Avondbezigheden

Vandaag zal ik zeker niet klaar zijn met die huwelijksaankondigingen! Ik heb immers deze avond nog geluisterd naar deze podcast van Gerard Bodifee over zijn nieuwe boek "Oorlog, hoe lang nog?". Een boek dat ingaat tegen de stelling dat we ons moeten voorbereiden op een oorlog. Volgens Bodifee zorg je zo alleen voor oorlog. Ik ben geneigd hem gelijk te geven terwijl Roger hem totaal "wereldvreemd" vindt! 😀 En nu kijk ik nog naar dit gesprek  met Jan Roos op "De nieuwe wereld", dat Roger me net aanraadde! 

Nog net niet klaar

Nog precies 10 items te gaan. Misschien doe ik die nog deze avond, anders morgen. 

Vandaag kwam L. We werkten een goed uur aan het vervolg van zijn taken over erfgoed. Daarna stuurde ik hem naar huis met een opdracht: zelf de volgende heel persoonlijke vragen beantwoorden, want dat kan ik niet in zijn plaats doen. Ik heb hem wel beloofd dat ik zijn antwoorden zal nalezen vooraleer hij ze naar zijn leerkracht stuurt. 

Daarna was het tijd voor de dagelijkse huishoudtaakjes. Ik wilde vandaag eigenlijk ook het poorthuis opruimen (ik weet niet hoe Roger daarin slaagt, maar dat ligt weer propvol) maar het was te koud, Roger had andere plannen en in mijn eentje doe ik dat zeker niet meer. 

Na een paar uurtjes huisvrouw spelen (en ondertussen herinneringen ophalen aan "mijn" Nononc die vandaag 86 jaar zou zijn geworden) en voor ik ons avondeten begon te bereiden, kon ik eindelijk even verder werken aan die huwelijksaankondigingen maar ik kreeg dus toch nog niet alles gedaan vandaag. 

Bijna klaar!

Geen verplichting vandaag, dus zorgden we voor het tweede deel van onze boodschappen. Gisteren wilde Roger de wekelijkse boodschappen immers uitbreiden met een bezoekje aan een horlogemaker (voor een nieuwe batterij) en aan de Kringwinkel. Daarna was het al zo laat geworden dat ik voorstelde de rest van onze aankopen tot vandaag uit te stellen.

We moesten nog maar in één winkel zijn en ik kreeg daarna dus nog tijd om wat verder te werken aan die huwelijksaankondigingen. Nog maar 21 items te gaan: morgen of overmorgen ben ik klaar. Daarna werk ik verder aan mijn vroegere dagboeken, want dat slabakt een beetje de laatste dagen! 

Productieve zondag

Ik zocht en vond vandaag iets over dokter Laurent Schwartz. Ik had immers Guy Tenenbaum van "Cancer Therapy" (die al meer dan zeven jaar een "terminale kankerdiagnose" overleeft) al zo vaak over die arts horen spreken. Ik viel op een heel interessant interview met die dokter Schwartz die ervan overtuigd is dat kanker inderdaad een metabolische ziekte is die te maken heeft met een teveel aan suiker. Hij denkt dat een behandeling met methyleenblauw in combinatie met een beperking van suiker in de voeding kunnen helpen genezen. Jammer genoeg wordt daar geen onderzoek naar verricht. Zo'n onderzoek zou vrij duur zijn en als Schwartz zou blijken gelijk te hebben, is die behandeling - hoewel veel minder agressief voor de patiënt - niet interessant voor de farmaceutische industrie.

Vandaag heb ik ook nog eens 20 items geïnventariseerd. Aan dit tempo geraakt het werk deze maand nog klaar. Daarna kregen we een telefoontje van dochterlief. Normaal gezien zouden we overmorgen de kindjes opvangen na school: of we bereid zijn nog eens te ruilen met hun andere grootouders? Het was niet helemaal naar mijn zin maar ik stemde toch toe.  En ik bedacht dat het inventariseren van die huwelijksaankondigingen daardoor waarschijnlijk zelfs al volgende week kon klaar geraken. 

Na ons avondeten vond ik een mail van de voorzitter van de KVLS, Edith Oeyen. Hoe het kwam dat ik nog niet had gereageerd op haar mail waarin ze vroeg de drukproeven van Oostland na te lezen. Die mail had ik gewoon niet ontvangen. Ze stuurde me het bestand nog eens door en ik heb zopas enkele uren besteed aan het nalezen ervan. Een sterk nummer!

Nostalgie

Na ons avondmaal heb ik nog enkele huwelijksaankondigingen geïnventariseerd. In totaal heb ik er nu 700 gedaan. Daarna keek ik naar oude, gedigitaliseerde foto's. Dat bracht me op de vraag wanneer we eindelijk tijd zouden kunnen maken om de foto's van Nany te digitaliseren. Ze liggen nu, per jaar gesorteerd in enveloppen, in een doos in onze werkkamer. Maar dat voelt niet als een veilige opbergplaats: ik zou heel graag hebben dat onze kinderen die ook ooit kunnen bekijken!

Want... wat een gevoelens kwamen er bijvoorbeeld weer naar boven toen ik deze avond keek naar foto's van onze terugkeer uit Congo op 18 juni 1960!

Schoolwerk

Bezoek van L. deze middag: of ik hem kon helpen met zijn schooltaak. Het ging over soorten erfgoed en het bleken heel wat taken te zijn. We hebben daar samen meer dan twee uur aan besteed en nog waren we niet klaar.  We waren toen echter allebei zo moe dat we besloten om volgende woensdag verder te werken.

Als we tegen dan tenminste niet ziek zijn (of hem hebben besmet): ik verneem dat er nog een paar andere zieke familieleden zijn in het Leuvense en zelf zullen we pas morgen weten of we het virus hebben opgedaan.  

Empathie?

Als je me leest, lijkt het soms alsof converseren met schoonzus L. vlot gaat, maar dat is niet zo.

Enkele jaren geleden kreeg ze een herseninfarct. Daarna kon ze niet meer spreken. Gelukkig heeft logopedie bij haar wonderen verricht, in tegenstelling tot onze andere zieke schoonzus, die jammer genoeg nooit meer kon spreken (en die we jammer genoeg al heel lang niet meer bezochten - we worden te oud)! 😒

Bij L. is het articuleren nog steeds een probleem, maar met aandachtig luisteren begrijp ik haar meestal vrij goed. Blijkbaar gaat dat bij mij zelfs beter dan bij Roger, die vaak moeite heeft om te volgen wat ze bedoelt. Toch blijft het moeilijk. Het is kwestie van niet zelf te proberen invullen wat ze niet of moeilijk gezegd krijgt. Ook haar mimiek kan misleidend zijn zodat je het gevaar loopt je eigen gevoelens of verwachtingen op haar te projecteren.

Daarom zeg ik vaak hardop wat ik denk dat ze wilde zeggen. Als ik juist zit, reageert ze gretig met "ja". Maar geregeld schudt ze van nee en geeft dan wat meer uitleg.

Ik sprak daar onlangs nog over met Roger. Hij merkte op dat mensen vaak aannemen dat anderen hetzelfde voelen of denken als zij. Volgens hem worden gezichtsuitdrukkingen ook vaak verkeerd geïnterpreteerd (al voegde hij er eerlijk aan toe dat ook hij zich weleens vergist).

Lastig, hé! Ik heb zelf dikwijls gemerkt hoe moeilijk het is om je echt in een ander in te leven. Veel mensen gaan ervan uit dat iedereen functioneert zoals zijzelf. Maar als die ander niet goed kan uitleggen wat hij bedoelt of voelt - door een gebrek aan woordenschat of, zoals bij L., door moeite met articuleren, of nog erger, door afasie zoals bij onze andere schoonzus - wordt een ander begrijpen heel moeilijk.

Sint-Valentijn

Nee, we hebben niets speciaals gedaan op deze Valentijnsdag, tenzij samen onze laatste pompoen verwerkt tot een heel lekkere soep! Dat was ook wel gezellig (en het werd smullen daarna).

Voor de rest heb ik verder gewerkt aan die huwelijksaankondigingen. Het gaat goed vooruit: al 685 items verwerkt! Ik ga ze nog missen als ik klaar ben! 😀

Tussen al mijn opzoekingen door viel ik op een video die ChatGPT aanprees als taalleraar. En inderdaad, die job zal AI ook zonder problemen overnemen! 

Afspraak met Karel en met schoonzus

We haalden deze middag Karel af aan zijn flat in Leuven en reden zoals gebruikelijk naar De Brug in Herent. Alle drie bestelden we konijn met bier (heerlijk, en de frietjes liet ik aan Roger en Karel) en terwijl we daarvan smulden, praatten we een tweetal uurtjes bij.

Daarna brachten we Karel terug naar huis en reden we naar schoonzus L. Roger had gisteren immers gehoord dat ze al veel minder ziek was.

Eigenlijk zou dat scenario, maar dan in omgekeerde volgorde, ideaal zijn op onze "babysitdagen", bedacht ik. Namelijk samen met L. lunchen en van daar tegen het einde van de schooluren de kindjes ophalen. Helaas is dat praktisch minder haalbaar. In het rusthuis waar L. verblijft, kunnen bezoekers namelijk niet mee-eten met de bewoners. Bij Nany was dat vroeger wél mogelijk. Bovendien is een bezoek aan L. na haar middageten te kort als we nadien nog op tijd bij de school willen geraken (we hebben het weleens geprobeerd maar het was echt te krap).

We kwamen vandaag dus tegen 15 uur aan bij schoonzus die nog niet helemaal genezen bleek maar geen koorts meer had en gedurende twee uurtjes vertelde over al wat ze de laatste dagen had meegemaakt. Terwijl we daar waren (L. wilde liever op haar kamer blijven), kreeg L. even bezoek van zuster A. die ook al leek lichtjes te hoesten: aan de ingang van het rusthuis hing een waarschuwing dat er een RSV-infectie rondging!

Tegen 17 uur, net voor het avondeten, vertrokken we terug richting Haspengouw.  Het was weer heel druk onderweg en ik merk dat Roger steeds sneller vermoeid raakt van druk verkeer…

Koud, grijs en nat

Het blijft koud, de lucht is grijs en het regent alweer. Ik heb het gevoel dat het, op een paar uitzonderingen na, onafgebroken regent sinds oktober 2023!

"Boda de Balduino y Fabiola"

Ik was vandaag onder andere nog enkele uren bezig met die huwelijksaankondigingen (het vordert goed) en misschien is het daarom dat YouTube me deze avond als ontspanning een huwelijksreportage voorstelde?  

Namelijk het huwelijk van "de melancholische koning Boudewijn met Fabiola de Mora y Aragon". Wij waren in die tijd nog niet lang terug uit Congo, we hadden geen televisie, ik las nog geen tijdschriften en dit was dus de eerste keer dat ik daar beelden van te zien kreeg! Wel leuk (en een goede oefening voor mijn Spaans)!

Een vrij rustige dag

Ik heb nu alles bij elkaar al 604 huwelijksaankondigingen verwerkt. Vandaag ook weer enkele bladzijden uit mijn vroegere dagboeken overgetypt plus enkele mails beantwoord. 

Roger heeft even gebeld met vriend Karel en daarna met zijn jongste zus. We wilden immers volgende week een afspraak met Karel combineren met een bezoek aan schoonzus L. Vermits Roger, zijn zussen en broer proberen de bezoeken aan L. onder elkaar te verdelen, moest er wel overlegd worden. 

Helaas, schoonzus L. blijkt een serieuze "verkoudheid" te hebben (je weet wel, een van die virussen die kunnen op je longen slaan). Een bezoek aan haar lijkt me dus nu niet aangewezen. Jammer, want twee afspraken combineren in het Leuvense is altijd interessant voor onze portemonnee, gezien de brandstofprijzen!

Vanavond wilde ik even volledig ontspannen. Ik ging weer naar YouTube... waar ik meteen deze herinnering voorgeschoteld kreeg. Geen toeval deze keer, vermoed ik? 😀

We worden echte huismussen!

Wekelijkse boodschappen vandaag. Het kon voor mij niet snel genoeg gaan, want ik vreesde de kou tijdens de terugweg naar de auto. Wat was ik blij toen we weer thuis waren, lekker knus in de warmte. Ik dook meteen verder in de inventarisatie van huwelijksaankondigingen. Ik begin echt een huismus te worden — en volgens mij geldt dat ook voor Roger!

Cadeautjes

Opnieuw "kindjesdag" vandaag. Het eerste wat Eva me gaf, was dat sieraadje dat ze vorige week had gemaakt en dat nu volledig uitgehard was. Jammer genoeg moesten we er een ander koordje aan vastmaken, want het eerste bleek te kort voor mijn dik hoofd! 😀 Maar het is een heel mooi juweeltje geworden, heel fel bedankt, lieve Eva!

(Foto's van Eva en van Roger)

Volgde het gebruikelijke vieruurtje met fruit en een koekje waarna Matthias in zijn eentje oorlogje ging spelen met het bordspel "Risk" en Eva en ik verschillende spelletjes speelden.

Tot Elena ook thuiskwam. Terwijl ze een koekje en een sinaasappel verorberde, liet ze me een zelfgeschreven artikel over zeemeerminnen lezen. Ze schrijft opvallend goed. Ze toonde me ook een truitje en een prachtige jurk die haar mama voor haar had gemaakt. 

Vlak voordat Roger en ik na het avondmaal terug naar Haspengouw zouden rijden, toonde dochterlief me nog enkele stofjes en beloofde ze me nog een paar bloesjes voor mij te maken! 

Zeger was er niet bij deze avond: hij had een verplichting in verband met De Mel.

Positieve discriminatie

Ik keek/luisterde deze avond nog naar "De afspraak" op tv en voor de zoveelste keer vandaag hoorde ik daar klagen over "te weinig vrouwen" in de nieuwe regering. Ik weet niet of ik dat wel of niet jammer moet vinden, maar wat ik zelf zeker niet zou willen, is voor eender welke post verkozen worden omdat ik een vrouw ben.  Dat noemt men "positieve discriminatie", denk ik? Wel, al vind ik persoonlijk "discriminatie" iets heel natuurlijks, ik ben resoluut tegen "positieve discriminatie"!

Vandaag scheen de zon krachtig

Vandaag scheen de zon krachtig, ook op de ruiten in de keuken, zodat je nu pas goed zag hoe vuil die zijn (bij de vorige schoonmaakbeurt hadden we ze weer eens overgeslagen wegens heel moeilijk bereikbaar voor onze oude ledematen 😀). Een van de volgende dagen zullen we daar toch eens moeten werk van maken.

Maar vandaag dus nog niet. Ik werkte wel nog een paar uur voor Heemkunde (al 550 items van de 781 verwerkt!) en ik keek naar deze Franse uitzending over de nieuwe regering in België (grappig hoe de naam van onze premier wordt uitgesproken).

Later vond ik een mail van Jean-Jacques Crèvecoeur met een link naar zijn jongste post waarin hij zich afvraagt of de Covidcrisis ons ook iets positiefs heeft bijgebracht (het is een privékanaal en je moet waarschijnlijk inloggen).  Hij noemt een hele resem positieve gevolgen waarvan ik er vele herken. Maar persoonlijk heb ik in die periode ook ingezien dat ons leven veel te druk was geworden!

Sitting on the dock of the bay

We hebben vandaag eindelijk nog eens de salon en de keuken fatsoenlijk schoongemaakt - jawel, twee kamers op één dag, dankzij veel hulp van Roger. Toch nam dat nog enkele uren in beslag waardoor ik niet veel tijd kon besteden aan die bruidsparen uit de 19de eeuw. 

Ons avondmaal was snel klaar: een rest groentesoep en gestoofde varkenswangen van gisteren. Na de afwas enzovoort wilde ik nog enkele dagboekbladzijden overtikken... maar eerst dwaalde ik wat rond op YouTube. En ik begin echt te geloven dat mijn pc (of mijn gsm?) mijn gedachten kan opvangen. 

Heel deze dag spookte immers dit lied van Otis Redding door mijn hoofd. Ik had het de laatste keer gehoord op het verjaardagsfeest van de kindjes en het had me toen levendig herinnerd aan mijn eerste jaar universiteit (1967-1968).  

En, geloof me of niet: het eerste wat ik op YouTube kreeg voorgesteld was dit !