Het was een luie dag. Roger hoest dus weer fel (mijn niezen gisteren lag dan weer duidelijk aan het stof hier in huis) en hij heeft (al een beetje sinds gisteren) pijn aan zijn knie. Erge pijn. Ik dacht eerst aan artrose maar gaandeweg leek het meer op jicht.
Hij kon bijna niet meer stappen. Kon, want na een medicijn tegen jicht gaat het nu iets beter.
Ik ben beginnen schoonmaken (terwijl de wasmachine haar werk deed) maar weer moest ik ophouden na één kamer (in dit geval de salon) wegens te fel pijn in mijn rug. Ik merkte wel dat mijn niezen afnam naar mate het stof verdween.
Nany gebeld die me met hese stem en al kuchend en hoestend vertelde over al haar bezigheden. En voor de rest dus een luie dag. Enkele mails beantwoord (Eva lijkt inderdaad volledig genezen), stukje oude dagboeken overgetypt en veel gelezen.
Ik wil het echter geen verloren dag noemen: voor mij mag het leven echt af en toe veel trager gaan. Alleen jammer dat daar soms pijn moet mee gepaard gaan!
vrijdag 9 februari 2018
Kwaaltjes en pijntjes
Labels:
Eigen schrijfsels,
Eva,
familie,
Geneeskunde,
Huishouden,
vrienden,
Vroeger
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten