Ik wilde lezen maar we gingen naar Hasselt

Tijdens onze brunch vroeg Roger me of ik meereed naar de garage in Hasselt. Hoewel ik dringend moest wassen, opruimen en schoonmaken en ik eindelijk verder wilde lezen in het boek gekregen van Denise, ging ik mee.

We zetten de auto af bij de garage, wandelden een eind naar de bushalte, kwamen op onze stappen terug omdat we beseften dat we het veel te warm zouden krijgen met het jasje dat we hadden aangetrokken, lieten onze jas achter in de auto, wandelden terug naar de bushalte, wachtten een paar minuten in de volle zon en stapten dan op de bus die ons naar het centrum van Hasselt bracht.

Hasselt is niet mijn favoriete stad, dat heb ik al vaker gezegd. Vandaag verwonderde het me weer hoeveel mensen in de straten rondliepen. Moet er dan niemand werken in die stad?

Na een paar uur doelloos rondlopen (eigenlijk etalages kijken, wat Roger voldoende beweging gaf en enkel daarom voor mij oké was), ging het bijna automatisch naar de Mediamarkt! :-(

Gelukkig dronken we daarna een Orval op de Grote Markt. Daar kon ik een uurtje echt mijn hobby beoefenen.

Foto's Roger

En er was één vrouw die een figuur had dat me echt intrigeerde. Het deed denken aan het renaissanceschilderij "De dame met de hermelijn": ze had een relatief brede, lange hals die bijna naadloos overging in smalle, afhangende schouders. Helemaal anders dan het huidige schoonheidsideaal maar mij sprak het wel aan.

Na ons uurtje op dat caféterras moesten we het nog een poosje volhouden in Hasselt. Ik stelde voor naar "Oil &Vinegar" te wandelen, Om er van de lekkernijen te proeven uiteraard maar ook om te vragen of ze hazelnootolie hebben. Ze hadden er en we kochten een flesje dat ik deze avond al aansprak voor de vinaigrette bij onze rauwkost.

Ik had tijdens ons dagje Hasselt mails horen binnenkomen - gelukkig (?) geen vertalingen - maar heb maar tijd gevonden om de belangrijkste te beantwoorden na ons avondmaal. Terwijl we aten, heb ik een wasmachine laten draaien. Na de maaltijd en nadat ik de voornaamste mails had beantwoord en de was te drogen had gehangen, ging ik eindelijk liggen lezen in de relax.

Ik was nog geen vijf bladzijden verder in mijn boek toen de telefoon rinkelde: Nany die wilde vertellen over het heel gezellige feestje bij mijn vroegere buurjongen en vriend René.

Enkele mails en andere klusjes later (onder andere voor de monografieën van de KVLS) was het ineens later dan 22 uur.

Eindelijk wat tijd om verder te lezen in "mijn"(spannend) boek!
Dacht ik, want precies nu krijg ik een chatverzoek.

De kindjes zijn vertrokken en ik voel me moe

Vandaag om 6:30 uur wakker gemaakt door Elena die dacht dat het tijd was om op te staan en dus ook Matthias wakker maakte. Ik heb ze allebei nog in slaap kunnen wiegen maar even nadat ik zelf tussen hen beiden was in slaap gevallen, wekte Elena ons weer: ze was haar knuffel Koewa verloren. Wij dus zoeken: onder de bedden, tussen de twee bedden, onder de donsdeken van Elena, onder de kussens, we vonden hem maar niet.
Elena herinnerde zich die keer dat ze een andere Koewa was verloren tijdens een logeerpartij hier (ik weet niet of ze de "danseresjes" daaraan koppelde) en was al serieus aan het treuren. Ikzelf wist echt niet meer waar ik moest zoeken, en ondanks mijn vermoeidheid (veel te weinig slaap gehad), probeerde ik de kindjes bezig te houden met aangenamere zaken. We zaten immers op de kamer van hun mama die daar boeken, knutselwerkjes, poppetjes, snuisterijen en nog veel andere interessante zaken heeft achtergelaten.

Ineens dacht ik eraan Matthias bedlinnen af te nemen en ja hoor, tussen het laken en de donsdeken lag de Koewa van zijn zus. Ben ik toch weer even ingedommeld en heeft Elena daarvan geprofiteerd om te gaan rollebollen met haar broer en op zijn bed?

Het was toen al 8:30 uur geworden en we stonden dus maar "echt" op. Roger voegde zich na een poosje ook bij ons.

Na het ontbijt hebben de kindjes nog veel gespeeld met de poppetjes en de boerderij. Na het middagmaal reden we naar het provinciaal domein Nieuwenhove. Daar wandelden we rechtstreeks naar de speeltuin.

Jammer genoeg maakte Roger daar geen foto's. Maar ik had de indruk dat Elena en Matthias het heel prettig vonden.
Uiteraard kregen ze daarna een ijsje, na een korte boswandeling.

Foto's Roger

Onderweg naar Sint-Truiden waren de kindjes in slaap gevallen maar toen we terug thuis waren, leken ze wakkerder dan ooit. Ze hebben weer druk gespeeld terwijl ik onder andere voor het avondeten zorgde.

Toen hun ouders aankwamen met kleine Eva, zaten Elena en Matthias echter al een poosje aan de pc van Roger waar ze samen naar filmpjes keken (sprookjes maar ook - ik weet niet hoe ze dat gevonden hebben - toneelvoorstellingen gegeven door kindjes).

We aten. Eva zat even op mijn schoot terwijl haar ouders zorgden voor het avondtoilet van haar zus en broer, en warempel, ze probeerde de bladzijden van het prentenboek, dat we voor haar kochten, zelf om te draaien, wat haar een paar keer lukte.

De kindjes vertrokken met hun ouders naar het Leuvense en ik ruimde het speelgoed op terwijl Roger de vaatwasser vulde.

Tijdens dat opruimen en ondanks mijn rugpijn moest ik constant terugdenken aan de geheimpjes die Elena en Matthias mij toevertrouwden terwijl zij van een ijsje smulden en Roger - die zoals ik een biertje had besteld - even naar het toilet was. Ik vroeg me af of ik niet een apart dagboek voor elk kind zou moeten beginnen (dat deed ik destijds ook voor onze kinderen, maar uiteindelijk was dat niet vol te houden en ben ik overgestapt naar een gemeenschappelijk dagboek voor de drie na, meen ik me te herinneren, Zegers vormsel).

Pas na het opruimen bekeek ik de binnengekomen mails zorgvuldiger (ik had tijdens de dag al wel kunnen vaststellen dat er - gelukkig - geen vertaling bij was) en merkte ik dat er weer enkele bestellingen waren binnengekomen voor de monografie over Jos Pieters. Ik heb nog steeds geen tijd gevonden om Jan Gerits te vertellen over het succes van zijn jongste monografie en nu voel ik me daar echt te moe voor!

Ik zou vanaf morgen eigenlijk al opnieuw moeten beginnen schoonmaken, maar daar heb ik helemaal geen zin in! Gelukkig wordt het nu eventjes rustiger voor ons (hoewel, er staat nog te veel op ons programma volgens mij).

Alle poppen werden ondergedekt en de "danseresjes" bleven zich blootstellen

Voor het slaapritueel had Elena deze avond al haar poppen ondergedekt op de twee sofa's. Ze zijn immers... niet allemaal haar kinderen ('dat zouden er te veel zijn, oma, maar deze is jouw dochter, oma, en er is ook een neefje bij van Jan - dat is haar nieuwe pop: 'eindelijk een zoontje, want zonder wimpers' - maar ik moet wel echt voor hen allemaal zorgen, hoor!')
Dus, zoals Lutti, de onthaalmoeder voor al "haar" kinderen zorgt, dacht ik dat ze redeneerde.

In het rijden en terugkomen naar en van Sint-Truiden stelde Elena me echter andere vragen terwijl ze de "typische" cafeetjes bestudeerde.

'Kijk, oma, hier zijn weer veel van die mooimaakhuisjes'.
'Kijk oma, daar is een vrouw die alleen een onderbroek en, hoe noem je dat weer?' (ik stelde het woord BH voor), ha ja, een bh aanheeft, en die ook al begint te dansen, en daar is er weer een die zich  mooi aan het maken is, het zijn echt mooimaakhuisjes! Maar, oma, wat doen die meisjes daar feitelijk? '

Roger en ik bekeken elkaar en zonder een woord uit te wisselen, besloten we dat ze nog te klein is om precies te weten wat de Chaussée d'Amour echt voorstelt.

Terwijl we voorbij een bekende dansschool reden, antwoordde ik: 'Je had misschien wel gelijk, toen je vorige keer sprak over danseresjes. Hier links zie je immers een grote dansschool'

'Maar, oma, die danseresjes kleden zich aan voor het raam! Ha ja, misschien is hun gordijn stuk!':-)

Spelen met Elena en Matthias

Het werd een lange en drukke dag met Elena en Matthias. Spelen, tekenen, vertellen, voorlezen, boodschappen doen en eventjes langs de kringwinkel gaan. Ze kozen er elk drie speeltjes (twee Barbiepoppen en een babypop voor Elena, een boerderijtje, boerderijdiertjes en een ridderschild voor Matthias, plus een prentenboekje voor Eva).
Naar de speeltuin gingen we niet. Het had immers bijna de hele ochtend geregend en we vreesden dat de toestellen te nat zouden zijn.

De kindjes hebben opvallend goed met elkaar gespeeld vandaag: rollenspelletjes, met de poppen, met de autootjes, de diertjes, de boerderij en legoblokjes. Af en toe kreeg ik dus echt de kans om een half uurtje met mijn eigen zaken bezig te zijn (en dat bestond vandaag vooral, buiten de gewone huishoudelijke taken, het koken, opruimen enzovoort, uit opnieuw beantwoorden van mails met een bestelling van de jongste monografie én een paar telefoons). Maar het liefst van al hadden Elena en Matthias dat ik meespeelde, dat merkte ik wel (en dàt vond ik helemaal niet erg!).

Eigen foto's

Na het avondmaal (worst en bloemkool - 'Waarom smaakt jouw bloemkool anders dan die bij ons thuis?', vroeg Elena zich af en ik vertelde haar maar niet dat ik geen melk gebruik voor de bechamelsaus, wat haar ouders wel doen) zouden de kindjes tot heel laat opblijven om eventueel vleermuizen te zien. Helaas, deze avond vloog er, in tegenstelling tot eergisteren, geen enkele over.

Een kort filmpje kregen ze nog wel voor het slapengaan. Nadat ze hun tanden hadden gepoetst, toen ze nog een laatste verhaaltje vroegen, herinnerde ik me dat ik onlangs een boekje over een vleermuis had gekocht. Daaruit las ik voor.
Ze vielen allebei daarna meteen in slaap: doodmoe waren ze!

Bezoek

Dit weekend hadden we eindelijk nog eens afgesproken met mijn schoolvriendin Denise en haar partner Walter.
Denise en ik zien elkaar niet echt vaak meer, maar we houden contact via e-mail, nadat we vroeger een hele briefcorrespondentie hadden opgebouwd.
En toch viel er weer veel bij te praten.
Zij en Walter hebben ons weer overladen met cadeau's: een fles uitstekende wijn, een fles Cava voor het aperitief, speciaal voor mij bittere chocolade en het boek "Inferno" van Dan Brown, waarin ik deze avond, wachtend op ons volgend bezoek, al even heb zitten in lezen, deze keer op ons terras.

Het was immers zo warm deze dagen dat van zodra ons terras niet meer in de vlakke zon lag, we prefereerden daar te zitten: te heet binnen!

Toch hebben we meer dan een beetje gewandeld: in Heks, in de schaduw van een bosje, waarna we iets dronken op het binnenterras van De Horne; en op het mooie domein van het kasteel van Nieuwenhove.

Foto's Roger

Na een traktatie vanwege onze vrienden in het cafeetje aldaar wandelden we nog drie kwartier in het Provinciaal domein Nieuwenhove waar we de nieuwe speeltuin bestudeerden. Onze nieuwe logés, Elena en Matthias, zijn immers geïnteresseerd in zulke zaken! :-)

Gisterenavond aten we dus op het terras en daarna, terwijl de nacht inviel en wij gezellig keuvelden en filosofeerden, zagen we heel veel vleermuizen boven onze hoofden vliegen. Denise en ik vroegen ons af waarom wij als kind werden gewaarschuwd om geen vleermuizen ons haar te laten aanraken (op gevaar plotseling kaal te worden).

En dan zagen we in de verte weerlicht, een beetje later kwam er plotseling een hele felle wind op, die zelfs onze tafel optilde, gevolgd door een kort maar hevig onweer met bakken regen, onweer dat we vanuit de leefkeuken (waar we onze spullen op één, twee, drie naartoe hadden gebracht) bewonderden.

Welgekomen onweer ook: daardoor was het vandaag eindelijk iets minder warm en drukkend!

Deze avond verwachtten we onze dochter, schoonzoon en de drie kindjes. Dochter moet immers lessen beginnen voorbereiden, en of opa en oma niet even wilden zorgen voor Elena en Matthias. Eva zou een paar dagen naar onthaalmoeder Lutti gaan. Ze kwamen aan terwijl ik op het terras aan het lezen was in "Inferno", met een blokje zwarte chocolade smeltend op mijn tong.

Eva is weer veranderd. Ze kruipt nu, herkent duidelijk haar naam, maar moest ook heel duidelijk weer aan mij wennen. Ik hou van haar "vragende en verwonderde" blik als ze iemand denkt te herkennen... en van haar manier om loom half in slaap te vallen in jouw armen eens ze zich veilig voelt bij jou.

Elena en Matthias wilden niet op het terras blijven: al het speelgoed moest naar de salon verhuisd worden. En, hoewel ze bedklaar (pyjama aan, tanden gepoetst) waren bij hun aankomst wilden ze eerst nog een hele poos spelen.

Nadat hun papa, mama en Eva waren vertrokken, gaven de kindjes echter toe dat ze doodmoe waren. Tijdens het verhaal voor het slapengaan viel Matthias zelfs af en toe bijna in slaap op mijn schoot. En ik vermoed dat Elena ook meteen in slaap is gevallen na mijn nachtkusje: ik heb niets meer gehoord hierboven!

Tijdens dit vrij drukke weekend kreeg ik constant mails en telefoontjes van mensen die de volgende monografie van de KVLS willen bestellen.
Dus: nadat de kindjes in slaap waren gevallen, heb ik nog een hele tijd mails zitten beantwoorden (en vooral adressen vragen: sommige mensen vergaten hun postadres te geven). Jammer genoeg vond ik geen tijd om de auteur, Jan Gerits, van dat succes op de hoogte te brengen.

Ik miste daglicht vandaag!

Bij Nany waren de gordijnen gisteren dicht. Persoonlijk vind ik dat vrij onaangenaam overdag maar inderdaad, zo hielden we de warmte ook buiten destijds in Matadi, en hetzelfde maakte ik mee de tweede keer dat ik in Spanje was. Dat was in juli 1971, bij Marisol zaliger in Barcelona. Mijn vrienden en ik mochten daar op een snikhete middag de siësta doorbrengen in haar volledig verduisterde salon.
Dus had Nany gelijk dat ze met deze hittegolf haar salon in duisternis hulde.

Roger en ik besloten vandaag voor de eerste keer ook onze gordijnen niet te openen. We wilden immers nog een beetje schoonmaken en daarbij konden we een overdreven hitte echt missen. Van het huis een soort hol maken hielp een beetje: het werd hier niet warmer dan 27°C, behalve in de keuken tijdens het koken. Tja, vermits we in principe slechts één keer per week boodschappen doen, had ik al een poosje alles in huis voor ons avondeten en omdat daar vlees bij was, kon ik moeilijk geen gebruik maken van het kookvuur.

Maar... ik vond het niet aangenaam. Ik hoef echt geen gevelbrede ramen, maar een beetje daglicht heb ik echt gemist vandaag!

Foto's

Roger heeft deze avond toch nog zijn foto's van deze middag opgeladen... en hij is er niet tevreden over. Typisch voor hem!

Ikzelf vind ze niet zo slecht en dus serveer ik er enkele hieronder, al is het maar om een idee te geven van de sfeer deze middag. En inderdaad, er is weer geen enkele foto bij van de twee Rogers!

Met Nany en Lily

Rachel (91 jaar in november)

Nany en Lily

Sabine

Met Nany en Rachel (foto's Roger)

Mini Matadi-reünie

Matadi-vriendin Sabine, haar moeder Rachel, onze vrienden Lily en Roger en wij werden vandaag rond 11 verwacht bij mijn moeder Nany voor het aperitief.

Roger en ik moesten uiteraard weer langs die drukke E 313 rijden en hebben er iets meer dan twee uur over gedaan. We kwamen dus ruim te laat aan: Sabine en Rachel waren al aanwezig. Maar we waren niet de laatsten deze keer! :-)

Na een drankje en een hapje bij Nany wandelden we naar Den Horst in Schoten. Ik weer op mijn sandalen en op een ongelijke ondergrond, wat heel dom was omdat dit na ons rond het administratieve centrum lopen van gisteren - ook op mijn sandalen - mijn pijnlijke voet te fel solliciteerde. Gevolg: hij doet weer pijn en is gezwollen.
Ik ben echt boos op mezelf, want (ik durf het bijna niet toegeven) ik had wandelschoenen bij en was eerst zinnens die aan te trekken. Alleen... was het zo vreselijk warm dat ik dat uitstelde tot aan de echte wandeling die we wilden maken na het eten.

Het eten was lekker (wel iets duurder dan in De Horne, had ik de indruk), de conversaties druk en gezellig, de sfeer optimaal.

En ik merkte iets eigenaardigs op: Sabine is mijn vriendin zonder pc, heeft dus ook geen Internet en haar brieven gaan nog steeds via de post. En toch blijkt ze veel meer tijd te hebben voor zichzelf dan ik hoewel ze op cultureel vlak ontzettend actief is!

Sabine beloofde volgende keer een bijeenkomst te organiseren in de wijk Matonge (Brussel), en dat we dat zeker niet meer op een donderdag zouden plannen, beste Lieven en Diane!:-)
En vermits Brussel meer centraal ligt dan het Antwerpse, zouden we meer vrienden erbij kunnen vragen.

We zaten daar in Den Horst gelukkig onder bomen die veel schaduw gaven (Catalpa's volgens Lily), want anders hadden we het niet uitgehouden van de warmte. Eigenaardig genoeg was bijna iedereen vergeten dat we in Matadi zo vaak klaagden over de vreselijke vochtige hitte in het regenseizoen! Een mens vergeet toch veel!

We maakten uiteindelijk geen wandeling: de "ouderen dan Sabine, Roger en ik" hadden daar (terecht denk ik ) geen zin in met de 33°C die we weer haalden, ik vond het te warm voor Roger die ook niet aandrong, en om helemaal eerlijk te zijn vonden Sabine (64 jaar) en ik (66 jaar) het ook veel te heet.

Dus dronken we nog maar twee biertjes /fruitsapjes/ koffies en haalden verder herinneringen op! :-)

In het terug naar huis rijden ging het veel vlotter dan in het gaan, zodat Roger deze avond laat nog pruimenmoes kon maken terwijl ik onder andere op Flickr naar de foto's van onze dochter zocht om er enkele uit te kiezen die ze zou kunnen laten drukken als cadeau voor Nany.

Foto's van onze gezellige middag volgen nog.

33°C in de schaduw...

... en dus veel te warm vandaag voor een wandeling, zeker wat Roger betreft.

Niet dat ik zoveel tijd over had! De verdieping schoonmaken (en dan nog niet alle kamers, laat staan Rogers boekbindersatelier) vergt al enkele uren werk; ik moest ook enkele teksten nalezen voor de werkgroep WOI (deze avond was het vergadering); tussendoor moest ik nog een heel korte vertaling verzorgen en uiteraard zorgen voor ons eten.

Om 20 uur, vergadering van de werkgroep WOI.
Wij kwamen te laat aan: de gewone ingang van het administratieve centrum van de gemeente is geblokkeerd door werken en we werden verwezen naar een andere ingang. Zonder echt te lezen over welke ingang het ging, liepen Roger en ik naar de achterkant van het grote gebouw, waar meestal een deur openstaat, om daar vast te stellen dat die deur nu gesloten was. Dus liepen we weer naar de voorkant, waar we een tweede ingang vonden!

Vrij vruchtbare vergadering maar toch opgemerkt dat mannen (Wendy was verontschuldigd, dus waren Mieke en ik de enige vrouwen) ook goed kunnen roddelen. Onder andere over een bepaalde tandarts in Heers, en de roddels deden me denken aan wat Rogers tante Laure jaren geleden al vertelde over een zekere tandarts. Na de vergadering heeft Roger het opgezocht (Google natuurlijk): het ging over dezelfde man. Ik dacht destijds dat tante Laure overdreef maar na wat ik deze avond hoorde, ben ik zeker dat ze niet loog en denk ik echt dat over die tandarts een boek moet geschreven worden!:-)

Tijdens de vergadering ook een paar mails gekregen die maken dat ik me weer afvraag of ik niet beter psychologie had gestudeerd in plaats van Romaanse filologie.

O, en ondanks mijn voornemen, geen tijd gevonden om Nany te bellen: kan zij deze hitte wel aan?

Over onder andere vertalingen

Buiten een telefoontje met Nany deze middag en met onze dochter deze avond bestond mijn dag praktisch alleen uit vertalen.

Oei, nee, ik zou liegen: ik heb ook, tussen twee vertalingen door, ons salon opgeruimd, gestoft, en nat opgenomen nadat Roger hem met de stofzuiger had bewerkt terwijl ik mijn eerste vertaling een tweede keer nalas.
En ik heb ook  tijd gemaakt voor Rogers dagelijkse wandeling, vandaag nog eens in Heks. Een echt mooie wandeling, maar wat was het warm!

Werd deze molbaby verstoten door zijn moeder?

Foto's Roger

En ik heb gekookt (wel heel summier), en tussendoor nog snel voor een korte, "tussendoorse" vertaling gezorgd.

Nu "voel" ik me voorlopig met alles klaar maar morgen zal een even drukke dag worden. Ik moet de laatste vertaling nog zeker één keer nalezen, en liefst meer dan één keer! Op mijn programma staat voor morgen ook: "verdieping zo goed als mogelijk schoonmaken".

O ja, en binnenkort komen de kleinkinderen nog even logeren voordat het nieuwe schooljaar begint. Daar kijk ik wel naar uit!

Maar... Doordat ik het zo druk had, heb ik te weinig aandacht besteed aan dit, waarover ik onderweg naar Heks te horen kreeg vanwege Roger. Is het dan toch oorlog?

En ik?

Bij het opstaan vond ik een dringende (niet zo lange) vertaling die ik voorrang gaf. Nog voor onze brunch werd die dus geleverd.

Nadat we iets hadden gegeten, belde ik naar Nany (telefoon in mijn linkerhand, bezem in mijn rechter, want ondertussen was ik de keuken aan het opruimen). Ik dacht immers dat ze zaterdag uit was gaan eten met onder andere tante José, en graag daarover zou vertellen, maar ik vergiste me: dat bleek gisterenavond te zijn geweest. Nany had veel te vertellen, niet alleen over het uitstekende restaurant (ik krijg van haar binnenkort een kaartje met alle adresgegevens), maar ook over al haar andere bezigheden en ontmoetingen. We hebben een dik halfuur aan telefoon gehangen.

Daarna moest ik dringend strijken (en als ikzelf zeg dat ik "moet" strijken, is het echt dringend: de vorige keer was maanden geleden). Tijdens die karwei had ik tijd genoeg om te denken aan onze boodschappenlijst en aan wat ik volgende zaterdag zal klaarmaken (we krijgen dan bezoek). Beste bezoekers, het wordt een eenvoudig etentje hoor: is het belangrijkste niet gewoon bij elkaar zijn?:-)

Dan volgden de boodschappen in Sint-Truiden.

Thuisgekomen wilde ik onze werkkamer (ons bureau dus) stofzuigen. 'Ik doe seffens mijn kant wel,' zei Roger terwijl ik aan mijn kant bezig was. Maar toen ik klaar was met mijn kant, stelde hij voor eerst onze dagelijkse wandeling te maken.

Dat gebeurde nog eens in de buurt van de kapel van Helshoven. Mooie wandeling en we merkten dat nu al peren worden geplukt!

Foto's Roger

Daarna stelde Roger voor iets te gaan drinken in de "Kluizenaar". En deze keer kregen we wel veel blokjes kaas bij onze Bink (gelukkig voor mij, want ik had al mijn rook- en dampgerief thuis vergeten).

Foto's Roger

Op de eerste foto hierboven kijk ik naar iemand van wie Roger en ik vermoedden dat hij René Geldof (KVLS-lid) is.Alleen leek hij ons niet te herkennen en wij vonden hem (als hij het al was) ook veranderd, en vooral er uitzonderlijk droevig uitzien. Ik heb die man niet durven aanspreken: misschien was hij toch niet René? Wel gaf hij ons een glimlachje toen hij het caféterras verliet: herkenning als KVLS-lid of gewoon bewust van het feit dat ik hem "bestudeerde"?

We reden terug naar huis waar ik voor het avondmaal zorgde terwijl Roger zijn deel van ons bureau onder handen nam.

Na het avondeten heb ik nog een uurtje liggen lezen en daarna heb ik de dringendste mails beantwoord (vooral Bernadette die al bijna een week aan het wachten was op mijn antwoord).

En dan had ik eindelijk tijd om te lezen in het jongste nummer van de e-magazine "Alternatif Bien-être".

Er zijn nog mensen die wachten op een antwoord van mij, dat weet ik heel goed. Dat krijgen ze zo snel mogelijk!

En ik? (ik bedoel: ik heb weer geen tijd voor wat ik allemaal zou willen schrijven!).

Molenfeesten in Rotselaar

We werden vandaag verwacht bij Marieke en Fons, waar onze vrienden Jan de fotograaf en Karel ook al op ons wachtten.
Samen reden we naar de molen van Rotselaar, vroeger eigendom van de grootouders van Karel en Dirk Lambrechts.

Hoewel we op een paar forse stortbuien werden getrakteerd, werd het een heel aangename middag. We bewonderden onder andere de fotopresentatie van onze vriend Jan: echt geslaagd!
Na een bezoekje aan de gebouwen dronken we een Trappist (goed beschut tegen de regen onder de grote tent) en praatten onder andere met bewoner Dirk Vansintjan (die onze vrienden bleken te kennen) over onder andere de geschiedenis van de molen.
Karel werd er heel nostalgisch van en haalde herinneringen op aan de vroegere bezoeken aan zijn grootouders. Tussen twee regenbuien door troonde Marieke Roger, Jan en mij de moestuin en andere tuinen in: hoewel Dirk Lambrechts zaliger me vroeger enkele keren de leegstaande molen had binnengeloodst, had ik die immense tuin nooit gezien. Onze vroegere clandestiene bezoeken bleven immers beperkt tot de gebouwen (die op zich ook al voldoende tot mijn verbeelding spraken).

Foto's Roger behalve die ene waar hij zelf op staat

Omdat we honger kregen en wat je te eten kon kopen in de molen vrij duur uitviel (bijvoorbeeld: albondigas voor 1 euro per stuk), stelde Marieke voor bij hen thuis restjes te komen eten.
Bij nog een fles heel lekkere wijn werd dat smullen van sla,tomaten, kazen, hesp, allemaal lekkere, eenvoudige dingen. Ondertussen praatten we gezellig verder, onder andere over politiek en vooral over de hedendaagse politieke correctheid die Jan (volgens mij) op een bijzonder correcte wijze analyseerde.

Op een zeker ogenblik wilde Marieke buiten een sigaret gaan roken. Ik zou haar vergezellen maar had alleen mijn damptoestelletje bij en kreeg dus een echte sigaret van haar. In de tuin vertelde Marieke, een heel dynamische vrouw, me over haar talrijke bezigheden: onder andere schilderen, toneelspelen, naaien, tuinieren, koken maar ook het huishouden waar ze met veel plezier tijd in steekt. Om jaloers op te worden!:-)

En ineens was het 22 uur geworden: echt tijd om naar huis te rijden!

Huishouden en creativiteit

Deze avond heb ik nog een hele poos de drukproeven van het volgend nummer van Oostland zitten nalezen maar ondertussen dacht ik geregeld terug aan een kort gesprek tijdens de receptie van deze middag.
Kristien, de echtgenote van Modamske, en ik geraakten in gesprek met een vroegere collega van haar. Die man had onlangs zijn vrouw verloren en vertelde niet alleen over zijn verdriet en zijn gemis, maar ook over het feit dat hij nu pas inzag hoeveel tijd je in een huishouden steekt. Kristien en ik vonden dat heel typisch (en zeiden het hem): als ze het zelf niet hoeven te doen, zijn mannen daar meestal niet van bewust.

Ik heb nooit beweerd dat ik een goede huishoudster ben, integendeel. Maar zelfs als je, zoals ik, het minimum aan huishouden doet en je hebt geen huishoudhulp, steek je daar heel veel uren in. Uren die je anders zou kunnen besteden aan meer creatieve taken.

Uitreiking Nestor 2016

Frans Depeuter had ons uitgenodigd op de tiende Nestoruitreiking in Herentals.

Dit jaar werd de Nestor toegekend aan de stichters ervan, Frans Depeuter en Robin Hannelore, en aan zangeres Della Bosiers.
Zoals elk jaar werden we verwelkomd door Ingrid Ryken, waarna Frans Depeuter de geschiedenis van de Nestor uit de doeken deed.
Della Bosiers gaf drie fel gesmaakte korte optredens, Erik Goris interpreteerde een heel goede, levensechte monoloog van Frans Depeuter (over geroddel), Assunta Geens las voor uit "Een merel met lange oren" van Robin Hannelore, toevallig mijn favoriete Nederlandstalige roman.
Er waren uiteraard ook (leerzame) laudatio's, alleen vond ik dat Paula Semer in haar laudatio voor Della Bosiers een beetje te veel over zichzelf sprak.

Schepen van cultuur Ingrid Ryken

Frans Depeuter

Della Bosiers

Assunta Geens

Erik Goris

Frans Depeuter en Robin Hannelore ontvangen de oorkonde en het beeldje

Paula Semer

Foto's Roger

Daarna volgde een receptie waarop we deze keer Modamske, Kristien, Reinhilde en haar echtgenoot ontmoetten. En Frans Depeuter uiteraard, die beloofde me een bundel van hem, die ik nog niet kende (Evangelie volgens), op te sturen.

Foto's Roger

Het was een mooie, leerrijke, vriendschappelijke dag... en de beloofde regen viel pas uit de lucht terwijl wij terug naar huis reden.