Uitvaart in Hoksem

Net zoals gisteren (dag die ik praktisch volledig besteedde aan het verwerken van opmerkingen over de drukproeven) regende het vandaag bijna constant.
Om 10 uur haalden we mijn oom "Nononc" en (tante) Françoise af aan het station van Tienen waar ze gisterenavond een B&B hadden genomen. Samen reden we in de gietende regen naar Hoksem (dat ook in Haspengouw ligt).

Hoewel we naar een uitvaart gingen, kreeg ik weer die typische, aangename "nostalgische" rillingen bij het benaderen van het schilderachtig dorpje met zijn heel mooi kerkje waar ik in mijn prille kinderjaren zo vaak vertoefde bij "Moeke" (de moeder van mijn grootmoeder Marraine), mijn grootoom en groottante en hun kinderen, Nany haar neef en nicht (in de betekenis van "cousin") E. en G.
G. staat qua leeftijd dichter bij mij dan bij mijn moeder: ze is van 1942, ik van 1949 en mijn moeder Nany van 1931. E. is twee jaar ouder dan Nononc (12 jaar ouder dan ik dus). En zijn vrouw Fina was van 1920 (17 jaar ouder dan hij).

E. heeft vorige maandag zijn echtgenote Fina verloren. Vandaag namen we afscheid van haar. Veel volk in de kerk, een mooie, serene dienst en daarna de koffietafel.

Het is altijd leuk herinneringen aan het verleden ophalen bij zulke gelegenheden maar als de sfeer te uitgelaten wordt, doet het me telkens een beetje pijn: het lijkt dan alsof de genodigden helemaal zijn vergeten waarom ze daar zijn. Althans, zo heb ik het zelf ervaren de paar keren dat ikzelf heel dicht bij de overledene stond.

We hoorden dat na de crematie, rond 14:30 uur, de urne naar de begraafplaats zou gebracht worden en waren eerst van plan rond dat uur E. en G. naar daar te vergezellen. Toen we echter merkten dat iedereen begon afscheid te nemen, en G. een paar keer herhaalde dat we echt niet zo lang hoefden te wachten, kreeg ik de indruk dat zij en E. die wandeling naar de begraafplaats liever onder elkaar deden (wat ik heel goed begreep) en besloten we rond 14:15 uur te vertrekken.

We brachten Nononc en Françoise terug naar het station van Tienen en reden daarna naar huis waar ik even belde met onze Matadi-vrienden Beeckman en na drie pogingen ook Nany aan de lijn kreeg.

Ik verwachtte nog opmerkingen over de drukproeven maar die zijn er niet gekomen vandaag. Morgen?

Dus heb ik nog wat gelezen: "C'est tout un roman" van Madeleine Chapsal, een boek dat bij mij eigenaardig genoeg veel reminiscenties oproept aan onze vriend Dirk Lambrechts zaliger.