Date met Roger?

Bij het opstaan een mail gevonden van Hendrik. Hij komt "binnenkort" af. Ja maar... dat zegt hij al bijna drie weken!😉
Ook een mail gekregen van "mijn zieke" maar dat is echt privé.

Vlak na onze brunch een telefoontje van mijn moeder Nany. Haar bloeddruk is weer normaal (hoewel nog steeds aan de lage kant). Even gebabbeld (afijn, in mijn geval geluisterd dus) en toen ik haar uiteindelijk vroeg wat ze nog zou doen vandaag, antwoordde ze: 'Ha, mij vervelen feitelijk hé!'
Dat vond ik zo erg!
Ze merkte het aan mijn reactie en vervolgde: 'Tja, met dit weer blijft iedereen feitelijk binnen. En tante José is feitelijk op vakantie, dus ik kan niet zoals gewoonlijk met haar op bezoek in het rusthuis, en lezen gaat feitelijk op de duur mijn ogen vermoeien, en televisie kijken verveelt feitelijk ook op de duur...'
Ze vertelde wel nog wat ze allemaal kookte deze dagen, ik antwoordde haar dat ik praktisch niets kookte, dat we (feitelijk)  heel vaak gazpacho dronken, heel veel rauwkost aten. Maar ze leek niet te weten wat gazpacho was. Dat dus uitgelegd en uiteindelijk zijn we iets meer dan een half uur aan telefoon blijven hangen. Nany gaf toe dat ze "feitelijk" haar dagelijkse babbel miste nu iedereen binnen blijft en haar vriendin "tante" José afwezig is.

Roger stelde daarna voor een wandeling te maken in het domein Nieuwenhoven. Dat vond ik een goed idee: zo zou Roger zijn beweging krijgen én in dat bos zou het niet te heet aanvoelen.

Je moet je onze wandelingen niet te romantisch voorstellen: Roger heeft een heel ander ritme dan ik:  als ik hem probeer te volgen, krijg ik pijn in knieën en heupen, als hij probeert mijn ritme aan te houden, loopt hij naar zijn gevoel veel te traag. Dus lopen we meestal de ene achter de andere, houdt Roger geregeld halt om me de kans te geven hem aan mijn ritme in te halen. Precies daarom vind ik het meestal fijn als we na een wandeling nog even iets gaan drinken: om indrukken uit te wisselen.

Maar deze keer liep Roger praktisch de hele tijd naast mij en we praatten veel onder het wandelen. Onder andere over de verveling en de babbelnood van Nany (en van de meeste mensen, leek ons).  Zijn wij dan zulke uitzonderingen dat we soms een hele dag praktisch niets tegen elkaar zeggen en ons toch nooit vervelen?

Deze keer deden we geen terrasje na de wandeling van 50 minuten. In Nieuwenhoven zelf was het te druk... en eigenlijk had ik er geen nood meer aan: we hadden voldoende gepraat tijdens de overigens heel aangename en vrij frisse wandeling. Maar ook omdat ik wist dat thuis interessant werk op mij wachtte. Inderdaad, ondertussen had Jan Gerits me de tekst van de jongste Limburgse monografie van de KVLS doorgestuurd voor opmaak en eindredactie.

Daar heb ik, na ons avondeten - gazpacho, sla, tomaten, paprika's van ons boompje en gerookte zalm - en een telefoontje met dochterlief die pas terug is van een reis, ettelijke uren aan besteed. Heel boeiend (onbetaald) werk en heel interessante lectuur!

Ik ben nog niet klaar (maar ik heb tijd genoeg, want we staan voor op onze planning, Jan en ik).

Tussendoor nog even gechat met een vriendin die heel droevig was omdat vandaag haar overleden moeder 80 jaar zou zijn geworden. Ik heb even verteld over mijn verdriet (in verband met "mijn zieke") maar uiteraard is hij niet mijn moeder en dus bleek dat minder belangrijk. 😒
Ik vrees echter dat ik haar geen plezier deed toen ik op een zeker moment typte dat volgens mij moeders moeten leren hun volwassen kinderen los te laten zodat die hun eigen leven kunnen leiden... en dat ze niet van hen te veel aandacht moeten eisen!

Ik weet het, niet gemakkelijk: ik heb ook last gehad van het lege nestsyndroom!

Maar... eigenlijk had ik vandaag een "date" met Roger!?