Bijna ruzie

Niet met Roger, hoor!

Ik belde zoals elke dag naar Nany die me uitgebreid vertelde over haar kapperssessie "op deze zondag".  Het is Hemelvaartsdag en iedereen (of toch bijna) heeft vrij maar het is niet zondag vandaag. Nu weet ik wel dat het bij ons de gewoonte is zulke feestdagen "zondag" te noemen maar, na mijn gesprek met Nany, vind ik het geen goed idee die woordkeuze te handhaven in een rusthuis.

Toen ik haar eraan herinnerde dat het vandaag donderdag is, werd ze kwaad. 'Nee, het is zondag, iedereen zegt het, en, hoewel het zondag is, mocht ik vandaag naar de kapper.' Ik herhaalde dat het weliswaar een feestdag is maar nog steeds donderdag en toen werd ze echt boos: 'Waarom zeggen de verpleegsters dan dat het zondag is?' 

Tja, net dat vraag ik me dus ook af: mensen als Nany halen zo al de dagen door elkaar, waarom dan een donderdag zondag noemen? Ze was zo fel in de war, Nany, dat ze heel verwonderd was toen, tijdens ons gesprek, zus, zoals meestal op donderdag, bij haar binnenkwam. 

Voor ons was het niet echt een feestdag. Ik weet niet hoe het komt maar sinds het opruimen van een deel van het poortgebouw heb ik blijkbaar last van een opruimwoede. Vandaag was het de beurt aan een kast waar ik zaken bewaarde die ik eigenlijk nooit (meer) gebruik. Onder invloed van Roger natuurlijk maar soms ook uit nostalgie (Tupperwaredozen zonder deksel, een oud wafelijzer van mijn "marraine" - terwijl we zelf een modern wafelijzer hebben dat ik ook bijna nooit gebruik, een oude blikken doos, ook  van "marraine" die  allerlei spulletjes bevat die ik nog nooit heb gebruikt en nooit zal gebruiken, en die zelfs te fel verroest is om ze cadeau te geven aan vriendin Liliane, enzovoort). Deze keer stribbelde Roger helemaal niet tegen (behalve voor het wafelijzer: ik had de indruk dat hij het uit elkaar wilde halen) en was het eerder ik die soms van mijn hart een steen moest maken!