… begon ik het volgend nummer van Oostland na te lezen. Een dag zonder lectuur is voor mij immers een verloren dag! Dus, vermits ik deze ochtend, terwijl we naar het feest reden, de drukproeven van het volgend nummer aankreeg, heb ik me daaraan “gelaafd” deze avond, na het feest.
Er staan weer prachtige gedichten in, maar zoals telkens merk ik dat prozaschrijvers hun tekst amper nalezen. En dat maakt me zo kwaad: Hoe kun je fatsoenlijk Nederlands leren als zelfs wie zich schrijver noemt zijn taal niet kent?
Ik ben al een poosje, als ik even de tijd ervoor vind, Henri Troyat aan het herlezen (ongelooflijk goed!) en vind niet alleen mezelf daarbij in het niet zinken, maar ook bijna alle Nederlandstalige schrijvers die ik ooit gelezen heb.
Oei, ik overdrijf wel een beetje, waarschijnlijk: ik heb niet alle Nederlandstalige schrijvers gelezen en ik weet natuurlijk niet in welke mate de teksten van Troyat “geredigeerd” werden.
En ook nog even dit: een vriendin van Maria had pas een maand lang (echt een volledige maand) Japanse vrienden op bezoek gehad en ze was daar niet echt te moe van geworden. Ikzelf zou het niet aankunnen: wanneer zou ik dan nog tijd overhouden voor mezelf?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten