Weer de hele dag regen. Toch heeft Roger voldoende beweging gekregen: deze ochtend reden we naar onze oogarts in Tongeren die ons allebei een nieuwe leesbril voorschreef. Daarna reden we naar Sint-Truiden om die brillen te bestellen. En omdat we in Sint-Truiden niet meteen een parkeerplaats vonden, hebben we heen en weer naar de opticien een goed uur gestapt door de regen.
Deze avond presenteerde KVLS-lid Jeannette Funk haar nieuwe boek in Hasselt. Tijdens de vorige bestuursvergadering van de KVLS liet ik horen dat ik zinnens was daar naartoe te gaan… maar daarna vertelde Roger mij dat er diezelfde avond iets gepland was door Heemkunde Groot Heers. Dat was dus deze avond, en ik vond dat we deze keer voor Heemkunde moesten kiezen. Roger had immers al voor de vorige vergadering van HGH moeten passen omdat hij mij naar de bestuursvergadering van de KVLS moest brengen (ik heb geen rijbewijs en Boudewijn Knevels, met wie ik normaal gezien kan meerijden in zulke gevallen, was op reis).
Ik was wel een beetje bang dat de causerie van deze avond mij zou vervelen. “De Pastoor van Heks”, zoals wij hem noemen, dus E.H. Marc Lateur, zou meegebrachte voorwerpen proberen zo goed mogelijk op hun waarde te schatten (wijzelf hadden niets bij: de zaken waar ik van hou hoeven voor mij door niemand anders geëvalueerd te worden. Voor mij gelden alleen de gevoels- en esthetische waarde).
Ik wist echter wel, van de vorige keren dat ik hem bezig heb gezien, dat die “pastoor” heel overtuigend en boeiend kan spreken. En ook dat hij heel sensueel kan omgaan met objecten die hij mooi vindt. Hij zei het zelf de eerste keer dat ik hem bezig zag (dat was ook in verband met Heemkunde), dat hij die objecten streelde zoals hij vermoedde dat een man zijn lief zou strelen. Ik vond dat toen een heel eigenaardige uitspraak komende van een “pastoor”, maar ondertussen heb ik nagedacht en inderdaad, als je gelooft in een schepper (en ik denk dat Lateur daarin gelooft), dan is ook die sensualiteit een cadeau.
Ik vreesde eerst dus voor een heel materialistische avond (“hoeveel is mijn hebbedingetje wel waard?”) maar het werd eerder een beknopte cursus kunstgeschiedenis, esthetiek en een inleiding in het herkennen van antiek. En vooral (“pastoor Lateur” is nog in mijn achting gestegen) een les in het herkennen van de sentimentele waarde van een soms op het eerste gezicht waardeloos spulletje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten