Decantatiebekken in Hollogne sur Geer

In het naar huis rijden vanuit Tourinne, vroeg Roger zich af wat de berm die ons gisteren ook opviel in Hollogne sur Geer (al heb ik daar toen niets over geschreven), verbergt.

 Eigen foto

‘Ik denk dat daarachter een decantatiebekken voor suikerbieten ligt’, raadde hij.

Hij kreeg gelijk: we zijn de berm opgeklommen: een prachtig meer met heel veel eenden, enkele zwanen en andere watervogels. Dat werd pas een mooie wandeling!

 Eigen foto

 Foto Roger

Thuis heb ik nog even het poortgebouw geveegd (en natuurlijk  ook heel wat ander werk verricht)  terwijl Roger nog een paar uur snoeisel hakselde.

Waremme en Tourinne

Na onze brunch (en dus lang voor ik de vorige posten schreef ) - brunch waar ik vrij slecht gezind bij zat: ik werd gewekt  door een telefoonoproep (die uiteindelijk nutteloos bleek) op een uur waarop mijn innerlijke klok nog absoluut geen wekker had laten horen: mijn innerlijke klok volgt niet de ons sinds gisteren opgelegde zomertijd –wilde Roger naar Waremme (Borgworm in het Nederlands) rijden en er in het bureau van toerisme enkele folders halen. Ik vond het geen slecht idee: we kennen de buurt van Borgworm vrij goed, maar ik ben er zeker van dat we nog niet alles ontdekt hebben!

Wij dus naar het toerismebureau van Waremme. Links een deur naar “Waremme, Hesbaye” (Hesbaye is de Franse naam voor  Haspengouw); rechts een deur naar “Province de Liège”. Terwijl Roger zich naar de rechtse deur begaf, stelde ik vast dat we links moesten zijn, afijn, toch eerst, want we wilden toch vooral informatie over de buurt, of niet?

De linkse deur bleek gesloten, dus vervoegde ik Roger in “Province de Liège”, waar ik vroeg naar informatie over de stad en omstreken.

‘Impossible parce que la responsable a eu un accident et sera absente jusqu’au 20 avril’, werd mij geantwoord, ‘maar (ik vervolg in het Nederlands) als het dringend is, kan ik jullie haar privé telefoonnummer geven. Zij alleen kan jullie de nodige folders bezorgen. Weet je, ze was gaan skiën, en heeft haar been gebroken! Kunnen jullie terugkomen na 20 april of geef ik jullie haar telefoonnummer?’

Ik bekeek Roger die duidelijk zijn lach onderdrukte, en zei dat we wel konden wachten! Maar ook: ‘Cela semble très sain, le sport’, een uitspraak die ik van Roger heb gestolen en die het altijd doet: onze gesprekspartner moest lachen!

Roger en ik proestten het ook uit zodra we het gebouw verlieten. Was het dan zo moeilijk geweest de vrouw die ons te woord stond de sleutel te geven van de deur naar “Waremme, Hesbaye” zodat ze ons enkele folders kon overhandigen in de plaats van haar zieke collega?

‘Is het zo dat ze werken in Wallonië?’, vroeg Roger zich af terwijl we toch maar verder reden naar Tourinne.

Het was niet de eerste keer dat we daar waren, dat merkte ik zodra we aan de kerk parkeerden, maar deze keer vond ik onze wandeling weinig inspirerend.

En… Heet het dorp nu gewoon Tourinne of “Tourinne-la-Chaussée”? De benamingen die we tegenkwamen, werkten echt verwarrend.

 Foto Roger

Volgens Wikipedia is het Tourinne…

Dus keerden we maar weer naar huis, maar (en dat is voor een volgende post)…

Foto’s van (onder andere) Matadi

Deze avond ontving ik een e-mail van Matadi-vriend Lieven. Hij had een website ontdekt met onder andere foto’s van Matadi in de jaren 50 van vorige eeuw (dezelfde periode als wanneer wij daar verbleven).

Ik was toen bezig met de boekhouding van de KVLS en die van mezelf maar zodra ik daarmee klaar was, ging ik kijken. Nostalgie troef!

Als het iemand interesseert, je vindt de kiekjes hier.

Het doel heiligt de middelen

Telkens als ik iemand vertel dat nicotine ook gunstige effecten heeft zoals bijvoorbeeld op de ziekte van Alzheimer en van Parkinson,  of op de bloeddruk (die daalt nadat die eerst wel even omhoogschiet), lacht men mij uit. Ik zuig die beweringen echter niet uit mijn duim, maar met mijn geheugen als een zeef wist ik nooit te antwoorden waar ik dat dan wel gelezen had.

Vandaag nam ik eindelijk even de tijd om nog eens op zoek te gaan, en ik kwam een interessante site tegen (weliswaar een andere dan waar ik die zaken de eerste keer las).

En nee, die website heeft geen enkele relatie met de tabaksindustrie! Lees het zelf hier. Om meer te lezen over de verborgen voordelen van roken moet u op deze bladzijde zijn.

Het is zoals de auteur zegt: “Waarom is het wel redelijk om te zeggen dat rokers meer kans op rokersziekten hebben, maar onredelijk om te zeggen dat niet-rokers tot vijf maal zoveel kans op Alzheimer en twee keer zoveel kans op Parkinson hebben dan rokers?”

Hollogne sur Geer

Roger wilde vandaag naar nog een andere deelgemeente van Geer, Hollogne sur Geer, waar hij een watermolen wilde fotograferen.

We vonden de molen heel gemakkelijk… Alleen konden we er niet echt dichtbij geraken.

 Foto Roger

Links achter die molen ontwaarde ik in de verte een toren die mij intrigeerde:

 Eigen foto

Roger zoomde er even op in:

 Foto Roger

Ik las ergens dat je in Hollogne ook de ruïnes van een vroeger kasteel kunt zien: is die toren daar een deel van? Roger vond de toren (die we later wel van dichterbij konden fotograferen, maar daarover straks meer) er  daarvoor veel te jong uitzien.

We hebben, met prachtig weer, een dik uur gewandeld. Het is een vrij mooi dorp (maar dit is niet de eerste keer dat we daar zijn), alleen lopen de meeste zijstraten van de hoofdweg (die naar Darion voert) dood.

 De vroegere brouwerij (foto Roger)

Op nog geen kilometer van Darion liepen we een zijpad in langs de Geer (Jeker in het Nederlands) en via een vogelrijk, nogal desolaat landschap kwamen we terecht bij die toren die mij zo intrigeerde.

 Foto’s Roger

Hoewel we nu ongeveer terug aan het begin van onze wandeling waren, maar wel op de andere oever van de Jeker, moesten we op onze stappen terugkeren: geen mogelijkheid om een lus te maken!

 Foto Roger

Ligney en Darion (deelgemeentes van Geer)

Kort na onze brunch had Roger een afspraak met enkele makkers in Ligney (op de grens met Darion). Met het prachtige weer dat we hadden, had ik niet veel zin om mezelf op te sluiten, dus kreeg ik de toelating om een uurtje in het dorp rond te wandelen.

Ligney en Darion lopen in elkaar over, dus deed ik de twee (vrij kleine maar mooie) Waalse dorpen aan: ik liep eerst  naar de kerk van Darion, maakte een lus rond de kerk, liep even het veld in voor ik terug richting Ligney stapte. 

 Eigen foto’s

Dat wandelen in m’n eentje vond ik wel iets hebben, maar ik mis nu wel foto’s van Roger!

Op de plek hieronder moet ik ongeveer terug in Ligney zijn aangekomen (de overgang tussen de twee dorpen was nergens aangeduid):

 

Eigen foto’s

Ik had in Darion al opvallend grote hoeves opgemerkt, nu werden de huizen en boerderijen nog groter:

 Eigen foto’s

Precies op het moment dat ik aankwam op de plaats van afspraak, kwam Roger ook naar buiten. We dronken nog samen een Cristal in een cafetaria en reden daarna terug naar Heers.

 Eigen foto

Omdat Roger nog niet voldoende beweging had gekregen, wandelden we nog een half uur in deelgemeente Opheers maar daar hebben we geen foto’s van gemaakt. Het was dan ook een ontgoochelende tocht: we hoopten via een klimmende straat de velden in te geraken maar vielen op twee doodlopende straatjes en moesten op onze stappen terugkeren.

Thuis vond ik een mail van Edith Oeyen, met als bijlage een leeg etiketten-formulier op maat van haar papieren etiketten. Ik heb daarop de adressen van de Limburgse bibliotheken gekopieerd, en dat was vandaag mijn enige werk buiten het eten voorbereiden (kabeljauw bedekt met sesamzaadjes, spruitjes met look en een mosterdsaus).

En deze avond ook een mailtje van Zeger die pas terugkwam van een reisje. Binnenkort kan ik weer genieten van zijn prachtige foto’s!

Doodgewone vrijdag

Hoewel ik weer enorm genoten heb van deze dag vroeg ik me even af of ik er wel iets zou over schrijven: hij was zo doodgewoon!

Eerst boodschappen, uitgebreid, want dat hadden we deze week nog niet gedaan, en nu dus zelfs rekening houdend met het menu dat ik voor volgende week had opgesteld.

Daarna een lange wandeling in het Waalse dorp Othée, en dan via de velden naar Xhendremael, van waaruit we terug naar Othée liepen langs de steenweg (dat lijkt imponerend, maar de grens van Othée, van waaruit we vertrokken, ligt vlakbij de grens van Xhendremael; via de velden, in omgekeerde richting dus, was het wel veel verder lopen).

In Othée – waarnaar onze ijzerappelen (die eigenlijk Marie-José d’Othée heten) vernoemd zijn - zagen we meer dan de andere keren dat we in dat dorp waren.

Om te beginnen deze vroegere molen die we vroeger niet ontmoet hadden:

Foto Roger

En, voor een dorp, opvallend grote gebouwen:

 Foto Roger

 Eigen foto

Het viel mij ook onder andere op hoe vaak huizen loodrecht op de straat waren ingeplant, waardoor ze, samen met andere huizen, een soort “voorplein” voor hun gevels creëren:

 Dit is niet het mooiste voorbeeld van dat soort “voorplein”, maar het is wel de enige foto dit ik zelf maakte van dat “fenomeen” dat Roger niet leek te intrigeren.

Toen we, via de velden, in Xhendremael aankwamen, herkende ik meteen het dorp.

 Foto Roger

En, uiteraard had Roger weer opmerkingen over de rommelige inplanting van de huizen. Ikzelf hou daarvan: eigenaardig, want thuis ben ik het die klaag over de rommel die Roger genereert! 

 Eigen foto

Thuis, na ons avondmaal, even via telefoon geïnformeerd naar zieke Elena. Alles lijkt oké, en haar papa (die vrij had genomen) heeft haar vandaag voor de eerste keer in haar leven naar de bioscoop meegenomen: waarvoor ziek zijn goed kan zijn!

Daarna, met mijn blokje zwarte chocolade smeltend op mijn tong, gelezen in “Bête et méchant” van Cavanna, en daar enorm van genoten!

Na enkele mails beantwoord te hebben, weer genoten: deze keer van “Day of Honor”!

Toch een mooie doodgewone vrijdag dus! Alleen vind ik geen tijd meer om de verhalen die zich in mijn hoofd afspelen op te schrijven: alles bij elkaar lijkt mijn leven toch te druk te zijn geworden (ik vergat nog te vertellen dat ik tussendoor nog heb moeten werken voor de KVLS)!

Niet te zieke Elena en trotse Matthias

Elena leek niet te fel af te zien van de wijnpokken vandaag (het was voor ons babysit-dag). Ze heeft gespeeld (ook buiten, met haar driewieler), gedanst, verteld, “gelezen”, liedjes verzonnen, filmpjes bekeken en uiteindelijk is ze in slaap gevallen voor de televisie terwijl Roger en ik boodschappen deden, Matthias aan zijn dutje toe was en haar mama lessen voorbereidde.

 Foto Roger

 Eigen foto’s

Matthias werd wakker kort nadat we terugkwamen van de boodschappen… En terwijl hij werd verschoond gebeurde er iets speciaals. Hij wees constant naar een doos die in zijn kamer op de grond lag. Toen we hem daarop los lieten, bleek die doos zijn nieuwe schoenen te bevatten en toen we hem die schoenen aandeden, werd hij heel uitbundig. Fier (het zijn zijn eerste “stapschoenen”)?

Maar inderdaad, hij zet eindelijk al flink enkele stappen na elkaar!

Hij vindt dat verschonen niet meer zo aangenaam als vroeger… Hij beweegt dan zo fel dat ik hem bijna niet op de luiertafel kan houden! Zijn mama verklapte me de truc die zij gebruikt: ze laat hem aan het koordje van het uiltje, gekregen van “Tante Izzy”, trekken, hij luistert naar het muziekje en laat zich gewillig doen. Jammer genoeg hebben we daar geen foto van kunnen maken, tante Izzy! Het was zo schattig om te zien!

Na het vieruurtje (daar at Elena heel weinig van), nog een wandelingetje (en Elena, die in een buggy zat – maar er geregeld uitkwam om te lopen en te springen – “zegde” dat ze in een auto reed). Daarna heb ik voor het avondeten gezorgd (op vraag van Elena: zalm en champignonsaus na een soepje die ik in elkaar flanste  met een rest groentesoep en een rest bloemkool die ik in de koelkast van onze dochter vond).

Elena heeft opvallend goed gegeten. Matthias wilde zelf zijn soep eten, wat hem min of meer lukte… En gelukkig was hij daar zo druk mee bezig dat hij niet merkte dat wij al aan het hoofdgerecht toe waren, of hij had ook geëist daarvan te krijgen!

 Eigen foto

Daarna was het badtijd.

 Foto’s Roger

Roger en ik reden naar huis terwijl de kinderen nog knusjes een flesje melk dronken in de sofa, bij hun mama.
Thuis wachtten tientallen mails op antwoord, maar dat is een ander verhaal…

Stilte versus kakofonie

Deze ochtend bleek mijn “verkoudheid” over: het zal dus wel een allergische reactie zijn geweest (op stof? Ik krijg het dan toch niet elke dag, raar!). Wel had ik nog enorm veel jeuk van die meer dan 30 (echt!) insectenbeten die ik gisteren opliep!

Nadat Roger na onze brunch (het speltbrood was overheerlijk) nog enkele uren in de tuin (waar de pruimenbomen beginnen te bloeien) had gewerkt, gingen we wandelen in de velden rond Mettekoven.

Lente in de tuin (foto Roger)

We genoten er van de rust, de opvallende stilte onderstreept door het gelach van spechten en het motorgeluid van een tractor in de verte, en de bloesemende sleedoorns.

 Eigen foto

 Foto’s Roger

Toen we terug in Mettekoven aankwamen, ontmoetten we twee kleine meisjes, die mij spontaan een cadeautje aanreikten:

 Foto Roger

Nadat we, teruggekomen in ons dorp, nog even bij Marie-Claire hadden gebuurt, nam ik eindelijk de kranten online door. Nee, ik wil het hier niet hebben over het bezoek van Obama, maar over wat foorkramers vandaag hebben aangericht in Antwerpen! Ze weigeren zich dus neer te leggen bij een verhuizing. Ik las ook enkele van de lezersbrieven… En daar wil ik toch wel commentaar op geven!

Wij woonden destijds ook in de buurt van die Gedempte Zuiderdokken waar de Sinksenfoor elk jaar minstens zes weken neerstreek. Die kermis op zich was het probleem niet… Wel de kakofonie die ons (ook de kindjes dus, en nog wel in de examenperiode) tot diep in de nacht  wakker hield, en het gedrag van de (dronken) kermisbezoekers: tegen onze gevel, poorten of  voordeur plassen, hun auto parkeren voor onze garagepoort, enzovoort. Als je het zo bekijkt, is die kermis een hinderlijk bedrijf, en dat soort bedrijf hoort niet thuis in een woonwijk! Niet voor niets zijn de meeste mensen die we daar kenden, en die het zich konden permitteren, uiteindelijk verhuisd!

Tijdens de wandeling een telefoontje gekregen van onze dochter: Elena heeft de wijnpokken!