NMBS, B-Post en nieuwsuitzendingen

Het werd een rustige zondag met Zeger. Hij had geen zin in een wandeling en we zijn dus thuis gebleven, ondanks de overdag veel minder koude temperatuur. Nog een aantal afleveringen van Friends bekeken, lekker gegeten (ik had nog eens linzensoep gemaakt: alleen Zeger, Roger en ik lusten die echt graag). En alle drie hebben we ons geërgerd aan de vele voetbaluitslagen en ander sportnieuws tijdens het journaal.  ‘Er zijn zoveel interessantere dingen te vertellen,’ grapte  Zeger, ‘zoals bijvoorbeeld wanneer er een nieuw soort fototoestel uitkomt’.

Nu, wij zijn niet sportief, voetbal interesseert ons niet echt, maar ik zie rond mij dat veel mensen wel op dat soort nieuws wachten.

Om 20:18 uur waren we aan het station in Borgworm, waar Zeger de trein van 20:25 uur zou nemen. Maar wat zagen we op het scherm met de dienstregeling? De uren veranderden vandaag. De trein naar de kust (die langs Leuven passeert), was al om 20:14 uur vertrokken. We zouden dus moeten wachten op de volgende, om 21:14 uur.

Zeger was heel slecht gezind (wij ook, maar ik denk dat we dat iets minder toonden). ‘Kijk, zulke dingen zouden ze beter in het journaal vertellen’, zei hij nog. En daar heeft hij inderdaad een punt. Doordat we niet op de hoogte waren van de nieuwe dienstregeling hebben we bijna een uur onze tijd zitten te verdoen.

En het toppunt was dat om 20:45 uur de wachtzaal werd gesloten. We moesten naar buiten, waar de winterkou zich ondertussen weer liet voelen. Ik denk dat we alle drie even razend waren!

We gingen dan maar in de auto zitten (al is het in een stilstaand voertuig ook niet comfortabel warm). Zeger liet goed merken dat hij zo slecht gezind was dat ik best geen conversatie met hem begon.

En toch wilde ik het weer even hebben over het journaal. Ik herinnerde me immers dat ik onlangs een tiental postzegels wilde kopen en dat men mij in het postkantoor zei dat de prijs ervan volgend jaar weer zou opslaan. De postzegels die ik voor 1 januari zou kopen, bleven echter geldig. Dit is niet de eerste keer dat zoiets gebeurt, maar de vorige keren wist ik het van op het nieuws. Nu had ik er nog niets over gehoord, laat staan gelezen.

Uiteraard ga ik een voorraadje postzegels indoen. Ik ben die postbeambte echt dankbaar dat ze me daar op wees.

Zeger is gisteren met de trein aangekomen, op het (tot dan) gangbare uur. Als nu de conducteur hem even had gezegd dat vanaf vandaag de dienstregeling zou veranderen, we waren die man ook héél dankbaar geweest. Maar heeft onze jongen niet gelijk als hij stelt dat onze nieuwsdiensten eerst en vooral zulke dingen aan de man moeten brengen?  

Om 21:9 uur zijn we uit de auto gestapt. Die stond vlak voor het station geparkeerd en tot aan het vierde perron lopen vraagt maar een paar minuten.

Net toen we het eerste perron bereikten, zagen we de trein aankomen op spoor vier. Zeger gaf ons snel een kus en spurtte er naartoe. Wij bleven op het eerste perron staan tot we zeker waren dat hij de trein gehaald had. Eigenaardig dat we dat deden, want in feite zou de trein pas enkele minuten later vertrekken. Maar misschien speelde een herinnering in ons onderbewustzijn: eens, héél lang geleden, lieten we Elvira in het station van Sint-Truiden achter voor de trein vertrok. We waren nog geen half uur thuis of we kregen een telefoontje (nog een geluk dat er toen al mobieltjes bestonden) van haar: er was een spontane staking uitgebroken. We moesten dus terug naar Sint-Truiden rijden om haar op te halen en met de auto naar Leuven te brengen.

De trein vertrok, met, hoopte ik, Zeger erop. Ik bleef nog even wachten, want ik hoorde iemand hollen in de tunnel die de verschillende perrons verbindt. Maar het bleek niet Zeger te zijn. En toen keken Roger en ik naar het uur: de trein was twee minuten te vroeg vertrokken! Ook dat nog!