Dagelijkse sleur

Vakantie thuis nemen lijkt onmogelijk. Onvermijdelijk word je geconfronteerd (toch als vrouw) met huishoudelijke taken. Opruimen, afruimen, wassen, en (gelukkig is er ook dat) koken. En voor mij daarbovenop: luisteren naar klachten, telefoons beantwoorden, meer of minder aangename mails beantwoorden, afijn, bijna geen tijd voor mezelf. En voor Roger was er niet minder werk: de tent te drogen hangen (ha ja, ik verkies net daarom onze Quechua-tenten), een stopcontact dat bleek stuk te zijn, onze centrale verwarming waar iets aan mankeerde (jawel, we hebben die vorige vrijdag even opgezet om te zorgen dat de was van Hendrik zou drogen - we hebben geen droogkast)

Toch wandelden we vandaag een klein uur in Sint-Truiden (de Grote Markt is al een poosje klaar en mag gezien worden). Drukkend warm was het weer en uiteraard liep dat uit op regen. Gelukkig geen onweer deze keer.

Na het avondeten had ik wel even tijd om te lezen in een boek gekregen van mijn zus, waarin ik begonnen was in Würzburg maar waarvoor ik sinds onze thuiskomst geen tijd meer vond. Niet zo bijster goed geschreven, had Bie mij gewaarschuwd maar ik vind het niet zo slecht. En... Het speelt zich af in de buurt van waar mijn zus woont.

Deze avond stuurde Roger mij ook naar dit. Choquerend inderdaad!

Om de avond te eindigen, keken we samen naar "Paris, Texas". We hadden die film heel lang geleden al gezien maar hebben er nu evenveel van genoten.