "bedboot" legde nadat ze in mijn armen in slaap was gevallen): als dat huilen in de "kinderkamer" gebeurt, worden haar broer en zus er zeker van wakker, want Eva kan tegenwoordig krijsen als iets haar niet aanstaat.

Ze heeft een oorontsteking, krijgt medicatie (en dat gaat vlot) en uiteraard heb ik me geregeld afgevraagd of ze huilde van de pijn wanneer het duidelijk niet van de honger was. Vermits haar oppakken of naast haar gaan liggen op zulke momenten volstaat om haar te doen bedaren, ga ik er echter van uit dat ze op die momenten gewoon gezelschap mist.

Ze kruipt nog niet maar geraakt door schuiven en rollen bij haar doel. Dat was heel duidelijk toen we haar buiten op de door Roger opgepompte kampeermatras legden (matras die de grote kindjes ook heel leuk vonden).
We hebben de dag immers grotendeels buiten doorgebracht. Gespeeld, getekend, gerollebold, gezongen, gelopen (zeggen dat ik een voet van mij, die al een hele tijd pijn doet, wilde laten rusten). Alleen filmpje kijken en eten gebeurden binnen (om praktische redenen, al heb ik de keuken wel zes keer moeten vegen vandaag).

De kindjes aten heel goed en we hadden hen een ijsje beloofd in het "cafeetje met de vissen". Helaas bleek Stefaan Malais met vakantie. Dus zochten we eerst ons heil in de sporthal van Heers (omdat daar een speeltuintje is), waar bleek dat ze geen ijsjes verkochten, waardoor we verplicht werden weer te verhuizen naar een gewoon café in Heers.
Het ijsje en de limonade hebben gesmaakt maar voor de rest viel daar weinig te beleven voor Elena en Matthias: we konden niet snel genoeg terug naar huis rijden (weliswaar nadat we eerst een gebakje gingen kopen voor morgen).
Eva liet het zich allemaal welgevallen. Als ze maar volk rond zich heeft. Zelfs de dienster die vriendelijk naar haar lachte, schonk ze haar liefste glimlach.

Eva vlak na het middageten vandaag

Fruitpapje eten op café terwijl grote zus en broer genieten van een limonade na een ijsje en opa van een Trappist

Foto's Roger

Na het avondeten (bloemkool en worst na een tomatensoep met balletjes en gevolgd door een waterijsje), was het tijd voor het slaapritueel van Elena en Matthias. Elena gaf tijdens het toilet weer blijk van haar, voor haar leeftijd, "heel diep nadenken": 'Zeg, oma, sommige mensen zeggen dat alles van God komt, anderen denken dat het komt van de... ja, nu ben ik dat woord vergeten'.
'Evolutie?' vroeg ik haar.
'Ja!'
En ze gaf mij daarover een uitleg die inderdaad overeenkomt met een deel van de evolutietheorie.
'Maar ik denk dat alles van God komt', besloot ze.

Na nog een verhaaltje gingen zij en Matthias naar bed, waar ze zeker nog een uurtje zaten te praten, ruzie maken, rollebollen en lachen terwijl Eva haar voorlaatste voeding kreeg. Daarna ruimden Roger en ik de keuken en het terras op terwijl Eva weer even dutte op de "bedboot" (nadat ze eerst op mijn schoot in slaap was gevallen en dus even huilde toen ik haar "losliet").

En toen voelde ik me even moe als op sommige avonden destijds met onze eigen drie kinderen. Toen recupereerde ik nog snel maar nu???

Straks Eva nog haar laatste flesje geven!

Vervolg belastingaangifte

Eva heeft haar laatste flesje gekregen en ligt nu in de "bedboot" te kraaien (we hebben de twee sofa's nog eens tegen elkaar geschoven). Als we haar boven in de "kinderslaapkamer" leggen, maakt ze immers Elena en Matthias wakker.
Zij hadden dan weer Eva rond 22 uur wakker gebabbeld!

Maar ik wilde het nog eens over de belastingaangifte hebben. Nee, onze dochter heeft ons niet geholpen: dat bleek nutteloos.

We zijn vandaag immers naar onze bankier gegaan die de aangifte voor ons op zijn eigen pc wilde doen. Alles ging goed tot wanneer Roger moest ondertekenen (en dus opnieuw zijn pincode ingeven). Op dat moment kreeg de bankier dezelfde melding als wij: de pagina kan niet worden weergegeven. Een tweede en derde poging liepen op hetzelfde uit (zou die website overbelast zijn?) en ons werd aangeraden naar de belastingdienst in Tongeren te rijden.
Dat deden we (hoewel ik nog veel ander werk had). De dienst bleek gesloten maar een vriendelijke dame wilde ons wel even te woord staan: ze had al tientallen mensen met hetzelfde probleem over de vloer gekregen vandaag en dacht zelf dat het iets te maken had met de website van de overheid.
We "mogen" maandag terugkomen (en zullen dat doen hoewel ik ander werk op het programma had staan en vrees dat we daar veel tijd zullen doorbrengen als die tientallen andere mensen daar ook zullen staan).

Toen onze dochter en schoonzoon deze avond de kindjes brachten en zij voorstelden te helpen met de belastingaangifte heb ik dus geantwoord dat het geen zin heeft.
Ik denk dat ik voor volgend jaar opnieuw een papieren formulier aanvraag.

Schoonmaken

Elie denkt dat het feit dat ik sommige foto's niet zie in Word-documenten ligt aan bepaalde instellingen van mijn Word. Ik heb, met zijn uitleg via e-mail, gezocht hoe ik daar kan aan verhelpen maar informatica is niet echt mijn specialiteit: ik zal het aan een van de kinderen moeten vragen.
De eerste die we zullen zien, is onze dochter maar ik vrees dat die daar geen tijd zal voor hebben, zeker als ze ons nog moet helpen met de belastingaangifte. We wilden even zelf proberen met die token, maar toen bleek dat we daar onze paswoorden voor nodig hadden, en die heb ik niet teruggevonden tussen mijn spullen. Ik wilde dan even een nieuw paswoord aanvragen maar dat moest je dan weer met je identiteitskaart en je pincode. Precies wat telkens mislukte toen we via onze identiteitskaart op de website van de (r)overheid wilden geraken.

Buiten dat probeersel vandaag vooral schoongemaakt (meer dan een kamer, maar dan ook vrij oppervlakkig: voor het bezoek dat we dit weekend krijgen, is het vooral belangrijk dat de vloer een beetje schoon is). Omdat het mooie weer van vandaag volgens de voorspellingen het hele weekend zal aanhouden, heeft Roger ook eindelijk het gras afgereden zodat Elena en Matthias in de tuin kunnen spelen (het gras stond geweldig hoog maar ja, met de veelvuldige regens van de voorbije weken kon Roger daar niet vroeger aan beginnen). Een vrij arbeidsintensieve job: hoewel we geen wandeling maakten, heeft hij zeker voldoende beweging gekregen.

Eigen foto''s

Elie vond dat ik maar even moest wachten tot mijn probleem met Word is opgelost voor ik verder teksten nalees. Eerlijk gezegd, ik vraag me af waarom: ik hoef me toch alleen bezig te houden met de inhoud, niet met de opmaak? Nu, vandaag zou ik er toch geen tijd voor gehad hebben!

Redactievergadering WOI en ramptoerist spelen

Eindelijk vrij mooi weer vandaag! Deze ochtend een redactievergadering van de werkgroep WOI, om 9 uur. Heel vroeg voor mij! En het gevoel gehad weer op kantoor te zitten: vruchtbare vergadering maar ook gezellig gebabbel met de anderen, zijnde Elie, Mieke en Michel. Als ik in m'n eentje werk (aan vertalingen bijvoorbeeld) gaat alles veel sneller.

Na de middag maakten we een wandeling van het kasteel van Rullingen naar Berlingen.

Foto Roger

En voelden we ons ramptoeristen toen we overal nog meer ravage zagen, onlangs aangericht door die storm.

Foto's Roger

Na nog een biertje op het zonnige terras van De Kluizenaar reden we terug naar huis waar ik voor het avondeten zorgde. En na het eten begon ik aan mijn deel van het redactiewerk. Helaas, er liep iets mis met de opmaak zodat Elie moest langskomen en we zelfs even Hendrik moesten opbellen. We hebben de oplossing voor die verkeerde opmaak in mijn Google Drive niet gevonden en na een klein uurtje is Elie weer vertrokken om het bij hem thuis te proberen uit te zoeken.

Ik ga nu verder redigeren maar de verbeterde teksten voorlopig nog niet in de map "afgewerkte teksten" plaatsen zoals deze ochtend op de vergadering werd afgesproken.

Onder andere weer over de belastingaangifte en over subsidies

We belden deze ochtend naar de belastingdienst. Waar ze ons zeiden dat we Firefox moesten gebruiken (hoewel op hun website staat dat andere browsers ook oké zijn). Nu, we gingen gisteren wel degelijk via Firefox!
Omdat ik me begon af te vragen of de informaticus die ons te woord stond er zelf iets van afwist, probeerde ik nog eens via Internet Explorer. Dat ging ook niet. Ten einde raad stuurde ik een mail naar onze dochter (informaticadocente) die we binnenkort hier verwachten en daarna deden we eindelijk onze boodschappen. Als ik vorig weekend had gezorgd voor die aangifte, had Hendrik ons waarschijnlijk ook kunnen helpen, maar toen stelde ik maar al te graag die gehate karwei uit (en nu wordt het echt dringend).

Weer regen terwijl we van de Aldi naar de Colruyt reden en we stapten kletsnat de winkel binnen. We kochten vooral spullen in functie van de toekomstige logeerpartij van Elena, Matthias en Eva. Volgend weekend hebben we immers voor de eerste keer de drie kindjes tegelijk op bezoek en ik vraag me af of ik het zal aankunnen (we zijn geen 30 jaar meer hé!).
Onderweg naar huis een telefoontje van onze dochter. Wanneer ze de kindjes brengt, zal ze ons helpen met die aangifte. Ze raadde ons in elk geval aan nu al te zoeken naar onze token: als het niet zou lukken met onze pincode, zal ze het daarmee proberen. Tot mijn grote verbazing vond ik die token heel snel terug (Roger dacht eerst dat hij die in ons archief had gestoken, maar ze lagen bij mijn spullen).

Nadat onze boodschappen waren opgeborgen, besloten we nog een klein uurtje rond te lopen in Borgloon. Deze keer geen regen meer gehad maar echt zomers warm was het niet. We praatten wat onder het wandelen, onder andere over de KVLS en het feit dat die vereniging geen provinciale subsidies meer zou krijgen. Ik ben in principe altijd tegen subsidies geweest, dat heb ik al vaker gezegd. Nu verwees Roger me naar Sanctorum die het veel beter kan uitleggen dan ik!
KVLS-ers, ik ga daar volledig mee akkoord: beter geen subsidies!

Belastingaangifte mislukt

Na onze brunch nam ik onze werkkamer onder handen terwijl de wasmachine nog eens draaide. We wilden daarna een wandeling maken, maar eerst moest ik nog een poosje aan telefoon hangen met Jan Gerits, in verband met de laatste Limburgse monografie waarbij iets verkeerd is gelopen tijdens het drukken, wegens een nieuwe verordening van de post.

Daarna een klein uur gewandeld in en rond Mettekoven. Veel slijk en plassen: op een zeker ogenblik moesten we rechtsomkeer maken (we hadden sandalen aan).

Boerderij in Mettekoven (foto Roger)

We besloten dan van een korte zonnige periode gebruik te maken om iets te gaan drinken op het terras van De Kluizenaar en genoten er een uurtje van het bijna lenteweer (geen zomerweer!).

Toen was het tijd om te komen koken.

Ik had me na het avondmaal pas geïnstalleerd in de relax met een boek van Simenon en een blokje bittere chocolade op mijn tong toen mijn smartphone rinkelde: Hendrik, gewoon voor een babbeltje.

Na weer een uurtje praten, sloot ik af, want we moesten echt voor onze belastingaangifte zorgen. Eerst wilden we dat doen via de pc van Roger (omdat op de mijne verschillende externe harde schijven zijn aangesloten en ik dus geen plaats meer had om de identiteitskaartlezer aan te sluiten) , maar na enkele pogingen dachten we eraan dat hij niet het nodige programma heeft om onze identiteitskaarten te herkennen. Dus toch maar een schijf afgekoppeld van mijn pc.

We geraakten gemakkelijk op de website van de (r)overheid maar zodra we onze pincode invoerden, kregen we het bericht: "Deze site is niet bereikbaar... Mogelijk tijdelijk uitgeschakeld of permanent verplaatst naar een nieuw webadres". We hebben verschillende keren geprobeerd, telkens kregen we hetzelfde bericht. Na een goed uur te hebben verloren, besloten we dat we beter morgen naar de belastingdienst bellen.

En dan pas kreeg ik de tijd om de kranten online te lezen, en het jongste nummer van het digitale magazine "Alternatif Bien-Etre", dat deze ochtend was aangekomen, door te nemen. Waarin ik lees dat, volgens recente studies, mensen boven de 65 meer eiwitten nodig zouden hebben dan tot nu werd beweerd!

Belastingaangifte uitgesteld

Donderdagavond zou ik zorgen voor de belastingaangifte online.
En toen kwam er een telefoontje van Hendrik: of hij mocht afkomen. Uiteraard. Ik verschoof dus met veel plezier in mijn Googleagenda "belastingaangifte" van donderdagavond naar vrijdagavond.

Hendrik kwam, we aten, ik liet een wasmachine draaien, we hingen samen de was te drogen, we luisterden naar muziek, we praatten tot heel laat. Vrijdag stonden we laat op, we ontbeten, we deden uitgebreide boodschappen, ik kookte, we aten, ik ruimde op, Roger vulde de vaatwasser, we begonnen aan een lange praatavond nadat ik "belastingaangifte" weer een dagje had opgeschoven in mijn agenda.

Zaterdag wandelden we na onze late brunch in Borgloon, ik kookte uitgebreid, we keken samen naar een film, en ik stelde de belastingaangifte weer eens uit. Eigenlijk was ik telkens heel blij dat ik een reden had om die vervelende karwei te ontlopen.
Vandaag wandelden we lang in Sint-Truiden en voor ik het avondeten begon te bereiden, besliste ik dat een slaafse arbeid zoals een belastingaangifte niet past op een zondag.

Het zal dus voor morgen zijn...