Verrassingen

Boodschappendag vandaag. Vlak voor ons vertrek vind ik een berichtje van zus Bie: ze is voor de tweede keer oma geworden. Het jongetje werd pas begin maart verwacht maar moeder en kind maken het prima. Een heel aangename verrassing dus!

Later vindt Roger in de brievenbus een omslag van Ivo Hermans. Met daarin zijn herinneringen aan Dirk Lambrechts. Ik herkende teksten die in ons "Liber amicorum" voorkwamen maar ontdekte ook boeiende andere herinneringen aan onze vriend zaliger! Ik vermoed dat Ivo op zichzelf een volledig boek over Dirk kan schrijven, maar dat geldt waarschijnlijk voor verschillende vrienden van Dirk!

Het was wel weer nostalgie troef voor Roger en mij!

Cadeautjes op "kindjesdag"

Koude maar zonnige "Kindjesdag" vandaag en hetzelfde stramien als vorige keren: Roger naar zijn zus L., vieruurtje, schoolwerk, spelen, aankomst van Zeger, Roger en schoonzoon, avondmaal, boeiende gesprekken (onder andere over het nakende optreden van "De Reizende Reiger") en veel humor.  

Al bij onze aankomst vernamen we waarom de brief van Eva was teruggestuurd naar afzender. Er zat een cadeautje voor mij in de omslag en daardoor was die te weinig gefrankeerd.  Dochterlief (die vandaag van thuis uit werkte) had voor mij immers een prachtig nieuw telefoontasje genaaid. 

Eva gaf me uiteraard de brief die mij niet had bereikt en schonk me ook een mooie tekening!

Uitvaart

We reden deze ochtend naar het Antwerpse via de vreselijk drukke E313, weer in de gietende regen. Nog net op tijd kwamen we aan in het crematorium waar afscheid werd genomen van Theo, de man van vriendin Jeannine.

Het werd een mooie, rustige, vrij emotionele dienst. Mooie foto's, gedichten en herinneringen. Daarna waren we uitgenodigd op de koffietafel, uitnodiging die we hadden aanvaard hoewel we goed wisten dat we daar niemand anders zouden kennen dan Jeannine en haar lieve dochters en schoonzoon! 

Een geslaagde, rijke, gevarieerde en bijna feestelijke koffietafel trouwens: een heus buffet zodat je nam wat je verkoos en zelf bepaalde hoeveel brood of beleg je at. Allerlei soorten broodjes en beleg en grote en kleinere croissants. Ik kon mijn honger stillen zonder verplicht te zijn te veel snelle koolhydraten of suikers te eten.  

Iets over 15 uur besloten Roger en ik terug naar Haspengouw te rijden, nadat we Jeannine en haar dochters hadden beloofd binnenkort nog eens af te spreken, samen met Hendrik en Debby. Het regende immers nog steeds en we vreesden dat het opnieuw zo druk zou zijn op de 313. Deze keer echter voerde de GPS ons eigenaardig genoeg via de E19. Even was Roger bang dat hij ons via Brussel zou voeren en dat we last zouden ondervinden van het boerenprotest. Maar al snel reden we (nog steeds in de gietende regen) de E40 op richting Luik. 

In feite deden we er even lang over als in het gaan (iets meer dan anderhalf uur) maar het was minder stresserend dan via de 313.

Thuis wachtte me een nieuwe digitale Oostland om na te lezen, wat ik nu ga doen.

Lekker eten?

Ik maakte voor ons avondmaal "boeuf bourguignon" klaar. Dat was uiteraard niet de eerste keer... maar het was wel de eerste keer dat ik probeerde een recept letterlijk te volgen. Eigenlijk een uitdaging voor mij dus.

Ik had een heel oud receptenboek (begin jaren 70 nog cadeau gekregen van mijn vriend André zaliger) geraadpleegd en samen met Roger besloten we dat ik deze keer niet mijn eigen gevoel maar wel zo nauwgezet mogelijk het eigenlijke recept zou volgen. 

Ik verving uiteraard toch de "zelfgemaakte bouillon" door een half bouillonblokje (maar voegde geen zout meer toe aan mijn bereiding) en deze keer deed ik er wel zoute spekblokjes bij, wat ik vorige keren nooit deed. Voor de rest leek mijn bereiding ongeveer op wat ik vorige keren in elkaar flanste. Ik had er deze keer ook geen zilveruitjes aan toegevoegd (wat ik één keer wel deed omdat ik die variatie ooit in een "vrouwenboekje" las): het eenvoudige recept uit mijn oude kookboek repte daar ook niet over.

Het resultaat? Ik vond het veel te zout, bijna oneetbaar! Roger vond het lekker hoewel "iets te zout". Volgende keer laat ik toch weer de spekblokjes en het bouillonblokje weg!

Maar... vroeg ik me daarna af: hoe zullen we nog lekker kunnen koken en eten als vlees ooit wordt vervangen door nepvlees? Nu al vind ik het moeilijk te koken voor schoondochter Debby (en wat een geluk dat ze "slechts" vegetarisch eet en niet veganistisch!). 

Want... ik viel deze avond op een vlogger die veganistische vleesvervangers test. 

Eigenlijk is dan de eerste vraag die ik me altijd stel: waarom "vlees" willen namaken als je geen vlees wilt eten? 

Die vlogger vergelijkt enkel de smaak, de textuur enzovoort (en zijn conclusie is eerder negatief voor de "nepproducten") ... maar de ingrediënten waaruit dat "nepvlees" bestaat, zijn blijkbaar ook niet de gezondste! En al zeker niet voor mijn RA! 

De boeren zijn boos in Frankrijk

Ik hoorde deze avond op het nieuws hoe de boeren tekeer gingen op de "Salon de l'agriculture" in  Frankrijk vandaag maar blijkbaar was het nog erger dan wat men ons op televisie toonde, ontdekte ik later hier. Terecht, dacht ik, nadat ik luisterde naar de uitleg van de politicus Dupont-Aignan. 

Het was nog veel te koud...

 ... vonden we nadat we een paar zaken waren gaan kopen, om dat (open) poortgebouw onder handen te nemen vandaag. Weer uitgesteld dus!😏

Tijdens die boodschappen kwamen we H. tegen, een vriend van Boudewijn Knevels (die ons in 2005 een demonstratie helikoptervlucht gaf). We spraken over onze vriend zaliger, over zijn boeken, en over "zijn" heel interessante (en unieke) schrijfmachinemuseum dat de gemeente enkele jaren geleden heeft opgedoekt. H. vond het ook een schande!

Ik had vorige dinsdag menen te begrijpen dat ik deze week een nieuwe brief van Eva mocht verwachten. Ik moet me vergist hebben, dacht ik gisteren, want ik heb nog geen brief ontvangen. Vandaag kreeg ik een mail van haar: de brief die ze met de post had opgestuurd, was teruggekomen! Ik vraag me af waarom!

Vermits onze opruimplannen weer niet doorgingen, kreeg ik tijd om te lezen... en te kijken naar een interview dat Roger me aanraadde (in het Engels deze keer): heel bijzonder! 

Een film na het schoonmaken

Vandaag stond onze keuken op mijn "schoonmaakprogramma" (slechts één kamer per dag voor mij hé!). Ik had Roger gevraagd ondertussen de badkamer onder handen te nemen maar hij houdt niet van programma's en  "zal dat wel een van de volgende dagen doen" (ik vraag me af wanneer, want ik hoop echt dat hij mij morgen eindelijk helpt het poortgebouw op te ruimen).

Terwijl ik die paar uur in onze keuken bezig was, bedacht ik weer dat ik hier voor de eerste keer in mijn leven het soort keuken heb waar ik altijd van droomde en dat het dus normaal is dat die vrij snel vuil wordt, vermits het een "leefkeuken" is!

Deze avond keek ik bij wijze van ontspanning nog naar een film over Bernadette Soubirous. Dat meisje heeft me immers altijd geïntrigeerd en geïnspireerd!

Storm Louis

Er was storm voorspeld maar tot deze middag hoopte ik dat we eraan zouden ontsnappen. Dan werd de lucht plotseling heel donker, begon de regen met bakken uit de lucht te vallen en werd de wind heviger. Momenteel hoor ik hem achter mij gieren, voel ik koude lucht komen door de kieren van ons huis en... hoop ik dat onze bomen zullen standhouden!

Vandaag heb ik wel lang met V. gebeld. We hadden het niet over de storm maar over haar kleinzoon L. en zijn toekomst. Verder werd een familielid vandaag succesvol geopereerd en bespraken broertje, zus en ik  een ontmoeting voor binnenkort. En kreeg ik enkele berichtjes van Eva!

Weer regen en wind

Weer regen en veel, koude wind. Buiten de wekelijkse boodschappen en enkele huishoudtaken, enkele mails beantwoord en veel gelezen (eigenlijk had ik naar V. moeten bellen maar ik ben dat eerlijk gezegd vergeten: dat is voor morgen).

Ik las een artikel dat me hoop gaf - vooral de passage over "Le monde diplomatique":

(herinner je dat je met een paar rechtermuisknopklikken automatisch kunt laten vertalen). 

Maar deze avond luister ik nog even naar professor Raoult die zegt dat volgens hem bij een volgende epidemie de meesten nogmaals zullen overtuigd zijn dat "de naakte koning prachtige kleren aanheeft". 

Een "kindjesdag"

Het was een regenachtige "kindjesdag". 

Na het vieruurtje oefende Matthias zijn Frans samen met mij, deed Eva snel haar schoolwerk en trok Elena naar haar kamer om onder andere een toets voor te bereiden. Ikzelf kreeg een telefoontje van buurjongen L.: hij is met glans geslaagd op zijn examen. Hij leek heel blij en ik was dat ook.

Dan ging Matthias lezen en Eva en ik speelden verschillende spelletjes, waarbij ik deze keer ook meermaals won. Meestal verlies ik en dan grap ik tegen Eva dat verliezen niet erg is, "want je hebt of geluk in de liefde of geluk in het spel".  Daarom vond Eva, toen ik bij "vier op een rij" keer na keer won, dat ik aan Roger moest vragen of hij nog van mij hield!  Ze voegde de daad bij het woord, trok me van de keuken waar we zaten te spelen naar de salon waar Roger de krant zat te lezen en verplichtte me die lectuur te onderbreken met mijn vraag! 😄

Eva had mijn papieren brief ontvangen, had bijna alles kunnen lezen maar af en toe had ze hulp nodig gehad van haar mama om mijn geschrift te ontcijferen. Ik heb menen te begrijpen dat er al een nieuwe brief met de post naar mij onderweg is.

Toen we daarover praatten, was Elena al klaar met haar schoolwerk en zat ze weer bij ons. Ze herinnerde zich dat ze onlangs van haar andere grootouders briefpapier cadeau had gekregen en vroeg me naar wie ze een brief zou kunnen schrijven. Ik weet dat die grootouders momenteel in het buitenland verblijven en stelde voor hen daar met een brief te verrassen, wat Elena een uitstekend idee vond. Ze begon er meteen aan en vroeg me geregeld "hoe het moet"! Eigenaardig hé, terwijl ik destijds mijn leerlingen leerde Franse brieven te schrijven, moest ik nu soms nadenken over "hoe het moet"! Wat zijn de gewoontes op vrij korte tijd veranderd!

Dochterlief zorgde voor het avondeten, schoonzoon kwam thuis en we aten heerlijke osso bucco. Zonder Zeger, want die was jammer genoeg niet vrij deze avond.

Vlak voor Roger en ik terug naar Haspengouw reden, gingen we nog even op de kamers van de kindjes hun aanwinsten van tijdens de voorbije vakantie bewonderen: laag tafeltje voor bij haar leesstoel bij Elena, vitrinekast voor het uitstallen van lego-constructies bij Matthias, snuisterijen bij Eva.

Weer een overlijden

Het is niet echt een dagelijkse gewoonte maar deze avond ging ik nog eens naar Facebook. En ik verneem daar via hun dochter dat de echtgenoot van mijn Antwerpse vriendin Jeannine vandaag is overleden! Ik wist dat hij enkele gezondheidsproblemen had maar ik schrok toch! Ik heb je een bericht gestuurd, lieve Jeannine!  

Nostalgie

Opnieuw vrij veel regen vandaag! Ik vind het echt jammer dat we op de mooiste dag van de voorbije week geen "terrasje deden"!

Het werd een vrij rustige zondag: mails beantwoord, veel gelezen, gekookt, enzovoort. 

Deze avond had ik weer heimwee naar "vroeger" en daarvoor zijn de digitaliseerde "familiefilmpjes" ideaal. Ik ging dus via zo'n filmpje uit 1991, samen met Roger en onze kinderen nog eens (virtueel) wandelen in de "Wilderste duintjes" met hun "wiggelwaggel-wegjes" zoals onze  "kindjes" de paadjes doopten waarop ze daar over en weer fietsten. 

Maar... ze doet tegelijk deugd en pijn, die nostalgie! Ik ken enkele mensen (ook in mijn familie komen ze voor) die het verleden echt achter zich kunnen laten (en soms zelfs gewoon vergeten - en ik heb het hier echt niet over dementerenden). Ik kan dat niet: ik leef constant met mijn verleden in mijn gedachten (ik weet het, soms speelt mijn geheugen me blijkbaar ook parten).

Oei, ik besef plotseling dat het 24 uur voorbij is: dus zijn we 19 februari... en dan zou mijn "Nononc" 85 jaar zijn geworden! 

Telefoontjes en bezoek

Ik was aan het luisteren naar kinderliedjes (pure nostalgie 😄) toen er gebeld werd. Vriendin Liliane met haar (Nederlandse) vriendin. Liliane kwam het boek van Annys terughalen om het aan die vriendin uit te lenen. Er ontspon zich een levendig gesprek over de inhoud van dat boek, de autoritaire covid-aanpak in België, Nederland en Frankrijk, de gevolgen ervan, enzovoort, waarbij me meteen opviel dat de Nederlandse dame op dezelfde golflengte zat als wij. 

Later wees Roger me op een debat (in het Frans) over het verlies aan geloof (maar niet aan spiritualiteit) in Frankrijk. Vrij lang maar ik luisterde toch en het was interessant hoewel typisch Frans: veel woorden om weinig te zeggen. Op een zeker ogenblik hadden ze het daar ook over de covid-aanpak van de overheden en de gevolgen ervan voor bijvoorbeeld uitvaarten en andere kerkelijke diensten. Eigenaardig toeval weer!

Deze avond nog een lang telefoontje gekregen van buurjongen L. over zijn plannen voor verdere studies. Dinsdag heeft hij een belangrijk examen maar daarna komt hij nog eens langs. Ikzelf belde even met zijn oma V. die blijkbaar griep heeft. Waartegen ze antibiotica krijgt!?

Metabool syndroom

Heel rustige dag vandaag. Maar deze avond viel ik toevallig op een duidelijke uitleg van hoe te veel koolhydraten eten kan leiden tot het ontwikkelen van het metabool syndroom (vette lever, te weinig vetverbranding, obesitas, hartproblemen, diabetes, chronische ontstekingen, enzovoort). 

Ik wist al sinds het lezen van "De voedselzandloper" van Verburgh dat een teveel aan koolhydraten (en niet elk soort vet) de boosdoener is maar dit is de eerste keer dat ik zulke (weliswaar een beetje technische) duidelijke uitleg tegenkom!

Oud worden en aftakeling

We haalden vandaag nog eens vriend Karel (82 jaar sinds oktober) af aan zijn flat en reden samen naar "De Brug" in Herent. Dat werd opnieuw lekker eten en lang bijpraten. Politiek, lectuur, literatuur en herinneringen aan overleden vrienden passeerden de revue en dan ging het nog over oud worden, ouderdomskwaaltjes en aftakelen. 

Eerst wilden we de middag zoals gewoonlijk eindigen in de Kantien of zelfs in de tuin van Café Maritime (het was prachtig lenteweer) en Seany bellen om haar voor te stellen zich daar bij ons te voegen. Maar volgens mijn gsm was Café Maritime gesloten en zelfs de Kantien haalden we deze keer niet. We zaten immers zo lang te keuvelen dat het uiteindelijk de moeite niet meer leek nog ergens anders naartoe te trekken.

Nadat we Karel naar huis hadden gebracht, reden wij terug naar Haspengouw. Het eerste wat ik thuis deed, was de jongste column van Maj lezen. Opnieuw schrijft ze prachtig over haar leven in het rusthuis... en deze keer ook over aftakeling.

Omdat we toch iets vroeger thuis waren dan verwacht, twijfelden we even of we naar een boekpresentatie  georganiseerd door Heemkunde Groot Heers zouden gaan maar uiteindelijk besloten we na ons karig avondmaal toch maar thuis te blijven: op onze leeftijd vinden we één activiteit per dag blijkbaar voldoende! 😀 

P.S. Karel was heel blij met zijn schapenvacht!

Het is 14 februari (en de verjaardag van mijn nichtje Nathalie)

Maar voor ons was het gewoon boodschappendag. Roger wilde naar een winkel op de weg naar Sint-Truiden waar we nog maar één keer waren geweest. Ik had er maar vage herinneringen aan, maar vooral... dat ik me er niet "op mijn gemak" voelde.

Vandaag kreeg ik weer datzelfde gevoel en ik heb het proberen te ontleden. De winkel is te "open", te onoverzichtelijk, er is te veel licht: ik kreeg er weer een meer dan vaag gevoel van desoriëntatie en onbehagen zodat ik er zo snel mogelijk weg wilde (wat we dan ook deden om de rest van onze boodschappen in onze "gewone winkels" te doen). 

Maar eerst kwam er nog een "obstakel": die winkel is enkel te bereiken via trappen (moeilijk tegenwoordig voor mijn ledematen) of via een hellend roltapijt (ik weet niet of het de juiste benaming is) en daar heb ik een onverklaarbare aversie tegen. Dat werd dus geen aangename ervaring op deze Valentijnsdag! 😉

Nee, ik bedoel niet dat ik van plan was iets speciaals te doen vandaag omdat het 14 februari is! Zulke zaken "vieren" we immers niet, Roger en ik!  

Maar ik stelde me wel enkele vragen over deze dag. Ten eerste: het is vandaag ook Aswoensdag en daar lees of hoor ik weinig over!? En... hoe combineer je als feestminnende christen het "begin van de vasten" met het "vieren van Valentijnsdag"? En ten tweede: ben je, met een carnavalkater, nog in staat om vandaag fatsoenlijk feest te vieren eens je pakweg de 45 voorbij bent? 

Naar Montmartre

Roger moest vandaag naar het Leuvense voor familiezaken. Ik bleef thuis: ik had nog wat werk en daarbij, ik gunde Roger wel eens een "tête à tête" met zijn broer en twee van zijn zussen (de derde is momenteel in Madrid).

Met mijn huiselijke bezigheden ga ik jullie niet lastig vallen... maar Roger bleef vrij lang weg en ik kreeg  dus ook tijd voor een virtueel reisje. 

Het ging naar Montmartre (Parijs) en ik heb ervan genoten! 😀

Sociale netwerken

Het werd een heel rustig weekend voor ons en daar hou ik van. 

Ik stel me wel een (volgens mij) pertinente vraag de laatste dagen. 

Ik kreeg heel veel berichten (mailtjes of chatberichten) van Elena en Eva. Van Matthias niet zo veel (en dat lag, dacht ik, aan het feit dat hij met voldoende boeiende zaken bezig is tijdens deze krokusvakantie).

Dus begon ik me af te vragen of Elena en Eva zich misschien verveelden. Maar stilaan begon ik te begrijpen dat Elena en Eva me al die lieve berichtjes en emoji's stuurden terwijl ze eigenlijk met andere (waarschijnlijk boeiender) zaken bezig waren.  

Toen ik dat begreep, was mijn eerste reactie: "Als er iets dergelijks had bestaan toen ik als kind in Matadi woonde, ik zou nogal wat van die berichtjes hebben gestuurd naar mijn marraine!"  

Maar mijn tweede bedenking was (en daar zou ik graag een antwoord op krijgen of vinden): "Hoe kunnen die jongeren zich nog echt op iets concentreren als ze constant bezig zijn op die sociale netwerken?"

Toen ik nog heel vaak vertaalde, moest immers zelfs Roger niet proberen een babbeltje te slaan met mij tijdens het werk!

Opruimen?

Dat was mijn bedoeling vandaag, zodat we eindelijk naar het containerpark kunnen gaan. 

Maar... ik vervolledigde eerst mijn beloofde papieren brief aan Eva en ik viel op een berichtje van Elena, gestuurd nog voor ze naar school vertrok deze morgen, ik las de mail die Bernadette me deze nacht had gestuurd en daarna viel ik toevallig (?) op een heel interessant interview met Didier Raoult. 

Weer in het Frans natuurlijk maar als je de taal enigszins machtig bent, het is echt boeiend en vaak zelfs grappig!  Raoult heeft het over veel medische details die ik hem al eerder had horen uitleggen maar ook over heel persoonlijke zaken; en ik herkende zelfs beweringen die ik ook las bij Annys. 

Omdat Roger ondertussen met heel andere zaken dan opruimen bezig was, viel ik hem maar niet meer lastig met mijn opruimplannen en begon ik mails te beantwoorden en daarna te zorgen voor het avondeten. Ik had ondertussen al dat interview met Annys gevonden waar ik hierboven naar verwijs en besloot daar na onze avondroutine naar te kijken.

Na het eten, afwassen en opruimen van de keuken, wachtten me nog enkele berichtjes van de kindjes (Elena haar boekbespreking voor de klas was een succes!). En daarna keek ik toch eerst naar "De afspraak op vrijdag", deze avond met Tom Van Grieken, Wouter Verschelde en Stijn Baert. Heel interessant en deze keer ook doorspekt met humor.

Ik begin te begrijpen (nee, ik doe dat al lang maar liet meestal mijn "organisatie" de overhand halen) waarom Roger bijna nooit aan opruimen toekomt: het is nu 23:30 uur en ik ga nog kijken naar dat interview met Erwin Annys! Zoveel interessanter dan opruimen! 

En morgen ruimen we eindelijk op!😒

Schattige Eva

De gecorrigeerde (heel interessante) tekst van de Limburgse monografie heb ik deze avond terug naar Jan gestuurd nadat ik daar vandaag nog vrij veel tijd aan besteedde. Vrij veel tijd... omdat ik ook geregeld een berichtje van Elena of Eva moest beantwoorden tussendoor. 

Vooral Eva was heel actief na schooltijd. Eigenaardig genoeg leek ze heel ongeduldig op mijn brief te wachten terwijl ze ondertussen met mij over en weer aan het mailen was. Daarom ben ik, na mijn correctiewerk, toch al beginnen te schrijven (echt schrijven dus, met een pen) op het briefpapier dat ze voor mij heeft ontworpen. Over koetjes en kalfjes, vermits we ondertussen geregeld echte nieuwtjes wisselden via het internet. 

Na ons avondeten mailde ik haar dat ik mijn (papieren) brief morgen zou beëindigen en dan op de post doen. 'Ik hoop dat hij snel aankomt,' mailde ze terug. En ik: 'Ja maar de post is heel traag, dat weet je hé!' 

Dat wist ze, en ze vond dat heel erg... maar ze wacht toch vol ongeduld op mijn brief! Heimwee naar iets van vroeger dat ze nooit echt heeft gekend? Romantiek? 

Ik vind het wel schattig en hoop dat ze mijn geschrift zal kunnen lezen! 😊

Oud zijn heeft ook zijn voordelen

We reden vandaag nog eens naar het Leuvense, weer in zo'n gietende regen die het zicht belemmert. Elena, Matthias en hun mama verwelkomden ons.

Terwijl Elena nog wat ging studeren en haar mama lessen voorbereiden, speelde ik "Master Mind" met Matthias tot wanneer hij met zijn moeder weg moest.

Vlak daarna kwam Elena bij Roger en mij zitten en gaf ons een voorproefje van haar boekbespreking die ze vrijdag voor de klas moet geven. We praatten nog lang na over dat boek ("Le grand Meaulnes") en ik kreeg echt zin om het nog maar eens te lezen.

Er werd gebeld: Eva die door de opa van een dansvriendinnetje werd thuisgebracht van de dansles. Eva begon enthousiast te vertellen en had honger: tijd dus voor een vieruurtje. Daarna hebben we nog spelletjes gespeeld, getekend, gekleurd, verteld en "gespeeld" met de door dochterlief pas geconfigureerde nieuwe gsm van Roger.

Dochterlief en Matthias kwamen ook thuis, Matthias at ook wat en dochterlief begon aan het avondeten. Nadat Elena een restje spaghetti van gisteren had verorberd en dochterlief mij gevraagd had de bereiding op het kookvuur (lekkere risotto) in het oog te houden, reed ze Elena (die daar vandaag niet veel zin in had) naar de muziekles. Ondertussen was ook Zeger aangekomen, weer druipnat!

Schoonzoon kwam thuis, bakte zalmmoten en zodra dochterlief terug was, gingen we aan tafel, waar Eva en Matthias met vrij lange tanden aten. Ik bedacht dat ze waarschijnlijk ook liever een restje spaghetti hadden gekregen.

Weer aangename en interessante gesprekken (terwijl Matthias na het eten zich eindelijk kon toeleggen op  zijn "Minecraft")  tot wanneer schoonzoon om 19:30 uur Elena moest halen. Ik had Elena beloofd dat we op haar zouden wachten maar tegen  20:30 uur zijn wij terug naar Haspengouw gereden en Zeger, op de fiets en weer in de regen, naar Leuven.

Een hele fijne dag dus... voor ons, maar ik bedacht dat zo'n typisch drukke "ouderdag" niets meer voor mij zou zijn: oud zijn heeft ook zijn voordelen blijkbaar!

O ja, ik kreeg voor we vertrokken een envelop van Eva: een brief aan ons die ze nog op de post moest doen maar die ze, op aanraden van haar mama, me deze avond toch al gaf. Een heel lieve brief en... in de omslag zat ook "briefpapier" dat ze voor mij ontworpen heeft en waarop ze verwacht dat ik deze keer mijn antwoord schrijf (ik had in mijn vorige brief geschreven dat ik niet zo'n mooi briefpapier heb als zij, én dat mijn geschrift vrij onleesbaar is en ik haar daarom beantwoordde met een getypte brief). 

Ik heb al in mijn agenda staan voor overmorgen (want morgen moet ik mijn tijd voornamelijk aan de monografie besteden en ik neem dus als oudere niet te veel hooi meer op mijn vork): "brief schrijven naar Eva" (en dat zal wat moeite kosten, want kalligrafie is echt niet mijn ding 😄).

Een nieuwe Limburgse monografie

Na onze wekelijkse uitgebreide boodschappen, enkele huishoudtaken, het koken, opruimen en afwassen, wilde ik mijn pijnlijke gewrichten wat rust gunnen, ondertussen nog enkele bladzijden uit mijn vroegere dagboeken overtikken en een lange mail van Bernadette beantwoorden. Toen kreeg ik van Jan Gerits de drukproeven van de volgende Limburgse monografie toegestuurd. Over de vele toneelschrijvers uit Kortessem. Ik weet dat hij er heel veel (opzoek)werk in gestoken heeft en ik was dus heel nieuwsgierig. 

Omdat we morgen andere zaken op ons programma hebben staan, besloot ik de tekst deze avond al  beginnen na te lezen (en die andere zaken uit te stellen). 

Wat ik nu dus aan het doen ben terwijl ik achter mijn rug weer de wind hoor huilen! Het is heel interessante lectuur (en zoals steeds bij Jan hoef ik praktisch niets te verbeteren)!

Decors en wetenschap

We moesten een paar keukenspulletjes kopen en Roger besliste dat we dat bij Ikea zouden doen. Dat verschafte ons dus een fijne "wandeling" tussen de "decors" (ik bedoel de ingerichte interieurs) waar ik zo van hou, langs de speelgoedafdeling waar ik altijd moet opletten me niet te laten verleiden door allerlei knuffels voor de kindjes en een kopje koffie of thee in het restaurant waar het heel rustig zitten was. Terwijl we naar de kassa's liepen met onze spulletjes, vielen we op iets waar vriend Karel al lang naar op zoek is. We belden hem op en kochten het (we ontmoeten hem binnenkort).

Thuis heb ik nog naar een heel interessant interview met (de vaak verguisde) professor Henri Joyeux gekeken. Hij weerlegt er of verklaart het waarom van verschillende zaken die hem verweten worden. Echt boeiend... en opnieuw in zo'n prachtig "decor"!

Geheugen

Vandaag was Roger onder andere druk bezig voor Heemkunde Groot Heers. Ikzelf heb veel gelezen, vrij lang aan telefoon gehangen met iemand, over problemen waar ik niets kan aan doen, en nog enkele bladzijden uit mijn vroegere dagboeken overgetikt.

Ik was er heilig van overtuigd dat, toen ik als studente een prachtige, heel ruime kamer had bemachtigd op de Oude Markt in Leuven, ik na enkele maanden verplicht werd te verhuizen naar een kleinere kamer in hetzelfde hoekhuis.  

Wel, volgens mijn dagboek was het precies het tegenovergestelde: ik verhuisde (inderdaad verplicht 😀) van de kleinere kamer naar de heel grote kamer. Wat kan het geheugen je toch parten spelen! Wel een beetje akelig!

Telefoneren of niet?

Vandaag (een beetje ongelegen, want ik wilde net beginnen te koken) een lang telefoontje met straatgenote V. "Ze had me al verschillende keren proberen te bereiken de laatste dagen en begon zich zorgen te maken." 

Het was zeker niet zo bedoeld maar ik voelde het een beetje aan als een verwijt ("waarom laat je zo lang niets van je horen?"). 

Eigenaardig genoeg had ik vlak voor haar telefoontje tegen Roger gezegd dat ik haar een van deze dagen toch eens moest bellen: blijkbaar voelde ik zelf ook aan dat het te lang geleden was!

Erg hé? Ik ben altijd zo bang mensen lastig te vallen maar blijkbaar besef ik ook niet dat er mensen wachten op een telefoontje van mij - er was wel één uitzondering: toen Nany nog leefde, wist ik dat ze elke dag een telefoontje van me verwachtte.

V. had het onder andere over haar kleinzoon L. Hij heeft nog steeds twijfels over zijn toekomst. En hij zou toch verder Frans willen leren (wat ze op school niet meer onderwezen krijgen). Moet ik nu naar L. bellen of niet? 

Mijn probleem is natuurlijk dat ik telefoneren altijd vrij intrusief heb gevonden. 

Vrienden, als je me dringend nodig hebt, bel me dan. Als je echt ongelegen komt, probeer ik je dat wel op een vriendelijke manier duidelijk te maken en bel ik je zo snel mogelijk terug!

Lectuur

Roger was vandaag druk bezig met een afvoerleiding te ontstoppen. Omdat daardoor de keuken en de wasplaats nogal rommelig werden maar opruimen voorlopig geen zin had, heb ik vooral zitten lezen. 

Het boek van Erwin Annys heb ik uit, op de meer dan 20 bladzijden voetnoten na. Heel vaak heb ik gedacht "die passage zou ik moeten overtypen" maar uiteindelijk is het hele boek het waard. Beter kan ik jullie aanbevelen het boek zelf aandachtig te lezen.

Vandaag was het ook tijd voor een nieuwe column van Maj in De Standaard. Waarin ze het onder andere heeft over het zo typische maar ergerlijke  "betuttelen van oudjes".

En deze avond besteedde ik enkele uren aan het nalezen van de drukproeven van het volgend nummer van Oostland. Het wordt een sterk nummer, vind ik!