Vandaag heb ik voornamelijk zitten vertalen. Roger heeft de salon wat gestofzuigd en ik heb tijdens een van mijn korte pauzes snel de lakens verwisseld van de logeerbedden. Hoewel het buiten nu wat frisser is dan tijdens het hete weekend, druip ik nog steeds van het zweet terwijl ik op de pc werk!
Daarom wilde ik tijdens een wat langere pauze naar een bos. Het werd “Overbroek”, eigenlijk meer een beemd dan een bos. In het begin van de wandeling leek het daar veel frisser, maar na een poosje kregen we allebei toch weer dat zweterig gevoel. Tja, de beloofde regen is dan ook nog niet gevallen! En ik hoop dat die niet voor morgen is, want dan neem ik een volledige vrije dag, met onze gasten!
Overbroek is een heel mooi (maar vrij klein) natuurgebied (alleen het feit dat we bijna constant het gevoel hadden dat we door spinnenwebben liepen was niet zo aangenaam). Jammer genoeg heeft Roger geen foto’s genomen (ik dacht er zelfs niet aan: ik was parfums aan het opsnuiven, naar de vogels aan het luisteren, aan het genieten van de vele groentinten en andere kleuren en aan het luisteren naar dierengeluiden). Maar het eekhoorntje dat Roger het pad heeft zien oversteken, heb ik dan weer gemist.
Op een zeker ogenblik hoorde ik in het struikgewas opvallend luid geschuifel. Ik dacht eerst zelfs dat daar een mens verscholen zat. Maar het zal wel een vrij groot dier zijn geweest. Maar welk? Het gebied is niet echt uitnodigend voor bijvoorbeeld dassen, denk ik.
O ja, en tijdens een volgende korte pauze heb ik even gebeld met onze dochter (lees: eigenlijk met Elena) en met mijn moeder Nany. De laatste klaagde dat het nog steeds net geen 30°C was op haar appartement. Niet te doen inderdaad voor iemand van haar leeftijd (afijn, dat merk ik toch bij mezelf. In 1976, toen mijn vader stierf, was het maanden zo warm en toen kon ik er nog wel tegen; in 1994 – ik weet het nog omdat ik dan de hele maand juli aan een belangrijke vertaling heb gewerkt – hebben we een hele maand juli een hittegolf gekregen, en toen kon ik dat ook nog net aan.Nu is 30°C voor mij echt de grens)!
Elena (mijn tweede telefoontje) was deze keer minder spraakzaam dan Nany (meestal kunnen ze rivaliseren). Ze vertelde vooral over het feit dat ze pas een dutje had gedaan (ik herkende duidelijk het woord “slapen”), dat ze “appel” ging eten, dat haar papa niet thuis was, maar was gaan werken met de “fiets”! En nog iets over een badje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten