Roger had onlangs in het boekje “Religieus erfgoed in Haspengouw” van Pierre Diriken gelezen over het stift van Munsterbilzen. Een stift is, lees ik zelf in dat boekje, “een wereldlijk kapittel van kanunnikessen”.
We zouden vandaag eens gaan kijken naar de overblijfselen van die abdij. We herinnerden ons dat we daar in 1994 waren geweest (zie vorige post) en hoopten nu een beetje meer van die vroegere gebouwen te ontdekken dan toen. Maar helaas, zoveel bleef er niet van over!
Nadat Roger alle bovenstaande foto’s had gemaakt, vertrokken we (in de buurt van dat kasteel) voor een lange wandeling door het Munsterbos. In het begin liepen we door een aangelegd park, wat we niet zo interessant vonden, maar weldra kwamen we in een heus bos terecht. Echt rustig was het wel niet: er waren ongelooflijk veel wandelaars met opvallend veel honden. Maar iedereen was al even vriendelijk!
We kwamen ook langs de kapel voor Sint Amor:
en kwamen na meer dan anderhalf uur wandelen terug aan bij het bezoekerscentrum “De landschapsruiter”, in de buurt van het kasteel Edelhof hierboven afgebeeld. In dat bezoekerscentrum bevindt zich onder andere de Brasserie “Remise”, in de vroegere “remise” van het kasteel. We zagen meteen dat daar een heel originele formule werd bedacht om de antirokerswet te counteren! Dus besloten we nog iets te gebruiken onder het zeil (met verwarmingstoestellen) dat het aan één kant volledig open, heel ruime en gezellige terras beschutte. Het werd, na een heerlijke minestrone, een Tongerlo (blond voor Roger en bruin voor mij): dat bier kende ik nog niet, maar het was heel lekker!
Er zat veel volk en we geraakten even in gesprek met onze buren. We hadden het over hun voorbeeldige (echt goed opgevoede) basset-hond, over het feit dat er meer van dit soort cafés zouden moeten bestaan, en even over het feit dat van kleine dingen genieten zo zalig kan zijn.
Ik vond het dan ook een zalige dag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten