Ze kunnen het niet laten, de Fransen, hun gesprek te doorspekken met "et puis voilà".
Het was een vrij rustige dag: nog wat schoongemaakt (je weet wel: één kamer per keer omwille van mijn rug), getelefoneerd met Nany die me vertelde dat er bij haar een hardnekkige mist hing (terwijl hier de zon scheen), een wandelingetje in Sint-Truiden voor het avondmaal.
Na dat avondmaal beantwoordde ik enkele mails en daarna keek ik naar deze vlog. Op zich een interessante vlog die meestal gaat over kinderopvoeding, grotendeels steunend op de Montessori-methode.
Maar... wat kunnen Franstaligen toch breedsprakig zijn! En... als ze niet meer weten hoe ze hun zinnen nog langer kunnen maken, dan voegen ze er hier en daar "et puis voilà" aan toe!
Roger vergelijkt dat met wat zijn ouders soms deden als ze "op z'n Frans" wilden praten: dan zeiden ze vaak "Qu'est-ce que je vous".
Ikzelf heb ooit, via de telefoon, lessen conversatie Nederlands gegeven aan een Franstalige nicht (in de betekenis van "cousin"). Telkens debiteerde ze me van die ellenlange zinnen met heel veel overbodige woorden, en als ik haar zei dat het veel eenvoudiger mocht, vroeg ze me: 'Is dat dan niet onbeleefd, zo direct zijn?'
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten