Onlangs hadden we met Zeger een gesprek over abortus. Ironisch stelde hij dat de wet niet ver genoeg ging: ‘Waarom kinderen niet laten elimineren tot ze een maand of drie zijn?’
Terwijl de laatste weken zoveel ophef werd gemaakt over die twee vrouwen, één in Frankrijk en één Nederland, die hun pasgeboren baby’s hadden vermoord, moest ik weer aan de woorden van onze jongste denken.
Inderdaad, waarom een verschil maken tussen abortus en babymoord? Volgens mijn geweten maakt dat net hetzelfde uit (ik heb het niet over echte noodgevallen, en trouwens, het is niet omdat mijn geweten de daad veroordeelt dat ik de persoon die de daad uitvoert veroordeel).
Dus, waarom niet babymoord legaliseren vermits het de laatste tijd zo vaak gebeurt? Dat was toch de gedachte achter de legalisering van abortus? Men zou kunnen eisen dat de baby op een ‘schone’ manier wordt geëlimineerd, liefst zonder dat het kind te veel pijn lijdt, om het toch een beetje menselijk te houden. Hoewel, kun je van een pasgeboren baby zeggen dat hij een mens is?
Gedaan dan met die vrouwen die ongewenst een kind krijgen en geen geld voor (of kans tot) abortus hebben. Ze kunnen zich na de bevalling nog een ‘propere’ manier van die last ontdoen.
Toen ik tijdens ons avondeten (ik had weer iets in elkaar geflanst dat heel lekker was: straks post ik dat recept) op de radio hoorde over die kindermoorden en tegen Roger zei dat ik daarin eigenlijk geen wezenlijk verschil zag met abortus, én hem de woorden van Zeger herinnerde, antwoordde hij: ‘Ja, legaliseren! En zelfs tot het kind zijn eerste communie doet!’.
Uiteraard was het sarcasme. Maar stel je voor dat onze maatschappij in die richting zou evolueren!
Ik moet hier terugdenken aan hoe wij onze kinderen plaagden toen ze klein waren… Iedereen weet dat kleine kinderen zo schattig zijn dat je ze ‘zou opeten’. Hoe vaak heb ik als jonge moeder tegen onze baby’s en peuters gezegd, terwijl ik hapte in hun malse billetjes of mollige armpjes: ‘Eens je vetgemest bent, word je geslacht!’
Op de duur vroegen ze me zelf telkens opnieuw naar dat spelletje. De mengeling van vage angst en het weten dat hun ouders zoiets nooit zouden doen, gaf hen een kick.
Dus, nee, Roger! Als babymoord gelegaliseerd wordt, toch maar beperken tot de leeftijd waarop een kind begint te beseffen of het op zijn ouders mag rekenen of niet! :-(
Geen opmerkingen:
Een reactie posten