Komt de winter te plotseling of word ik echt te oud? Ik vond het immers weer veel te koud vandaag!
Roger wilde (en dat had al lang moeten gebeuren, hoewel... ik zie ze liever liggen) de dode bladeren op de stoep bij elkaar rijven. Onze stoep is heel lang, die karwei vroeg dus wel enige tijd en ik beschouwde dat dan maar als voldoende beweging voor Roger. Ikzelf was verkleumd daarna. Het voelde aan alsof er sneeuw in de lucht hing... en kort daarop hoorde ik op de radio dat het op vele plaatsen inderdaad sneeuwde. Hier gelukkig niet (of bijna niet: slechts enkele smeltende sneeuwvlokken).
Vlak voor het avondeten bracht Roger de auto naar onze nieuwe garagist in Sint-Truiden: we hebben beslist toch iets te laten doen aan de airco. De echtgenote van de garagist bracht Roger terug naar huis en morgen, als de auto klaar zal zijn, komt ze Roger ophalen: zulke service hebben we nooit gekregen van onze vroegere garagist in Hasselt!
Voor de rest werd het een heel rustige dag binnenshuis: Sinterklaas geholpen sommige zaken in elkaar te steken, nog een paar bijkomende teksten voor Oostland nagelezen en nagedacht over een mail die we kregen van de secretaris van Heemkunde Groot Heers. Het is een forward van een mail van een zekere Paul Lambrechts, van het "Team Economie en Cultuur" in Maastricht, over het oprichten van een werkgroep Geschiedenis (over Heers). Op zich een aantrekkelijke uitnodiging maar voor Roger en mij niet op dit precieze moment (ik bedoel: terwijl wij genieten van een relatieve rust na enkele jaren heel intensief samenwerken aan het boek over de "Kleine Heerse verhalen...") en daarbij... als Elie er kan voor zorgen dat we iets kunnen schrijven over de tweede wereldoorlog zou ik daar heel graag aan meewerken. En... aan de twee projecten meewerken, zou te veel hooi op onze vork worden, vrees ik!
O ja, deze avond wilde ik gazpacho serveren (die moest echt op). Omdat het geen weer was voor een koude bereiding, probeerde ik eens opgewarmde gazpacho (ik had eerst online gezocht of dat te doen was, en dat leek oké). Maar... ikzelf vond het maar niets! Die warme azijnsmaak vond ik zelfs walgelijk!
Roger heeft zijn bord leeggegeten, ik niet, maar ik heb daarna wel twee glazen van de resterende koude gazpacho gedronken. Alleen de inhoud van mijn oorspronkelijk bord bleef over en dat heeft Roger in de koelkast gezet (we proberen zo weinig mogelijk eten weg te smijten)... en deze avond laat opgedronken. Hij zegt me dat hij geen smaakverschil proefde met niet opgewarmde gazpacho.
donderdag 30 november 2017
woensdag 29 november 2017
Koud, regenachtig en toch...
Ik hou niet van de winter en deze dagen lijkt het wel of we erin zijn beland. Heel koud en bijna constant regen vandaag! Uiteraard weer te weinig beweging voor Roger (en voor mij ook dus). Ik heb echt geen zin om buiten te komen.
Toch gingen we enkele exemplaren van "Kleine Heerse verhalen uit de Groote Oorlog" leveren aan mensen uit de buurt die een boek hadden besteld maar niet afgehaald. Dat leverde een paar interessante gesprekken op over vroeger.
Daarna even (en eindelijk) gebeld met onze zieke Matadi-vriend. Hij had heel veel te vertellen.
"Tussendoor" wilde Roger nog enkele boodschappen doen in Sint-Truiden. Hoewel ik niet hou van zoveel bezigheden op één dag, gaf ik toe: dat zou hem de gelegenheid geven nog even te bewegen.
Na het avondeten (dat we aten toen Roger terugkwam van een dokterscontrole), terwijl Roger naar een vergadering was van de cultuurraad, een lang telefoontje van Nany die had vernomen dat ik naar onze gemeenschappelijke vriend had gebeld.
Ze heeft het weer heel druk. Toen ik vertelde dat ik genoot van de (relatieve) rust deze dagen, zei ze dat ze niet dacht dat ik graag altijd thuis zou blijven om alleen met dat huishouden bezig te zijn. Waarop ik antwoordde dat ik wel andere zaken zou doen dan met dat huishouden bezig te zijn. Om me meteen te realiseren dat ik daar in feite toch heel veel tijd in steek! Zo heb ik deze avond nog eens een klein uur staan strijken (oké, het was weer lang geleden) terwijl Roger vergaderde en na het telefoontje van Nany.
O ja, tijdens onze boodschappen ontmoetten we dochter A van onze vrienden L en P. We voerden een vrij lang gesprek over vooral onderwijs. Haar kinderen gaan naar een Freinetschool. Ze vertelde hoe het daar ongeveer aan toe gaat en er kwamen bij mij vage herinneringen boven (ik heb daar heel lang geleden over moeten schrijven, na opzoekingen uiteraard, voor een cursusboek van Educatel).
Deze avond heb ik weer gezocht naar de essentie van die Freinetscholen (nee, ik ben niet naar de zolder geklommen om te zoeken naar een exemplaar van die cursus). Ik vond onder andere dit online. Heb ik het mis als ik denk dat het gewone basisonderwijs daar een beetje naartoe neigt tegenwoordig?
Toch gingen we enkele exemplaren van "Kleine Heerse verhalen uit de Groote Oorlog" leveren aan mensen uit de buurt die een boek hadden besteld maar niet afgehaald. Dat leverde een paar interessante gesprekken op over vroeger.
Daarna even (en eindelijk) gebeld met onze zieke Matadi-vriend. Hij had heel veel te vertellen.
"Tussendoor" wilde Roger nog enkele boodschappen doen in Sint-Truiden. Hoewel ik niet hou van zoveel bezigheden op één dag, gaf ik toe: dat zou hem de gelegenheid geven nog even te bewegen.
Na het avondeten (dat we aten toen Roger terugkwam van een dokterscontrole), terwijl Roger naar een vergadering was van de cultuurraad, een lang telefoontje van Nany die had vernomen dat ik naar onze gemeenschappelijke vriend had gebeld.
Ze heeft het weer heel druk. Toen ik vertelde dat ik genoot van de (relatieve) rust deze dagen, zei ze dat ze niet dacht dat ik graag altijd thuis zou blijven om alleen met dat huishouden bezig te zijn. Waarop ik antwoordde dat ik wel andere zaken zou doen dan met dat huishouden bezig te zijn. Om me meteen te realiseren dat ik daar in feite toch heel veel tijd in steek! Zo heb ik deze avond nog eens een klein uur staan strijken (oké, het was weer lang geleden) terwijl Roger vergaderde en na het telefoontje van Nany.
O ja, tijdens onze boodschappen ontmoetten we dochter A van onze vrienden L en P. We voerden een vrij lang gesprek over vooral onderwijs. Haar kinderen gaan naar een Freinetschool. Ze vertelde hoe het daar ongeveer aan toe gaat en er kwamen bij mij vage herinneringen boven (ik heb daar heel lang geleden over moeten schrijven, na opzoekingen uiteraard, voor een cursusboek van Educatel).
Deze avond heb ik weer gezocht naar de essentie van die Freinetscholen (nee, ik ben niet naar de zolder geklommen om te zoeken naar een exemplaar van die cursus). Ik vond onder andere dit online. Heb ik het mis als ik denk dat het gewone basisonderwijs daar een beetje naartoe neigt tegenwoordig?
dinsdag 28 november 2017
Te weinig beweging: de winter komt eraan
Gisteren en vandaag geen wandeling: we vonden het veel te koud. Komt daarbij dat het gisteren de hele dag heeft geregend. Vandaag was het beter weer maar nog heel koud... en eigenlijk zouden we geen tijd gevonden hebben voor een wandeling, vrees ik.
Deze ochtend eindelijk bezoek gekregen van de afbreker. We moeten een beroep doen op een architect om die stallen af te breken (dat vermoedden we al). De afbreker kent er een goede en zal die met ons in contact brengen.
Deze middag evaluatievergadering (met taart!) van de werkgroep WO I. Iedereen is tevreden over de samenwerking en het resultaat. De gemeente biedt volgend jaar de leden van de werkgroep een daguitstap naar Ieper aan... en we overwegen samen iets te schrijven rond WO II in Heers. Alleen zal het daarvoor nog moeilijker zijn aan gegevens te geraken.
Na onze snelle boodschappen voor het avondmaal gezorgd (een lekker gerecht in elkaar geflanst met een restje broccoli en selder, paprika, uien, roodbaars, gamba's, sojasaus, kurkuma en gember).
En om de dag te eindigen, na een uurtje lectuur, het volgend nummer van Oostland (van de KVLS) nagelezen voor het naar de drukker wordt gestuurd.
Ik ben tevreden over mijn dag maar... we zouden wel opnieuw een beetje meer moeten bewegen!
Deze ochtend eindelijk bezoek gekregen van de afbreker. We moeten een beroep doen op een architect om die stallen af te breken (dat vermoedden we al). De afbreker kent er een goede en zal die met ons in contact brengen.
Deze middag evaluatievergadering (met taart!) van de werkgroep WO I. Iedereen is tevreden over de samenwerking en het resultaat. De gemeente biedt volgend jaar de leden van de werkgroep een daguitstap naar Ieper aan... en we overwegen samen iets te schrijven rond WO II in Heers. Alleen zal het daarvoor nog moeilijker zijn aan gegevens te geraken.
Na onze snelle boodschappen voor het avondmaal gezorgd (een lekker gerecht in elkaar geflanst met een restje broccoli en selder, paprika, uien, roodbaars, gamba's, sojasaus, kurkuma en gember).
En om de dag te eindigen, na een uurtje lectuur, het volgend nummer van Oostland (van de KVLS) nagelezen voor het naar de drukker wordt gestuurd.
Ik ben tevreden over mijn dag maar... we zouden wel opnieuw een beetje meer moeten bewegen!
zondag 26 november 2017
Diepenbeek
Vandaag werd dochterlief 38 jaar!
Roger en ik zouden naar de interactieve wetenschapmarkt in Diepenbeek gaan. Daar aangekomen bleek er zoveel volk te zijn dat we rechtsomkeer maakten. Die markt vond plaats op de universitaire campus (die ik voor het eerst zag) en ik maakte bij mezelf de bedenking dat zulke campus veel minder gezellig is dan een universitaire stad als Leuven, waar alle faculteiten doorheen de gewone stad zijn verspreid. Althans voor de studenten, want ik kan me voorstellen dat het voor de burgers overlast kan meebrengen.
Opdat Roger toch wat beweging zou krijgen, liepen we wat rond in Diepenbeek zelf en brachten we een bezoekje aan de Sint-Servatiuskerk. Het werd weer een vrij korte wandeling, want het was veel te koud!
Roger en ik zouden naar de interactieve wetenschapmarkt in Diepenbeek gaan. Daar aangekomen bleek er zoveel volk te zijn dat we rechtsomkeer maakten. Die markt vond plaats op de universitaire campus (die ik voor het eerst zag) en ik maakte bij mezelf de bedenking dat zulke campus veel minder gezellig is dan een universitaire stad als Leuven, waar alle faculteiten doorheen de gewone stad zijn verspreid. Althans voor de studenten, want ik kan me voorstellen dat het voor de burgers overlast kan meebrengen.
Opdat Roger toch wat beweging zou krijgen, liepen we wat rond in Diepenbeek zelf en brachten we een bezoekje aan de Sint-Servatiuskerk. Het werd weer een vrij korte wandeling, want het was veel te koud!
 |
| Foto's Roger |
zaterdag 25 november 2017
Neerrepen
Op deze rustige zaterdag wilde ik nog eens gaan wandelen in Neerrepen, onder andere naar het graf van mijn overgrootouders van vaders kant.
De kerk was open, dus gingen we er even binnen.
Daarna de eigenlijke wandeling, niet héél lang: het was veel te koud.
We reden terug naar huis onder een prachtige avondlucht:
Terwijl we een glaasje Oloroso dronken, zorgde ik voor het avondeten (nasi goreng). Heel lekker!
En na het avondeten, keken we samen naar nog een aflevering van "Eigen kweek". Een geslaagde dag voor mij!
Hoewel... deze avond nog dit gelezen (nadat ik op de radio hoorde over de weer uit de hand gelopen betoging in Brussel). Zal Houellebecq gelijk krijgen?
 |
| Foto Roger |
 |
| Foto's Roger |
We reden terug naar huis onder een prachtige avondlucht:
 |
| Eigen foto |
 |
| Foto's Roger |
En na het avondeten, keken we samen naar nog een aflevering van "Eigen kweek". Een geslaagde dag voor mij!
Hoewel... deze avond nog dit gelezen (nadat ik op de radio hoorde over de weer uit de hand gelopen betoging in Brussel). Zal Houellebecq gelijk krijgen?
vrijdag 24 november 2017
Eindelijk nog wat tijd gevonden voor "onze zieke"
Deze middag kochten we vlees voor deze avond (ik wilde selder met gehaktballetjes op de manier van mijn oma Marraine bereiden) en daarna gingen we even kijken wat Sinterklaas te bieden had bij "Action". Daar kwamen we Elie Missotten, de coördinator van de werkgroep WOI, tegen. Heel binnenkort komt er een evaluatievergadering.
We reden daarna naar het revalidatiecentrum waar onze familiezieke verblijft. Het was al lang geleden! Ze ontving ons weer met een brede glimlach en een warme knuffel maar kreeg nog steeds niet gezegd wat ze wil zeggen. Je voelt dat ze het gebrek aan woorden probeert te compenseren met lichaamstaal en mimiek (dat was heel duidelijk bijvoorbeeld toen ik haar mijn nieuwe handtasje toonde), maar wij begrijpen die niet altijd. Ze probeert dan opnieuw wat te zeggen maar de enige woorden die ze kan vinden, en die ze dan maar op alle tonen herhaalt, vertalen duidelijk niet wat ze allemaal voelt en denkt.
Mijn zus Bie heeft me uitgelegd dat we mogen verwachten dat, na een heel lange revalidatie, "onze" zieke opnieuw zal kunnen praten. Ik vertelde dat tegen de echtgenoot van de zieke en hoop zo dat Bie gelijk krijgt! Wat bewonder ik die echtgenoot trouwens! Maar ik vermoed dat het voor haar het ergste is: ik heb duidelijk de indruk dat ze wil communiceren, wat dus niet lukt. Vreselijk!
O ja, vandaag, nog voordat we dat vlees gingen kopen, naar Nany gebeld die op 22 november toch zoveel te vertellen had terwijl ik geen tijd had om te luisteren. Ze had inderdaad veel te vertellen: ik kreeg er bijna geen woord tussen! 😏Wat heeft die nog een druk leven, zeg! En... ze begint zichzelf oud te voelen, want af en en toe heeft ze bijvoorbeeld nood aan een heel kort dutje! Nany is wel 86 jaar sinds 10 mei van dit jaar!
Toen we rond 18:30 uur terug thuis waren van ons ziekenbezoek, heb ik snel die selder met balletjes klaargemaakt. Een heel eenvoudig maar zo lekker recept van mijn marraine zaliger!
En daarna, nadat ik een paar mails had beantwoord, keken Roger en ik samen naar de derde aflevering van het tweede seizoen van "Eigen kweek". Roger lijkt het even goed te vinden als ik!😄
We reden daarna naar het revalidatiecentrum waar onze familiezieke verblijft. Het was al lang geleden! Ze ontving ons weer met een brede glimlach en een warme knuffel maar kreeg nog steeds niet gezegd wat ze wil zeggen. Je voelt dat ze het gebrek aan woorden probeert te compenseren met lichaamstaal en mimiek (dat was heel duidelijk bijvoorbeeld toen ik haar mijn nieuwe handtasje toonde), maar wij begrijpen die niet altijd. Ze probeert dan opnieuw wat te zeggen maar de enige woorden die ze kan vinden, en die ze dan maar op alle tonen herhaalt, vertalen duidelijk niet wat ze allemaal voelt en denkt.
Mijn zus Bie heeft me uitgelegd dat we mogen verwachten dat, na een heel lange revalidatie, "onze" zieke opnieuw zal kunnen praten. Ik vertelde dat tegen de echtgenoot van de zieke en hoop zo dat Bie gelijk krijgt! Wat bewonder ik die echtgenoot trouwens! Maar ik vermoed dat het voor haar het ergste is: ik heb duidelijk de indruk dat ze wil communiceren, wat dus niet lukt. Vreselijk!
O ja, vandaag, nog voordat we dat vlees gingen kopen, naar Nany gebeld die op 22 november toch zoveel te vertellen had terwijl ik geen tijd had om te luisteren. Ze had inderdaad veel te vertellen: ik kreeg er bijna geen woord tussen! 😏Wat heeft die nog een druk leven, zeg! En... ze begint zichzelf oud te voelen, want af en en toe heeft ze bijvoorbeeld nood aan een heel kort dutje! Nany is wel 86 jaar sinds 10 mei van dit jaar!
Toen we rond 18:30 uur terug thuis waren van ons ziekenbezoek, heb ik snel die selder met balletjes klaargemaakt. Een heel eenvoudig maar zo lekker recept van mijn marraine zaliger!
En daarna, nadat ik een paar mails had beantwoord, keken Roger en ik samen naar de derde aflevering van het tweede seizoen van "Eigen kweek". Roger lijkt het even goed te vinden als ik!😄
donderdag 23 november 2017
"Date"
Roger en ik hebben een afspraak. Afijn, "rendez-vous"... nee, "date" zegt men tegenwoordig.
Een hele poos geleden vroeg ik hem - omdat ik ons leven weer veel te druk begon te vinden - of we dit jaar rond mijn verjaardag een paar rustige dagen onder ons konden inlassen. Roger ging akkoord maar de tijd werd ons niet gegund (zie vorige dagen).
Daarom besloten we het weekend na mijn verjaardag vrij te houden om gewoon te genieten van elkaars gezelschap.
Maar... onlangs kregen we een uitnodiging voor de Algemene Vergadering van de KVLS op 25 november (ongeveer één maand later dan gewoonlijk, waarschijnlijk omwille van Edith Oeyen's operatie).
Roger en ik begonnen te twijfelen. Zouden we daar toch naartoe gaan? Uiteindelijk besliste ik dat we het niet zouden doen (en deze middag heb ik weer even getwijfeld maar ik heb daar toch niet aan toegegeven).
Mijn redenering was dat als die "date" was met een derde, we ons er zeker zouden aan houden.
Welnu, deze keer gaat het over een "date" tussen Roger en mij, en er is volgens mij geen enkele reden om die niet na te komen omdat we zogezegd toch bijna constant bij elkaar zijn. Een afspraak is een afspraak, met wie dan ook!
Uiteraard heb ik een licht schuldgevoel tegenover de KVLS... maar ik zal maar proberen dat zo snel mogelijk van mij af te schudden zeker?
Nu is het wel zo dat ik geen bestuurslid meer ben en ze me niet echt nodig hebben!
Een hele poos geleden vroeg ik hem - omdat ik ons leven weer veel te druk begon te vinden - of we dit jaar rond mijn verjaardag een paar rustige dagen onder ons konden inlassen. Roger ging akkoord maar de tijd werd ons niet gegund (zie vorige dagen).
Daarom besloten we het weekend na mijn verjaardag vrij te houden om gewoon te genieten van elkaars gezelschap.
Maar... onlangs kregen we een uitnodiging voor de Algemene Vergadering van de KVLS op 25 november (ongeveer één maand later dan gewoonlijk, waarschijnlijk omwille van Edith Oeyen's operatie).
Roger en ik begonnen te twijfelen. Zouden we daar toch naartoe gaan? Uiteindelijk besliste ik dat we het niet zouden doen (en deze middag heb ik weer even getwijfeld maar ik heb daar toch niet aan toegegeven).
Mijn redenering was dat als die "date" was met een derde, we ons er zeker zouden aan houden.
Welnu, deze keer gaat het over een "date" tussen Roger en mij, en er is volgens mij geen enkele reden om die niet na te komen omdat we zogezegd toch bijna constant bij elkaar zijn. Een afspraak is een afspraak, met wie dan ook!
Uiteraard heb ik een licht schuldgevoel tegenover de KVLS... maar ik zal maar proberen dat zo snel mogelijk van mij af te schudden zeker?
Nu is het wel zo dat ik geen bestuurslid meer ben en ze me niet echt nodig hebben!
Tot u spreken de hersenen van Guido Gezelle
Deze middag namen we nog eens de bus naar Hasselt om de presentatie bij te wonen van Boudewijns nieuwe boek "Tot u spreken de hersenen van Guido Gezelle". Veel volk, interessante toespraken, enkele mensen van de KVLS teruggezien en ook Honoré (die ons jaren geleden een helikoptersimulatie aanbood in Bierzet) die we al jaren niet meer hadden ontmoet. Heel gezellig dus, met als gevolg dat we pas rond 18 uur de bus terugnamen naar Heers, nadat we eerst, in een winkeltje daar vlakbij, de laatste bundel van Willy Nelissen, Ivo Konings en Herman Rohaert kochten. Het boek van Boudewijn hoefden we niet te kopen: we hadden het cadeau gekregen (omdat we het typoscript hadden nagelezen, vermoed ik).
We waren dus vrij laat thuis (wat oorspronkelijk niet onze bedoeling was) en voor het avondeten werd het weer improviseren (onder andere een soort maaltijdsoep gemaakt van restjes van eergisteren en kikkererwten).
Honoré woont ook in Heers en beweerde niets te hebben vernomen over "ons" boek en de tentoonstelling. Zeer eigenaardig! Dat de mensen van de KVLS het niet wisten is begrijpelijker (al hadden ze het kunnen weten als ze mijn blog volgden!😏)
 |
| De uitgever, Dirk Hermans |
 |
| Schepen van cultuur Karolien Mondelaers |
 |
| Boudewijn Knevels (foto's Roger) |
Honoré woont ook in Heers en beweerde niets te hebben vernomen over "ons" boek en de tentoonstelling. Zeer eigenaardig! Dat de mensen van de KVLS het niet wisten is begrijpelijker (al hadden ze het kunnen weten als ze mijn blog volgden!😏)
woensdag 22 november 2017
68 jaar al!
Al dachten we er niet echt aan deze ochtend, we werden er aan herinnerd door al de mails die binnenkwamen, de kaartjes die we in de bus vonden en Nany die, na een kaartje en een sms, belde. Helaas voor haar (want ze zei meteen dat ze veel te vertellen had) was dat net voor wij naar het Leuvense moesten vertrekken: ik kon dus maar heel kort aan telefoon hangen.
Elena stond me op te wachten aan de ingang van de speelplaats en verklapte me dat ze een mandala voor mij had getekend. Matthias verscheen iets later en vertelde over zijn cadeau waar hij nog de laatste hand moest aan leggen: een sinterklaasmijter!
Samen haalden we Eva bij onthaalmoeder Lutti.
Na het middagmaal kreeg ik van Elena mijn cadeau, van Matthias de mijter die hij had afgewerkt, wilde Eva ook iets "tekenen" voor mij, en verraste dochterlief mij met een prachtig zelfgemaakt handtasje en gsm-hoesje.
Buurmeisje Anna kwam spelen en voorlezen voor Eva en Elena, Matthias en Eva puzzelden samen en alle vier aten ze een koekje en wat fruit. Elena ging naar de zwemles met haar mama, Matthias en Eva keken even tv.
Als avondeten aten de kindjes, hun papa, Roger en ik (dochterlief was gaan lesgeven) kip, sla of appelmoes en gebakken aardappelen met een glas uitstekende wijn (voor de volwassenen). Voor mij een heel feestelijk eten: Roger lust geen kip en dus maak ik dat nooit klaar.
Roger en ik reden terug naar Haspengouw waar ik in de bus een "feestelijk" pakje van Bolcom vond: het tweede seizoen van "Eigen Kweek". Ik weet wie me dat gunt: heel erg bedankt, gulle schenker!
Ik vond thuis ook een mail van Jan Gerits die nog enkele aanpassingen wilde aan de jongste Limburgse monografie. Die heb ik ingevoerd en nu gaan Roger en ik kijken naar de eerste aflevering van het tweede seizoen van "Eigen Kweek".
Elena stond me op te wachten aan de ingang van de speelplaats en verklapte me dat ze een mandala voor mij had getekend. Matthias verscheen iets later en vertelde over zijn cadeau waar hij nog de laatste hand moest aan leggen: een sinterklaasmijter!
Samen haalden we Eva bij onthaalmoeder Lutti.
Na het middagmaal kreeg ik van Elena mijn cadeau, van Matthias de mijter die hij had afgewerkt, wilde Eva ook iets "tekenen" voor mij, en verraste dochterlief mij met een prachtig zelfgemaakt handtasje en gsm-hoesje.
 |
| Eigen foto's |
 |
| Eigen foto's |
 |
| Eigen foto |
Ik vond thuis ook een mail van Jan Gerits die nog enkele aanpassingen wilde aan de jongste Limburgse monografie. Die heb ik ingevoerd en nu gaan Roger en ik kijken naar de eerste aflevering van het tweede seizoen van "Eigen Kweek".
maandag 20 november 2017
De wereld is klein!
Deze ochtend gingen we een paar uur helpen de tentoonstelling afbreken.
Het gaf daarna een raar gevoel afscheid te nemen na die jaren intensieve samenwerking.
Roger en ik reden naar Sint-Truiden waar we hadden afgesproken met vriend Karel.
Het werd een gezellige middag zonder wandeling omdat het constant miezerde. Dan maar nieuwtjes uitgewisseld en herinneringen opgehaald terwijl we in Nieuwenhoven genoten van spek, eieren en groentjes en een paar biertjes. Ik vertelde onder andere over de Limburgse Monografieën en dus ook over Jan Gerits en Karel zei dat zijn moeder zaliger als medewerkster aan "Ons Heem" Jan goed gekend heeft. Jan Gerits heeft dat zopas bevestigd per mail. Wat is de wereld klein!
 |
| Eigen foto's |
Roger en ik reden naar Sint-Truiden waar we hadden afgesproken met vriend Karel.
Het werd een gezellige middag zonder wandeling omdat het constant miezerde. Dan maar nieuwtjes uitgewisseld en herinneringen opgehaald terwijl we in Nieuwenhoven genoten van spek, eieren en groentjes en een paar biertjes. Ik vertelde onder andere over de Limburgse Monografieën en dus ook over Jan Gerits en Karel zei dat zijn moeder zaliger als medewerkster aan "Ons Heem" Jan goed gekend heeft. Jan Gerits heeft dat zopas bevestigd per mail. Wat is de wereld klein!
zondag 19 november 2017
De tentoonstelling is afgelopen
Vorige vrijdag waren Roger en ik van dienst op de tentoonstelling "Kleine Heerse verhalen uit de Groote Oorlog", van 13 tot 18 uur. Omdat dochterlief de tentoonstelling graag wilde bezoeken, ze dit weekend niet kon en door de week pas na 18 uur kon komen, wilden de uitbaters graag de schuur openhouden tot iets later. Elena, Matthias, Eva en hun ouders arriveerden iets over 18 uur. Ze vonden het allemaal heel interessant en de kindjes niet in het minst het appelsapje en het gebakje dat ze kregen.
Rong 19 uur reden we naar huis waar ik snel voor eten zorgde terwijl Matthias speelde en zijn zusjes tekenden.
Gelukkig had ik donderdagavond al het meeste voorbereid voor ons avondmaal zodat we al rond 19:30 uur aan tafel konden.
Kort na het vertrek van onze gasten haalden Roger en ik Hendrik af aan het station van Sint-Truiden. Een rest eten werd opgewarmd, de vaatwasser en de wasmachine draaiden tweemaal, we hingen was te drogen en begonnen aan een lange praatavond.
Gisteren, zaterdag dus, stonden we laat op, deden enkele boodschappen, reden nog eens langs de tentoonstelling waar heel veel volk was, dronken er iets, kwamen thuis om te eten (en ik eerst te koken uiteraard). Hendrik heeft onze tentoonstelling met veel aandacht bestudeerd en zei ons dat hij het allemaal heel interessant vond.
Weer een lange praatavond maar we gingen toch iets vroeger slapen: vandaag werden Roger en ik al om 9:30 uur verwacht in Opheers.
We zouden daar de wacht houden (en boeken verkopen: de hele oplage is verkocht!) terwijl de andere leden van de werkgroep en meer dan 100 andere mensen de inhuldiging van een nieuw monument voor oud-strijders bijwoonden. Al dat volk kwam daarna naar de tentoonstelling waar ze (evenals wij) een broodmaaltijd kregen aangeboden.
Iets over 12 uur vertrokken Roger en ik terug naar huis. Er werd nog gepraat met Hendrik, we speelden Switch, Hendrik pakte zijn spullen in, ik belde naar Nany en om 17 uur reden we weer naar de Herkenrodehoeve. Daar aten we gezellig frietjes en vlees met de andere leden van de werkgroep.
Waarna we afscheid namen van elkaar en Roger en ik Hendrik naar het station van Sint-Truiden brachten. De tentoonstelling is afgelopen... En wij zullen nu iets meer vrije tijd krijgen.
Hoewel... nog niet meteen: binnenkort onder andere een afspraak met vriend Karel, de presentatie van het jongste boek van Boudewijn... en deze avond heeft Jan Gerits me de wijzigingen doorgestuurd die moeten aangebracht worden aan de jongste monografie.
Rong 19 uur reden we naar huis waar ik snel voor eten zorgde terwijl Matthias speelde en zijn zusjes tekenden.
 |
| Eigen foto's |
Kort na het vertrek van onze gasten haalden Roger en ik Hendrik af aan het station van Sint-Truiden. Een rest eten werd opgewarmd, de vaatwasser en de wasmachine draaiden tweemaal, we hingen was te drogen en begonnen aan een lange praatavond.
Gisteren, zaterdag dus, stonden we laat op, deden enkele boodschappen, reden nog eens langs de tentoonstelling waar heel veel volk was, dronken er iets, kwamen thuis om te eten (en ik eerst te koken uiteraard). Hendrik heeft onze tentoonstelling met veel aandacht bestudeerd en zei ons dat hij het allemaal heel interessant vond.
Weer een lange praatavond maar we gingen toch iets vroeger slapen: vandaag werden Roger en ik al om 9:30 uur verwacht in Opheers.
We zouden daar de wacht houden (en boeken verkopen: de hele oplage is verkocht!) terwijl de andere leden van de werkgroep en meer dan 100 andere mensen de inhuldiging van een nieuw monument voor oud-strijders bijwoonden. Al dat volk kwam daarna naar de tentoonstelling waar ze (evenals wij) een broodmaaltijd kregen aangeboden.
 |
| Eigen foto's |
Iets over 12 uur vertrokken Roger en ik terug naar huis. Er werd nog gepraat met Hendrik, we speelden Switch, Hendrik pakte zijn spullen in, ik belde naar Nany en om 17 uur reden we weer naar de Herkenrodehoeve. Daar aten we gezellig frietjes en vlees met de andere leden van de werkgroep.
Waarna we afscheid namen van elkaar en Roger en ik Hendrik naar het station van Sint-Truiden brachten. De tentoonstelling is afgelopen... En wij zullen nu iets meer vrije tijd krijgen.
Hoewel... nog niet meteen: binnenkort onder andere een afspraak met vriend Karel, de presentatie van het jongste boek van Boudewijn... en deze avond heeft Jan Gerits me de wijzigingen doorgestuurd die moeten aangebracht worden aan de jongste monografie.
donderdag 16 november 2017
Heel veel bezoekers vandaag
Nadat mijn vertaling was geleverd, belde ik Roger die al op de tentoonstelling was. Hij kwam mij halen en we brachten de rest van de middag door op de Herkenrodehoeve.
Heel veel bezoekers vandaag en veel boeken verkocht!
Deze avond al veel voorbereidingen getroffen voor het avondmaal van morgen: we krijgen dan bezoek en hebben weinig tijd om iets voor te bereiden.
Dat ons huis er rommelig en relatief vuil bijligt, moeten die bezoekers er maar bijnemen.
Heel veel bezoekers vandaag en veel boeken verkocht!
 |
| Eigen foto's |
Dat ons huis er rommelig en relatief vuil bijligt, moeten die bezoekers er maar bijnemen.
woensdag 15 november 2017
Weer druk!
Terwijl we deze ochtend de tentoonstelling samen met Elie, Jef, Benny en Georges "bewaakten" kreeg ik weer twee vertaalverzoeken binnen. Helaas, wij moesten om 11 uur vertrekken om te gaan babysitten. Toch wilde ik de vertalingen niet afwijzen...
Ik besloot dus iets vroeger naar huis te gaan... Om daar op groot scherm te kijken waarover de teksten precies gingen, hoeveel regels al voorkwamen in mijn vertaalgeheugen enzovoort. De ene vertaling moest immers al deze avond geleverd, de andere morgen na de middag.
Ik stond iets voor 11 uur klaar om te vertrekken toen Roger nog een groepsfoto wilde maken van twee bezoekende schoolklassen. We waren pas rond 11:15 uur thuis waar ik snel keek naar de teksten, besliste dat ik de deadline kon halen mits hard werken en de aanvragers snel een positieve mail stuurde.
Gelukkig moesten we vandaag niet langs de school: voor Elena en Matthias was het een vrije dag. Bij onthaalmoeder Lutti kwamen we wel vrij laat aan. Eva lachte zo lief naar mij toen ze me zag binnenkomen en begon meteen van alles te vertellen. Ze spreekt opvallend goed, vind ik, maakt korte zinnen, en als ze niet meteen begrepen wordt, gebruikt ze de nodige lichaamstaal.
Matthias en Elena ontvingen ons uitbundig (het was dan ook al lang geleden dat we elkaar gezien hadden) en na het eten, tijdens Eva's dutje (ze slaapt nog altijd graag veel) speelden we "kindermonopoly". Bij gewone Monopoly verlies ik al altijd (tja, geld en ik!) en je gelooft het niet, hier verloor ik ook! Matthias won, en dat was de eerste keer, vertelde hij mij.
We speelden ook met de poppen en met boerderijdiertjes. Daarna keken de kindjes naar filmpjes (over Sinterklaas, uiteraard), werd Eva wakker die na enkele druiven en een koekje een van de poppen wilde "soep te eten" geven. Ze vertelt dan wat ze wil/gaat doen en ik heb de indruk haar mama weer bezig te zien als peuter. Heel leuk maar tegelijkertijd nostalgisch gevoel!
Kort voor Elena met haar mama terugkwam van de zwemles (Matthias en Eva hadden filmpjes bekeken en samen gespeeld met de kussens in de salon) begon ik te koken: broccoli en worst. Van de broccolisteeltjes maakte ik soep en toen dochterlief thuiskwam en graag van de soep wilde proeven, besloot Eva ook een bordje soep te eten.
Matthias en Elena wilden geen soep maar aten goed van het hoofdgerecht. Toen hun papa thuiskwam, liet ik hem zelf zijn eigen portie opwarmen (onze dochter was toen al les gaan geven) en vertrokken Roger en ik naar huis.
De eerste vertaling is twee uur geleden geleverd. De tweede heb ik klaar op het nalezen na... Maar dat is voor morgen: nu ben ik veel te moe.
Tijdens het babysitten kreeg ik een telefoontje van Jan Gerits die zich excuseerde omdat hij me de laatste toe te voegen wijzigingen aan de jongste monografie nog niet had kunnen doorsturen. Ik stelde hem gerust: we hebben nog tijd genoeg vermits ik de drukproeven van Oostland nog niet heb aangekregen en Edith (die nu terug thuis is, heb ik vernomen) verlangt dat ik de tekst van de monografie naar de drukker stuur precies wanneer zij de tekst van Oostland opstuurt!
Terwijl ik dat tegen Jan zei, besefte ik dat ik ook die drukproeven mag verwachten heel binnenkort... en de volgende dagen zullen al zo druk zijn!
Ik besloot dus iets vroeger naar huis te gaan... Om daar op groot scherm te kijken waarover de teksten precies gingen, hoeveel regels al voorkwamen in mijn vertaalgeheugen enzovoort. De ene vertaling moest immers al deze avond geleverd, de andere morgen na de middag.
Ik stond iets voor 11 uur klaar om te vertrekken toen Roger nog een groepsfoto wilde maken van twee bezoekende schoolklassen. We waren pas rond 11:15 uur thuis waar ik snel keek naar de teksten, besliste dat ik de deadline kon halen mits hard werken en de aanvragers snel een positieve mail stuurde.
Gelukkig moesten we vandaag niet langs de school: voor Elena en Matthias was het een vrije dag. Bij onthaalmoeder Lutti kwamen we wel vrij laat aan. Eva lachte zo lief naar mij toen ze me zag binnenkomen en begon meteen van alles te vertellen. Ze spreekt opvallend goed, vind ik, maakt korte zinnen, en als ze niet meteen begrepen wordt, gebruikt ze de nodige lichaamstaal.
Matthias en Elena ontvingen ons uitbundig (het was dan ook al lang geleden dat we elkaar gezien hadden) en na het eten, tijdens Eva's dutje (ze slaapt nog altijd graag veel) speelden we "kindermonopoly". Bij gewone Monopoly verlies ik al altijd (tja, geld en ik!) en je gelooft het niet, hier verloor ik ook! Matthias won, en dat was de eerste keer, vertelde hij mij.
We speelden ook met de poppen en met boerderijdiertjes. Daarna keken de kindjes naar filmpjes (over Sinterklaas, uiteraard), werd Eva wakker die na enkele druiven en een koekje een van de poppen wilde "soep te eten" geven. Ze vertelt dan wat ze wil/gaat doen en ik heb de indruk haar mama weer bezig te zien als peuter. Heel leuk maar tegelijkertijd nostalgisch gevoel!
 |
| Eigen foto |
 |
| Eigen foto |
De eerste vertaling is twee uur geleden geleverd. De tweede heb ik klaar op het nalezen na... Maar dat is voor morgen: nu ben ik veel te moe.
Tijdens het babysitten kreeg ik een telefoontje van Jan Gerits die zich excuseerde omdat hij me de laatste toe te voegen wijzigingen aan de jongste monografie nog niet had kunnen doorsturen. Ik stelde hem gerust: we hebben nog tijd genoeg vermits ik de drukproeven van Oostland nog niet heb aangekregen en Edith (die nu terug thuis is, heb ik vernomen) verlangt dat ik de tekst van de monografie naar de drukker stuur precies wanneer zij de tekst van Oostland opstuurt!
Terwijl ik dat tegen Jan zei, besefte ik dat ik ook die drukproeven mag verwachten heel binnenkort... en de volgende dagen zullen al zo druk zijn!
dinsdag 14 november 2017
Verveling?
'Ik ga me vervelen,' dacht ik toen we deze middag naar de tentoonstelling reden. Ik vergiste me: er kwam een klas langs...
En kennissen met wie we een babbeltje konden slaan...
En ik kon nog eens op mijn gemak alles lezen en bekijken (hoewel ik daar intriest van word, niet van de tentoonstelling op zich, want die vind ik meer dan geslaagd, wel van de herinneringen die er worden opgehaald).
En... we dronken, met de andere leden van de werkgroep en enkele bezoekers onder wie Maj, een lekker biertje.
Toen we thuiskwamen merkte ik dat een vertaaljob op mij wachtte: ik had die mail niet opgemerkt omdat er de hele dag mailtjes van vrienden binnenkwamen en die vertalingsaanvraag daartussen verscholen zat. Daar dan maar aan gewerkt in plaats van voor eten te zorgen (we aten snel wat soep, een restje vlees en een beetje brood).
Ik heb me dus helemaal niet verveeld... maar volgende keer trek ik wel een dikkere trui aan dan vandaag!😏
En kennissen met wie we een babbeltje konden slaan...
En ik kon nog eens op mijn gemak alles lezen en bekijken (hoewel ik daar intriest van word, niet van de tentoonstelling op zich, want die vind ik meer dan geslaagd, wel van de herinneringen die er worden opgehaald).
En... we dronken, met de andere leden van de werkgroep en enkele bezoekers onder wie Maj, een lekker biertje.
Toen we thuiskwamen merkte ik dat een vertaaljob op mij wachtte: ik had die mail niet opgemerkt omdat er de hele dag mailtjes van vrienden binnenkwamen en die vertalingsaanvraag daartussen verscholen zat. Daar dan maar aan gewerkt in plaats van voor eten te zorgen (we aten snel wat soep, een restje vlees en een beetje brood).
 |
| Klaprozen gemaakt door de bezoekende klas (eigen foto's) |
maandag 13 november 2017
Wat ben ik toch vreselijk onhandig!
Ik was deze avond gezellig enkele mails aan het beantwoorden toen ik vond dat het "damptoestel" dat ik op dat moment gebruikte niet echt meer voldoening gaf. Batterij leeg? Ik koppelde het toestel aan een lader maar zelfs na een uur kon ik er geen damp uit krijgen (gelukkig heb ik nog een vorig toestel dat ik dan maar in gebruik nam). Ik vermoedde dus dat de coil moet vervangen worden.
Ja maar... Zoiets vind ik altijd heel moeilijk! En het is nog maar de tweede keer dat ik dit doe met dit toestel. Ik heb een gebruiksaanwijzing maar die is zo klein gedrukt dat ik liever online zocht. Ik vond dit. En volgde de aanwijzingen. Ik vond de gebruikte coil terug in heel de constructie van mijn toestel maar kreeg hem er niet uit. En ik kon dus geen nieuwe coil installeren.
Dat wordt weer naar de tabaksverkoper rijden en hulp vragen. Wat ben ik toch vreselijk onhandig!😞
Ja maar... Zoiets vind ik altijd heel moeilijk! En het is nog maar de tweede keer dat ik dit doe met dit toestel. Ik heb een gebruiksaanwijzing maar die is zo klein gedrukt dat ik liever online zocht. Ik vond dit. En volgde de aanwijzingen. Ik vond de gebruikte coil terug in heel de constructie van mijn toestel maar kreeg hem er niet uit. En ik kon dus geen nieuwe coil installeren.
Dat wordt weer naar de tabaksverkoper rijden en hulp vragen. Wat ben ik toch vreselijk onhandig!😞
zondag 12 november 2017
Nany belde vandaag en we vonden een lief kaartje in de bus
Ik had deze avond Nany (dat is mijn moeder dus) aan telefoon. Ze had veel te vertellen over haar weekend. En genoot duidelijk van het gesprek (dat daardoor nogal uitliep). Ze klaagde echter ook over de vermoeidheid die ze tegenwoordig geregeld voelt.
Ik herinnerde haar eraan dat ze al 86 jaar is en tekeergaat als een vrouw van 40. Ze is maar gelukkig als ze van het ene evenement naar de andere reünie kan lopen (ja, lopen: ze heeft geen auto), terwijl ik (bijvoorbeeld) op mijn leeftijd al heel blij ben dat we geen enkele verplichting hebben deze zondag.
Ik heb het altijd raar gevonden als mensen uitwendige prikkels nodig hebben om zich gelukkig te voelen. Is het omdat ze anderen nodig hebben om energie op te laden? (Ik heb daar - lang geleden - zelfs een romannetje over geschreven: "Incubi").
Voor mij geldt het tegenovergestelde: ik kan pas opladen als ik even de kans krijg alleen te zijn, waarbij de aanwezigheid van mijn (meestal stille) Roger de uitzondering uitmaakt.
O ja, vandaag in de brievenbus ook onder andere een mooi kaartje gevonden van Maj en Charlie. Om Roger en mij te feliciteren en te bedanken voor het boek van de werkgroep WOI. Heel fel bedankt, Charlie en Maj, maar vergeet niet dat alle leden van de werkgroep heel veel tijd in dat boek gestoken hebben.
Alleen is het waarschijnlijk zo dat ik de enige was die er hier over schreef en dat daardoor de indruk is ontstaan bij sommige mensen dat Roger en ik er de meeste tijd in staken. Op sommige momenten was dat ook zo natuurlijk, maar op andere momenten waren andere leden echt meer in de weer dan wij!
Ik herinnerde haar eraan dat ze al 86 jaar is en tekeergaat als een vrouw van 40. Ze is maar gelukkig als ze van het ene evenement naar de andere reünie kan lopen (ja, lopen: ze heeft geen auto), terwijl ik (bijvoorbeeld) op mijn leeftijd al heel blij ben dat we geen enkele verplichting hebben deze zondag.
Ik heb het altijd raar gevonden als mensen uitwendige prikkels nodig hebben om zich gelukkig te voelen. Is het omdat ze anderen nodig hebben om energie op te laden? (Ik heb daar - lang geleden - zelfs een romannetje over geschreven: "Incubi").
Voor mij geldt het tegenovergestelde: ik kan pas opladen als ik even de kans krijg alleen te zijn, waarbij de aanwezigheid van mijn (meestal stille) Roger de uitzondering uitmaakt.
O ja, vandaag in de brievenbus ook onder andere een mooi kaartje gevonden van Maj en Charlie. Om Roger en mij te feliciteren en te bedanken voor het boek van de werkgroep WOI. Heel fel bedankt, Charlie en Maj, maar vergeet niet dat alle leden van de werkgroep heel veel tijd in dat boek gestoken hebben.
Alleen is het waarschijnlijk zo dat ik de enige was die er hier over schreef en dat daardoor de indruk is ontstaan bij sommige mensen dat Roger en ik er de meeste tijd in staken. Op sommige momenten was dat ook zo natuurlijk, maar op andere momenten waren andere leden echt meer in de weer dan wij!
Foto's van 10 november
Ik kreeg van mijn tante Françoise enkele foto's van de opening van de tentoonstelling eergisteren.
 |
| Met Nononc |
 |
| Françoise in goed gezelschap |
 |
| Foto's Françoise of Nononc |
Abonneren op:
Posts (Atom)