‘De ivoren toren beschrijft het leven van het gezin Dejonkheer in een crisissituatie. De 52-jarige vader Daan krijgt op een morgen een hartinfarct en belandt in het ziekenhuis. Hij heeft een vertaalbureau in de stad, waar ook de bediende Linda werkt. Zijn vrouw Greet, die af en toe wat interims in het onderwijs afwerkte, helpt hem met vertalingen. De zoon Thomas studeert met weinig animo geschiedenis, bleef al een jaartje hangen en de dochter Jasmien loopt middelbaar onderwijs. Thomas heeft een liefje, Sofie, en Jasmien plukt Joris uit de anonimiteit.
Na een tweetal hoofdstukken -- er zijn er elf -- kan je al raden hoe het verhaal zal verlopen. In de rand van het verhaal maken we kennis met de kleine intriges op school binnen het benoemingsbeleid en met het ziekenhuisleven. Daarnaast bezinnen de personages zich over hun relatie.
Ondanks de beperktheid van het gegeven blijft het boek boeiend om lezen. De grote herkenbaarheid zal daar iets mee te maken hebben, maar ook de verwoording. Maesen heeft greep op haar onderwerp en is in staat te schrijven wat ze wil schrijven en ze portretteert raak. De psychologische uittekening van de hoofdpersonages is realistisch, nergens wordt het verhaal melodramatisch en de dialogen zijn levendig. Een vlot lezend boek, dat vooral door de herkenbaarheid een groot leesbereik kan hebben. [Hervé Casier]
31-12-2002 - Copyright (c) Vlabin-VBC - bron: De Leeswolf’
Amai (op zijn Antwerps dus): ik zocht verder op die site, en hierboven zien jullie wat ik nog meer vond. Mijn neus gaat weldra krullen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten