Vrolijk paasweekend

Gisterenavond nodigden Debby en Hendrik ons uit bij "Welkom India". Dat werd weer heel lekker eten en aangenaam bijpraten.

Na weer een te korte nacht (Hendrik was immers hier 😉, maar vooral: we stapten over naar de zomertijd!) reden we samen naar dochterlief en schoonzoon waar de kindjes en Zeger al op ons wachtten. En dan volgde een heel lekker en gezellig paasmaal met interessante gesprekken, veel humor, tekenen en zelfs dansen voor de kindjes en Debby. En op de achtergrond heel mooie muziek (waaronder liedjes die me in gedachten terugbrachten naar mijn studentenjaren).

Tegen 19:30 uur reden we Debby en Hendrik naar het station van Leuven en reden wij terug naar huis. Waar we voor het invallen van de duisternis aankwamen (en dat is dan volgens mij het enige voordeel van die zomertijd, want Roger rijdt niet meer graag 's nachts). 

O ja, deze ochtend hoorde ik op de radio dat er eindelijk "overblijfselen" van de kleine Emile zijn teruggevonden!  En onze ontmoeting met Ivo, Koen, Jopie, Juan en Bernadette zal waarschijnlijk pas in september plaatsvinden! 

Vakantie!

Vandaag, tussen al het huishoudwerk door, even gechat met Elena die me haar trimesterrapport liet zien: inderdaad "keigoed", zoals ze zelf zegt!  Ik las op dat rapport (onder andere) dat de leerkracht Latijn vindt dat vanaf volgend jaar Grieks ook iets voor Elena is. Ergens heb ik dat ook altijd gedacht maar ik herinner me dat ik zelf zo goed als verplicht "Grieks-Latijnse deed" terwijl ik eigenlijk heel graag Latijn-wetenschappen had gevolgd; en dat ik me nu praktisch niets meer herinner van al dat Grieks maar wel vind dat ik te weinig weet over wetenschap. Maar langs de andere kant: ik weet niet of Elena echt geïnteresseerd is in wetenschap?

Daarna belde ik even naar dochterlief: ook Matthias en Eva kwamen deze middag thuis met een uitstekend rapport. Ik ben dus een fiere oma!😀

En de kindjes leken al veel plannen te hebben gemaakt voor hun paasvakantie! Ikzelf chatte deze avond nog even met Debby en wij maakten ook plannen voor de volgende dagen, maar daar zal ik het later over hebben.

Nog over die lijkwade

Eigenlijk komt het één dag te vroeg vermits het pas morgen Goede Vrijdag is, maar ik viel deze avond op deze intrigerende analyse van de lijkwade van Turijn. Die forensisch arts vertelt dat de op de lijkwade afgebeelde persoon ongeveer 120 zweepslagen heeft gekregen, toegediend door twee afzonderlijke personen die in grootte verschilden. Dat die persoon ongeveer 1 meter 75 groot was en heel gespierd, dat hij minstens 500 ml bloed heeft verloren, dat er sporen zijn, niet van een "doornenkroon" maar van een soort "doornenmuts", enzovoort. Uiteraard zegt hij niet dat die persoon Jezus is. Hij herinnert er wel aan dat volgens de bijbel Jezus bloed zweette (en, zegt hij in zijn hoedanigheid van arts, dat kan gebeuren), maar daar zouden geen sporen van te vinden zijn op die lijkwade. Toch wel boeiend! 

Het ketogeen dieet

Wat een geluk dat Elena niet mee naar hier is gekomen gisteren, ik zou immers weinig met haar bezig zijn geweest: boodschappen, huishoudtaken, wassen etc.! Deze avond heb ik wel even met haar gechat (en ze leek toch tevreden over haar vrije dag).

Na het overtikken van nog enkele bladzijden uit vroegere dagboeken en het beantwoorden van een paar mails viel ik deze avond op deze heel interessante uitleg over de weldaden van een ketogeen dieet. Ik hoor (de vragen worden in het Spaans gesteld maar de antwoorden gebeuren in heel verstaanbaar Frans) en lees dat het dieet, buiten diabetes type 2, zelfs epilepsie en depressie kan genezen!  In het interview legt dokter Dufournet heel duidelijk uit wat ketose is en waarom koolhydraten doen verdikken tenzij men ze nuttigt vlak voor men aan topsport doet. 

Ik weet dat koolhydraten ook ontstekingen bevorderen (en misschien worden al die vorige ziekten voor een groot deel ook door ontstekingen veroorzaakt): moet ik misschien nog minder brood, aardappelen, rijst en pasta eten? 

De lijkwade van Turijn

Ik schrijf soms dat we met de kinderen en kindjes vaak heel interessante discussies hebben en deze avond was dat ook het geval. Elena vertelde ons over een examenvraag over piëta's en bracht zo gaandeweg het gesprek op de lijkwade van Turijn. De eerste reactie van haar papa was (zoals ik verwachtte) dat het ging om een middeleeuwse vervalsing. Maar ik herinnerde me vaag onlangs te hebben gelezen of gehoord dat aan die "vervalsing" nu opnieuw getwijfeld wordt. Dochterlief zocht een beetje op haar mobieltje en bevestigde dat er weer twijfels bestaan. 

Deze avond vond ik het toch echt nodig nog eens op te zoeken hoe het allemaal in elkaar zit en ik kwam terecht op dit artikel in Wikipedia. Ik weet dat Wikipedia niet altijd te vertrouwen is maar dit artikel zegt ongeveer hetzelfde als wat ik onlangs dus ergens las of hoorde en is bijzonder leerzaam, intrigerend en... interessant! Ik lees aan het einde van de tekst dat de meningen van wetenschappers over de authenticiteit van die lijkwade ook verdeeld zijn! 

Kindjesdag

Elena kwam ons opendoen. Ze had vandaag haar laatste examen afgelegd (en het was "keigoed" geweest) en had vrij tot vrijdag. Dochterlief kwam ons even goeiendag zeggen en ging dan verder met haar werk. Elena en ik zorgden voor thee en ze vertelde me over jonge zangeressen, liet me hun liedjes beluisteren (en danste er zelfs op) en Roger las de krant.

Dan kwamen Eva en Matthias thuis (en Roger vertrok naar zijn zus L). Ook zij hadden veel te vertellen tijdens het vieruurtje (en mijn brief aan Eva was eindelijk aangekomen). Na hun huistaken gingen Matthias en Eva knutselen en lezen en ik kreeg weer een cadeautje van Eva!

Zeger was niet vrij vandaag, dus aten we zonder hem. En maakten we ondertussen plannen voor ons paasfeestje.

Toen we naar huis zouden terugrijden, vroeg Elena plots of ze met ons mee mocht tot donderdag. Eerst was ik geneigd ja te zeggen maar ik bedacht me: er staat nog vrij veel op ons programma voor de volgende dagen en ik zag echt niet hoe we de tijd zouden vinden om haar al overmorgen terug naar het Leuvense te brengen. En daarbij, ik vermoed dat Eva en Matthias dat niet heel leuk zouden vinden!

Type- en zaagwerk

Mijn pols is al weer in orde en ik heb ondertussen al heel veel gemaild, gechat met de kindjes en andere zaken zitten (over)typen. Ik moet echter een beetje oppassen, want ik herinner me dat ik voor die RA ook al regelmatig pijn had in mijn polsen van het vele tikken.

Roger is vandaag actiever geweest: hij heeft hout gezaagd. Om volgende winter als brandstof te gebruiken? Onze eindafrekening voor gas was immers heel gepeperd!

Eva klaagde: mijn brief is nog steeds niet aangekomen! En Elena heeft morgen haar laatste examen.

Pijntjes

De rugpijn is over maar nu doet mijn rechterpols weer serieus pijn. Vandaag werd dus een superluie dag. Wel bijna een uur aan telefoon gehangen met Jan Gerits. Over de Limburgse monografieën, al zijn plannen en een fout in een tekst van hem in het laatste nummer van Oostland (toch had ik op die fout gewezen). 

Lumbago

Ik ben duidelijk niet in de wieg gelegd voor huishoudwerk: ik zit weer met een lumbago. 😒 Ik liep de hele dag nog krommer dan Nany aan het eind van haar leven en heb dus niet veel anders gedaan dan gelezen, gekookt en afgewassen (o ja, en nog was te drogen gehangen, maar dat was duidelijk te veel). 

Deze avond loop ik al iets meer rechtop: ik denk dat ik er morgen nog een luie dag van maak!

Vincent van Gogh

Gisteren leek het al lente, vandaag begint de lente maar het is opnieuw veel kouder! 

Deze dag werd voornamelijk besteed aan huishoudtaken maar ik kreeg toch een beetje tijd voor ontspanning.  Ik keek namelijk naar deze prachtige documentairefilm over Vincent van Gogh. Heel goed gemaakt, vind ik (met behulp van AI onder andere). 

En... Deze avond lees ik in een tijdschriftje een tekst die ik zelf heb nagelezen voor zijn publicatie.  Een flagrante vervoegingsfout (die ik had verbeterd) is blijven staan en... dat is echt ontgoochelend!

O ja, en ondertussen is mijn brief via de post onderweg naar Eva!

Interessant gesprek

Ik keek, om  deze avond af te sluiten, nog naar dit interessante (en vooral inspirerend) gesprek tussen een priester en een vroeger slachtoffer van een pedofiele priester. 

Echt interessant, vooral wat die leek vertelt over de Kerk. Maar ik vind dat de priester ook heel accuraat antwoordt en terecht benadrukt dat, als Jezus nu in deze wereld zou leven, hij spontaan zou "spuwen" op zulke priesters.  Maar dan de reactie van het "slachtoffer"! Hoe hij duidelijk uit de Bijbel de juiste passages (vooral uit het paasverhaal) aanhaalt om uit te leggen dat iedereen (dus ook een kinderverkrachter) vergiffenis krijgt zodra hij begrijpt (en dus toegeeft) dat hij "fout was". 

Ik denk dat ik toch nog eens de Bijbel moet herlezen! 

Afspreken blijft moeilijk!

Mooie lentedag vandaag (tot 21°C in de schaduw en veel bloesems al onderweg voor onze wekelijkse boodschappen).

Ivo, Beatrijs, Bernadette, Juan, Jopie, Koen en wij proberen nu al een hele tijd een afspraak te regelen voor deze lente. En het lukt maar niet: dan is de ene niet vrij, dan weer de andere. Vandaag leken we een geschikte dag te hebben gevonden en dan krijg ik een mail van neefje T. dat we precies die dag moeten vrijhouden, want dan vieren we de 50 jaar huwelijk van zijn ouders (broer van Roger en schoonzus). Dat krijgt uiteraard voorrang.

Afspreken blijft blijkbaar moeilijk, ook al hebben we het niet meer zo druk als vroeger!

Voor Eva over mijn brief aan haar

Ik schaam me erover, Eva, maar de brief die ik je vorige donderdag schreef, is nog steeds niet op de post geraakt! Je moet weten dat we in ons dorp geen postbus meer hebben en dat we dus voor de dichtstbijzijnde bus naar een andere deelgemeente van Heers moeten (rijden in ons geval: te voet is het nu  veel te ver voor jouw oude oma en opa). En dat is er nog niet van gekomen! Vandaag stelde jouw opa Roger wel voor de brief mee te nemen toen we naar zijn broer reden: "we zullen onderweg wel een postbus tegenkomen". Maar dat deden we niet!

Ik heb je gewaarschuwd hé, meisje, via de post gaat het traag. Maar om te proeven van "vroeger" is onze "correspondentie" wel een leuk middel!  Het had vroeger wel zijn charme, vond ik, dat soms dagenlang wachten tot de verwachte brief in de brievenbus viel, het openen van de omslag om daarna de brief voorzichtig open te vouwen, met de hand glad te strijken en gretig de inhoud ervan te ontdekken. 

Helaas, ik vrees dat jij en ik bij de laatste echte "briefschrijvers" behoren en dat er dus heel binnenkort nergens meer postbussen zullen te vinden zijn!  

Als mails het helemaal overnemen vind ik het niet zo erg (voor mij is dat meestal al het geval hoewel ik het wel iets minder romantisch vind) maar ik heb de indruk dat mails nu al worden vervangen door chatberichten, en die vergelijk ik soms eerder met opdringerige telefoontjes. 😞

Lenteweer

Nog een bezoek aan schoonbroer in het revalidatiecentrum vandaag. Deze keer voerde de GPS ons langs de E313 en 314 maar deden we er weer anderhalf uur over in plaats van de beloofde 57 minuten. In het terugkeren werd dat precies één uur, deze keer via Hasselt en Sint-Truiden. Eigenaardig.

Het werden een paar heel gezellige uurtjes in de cafetaria (dat "Trefpunt" in de buurt was gesloten).  Jammer wel dat er geen terras is, want het was vandaag heel aangenaam lenteweer.

Over oude kleren

Ik keek deze avond nog eens naar enkele van onze gedigitaliseerde familiefilmpjes. En ik zag dat ik in april 1991 de grijze trui droeg die ik een paar dagen geleden ook aanhad. Ik weet dat ik niet gauw kleren weggooi of koop, ik wist dat de trui in kwestie heel oud was maar niet dat ik die al minstens 33 jaar heb! 

Euthanasiewet in Frankrijk?

Ik herinner me dat we ooit onze familiezieke bezochten samen met nicht Jeannine zaliger. In het terug naar huis rijden, zei Jeannine me toen: 'Dit is toch echt een geval waarin de patiënt beter op voorhand euthanasie had gevraagd voor als ze in zulke situatie zou belanden'. Uiteraard ging ik absoluut niet akkoord met Jeannine: voor mij betekent euthanasie immers nog steeds "doden". 

Ik blijk echter een van de weinigen te zijn die nog zo redeneert; ik herinner me bijvoorbeeld dat een vriendin me ooit de mond snoerde door te beweren dat euthanasie niet "doodt" maar "bevrijdt". 

In Frankrijk "staan ze nog niet zo ver als hier": daar is euthanasie (voorlopig) nog verboden. Deze avond, na een rustige zaterdag, keek ik onder andere naar een reportage over de stand van zaken voor een eventuele euthanasiewet in Frankrijk en ik merk (ondanks de titel die zegt "sterven is niet doden") dat de meeste dokters niet  happig zijn op euthanasie omdat ze de daad nog vereenzelvigen met "iemand doden" maar dat ze wel vinden dat er niet voldoende palliatieve zorgen worden voorzien in Frankrijk. 

Op ziekenbezoek

Vandaag, na bijna vier jaar en half, bezochten we eindelijk nog eens onze "familiezieke". Die lange duur is uiteraard te wijten aan de sanitaire crisis en persoonlijke problemen (ziekten, andere familiale verplichtingen). 

Onze zieke leek ons meteen te herkennen, leek heel blij ons te zien, maar... we konden nog steeds niet communiceren. Handjes vasthouden en knuffels losten de zaak voor een deel op maar wat blijft het moeilijk, als je zelf geen prater bent, om te gaan met iemand die niet meer kan praten (en ook niet meer kan schrijven). 

Vroeger zat ze nogal eens in de gemeenschappelijke ruimte, nu zat ze op haar kamer in haar eentje televisie te kijken (een wielerkoers). Had ze dat programma zelf gekozen? En indien ja, hoe maakt ze duidelijk naar wat ze wil kijken? Hoe maakt ze eender wat duidelijk trouwens?

Ik had even voorgesteld naar de cafetaria te gaan, ze leek dat een goed idee te vinden (nogmaals: het zijn indrukken, ik weet niet wat ze echt denkt) maar ik kreeg haar elektrische rolstoel niet aan de gang. Ik vroeg haar of ze dat zelf kon (ik weet nog van vroeger dat ze het kan) maar daar reageerde ze op met een mimiek die ik interpreteerde als "Ach, we kunnen evengoed hier blijven en verder naar die koers kijken".

Wat we dan ook verder deden, in stilte.

Toen we haar kort voor etenstijd verlieten, had ik de indruk dat ze dat jammer vond (maar opnieuw: het is een indruk, ze kan het niet zeggen). 

Huistaak

Zoals afgesproken kwam buurjongen L. op deze eindelijk nog eens zonnige dag langs (met verse eieren van zijn opa's kippen). Niet, zoals ik dacht, om te praten over zijn toekomstplannen maar met een eigenaardige huistaak (en de vraag of ik hem daarbij wilde helpen). Het had te maken met begrijpend lezen, Nederlands, Frans, Engels, economie en wiskunde. We losten samen alle vragen op, maakten alle oefeningen maar, omdat we daarna over allerlei andere zaken begonnen te keuvelen, vergat ik hem toch wel te vragen bij welk vak die huistaak hoorde!  

Daarna heb ik mijn brief naar Eva vervolledigd zodat hij morgen op de post kan!

Brief van Eva

Ik ben deze avond, na onze uitgebreide boodschappen, koken, eten, afwassen enzovoort,  begonnen aan mijn antwoord op de brief van Eva. Ze vertelt me dat (en daar hadden we het wel even sporadisch over gisteren, hoewel ik eigenlijk niet "mondeling mocht antwoorden" op haar brief) er een nieuw meisje is in haar klas, een Nepalese, ze heet Anka en is heel lief. Ze spreekt echter geen Nederlands, enkel Nepalees en Engels, en daarom wil Eva Engels leren! Een typisch Vlaamse reflex, en een van de vragen in mijn antwoord op Eva is dan ook of Anka ook al een beetje Nederlands heeft geleerd. 

Ikzelf ben in 1954 in Matadi van Nederlands (eigenlijk "Vlaams") overgestapt op Frans zonder veel problemen maar ik was toen amper 4 jaar en half. Opnieuw naar Nederlands overstappen rond mijn 11 jaar ging ook nog vrij vlot maar was toch al moeilijker dan de overgang in 1954.

Die lieve Anka in de klas van Eva is nu dus ongeveer 9 jaar en zit in het derde jaar basisonderwijs: ik hoop dat haar klasgenootjes haar veel (en min of meer correct) Nederlands bijbrengen en niet allemaal proberen enkel in het Engels met haar te communiceren!

Regen de hele dag

We vingen vandaag weer de kindjes op na school... en het heeft weer een hele dag geregend. De middag verliep deze keer enigszins anders dan vorige keren. Elena staat voor een nieuwe examenperiode en heeft dus ettelijke uren zitten studeren na het vieruurtje. 

Het eerste wat Eva deed toen ze thuiskwam, was mij de beloofde brief overhandigen: ze vond het toch verstandiger hem niet op de post te doen, vermits ze me vandaag zou zien! 😉 Ik mocht hem al lezen maar mocht er niet mondeling op antwoorden, want ze wil dat onze correspondentie per brief verder wordt gezet. In de omslag vond ik ook versierd papier waarop ik mijn antwoord aan haar kan schrijven.

Gewoontegetrouw maakten Eva en Matthias hun schooltaken meteen na het vieruurtje maar daarna begonnen we niet meteen te spelen. Ze hebben immers Duolingo ontdekt en "studeerden" samen nog een hele tijd Engels. 

Toen Matthias aan zijn uurtje Minecraft begon, vond Eva het wel tijd om een gezelschapsspel boven te halen. Kort daarna kwam hun mama thuis, gevolgd door Zeger, allebei weer kletsnat. Nadat schoonzoon ook was aangekomen, gingen we aan tafel voor weer een paar gezellige uurtjes praten, grappen, en genieten.

En... toen Roger en ik terug naar Haspengouw reden, regende het nog steeds (wat het rijden in de duisternis niet vergemakkelijkt voor Roger).

Rustige zondag

Het werd een heel rustige zondag. Ik kreeg een mail van Eva die me vertelde dat er weer een brief met de post naar mij onderweg is maar dat ze mij nieuw mooi (zelf versierd dus) briefpapier zal geven volgende keer dat we komen "babysitten". Zo schattig!😊

Voor de rest heb ik vooral opzoekingswerk verricht in verband met de toekomstdromen van achterbuurjonen L. En beseft (daar had ik nog niet bij stilgestaan) dat je niet zo maar van de ene onderwijsrichting naar de andere kunt overschakelen! 

Deze avond viel ik onder andere (en heel toevallig) op een film met François Damiens. Ik begon, bij wijze van ontspanning, te kijken naar die film ("Une famille pour un jour") en ik bleef kijken. Echt mooi (ook een "schattige" familiefilm trouwens: als het niet in het Frans was, ik zou er nog wel eens samen met de "kindjes" naar kijken).  

En nu (we zijn pas 11 maart) ga ik nog heel even zus Bie een gelukkige verjaardag mailen! 

Toeval of synchroniciteit?

Vandaag enkele telefoontjes, onder andere met buurjongen L. Geprobeerd samen met hem na te denken over zijn toekomst en we hebben afgesproken dat hij heel binnenkort nog eens langskomt en dat we dan zullen praten daarover. Hij gaf me ook zijn oma V. door en uiteraard moesten wij ook nog ettelijke minuten bijpraten!

Daarna snel een paar boodschappen gedaan, onder andere bier gaan kopen bij de zus van Maj en dus nog een hele babbel gevoerd. 

Na het koken deze avond (soep en daarna het Spaanse gerecht dat wij in Spanje nooit aten maar dat onze kinderen er wel ontdekten, namelijk "spekblokjes, ui, look en kikkererwten gebakken in olijfolie"), het avondmaal, de afwas en het opruimen, heel toevallig gevallen op een video van Céleste Grant, over toevalligheden, synchroniciteit, spiritualiteit, enzovoort. Het gaat over de ezel die hem vergezelde op zijn voettocht naar Lourdes (waar Céleste zijn Charlotte ontmoette). Heel eigenaardige toevalligheden, kijk maar!

Nog erger dan de E313!

We zouden vandaag de broer van Roger bezoeken in een revalidatiecentrum in Overpelt. Hoewel de GPS  ons had gemeld dat we er ongeveer één uur zouden over doen, werd dat meer dan anderhalf uur. We werden gevoerd langs Kortessem en Genk en de weg (ik weet niet welke nationale het was) werd alsmaar drukker. Het was gewoon vreselijk! 'Bijna even erg als de E313', zei ik tegen Roger, waarop hij antwoordde: 'Veel erger!'

Na aankomst brachten we met schoonbroer een paar heel gezellige uren door in de cafetaria. Met, vond ik, bijzonder lekkere koffie. Bier werd er niet geserveerd (maar Roger drinkt dat in principe toch niet meer als hij nog moet rijden - vandaar misschien dat we nog zo zelden op café gaan). Op korte loopafstand is er echter een ontmoetingsruimte en daar serveren ze wel lekkere bieren: misschien daar naartoe gaan volgende keer (schoonbroer is toch "te voet")?

Iets over 17 uur reden we terug naar huis... en deze keer voerde de GPS ons langs de E314 en 313. En... het was er veel minder druk dan wanneer we naar het Antwerpse rijden. Een uur en 15 minuten later waren we thuis waar we meteen de deze ochtend bereide soep opwarmden! 

Ik zal maar wat minder klagen over die 313 zeker? 

Terwijl ik dit schrijf, hoor ik een uil roepen in de wei!

Naar Santiago

Terwijl Roger nog steeds op de algemene vergadering is, kijk ik naar een Belgische vlogster die ik volg. Ze is op voettocht naar Santiago de Compostella. We waren daar een paar keer (maar niet te voet) en de herinnering doet deugd!

Ha, Roger komt net binnen! Even horen hoe de vergadering is verlopen en dan ga ik verder virtueel op reis! 

Roger zegt me dat er inderdaad slechts bestuursleden aanwezig waren op de "algemene" vergadering! 😞

Verstrooidheid

Na onze brunch en nog enkele karweitjes, maakten we ons klaar voor een vergadering van de werkgroep WO I-II. En dan komt er een mail van Elie M. aan, met een verslag van de werkvergadering van gisteren!

Ik bleek me van dag vergist te hebben!  Uiteraard heb ik hem meteen onze excuses gestuurd! Ik weet waaraan die vergissing ligt: we vergaderden tot nu altijd op een donderdag. Maar, zo legde Elie me uit, vanaf nu zal dat op een woensdag zijn. Toch is het dom van mij, want de uitnodiging vermelde duidelijk "6 maart"!

Deze avond was het dan algemene vergadering van Heemkunde Groot Heers. Eerst zou ik Roger vergezellen, maar uiteindelijk ben ik thuis gebleven: ik vermoedde dat praktisch alleen het bestuur zou aanwezig zijn... en dat ik daar als enige vrouw tussen die mannen zou zitten. In de werkgroep is dat ook wel het geval, maar daar heb ik de indruk dat ik toch iets, al is het nog zo miniem, bijdraag. 

Waarheid en leugens

Buiten enkele huishoudelijke taken heb ik vandaag vooral geluisterd naar dit en dit. Over de pandemie en de aanpak ervan maar vooral over leugens en waarheden die stilaan aan het licht komen, over wetenschap en politiek, overheden en psychologie (en, vooral in de tweede video, toch de nodige humor). Jammer genoeg weer in het Frans (wanneer zal een mondeling discours ook automatisch vertaald kunnen worden?). 

Het discours doet vaak denken aan wat dokter Annys schreef!

Problemen

Toen we de auto vorige donderdag volledig lieten nakijken, bleek dat we een nieuwe batterij moesten installeren. Dat lieten we vandaag doen nog voor onze wekelijkse boodschappen. Wat kost een auto toch veel geld (en daarmee bedoel ik niet de garagist, want op de dure maar heel transparante factuur merkte ik dat hij voor zijn werk - van meer dan een half uur - nog geen 20 euro had aangerekend). Ik zal nog maar eens niet naar de kapper gaan deze maand zeker? 😁

Met mijn polsen en enkels gaat het al veel beter maar nu zijn het mijn knieën die afzien. Ik herinner me dat, heel, heel lang geleden, ik aan onze huisarts zei dat ik vaak "wandelende pijntjes" had in mijn gewrichten en dat hij daarop spontaan antwoordde dat het waarschijnlijk "reuma" was. Dus zit ik waarschijnlijk al heel lang met die ontstekingen en hebben ze zich slechts allemaal tegelijkertijd massaal gemanifesteerd in april 2020! De vraag is dus, waarom net toen? Had dat "griepje" van januari 2020 er inderdaad iets mee te maken, zoals ik vermoed?

Vorige vrijdag, nog voor we Hendrik afhaalden aan het station van Sint-Truiden, werden onze gas- en elektriciteitsmeters vervangen door digitale exemplaren. We hadden, zoals ons aangeraden werd, alle stekkers van gevoelige apparaten uitgetrokken. Na die installatie leek eerst alles in orde, maar deze avond wilde Roger voor de eerste keer sindsdien iets printen voor Heemkunde en dat lukte maar niet! Tegen 23 uur belden we dus naar Hendrik (ik weet dat hij, net zoals wij, een nachtraaf is en dus nog wakker was op dat uur, en vermits zijn beroep is "mensen met computerproblemen helpen"... 😉). Op één, twee, drie was het probleem opgelost! Heel fel bedankt, zoontje!

Deze avond laat begon ik nog op mijn scherm te kijken naar het televisieprogramma "Pano", over het toekennen van en het tekort aan sociale woningen. Ik weet niet of ik verder ga kijken... misschien wel, om te zien of ze ook spreken over vaak onterecht toegewezen sociale woningen. Zelf ken ik zeker drie mensen (zonder of met een gezin) die onterecht een sociale woning kregen omdat ze de "juiste" mensen kenden! 

Wat men ons niet zegt

Oké, ik breng deze avond door enkel met lezen en kijken zodat mijn polsen kunnen rusten...  maar ik wil toch even vermelden wat ik zopas hoorde over het verband "(rood) vlees/darmkanker". In deze video wordt duidelijk uitgelegd dat en waarom (rood) vlees eten de kans op darmkanker brengt op "slechts" 6% terwijl koolhydraten (als vervanging voor vlees) de kans op darmkanker brengen op 15 à 20%.

Toch maar niet vegetarisch eten dus! Nu, dat was ik eigenlijk niet van plan, want nu al voel ik andere onaangename gevolgen van koolhydraatrijke voeding! 

Het ging een poosje zoveel beter met mijn gewrichten

... en dan, deze nacht, werden plotseling afwisselend mijn polsen en mijn enkels gepijnigd. Typen en stappen gingen moeilijk het eerste uur na het opstaan, daarna ging het wat gemakkelijker. Ik heb echter mijn ledematen rust gegund vandaag en het werd dus een superluie dag. Een paar handenvrije telefoontjes, enkele korte antwoorden op mails en voor de rest veel lectuur.

En opnieuw eten zonder suikers en snelle koolhydraten, want wat is dat moeilijk vol te houden buitenshuis! 

Herinnering

Gisterenavond (of -nacht?), samen met Hendrik, luisterden we onder andere naar muziek vroeger opgenomen door Roger. Op een zeker ogenblik vielen we op een oude opname (door mij gemaakt) van een typisch "vieruurtje-gesprek" met onze kinderen na schooltijd. 

Ik voelde wel dat de opname veel te lang was, dat het Roger begon te vervelen maar ikzelf herinnerde me hoeveel energie ik als moeder stak in de opvoeding (want zulke gesprekken zijn daar een deel van) van onze kinderen. Ik deed het graag maar... het waren mijn eigen kinderen en dus "was het niet werken, wat ik toen deed"!?

Drukke dagen

Deze avond geeft "De Reizende Reiger" een voorstelling maar wij kunnen er jammer genoeg niet naartoe! Na een donderdag vol huishoudtaken terwijl de auto in de garage was voor een algemeen onderhoud, ontvingen we gisterenavond Hendrik, zonder Debby die we vandaag bij haar ouders zouden ontmoeten. Want, na weer een vrij korte nacht, reden we vandaag naar hen om de verjaardag van Debby haar moeder te vieren. Veel volk (de jarige heeft een heel grote familie), veel hapjes, bami, nasi, kip, rauwkost, frieten, gebak, cava en wijn, en veel geroezemoes waardoor ik soms moeite had om de conversaties te volgen. Gezellig was het wel.

Hoewel we niet heel laat terug naar huis reden, was het toch te laat om nog naar het Leuvense te rijden (en trouwens, het zou te zwaar zijn geweest voor Roger, vermoed ik). Om een wasmachine aan de gang te zetten was er wel nog tijd genoeg. 😒