Terwijl een groot deel van Vlaanderen te kampen kreeg met wateroverlast, gingen wij naar Elvira en Geert. Eerst pikten we Zeger op in Leuven.
Wij hebben van de hele namiddag geen regen gehad en konden dus een drie uur durende wandeling maken, van Herent naar Winksele en terug. Het verwonderde me echt hoe mooi het landschap was zo dicht bij de autosnelweg. Eerst ging het door velden, met echt mooie vergezichten, daarna volgden we een poosje de autosnelweg. Dat stukje van de wandeling was wel heel lawaaierig: constant dat geruis!
Maar daarna liepen we de bossen in en de rust keerde weer. Onderweg heeft Zeger de meeste foto’s gemaakt, en die heb ik dus niet bij de hand. Roger haalde zijn fototoestel pas van zijn schouders toen we in Winksele aankwamen.
Vroegere pastorie in Winksele
Winksele, kerk
(Foto’s Roger)
We kregen dan wel geen regen, maar we hebben wel door de modder moeten ploeteren, en geregeld schoof iemand uit!
In het terugkeren naar Herent, kwamen we, midden in het bos, een eigenaardig huis met bijgebouwen tegen. We werden verwelkomd door blaffende honden en loslopende eenden en geraakten in gesprek met (dat heb ik later op het Internet gevonden) de stichter van een anarchistische leefgemeenschap. Zeger heeft kiekjes gemaakt van de wel zeer opvallende gebouwen, maar die mag ik natuurlijk niet zomaar hier publiceren. Maar op het Internet vond ik ook dit. Met die man hebben we dus gesproken.
Na een vrij lang gesprek (die man bleek Politieke en sociale wetenschappen gestudeerd te hebben in Leuven, en was twee jaar voor mijn aankomst in Leuven aan die studie begonnen), liepen we voort richting het heel gezellige huis van Elvira en Geert. Ik zei tegen ons meisje: ‘Dat zou mij wel aanstaan, wonen zoals die man!’. En, mij en haar vader kennende, beaamde ze dat lachend. Maar nadat ik gelezen heb waar de eerste link hierboven naar verwijst, twijfel ik er een beetje aan.
Het begon al serieus te schemeren en onze kinderen merkten dus niet wat wij ineens weer ontdekten naast het bospad. Terwijl Roger een foto maakte, riep ik de ‘jeugd’ die al een heel eindje voorop liep, terug. Nu zouden ze immers met eigen ogen kunnen zien dat ik niet lieg als ik beweer dat wij opvallend veel schoenen tegenkomen tijdens onze wandelingen. En deze keer lagen ze nog in een schoenendoos!
Toen we ‘thuis’ kwamen, ben ik eerst een sigaret gaan roken op het terras. En daarna, bij een aperitiefje, hebben Elvira en ik gekookt. Afijn, allerlei dingen opgewarmd die ik uit onze diepvriezer had meegebracht. Dat heeft ons weliswaar veel tijd uitgespaard, maar héél lekker was het niet. Een volgende keer zullen we maar iets minder lang wandelen, en echt zelf koken!
Tussendoor maakte ik even onderstaande foto. Gisteren, tijdens de gesprekken met Liliane en Paul, besefte ik ineens dat ik geen enkele foto heb van zwangere Elvira. En geef toe, is een zwangere vrouw niet héél mooi?
Ondanks het niet superlekker eten was de avond nog heel gezellig. We hebben veel gepraat, en vooral veel gelachen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten