Opmerkelijke vertalingsaanvraag

Nadat we vandaag de auto in Hasselt waren gaan halen en ik de keuken had schoongemaakt, was ik in de keuken aan het telefoneren (met de vaste telefoon) met Jan Gerits (over de boekhouding van de KVLS en over een Limburgse monografie die pas werd besteld) toen mijn mobieltje rinkelde.

'Ha, eindelijk krijg ik je te pakken,' hoorde ik een van mijn klanten zeggen nadat ik had opgenomen en aan Jan had gevraagd om even op te houden met spreken. 'Ik probeer je al zo lang op te bellen. Ik zit in Duitsland, kan niet aan mijn pc maar heb wel een dringende vertaling voor jou. Kun je naar volgende URL gaan (het adres werd gedicteerd)? Wil je die hele website in het Frans vertalen?'

Ik moet hierbij wel uitleggen dat in ons huis mijn mobieltje heel slecht contact krijgt met de buitenwereld. Alleen in de badkamer gaat het redelijk en soms lukt het heel even in de keuken.
Nu ook viel de verbinding weg nadat ik die URL had opgeschreven.

Ondertussen was Jan blijven hangen aan het vaste toestel en, hoewel ik hem had gevraagd even geduld te oefenen, was hij blijven vertellen over de toekomstige Limburgse monografieën; met als gevolg dat ik door mijn aandachtsverdeling die URL verkeerd bleek verstaan te hebben. Ik geraakte maar niet aan de te vertalen website.

Ik heb dan maar in een berichtje naar mijn klant gevraagd om mij die URL op te sturen in een SMS. Om mijn bericht te laten vertrekken, moest ik naar buiten lopen. Binnen ging het gewoon niet.

Roger vroeg me ondertussen waarover Jan en ik het hadden gehad en vond het heel raar dat ik niet meteen antwoordde maar naar buiten liep. Ik legde hem snel uit dat er een vertalingsaanvraag was binnengekomen via mijn mobieltje (en Roger weet dat de verbinding hier heel slecht is).

Nadat ik enkele keren naar buiten was gelopen, geraakte ik aan de juiste URL. Op het eerste gezicht leek het een uitgebreide website te zijn maar uiteindelijk bleek er vrij weinig tekst in te staan. Na ons avondeten was ik op nog geen twee uur klaar met de vertaling.

Daarna heb ik toch nog even gelezen in "Sacai" (Ivo Hermans, zo verneem ik uit een van de stukjes, studeerde een poosje in het Antwerpse en bezocht daar blijkbaar dezelfde cafés als ik in diezelfde periode - eigenaardig dat we elkaar daar nooit ontmoet hebben),  

En... Nadat ik een mail van onze dochter had beantwoord (de kindjes zijn blijkbaar zo goed als genezen) besefte ik dat ik weer niet had gebeld naar Nany! :-(
Maar toen was het al veel te laat op de avond om dat nog te doen!