Omdat de klant (ik heb het over mijn vertaling) allerlei stukjes reeds vertaalde teksten mee bezorgde, ikzelf ook veel al zelf vertaalde stukjes terugvond, ik omwille van dat puzzelwerk mijn vertaalgeheugen niet heb ingeschakeld en dus moeilijk kon berekenen met hoeveel nieuwe tekst en "oude tekst" ik te maken heb (die worden immers volgens een ander tarief aangerekend), heb ik besloten mijn werk deze keer per uur aan te rekenen, niet per vertaalde regel zoals gewoonlijk.
Ik schreef dus telkens precies op hoe laat ik begon en hoe laat ik stopte, zelfs als tussen dat "begin" en "einde" slechts een kwartier lag en ik een pauze nam van amper 5 minuten (om bijvoorbeeld naar toilet te gaan).
Deze avond heb ik al die stukjes tijd opgeteld en ik kwam aan "amper" 7 uur echt (maar heel intensief) vertalen
Uiteraard gaat het er zo niet aan toe op een kantoor. Daar word je per uur of dag betaald, ook al babbel je tussendoor (zelfs als ik even ophield met werken om iets tegen Roger te zeggen, noteerde ik het) of al ga je even naar toilet of een sigaret opsteken (ikzelf had mijn damptoestel binnen handbereik en in tegenstelling tot kantoorbedienden mocht ik "dampen" zoveel ik wilde tijdens het ontleden van een zin).
Uiteindelijk echter blijk ik dus "slechts" 7 uur echt te hebben vertaald. En toch ben ik doodmoe!
Daaruit besluit ik ten eerste dat langer dan 6 uur heel geconcentreerd werken bijna niet te doen is, ten tweede dat je mensen beter zou betalen per product dan per uur (tenminste waar dat mogelijk is), ten derde dat je beter de mensen wat minder lang per dag zou moeten doen werken maar dan eisen dat ze echt doorwerken... en ten vierde (en dat is heel persoonlijk) dat ikzelf in het vervolg weer per regel zal aanrekenen. Ik werk blijkbaar zo snel dat ik op die manier meer mag vragen.
Tenzij (misschien) als ik doe alsof ik op kantoor zit, en niet "uitlog" voor het minste!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten