Inconsequentie

Terwijl ik deze avond enkele wachtende mails beantwoordde, besefte ik weer hoe weinig consequent ik soms ben! 

De eerste die recht had op een antwoord van mij is een vriendin die ik heel graag zie... maar die enkel Frans spreekt en geen Nederlands begrijpt! André zaliger, de vroegere collegevriend van mijn vader die zo'n goede vriend van mij werd, deed wel de moeite een beetje Engels en Spaans te leren, maar geen Nederlands. Als we bij hem en zijn vrouw in de Ardennen verbleven, gebeurde alles in het Frans.  

Gelukkig merkte ik op de uitvaart van Nany dat mijn "kozijns" (neven) van vaderskant allemaal (met andere mensen dan ik) een (klein) beetje Nederlands kunnen spreken nu! Als ik hen schrijf echter, gebeurt dat stellig in het Frans! Waarom doe ik dat? 

Laatste onderzoek

Laatste darmonderzoek voor Roger vandaag. We bestelden vervoer bij de ziekteverzekering. Deze middag zou de chauffeur ons om 15 uur oppikken maar... we hebben tot 15:40 uur moeten wachten. Daarbij bleek de bestuurder enkel Frans te spreken. Roger, al even slecht gezind als ik door het lange wachten, loog "nee" op de vraag of hij Frans sprak en/of begreep. Ik heb dus maar niet laten blijken dat ik wel Frans spreek. Een beetje jammer, want al begreep ik de houding van Roger (en vond ik het dus ook ongehoord dat we opgehaald werden door een eentalige francofoon), ik had graag gevraagd waarom een Vlaamse ziekteverzekering een beroep doet op Franstalige chauffeurs die geen Nederlands kennen. 

We waren nipt op tijd voor de afspraak in het ziekenhuis. Toch moesten we weer vrij lang wachten maar eens Roger aan de beurt was, ging alles heel snel. Hij bleef nog geen 20 minuten weg, kreeg na zijn terugkeer op de kamer iets te eten en na een kort bezoek van de dokter om ons te zeggen dat er geen enkel spoor meer was van ontstekingen en dat ze niet konden bepalen waar de oorsprong ervan geweest was, mochten we naar huis. 

Ik regelde dus vervoer terug. Deze keer hebben we 55 minuten moeten wachten voor... we weer door een Franstalige werden opgepikt. Het was een vrouw... die uiteraard geen Nederlands sprak. Ik ging naast haar zitten en uit een kort gesprek vernam ik dat ze werkt voor een maatschappij die vervoer regelt voor alle Belgische ziekteverzekeringen en dat er een schaarste is aan Nederlandstalige bestuurders. Na deze rit moest ze nog naar Bilzen en daarna naar Antwerpen!  

Terwijl ik thuis voor een late groentesoep zorgde, bedacht ik dat Roger gelijk heeft: het is een schande dat sommige francofonen weigeren Nederlands te leren maar...  als er geen andere chauffeurs zijn? 

En nog over chatGPT

Ik weet niet waarom maar ik voel me bijzonder lui deze dagen. Ik doe niet veel meer dan koken, lezen en kijken (naar films en vlogs). Misschien komt het door de kou (het is echt weer heel koud) waar ik steeds meer een hekel aan heb. 

Ik heb dus in feite niets te vertellen maar ik wil het toch nog even hebben over die chatGPT. 

Toen ik die eigenaardige reactie vond op onder andere deze post, stelde ik me meteen vragen: wie in godsnaam reageert er nu door gewoon mijn verhaal te resumeren? Maar al gauw dacht ik het begrepen te hebben: het had te maken met GPT. En, vermoedde ik, Hendrik zat daarachter. Wat hij kort daarop beaamde. Hij had gewoon die tekst van mij gekopieerd in chat GPT en, vermits hij niet speciaal een antwoord had gevraagd, was het antwoord (het is een chatbot hé, dus bedoeld om "een gesprek te voeren") een samenvatting van mijn tekst. Eigenlijk echt indrukwekkend, want zo gaat het er in een gewoon gesprek ook aan toe: om het gesprek gaande te houden, laat je af en toe merken dat je hebt begrepen waarover jouw gesprekspartner het heeft! 

Rustige dagen

Het zijn weer rustige dagen: een beetje huishouden, boodschappen, koken, mails schrijven, films en lectuur. O ja, en enkele telefoontjes ook. Raar hé, elke dag tegen 13 uur besef ik weer dat ik niet meer hoef naar Nany te bellen! Alsof ik daarna telkens opnieuw vergeet dat ze er niet meer is. 

Gisteren nog even contact gehad met de zus van René zaliger. Ze had pas weer zo'n realistische droom gehad over haar broer, haar moeder "tante" José en haar vader.  Bij mij is het al lang geleden dat ik zulke droom had (en een met Nany is er nog niet geweest). 

En, om het nog over een andere overledene te hebben: ik ben nog steeds de blog van Guy Missotten aan het lezen (hij is die blog begonnen in 2011, ik ben nu aan 2017). Vermits hij in 2020 uit het leven is gestapt, heb ik nog veel te lezen! Maar ik doe het graag. Ik ging vroeger vaak niet akkoord met Guy maar ik heb altijd zijn eruditie bewonderd en nu ontdek ik dat hij ook heel goed schreef (en in die tijd kon Chat GPT daar nog voor niets tussen zitten)! 

Werkgroep WO I - II

Eerste vergadering dit jaar van de werkgroep. Het eerste uur werd er niet veel gewerkt: we klonken met lekkere Cava rosé op het nieuwe jaar en wisselden nieuwtjes en ervaringen uit. 

Daarna mochten we de verslagen van de gemeenteraden uit de oorlogsperiode uitpluizen. Hoewel we interessante details tegenkwamen, veel over de oorlog vonden we niet. Ik begin te vrezen dat ons boek over Wereldoorlog II er nooit zal komen!

Maar kom, het was een interessante vergadering die Roger en ik jammer genoeg iets voor het einde moesten verlaten wegens nog enkele huishoudelijke verplichtingen.  

Oud worden

Toen we gisteren naar het Leuvense reden, was het landschap hier nog overwegend wit. Wel mooi maar tegenwoordig heb ik toch liever geen sneeuw. Dat hoort ook bij het oud worden, vrees ik. 

Naarmate we Leuven naderden, viel het ons op dat er veel minder sneeuw lag, en bij dochterlief al bijna niets meer. Of toch: nog enkele centimeters die voldoende waren om de kinderen te verblijden.

Ik herinner me dat we de eerste jaren hier elke winter sneeuw kregen, wat we in Antwerpen helemaal niet gewend waren: daar volstonden ook enkele centimeters sneeuw om onze kinderen (en ons dus ook) blij te maken.

Maar... nu was ik blij dat praktisch alle sneeuw gesmolten was deze ochtend! Oud worden!😒

Feest!

Gisteren vierden we de verjaardag van de drie kindjes.  Zoals steeds bij schoonzoon en dochterlief werd het heel gezellig. Cadeautjes, nieuwjaarsbrieven voorlezen, lekker eten en drinken, bijpraten met de kinderen en de familie van schoonzoon, lachen en vooral tot 's avonds laat genieten van het samenzijn. Het was echt feest! Roger maakte enkele foto's:

Huishouden

Ik had gisteren tegen Roger gezegd dat, zodra mijn rug weer helemaal in orde is, ik absoluut weer moest beginnen schoonmaken (je weet wel, om diezelfde rug te sparen: slechts één kamer per dag). 

Na onze brunch vandaag (ik was nog bezig de keuken op te ruimen) zie ik dat Roger onze werkkamer aan het stofzuigen is. En daarna heeft hij nog de salon onder handen genomen! 

Uiteraard maakte me dat heel blij: nu kan die rug van mij nog een paar dagen langer rusten. De stoep hebben we wel nog niet sneeuwvrij gemaakt (het heeft vorige nacht en vandaag veel gesneeuwd) maar hopelijk smelt de sneeuw heel gauw: ik merkte wel dat deze portie huishouden voor Roger ook al heel zwaar was!  

Matthias wordt 10 jaar

Nog een verjaardag vandaag: Matthias wordt 10 jaar!

Ik kon hem pas na schooltijd feliciteren. Veel tijd had hij niet voor een telefoongesprek, want hij verwachtte zijn vriendjes en samen zouden ze onder andere naar een film kijken (met popcorn, chips en een drankje bij de hand) en  hamburgers eten. Binnenkort volgt er nog een familiefeestje voor de drie kindjes waarna het hier even stil wordt wat verjaardagen betreft.

Voordat ik naar Matthias belde, reden we tussen twee sneeuwbuien door (het is opnieuw heel koud en er ligt sinds deze ochtend sneeuw) even naar de AD-Delhaize in Heers. We hadden daar vorige dinsdag varkensniertjes besteld om morgen klaar te maken voor Roger.  Helaas kregen we deze avond onze fricassee weer niet op waardoor ik de niertjes op een latere datum zal moeten serveren. Ik vind koken voor twee vrij moeilijk als je niet te vaak kliekjes wilt eten en ik vraag me vaak af hoe mensen die alleen zijn, zoals Nany destijds, het doen. Ik weet dat veel mensen in dat geval een beroep doen op kant en klare gerechten maar ik weet ook dat Nany dat zeker niet deed.

Tussendoor las ik een interessant stuk over de "tussentaal" gebruikt in "Het verhaal van Vlaanderen".  De argumenten gebruikt door Geert Bourgeois herinneren me de argumenten die ik destijds zelf gebruikte en die Roger nu nog aanhaalde toen hij dezelfde kritiek had op de serie. Nu ben ik eerder geneigd hetzelfde te denken als Jürgen Jaspers.

Pensioenleeftijd in Frankrijk

Ik had al sinds lang gelezen op Franse sites dat de Fransen het geen goed idee vinden de pensioenleeftijd van 62 jaar (denk ik, want eerlijk gezegd ik heb het allemaal niet zo goed gevolgd) op 65 jaar te brengen. 

Nu pas hoor en lees ik daar ook over in onze media en ik vraag me af waarom ze daar wel belang aan hechten maar nooit vertelden over de tienduizenden die elke week betoogden in Parijs tijdens de sanitaire crisis.

Over die vroegere, naar mijn weten in de pers niet gerelateerde, betogingen (over de "QR-pas" enzovoort)  had ik wel een mening; over die aanpassing van de pensioenleeftijd niet echt. Integendeel: ik stel me veel vragen!

In ons land ligt de pensioenleeftijd op 65 jaar en ik vraag me dus af waarom Fransen daar zoveel moeite mee hebben (ook al omdat we steeds ouder worden en dus langer kunnen "genieten" van dat pensioen). Ik lees ook geregeld dat het pensioenbedrag in Frankrijk vaak zo laag is dat daar veel ouderen op straat (of in stacaravans etc.) leven. Waarom zijn ze dan tegen een pensionering op een iets latere leeftijd? Omdat ze allemaal zo erg tegen hun zin gaan werken? 

Ik heb vandaag dus veel nagedacht en... met mijn lumbago is het nu al zoveel beter dat ik soms vergeet dat mijn ledematen waarschijnlijk nooit meer zo fit zullen zijn als voor het begin van die reumatoïde polyartritis! 😒

Ontgoocheling

Ik wist (via Zeger) dat het improvisatiegezelschap de "Reizende Reiger" binnenkort eindelijk nog eens een voorstelling zou geven. Ik had aan Elena (na afspraak met haar ouders) beloofd dat we haar die avond zouden oppikken om samen met ons daarnaar te gaan kijken. Ik wist alleen tot deze avond niet wanneer precies die voorstelling zou plaatsvinden. 

Nu blijkt dat we de avond van de voorstelling onmogelijk naar Leuven kunnen rijden! 😞  

"Tiens-toi droit!"

Ik neuriede mezelf gisteren constant moed in met dat lied van Anne Sylvestre (nee, ik zong niet hardop, want ik zing vals) en het heeft geholpen! Vandaag liep ik al veel rechter en we konden zelfs summiere boodschappen doen (waarna mijn rug wel weer serieus pijn deed). 

Maar het gaat dus de goede weg op met die lumbago en heel binnenkort kan (moet) ik weer beginnen schoonmaken! 😒

Roger 79 jaar

Vandaag is Roger aan de beurt: hij wordt 79 jaar! Het eerste telefoontje was van Marieke (ik zat toen in de badkamer). Zij en Roger babbelden een poosje maar... toen Marieke deze avond opnieuw belde, bleek dat ze niet wist dat Roger verjaart en eigenlijk mij had willen spreken deze morgen! 😄 Het etentje bij Seany was geslaagd naar het schijnt (en onze vriend Dirk A. had  - zoals steeds uitstekend - gekookt). 

De volgende telefoontjes waren echt om Roger geluk te wensen, en hij kreeg ook heel veel berichtjes. Toch was het niet echt feest: Roger is immers geen "feestvierder". Wel genoten we van een glas Oloroso en olijven voor onze eenvoudige (maar lekkere) Vlaamse karbonaden. Daarna werd het een gewone praat- en leesavond weliswaar onderbroken door nog enkele telefoontjes. 

O ja, en ik loop nog steeds krom!

Een lumbago en vejaardagen

Vandaag werd Elena 12 jaar en onze Matadi-vriend Roger 94 jaar. Allebei waren ze heel enthousiast aan telefoon, al had Elena wat meer plannen dan Roger. Elena vertelde over haar feestje, over de cadeaus, Roger sprak vooral over zijn lectuur. 

Nadat ik een poosje met die twee had getelefoneerd, probeerde ik nogmaals (mijn) Rogers nicht te bereiken en deze keer viel ik op haar nichtje. Jeannine is inderdaad ziek (dat had ik al geraden na haar eigen telefoontje) en bedlegerig.

Daarna, nadat ik al eten voor morgen had bereid (dan vieren we weer een verjaardag), heb ik nog een paar uur mails beantwoord... en blijkbaar deed ik dat in een heel slechte zithouding, want bij het opstaan schoot er zulke pijn door mijn onderrug dat ik nu even gebogen rondloop als een heel oud vrouwtje! Dat betekent weer een paar dagen pijn lijden! 😒

Ik maak me zorgen

Rogers nicht Jeannine heeft nog steeds niet geantwoord op mijn mail met de resultaten van mijn opzoekingen. Ik heb haar zelf verschillende keren gebeld, zonder resultaat. Ik maak me dus zorgen en besef ineens dat wij niemand meer uit haar onmiddellijke familie kunnen bereiken. Haar broers zijn overleden en van haar nichten en neven heb ik geen telefoonnummer of adres.

Roger maakte zich dan weer zorgen voor vriend Karel die ook maar niet antwoordde op Rogers telefoontjes. Tot Karel deze avond zelf belde (hij had eindelijk opgemerkt dat Roger hem had proberen te bereiken). Karel had weer heel veel te vertellen en wilde al meteen afspreken maar dat zullen we jammer genoeg nog even moeten uitstellen: Roger voelt zich al veel beter maar nog steeds niet tiptop. 

Weer over die chatbot

Over vandaag valt niet veel te melden (we deden onder andere nog eens onze wekelijkse boodschappen - die steeds duurder worden) maar ik wil wel nog iets vertellen over gisterenavond. 

Vlak voor ik ging slapen, kreeg ik van Hendrik een mail die ik vandaag pas aandachtig gelezen heb. Weer over die Chat GTP. 

Een zekere Dylan Black vroeg die chatbot een taal te ontwikkelen. Het resultaat (plus de analyse van die taal en de nodige vertalingen) vind je hier.

Verbluffend, niet? Maar ook een beetje angstwekkend, vind ik!

Moe na bijna een hele dag niksen

Deze ochtend om 8:30 uur kwamen we weer aan in het ziekenhuis in Sint-Truiden. Deze keer gebeurde er zelfs na een uur wachten nog niets. Na twee uur nog steeds niets, behalve dat we weer getrakteerd werden op een kop koffie of thee. Nu zaten we alleen in die wachtkamer en nog een uurtje later had ik er alle hoeken van bestudeerd, had ik alle gangen van de afdeling onderzocht en gemerkt dat er vrij veel volk zat in de andere wachtkamertjes. Roger viel half in slaap. We kregen eindelijk gezelschap en even later kregen Roger en de twee andere patiënten een heus middagmaal: groentesoep, twee broodjes met kaas of salami en een potje chocolademousse. De soep was lekker naar het schijnt en het broodje plus het dessert die Roger me doorgaf hebben me gesmaakt. Ondertussen was het dus al 12:30 uur geworden. Ik ging even aan de balie informeren of het onderzoek nog lang op zich zou laten wachten. Waarschijnlijk, want er was een spoedgeval binnengekomen dat voorrang kreeg. We hadden alle tijd om, als we dat wilden, een kopje koffie te gaan drinken in de cafetaria. Wat we dan ook deden.
Toen we terug in "onze" wachtkamer aankwamen, kwam de dokter ons nog eens vertellen over dat spoedgeval. We wachtten nog bijna twee uur en dan ging het plotseling heel snel. Roger naar het onderzoek, Roger terug naar de wachtkamer en een korte uitleg van de dokter: de darmontsteking is praktisch helemaal verdwenen. Eind deze maand volgt er nog een onderzoek.

Tegen 16:30 uur kwamen we thuis en, hoewel we de hele dag praktisch niets hebben gedaan, we voelden  ons uitgeteld!

Het verhaal van Vlaanderen...

... is inderdaad heel interessant! En toen mijn tante-vriendin Françoise hoorde dat ik daar wilde naar kijken, wees ze me op nog andere programma's die me zouden kunnen interesseren. Ik weet dus wat te doen!

Roger lijkt steeds meer actief. Ik ben benieuwd of de ontsteking nu gestopt is!

O ja, en vandaag zou mijn vader 94 jaar zijn geworden! 

P.S. Roger lijkt het inderdaad beter te maken: hij keek zopas zelf naar de eerste aflevering van "Het verhaal van Vlaanderen"... en vindt het niet goed! 😏 Onder andere de "tussentaal" hindert hem (maar daar struikel ik al lang niet meer over). 

Veel werk!

Ondertussen heb ik met Rogers nicht gebeld, heeft ze mij de beloofde gegevens gestuurd en heb ik heel veel werk gehad met de nodige opzoekingen (en ik ben nog niet klaar). Dat soort werk doe ik graag, dus je hoort me niet klagen. Alleen zal ik vandaag geen tijd hebben om jullie mails of berichten te beantwoorden, vrienden!

Ik heb wel even naar "De afspraak" gekeken en hoorde daar voor de eerste keer (tja, ik weet het, ik ben soms wereldvreemd) over de serie "Het verhaal van Vlaanderen". Misschien de moeite om straks naar te kijken als avondafsluiter? 

ChatGPT

Toen ik gisteren zei tegen nicht Jeannine dat we zouden wachten tot Roger zich helemaal goed voelt om haar te bezoeken, beloofde ze me vandaag iets belangrijks te mailen met de vraag daar meer details over op te zoeken. Ik heb de hele dag gewacht (en me afgevraagd of ik haar moest bellen - maar Roger vond van niet) en niets gekregen. Dan maar de tijd gevuld met lectuur en zo (de jaarlijkse nieuwjaarsreceptie van de gemeente was uiteraard weer niet aan de orde).

Eigenlijk blijf ik geïntrigeerd door die ChatGPT die Hendrik me leerde kennen en ik zocht er van alles over op. Ik viel onder andere op deze uitleg en een demonstratie die weer echt verbluffend is!

Familienieuwtjes

Opvallend veel familienieuwtjes sinds gisterenavond: telefoontjes, mails, chatberichten met meestal goed nieuws en soms minder goede nieuwtjes, over verkoudheden of andere kwaaltjes. 

De vakantie is bijna ten einde en Elena vertelde over haar belevenissen, dochterlief vertelde me over hun culturele uitstapjes, Zeger kijkt uit naar nieuwe beroepsuitdagingen. Hendrik en Debby hebben enkele vakantieplannen moeten uitstellen wegens zware verkoudheden; de jongste zus van Roger had goed nieuws over zijn oudste zus die het een beetje beter zou maken. Rogers nicht Jeannine belde echter dat ze zich niet goed voelt de laatste dagen. Ik begreep wel dat ze graag een bezoekje van ons zou krijgen maar jammer genoeg ga ik dat nog even uitstellen tot Roger zich helemaal beter voelt.  

Een mail van een onbekende

Deze ochtend vind ik een mail van een mij volledig onbekende Michel S. Tot zijn familienaam S. een belletje doet rinkelen! Uiteraard, hij is de zoon van onze in 2009 overleden Matadi-vriend Eugène S.

Zodra ik doorheb wie mij die mail stuurt, realiseer ik me dat we de weduwe van Eugène zijn vergeten op de hoogte te brengen van het overlijden van Nany. En dan lees ik de mail: die weduwe W. is nog voor Nany overleden en het is pas bij het opruimen van haar huis dat zoon Michel mijn e-mailadres vond. W. was twee jaar jonger dan Nany.

Eugène heeft W. pas ontmoet na zijn terugkeer naar België en na zijn overlijden verminderde ons contact met de toch heel lieve W. 

In Matadi was de jongeman Eugène een bekende, graag geziene en kleurrijke figuur. Allerlei herinneringen aan hem komen in mij op en ik vermoed dat hetzelfde zal gelden voor zijn en onze goede vrienden Roger en Lily Beeckman aan wie ik de mail van Michel S. heb doorgestuurd!

Boodschappen en afspraken

Ik had onze uitgebreide boodschappen weer een paar dagen uitgesteld deze week maar vandaag vond ik het echt nodig wat proviand in te doen. Eigenlijk ging dat heel vlot: ik heb de indruk dat Roger toch wat minder vermoeid is. Die boodschappen gaven hem ook weer een beetje beweging, wat mooi meegenomen is.

Voor de rest verliep de dag heel rustig, met als hoogtepunt een lang telefoongesprek met mijn vriendin uit Ronse. Al drie jaar hebben we elkaar niet meer gezien (wegens de sanitaire crisis en gezondheidsproblemen bij hen en bij ons) of gesproken (we zijn geen "telefoneerders" en zij geen "brief- of mailschrijfster"). We hadden elkaar dus heel veel te vertellen en hopen dit jaar eindelijk nog eens te kunnen afspreken!

Ook even over en weer gemaild met broertje die me eraan herinnerde dat hij, zus en ik volgende maand even in Kortessem verwacht worden voor een familiezaak. Ik was dat totaal vergeten maar nu staat het in onze agenda, en ook dat we dan eindelijk nog even samen iets gaan drinken. 

Ziekenhuizen en overheid

Toen Roger voor Kerstmis in het ziekenhuis werd opgenomen, maakte ik me de bemerking dat het in ons land alles bij elkaar toch beter is dan destijds in Bourges. En dan hoor ik vandaag in het journaal dat er in het Verenigd Koninkrijk én hier ook al problemen opduiken in ziekenhuizen wegens gebrek aan personeel en te veel opnames.  

Later luisterde ik naar een gesprek tussen journalist André Bercoff en een arts over de huidige problemen in Franse ziekenhuizen (eigenaardig genoeg hoorde ik daar niets over in het journaal): blijkbaar is het daar nog veel erger gesteld dan wat wij in 2014 meemaakten! Wat in het gesprek tussen Bercoff en die arts opvalt, is dat die arts helemaal niet mals is voor de overheid!

Lusje via Thys

Roger is nog steeds niet bepaald actief en, hoewel ik niet (echt meer) ziek ben, ik ook niet (eigenlijk zou ik alweer moeten schoonmaken: toch erg dat het enige werk waar ik echt een hekel aan heb steeds terugkeert)!

Buiten wat lezen (voor mij onder andere nog steeds de blog van Guy Missotten zaliger), luieren, mijmeren en toch wat koken, gingen we even bier kopen, waarbij we een babbeltje deden met de zus van Maj die ons niet enkel goed nieuws had te melden. Er is een nieuw jaar begonnen en weer kregen we twee flesjes bier cadeau!

Daarna had Roger nog zin om wat rond te rijden in de streek en we maakten dus een lus via Thys, net over de taalgrens. Wat een mooie luchten leverde de valavond weer op!

Daklozen

Al jaren intrigeren ze me. Na een heel rustige dag (enkel een beetje gechat met Elena) zocht ik nog eens naar hun getuigenissen en vermits ik weet dat er in Frankrijk heel veel zijn... (ik weet niet hoe het in ons land is gesteld op dat gebied) viel ik onder andere op dit. 

Schrijnend maar ik begrijp dat ze liever in tenten wonen dan in die "opvangcentra" te "gaan slapen". Op deze manier ervaren ze tenminste nog een beetje solidariteit onder elkaar, al die tentbewoners, want van de overheid hoeven ze blijkbaar niet veel te verwachten!