Jordi Savall geïnterviewd door Lucette Verboven

Ik was aan het lezen (nog steeds "De rode kamer") toen Roger me onderbrak: 'Dit moet je eens bekijken!'

Een interview van Jordi Savall door Lucette Verboven. Ik keek, genoot en herkende veel "gevoelens"! Het ging over de kracht van muziek, spiritualiteit, religies, etc. 

Het is in het Spaans maar deze keer begreep ik alles (Savall spreekt niet te snel) en daarbij, er staat een (goede) vertaling onder. 

Ik raad je echt aan even te kijken naar dat heel inspirerend interview (met prachtige viola da gambamuziek tussendoor). 

Shoppen

Nee, ik ben niet gaan shoppen. Nany wel, met mijn zus, ter gelegenheid van een verkoopmiddag in het rusthuis. Deze avond belde ik haar en wat een enthousiaste moeder kreeg ik aan de lijn! Ze had enkele heel mooie (zus stuurde me foto's) kledingstukken gekocht en had er echt van genoten! 

Dat heeft ze altijd al graag gedaan, Nany, samen met haar vriendinnen vroeger, of met zus. Ikzelf vind shoppen echt niet aangenaam (zeker niet als het gaat om kleren passen) en ik heb het me dikwijls verweten dat ik niet eens de moeite deed om met mijn moeder de winkels af te lopen. Langs de andere kant, als ik het had gedaan, ik weet zeker dat ik er zo slecht geluimd zou van geworden zijn dat ik niet meer genietbaar zou zijn!

Maar kom, Nany was heel tevreden over haar dag!

Schrijven

Ik heb deze avond nog uren gelezen in "De rode kamer" van Nicci French. Zoals steeds bij die auteurs vind ik het boek, ondanks sommige in hun boeken steeds weerkerende hinderende details, heel goed geschreven (en vertaald), het verhaal boeiend en, hoewel het over moorden gaat, tegelijk levensecht en alledaags. 

En... weer vroeg ik me af waarom ik niet meer schrijf (ik bedoel romans) terwijl er in mijn hoofd toch nog zoveel verhalen blijven spoken. Uiteraard weet ik nog dat ik die beslissing heb genomen omdat ik plotseling inzag dat, als je bij een kleine uitgeverij uitgeeft, je sowieso verplicht wordt je werk zelf aan te prijzen bij je vrienden die daarna niet anders durven dan een exemplaar van jouw schrijfsel te kopen (misschien gaat het er ook zo aan toe bij grote uitgeverijen, maar daar kan ik niet over oordelen). Ik vind het trouwens heel eigenaardig van mezelf dat ik daar niet echt van bewust was toen ik die enkele boeken uitgaf, sorry, vrienden! 

Ik ging met de tijd natuurlijk ook steeds meer beseffen dat mijn Nederlands niet rijk genoeg is, hoezeer ik ook mijn best heb gedaan me die taal eigen te maken. In het Frans schrijven gaat me nog steeds vlotter af, maar ja, ik maak nu eenmaal deel uit van een Vlaamse gemeenschap, niet meer van de "francofonie"! 

En toch, wat deed ik dat graag, die enkele romans schrijven! Er was niet alleen het verhaal verzinnen, de tekst herschrijven en telkens proberen te verfijnen, er kwam ook boeiend zoekwerk aan te pas. En... ik kon sommige ideeën of theorieën, die ikzelf had bedacht, door een personage laten verkondigen. 

Dat kan niet in deze blog, en daarom trouwens is dit niet echt een dagboek, hoewel ik probeer het erop te doen lijken. Heel veel (niet alles, soms waag ik het erop) van wat ik (be)denk maar waarvan ik weet dat het niet "volgens de gangbare regels" is en dat het te veel commentaar zou opleveren, komt alleen in mijn echte dagboek terecht. 

En toch... nee, ik zal geen romans meer schrijven!

Hij staat daar prachtig!

Na enkele telefoontjes en nog voor we naar Sint-Truiden reden vandaag voor enkele stappen tussen twee regenbuien door, heeft Roger de pompoen naar het salon gebracht. 

Daar, naast de door Roger getimmerde "kast met de dertig schuiven", staat die prachtig dus aangesneden wordt die voorlopig niet. Als dat zal gebeuren, geef ik wel een seintje, kinderen!

Geschenk

Roger ging deze avond, na onze boodschappen, naar Ludo D. om samen met hem iets te regelen voor Heemkunde Groot Heers. Hij vroeg me mee te komen maar dat heb ik niet gedaan (al had ik veel zin om jou na al die tijd terug te zien, Ludo) omdat ik toch maar in de weg zou gezeten hebben. 

Tijdens Roger zijn afwezigheid verschillende telefoontjes gekregen, waaronder een van Nany die ik deze middag al had gebeld. Over een verkoopmiddag in het rusthuis als ik goed begrepen heb... want ze klonk weer een beetje verward. Zus Bie mailde dat onze moeder weer een ontsteking heeft: eigenaardig dat effect ervan op haar geest!

En dan kwam Roger thuis... met een immense, prachtige pompoen! Cadeau van Ludo! Voor we hem zouden proberen uit de auto te tillen (hij weegt, denk ik, een goede dertig kilo), hebben we  gegeten (daarover straks iets meer). Ik waste af, zocht een plek in de salon, vond een, vermoed ik, geschikte plaats en vroeg aan Roger wanneer hij de pompoen zou binnenhalen maar zo vlak na het eten had hij daar geen zin in. Het zal dus voor morgen zijn...

O ja, over ons eten. We hadden stoofvlees voorzien... en ik had in de koelkast nog een hele spitskool en enkele wortelen liggen. We hebben gisterenavond  dan maar voor vandaag iets geïmproviseerd met het vlees, die groenten, uien, look, olijfolie en witte wijn... en het resultaat was gewoon heerlijk! 

Oneerbiedig

Ik heb getwijfeld of ik het zou opschrijven maar vermits ik het nog altijd grappig vind als ik er aan terugdenk...

Gisteren, tijdens de eerste communiemis, wilde de priester (zoals gangbaar is) het voor de kinderen een beetje doen lijken op een feestelijk etentje: 'De tafel wordt gedekt met brood en met wijn (waarvan zij weliswaar nog niet mochten proeven), enzovoort.' 

Nadat de priester een hostie en een slokje wijn had verorberd, kregen de kinderen door de diaken hun eerste hostie aangereikt. En ondertussen... begon de priester zijn ciborie enzovoort af te vegen. De normale gang van zaken in een mis maar ineens leek het mij alsof de priester de kinderen op een etentje uitnodigde, zichzelf eerst bediende en terwijl de kinderen aan het eten waren, al begon af te wassen. Ik vond het idee zo grappig dat ik in een (dankzij het mondkapje dat we droegen gelukkig fel gedempte) lach schoot. 

Doktersbezoek vandaag. Ik weet niet of ik heb gezegd dat hij mij veertien dagen geleden had aangeraden te beginnen met de behandeling (ondanks het veto van de reumatoloog) maar wel a rato van de helft van de door deze laatste voorziene dosis. Het heeft al serieus geholpen, voel ik aan mijn steeds soepeler wordende ledematen. En... ik zei tegen de dokter dat ik mij afvroeg waarom de reumatoloog niet zelf die beslissing had durven te nemen in plaats van de kwaal maanden te laten aanslepen. Ik kreeg eerst geen antwoord en vroeg hem dan of ik wel het recht had me die oneerbiedige vraag te stellen. Hij schoot in de lach, gaf me een niet afdoend antwoord en daarop herhaalde ik mijn vraag. Waarop hij uiteindelijk, met een schouderophaling, zei: 'Tja... '.

Eerste communie van Matthias

Het werd een paar keer uitgesteld omwille van het virus maar vandaag deed Matthias eindelijk zijn eerste communie. Het had wel veel voeten in de aarde voor iedereen de kerk bereikte (Hendrik en Debby hebben de mis zelfs gemist): door dat WK wielrennen in Leuven en omstreken waren verschillende straten afgesloten, het station niet bereikbaar en hadden sommige treinen vertraging. 

Het werd een heel aangename dag en een blij weerzien, na meer dan een jaar, met de familie van schoonzoon. Heel lekker gegeten (maar weer veel te veel voor mij) aan een mooi versierde tafel, interessante conversaties met de kinderen en de volwassenen, mooie cadeaus voor Matthias (hij leek het meeste opgetogen over de geschenken van Hendrik en Zeger, waar hij dan ook heel lang mee bezig was), heel gezellige sfeer, kortom een dag om niet te vergeten. Jammer genoeg kon Nany er niet meer bij zijn (te veel trappen te doen, hier en bij dochterlief).

 O ja, en Roger heeft zijn pc terug! 

En nog een beetje geoefend!

Na mijn telefoontje naar Nany moest Roger vandaag in Sint-Truiden zijn en terwijl hij zijn zaak daar afhandelde, wachtte ik in de auto (hij moest nogal ver lopen). Ik keek naar de voorbijgangers en vroeg me af wanneer ik weer gewoon zou kunnen stappen.

Toen hij terug bij de auto kwam, besliste Roger dat ik nog even zou oefenen. Hij reed naar het domein Nieuwenhoven, waar ik aan zijn arm van de parking tot aan de brasserie stapte (en later terug uiteraard). Dat ging vrij vlot maar was voldoende en ik was heel blij dat we er nog een vrij tafeltje vonden. Zo veel volk was daar! We genoten er een uurtje van onze Orval en reden daarna terug naar huis (eerst nog tot aan de parking gestapt natuurlijk).

Deze avond een telefoontje van dochterlief. Binnen ongeveer een maand zouden de kindjes even hier logeren. Ik kijk daar al echt naar uit (het is geleden van maart vorig jaar!) maar hoop zo dat het niet te zwaar wordt voor mij!

Ook een mail van Chantal, de weduwe van André, gekregen. Of we in december even komen logeren tegelijk met haar dochter en schoonzoon.  Ik heb er heel veel zin in!

Ondertussen was het weer van dat in Frankrijk: manifestaties tegen de sanitaire pas, zoals elke zaterdag sinds maanden. Hier in Montpellier, maar dat is maar één voorbeeld van de vele optochten. Als ik dat vergelijk met Nederland (en hier, moesten we hetzelfde opgelegd krijgen? Ik vermoed dat wij ons ook weer als schaapjes zouden gedragen)! 

Ze geven het niet op!

Ik heb het over de Fransen, wat de media ook beweren! Hier een van de vele voorbeelden. Dat zijn de "Patriotes" maar ze zijn absoluut niet de enigen!

Vandaag was een rustige dag. Vrij veel over en weer gebeld met Hendrik in verband met die pc van Roger... die Hendrik weer eens in orde heeft gekregen en die we heel binnenkort terugkrijgen! Heel fel bedankt, zoontje!

Vruchtbare dag

Na een "wandeling", nog eens in de "Action" (met een karretje en heel vlak: mijn gewrichten waren me  dankbaar) waarbij ik me deze keer liet verleiden door ondergoed en een gezichtscrème, een beetje rondgelopen in Mettekoven en iets gedronken op het terras van "Martenshof".  Daar zaten we meestal als we met Boudewijn zaliger afspraken! Roger bestelde het bier dat Boudewijn er altijd dronk: "7PK". Jammer genoeg was het vrij koel vandaag. 

Daarna liepen we even naar het "boekenruilkastje" (of hoe noem je dat?) van Mettekoven... en ik vond er een boek van Nicci French dat ik nog niet gelezen had. Even heb ik getwijfeld (je weet wel, ons voornemen geen nieuwe boeken meer aan te schaffen) maar uiteindelijk nam ik het mee. En... nu ga ik aan een lectuuravond beginnen!

Toen was geluk heel gewoon

Onlangs vond ik op YouTube en volgde ik met veel plezier de (oude) Nederlandse televisieserie "Toen was geluk heel gewoon". Deze avond stelde YouTube mij een documentaire (of hoe moet ik het noemen?) over die serie voor: "Nu is geluk nooit meer gewoon".  Ik merkte dat het nogal lang uitviel, dus wachtte ik braafjes tot na ons avondmaal (gevulde courgette) en keek daarna pas ernaar. Ik vond het heel interessant, heb er echt van genoten!

Nany had het ook over vroeger aan telefoon vandaag. Nog steeds een gevolg, vermoed ik, op de ontmoeting met haar vrienden uit Matadi vorige zondag. Ja, daar was voor haar geluk ook heel gewoon! Ze zegt wel dat ze geregeld heimwee had naar haar moeder en broer (en andere familieleden, maar in mindere mate) maar zoals je haar nu bezig hoort, lijkt het toch of die zes jaar in Matadi voor haar de gelukkigste in haar leven waren!

Een pluim voor onze tabakhandelaar!

Vorige week had ik e-liquids gekocht: 10 flesjes "American red" (tabakssmaak), met 3 mg nicotine. Eergisteren open ik een eerste flesje en merk ik meteen dat het wel lijkt of ik op een aardbeiensnoepje aan het zuigen ben.  Ik bekijk aandachtiger mijn aankoop en ja hoor! De doos die "American red 3 mg" afficheert, bevat 5 flesjes "Strawberry 3 mg" en 5 flesjes met een andere tabakssmaak, 12 mg nicotine. Hoewel dat "sabberen" op aardbeien me niet echt aanstond, heb ik dat eerste flesje toch maar verder gebruikt (het is bijna halfleeg: als je wilt, krijg jij de rest, Hendrik).

Vandaag (tijdens de boodschappen) ging ik mijn aankoop ruilen bij de tabakhandelaar in Sint-Truiden. Ik legde de vergissing (het ligt dus geenszins aan hem) uit en gaf hem 9 flesjes terug. En... hij gaf me 11 flesjes van mijn eigen merk in de plaats. Wat een service, geef toe! 

Weer op café deze avond!

Deze middag wilde Roger nog eens naar zijn nicht Jeannine en we waren er duidelijk heel welkom. Bij koffie of thee en een stukje taart hebben we enkele uren (vooral familie-) nieuwtjes uitgewisseld.

Deze avond, na het eten, reden we naar Hendrik en Debby in het Antwerpse. Gisteren bleek Roger namelijk weer problemen te hebben met zijn pc, en Hendrik, die we even opbelden, stelde voor dat we het toestel vandaag naar hem zouden brengen voor reparatie. Het was voor één keer vrij  rustig op de 313 zodat we netjes op het afgesproken uur aankwamen. De computer werd afgezet en Hendrik stelde voor samen even naar zijn "stamcafé" (ik noem het zo omdat we telkens datzelfde café bezoeken met hem en Debby) te gaan. Debby kwam deze keer niet mee wegens te moe.

Vandaag gingen we niet op het ruime terras maar binnen zitten, het wordt immers al vrij koel 's avonds. Maar het was er ook gezellig genoeg om een paar uurtjes te zitten bijpraten. 

Roger en ik komen nu pas thuis en ik denk dat ik meteen ga slapen. Antwoord op jullie mail volgt morgen, vrienden!

Verrassing voor Nany

In de week had ik een afspraak gemaakt met onze Matadi-vrienden, maar Nany wist het niet. Vandaag haalden we haar af aan het rusthuis en reden we samen naar "Pot au feu" waar we een tafel kozen op het overdekt terras. En kort daarna kwamen ook zij er aan, Lily en Roger. 

Meer dan twee uur hebben we herinneringen aan Matadi en aan later opgehaald, nieuwtjes uitgewisseld, genoten van een biertje, een koffie / thee en van het prachtige weer. Nany leek heel blij en zij én onze vrienden vonden alle drie dat we dat binnenkort moeten over doen! 

Vandaag ook even over en weer gemaild met de weduwe van André zaliger. Ze wordt vandaag 88 jaar en had twee van haar dochters bij zich thuis (deze avond gingen ze gezellig samen op restaurant). 

Tegenwind

Vandaag voor de eerste keer sinds maanden nog eens rondgelopen in de "Action". Shoppen is niet echt mijn ding, behalve in zulke winkels dan! Echt gevaarlijk voor mijn portemonnee, al die leuke niet dure spulletjes! Maar ik heb me kunnen bedwingen en het lopen ging me relatief goed af. Ik bedacht dat het waarschijnlijk in dat soort winkel is dat je in Frankrijk een sanitaire pas moet tonen?

En dan val ik deze avond op deze "reportage". Ze blijven protesteren, daar in Frankrijk. Hier zijn de manifestanten zo'n winkelcentrum in Marseille binnengedrongen. Opvallend is dat alles, zoals bij elke betoging, gebeurt zonder geweld. 

Om de avond te eindigen ga ik nu nog kijken naar deze derde aflevering van "Tegenwind", deze keer met bioloog en vaccinoloog Theo Schetters. Hopelijk even interessant als de vorige afleveringen!

P.S. Eerlijk, ik vond deze aflevering nog veel interessanter: een heel duidelijke uitleg over voor- en nadelen van vaccins en behandelingen en allemaal heel genuanceerd verteld! Ik raad het jullie echt aan!

Zieke kweepeerboom?

Roger was lang voor mij wakker deze ochtend en had al enkele emmers vol kweeperen geraapt toen we aan onze brunch begonnen. Zeer eigenaardig dat er al zoveel kweeperen van de boom zijn gevallen half september... en wat nog eigenaardiger is: het grootste deel van zijn oogst was rot, vertelde Roger me. De kweeperen die nog aan de boom hangen lijken gezond... maar de meeste bladeren vertonen zwarte vlekken. Is onze kweepeerboom ziek? 

We deden nog maar weinig met onze kweeperen de laatste jaren, ik geef het toe, maar toch zou ik het erg vinden als we de boom zouden moeten laten kappen!

O zeg, ik had gisteren al die indruk maar vandaag ben ik zeker: mijn vingers zijn al veel beweeglijker (al lijkt mijn linker pink nog steeds verlamd). Nu al een effect van dat medicijn? 

Naar Ikea in Luik

Dat was meer dan een jaar geleden, onze "wandeling" in de winkel duurde niet lang voor mijn gewrichten smeekten om in het restaurant te gaan rusten maar ik heb ervan genoten. Uiteraard ook van mijn kopjes thee (koffie voor Roger) in dat restaurant. Ze zijn niet meer gratis maar... 1 euro voor thee of koffie à volonté is nog steeds niet duur.

Nog voor die "degustatie" moest Roger een inlichting hebben (hij zocht iets voor de keuken dat we niet gevonden hebben). Met opzet, vermoed ik, stelde hij zijn vraag in het Nederlands aan de klantenbalie van die Ikea van Luik. Hij werd in het Frans beantwoord en leverde daar later, in het restaurant, commentaar op. 'Tja, we zitten wel in Wallonië', relativeerde ik terwijl ik van mijn thee nipte. En Roger: 'Geef toe dat wij zouden proberen een Waalse klant in het Frans te beantwoorden. Hier werd geen enkele moeite gedaan om Nederlands te spreken.'

Hij heeft natuurlijk volkomen gelijk: dat is een van de grote verschillen tussen Vlamingen en Walen!

Verwaarloosd huishouden

Vandaag, buiten de boodschappen en een paar uur aan telefoon, nog enkele uren besteed aan die Limburgse monografie die ik heel boeiend blijf vinden. 

Maar dus ook enkele uren aan telefoon doorgebracht. Het waren telkens aangename maar dus nogal lange gesprekken, met als gevolg dat ik in het huishouden nog minder deed dan het minimum dat ik de laatste tijd erin doe. 

De tijd is immers voorbij dat ik kon schoonmaken al rondlopend met de telefoon aan mijn oor. En dan belt net vandaag onze nieuwe overbuurvrouw aan. Met een gebakje als geschenk, uiteraard met de bedoeling kennis te maken. 

Nog minder in het huishouden doen dan dat waartoe ik de laatste tijd in staat ben, resulteert in een huis (of eerder een salon, de rest van het huis is sowieso niet toonbaar deze dagen) dat nog minder dan anders "presentabel" is. Met als gevolg dat ik zelfs niet voorstelde dat ze even binnen zou komen! Zo erg vind ik dat! Roger troostte me met de belofte die nieuwe buren binnenkort een flinke zak van onze noten te brengen. 

Op het journaal (denk ik, maar het kan ook "De zevende dag" zijn geweest, in elk geval iets waar ik toch nog eens naar keek op de VRT) hoorde ik onlangs dat in Frankrijk de meeste mensen het niet erg vinden dat ze overal die sanitaire pas moeten tonen! Wat een leugen! Integendeel, de protesten duren voort, overal en week na week!

Eindelijk

Vandaag al de tekst en de afbeeldingen voor de volgende Limburgse monografie aangekregen, weer geschreven door Jan Gerits. Hoewel ik tijd zat heb (publicatie voorzien voor december), begon ik te lezen terwijl ik het boekje opmaakte... en ik bleef lezen over die Jo Gilissen die ik niet kende. Het is weer boeiende lectuur!

Vandaag stond ook een doktersbezoek op de planning; morgen mag ik eindelijk beginnen met de behandeling! Ik ben benieuwd of en hoe snel het zal helpen (al zie ik er eerlijk gezegd tegen op nog meer medicijnen te moeten slikken). 

Open monumentendag

Nee, we hebben niets bezocht. Om te beginnen vond ik het overal te druk, en als het al niet te druk was geweest, ik wilde niet eender welk geleid bezoek door mijn gestrompel vertragen. We zijn wel gaan genieten van een Orval in de tuin van Stephane Malais, en deze avond onder andere gekeken en geluisterd (en enorm genoten) naar dit. Van en door de zoon van vriendin Anny zaliger.  

Mysteries

Ik viel vandaag toevallig op dit discours van dokter Rueff die zich dezelfde vragen stelt als ik. 

En deze avond gekeken naar de tweede aflevering van "Tegenwind". Met Mattias Desmet deze keer. Hij heeft het onder andere over massavorming, over het placebo-effect van medicijnen en vaccins en over wetenschap die godsdienst heeft vervangen maar tegelijk heel feilbaar werd. Boeiend!

We hadden weer prachtig weer!

Afspraak met vriend Karel vandaag. Hij wilde graag eten in "De brug" in Herent maar die bleek gesloten. Dus reden we maar verder naar Café Maritime in Tildonk waar we heel aangename uren doorbrachten in de tuin. En heel lekker aten. Het was prachtig weer, er was niet te veel volk, we vonden een plek in de schaduw en we hebben weer gretig nieuwtjes uitgewisseld. Even kregen we nog het gezelschap van Marieke die we niet meer hadden gezien sinds het begin van de covid-crisis en die uiteraard ook veel te vertellen had. Toen ze hoorde van mijn pees- en gewrichtsproblemen, dacht ze ook meteen aan lange covid maar dat kan niet bewezen worden, vermits mijn bloed geen covid-antilichamen blijk te bevatten.

Een heel aangename middag werd het, met weer prachtig weer!

Tegenwind

Ik ben de laatste dagen vooral bezig geweest met familiale aangelegenheden maar tussendoor heb ik ook gekeken naar de eerste aflevering van Tegenwind.  Met Sam Brokken. Het was echt boeiend, zie hier (zolang het niet gecensureerd wordt natuurlijk).

Het was lang geleden

Tenminste, ik had de indruk dat ik ze al lang niet meer had gezien, de kindjes, en Eva zei me hetzelfde. 'Opa is nog wel de tent komen opzetten maar daar was jij niet bij', preciseerde ze. 

Nu werd de tent afgebroken en was ik er wel bij. We hebben heel veel gespeeld en vooral gepraat, Elena, Matthias, Eva en ik: over hun nachten in de tent, over de school, over hun hobby's, hun vriendjes, over mijn grootmoeders en zelfs over religie. Boeiend allemaal! We genoten van het eindelijk mooie weer op hun terras, waar we, om de avond te eindigen, door dochterlief en schoonzoon nog vergast werden op een heel lekkere barbecue en heerlijke wijn. 

Voor Roger en ik terug naar Haspengouw reden, zaten we nog een poosje in de tuin bij het "kampvuur" te genieten van de duisternis die inviel. Ik vond het echt een supergezellige dag!

O ja, heel belangrijk: we hebben elkaar allemaal weer een kus gegeven!

"Le goût et l'odorat" van professor Joyeux

We zouden geen boeken meer kopen (omdat ons huis er al van uitpuilt) maar eerlijk gezegd, ik heb veel zin om een uitzondering te maken voor dat boek!

Vandaag viel ik op deze uitleg van Joyeux, over zijn jongste werk maar ook over Covid 19. Heel interessant maar, gezien wat hij allemaal vertelt over de vaccinatie (die hij in het algemeen niet afraadt - al is hij zelf, ondanks zijn 76 jaar, niet gevaccineerd) en over de behandeling van Covid 19, ben ik een beetje bang dat de uitzending ooit wordt gecensureerd door YouTube. 

Nany leek niet fel aangedaan door het overlijden van haar nicht: 'Ha, daarom kon ik ze niet meer bereiken!'

Heimwee naar Hoksem

Vandaag haalde Nany aan telefoon herinneringen op aan Hoksem...  en ik werd daar zo nostalgisch van! Ik bedacht dat het al langer dan 4 jaar geleden was dat we in dat dorpje haar neef E. en nicht G. bezochten!  

En dan, iets later... een telefoontje van Nany's nicht G., uit Hoksem (nu woont ze wel in een naburig dorp)! Een half uur lang vertelde ze over het leven ginder, over haar broer E. en over het overlijden van een andere nicht (ook in de betekenis van "cousin") van Nany. Dat zal ik morgen aan Nany - die de overleden nicht al een poosje tevergeefs telefonisch probeerde te bereiken - moeten melden. 

Heimwee troef!

Telefoontjes

Tegenwoordig vraagt Nany me praktisch elke dag een telefoonnummer van een of andere kennis of vriend, dat ze niet meer vindt in haar notitieboekje. 'Ik moet hem/haar immers toch eens bellen om te bewijzen dat ik aan hem/haar denk?' 

Ik geef toe, ikzelf doe dat veel te zelden (maar ik denk wel aan jullie, familie en vrienden) wegens... tijdgebrek? Een afkeer van telefoneren? Nu, als ik Nany bezig hoor, merk ik dat ze haar dagen aan telefoon doorbrengt als ze geen bezoek heeft of aan een of andere rusthuisactiviteit deelneemt. 

De bedoeling kan toch niet zijn dat je elke dag uren aan telefoon doorbrengt als je een beetje sociaal wilt zijn?  Komt daarbij, vind ik, dat je mensen echt kunt lastigvallen als je ze ongevraagd en vooral zomaar, gewoon om te keuvelen, opbelt (en niet iedereen durft te zeggen dat je ongelegen komt). Of zie ik dat helemaal verkeerd? 

Buiten dat dagelijks telefoontje met Nany werd het weer een heel rustige dag. De monografie is naar de drukker, de kindjes gaan terug naar school (nee, ik heb ze niet opgebeld, ik zie ze immers heel binnenkort, maar dochterlief stuurde me wel een foto waarop ze alle drie, vertrekkensklaar en fier in hun mooie nieuwe outfit, staan), Roger is nog steeds druk bezig in de tuin en het blijft te koud voor de tijd van het jaar!

O ja, de kippen en de kuikens lopen hier nog steeds rond (maar de kuikens zijn al kippetjes geworden).